FILMS
Ingmar Bergman's ,De Maagdenbron'
Openbaring van kunstzinnigheid
Vrouw ging met jonge meisjes
te Rotterdam uit stelen....
Opgericht 1 maart 1860
Zaterdag 21 januari 1961
Tweede blad no. 30260
VAN DEZE WEEK
U!llllll1llIIIIllll[llllllll!IIIOIIIIIII!IlllIIIIIOIIII!lllll!!(llllll!lll!llllllllllll!llllll!lll!II!III!!IIIII!l!lllllll!IIIIIO!IIIIi
Studio Beklemmend en huiveringwekkend van sfeer, van het
eerste moment af, is een der laatste films van de alom aandacht trek
kende Zweedse regisseur Ingmar Bergman: ,,De maagdenbron".
Het verhaal (manuscript Ulla Isaksson) is ontleend aan een middel
eeuwse volkslegende: ,,De dochter van Tore in Vanga".
„Jungfrukallen", zoals de oorspronkelijke titel van deze opzienbaren
de film luidt, bevat het tragische verhaal van Karin, enige oogappel
van haar ouders, die met offerkaarsen door het eenzame bos op weg
naar de kerk. door twee geitenhoeders overvallen, onteerd en tenslotte
vermoord wordt. Een afgrijselijke moord waarin nauwelijks één
gruwelijk détail de toeschouwer bespaard blijft
De absoluut gewetenloze daders bevroeden 's avonds niet bij wie zij
onderdak komen vragen: het zijn Karin's ouders, in afwachting op de
terugkomst van hun dochter. Liefderijk worden zij ontvangen, doch
wanneer zij de moeder de aan de dochter ontrukte kleren te koop
aanbieden, herkent zij deze tot haar onuitsprekelijke ontzetting.
L
Dan komt de wraak.
De wraak van een vader, die in alle
koelbloedigheid en met berekening te
werk gaat. Hij neemt zyn dolkmes en
doodt beide mannen, ook hun kleine
broertje, de enige, die door schuldge
voelens werd gekweld. Zijn vrouw kijkt
wezenloos toe, wanneer hij zyn lugubere
The time machine
Fantasie van Britse
schrijver H. G. Wells
Rex In zijn romans ruimt de vlak
na de tweede wereldoorlog overleden
Britse schrijver Herbert George Wells
een grote plaats in voor de wonderen
van techniek en wetenschap. In som
mige geeft hij de lezer een glimpje te
zien van de toekomst, zoals hij die in
zijn fantasie ziet. Hij bedient zich daar
bij van fantastische nieuwe uitvindin
gen. Zijn „Time machine" neemt ons
mee naar het jaar 800.000. Fantastischer
kan het al niet.
Hoe hij het leven van de mens dan
ziet, kan men aanschouwen in de rol
prent, die op dit boek is gebaseerd. He
laas kreeg de film de bijzonder ontoe
passelijke, sensationele titel: ,De brui
den der Morlock monsters". Door die
huiveringwekkende monsters kreeg re
gisseur George Pal blijkbaar bij het
lezen van dit boeiende werk van Wells
goede ideeën voor een verfilming. Door
en door griezelig zijn de scènes, waarin
de Morlocks plotseling opduiken.
Bij het voorbijtrekken van de toe
komstbeelden, bekruipt de kijker een
gevoel van ontzag voor een man als H.
G. Wells, wiens fantasie zover reikte,
dat hij dit alles op papier kon zetten.
Wells, de man die na werkzaam te zijn
geweest in de textiel, natuurweten
schappen ging studeren en tenslotte
naar de journalistiek omzwaaide. De
grote veelzijdige schrijver, die een
meester was in het schrijven van zowel
korte verhalen als moderne romans.
De hoofdrollen worden gespeeld door
Rod Taylor, Alan Young, Yvette Mi-
mieux, Sebastian Cabot en Tom Hel-
more.
De zondares van Parijs
Pure liefde tegen
rauwe achtergrond
Luxor „Casque d'or" is een uiter
mate boeiende en buitengewoon sfeer
volle film van de bekende Franse re
gisseur Jacques Becker. De Nederlandse
titel ,De zondares van Parijs" zou dat
niet doen vermoeden. Het verhaal speelt
zich af in de onderwereld van Parijs
rond de eeuwwisseling. De sfeerteke
ning van dit bonte wereldje, waarin men
het met de moraal niet zo nauw neemt,
maar die volgens keiharde eigen wetten
wordt geregeerd, is raak en fascine
rend. De typen zyn goed gekozen en
schijnen zo weg te zijn gelopen uit de
Dreigroschenoper. Het verhaal, dat rond
Simone Signoret als Blonde Marie en
Serge Reggiani als Manda is opgebouwd,
is doorvlochten van ontroerende en hu
moristische momenten, maar steeds ge
laden van emoties.
