OUD-PREMIER
ORATIE VAN
DR. DREES AANWEZIG BIJ
PROF. DR. I. SAMKALDEN
ESSO PETROLEUM
FILMS
Structuur en bestuurskracht van
cle internationale organisaties
voor
óliehaard
Shakespeare voor de jeugd
Trapbekleding
„Die Brücke":
VAN DEZE WEEK
schokkende film
over kinderen aan Duitse front
Opgericht 1 maart 1860
Zaterdag 19 november 1960
Derde blad no. 30207
Onder een voor een inaugurele oratie ongebruikelijk grote belang
stelling aanvaardde prof. dr. I. Samkalden gistermiddag in het Groot
Auditorium het ambt van gewoon hoogleraar aan de Leidse Univer
siteit in het recht van de internationale organisaties.
Prof. Samkalden. die lid is geweest van de Tweede Kamer, sinds
enkele maanden lid is van de Eerste Kamer der Staten Generaal en
van 1956 tot 1958 de post van minister van Justitie heeft bekleed in het
laatste kabinet-Drees, vond onder zijn gehoor onder andere oud
minister-president dr. Drees. oud-minister Algera en vele leden van de
beide Kamers der Staten Generaal, benevens oud-collegae van de
Wageningse Landbouwhogeschool, aan welke instelling hij met ingang
van 1952 enige jaren hoogleraar is geweest.
Prof. Samkalden is voorts lid van de Sociaal Economische Raad, uit
welke kring eveneens belangstelling bleek te bestaan voor de oratie
van gistermiddag, welke gewijd was aan de structuur en de bestuurs
kracht van internationale organisaties.
Prof. Samkalden concludeerde in zijn rede, dat vooral de laatste drie
jaar veel hebben bijgedragen tot de vorming van een antwoord op
velerlei juridische problemen betreffende de internationale organisaties,
doch dat deze antwoorden nog steeds niet onomwonden kunnen wor
den gegeven. Uiteindelijk zal het van de geestelijke instelling van de
mensen zelf meer dan van de vorm en interpretatie van de verdragen
moeten afhangen, of op de thans reeds gelegde grondslagen van een
internationale rechtsorde een werkelijk Europese samenhang kan wor
den opgebouwd.
ganisaties hen in staat stelt de span
ning te weerstaan tussen de belangen
van de collectiviteit en de belangen van
de Staten-leden.
Drie kenmerken
Welke organisatorische factoren zijn
nu in dit verband van betekenis? Als 'n
bijdrage tot de beantwoording van deze
vraag, nam spreker een drietal structu
rele kenmerken van hedendaagse inter
nationale organisaties in beschouwing.
Het eerste kenmerk is het secretariaat,
de „eigen" administratie. Deze neemt in
betekenis toe naarmate de organisatie
meer bestuurskracht ontwikkelt, maar
bevordert ook zelf door haar bestaan en
haar werk de toeneming van die be
stuurskracht. Zowel in de geschiedenis
van de VN als in die van andere, regio
nale organisaties zijn daarvan voorbeel
den aan te wijzen.
Het tweede kenmerk is de taak die de
organisatie te vervullen heeft. Naarmate
de statutaire taak concreter en omlijn-
der is, draagt ze meer bij tot het ver
sterken van de zelfstandige bestuurs
kracht. die het internationale lichaam
ontwikkelen kan. Dit criterium valt
geenszins samen met het onderscheid
tussen wereldomvattende en regionale
organisaties: er zijn verscheidene voor
beelden te geven van organisaties die
een grotere kring van landen omvatten
en nochtans meer bestuurskracht op
brengen dan andere organisaties met 'n
beperkter kring van leden. De wissel
werking tussen de twee tot dusver be
sproken kenmerken het secretariaat
en de doelstelling is eveneens van be
lang. Ieder actief secretariaat, dat een
concrete en duidelijk aangewezen taak
voor „zijn" organisatie te vervullen ziet.
zal daartoe het uiterste uit de statutaire
mogelijkheden willen halen.
