camera s
OANIELE GAUBERT
HIJ BOUWDE HET LAGERHUIS OPNIEUW
WIE ZOU HAAR DIT UURTJE NIET GUNNEN!
m
ft]
ïSf
4i
Tf
De heteluchtmotor
f4
ROND
EN
VOETLICHT
ZATERDAG 28 JANUARI
WEKELIJKS BIJVOEGSEL
PAGINA 4
(looit door Parijs
film van Henri Decoin
HOE WERKT HET?
'''''(mm
te
111
Parijs vertrokken om daar haar
geluk te beproeven. De gealar
meerde jongeling neemt onmiddel
lijk de trein naar de Franse hoofd
stad en zoekt daar alle gelegenhe-
den af, waar hij mogelijk zijn
meisje zou kunnen ontdekken:
mannequinscholen, fotostudio's,
nachtkroegen, ja zelfs in „call-
girls-bureaus" steekt hij zijn neus
om de hoek.
Zijn zoeken wordt tenslotte met
succes bekroond, maar inmiddels
heeft zijn onvoorzichtige verloofde
zowel haar illusies als haar deugd
verloren. Volkomen gedesillusio
neerd wordt zij door haar geliefde
naar Amiens teruggebracht. Ach
ter haar liggen de gevarenvan
Parijs.
„Ik probeer niet om een komedie
of een drama te leveren", zo merk
te Henri Decoin zelf op. „Ik heb
een soort geromantiseerde repor
tage gemaakt, waarin men alles
tegenkomt, wat een in Parijs aan
haar lot overgelaten meisje zou
kunnen gebeuren".
Al is het slot van het verhaal
dus moreel wel in orde. dat kun
nen we echt niet zeggen van de
avonturen van de jonge Arlette,
die zich maar al te vaak in hoogst
delicate omstandigheden bevindt.
Omstandigheden, die een duidelij
ke waarschuwing inhouden voor
meisjes, die ook met illusies naar
Parijs zouden willen vertrekken.
Voor deze meisjes niet alleen ech
ter, ook voor haar ouders. Maar
Henri Decoin heeft bij het maken
van zijn film deze waarschuwing
beslist niet voor ogen gehad.
Als het zo blijft doorgaan, zal het
niet meer zo erg lang duren of
Parijs heeft evenveel films als
chansons geïnspireerd. De regis
seurs schijnen de Franse lichtstad
nooit moe te worden. René bena
dert deze „liefde" op dichterlijke
wijze, Marcel Carné doet het heel
wat realistischer.
Juist nu houden weer andere re
gisseurs zich met deze beroemde
stad bezig. Jean Girault filmt „La
grande ville".
Yanick Andrei monteert zijn
„Samedi Soir" en Julien Duvicier
legt de laatste hand aan zijn
„Boulevard"
Ook Henri Decoin heeft Parijs
als plaats van handeling genomen
in zijn film „Le pave de Paris".
Hij laat Jacques Riberolles door de
metropool hollen op zoek naar zijn
„meisje", dat gespeeld wordt door
Danièle Gaubert, thans een van de
meest gevraagde sterretjes van het
Franse witte doek.
Danièle ivas er heel vroeg bij,
reeds op 15-jarige leeftijd debu-
DANIELE GAUBERT
teerde zij als een naief, onschuldig
meisje voor de camera's. En zij
deed dat verrassend goed. Daarna
stapelde de filmcontracten zich
snel voor haar op. Met Marcel Car
né maakte zij „Terrain Vague".
Daarin speelde zij overigens een
wat minder onschuldige rol, n.l.
die van bendeleidster. Ook in „Les
régales de Sa?i Francisco" ver
scheen zij op het witte doek.
Jong, fris en charmant. Toch
spreekt de verschijning van Da
nièle Gaubert meer tot klassieke
regisseurs als Autant Lara, Mar
cel Garné en Henri Decoin dan tot
hun ivat vrijgevochter nakomelin
gen, de stroming, die thans als
„nouvelle vague" burgerrecht heeft
verkregen.