De pure, waarachtige liefde die op
bloeit tussen de volksmeid, Blonde Ma
rie, een gave creatie van Simone Sig
noret en de eenvoudige poëtische tim
merman. Manda, is het hoofdmotief,
dat de basis voor het verhaal vormt. De
uefde, die boven alles staat onder alle
omstandigheden. De regisseur heeft dit
hoofdmotief zo raak in beelden gestalte
weten te geven, dat de film er een uni
verseel karakter door krijgt. Daarom zal
deze, al weer wat oudere film over tien
Jaar nog even zeer weten te boeien als
nu. De rauwe achtergrond, waartegen
het verhaal zich afspeelt, doet deze pure
liefde nog beter tot haar recht komen.
De hele film door voelt men hoe zeer
deze liefde door de omstandigheden
wordt bedreigd. En als de minnaar van
het meisje tenslotte zijn leven heeft ge
laten onder de guillotine, voelt men, dat
deze liefde zal blijven voortbestaan.
Want liefde is het enige in deze wereld,
dat de tijd, de onverbiddelijke tijd, kan
weerstaan.
Karin op weg naar de kerk.
daad volvoert. Wanneer Karin's ouders
het overschot van hun kind gaan zoe
ken, en zij haar vinden, komt de vader,
diep religieus als hij is, tot bezinning.
Hij ziet, hoe volstrekt zinloos zijn daad
is geweest, vraagt God om vergiffenis
en belooft een kerk te zullen bouwen
op de plaats, waar de wandaad der beide
misdadigers gebeurde.
Zijn boetedoening wordt door God
aanvaard, dan volgt het wonder: daér
waar het ontzielde en verminkte lichaam
van het meisje gevonden werd, ont
springt plotseling een bron: een bron
der zuiverheid, de „Maagdenbron".
Zo op 't eerste gezicht lijkt dit een
tamelijk sensationeel stuiversverhaaltje.
Doch de verbazingwekkende artisticiteit,
waarmee Ingmar Bergman tewerk gaat,
verheft het tot dat hoogwaardige niveau,
waardoor deze film op het Festival te
Cannes in 1960 de prijs der internatio
nale filmcritici kon verkrijgen.
Bergman weet van elke scène, waarin
ook het dienstmeisje, die het, in tegen
stelling tot Karin, met de zeden niet zo
nauw genomen heeft, haar rol speelt en
getuige is van wat zich in het bos vol-
De wraak van een verdachte
Journalist in hoofdrol
van spannende detective
LIDO Journalisten plegen er in
films over het algemeen niet al te best
af te komen. Dit werk vormt een uit
zondering. Maar het slaat naar de an
dere kant door als het Ed Dawson - die
in Rome een Amerikaans persagent
schap vertegenwoordigt - de rol toebe
deelt van een soort privé-detective, die
niet alleen een perfecte speurneus heeft
maar ook een paar stevige handen om
zich zyn vijanden van het lijf te hou
den. Eds rol begint als hij tot de ont
dekking komt, dat de pikante Helène
Chalmers, de dochter van zijn hoogste
chef-in-Amerika, zich helemaal niet
heeft laten inschrijven aan de Acade
mie voor beeldende kunsten in Rome,
maar blykbaar haar eigen plannen heeft.
Op een gegeven ogenblik is zij verdwe
nen. Papa Chalmers is woedend en Ed
wordt persoonlyk verantwoordelijk ge
steld voor haar terugkeer. Om kort te
gaan: hij vindt haar spoor, laat zich
verleiden haar te bezoeken in een privé-
villa in Napels, maar komt de volgende
ochtend tot de afschuwelijke ontdekking,
dat zij van de rotsen is gestort en le
venloos in de branding ligt. Dan begint
het speuren pas goed, waarbij Ed tege
lijkertijd de moeilijke taak heeft zich
van den domme te houden tegenover de
Italiaanse recherche. Politiecommissa
ris Tonioni vermoedt echter al spoedig,
dat Ed er meer van weet, zodat hij in
een lastig parket komt. En als hij erin
slaagt de misdadigers op het spoor te
komen, die de dood van de mooie He
lène naar alle waarschijnlijkheid op hun
geweten hebben, scheelt het maar wei
nig of hij zou er niet levend van zijn
afgekomen. Tenslotte lukt het hem de
gangsterbende te ontmaskeren en dan
komt ook aan het licht, wat de achter
grond is geweest van de dood van He
lène.
