Ol
9#P Sj
ympiscime openen
Nederlandse roeiploeg heeft over
gehele linie gefaald
989
Waterpoloploeg heeft
geen zelfvertrouwen
Ria van Velsendriemaal in touwen
buiten de prijzen in rugslagfinale
QSó>
Waar is de Ma Braim, die onze zwemmeisjes
mentaal beter bewapenen kan?
Niet zo vreselijk ver achter
De roeifinales heiteerst door
Duitsland en Rusland
ER ZULLEN ENIGE HEILIGE
HUISJES OMVER MOETEN....
MAANDAG 5 SEPTEMBER 1960
(Van onze speciale verslaggever Herman Kuiphof).
Rome, zaterdagavond „Ohmamma Miazuchtte het kleine Italiaanse
manneke, toen Ria van Velsen voor de derde maal in de touwen zwom en Lynn Burke,
Nathalie Steward en de Japanse Tanaka steeds verder van haar wegzwommen.
„Mamma Mia, hoe is dat, possible, signor?" Wij hadden op dat moment wel iets
anders te doen dan een omstandig verhaal op te hangen over de moeilijkheden en teleur
stellingen waarmee onze zwemsters te kampen hebben gehad moeilijkheden die ook
op de vorm van onze beste rugslagzwemster, Ria van Velsen, niet zonder uitwerking
waren gebleven.
Driemaal in de touwen! Éénmaal op de heenweg, na een töch al
slechte start direct achter geraakt op Lynn Burke. En tweemaal op de
terugweg, toen elke vezel van haar jonge body zich moest inspannen
om de woedende spurt van zeven concurrenten te kunnen weerstaan.
Zij raakte niet zo vreselijk ver achter, maar genoeg om zes anderen te j
moeten laten voorgaan. In 1.12.1 was het allemaal over voor de Haagse
zwemster, die natuurlijk zeer bedrukt uit het water kwam en aan de j
arm van zwembondvoorzitter Jan de Vries wegwandelde, terwijl de
Amerikaanse winnares, die de prachtige tijd van 1.9.3 had gezwommen,
zich met Nathalie Steward en Tanaka naar het ereplatform begaf om
de huldiging in ontvangst te nemen.
Bakker en Rentmeester maakten teleurstelling compleet
In de touwen zwemmen is een oude
fout van Ria van Velsen. We horen het
haar trainer Oor Scheel nog schreeu
wen: kijken Ria. kijken Ria! Maar al
had ze er ook hier in Rome al eerder
last van gehad, zo scheef als ze van
avond zwom, is nog niet eerder gebeurd.
En het kan geen toeval zijn, dat het
Juist vanavond gebeurde, omdat ook Ria
van Velsen leidt aan de algemene „wat-
hebben-we-een-pech"-ziekte, die door
de vaderlandse zwemploeg waart. Niet
geheel zonder reden natuurlijk, want een
team, dat een onnozele diskwalificatie
zich moest laten welgevallen op de 4 x
100 meter vrijeslag estafette dames en
dat zich een derde plaats op de wissel
slag estafette zag afgenomen, omdat de
jury in strikte eerlijkheid overigens
meent dat Duitsland eerder aantikte
zo'n ploeg kan mentaal een harde tik
krijgen. En die tik heeft ze kregen en
slecht kunnen verwerken.
Het is moeilijk bewijsbaar, maar wij
hebben het gevoel niet van ons kunnen
afzetten, dat een dynamische leider of
leidster deze bakvissen wellicht over hun
depressie had kunnen heenhelpen. On
getwijfeld hebben de officials alles ge
daan om de geest goed te houden en de
morele wapenrusting onbeschadigd. Maar
wie hier ontbrak was een vrouw van het
type Ma Braun. Niet zo prettig om te
horen, niet zo fijnbesnaard misschien,
maar een fanate leidster, die allicht de
depressie had kunnen wegvagen, die nu
kennelijk bezit van onze zwemsters had
genomen.
Wat is er uitgekomen?
Wat is er nu uit het zwemmen geko
men? Twee bronzen medailles en één
zilveren. Hulde aan Wieger Mensonides,
Marianne Heemskerk en Tineke Lager-
berg. Zij brachten het op, temidden van
een orgie van geluid, in een slopende,
dagen durende strijd, hun kalmte en
vastbeslotenheid te bewaren tot en met
de finales. En daarin hun normale vorm
te tonen. Ook Erica Terpstra bracht dat
op, maar zij had net iets aan natuurlijk
talent te weinig om zeldzame fenomenen
als Von Saltza en Fraser te kunnen
kloppen. Maar anderen, als Corrie
Schimmel en in wat mindere mate Rini
Dobber en Cockie Gastelaars, brachten
dat niet op. Zij waren niet opgewassen
tegen dit dagenlang onder hoogspan-
Enige meevaller
Wieger Mensonides heeft voor
enkele bijzondere records gezorgd,
records waar chronometers eigenlijk
niets mee te maken hebben. Be
halve dat de Haagse schoolslag
kampioen de eerste Nederlandse
zwemmer was, die ooit tijdens
Olympische Spelen het ere-podium
mocht beklimmen, was hy de enige
Europese zwemmer in Rome, die
een medaille won. Het was de
enige meevaller, maar dan ook een
goede.
De teleurstelling is compleet. Of beter: de debacle is volkomen, want
men kan toch moeilijk zeggen dat de Nederlandse afvaardiging naar
de Olympische roeiwedstrijden op het idyllische Lago di Albano alleen
maar teleurgesteld heeft. Stellig niet, de ploeg heeft vrijwel over de
gehele linie gefaald.