Het derde kenmerk is het personenge-
bied van de organisatie, d.w.z. de kring
van degenen aan wie de organisatie
rechtstreeks rechten kan toekennen ep
verplichtingen kan opleggen. Er is in
het internationale recht al geruime tyd
een streven deze kring niet beperkt te
houden tot staten, maar ook uit te strek
ken tot anderen, natuurlijke en rechts
personen. Het is vooral op dit punt, dat
recente Europese verdragen zoals de
Europese Conventie voor de Mensen
rechten en de drie Europese Gemeen
schappen een ware stroomversnelling
hebben gebracht.
Een stempel op de
samenleving
Prof. Samkalden stelde, dat in de sa
menleving de laatste tientallen jaren de
betekenis van de georganiseerde groep
sterk is toegenomen. Dit blijkt uit aller
lei verschijnselen in ons rechtsleven, in
het privaatrecht evengoed als in het
publiekrecht. Collectieve contracten, on
dernemersovereenkomsten en het recht
der rechtspersonen enerzijds, nieuwe
territoriale en functionele openbare
lichamen anderzijds drukken hun stem
pel op onze samenleving.
Zelfs is het zo, dat men is gekomen
tot strafbaarstelling van gemeenschap
pen. waarvan de economische wetgeving
treffende voorbeelden geeft.
Grens-overschrijding
Dergelijke algemene verschijnselen
strekken zich niet slechts tot de lands
grenzen uit. Zij overschrijden deze in
twee opzichten. Vooreerst komen ze ook
in het rechtsbestel van andere landen
voor en dwingen ons daardoor tot een
veel intensiever beoefenen van de
rechtsvergelijking. In de tweede plaats
doen zich deze verschijnselen ook voor
in de internationale st-aten-orde. Daar
hebben ze geleid tot een groot aantal,
onderling in structuur, taak en omvang
sterk uiteenlopende, internationale or
ganisaties. Dat proces is van jonge da
tum: het begon in wezen pas bij de op
richting van de Volkenbond en het
kwam eerst na de Tweede Wereldoorlog
tot ruime ontplooiing. Sindsdien heeft
Mt de aard van de internationale be-
:~:kkingen vooral beïnvloed, omdat de
organisaties er een min of meer zelf
standige plaats zijn gaan innemen. Die
zelfstandigheid is afhankelijk van de
mate. waarin de structuur van die or-
Venlose huismoeder
stuurde brief naar
minister Beerman
(Van onze Limburgse correspondent)
De Venlose huismoeder mevrouw
Dommeck-van Gemert heeft dezer da
gen haar brief naar de minister van
Justitie gezonden, waarin zij de minister
verzoekt haar een persoonlijke audiën
tie toe te staan. Zoals bekend richtte
zfj reeds enige tijd geleden een request
tot de bewindsman, waarin zij rigou
reuze maatregelen verzocht tegen het
steeds toenemend aantal psychopaten
dat zich aan kinderen vergrijpt. Tot
heden ontving zij 4000 brieven uit alle
delen van het land en zelfs uit België
van mensen die met haar actie in
stemmen. Gewapend met al deze adhe
siebetuigingen wil zij nu persoonlijk bij
de minister haar verzoek nog eens on
derstrepen.
Vanavond zal zij voor de televisie in
het KRO-programma „Brandpunt" het
een en ander over haar actie vertellen,
waarna deskundigen dit zeer actuele
woord geleid. De structuur der
verdragen laat vete mogelijkheden
open. Tussen 1950 en 1960 is het
volkenrecht met nieuwe, eigenge-
aarde Europese organisaties ver
rijkt. Zij betekenen een sprong naar
hechter geordende gemeenschappen
tussen Staten. De jurist constateert
de grondslagen voor een Europese
rechtsorde. De vraag of op die
grondslagen het gebouw zal ver
rijzen, moet hier open blijven. Het
antwoord hangt meer af van de
mensen dan van de verdragen, al
dus besloot prof. Samkalden zijn
rede.
Oud-minister van Justitie, prof.