Aan spanning ontbreekt het in deze
film allerminst, maar al heeft Maurice
Labro dit werk met zijn verrassende
wendingen bekwaam geregisseerd, toch
was hij kennelijk te veel gebonden aan
hetboek, waaraan het scenario is ont
leend. om er een sterke film van te ma
ken. Er is teveel in dit celluloidverhaal
bijeengepakt, zodat men soms de in
druk krijgt van overladenheid. Een boek
is een boek en een film is een film en
wie het waagt een film naar een boek
te maken, begeeft zich op glad ys. Dit
bezwaar neemt overigens nit» weg, dat
er vele spannende scènes zijn, onver
wachte wendingen en gevaarlijke si
tuaties. Marina Vlady, Robert Hossein
en Philippe Clay waren voor de hun
toebedeelde taken berekend en de ont
knoping en daarmee het geheim van
Helène Chalmers dood is even aanneme
lijk als verbluffend.
trekt, een waar getuigenis van zyn kun
stenaarschap te geven. En hoewel er
bezwaren kunnen zijn tegen scènes, zó
wreed en aangrijpend als nauwelijks
voor mogelijk gehouden, tóch wordt men
steeds opnieuw geschokt door Bergman's
indringende regie.
Hij had daarbij het geluk twee sug
gestieve Zweedse toneelspelers in de
ouderrollen te kunnen engageren: na
melijk Max von Sydow en Birgitta Vla-
berg, wier beheerst spel van hoge orde
is. Een jeugdig talent, Birgitta Petter-
son, beeldt de lieflijke Karin, aan wie
niets bespaard wordt, uit.
Reeds eerder legde Bergman proeven
af van zijn grote kennis der middel
eeuwen: ook nu weet hij de sombere,
lugubere stemming op te roepen, die
daarmee verbonden is. Het scherp con
trasterende zwart-wit verstrekt dit nog
eens extra.
De film kwam tot stand in de woeste,
uitgestrekte bossen van de provincie
Dalarna, een prachtig landschap, dat er
tevens toe bijdroeg, de sinistere atmos
feer te accentueren.
Van tweeën één: óf U kunt zeggen:
„de inhoud van deze film staat me niet
aan en ik ga er dus niet heen".
Óf U kunt zeggen: „Die thans 41-ja
rige regiseur, over wie ik al zoveel ge
hoord heb, wil ik nu wel eens in zyn
werk leren kennen".
Mocht de laatste overweging by U de
doorslag geven, dan zijn wij ervan over
tuigd, dat U hem, als wy, tot de groot-
sten rekenen zult, die tegen alle objec
ties in, er tóch toe overging een volks
legende filmisch te interpreteren.
En wel met de fantasie en de reali
teitszin van een waarachtig kunstenaar,
elke scène tot een „vondst" makend.
Van schoonheid enerzyds.
Van afzichtelijkheid anderzijds.
Twee elementen, waardoor het leven
wordt beheerst!
„MINNESPEL"
eerste nouvelle
vague-komedie
TRIANON Hoewel zijzelf na
drukkelijk enige verwantschap ont
kennen, hebben de jonge Franse fil
mers, die vallen onder het opgeplak
te etiket „Nouvelle vague", vele din
gen gemeen. In de eerste plaats
trachten deze onafhankelijke filmers
de ongeschreven, op traditie berus
tende wetten van de speelfilm te
doorbreken, ivaarbij hun aandacht
meer gericht ts op de inhoud dan op
de uiterlijke vorm. Maar daarnaast
leek het een vereiste, dat elke film,
die werd voortgebracht door deze
nouvelle - vague - filmers loodzwaar
beladen was met alle mogelijke pro
blematiek. Gelukkig is de jonge Phi
lippe de Broca (25 jaar) erin ge
slaagd deze eigenschap te doorbre
ken met komedie „Les yeux de
l'amour". („Minnespel").
BIJZONDERE AANDACHT
VOOR KOMKOMMERTEELT
De belangstelling voor komkommer
teelt is de laatste jaren toegenomen.
