camera s
„Onafhankelijk films produceren
is een opwindende bezigheid"
van hoofdroos LSCftlpOl/H^S
KOKEN
ROND
EN
VOETLICHT
EEN TWEE-MINUTEN MYSTERIE UIT HEI
ARCHIEF VAN INSPECTEUR S. HERLOK
ZATERDAG 1 OKTOBER WEKELIJKS BIJVOEGSEL PAGINA 3
Heeft U een speurneus
i,i,J V C2Ê5) Produkt
WONDEREN DER NATUUR
Nuttig en aangenaam
MET
JOKE
„doodverklaard", is tot stand gekomen
als een onafhankelijke produktie, om
dat de belangrijke maatschappijen het
onderwerp te weinig interessant von
den voor een groot publiek. Het idee
ervoor was afkomstig van de acteur
Michael Craig, die al spoedig zijn
collega's Attenborough en Bryan For
bes en regisseur Guy Green ervoor
wist te winnen. Allen, die bij de ver
vaardiging van deze film betrokken
waren, hebben kapitaal bijgedragen en
ieder heeft een aandeel in de winst,
dat overeenkomt met het door hem
gestorte percentage.
Dat geldt ook voor Pier Angeli, die
de vrouwelijke hoofdrol de mooiste
vond, die zij na haar vertrek uit Italië
heeft gespeeld. Toen zij haar Ameri
kaanse agent vertelde, dat zij ongesa-
lariëerd een hoofdrol ging spelen in
„the angry silence" verklaarde hij haar
voor gek", vertelde Attenborough. Maar
waarschijnlijk zal deze man nu wel
van gedachten veranderd zijn, want
met enige trots voegde de kleine En
gelsman er aan toe: „Het ziet er echter
naar uit, dat iedereen nu twee of drie
thema is niet in de eerste plaats mis- Inaezonden stuk
bruik van het stakingsrecht of sabotage
van de industriële produktie, maar de
eenzaamheid van een mens en de per- wft In
soonlijke vrijheid. Dit probleem hebben ^diolf Hitier „Mem Kampf heeft in
wij een pakkende hedendaagse achter- BSÏSSSiï vïitïï?
e-rond willen eeven" zeer objectieven kritiek gekregen. In het
Attenborough gaat. door met het ma- ^erkha^gêprezer^
ëSn artistiek "tempel op eeT füm gf£J
te drukken". Behalve aan „The anery u tvnerènd ïïr DSe"fUn^i«^iaar-
EThTeieah"iehS°gUem?"?rktaan WtiS de culturele gebeurtenis van
„The leau0ue of gentleman he(. maar is in feite niets anders
Welke film op het ogenblik als dan een verwarde, lelijke samenvatting
„Kolonel Hyde contra Scotland Yard" van een paar bijzonder goedkope scènes,
in ons land wordt vertoond. Een nieuw voorzien van brutale en overdreven
project is de verfilming van een korte commentaren. Het leven van Adolf Hitler
roman van Mary Hayley Bell, de vrouw kan men ook onder andere aspecten
van acteur John Mills. Een van de beoordelen. De geweldige, met spanning
hoofdrollen hier in zal worden gespeeld geladen dynamiek van deze in de wereld -
door hun dochter Hayley Mills, die geschiedenis misschien wel „einmalige"
zo'n opmerkelijk succes oogstte in persoonlijkheid zal hem nog wel eens
••Tiger Bay". een andere rang in de historie geven".
„Herlok! Harjans! Stop eens! Mijn achterband.. Lek! Ik kan niet ver
der!" riep dokter Hompink uit, strompelend over de mulle zandweg. Hij
zette zijn rijwiel, dat onverwachts bezweken was onder zijn gewicht en
de last van vistuig en lunchpakketten tegen een boom. Inspecteur Herlok
en zijn assistent Harjans, die de arts ver achter zich gelaten hadden, za
gen in het schemerige licht van de ochtend dat het half zeven was. Fleg
matische blikken wisselend, wendden ze hun fietsen.
Hompink had intussen een huis bereikt dat door zijn grauwe luifels
nauwelijks opviel tussen het geboomte. Bezield van het voornemen de ka
potte band zélf te plakken, vroeg hy een vrouw met papillotten en bleke
sproeten, die zich zoekend voor het huis bewoog, om een emmertje water.
