Hilton-hotels als een waardevolle
bijdrage voor buitenlandse hulp
1 II ÏJ
KOK EN
EEN TWEE-MINUTEN MYSTERIE UIT HET
ARCHIEF VAN INSPECTEUR S. HERI.0K
MAÏZENA
DURYEA
ZATERDAG 29 OKTOBER
WEKELIJKS BIJVOEGSEL
PAGINA 3
Waldorf Astoria was al na één
jaar een groot zakelijk succes
want alles bracht geld op
Heeft U een speurneus
ONS MENU VAN DE WEEK
WONDEREN DER NATUUR
MET «3,,SOKE
(V, slot)
Zowel het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken als het
ministerie van Handel deden (kort na de tweede wereldoorlog) de
suggestie, dat de Hilton-organisatie een waardevolle bijdrage zou
kunnen leveren voor het regeringsprogramma voor buitenlandse hulp,
door in belangrijke wereldcentra op Amerikaanse wijze geleide hotels
te openen, zo schrijft Hilton in zijn autobiografie, de sprong van zijn
concern naar overzee verklarend. Deze hotels zouden, zo meenden de
regeringsautoriteiten, de internationale handel en het internationale
verkeer kunnen helpen bevorderen en zouden dollars kunnen brengen
naar landen, die hulp van node hadden. Bovendien, en dat streelde
Hilton wel in het bijzonder, was men er van overtuigd, dat zulke
hotels internationale goodwill zouden kunnen scheppen (voor
Amerika).
En nog is hij verre
van „verzadigd"
brengen, werd ook in het Waldorf ge
volgd. Holle pilasters, zuiver en alleen
aangebracht als architectonische de
coraties, werden bijvoorbeeld voorzien
van vitrines, waar 's-werelds meest be
kende parfumeurs en Juweliers om
vochten
Het geheim.
De grote kracht van het Hilton-con-
cern Ls natuurlijk, dat men elkaar het
balletje als 't ware kan toegooien, ge
zamenlijk kan inkopen en gezamenlijk
kan adverteren. Daarnevens is één van
de steunpilaren het tot zich trekken
van grootse vergaderingen, conventies
en congressen, een systeem, dat ook in
Amsterdam en Rotterdam straks zal
worden gevolgd.
Ondanks zijn 72 jaren en ondanks
het feit, dat de Hilton-organlsaties ge
zamenlijk een aantal hotels beheren,
waar men respect voor mag hebben,
wil Hilton nog niet op zijn lauweren
gaan rusten, al doet hij het tegenwoor
dig waarlijk wel wat kalmer aan dan
vroeger. En dat kan hij ook met een
gerust geweten doen, want in die lei
ding van zijn naamloze vennootschap-
In San Juan, op Porto Rico, werd
het eerste „buitenlandse" Hilton-hotel
gebouwd. En dat geschiedde al meteen
volgens het stramien, dat ook thans
nog gevolgd wordt. Het hotel diende
door de Portoricanen namelijk met
eigen geld gebouwd, ingericht en
uitgerust te worden. Hilton zou slechts'
architectonische adviezen geven, de be
drijfsleiding instrueren en bedrijfska
pitaal inbrengen, zorgen voor een de
wereld omvattende reclamecampagne
en verder alles doen, wat ten faveure
van het hotel zou kunnen zijn. Hilton
zou bovendien het hotel leiden onder
een contract voor vele jaren met het
recht van optie. Twee-derde deel van
de winst zou ten goede komen aan de
eigenaars, een derde deel aan Hilton,
die, zoals hij zegt, slechts werkt voor
zijn aandeelhouders.
Ter bundeling van deze buitenlandse
activiteiten werd de Hilton Hotels
International Inc. opgericht en toen
spreidde Hiltons invloed zich snel over
de ganse aardbodem uit: Berlijn,
Madrid, de eerste hotels verrezen
in snelle opeenvolging en werden alle
met veel uitbundigheid en vliegtuigen
vol Amerikaanse gasten geopend.
