Jeugd hier helpt
jeugd daar
TV-tje spelen
RITA EN JAN AAN DE
JAZMOP
The Singing Strings kunnen
nn op volle sterkte spelen
dank zij versterker
Als de dirigent
van huis is,
dansen de nozems
TIENER BARBIER
VAN CHURCHILL
SCHOLIEREN
GEVEN GOED
VOORBEELD
In Curacao
MARLON BRANDO
James Dean-figuur
werd gezeten acteur
Opgericht 1 maart 1860
Zaterdag 28 januari 1961
Vierde blad no. 30266
Een onaangename ervaring heeft de
Engelse dirigent Hugo Rignold. die zich
op het ogenblik in Hilversum bevindt
als gastdirigent van het Radio Philhar-
monisch Orkest, dezer dagen opgedaan.
Een half uur voordat hij aan een life-
uitzending voor de AVRO zou beginnen
werd hij door zijn gealarmeerde groot
moeder opgebeld, die hem meedeelde
dat zijn hele huis in Londen vermoede
lijk door teddy-boys en -girls overhoop
gehaald was.
De volgende morgen vertrok zijn doch
ter Jennifer naar Londen om eens
poolshoogte te gaan nemen, vooral om
dat haar vader nogal in ongerustheid
verkeerde over de grote hoeveelheden
antiek, die hij in zijn huls heeft staan.
Jennifer meldde echter, dat er alleen
twee reisklokjes werden vermist, maar
dat in het huis een ware ravage was
aangericht.
De zaterdag daarop moest Rignold
voor een uitzending naar Engeland, waar
hij tegelijkertijd de toestand in ogen
schouw kon nemen. De ongewenste gas
ten hadden een waar nozemfeest aan
gericht; de bedden waren afgehaald, het
bordes was beschadigd, de banden van
zijn bandrecorder lagen door het hele
huis verspreid en aan de trap was ge-
zaagd. Tenslotte was ook de hele voor
raad drank, die hij in huis had opge
dronken. De Londense politie heeft in
middels aan de dirigent die weer terug
is gekeerd naar Nederland, bericht ge
stuurd dat men waarschijnlijk al twee
van de daders te pakken heeft.
Vorige week schreven wij op deze pagina (Studie over jeugd en
misdaad) over een jeugd voor wie het normverschil tussen goed en
kwaad dermate gering schijnt te zijn, dat in aanraking komt met de
strafrechter. Vandaag schrijven wij over een jeugd die goeddoet. En
over een jeugd die mede door deze goede daden kan worden gered
van de hongerdood.
Jeugd die goeddoet. Daar is Rudi den Dopper bij voorbeeld, leerling
van de u.l.o.-school aan de Pieterskerkstraat in Leiden, die met de leuze
„Helpt Kasai! Tweehonderd mensen sterven er per dag. Geeft veel!"
zijn medescholieren tracht te winnen voor een actie ten bate van al die
duizenden uitgemergelde kinderen in de Kongolese provincie Kasai die
van honger dreigen om te komen.
Curasao kent een vereniging „Jeugd-
teleparade" (in de landstaal „Hubentud
na marcha" genaamd), waarvan een
aantal autoriteiten, onder wie gouver
neur Speekenbrink en premier Jonckheer
het beschermheerschap hebben aan
vaard. In deze vereniging hebben zich
enige tientallen jongelui verenigd, die
zich, zo is in de statuten van de organi
satie vastgelegd, tot doel hebben gesteld
terwille van de Antilliaanse jeugd vol
strekt niet-commerciële televisie-uitzen
dingen te verzorgen, zonder onderscheid
van school, afkomst, godsdienst, politie
ke richting of ras.
Iedere woensdagavond van zes uur tot
half zeven hebben de jongelui de be
schikking over de zender van Telecura-
?ao, de tyd waarop de meeste Antilliaan
se jongeren wel thuis zijn. Tot nu toe
zijn de jongelui erin geslaagd enige
films met actuele gebeurtenissen op de
beeldbuis te brengen en de plaatselijke
bladen hebben zich gunstig over deze
prestaties uitgelaten. De geluiden wor
den vastgelegd op een draagbare wire-
recorder.