Om nu de moeilijkheden, als schimmel
ziekten, bitter en bevruchting door de
bijen, onder het oog te zien, hield de
Christelijke Boeren en Tuindersbond,
afdeling Leiden in samenwerking met
de Coöp. Groenten-, Fruit en Bloemen
veilingvereniging „L en C" en de Tuin-
bouwstudieclub „Leiden en Omstreken"
een zogenaamde komkommeravond.
Toen de heer Sj. Vriend het rassen
vraagstuk bij de komkommer eens na
der uit de doeken deed, hadden vele
boeren en tuinders hun plaatsen in d
grote bovenzaal van „Het Gulden Vlies"
ingenomen.
Vroeger onderscheidde men twee ty
pen komkommers, aldus de heer Vriend:
de kaskomkommer en de glaskomkom
mer. Door de teelt in warenhuizen werd
het percentage bittere vruchten zo groot,
dat de teelt ten onder dreigde te gaan.
Ja, zelfs de export dreigde verloren te
gaan. Deze warenhuisteelt betekende
een stap vooruit. Nu immers kon de
wetenschap zich erop gaan richten een
zuivere vrucht te vinden. In betrekke
lijk korte tijd is men daarin geslaagd.
De heer Vriend gaf daarna aan de
hand van een stencil uiteenzettingen
over de rassenproeven onder staandglas,
welke op vier bedrijven waren toege
past. Verscheidene leden hadden hierna
nog vragen, die de heer Vriend beant
woordde. Ir. M. van Berkel van het
proefstation hield na een koffiepauze
een inleiding, toegelicht met een film
over „Het leven der bijen". Hij vestigde
speciaal de aandacht van de aanwe
zigen op de schade en de voorkoming
hiervan aan zaad komkommers.
Problematiek bezitsvorming
De leden van de Leidse Assurantie
Club waren gisteravond bijeengekomen
in „Het Gulden Vlies". De heer B. de
Boer, die reeds meermalen te gast was
by de L.A.C. en o.a. lezingen hield over
de Effectenbeurs en de daarop volgende
excursie daarheen leidde, hield zich be
zig met de problematiek van de bezits
vorming. Hij belichtte diverse punten,
die dit probleem met zich mee brengt.
Ook de raakpunten met de verzekerings
branche kwamen natuurlijk ter sprake.
Zuidafrikaanse boeken
voor Leidse Universiteit
Gisteren heeft in de kamer van de
rector magnificus, prof. mr. J. V. Rijp-
perda Wierdsma, de aanbieding van een
schenking plaats gehad. Tijdens deze
plechtigheid heeft namens de Zuidafri-
kaanse minister van Onderwijs en de
ambassade van de Unie van Zuid-Afri-
ka, prof. H. v. d. Merwe Scholtz, hoog
leraar in de Afrikaanse taal- en letter
kunde aan de Gemeentelijke Universi
teit van Amsterdam, een aantal Z"id-
afrikaanse boeken aan de Leidse Uni
versiteit aangeboden. De rector magni
ficus aanvaardde deze schenking met
woorden van dank.
Krachtens het Zuidafrikaans-Neder
lands cultuurverdrag worden jaarlijks
aan universiteiten en andere instellin
gen in Nederland Zuidafrikaanse boe
ken geschonken. Ditmaal was de Leidse
Universiteit aan de beurt.
Bij de plechtigheid waren onder meer
aanwezig de president-curator, dr. J. E.
baron van Steenwyk, enkele hooglera
ren uit de literaire faculteit en mr. J. R.
de Groot, waarnemenddirecteur van de
Universiteitsbibliotheek.
Geveilde percelen
Ten overstaan van notaris J. C. van
Eek te Leiden. Woonhuis met erf en
tuin te Oegstgeest Laan van Alkemade
56 in bod: f. 23.000 koper: J. J. G. de
Cler te Leiden, q.q. voor: f. 30.100.
Tijdens het eerste verhoor wilde de
vrouw niets zeggen. Het buurmeisje
kwebbelde er echter lustig op los. Het
bleek dat het stel reeds drie maanden
lang uit stelen ging in winkels en in
grote magazijnen op zowel de linker
als de rechter Maasoever. Vooral levene
middelen en huishoudelijke artikelen
werden in de wacht gesleept, maar ook
sokken voor manlief en een jasje voor
het zoontje verdwenen in de grote bood
schappentas. De vrouw wees aan wat
gestolen moest worden en legde in de
meeste gevallen de begeerde artikelen
alvast opzij, waarna het meisje ze weg
nam. Het kind ontvreemdde ook wel din.
gen. die zij voor zichzelf bestemde. Een
zusje van de vrouw was af en toe van
de partij.