Inplaats van terstond de verlangde vloeistof te tappen, begon zij de
dokter een lang verhaal te vertellen, doorspekt met wanhoopskreetjes.
Het bleek dat één van de in het huis wonende kinderen, de vijfjarige
Benno Deutekom, verdwenen was nadat hij voor een vroege bezoeker de
deur ontsloten had.
„Het ziet er naar uit dat we de politie moeten inschakelen", zei de
vrouw, de gouvernante Felicia Graanstal, handenwringend. „Komt u even
binnen, heren!" Maar de voordeur was in het slot gevallen. „Onno, doe
onmiddellijk open!" beval de vrouw. In de gang klonk gedempt geschater.
„Kinderen., sadistjes!" zei Felicia niet zonder walging. Terwijl zy tever
geefs de bel liet overgaan, trad Herlok naar voren en zei: „Bezoek voor
je, Onno! Allemaal ooms". Daarop opende een vyfjarig ventje behendig
de deur. De gouvernante duwde hem met zachte drang een kamer in en
liet zich zuchtend in een gemakkelyke stoel vallen. Een geborduurd
voetenbankje naar zich toe trekkend vertelde ze:
„Onno en Benno die dus verdwenen is zyn de tweelingen van
professor Deutekom die. zoals u misschien weet, op t ogenblik met zyn
vrouw een congres in Belgrado bywoont. De Jongens ïyken sprekend op
elkaar., even groot., even dik, even ondeugend.. Onno! Afblyven!"
Dokter Hompink raapte tot af gr y zen van de gouvernante een tweetal
wormen op die Onno de vryheid gegeven had en die het voetenbankje
dreigden te beklimmen.
,,Wy waren gisteravond allemaal vroeg naar bed gegaan. Benno
slaapt by my op de kamer. Onno heeft een eigen kamertje. Op de derde
verdieping woneri de tuinman en zyn vrouw, die meestal heel laat naar
bed gaan. Ze hebben t.v. en.."
Harjans stond meteen geruisloos op om het echtpaar te gaan halen.
Felicia Graanstal vervolgde: „Ik was vanmorgen om een uur of zes al
wakker. Benno ook hy lag in zijn bedje wat te neuriën, zoals hy altyd
doet.. Opeens hoor ik dat er gebeld wordt. Ik sta op 't punt om naar be
neden te gaan, maar hy zegt: „Nee, Juf, t is myn beurt om open te
doen..". De jongens mogen om de beurt opendoen, ziet u. Ik zeg: als 't
een expresbrief is of zo, er gauw mee boven komen, hoor! Benno hólt
naar beneden, ik soes weer in en ben tegen half zeven weer klaarwakker.
Hij is nergens te bekennen. Ik roep en ik roep en ga naar de voordeur,
die staat halfopen ik rèn naar buiten, daar is hy óók niet. Op de weg
zie ik bandensporen van een auto, vérse sporen, ik denk.."
„Een ontvoering zou helemaal niet denkbeeldig zyn", zei Herlok. „Profe-
sor Deutekom kwam vlak voor zijn vertrek in t bezit van een grote
erfenisHij is miljonair!"
Harlans leidde de tuinman en zyn vrouw binnen. De vrouw verklaarde:
„Ja, wy gingen nogal laat naar bed. Toen het t.v.-programma afgelopen
was. Uur of half twaalf. Ik lag toen al in bed myn man was nog bezig
de boel af te sluiten. O. hy is zó precies: alle ramen dicht, hoor. de knip
op de deur, de waterleiding
„Heeft U vanmorgen de bel horen overgaan?"
„Nee, we zyn vaste slapers we hebben niets gehoord. Wèl hebben we
een uur of twaalf vannacht nog iemand naar beneden horen gaan
U zeker, juffrouw Graanstal?"
„Ja, dat is zo ik ben toen nog even een hoofdpynpoeder gaan halen."
Herlok nam peinzend het buideltje waarin de wormen rondkronkelden
ter hand. „Het uitgelezen visryke meertje dat U op 't oog had, dokter, ten
spyt. geloof ik, dat we hier de beste vangst opdoen," sprak hy eindelyk.