Nu filmt zij dus onder leiding
van Henri Decoin, die haar als ver
loofde van Jacques Riberolles laat
onderduiken in Parijs. De jonge
man uit het verhaal komt uit mi
litaire dienst en vindt tot zijn grote
schrik zijn verloofde niet meer bij
haar ouders in Amiens. Zij is naar
Ruimtevaarders gekleed als
brandweermannen
Er is thans een oplossing gevonden
voor een van de moeilijkste vraagstuk
ken van de ruimtevaart: hoe men een
menselijk wezen de grote hitte bij te
rugkeer in de aardatmosfeer kan la
ten doorstaan.
De zeven Amerikaanse ruimtevaarders,
van wie de eerste misschien nog dit
jaar een tocht buiten de aardatmosfeer
zal ondernemen, zullen namelijk een
kostuum dragen, dat oorspronkelijk
werd ontworpen voorbrandweer
mannen. Het is een hittebestendig kos
tuum, ontworpen door de Minnesota
M. en M. Company. Het is dubbelwan-
dig en tussen de beide wanden kan
lacht stromen. De buitenlaag van ge-
alumineerd nylon, kan 90 van de hitte,
die erop valt, reflecteren.
Men heeft deze hittebestendige kos
tuums met opzet gekomen, omdat in
een ruimtevaartuig bij terugkeer in de
aardatmosfeer zeer hoge temperaturen
kunnen heersen. Tengevolge van de
wrijving van de lucht langs de stompe
voorkant van de ruimtecapsule zal de
temperatuur hier kunnen oplopen tot
180° C, terwijl hij binnenin zeker 65c' C
zal worden. Dank zij het speciale kos
tuum en de luchtkoeling tussen de beide
wanden daarvan zal de temperatuur
daarbinnen niet hoger worden dan
27° C.
Dergelijke kostuums werden oorspron
kelijk ontworpen voor brandweerman
nen, die in of vakbij vuurhaarden ope
reren, bijv. voor het redden van men
sen. Maar het nieuwe kostuum geeft
de ruimtevaarders bovendien in geval
van nood nog een extra beveiliging.
Zou in het ruimtevaartuig de lucht
druk of de zuurstof-toevoer uitvallen,
dan behoeft de ruimtevaarder slechts
het vizier van zijn met het kostuum
verbonden helm neer te klappen, om als
het ware.geheel opgesloten te zitten in
een tweede, nauwsluitende capsule, ge
vormd door zijn kostuum. Hierin zijn
alle voorzieningen aangebracht om hem
in leven te houden. Als hij niet over
deze extra beveiliging zou beschikken
zou hij binnen tien seconden na een
storing als boven omschreven zijn om
gekomen.
In het kostuum zijn ook thermo-elek-
trische elementen verwerkt; deze wor
den met de huid van de ruimtevaar
der verbonden, zodat op verschillende
plaatsen van zijn lichaam de tempera
tuur kan worden gemeten. Ook zijn
apparaten ingebouwd om de reactie
van zyn hart en longen te registreren.
Peter Finch spreekt in het Lagerhuis (de versie van Pinewood)
Zegt de naam Maurice Carter u
iets....??
Het is hoogst onwaarschijnlijk. Maar
toch, als u een geregelde bioscoopbe
zoeker bent heeft deze naam meerma
len voor uw ogen geschitterd. Maar
dan staat die naam tussen vele an
deren in de lange ljjst, die onvermij
delijk elke film vooraf schijnt te moe
ten gaan.
Maurice Carter is een rustig man,
die zelden iets over zichzelf vertelt.
Hij is een artiest, een architect en een
decorbouwer, die vaak zo op gaat in
het werk, dat hij onder handen heeft,
dat hij al het andere vergeet.
Kortgeleden leverde deze weinig op
vallende man een opmerkelijke pres
tatie. In zeven korte maanden bouwde
hij in een Londense filmstudio een
getrouwe kopie van het House of Com
mon, het Britse Lagerhuis, waarvoor
indertijd de bouwers zeven lange jaren
nodig hadden om het neer te zetten.
Deze herschepping van de zetel van
de Britse regering hadden producer
Betty Box en regisseur Ralph Thomas
nodig voor „No love for Johnnie", een
film, die binnenkort in Londen in pre
mière zal gaan. De hoofdrollen in de
ze rolprent worden vertolkt door Pe
ter Finch en het Zuidafrikaanse ster
retje Mary Peach.