De films vragen echter een belangrijk
deel van het budget van de vereniging
en daarom zijn de jongens en meisjes
dan ook verheugd, dat de kosten worden
gedragen door de televisie, tenminste als
de films een nieuwselement bevatten.
Zo hebben zij in het verleden de kjj-
Sir Winston Churchill heeft een tiener
als kapper. De zeventienjarige Brian
Wells, die achttien maanden geleden in
Westerham een kleine kapperswinkel
opende, werd op zekere morgen opge
beld. Of hij naar het landgoed Chart-
well, van Sir Winston, wilde komen.
„Ik schrok mij half dood", vertelde de
jonge kapper openhartig. „Ik wist niet
wat ik zeggen moest. Toen de limou
sine van Sir Winston kwam voorrijden,
sloot ik mijn winkeltje ,nam mijn ton
deuse, kam en scharen en stapte in".
Brian Wells werd naar de slaapkamer
van Sir Winston geleid. De staatsman
zat in een stoel en vertelde hoe hij zijn
haren geknipt wilde hebben. „Ik was
erg zenuwachtig", zei Brian. „Maar Sir
Winston was erg geduldig. Ik denk, dat
hij bemerkte dat ik nerveus was. Toen
ik klaar was, betaalde Sir Winston mij
meer dan de prijs, die een gemiddelde
kapper ontvangt voor het haarknippen".
De staatsman bleek over het werk van
Brian Wells tevreden te zijn geweest,
want hij heeft de jongen nog ettelijke
malen bij zich laten komen.
Brian Wells heeft enkele klanten vol
trots verteld, dat zij dezelfde kapper
hebben als Sir Winston. De nieuwe
klant heeft de jonge kapper nog veel
meer gebraoht, iets wat voor Brian even
belangrijk is. „Ik ben pas zeventien en
geen van mijn klanten wilde ooit naar
mij luisteren, omdat ik een tiener ben.
Maar nu luisteren zij, als ik spreek",
voegde hij er tevreden aan toe.
kers getuige kunnen laten zijn van de
Koninkrijksdag (15 dec.) en de aan
komst van nieuwe vliegtuigen voor de
Marineluchtvaartdienst.
Binnenkort zullen films worden ver
toond, gewijd aan het waterskiën op
Aruba en de flamingo's op Bonaire.
Daarnaast staan tal van andere acti
viteiten op het programma. Zo wil men
voor de camera's een actie ten bate van
de tbc-bestrijding houden; er wordt ge
dacht aan een quiz, die op een behoorlijk
peil moet staan en ook wil men een mu
ziekconcours. individuele deelnemers dan
wel in groepsverband, organiseren.
De Jongelui hebben echter één grote
wens: zij 2»uden zo gaarne via groepjes
Nederlandse jongens en meisjes, die
vaste voet hebben bij de Nederlandse ra
dio en televisie, hun films eens in Ne
derland willen laten zien, niet om te to
nen wat zij wel hebben gepresteerd,
maar om de Nederlanders wat meer te
laten zien van de Nederlandse Antillen.
Door radio cn televisie weten
we, dat de toestanden in dat uit
gestrekte gebied (waarvan we een
half jaar geleden waarschijnlijk nog
nooit hadden gehoord) ten hemel
schreiend zijn. Reeds zijn in Kasa:
honderden kinderen de honger
dood gestorven. Daarom zeggen
jonge mensen als Rudi: geeft veel!
En nü!
Er zitten al vele tientallen guldens in
de grote bus. die Rudi op een duidelqk
zichtbare plaats in het oude schoolge
bouw heeft neergezet. Hij hoopt, dat de
jongens en meisjes van zijn school een
flink deel van hun zakgeld in die bus
zullen stoppen.