De man van de dievegge had de eerste
keer, toen zijn vrouw met gestolen spul
len thuiskwam, gezegd dat ze iets heel
gevaarlijks deed en dat ze nog wel eens
tegen de lamp zou lopen. Later echter
deed ook hij zich te goed aan de inhoud
van blikken met allerlei soorten vruch
ten, die op tafel verschenen.
GENEVIÈVE CLUNY
Toch toont dit luchtige, vrolijke film
pje alle kenmerken van de nouvelle va
gue. Ook hy probeert het leven te be
trappen door het spontaan te laten na
spelen. Ook hij werkt met exorbitant
weinig middelen. Een klein curiositei
tenwinkeltje en een rokerige nachtclub
vormen de weinig decors, die hy benut.
Voor het overige levert de vrye natuur
en de stad Parijs de nodige achter
grond. In die werkelijkheid dartelen
zijn drie hoofdpersonen, twee jongeman
nen en een meisje. En de liefde is zijn
hoofdmotief. Vooral de liefde tussen de
vrolijke vrijbuiter en het charmante
meisje, die in het winkeltje wonen. Zij
wil hun liefde bezegeld zien met een
huwelijk en kinderen. Hy niet. Deze
controverse kan de derde persoon
een keurig nette jongen, die flats ver
huurt kans geven ook een kansje
te wagen. Maar zijn degelijke wijze van
benadering heeft weinig kans tegen wil
de, luchtige wijze, waarop de rozen schil
derende artiest zijn gevoelens uit.
Het idee van „Les yeux de l'amour"
is ondeugend. Maar de speelse luchtig
heid en de ongebonden fantasie, waar
mede het verhaaltje benaderd is, tillen
het uit boven een beschouwing van de
lichtzinnigheid en plaatsen het in de
sfeer van een dartelende dichterlijkheid.
Philippe de Broca's plezierige poëti
sche produkt heeft een warm onthaal
gekregen tijdens het filmfestival van
Berlijn. Het was zijn eerste film. Maar
hy heeft het vak kunnen leren by een
van de vooraanstaande figuren uit de
nouvelle vague, Claude Chabrol. Deze
veelgevraagde regisseur heeft zyn eens
opgerichte maatschappytje „Ajym Films'
in leven gehouden om er jonge vrien
den een kans in te geven. Philippe de
Broca heeft die gelegenheid met beide
handen aangegrepen en zyn eerste keus
was een gelukkige: hij koos Geneviève
Cluny als hoofdrolvertolkster. Haar ver
frissende persooniykheid geeft het film
pje een prettige glans en daarmede redt
zij de gedeelten, die door gebrek aan
tempo afbreuk aan het geheel zouden
hebben kunnen doen.
Overigens raden wy de bezoekers van
het theater aan de Breestraat deze week
byzonder aan om op tyd te komen
Anders missen zy een knap filmpje
over Arnhem, waarin Rudi Hornecker
nog eens de faam bevestigt, die Neder
landse cineasten met documentaires heb
ben verworven.
Les quatre cents coups
Suggestieve film over
eenzaam jongetje
CASINO De Nouvelle Vague, zo
als men de groep jonge Franse filmers
noemt die momenteel internationaal fu
rore maken, is deze week met twee wer
ken in het Leidse bioscoopprogramma
vertegenwoordigd. Maar zo luchtig als
„Minnespel" van Claude Chabrol is, zo
ernstig is „Les quatre cents coups" (Zy
sloegen en zy kusten hem) van Franqois
Truffout. „Les quatre cents coups" is op
gedragen aan André Bazin en dat
wel een byzonderheid die het vermelden
waard is. Vrijwel alle „leden" van de
Nouvelle Vague hebben immers dit ge
meen zy hebben Bazin goed gekend
envan hem geleerd. Niet zonder re
den is Bazin meer dan eens de vader
van de Nouvelle Vague genoemd.