„Harjans, werp je hengel maar eens uit naar
Vraag: WIE WEET VOLGENS INSPECTEUR HERLOK MEER AF VAN
DE VERDWIJNING VAN BENNO?
•ufiz noz jnn 9 mo ja ftq jBp pBq
ua>fOJdsa6jB az aiAv jam japjaoAjuo ap uba uajads aj
uapuEq ui ouuag apuaopoz ua ua^btn aj Jua jnap ap
uio uapauaq jbbu a)usujaAno6 ap 6uj6 'pyq treepa6
jooA ja aip UBtuuin) ^azapajd oz o" ap jepejq -uaA
-inips aj 6aAv [apuajB ap ino si ^njs uba uiapj aj
ouuag <4ajoj6 uaAa" ap 5joo snp ua liq )Ep uaiz )bbj
6uiua^ai ap jbbiu 'uauado aj jnap ap si jbbjs ui pBBp
-japui ouuq a6ijefj(iA ap }sp |EBqj3A jaq jijq ipjooMjuy
(Advertentie)
Op een snikhete dag is er niets zo aanlokkelyk als een
verfrissende douche. Ook de olifant is die mening toege
daan. Onder de badgasten neemt hy een bevoorrechte
positie in, want hy heeft zyn sproeier altyd by de hand.
Met zyn slurf zuigt hy namelyk een flinke hoeveelheid
water op om die vervolgens krachtig op zyn rug te spuiten.
Olifanten, die in grote groepen rondtrekken, houden ervan
douchefestynen te organiseren, waarbij ze elkaar niet ont
zien! Maar hoe aangenaam deze waterballetten ook zyn,
er gaat toch niets boven een volwaardig zwembad. Olifan
ten nu kunnen zich de luxe van een enorm prevé-zwem-
bassin veroorloven. Ze hebben de tyd en de energie om er
zélf één aan te leggen. Meestal maken ze gebruik van een
riviertje, dat ze niet diep genoeg vinden voor een lekker
bad. Een gedeelte wordt eerst afgezet met bomen, takken
en zoden, het water stygt en als het een bevredigende
hoogte heeft bereikt, sluiten de olifanten de aldus ontstane
„kuip" met een soort dam af. Zulke bassins nemen dikwyls
de afmetingen van een tennisbaan aan. De heel jonge
olifantjes zien als alle baby's geen heil in het water
en moeten er met zachte drang in geduwd worden. Ze
stribbelen natuurlyk tegen, maar ontkomen niet aan een
grondige wasbeurt. Na afloop worden ze óók net als alle
baby's gepoederd. Moeder olifant schraapt met haar
poten wat stof by elkaar, zuigt dit met de slurf op en
blaast het op het jong, dat daardoor uitgerust wordt met
een beschermend laagje tegen insekten. Het overgebleven
stof gebruikt zy om zichzelf op kokette wyze te bepoede
ren. Zo kunnen moeder en kind er weer even tegen!
Dolf, wil jy een pannetje met koud
water omspoelen en er de melk in
doen? Zet het nu maar op het vuur
tot het kookt.
De cacao en de suiker heeft Kokkie
al door elkaar geroerd met een klein
beetje melk tot het een glad papje is
geworden
Kookt de melk, dan kan het papje
er voorzichtig en al roerende, by ge
daan worden. Nu nog even laten door
koken, goed zo Jan, het vuur maar
laag houden en klaar is het om op te
drinken!
„Onafhankelijk films produceren
is een opwindende bezigheid". De
man, die ons dit zei, is 37 jaar oud.
Hij heeft een enigszins gedrongen
gestalte, een bolrond gezicht, dat
geen leeftijd verraadt, beweeglijke
ogen en een levendige manier van
praten met on-Engelse gebaren en
typisch Engelse understatements.
Het was Richard Attenborough,
hoofdrolspeler en één van de pro
ducenten van "The angry silence".
Hij was kortgeleden even in ons
land om zijn film ten doop te hou
den, die te zijner tijd ook wel in
Leiden en elders buiten de grote
steden te zien zal zijn.