Zoals Rudi zijn er meer. Leerlingetjes
uit de eerste klas van de meisjes-hbs in
Leiden houden eveneens een geldinza
meling voor hongerend Kasai en zij
zeggen dat het goed gaat. Leerlingen
van de Chr. Nijverheidsschool voor
meisjes zijn een actie begonnen: er is al
een bedrag van enkele honderden gul
dens binnen, terwijl ook levensmiddelen
zijn bijeengebracht. Leerlingen van de
openbare ulo-school te Voorschoten zijn
het hele dorp afgegaan voor oude kran
ten en tijdschriften; de opbrengst is
voor hongerend Kongo.
Om nog even op die Leidse meisjes-
hbs terug te komen: met de hulp van
de jonge> geschiedenisleraar hebben vijf
klassen het klaar gespeeld om in totaal
een bedrag van 262 gulden voor het zo
zwaar getroffen Chileense dorp Toïtèn
bijeen te garen. Deze geslaagde actie
werd in de kerstvakantie en kort daarna
gevoerd. Een van de meisjes, de dertien
jarige Willy Labruyère, had toen papie.
ren engeltjes verkocht die zij zelf had
gemaakt. Op die manier kreeg zij niet
minder dan 29 gulden bij elkaar...
En laten wvooral niet die 660 leer
lingen van het Chr. Lyceum aan de
Leidse Kagerstraat vergeten die voor de
actie Toïtèn het schitterende bedrag van
1300 gulden bijeenbrachten! Cabaret
avonden, collectes, verkopingen en lote
rijen zijn georganiseerd om aan dit be
drag te komen. Henk Hebly en Tjapke
Broekema namen het initiatief tot
deze grootscheepse actie, die dank zij
de gulheid van hun leraren en mede
scholieren een groot succes werd.
Vorige week las u over criminele
jeugd. Vandaag over jeugd die goeddoet.
Een hemelsbreed verschil? Toch is het
in beide gevallen de jeugd-van-nu, een
jeugd die ouderen zorgen baart en maar
hen ook (en lang niet zelden) een hart
verkwikkend voorbeeld gee-ft!
In Nederland zijn de populairste jazzvocalisten van eigen bodem
Rita Reys en Jan van der Most - als we althans het blad Rhythme mogen
geloven. En waarom zouden we niet te goeder trouw zijnIn onze
allereerste LeiDraad dat was die van 7 januari, zodat je niet al te diep
in je herinnering of archief hoeft te gravenpubliceerden wij de poll-
resultaten van Down Beat, het meest toonaangevende blad op jazz-
gebied in Amerika. Nu heeft Rhythme, dat we haast het Nederlandse
Down Beat zouden noemen, eveneens zo'n poll poplariteitsv er kiezing)
gehouden.
Dat is misschien niet erg origineel, maar wel nuttig. Want nu weten
we tenminste, welke vaderlandse zangers, solisten, ensembles en or
kesten zich in de gunst van het jazzminnende Nederlandse publiek
mogen verheugen. Wel, Rita mag niet klagen. In de groep van zange
ressen vergaarde zij 72 procent van de stemmen op zich, Greetje
Kauffeld moest genoegen nemen met 13^2 procent. Bij de zangers liet
Jan v. d. Most met 61J4 Eddie Doorenbos en John de Mol met elk
10 procent, ver achter zich.
The Ramblers mogen van vóór de
oorlog dateren, maar in de afdeling Big
Band zijn ze met 65Vi procent „bigger"
dan ooit, spijtig genoeg voor The Sky-
masters (14%) en het orkest Ger van
Leeuwen (12). In de groep Oude Styl
is het bij het oude en in dit geval zeer
vertrouwde Dutch Swing College (73)
gebleven. Bij de moderne combo's zijn
The Diamond Five en het trio van Pim
Jacobs favoriet.