Gewaagde transactie
Op het binnenlandse front bleef Hil
ton echter óók niet op zijn lauweren
rusten. Hij deed namelijk als privé-
persoon een bod op 249.024 Waldorf As
toria Corporation-aandelen (12 dollar
per aandeel), waardoor hij een meer
derheidspakket in handen zou krijgen.
Binnen 48 uur werd het bod geaccep
teerd. Toen was ervoor Hilton nog
slechts de moeilijkheid om drie miljoen
dollar bijeen te garen. De Hilton Hotels
Corporation, die aanvankelijk geheel
afwijzend had gestaan tegenover deze
(gewaagde) transactie, wilde er ten
slotte tóch wel aan deelnemen en op
12 oktober 1949 kon Hilton zich de man
noemen, die het Waldorf-hotel Astoria
had gekocht. Het hotel werd al meteen
een groot zakelijk succes. Het eerste
jaar bedroeg de winst reeds een mil
joen dollar!
Hiltons leidraad om iedere kubieke
meter van zijn hotels geld te laten op-
Geeuwend begaven inspecteur Herlok en zijn assistent Harjans zich
naar de uitgang van het station Gare du Nord, waar ze met de nachttrein
aangekomen waren. Dokter Hompink gaf een kruier opdracht zijn koffers
naar het koffiehuis te brengen. Daar bleken alle tafeltjes al bezet. „Her
lok! Harjans!" riep de dokter vertwijfeld; beiden waren in de menigte
opgelost. Uit een luidspreker klonk een mededeling, die vrijwel onverstaan
baar was, maar waarin duidelijk de naam Herlok voorkwam. Gelukkig
had de kruier geoefende oren. Hij legde Hompink uit, dat er bij de métro
blijkbaar een auto klaar stond voor het gezelschap Herlok.
Herlok en Harjans zaten al in de limousine, die door hun gastheer,
commissaris Pathé, was gezonden. „Ah, monsieur le docteur!" riep de
chauffeur, brigadier Trognon, die juist het station wilde binnengaan om
Hompink achter de koffie-met-croissants vandaag te slepen, „welkom
in Parijs!" „Pathé ziek?" vroeg de dokter. „Niets daarvan," lachte Trog
non, „maar, zoals ik uw waarde vrienden al vertelde, monsieur Pathé is
verhinderd. Een vervelende zaak, trés compliqué!'
„Achter wie zit Pathé nu weer aan?" vroeg Herlok, terwijl Trognon
naar de tweede versnelling overschakelde.
„Wel eens gehoord van Gregor Grossi? Gevaarlijk misdadiger èn
een eersteklas uitbreker! Vorige week ontvlucht uit de gevangenis. Pathé
werd overstroomd met anonieme tips maar vanmorgen kregen we een
telefoontje, dat heel aannemelijk klonk. Een vrouwestem zei: „Arresteert
U Grossi maar! Hij zit, verkleed als kunstschilder, lange zwarte haren,
ringbaard, onherkenbaar gewoon, op het terras van café Bon Ton in de
Rue des Lapins een kop koffie te drinken." Daarna hing ze op. Pathé
heeft er direct zijn beste rechercheurs heen gestuurd. Hij zal nu zelf ook
wel in Bon Ton zijn
Trognon parkeerde de wagen op de boulevard Rochechouart en door de
korte straten van Montmartre liepen ze naar de Rue des Lapins. De
eigenaar van café Bon Ton zat achter de tapkast. Hij deed denken aan
een uitgetelde bokser. Zijn vrouw was, op luide toon, bezig een vraag
van Pathé te beantwoorden. De binnenkomst van Herlok maakte voorlopig
een einde aan het onderhoud. Pathé sprong overeind en begroette zijn
vrienden op uitbundige wijze.