Merkwaardig is juist nu, dat Truf-
faut ontegenzeglyk een der meest
talentvolle van de groep, dat zal een
ieder die zyn „Les quatre cents coups"
heeft gezien moeten toegeven heel
wat traditioneler is dan de andere fil
mers die achter het vaandel van de
Nouvelle Vague naam maken, zelfs een
totaal andere stylopvatting huldigt. In
„Les quatre cents coups" komt geen
greintje sensatie-omwille van-de-sensa
tie voor, de film is gespeeend van 't zich
zelf overlevende „modernisme" waarmee
telkenmale een nieuwe generatie meent
van start te moeten gaan.
Toch is de film schokkend - in die
zin dat Pro Juventute er bhj inee zou
moeten zijn (en het misschien is). Ver
haald wordt van het Parijse jongetje
Antoine, onbegrepen door zyn overspe
lige en naar het frivole leven hakende
moeder, door zijn wilsslappen vader (in
feite alleen maar zijn naamgever), door
de leraren op school. Als de film begint,
nemen de ouders reeds vrijwel geen
plaats meer van betekenis in Antoines
wereldje in: als de film eindigt is het
in dat wereldje even verlaten als op
het stille strand van de Atlantische
Oceaan waarheen Antoine na zyn ont
snapping uit het observatiecentrum voor
minderjarige delinquenten is gevlucht.
In het byzonder sobere er aan „ge
beurtenissen" toch zo ryke filmverhaal
heeft Truffaut op suggestieve wyze het
vereenzamingsproces van het jongetje
Antoine getekend. Opmerkelyk is het
knappe spel van de (vele) kinderen in
deze film.
Vanaf maandag vertoont Casino „M,
een stad zoekt haar moordenaar", de
befaamde thriller van Fritz Lang met
Peter Lorre in de hoofdrol.
Levensmiddelen en huishoudelijke artikelen
(Van onze correspondent)
In een groot magazyn in de Rotterdamse binnenstad is een jonge vrouw betrapt,
die haar boodschappentas gevuld had met allerlei niet-betaalde artikelen. De
vrouw is byzonder brutaal te werk gegaan. Zy had zich de medewerking verzekerd
van een 13-jarig buurmeisje. Ook nam zy wel eens haar zusje, eveneens 13 jaar
oud, mee. By haar arrestatie had de dievegge het buurmeisje en haar 2 H-jarig
zoontje by zich.
VERKORTING WERKWEEK
BIJ V. EN D.
Vroom en Dreesman zal overgaan tot
verkorting van de werkweek. In verband
met de vele organisatorische vraagstuk
ken, die zich daarby voordoen, zal de
datum van invoering in de verscheidene
steden uiteen kunnen lopen, doch op 1
september 1961 zal de werkweekverkor
ting over het gehele land zyn ingevoerd.
Aan het personeel, dat niet met de
winkelverkoop belast is of ten aanzien
van de arbeidstyden met de winkel ver
koop niet in onmiddellyk verband staat,
zal de extra vrye halve dag zoveel mo
gelijk op zaterdag gegeven worden.
Voor het overige personeel zal - nood
gedwongen - een rouleersysteem moeten
worden toegepast over alle werkdagen
der week.
In afwachting van een eventuele lan-
delyke nadere regeling der winkelslui
ting, zal deze regeling als proef worden
ingevoerd.
Reclame en raffinement
Op de eerste contactavond van de
Oud-Katholieke parochie in het nieuwe
jaar sprak drs. J. Heslinga als psycho
loog en vanuit zyn werkkring op het
gebied van de geestelyke volksgezond
heid over het onderwerp: „Reclame en
raffinement".
Reclame is in de eerste plaats een
commerciële aangelegenheid, aldus spre
ker. Het staat de handel vrij van alle
middelen gebruik te maken, welke de
wetenschap biedt, ook van de resultaten
van psychologisch onderzoek. De recla
me tracht het onbewuste van de mens
psychologisch te beïnvloeden en als het
ware als een instrument te bespelen.
Dit geschiedt echter niet in een per-
soonlyke relatie, zoals by een psycho
logische behandeling van een patiënt
doch in onpersooniyke relatie van de re
clame.
In het algemeen oonstateerde spreker,
dat de psyohologie in het bedryfsleven
veelal uit nuttigheidsoverwegingen
wordt gehanteerd en niet uit menslie
vendheid of uit bezorgdheid om de
mens.
By het raffinement is de mens slechts
óbject. Hy is louter schakel in een keten.