Ado Broodboom is de uitverkoren
trompettist, maar dat zullen de meesten
wel verwacht hebben. Piet Noordwijk is
een van de beste en veelzijdigste jazz
musici die Nederland kent. Als klarinet
tist haalde hy de tweede plaats, als
altsaxofonist de eerste.
Vermelden we nog enkele nummers
één: trombonist Rudy Bosch, tenor
saxofonist Toon van Vliet, baritonsaxo
fonist Herman Schoonderwalt (Peter
Schilperoort een goede tweede!), vibra-
fonist Coen van Nassou, pianist Pim
Jacobs (Rob Madna tweede en Roelof
Stalknecht derde), gitarist Bill Over-
gaauw, bassist Ruur Jacobs en drummer
Johnny Engels jr. (met als goede tweede
Cees See).
De populairste radio(jazz)program
ma's zijn: VARA's Radio Jazzclub (48),
AVRO's Jazzsociëteit (31) en AVRO's
Swing Express (12).
Canadees jeugdorkest komt
Wy blijven nog even in de muziek, ai
stappen we wel naar een totaal ander
genre over. Een Canadees jeugdorkest
van 75 jongens en meisjes in de leef
tijd van 12 tot 20 jaar zal in juli tydens
een tournee door Europa enkele con
certen in Nederland geven. Helaas niet
in Leiden, maar toch ook (althans in één
geval) niet te ver van huis.
Het Montreal Junior Symphony Or
chestra heeft de afdeling Onderwijs en
Kunstzaken van de gemeente Amster
dam verzocht het optreden in Neder
land. Bernard is een jongeman met een
teren de jongelui in het Concertgebouw
te Amsterdam, waar tevens opnamen
voor een radio-uitzending zullen worden
gemaakt. Op II juli spelen zij in Leeuw-
De heer L. M. Trijselaar uit Oegstgeest heeft het klaargespeeld.
Nadat hij in augustus van het vorige jaar een geldsom had aangevraagd
voor „zijn jongens" kreeg hij ruim twee weken geleden het verblijdende
bericht, dat het Zuidhollandse Anjerfonds bereid is deze jongelui een
bedrag van f200 te schenken. „Zijn jongens": dat zijn Piet en Henk
Glasbergen uit Rijnsburg, Tom en Kees den Hollander, Fred Mulder
en Jan Schellingerhout uit Oegstgeest. Zij vormen een bandje en
noemen zich „The Singing Strings".
Hun prestaties op instrumentaal gebied zijn zeker niet gering, want
van alle kanten wordt dit enthousiaste vijftal gevraagd of het komt
spelen. Op broderies, fancyfairs en op instuifavonden. 's Zomers treden
de jongens dikwijls op in het Grote Bos in Doorn, het recreatiecentrum
van „Kerk en Wereld". Wat zij over het algemeen ten gehore brengen
zijn populaire melodieën in het rock 'n roti-genre.
Het succes, dat deze klankenregen pro
ducerende jongelui, allen in de leeftijd
van 16 tot 18 jaar, oogsten, is voor
hen een belangrijke stimulans om door
te gaan. Veel heeft het nu al weer twee
jaar geleden samengestelde bandje ech
ter te danken aan de heer Trijselaar.
Je zou hem zonder enig bezwaar „de
grote man achter de schermen" kunnen
noemen. Hij helpt de jongens zoveel
mogelijk, ook financieel.
Toen er op een gegeven ogenblik drin
gend behoefte bestond aan een verster
ker, was hij het die een ernstig beroep
deed op het Anjerfonds. Zoals iedereen
wel zal weten verleent dit fonds, waar
voor geregeld collectes worden gehouden,
aan allerlei culturele instellingen ,die er
wat de geldmiddelen betreft niet zo erg
rooskleurig voor staan, giften.
Nu is het Oegstgeester bandje bepaald
geen culturele instelling, maar het is
wel een goed stukje vrijetijdsbesteding.
Op dit laatste heeft de man-op-de-ach-
tergrond, die voor deze „brandende"
kwestie vier keer naar Den Haag is ge
reisd en vele malen met de burgemeester
over steun aan „The Singing Strings"
gesprekken voerde, gehamerd. Het geld
kwam er en de versterker werd gekocht.