Samkalden (links) wordt na zijn
oratie geluk gewenst door de oud
minister-president, dr. W. Drees en
zijn oud-collega in diens laatste
kabinet, mr. J. Algera van Verkeer
en Waterstaat.
(Foto L.D./Holvast)
t
Drukke receptie
Na afloop van de oratie, die prof.
Samkalden besloot met de gebruikelijke
toespraken, vond in de ontvangstzaal
van de Academie een zeer drukbezochte
receptie plaats, tijdens welke de nieuwe
hoogleraar talloze medewerkers uit zijn
regeringsperiode de hand mocht druk
ken.
Filmheld John Wayne
naar Nederland
De held van minstens 100 Westerns en
andere „stevige" films. John Wayne, is
gistermiddag met een Caravelles lijntoe-
stel van de Finn Air uit Parijs op Schip
hol aangekomen. Deze 52-jarigé Ameri
kaanse filmster, bekend uit films als
„Stage Coach" en „Red River", vertelde
dat hij twee dagen niets te doen had en
daarom besloten had voor de eerste
maal in zyn leven naar Amsterdam te
gaan. „Je wipt in een uurtje per vlieg
tuig over", zei hij. „Zondagnacht ga ik
weer terug". Hij heeft zijn intrek in het
Amstel Hotel te Amsterdam genomen.
Van Parijs zal hij via Rome naar
Tanganjika in Afrika reizen, waar hij
6 tot 8 weken verblijf moet houden bij
de opnamen van een nieuwe Paramount
film „Hatary" (Gevaareen verhaal
over het vangen van wilde beesten, die
bestemd zijn voor diergaarden en cir
cussen. Hij speelt daarin samen met
Elsa Martinelli en de Franse filmster
Gérard Blain de hoofdrol.
In Parijs houdt hij dezer dagen een
oogje op de voorbereiding van de pre
mière van zijn eigen gróte film „Ala
mo", uitgebracht door zijn eigen maat
schappij, Batjac Production.
Advertentie
de haardolie met het hoogste rendement
(tsso)
méér warmte
minder roet
zuinig
P. M. PERQUIN
HOGE MORSWEG 78,
OEGSTGEEST - TEL. 21584 b.g.g. 21351
De Commissie Jeugdvoorstellingen
uitgaande van K. en O. en de Leidse
Jeugd-Actie organiseerde voor de leer
lingen van de lagere klassen van het
V.H.M.O. vrijdagmiddag en -avond
twee voorstellingen van Shakespeare's
„Spel der vergissingen" door de To
neelgroep Arena.
„Na een triest begin", aldus ontlenen
wij aan het programma. „waarin
Acgeon. een gevangen genomen koop
man uit Syracuse, aan de hertog van
Ephesus verhaalt hoe het noodlot hem
heeft beroofd van zijn gade en tweeling
zonen plus hun tweelingknechten, ko
men de kluchtige verwikkelingen in het
stadje Ephesus snel op gang. Het toe
val wil namelijk dat de tweelingbroe
ders zich beiden in de stad ophóuden,
de een als gezeten burger en huisvader,
de ander als vreemdeling, die de wereld
rondzwerft op zoek naar zijn verloren
broeder. De gelijktijdige aanwezigheid
Advertentie!
met LINOLEUM, TRETFORD of
RONYFELT.
Vrijblijvend prijsopgaaf op
aanvraag.
BULTHUIS
BOTERMARKT 23
Nog geeri antwoord
Die Gemeenschappen zijn mede daar
door 't beeld gaan vertonen van rechts
gemeenschappen met een eigen bestuur,
en met eigen wetgeving en rechtspraak.
Die ontwikkeling heeft al herhaaldelijk
de vraag doen rijzen wat nu precies de
aard is van het interne recht der ge
meenschappen: of het zijn wortels meer
vindt in het constitutioneel recht der
staten, dat de structuur der organisa
ties inspireert of in het volkenrecht,
waaruit de organisaties zelf voortkomen.