Positief kon drs. Heslinga oonstateren.
dat er ook een weerstandsvermogen
groeit hetgeen o.m. biykt uit het feit.
dat in zelfbedieningszaken na verloop
van tyd lang zoveel niet verkocht wordt
als in het begin. Deze weerstand zal
groeien naarmate de mens niet uit de
angst zal leven en zyn „onbewuste" niet
zal vrezen.
Bevryding uit de ban zal ook hier al
leen mogeiyk zyn wanneer de mens zijn
eigen mens-waarde opnieuw bewust
wordt in een werkelyke ontmoeting met
God. De moderne filosofie leert ons
reeds, dat de mens een wezen met een
opdracht is en dat de waarde zetelt in
het verantwoordelyk zyn. Deze opdracht
wordt in het geloof gegrond als een le
ven in Christus en naar God toe.
In dit opzicht meende spreker te mo
gen constateren, dat wy tot deze geeste
lijke volksgezondheid al op weg zyn en
distantieerde hy zich van het prediken
van een cultuur-pessimisme.
Lezers schrijven
Tuinhuisjes op volkstuinen
worden niet verhuurd
Naar aanleiding van de door ons gepu
bliceerde mededeling van ir. J. C. H.
Drost, tydens de propaganda-avond van
de Leidse Bond van Volkstuindersver-
enigingen, gehouden in „Den Burcht" op
16 januari jl., betreffende het verhuren
van volkstuinhuisjes, ontvingen wy van
het Algemeen Verbond van Volkstuin-
dersverenigingen in Nederland het
volgende bericht: „wy betreuren het ten
zeerste, dat U de mening van ir. Drost
als zouden elders in het land volkstuin
huisjes verhuurd worden aan de meest
biedende vakantiegangers, zonder meer
in uw blad heeft gepubliceerd, wy ach
ten deze mededeling, die volkomen in
stryd is met de praktyk, een aantasting
van de goede naam van het georgani
seerde volkstuinwezen. In feite is de
gang van zaken als volgt. Elke volks
tuinder moet ieder jaar opnieuw aan zyn
verenigingsbestuur vergunning vragen
om gedurende de zomermaanden met
zyn gezin in zyn tuinhuis te mogen ver-
biyven. Deze vergunning wordt eerst
verleend, nadat gecontroleerd is of het
tuinhuis voldoet aan de eisen, die daar
aan door de organisatie worden gesteld.
Verbiyf wordt derhalve alleen toege
staan aan het gezin van de betrokken
volkstuinder. Verhuur aan anderen is
verboden op straffe van royement.
Wy kunnen niet nagaan, waar het
sprookje van verhuur van volkstuinhuis-
jes zyn oorsprong heeft gevonden. Ver
wart men wellicht de kampeercentra met
de georganiseerde volkstuincomplexen?
In dat geval ware beter om het georga
niseerde volkstuinwezen eerst te leren
kennen".
P. VISSER
Voorz. Alg. Verbond van
V olks tuindersverenigingen
Zaterdagmiddag kwam de vrouw niet
op de afgesproken tyd thuis, wat hem
uiteraard een bang vermoeden bezorgde.
Hy spoedde zich naar de ouders van het
buurmeisje. Die hadden juist bericht
ontvangen over de arrestatie van hun
kind. In alleryl rende de man terug
naar huis. nam een groot gedeelte van
de nog in zyn woning aanwezige gesto
len artikelen en wierp die over de Ko-
ningsbrug in de Koningshaven. In zijn
haast was hy iets te ver gegaan, want
hy had o.a. een toilettasje met een poe
derdoos, een lippenstift enz. in het wa
ter gegooid, die zyn vrouw eerlyk had
betaald. By het vernemen daarvan vloog
zy hem in het politiebureau, waar ook
de man werd opgesloten, in de haren.
Het echtpaar is naar het Huis van Be
waring overgebracht.
Kort geding over een
schutting Oude kerk
Juridische strijd over vele
artikelen en verordeningen
(Van onze Amsterdamse correspondent)
„Wy hebben allemaal een hekel aan
hokjesgeest, waarom zou men dan een
schutting om zyn tuin bouwen? Als je
buiten gaat wonen is het juist de be
doeling. dat men elkaar in de tuinen
kan zien. Zonnebaden? Daar leent ons
klimaat zich toch niet voor".
Deze woorden sprak oud-minister mr.
dr. P. J. Witteman, thans advocaat en
optredend in het kort geding over de
schutting te Ouderkerk, dat de bouw
kundige, F. H. Ruppert, tegen deze ge
meente is begonnen.