Het bleek, dat de tip van de onbekende vrouw op niets uitgelopen was.
De enige die het café bezocht hadden, waren de vertrouwde stamgasten
geweest. Van het terrasje had zelfs nog niemand gebruik gemaakt nadat
madame Simplet, die altijd vroeg opstond om de straat aan te vegen, de
tafels en stoelen buiten had gezet.
Terwijl de koffie ingeschonken werd, liep Herlok naar buiten om het
terras in ogenschouw te nemen. Madame Simplet volgde hem en sprak:
„Zeg nu zelf, m'sieur, wie gaat er nu met dit kille weer déér een kop
koffie gebruiken. De klanten zitten liever binnenKom, uw koffie staat
klaar
Terug in het café zei Herlok, na een brosse croissant verorberd te heb
ben: „Volgens mij spelen madame Simplet en Gregor Grossi onder één
hoedje, Pathé! Ik denk zo, dat ze 'm op het laatste ogenblik in veiligheid
heeft kunnen brengenEnfin, een grondige huiszoeking zal het moeten
uitwijzen!"
Vraag: HOE WIST INSPECTEUR HERLOK DAT MADAME SIMPLET
ZICH VAN DE DOMME HIELD?
U336 3AJBqJ3p
ipnoq 'si }ipoz3q puBinaiu Joop sbjj3j '}bbj}S
3p UBA U363AUBB 13q BU '}Bp 6uiJ3M3q 3Q 'JUBSSIOJD
36ii3uiinj^ snp 'sssojq U33 'Afiq 'uaBpinu U3piz
5J33q poojq PUBUI3I U3P3J36 JJO)f JBBp }Bp 'IS.flM.
-aq uaqifid 31 do spuniM^ u3|[ba36 safcpjBj J3p uaa
japuo ap si 6;zaq safjpBoA [bjubb uaa }Bp jiaj japj ipjooA^uy
2. elke eerste dag van de maand moet
men precies weten wat er die maand
van dag tot dag zal omgaan, zodat
daarop de personeelssterkte en het
aankoopbeleid gebaseerd kan wor
den;
aankopen dienen zoveel mogelijk
centraal en in grote hoeveelheden
te geschieden;
4. steeds graven naar goud, hetgeen in
het Hilton-jargon wil zeggen, dat
geen kubieke meter verloren mag
gaan. In het Conrad Hilton te Chi
cago bestond bijv. behoefte aan een
ruimte, kleiner dan de balzaal en
groter dan de Waldorf-zaal. Dit
probleem werd toen opgelost door de
Boulevardzaal doormidden te delen,
horizontaal wel te verstaan;
5. de trainine van het personeel moet
perfect zijn;
6. gezamenlijke advertenties, goede pu
bliciteit, op verstandige wijze verga
deren, congressen en feesten tot
zich trekken;
7. interhotel-reserveringen stimuleren:
per maand boekt Hilton er al zo'n
35 000
Het klinkt kllemaal eigenlijk dóód
simpel!
pen zitten mensen, die het vak van on
deraf geleerd hebben.
De kamers in zijn nieuwe hotels die
nen volgens Hilton voorzien te worden
van t.v., hoogtezonnen, ijskastjes, tele
foons, die automatisch gesprekken
vastleggen op de band, verbeterde air
conditioning. Daarnevens moeten zijn
gasten de beschikking hebben over een
(draagbare) bibliotheek en over een
(draagbare) schoonheidssalon
Pas aan het begin
En zo blijft Hilton, die in 1919 al
droomde van een keten hotels, ook nu
nog dromen, want werken, bidden en
dromen zijn, zoals hij herhaaldelijk
heeft verklaard de morele steunpilaren
van zijn leven en carrière geweest. Eén
zijner biografen heeft hem eens de
woorden „ik sta pas aan het begin van
mijn carrière" in de mond gelegd. Hil
ton zal zich, zo zijn krachten hem dat
niet verhinderen, nimmer volledig te
rugtrekken op dat kostelijke buiten
goed Casa Encantada. Daarvoor is hij
te veel verknocht aan zijn scheppingen.