Voor Richard Attenborough zich
op het glibberige terrein van de film-
produktie waagde, had hy al een be
langrijke carrière als acteur achter de
rug. In 1941 debuteerde hy acht
tien jaar oud in Palmers Green,
een voorstad van Londen. Zijn rol in
©•Neils „Ah Wilderness!", bezorgde hem
al spoedig een contract voor het West
End, waar hy os. in „The little foxes"
van Lillian Hellman optrad. Recentere
rollen waren in Agatha Christies „The
mousetrap", dat nu al acht jaar achter
een in Londen repertoire houdt, maar
waarin hy „slechts" twee jaar optrad
„meer dan genoeg, ik voelde me
soms als een gevangene" en Benn
Levy's blyspel naar een klassiek mo
tief „The rape of the belt". Zyn
eerste filmrol speelde hy in „In which
we serve", de film die Noel Coward
en David Lean maakten in het oorlogs
jaar 1942. Later verscheenAttenborough
op het witte doek in „Brothers in law"
en „I'm all right, Jack"
Doodverklaard
„The angry silence", een film die
handelt over een man, die niet wilde
meedoen aan een zyns inziens onzin
nige staking en als gevolg van die
houding door zyn kameraden wordt
maal zoveel verdient, dan wanneer hy
op salarisbasis had meegewerkt".
Artistiek succes
Niet alleen zakelyk is deze film een
succes, maar ook artistiek. Op het
filmfestival van Berlyn viel hij niet
in de pryzen, doch behaalde wel de
onderscheiding van de internationale
filmkritiek. Toch schynen velen aan de
film een andere strekking te verbinden
dan de makers hebben bedoeld. „Het
Héwat een heeriyk zomers
plaatje.
Het doet ons nog eens beseffen, wat
we deze zomer eigenlyk wel gemist
hebben.
En dan te bedenken, dat het in
deze bij ons reeds sombere dagen is
genomen. Het kon ook raoeilyk anders.
Want de befaamde Italiaanse ster
Gina Lollobrigida en haar byna even
befaamde Amerikaanse collega Rock
Hudson waren niet voor niets naar
de Italiaanse Rivièra gesneld. Zy wa
ren daar naartoe gekomen om hun
dure persoonlijkheden in te zetten by
het vervaardigen van een film voor
Universal International.
En daar deze rolprent de handel In
gaat onder de titel „Come September"
moest men uiteraard in deze maand
in dit prettige oord aan het werk,
waar het aangename best met het
nuttige verenigd kon worden.
Er was nog een beroemdheid van
de party trouwens, al staat ze niet
op dit plaatje. De jeugdige pittige
blondine Sandra. Deze was eveneens uit
Hollywood komen overwippen. Zij doet
ook mee in deze romantische komedie,
welke onder regie van Robert Mulli
gan tot stand komt.
Universal ziet wel brood in de snel
klimmende ster van de lieftallige
Sandra. Er is een nieuw contract ge
sloten, dat voor zeven jaar zal gelden
en het bestaande contract, dat zy met
U.I. had (en dat nog vier jaar zou
duren) vervangt. Voor de komende
vyf jaar blyft Sandra onder exclusief
contract voor Universal International
en daarna mag zy ook voor andere
studio's werken. Als eerste film onder
dit contract maakte zy Italië ond
leiding van Peter Ustinov de fanta-
sieryke komedie „Romanoff en Ju-
liet". Het is een zich in een denk
beeldige staat afspelende geschiedenis
van spot, persiflage en ironie, welke
de liefdeshistorie van de dochter van
de Amerikaanse ambassadeur (Sandra
Dee) en de zoon van diens Russische
collega (John Gavin) als hoofdmotief
heeft. Het stuk was enkele jaren ge
leden in Londen en New York een
groot toneelsucces. En nu is Sandra
dan weer in Italië voor „Come Sep
tember".
Zo, nu maar 2 eetlepels cacao in een
kommetje geschept en er de suiker
en vanillesuiker by gedaan; niet mor
sen, hoor!
Hebben jullie al 5 bekertjes klaarge
zet voor de chocolademelk? Daar staat
de cacaobus en hier 5 lepels suiker
en 1 pakje vanillesuiker.
Chocolademelk.