De rechtsontwikkeling van de
laatste drie jaar heeft voor het be
studeren van deze vraag reeds veel
it"riaal geleverd, maar dat heeft
probleem nog eens nader zullen toelich- i
ten. I nog niet tot een onomwonden ant
Trianon Van het Derde Rijk
restte weinig meer dan een gebla
kerde puinhoop, grotendeels be
volkt door verpauperde, angstige
en bitter teleurgestelde mensen,
toen de waanzin van het Hitler-
regime zijn toppunt bereikte. Want
nóg waren er fanatici, die de
nederlaag niet wilden erkennen,
die hun kadaver-eer boven alles
stelden. Kinderen van zeventien,
zestien jaar, en vaak nog jonger,
werden naar het front gestuurd
..Voor de Führer, volk en vader
land We weten het. Het is ons
verteld. We hebben erover gele
zen. De film ..Die Brücke" laat het
ons zien.
En hoe! Woorden als „schokkend" en
„aangrijpend" zijn te vaak gebruikt voor
zaken van minder gewicht, dat wij ze
hier nauwelijks kunnen hanteren om de
betekenis van deze film aan te geven
Over het gegeven kunnen we kort zijn
Zeven schooljongens van omstreeks
zestien jaar uit een Duits stadje worden
op 26 april 1945 het verhaal heet
waar gebeurd te zijn opgeroepen.
Daarvóór zien wij hoe deze jongens in
de familiekring leven, op school werken
en hun vrije tijd besteden. Zij krijgen
één dag om vertrouwd te raken met de
meest elementaire begrippen van oorlog
voeren. Dan worden zij met hun zevenen
in de strijd „ingezet". Zij sneuvelden
op één na.
En de film registreert op afgrijselijk
nauwkeurige wijze, hoe deze zes jongens
sterven.
Men kan bezwaren hebben tegen deze
film, vooral tegen het o.i. typisch
Duitse begin, maar het blijven bezwaren
van ondergeschikt belang, die worden
weggevaagd door het in-trieste slot.
waaruit heel duidelijk de eerlijke bedoe
ling van de makers blijkt: de mensen
laten walgen van de waanzin die oorlog
heet, ook al tonen zij ons maar één facet
daarvan. Men kan twijfelen aan de
waarheidsgetrouwheid van bepaalde de
tails zoals het feit, dat de zeven
jongens eigenlijk per ongeluk bij een
kleine brug (waaraan de film zijn naam
ontleent) bleven posten maar ze doen
er uiteindelijk niet toe.
Het gaat hierom. Kinderen, gewend
„Indiaantje te spelen", voor wie in feite
de belangrijkste zaken in de kern nog
spel zijn. worden naar het „veld van eer"
gestuurd. Voor hen hebben d Ilit-
leriaanse bralleuzen nog niets van hun
idealistische schijn verloren. En als zij
als opdracht krijgen: „Vecht voor elke
nieter vaderlandse bodem of sterft", dan
betekent dit voor hen een gebod!
En zij wagen het niet dit gebod te
overtreden, zeker niet als de onder
officier die de kinderen voor het ramp
zalige lot had moeten behoeden, door
zo'n waanzinnige stommiteit om het
leven komt. Zij blijven op hun post, als
de Amerikaanse tanks en stoottroepen
naderen. Zij strijden Zij huilen Zij
schreeuwen. Zij bijten in het stof, letter
lijk en figuurlijk, een voor een. En als
een Amerikaans soldaat naar hen roept:
„Schiet niet, wij vechten niet tegen kin
deren. tegen een kleuterschool", prikkelt
dat alleen maar de woede van een van
hen Want zij zijn geen kinderen. Zij
zijn toch immers soldaten?
Een film-tegenrde-oorlog, handelend
over een nietig brokje geschiedenis uit
de Tweede Wereldoorlog, moeten we die
vijftien jaar na deze wereldbrand nog
gaan zien? We hebben er immers al
zoveel over gehoord. En zoveel over ge
zien. En zoveel over gelezen. Het is waar.
Maar even goed is het waar, dat wij
mensen zo ontstellend snel vergeten.