De heer Tryselaar, die in het reclame
vak zit en vijftien jaar regisseur en
voorzitter van een toneelclub is geweest,
heeft nog meer noten op zijn zang. Hij
wil de jongens nl. zo snel mogelijk aan
uniforme kleding helpen. Zelf maakte
hij voor hen een grappig decortje. Ver
der wil deze bekende Oegstgeestenaar
de band met enkele leden uitbreiden.
Het ziet er wel naar uit, dat er nog
deze winter een banjo-speler en een
zangeresje bijkomen.
„Ik zoek een meisje, dat de jongens
aan kan", zei de heer Trijselaar enkele
dagen geleden tegen ons. Wij ontmoetten
hem op een repetitie-avond in „Irene".
In dit ned. herv. jeugdgebouw mogen
de jongens twee keer in de week repete
ren. Het jonge gezelschap streeft ernaar
om steeds beter voor de dag te komen.
Geen wonder, want het gaat straks ook
de grens over. Het ligt in de bedoeling,
dat de club waarschijnlijk is het
meisje, dat de jongens aan kan. er dan
ook al by in april naar Krefeld <Dld
reist om op te treden voor de Nederland
se Vereniging aldaar.
De band beschikt op het ogenblik over
twee elektrische gitaren, een elektrische
bas, een drumstel en een stel sambabal
len. Een van de jongens, Kees den Hol
lander, bespeelt zelf geen instrument.
Hij verleent zijn vrienden als „geluids
technicus" grote diensten.
De bandleden spelen vrywel uitslui
tend in de avonduren, want overdag
moeten zy hard werken om de kost te
verdienen. Alleen Jan Schellingerhout,
de flink uit de kluiten gewassen zoon
van een politieman, zit nog op school.
Hij is leerling van een handelsschool
in Den Haag.
De grootste liefhebberij van het gehele
stel is en blijft muziek maken!
arden en op 13 juli in Enschede. Vervol
gens bezoekt het orkest Duitsland,
Luxemburg, Denemarken en Zweden.
Het programma bevat ondermeer wer
ken van Beethoven, Böhm, Mozart, Ver
di en Rossini.
Hampton en de kardinaal
De Amerikaanse jazzmusicus Lio
nel Hampton, wiens muziek bijna
heelt geleid tot de afbraak van con
certgebouwen, heeft in Rome de
plechtigheden bijgewoond die be
hoorden bij de benoeming tot kardi
naal van zijn goede vriend Joseph
E. Ritter, die aartsbisschop was van
St. Louis. Hampton en zijn echtge
note waren ook aanwezig op de re
ceptie van de nieuwe kardinaal met
wie de Hamptons al jaren bevriend
zijn. Zijn waardering voor de in
drukwekkende plechtigheden in het
Vaticaan uitte Hampton in het on
vertaalbare jazzjargon: „You know,
Father, it was real cool consistory".
Zó wanhopig nog niet
Aanbiedingen om in het huwelyk met
hem te treden zijn in een ononderbro
ken stroom bij de 22-jarige Bernard El-
lis in Nottingham in de brievenbus be
land Bernard is een jongeman met een
huis, maar zonder gezin. De gemeente
raad heeft hem bevolen om binnen drie
maanden te trouwen of anders uit het
huis te trekken.
Ellis woont en met zyn vader en z(jn
broers. Maar toen zijn vader overleed en
zyn broers wegtrokken, bleef hij thuis.
De huisvesting vindt de woonruimte
echter te groot voor een vrijgezeel en nu
moet Bernard trouwen of verhuizen.
Onder de aanbiedingen zyn er van
vrouwen die zyn moeder hadden kun
nen zijn. „En zo wanhopig ben ik nog
niet," heeft Bernard gezegd.