En dan: volgens diezelfde biograaf zou
hij óók nog gezegd hebben: „Wat bete
kenen die paar hotels, die mij toebe
horen, als je eenmaal een adresboek
van de hotelwereld ter hand neemt en
ziet hoeveel hotels nog steeds niet door
mij beheerd worden? Er zijn er nog
honderdduizenden en ik verzeker u, dat
ik pas werkelijk van mijn rust zal
gaan genieten, als ook het laatste ho
telbed ter wereld door een van mijn
mensen verzorgd wordt."
Zeven punten voor succes
Zoals vele geslaagde zakenlieden,
heeft ook Conrad Hilton, die de publi
citeit waarlijk niet schuwt, op een goe
de dag enkele punten genoteerd, die
volgens hem hebben bijgedragen in zijn
succes.
Het zijn deze:
1. elk hotel moet een eigen persoon
lijkheid hebben, terwijl het geleid
dient te worden door waarlijk goede
bedrijfsleiders, die genoegzaam
autoriteit bezitten;
Het Hilton-hotel in Amsterdam
Het nare koude en natte weer doet
weer echt verlangen naar warme win
ter kost j es, naar warme winteravond-
dranken en naar gezellige hapjes om
de middagen en avonden thuis dan ook
extra knus te maken! Het is dan ook
echt een verschijnsel dat bij dit jaar
getijde behoort dat de huisvrouw zin
krijgt om te gaan kokkerellen, dat ze
haar kookboek dus voor de dag haalt
en op zoek gaat naar gerechten, die
het leven binnen kunnen veraangena
men en waarvan de bereiding voor
haar een gezellige tijdspassering bete
kent! Iets voor bij de koffie en thee
als bijv. een lekkere cake of boterkoek
is altijd welkom! Gelukkig is de boter
(koelhuisboter kan ook uitstekend
dienst doen!) op het ogenblik niet
duur want juist voor gebak waarbij de
smaak van 't vet wat gebruikt is zo op
de voorgrond treedt, is roomboter toch
wel hét "hulpmiddel om iets extra heer
lijks tot stand te brengen! (Enkele re
cepten hiervoor onder het weekmenu).
MAANDAG:
gehakt, bietjes, aardappelpuree,
vanillevla met appelmoes.
DINSDAG:
Irish stew; wentelteefjes.
WOENSDAG:
gebakken eieren met uien en
kaas; pommes frites, spitskool;
fruit.
DONDERDAG:
nierragoüt met champignons,
spruitjes, aardappelen; gebakken
grutjes.
VRIJDAG:
braadworst met witte bonen, to
matensaus en aardappelkoekjes
óf oeufs k la suisse met prinses-
senbonen en aardappelkoekjes;
caramelvla.
spinazie met spek;
ZATERDAG:
stamppot
yoghurt.
ZONDAG:
kop bouillon; brussels lof met
ham en kaas; aardappelen en
botersaus; sneeuwpudding met
vruchtencompöte.
Boterkoek:
250 gr. bloem, 225 gr. boter, 200
gr. basterdsuiker, 1 ei, iets zout,
citroenrasp.
De bloem en de suiker in een kom
doen. De boter hierin klein snijden,
losgeklopt ei, iets zout en wat ge
raspte citroenschil toevoegen. Alles
vlug dooreenkneden. Het deeg in een
platte met boter bestreken vorm leggen
en glad uitdrukken. Met de rest van
het ei bestrijken en een half uur in
een matig warme oven met hoofdzake
lijk onderwarmte bakken.
Gemberkoek:
200 gr. bloem, 150 gr. boter, 130
gr. basterdsuiker, 5 bolletjes ge-
confijte gember (gesnipperd), 4
eetlepels gemberstroop, 1 ei, iets
zout. (zie voor bereiding boter
koek).