Roman Holiday
Verrukkelijke reprise
LUXOR Wanneer er één film is,
die veel heeft bijgedragen tot de enorme
populariteit van Audrey Hepburn, dan
is dat wel de verrukkelijke komedie „Ro
man Holiday", die jaren geleden reeds
in de Sleutelstad heeft gedraaid. Zij
speelt daarin de rol van een charmant
prinsesje van een ongenoemde staat, dat
tijdens een goodwill-bezoek aan Rome
het enge keurslijf van het protocol ont
vlucht. Door een slaapmiddel overmand
wordt zij ergens op een plein in de
Romeinse metropool aangetroffen door
leen Amerikaanse journalist. Aanvanke
lijk meent hij opgescheept te zitten
met een aangeschoten jongedame, maar
later ontdekt hij haar indentiteit en
meent een groots verhaal binnen zijn
bereik te hebben. Tezamen beleven zij
in Rome een lange serie van soms nog
al ongewone avonturen, waarbij het prin
sesje af en toe op de rand van een on
gehoord schandaal zweeft. Maar ten
slotte overwint toch haar plichtsbesef
en de journalist <de sympathieke Gre
gory Peck) geeft aan vriendelijke men
selijkheid de voorkeur boven een sen
sationele primeur. Het is nauwelijks no
dig deze „goede wijn" nog een krans
mede te geven. De triomftocht, welke
deze rolprent over de gehele wereld heeft
gemaakt, spreekt voor zichzelf. Het al
lergenoeglijkste verhaaltje, de lieftalli
ge vertolking van Audrey Hepburn en
het prettige optreden van Gregory Peck
garanderen een zeer plezierig uurtje.
„Noblesse oblige"
man, die op zo slinkse en sluwe tóch
Hertog werd, zich pas als 't te laat is..
Een fantastisch verhaal!
Doch het is zó verrassend knap en
origineel uitgewerkt, dat men er, on
danks het wat trage tempo, geboeid
naar kijkt.
Bij al het gruwzaam cynisme, alle
satire op het Victoriaanse Engeland met
zijn streng conventionele opvattingen,
alle schrijnende „humor" en rake spot,
paart zich een creatie van Alec Guin
ness in zijn verschillende d'Ascoyne-
figuren, welke de grootste bewondering
afdwingt. Het loopt goed voor de dader,
tot het ogenblik, waarop een van de
beide vrouwen, die een grote rol in zijn
leven spelen, een valse beschuldiging
doet, waarna de galg wacht. Tot het
laatst behoudt de dader ogenschijnlijk
zijn waardigheid en kalmte van „gentle
man", gelijk het „Noblesse oblige" dat
vereist. De rol van de moordenaar wordt
vertolkt door Dennis Price, die bij alle
gebeurtenissen zijn kalmte bewaart en
volmaakt beheerst zijn misdaden ten
uitvoer brengt.
Enkele andere rollen zijn in volkomen
harmonie gehouden met het ironische
karakter van dit spannende verhaal, dat
men zeker niet te zwaar moet opvatten,
omdat het dan véél van zijn persifleren
de charme zou verliezen. Ontegenzeglijk
is het. onder de regie van Robert Hanier,
tot een der grootste successen van de
Britse filmproduktie uitgegroeid, mits
men de geest welke eruit spreekt be
grijpt en geen zout op alle ^slakken
leggen wil
Michigan Kid
Schotvaardig
REX Het gaat weer helemaal mis
met die postkoets, waarin een kist met
geld wordt meegevoerd. Een geluk, dat
zich in die postkoets ook een stoere
oud-sheriff bevindt. Een geluk ook. dat
die sheriff Vrouwe Fortuna op zijn
hand heeft, over een schietvaste hand
beschikt en recht var lijf en leden is.
Anders was het heel lelijk met onze
sheriff afgelopen. Ja. ..Michigan Kid"
kan er wat van. Hij bezweert het ge
vaar. pompt enkele kilo's moordend lood
in een stelletje nietswaardige schurken
en zorgt ervoor, dat een overtollige hoe
veelheid figuranten tot een minimum
wordt beperkt en dat het technicolor-
bloed weer rijkelijk over het gewillige
scherm vloeit.