Overigens werd over de achtergrond
van de rel in het dorp aan de Amstel,
waar men het zonnebaden van het ge
zin Ruppert achter de omheining als een
onzedelyke bezigheid ziet, weinig ge
sproken, tydens de behandeling van het
geding, dat gisteren voor de president
van de Amsterdamse rechtbank, mr. W.
H. Stheeman, plaats had.
Byna twee uur achtereen zaten mr.
dr. Witteman, die voor het gemeentebe
stuur pleitte en mr. J. M. Levenbach,
elkaar in de haren over de interpre
taties van tal van artikelen uit de wo
ningwet, de plaatselyke bouwverorde
ningen en de bouwvoorschriften van het
uitbreidingsplan Ouderkerk.
Mr. Levenbach verwierp een compro
mis van een verlaagde schutting. De
president, die aanvankehjk de spoed
eisendheid betwyfelde, omdat gemeen
tebesturen doorgaans de hoffeiykheid
hebben hun maatregelen op te schorten
tot de gerechtelyke stryd is beëindigd,
bepaalde de uitspraak op volgende
week vrijdag.
Weer een meisje in
Engelanti vermoord
(Van onze Londense correspondent)
Het lichaam van de 12-jarige Linda
Smith, die sinds maandag vermist werd,
nadat zij even een boodschap was gaan
doen in het dorpje in Essex, waar zy
woonde, is gisteren gevonden op een
klaverveld achter een heg. op 20 kilo
meter afstand van haar woning. Zy is
by een zedenmisdryf vermoord.
Het lichaam was met een auto naar
het weiland gebracht, hetgeen bleek uit
de wielsporen by de ingang van het
veld. Linda werd gevonden door een 72-
jarige boerenarbeider, toen hy kony-
nenstrikken inspecteerde. Een vrouw,
die tegenover hem woont, verklaarde,
dat zy gisterochtend op deze stille plek
het geluid van een motor heeft gehoord.
Het was in hetzelfde gebied, waar drie
jaar geleden het vermoorde 19-jarige
Nederlandse meisje, Marie Kriek, werd
aangetroffen.
De politie maakt jacht op een man
„met lachende ogen", die met Linda in
een café zou zyn gezien. In de streek
zyn de afgelopen jaren al vier meisjes
vermoord. Vanzelfsprekend is de onge
rustheid onder de bevolking zeer groot.
Men houdt de kinderen thans zoveel
mogelyk binnen.
Afscheid gecommitteerde
voor Surinaamse Zaken
De gecommitteerde voor Surinaamse
Zaken in Nederland, mr. H. L. de
Vries, die zyn functie neerlegt, heeft
gisteren tydens een druk bezochte ont
vangst in hotel Des Indes in Den Haag
afscheid genomen en de nieuw benoem
de directeur van het kabinet van de
gevolmachtigd minister, dr. J. F. E.
Einaar, voorgesteld.
Tot de honderden aanwezigen behoor
den de vice-minister-president de heer
H. A. Korthals, de gevolmachtigde mi
nisters van Suriname en de Ned. Antil
len, mr. dr. R. H. Pos en de heer W F
M. Lampe, oud-gouverneur J. Klaascsz
van Suriname en talrijke hoge ambte
naren en persoonlijkheden uit handels
kringen en het bedryfsleven e.d.
KAMERLEDEN BETREUREN
ONTSLAG VAN DIRECTEUR
..FAUNABEHEER"
In het voorlopig verslag vafi de Eerste
Kamer op de landbouwbegroting zeggen
vele leden de gang van zaken by de
directie Faunabeheer van het departe
ment te betreuren.
Enerzyds konden deze leden niet tre
den in een beoordeling van de mérites
van de redenen, welke hadden geleid
tot het verlenen van ontslag aan het
hoofd van de bedoelde directie, aange
zien de desbetreffende redenen niet te
hunner kennis waren gebracht. Ander-
zyds wilden zy niet nalaten als hun
mening uit te spreken, dat de door nea
bedoelde functionaris op voortreffelijke
wyze de jachtwet 1954 in de praktijk
had toegepast, voorzover zijn werk hem
daartoe de gelegenheid had geboden. De
toepassing van de jachtwet toch be
schouwden deze leden als een uitermate
gevoelige materie. Het was deze leden
bekend, dat Juist in landbouwkringen
nog steeds veel waardering voor de ar
beid van deze functionaris op dit stuk
is blijven bestaan.