Het was een verschrikkelijk last, die
op de schouders van Maurice Carter
werd gelegd. Want tot in de kleinste
details moesten de kamer van de mi-
nister-president, de grote zaal, het
terras en de conversatiezaal voor de
leden van het Lagerhuis precies wor
den nagebouwd. De Kamer voor de
commissies, het postkantoor, dat erbij
hoortalles. Er kwam geen einde
aan de lijst van onderdelen van het
parlementsgebouw, die in Pinewood
moesten herrijzen.
De maat? Ook in dat opzicht moest
alles volkomen identiek zijn. Want er
gens in de film legt Peter Finch zijn
voeten op de tafel voor hem. Wanneer
de maten dan niet kloppen, zou het
geheel een belachelijke indruk maken.
Maurice Carter had ook rekening te
houden met alle tradities en gebrui
ken van de parlementaire procedure
in Engeland. En die procedure is bijna
even ingewikkeld als het mechanisme
van een atoombom.
Kleine dingen waren even belang
rijk als grote. Bjj voorbeeld: de leden
roken sigaretten met het speciale merk
teken van het Lagerhuis erop.
Maurice moest ervoor zorgen, dat
er een aantal gemaakt werd.
Een aantal landen van het Gemene
best hebben giften geschonken aan het
Lagerhuis in de vorm van stoelen, inkt-
standaarden en ook andere voorwerpen.
Maurice Carter nam contact op met
al die landen en zij konden hem du
plicaten van die voorwerpen bezorgen
Uit het historisch archief van een
of ander departement dook hij foto's
op waardoor hij in staat was zelfs
krassen op muren, deuren en banken
in het Lagerhuis nauwgezet te ko
piëren.
Een brief naar de minister-president
MacMillan werd vlot beantwoord. Mau
rice Carter mocht de werkkamer van
de Britse leider bezoeken en zoveel
foto's nemen als hij maar wilde.
De laatste hand aan dit grootse werk
kon worden gelegd dankzij de mede
werking van het architectenbureau, dat
het nieuwe gedeelte van het Lagerhuis
ontwierp. Maurice Carter mocht de
blauwdrukken lenen en hij kon zich
moeilyk een betere basis voor zijn her
scheppend werk verlangen. Het verschil
tussen origineel en duplicaat zal voor
de bioscoopbezoekers niet te zien zjjn.
Het is merkwaardig te constateren
hóe weinig gezonde mensen van
ziekenhuizen afweten. Totze
er zelf mee in aanraking komen!
Dan komt ge niet alleen onder de
diepe indruk van die ganse, breed-op-
gezette organisatie om zieke mensen
weer gezond te maken, maar ook van
de grote toewijding van allen, die
daarmee belast zijn.
Van de hoogste tot de laagste!
Een organisatie, die in de prille mor
gen al op gang komt en tot in de late
avond voortduurt, zelfs in de nacht
niet tot stilstand komt.
Van de topleiding tot de hoofdzus
ters, de verpleegsters en de leer
ling-verpleegsters toe, zjjn allen
met toewijding bezig om de patiënt
weer zijn krachten terug te geven, op
dat hij zo gauw mogelijk van de war
me ziekenkamer in de „kille" maat
schappij terug kan komen.
Vóór deze allen uit gaan de dokto
ren: ook al dag en als het moet
in de nacht paraat voor de talloze
zieken, die hun hulp behoeven. Als
éénmaal de diagnose is gesteld, begint
langs de lijnen der geleidelijkheid de
wederopbouw, al of niet na de opera
tie, waaraan de bekwaamste chirurgen,
anesthesisten en assistenten hun aller
beste krachten wijdden.
Wie het ziekenhuis niet kent, heeft
van dit alles geen flauw idee, wie er
mee in aanraking komt, heeft van die
tijd af de herinnering aan een instel
ling, waar talloze „geroepenen" zich
aan hun medemensen wijden.
Ik geloof werkelijk, dat er iets van dit
„geroepen"-zijn aan deze zware
arbeid te pas moet komen.