Ge begrijpt, dat de bende, die een
lieflijk stadje terroriseert het niet meer
dan anderhalf uur uithoudt en tenslotte
ihet loodje moet leggen tegen onze on-
Satirisch cynisch j verschrokken held. Voor de moeite, die
j hij zich moet geven om het publiek
en ironisch I aangenaam te verpozen wordt hij uiter-
aard beloond. De spanning wordt af-
Studio In de weliswaar gesloten met pril huwelijksgeluk,
hoogst cynische, doch heerlijk
van beide knechten vergroot de verwar
ring nog meer. De gelijkenis van de
broeders, Antipholus van Syracuse en
Antipholus van Ephesus. evenals die
van de beide Dromio's is namelijk zo
groot, dat geen sterveling kan zien wie
wie is Dit leidt tot de meest onmoge
lijke situaties, waarin de ongehuwde
Antipholus van Syracuse wordt opge
ëist door een hem totaal onbekende
echtgenote en waarin de achtenswaar
dige Antipholus van Ephesus tenslotte
in handen van het gerecht belandt".
Natuurlijk komt alles tenslotte te
recht: Aegeon sluit behalve zijn verlo
ren gewaande vrouw, ook zijn beide zo
nen in de armen en de zwervende Anti
pholus van Syracuse ziet zijn zoeken be
loond met het herkrijgen van moeder,
vader en broeder, benevens het verkrij
gen van de hand van de schone Luciana.
De vlotte vertaling was van Weru-
meus Buning. Leontiën van Beurden
ontwierp stijlvolle decors en kostuums
Eric Vos voerde met veel fantasie en
vaste hand de regie en gaf meerdere
kostelijke vondsten te bewonderen.
Van de spelers onderscheidden zich
Jan van Kaste ren en Joop van den
Donk als de tweelingen Antipholus.
Paul van Gorkum en Peter van d.r
Linden als de tweelingen Dromino. d;e
er door gelijk afgestemd spel in slaag
den de in Ephesus heersende verwarring
op de zaal over te brengen. Nanni Ver
meer was een aantrekkelijk-1 Adriana
en Nettie Noordhoff een eharman;e
Luciana. Van Henk Votel zagen wij een
vermakelijke scène als schoenpoetser.
De jeugd toonde haar ingenomenheid
en dankbaarheid voor de kostelijke uren
met uitbundige bijval.
Voor Adriana en Luciana werd een
verdiende bloemenhulde opgedragen.
B. H
Advertentie!
satirische film „Noblesse oblige
(„Kind hearts and Coronets"),
speelt de beroemde Engelse acteur
Alec Guinness, karakterspeler van
het grootste formaat, niet minder
dan een achttal uiteenlopende rol
len (mannen envrouwen).
Vervuld van wraakgevoelen, omdat de
hertogelijke familie d'Ascoyne hem uit
stootte. daar zijn moeder een mesaillan-
ce aanging met een operazanger, rust
de „bastaard" Mazzini niet. voordat de
titel van hertog hem tóch toevalt. Doch
daartoe moet hij eerst de ganse familie
d'Ascoyne uitroeien, wat een aantal
moorden impliceert. Door een louter
toeval wordt hij tenslotte van een moord
die géén moord was beschuldigd, waar
door hij in de gevangenis terecht komt.