Botercake:
200 gr. roomboter, 200 gr. suiker,
200 gr. bloem of cakemeel, 4
eieren, zout, citroenrasp of va
nille suiker.
De boter met de suiker romig roe
ren. Iets zout en citroensap toevoegen
en één voor één de eieren er door
kloppen. Het geheel nog 15 minuten
kloppen en daarna de gezeefde bloem
er heel voorzichtig door scheppen. De
cakevorm inboteren en met bloem be
strooien. Het cakemengsel hierin doen
en de cake in het midden van een ma
tig warme oven in ongeveer vijf kwar
tier gaar en goudgeel bakken.
fj m
van Hoofdroos
per flacon 3.90
(met garantiebewijs)
een QAoiïryj produkt
Eén van de koddigste bewoners van de woestijn is de
buidelrat. Dit kleine, weerloze diertje, dat zich niet ver
dedigen kan tegen onverhoedse aanvallen van vijanden,
brengt de oude waarheid in praktijk, dat „wie niet sterk
is maar slim moet zijn." De buidelrat heeft maar zelden
rust en vooral slangen vallen hem nogal eens lastig. Als
hij onverwachts met zo'n gevaarlijke tegenstander gecon
fronteerd wordt, weet de buidelrat bést, dat vluchten
geen zin heeft. Hij gaat daarom rustig op zijn achter
pootjes zitten en laat de slang naderbij schuifelen. Deze
verkeert in de waan, dat zijn prooi zó onder de indruk
van zijn verschijning is, dat hij zich zonder slag of stoot
overgeeft. Maar dan komt de buidelrat opeens in actie!
Alsof hfj dol geworden is van enthousiasme maakt hij een
eeg» 1» "a bUaa wwusigtow tempo.
Voor dit recept hebben we vruchten
nodig. Kiezen Jullie maar, welke!
Aardbeien? Goed, dan gebruiken we
die. Dus: 25 aardbeien, 1 volle eetlepel
custard, liter melk, 5 lepels suiker.
Er staan vijf glaasjes of schoteltjes
klaar. En nu allemaal helpen de steel
tjes van de aardbeien te doen en ze
dan voorzichtig, maar goed schoon te
wassen.
Verdeel Jij nu de aardbeien over de
glaasjes. Dolf, maar laat Je er vijf
over? Kokkie heeft de melk al aan de
kook gebracht, terwijl Jan de custard
met iets koude melk tot een glad papje
roert en dan bij de melk giet. Blijven
roeren en eventjes doorkoken!
De slang die op zo'n schijnbaar vreugdevolle reactie
helemaal niet gerekend had, deinst verschrikt terug en
druipt ten slotte af. Maar er zijn ook vijanden, die zich
door een dergelijke demonstratie niet laten imponeren.
Daar is bijv. de lynx tegenover wie de buidelkat een héél
andere tactiek moet toepassen om de dans te ontspringen.
Wederom neemt hij een passieve houding aan. Op het
moment dat de lynx zich gereed maakt tot de fatale
sprong, draait de rat zich vliegensvlug om en werpt met
zijn achterpootjes de machtige tegenstander zoveel zand
en stof in de ogen, dat deze even totaal verblind is. Zó
heeft dp buidelrat zijn vijand letterlijk zand in de ogen
gestrooid! De lynx wrijft zijn ogen uit, vooral van ver
bazing, om dan spijtig te moeten vaststellen, dat zijn
vindingril' vooi al nergens meer te bekennen is.
Ziezo, de custard is klaar, nu de sui
ker erbij. Is het niet te heet, dan over
de glaasjes verdelen en voor de ver
siering nog een aardbei er bovenop.
Wat staat het feestelijk, hé?
(Advertentie)
mor'if Mw croonten zo 'e\her.