Grace als Venus
De 24-jarige Amerikaanse negerzange
res Grace Bumbrey zal de rol van Venus
vertolken in Richard Wagners opera
„Thannhauser" die deze zomer in het
kader van het muziekfestival te Bay-
reuth zal worden opgevoerd. De zange
res zal de eerste negerartieste zynd ie in
het festival optreedt. Zij woont in Bazel
Marlon Brando.
Met wijde zwarte hoed en een
bijna even wijde blik onder zijn ge
fronste borstelige wenkbrauwen.
Een typische heldenfiguur uit
een Amerikaanse Western.
Een stoere kerel met een wappe
rend sjaaltje nonchalant losjes om
de nek geknoopt.
Marlon Brando.
Jarenlang het enfant terrible
van Hollywood.
Een talentvolle figuur uit een ge
neratie, welke ook de door vele
jongeren nog steeds diep betreur
de James Dean heeft voortge
bracht. James Dean, die slachtoffer
werd van zijn ongeneeslijke manie
voor snelheid. James Dean, die bij
zijn leven reeds een legende was en
vooral de jeugd tot ongekende en
onbegrepen geestdrift opzweepte.
Marlon Brando wasv an dezelfde ge
neratie.
Ook hy leek een vertegenwoordiger
van een nieuwe lichting van jongere
acteurs, die in het in keiharde wet
ten vastgeroeste Hollywood een frisse
en verfrissende wind schenen te gaan
ontketenen. Het begon by „A street
car named Desire", maar nog meer
in „On the waterfront" was Marlon
Brando het symbool van een onbe
grepen, naar een eigen weg zoeken
de jeugd.
Helaas, de nu 36-jarige Marlon
Brando slaagde niet. Voor „On the
waterfront" werd hy bekroond met
een Academy Award, een officiële er
kenning van zyn kwaliteiten dus,
maar het bleef erby. Hy slaagde er
niet in de strenge discipline van de
Amerikaanse leveranciers van droom-
wereldjes, illusies en luchtkastelen te
doorbreken. Hy kwam terecht op de
paden, die zyn talloze bekende en
naamloze voorgangers volkomen heb
ben platgetreden.
Marlon Brando. Hij ontkwam zelfs
niet aan de ongeschreven wet. dat
een ieder, die zich in Hollywood ac
teur wil noemen, een western moet
hebben gespeeld. Dus dook de eens
zo bewierookte Marlon in zijn één
mans cowboy-avontuur„One-Eyed
Jack". Marlon speelde niet alleen de
hoofdrol, hy voerde ook de regie. Hy
draagt dus de gehele verantwoorde-
ïykheid voor dit dik met menselijke
emoties en gevoelsproblematiek bela
den koeienverhaal.
De zelfbewuste Marlon Brando heeft
zich ook in de beperking geen mees
ter getoond. Toen zyn film gereed
was, bedroeg de vertoningsduur by-
na /even uur Een scherpe schaar
zal de lengte inmiddels wel naar nor
male proporties hebben teruggebracht,
want zo bleek Marions eerste regie-
produkt onverkoopbaar.
En daarna?
Brando heeft zich al het in het
verleden niet afkerig getoond van de
verfilming van andermans successen.
Hy speelde b.v. Marco Antonio in
„Julius Caesar" en een belangryke
rol in „De jonge leeuwen".
En thans staat zyn naam weer
hoog op de ïyst van medewerkers aan
een nieuwe verfilming van „Muit rij
op de Bounty", met welke geschiede
nis Charles Laughton en de onlangs
overleden Clark Gable in vroeger ja
ren grote triomfen hebben gevierd.
Dit beroemde verhaal wordt nu op
nieuw op het witte doek gebtacht
door Sir Carol Reed, de Britse regis
seur, die hiermede zyn Amerikaanse
debuut maakt.
Naast Marlon Brando zullen ook
Trevor Howard en Hugh Griffith voor
de camera's verschynen, die onder
meer zullen worden opgesteld op Bora
Bora, een klein eilandje in de Stille
Oceaan.