Op het laatste nippertje wordt hij ech
ter vrijgelaten, omdat het bewijs, dat
juist deze ène géén moord was, gevon
den is. Doch zijn in de gevangenis
achtergelaten memoires, zullen uitein-
Moulin Rouge
Fel bewogen leven van
Henri Toulouse Lautrec
CASINO Leiden is deze week wel
de stad van de goede reprises In niet
minder dan drie theaters zijn voor
treffelijke films uit vroeger dagen te
ruggekeerd. Zo ook in de bioscoop aan
de Hogewoerd waar men nog eens kan
zien en beleven met welk een bezieling
en vuur José Ferrer een legendarische
figuur van rond de eeuwwisseling in
Parijs laat herleven: de schilder Henri
comte de Toulouse Lautrec. Een man.
wiens grote artistieke talenten gelou
terd werden door zijn lichamelijke han
dicap. Na een ongeluk in zijn jonge
jaren wilden zijn benen niet meer groei
en en zijn abnormaal kleine gestalte
bezorgden hem een persoonlijk minder
waardigheidscomplex. dat hij trachtte
te vergeten in bijtend cynisme en de
drank. Dat leidde tenslotte tot zijn on
dergang. Maar in de jaren, dat hy
rondzwalkte in de publieke vermaakcen-
-tra van Parijs schilderde hij dat uit-
deiijk de waarheid toch wel aan het gaansleven in de Franse hoof ui tegen
licht brengen, zodat hij zijn gerechte het einde van de vor 1 eeuw op w. er-
straf niet zal ontlopen. Dit realiseert de galoze scherpe wijze. Zijn schilderijen
vormen de erfenis van een veel te kort,
maar zeer bewogen leven, dat de film
makers tot een evenzeer bewogen film
geïnspireerd hebben. Zij hebben de uit
zonderlijke figuur van Toulouse Lau
trec met gevoel voor de artistieke groot
heid op het witte doek gebracht. De
sfeer van het frivole leven is uitbundig
getroffen en de bittere teleurstellingen,
die Lautrec in zijn leven heeft moeten
ondervinden, zijn zonder enige terug
houdendheid in beeld gebracht. Door
dit alles is het een felle film gewor
den, afwisselend aangrijpend en ontroe
rend, vooral door de weergaloze wijze,
waarop José Ferrer die ondanks zijn
lichamelijke kleinheid toch grote figuur
gestalte geeft.
Voetstappen in de nacht
Juwelenroof met een
avontuurlijke nasleep
LIDO Juwelenroof is niet zo een
voudig als u denkt, nadat u het begin
van deze film hebt gezien. De cynischs
misdadiger Peter Carran heeft zich voor
deze gelegenheid van de hulp van een
vakman weten te verzekeren: de slo
tenmaker John Bain, die na een ge
vangenisstraf van 3 jaar wegens dood
slag op de minnaar van zijn vrouw
niet meer aan de slag kan komen. Maar
als de buit dankzij de hulp van John
is binnen gehaald, begint het verhaal
pas goed op gang te komen. Want
juwelen stelen is één ding. maar ze
verkopen is een ander! Bovendien poogt
Peter zijn tijdelijke vriend John op
een dwaalspoor te brengen, teneinde de
hele winst in de zak te steken. Maar
John krijgt onverwachte bijstand: van
Peters vriendin Gianna. Samen begin
nen John en Gianna de jacht op hun
aandeel in de opbrengst van de juwe
len. Aan het slot komt er een merk
waardige wending, wanneer Gianna niet
zomaar een waardeloos vriendinnetje van
een dief blijkt te zijn. maar een vrouwtje,
dat zowaar tot betere gevoelens in staat
is. overigens dankzij de liefde die tus
sen haar en John is opgebloeid.
Men ziet het: het scenario (ontleend
aan een roman) is niet bijzonder sterk,
maar als avontuurlijk verhaal met vele
onverwachte wendingen zijn deze „Voet
stappen in de nacht" meermalen fas
cinerend. Ofschoon er taferelen in voor
komen. die wat langgerekt schijnen, be
zitten ze toch een grote mate van span
ning. Wie van goede fotografie houdt,
kan zijn hart ophalen. Dorothv Dan-
dridge (in de rol van Gianna) heeft
een zeer expressief gezicht, wat aan de
regisseur allerminst is ontgaan: door
talrijke close ups van dit beweeglijke
gelaat slaagde hij erin naast het uiter
lijke effect ook een psychologisch ele
ment tot uitdrukkinr te brengen. De
voornaamste overig waren toe
bedeeld aan Trevor Howard en Edmund
Purdom.