Anders ware deze nooit vol te hou
den! Een opbeurend humeur behou
den, daar, waar zovelen klagen, pijn
lijden, dikwijls lastig zijn en zich heus
niet van hun pretttigsite kant laten
zien, is op zichzelf al een enorme op
gaaf. En dan komt er nog, zowel voor
doktoren als verpleegsters, die enorme
verantwoordelijke taak bij, de volko
men aan hen toevertrouwden te ver
zorgen, te controleren, op tijd en ac-
ouraat naar de voorschriften datgene
te geven, wat hen weer beter kan ma
ken.
Kortom: de geringste fout, vergis
sing of veronachtzaming kan zich wre
ken.
Er is geen „beroep", waar de precisie
er zó op aankomt!
Foto Will Eiselin, Rijswijk
D,at zijn zo van die losse gedachten,
die door uw hoofd gaan, als ge
in het ziekenhuis ligt. Dan komt
ge tot de overtuiging, dat alle mannen
en vrouwen, wier vreugde ligt in het
steunen van anderen, een erepalm ver
dienen!
Vanzelfsprekend doen niet allen hun
werk uit puur idealistische overwegin
gen, dat zou teveel geëist zijn.
Maar dat hun taak meer betekent
dan die van hen, die uitsluitend uit
zijn op het welzijn van het „eigen-ik",
is zonder tegenspraak.
Van jong tot oud is men als 't uw
tijd is, ook voor u! in de zieken
huizen in de weer.
Wie zou haar, wier vermoeiende dag
taak afgesloten wordt met een welver
diende vrije avond, niet dit uurtje
„kantklossen" vol liefde gunnen
Het brengt haar even op andere ge
dachten.
En zij zal straks, met nog meer op
gewektheid dan daarstraks, haar liefde
en opmerkzaamheid aan anderen gun
nen.
Tallozen zullen haar steun immers
morgen ook weer dringend „nodig"
hebben!
FANTASIO
HEETGASMOTOR
brander
■uiqer
koelribben
zuiger dhjf stang
^7^. VCIUI iriyci
drijfstang
Dehetelucht-of heetgasmotor is
een krachtwerktuig dat wordt
aangedreven door verhitte lucht
of een ander gas, dat in een afge
sloten ruimte in de motor een
kringproces doorloopt, terwijl de
verbranding buiten die ruimte
heeft.
plaats
In een cylinder bewegen een
zuiger en een verdringer die
met drijfstangen verbonden
zijn aan een krukas. De cylin
der wordt door de verdringer
in twee ruimten verdeeld: De
bovenste, hete ruimte wordt
aan de buitenkant verhit door
verbrandingsgassen, die slechts
dienen voor verhitting en geen
deel nemen in het kringproces.
De onderste ruimte wordt aan
de buitenzijde gekoeld door de
buitenlucht (koelribben) of door
een mantel met koelwater.
koude ruimte
De beide ruimten zijn met elkaar
door een omloopkanaal verbonden
waarin zich een regenerator
bevindt.
In de kringloop van de lucht of het gas kunnen we vier
fasen onderscheiden. Fasel:(samenpersen). De nog
koude lucht wordt door de naar boven bewegende zuiger
samengeperst-en daardoor warm. FaseH: (verhitten).
De verdringer schuift naar beneden en drijft de lucht in
het omloopkanaal en naar de bovenste ruimte, waarbij het
door de regerator verder wordt verhit. Fase ÉL.- (uitzetten).
In de bovenste ruimte wordt de lucht nog meer verhit (van
buitenaf) en zet dan sterk uit. Hierdoor worden zuiger en
verdringer krachtig naar beneden gedrukt. Fase ^afkoe
len). De verdringen beweegt weer naar boven en dringt de
lucht weer in het omloopkanaal waar het eerst in de regene
rator en dan in de onderste ruimte afkoelt.
FASEH FASEI
De heteluchtmotor werkt dus
zonder explosie en dus geruis
loos. De motor is gescr'kt
voor grasmaaimacnines,
oramc
jsmaaimachines, buiten
boordmotoren en dergelijke.
samenpersen verhitten uitzetten afkoelen
Deregenerator bestaat uit een
fijne absorberende metaalmassa,
waarin de temperatuur geleide
lijk verloopt. Op zijn weg naar
de bovenste ruimte ontrekt de
lucht warmte aan deze massa
(fase II). Op de terugweg(faseE?)
staat de hete lucht de warmte
weer aan de regenerator of die
deze dan zolang „opslaat".