Zelfs Peter Bakker en Co Rentmeester hebben er zaterdag, toen de
finales werden verwerkt, niet voor kunnen zorgen, dat de wedstrijden
tenminste nog een goed slot hebben gekregen. Integendeel. Die over
duidelijke nederlaag van de Nederlandse dubbel twee qua Neder
landse maatstaven toch van „super-klasse" heeft aangetoond, dat,
internationaal gesproken, de weg omhoog misschien wel gevonden is,
doch dat het einde van die lange weg stellig nog niet in zicht is.
ploeg in een dermate internationaal mi
lieu al bjj voorbaat kansloos. Zonder die
hardheid ook, komt Nederland stellig
niet verder op die weg omhoog.
LYNN BURKE
Wereldrecord
Mentaal tot de tanden gewapend wa
ren ook weer de Amerikaanse meisjes,
die in de eindstrijd 4 x 100 meter vrije
slag Australië via Dawn Fraser en Ilse
Konrads een voorsprong van wel drie
meter zagen nemen, maar daardoor Ca
therine Wood en Chris von Saltza zo
hard aan lieten trekken dat Amerika
nog won en in een nieuwe wereldrecord
tijd van 4.8.9. een verbetering van het
oude record met maar even 9 seconden.
Het is zeker onze verdienste dat we
nog altijd geducht meetellen in zwem
men en bij de dames praktisch in elke
finale zitten. Maar dan komen we net
dat ietsje superklasse tekort om naar
goud te zwemmen.
Ook al niet
liard genoeg
Chef d'equipe Willebrand heeft het al
eerder gezegd: de Nederlandse roeiers
zijn niet hard genoeg, ze zjjn te week.
Dat zijn ware woorden gebleken. Vrijwel
steeds hebben de Nederlandse ploegen
°P hf' Lago di Albano 1500 of misschien
1750 meter goed strijd kunnen leveren,
doch in de laatste fase van het gevecht
misten onze roeiers steeds weer kracht
om door te gaan. Zelfs by Lex Redelé,
toch een roeier met grote internationale
routine, is dit in de herkansingen van
de skiffs overduidelijk gebleken.
Zeker, qua stijl roeien de Nederlandse
ploegen vaak voortreffelijk, aanzienlijk
mooier dan bijvoorbeeld de meeste Tsje
chische, Hongaarse en Russische team.
Maar wat die Nederlandse roeiers niet
kunnen is 2000 meter lang ln hoog tem
po een beslissing forceren. En dat is, dat
hebben de Olympische kampioenschap
pen op het Lago di Albano wel bewe
zen, van essentieel belang. Zonder die
hardheid, die zo opviel bij veel afge
vaardigingen uit Oost-Duitsland, is een
Keerpunten
Na haar dramatische nederlaag op
de 100 meter rugslag kon Ria van
Velsen haar tranen niet meer be
dwingen.
ling brengt het op. Jon Konrads b.v.,
de Australiër, die avond in een schitte
rend duel met zijn landgenoot Murray
Rose de 1500 meter won, in een nieuwe
olympische recordtijd van 17.19.6 der
tien seconden sneller dan het oude re
cord! In de series had Rose de dag te
voren een veel betere tijd gemaakt dan
Konrads, maar geloof maar niet dat het
moreel van de wereldrecordhouder daar
door was aangetast. Het deed hem even
min iets dat de Amerikaan Breen er on
middellijk in hoog tempo tussenuit ging.
Konrads liet Breen duizend meter lang
uitwoeden en zwom hem toen bijna sta
tig voorbij, om op de laatste honderd
meter een wanhopige aanval van Rose
met grote beslistheid af te slaan.
In Europa golden de keerpunten van
Cockie Gastelaars en enkele andere
Nederlandse zwemsters tot vóór de O.S.
als voorbeeld voor allen. Maar wanneer
een Dawn Fraser, een Chris von Saltza
haar keerpunt neemt, is het of een
massief rubber bal van de muur terug
kaatst. Voor een flitsende start is in
Californië en Townsville extra aandacht
besteed aan de sprongkracht waardoor
alle Amerikaanse en Australische deel
nemers by elke start al een voorsprong
op hun concurrenten hadden. Dit voor
deel gevoegd by een versneld keerpunt
geeft alleen al een winst van tenminste
een halve seconde.
JAAP HELDER VERVANGT
LAUTENSCHUTZ
Zondag heeft de chef d'equipe van de
zeilploeg, Simon de Wit, in overleg met
de betrokkenen besloten Jaap Helder als
bemanning toe te voegen aan de F.D.-
zeiler Ben Verhagen.
Zoals bekend moest Lautenschutz
vrijdagnacht hals over kop naar Neder
land terugreizen wegens zeer ernstige
ziekte van zijn moeder.
De keus is op Jaap Helder gevallen
wegens diens tactische kwaliteiten en
ook omdat hy als stuurman eventueel
Ben Verhagen zal kunnen adviseren. De
tweede kandidaat voor het completeren
van de F.D.-bemanning was J. G. van
Meggelen.
Illllllllll
Zoen voor Ivanov
Het was natuuriyk geheel In
strqd met de regels van de cere
monie protocolaire. doch het was
prachtig om te zien, die spontane
reactie van de gryze Constantin
Andryanov, een van de Russische
leden van het Internationaal Olym
pisch Comité. I.O.C.-voorzitter
A very Brundage gunde de Rus de
eer diens landgenoot Vassiljev
Ivanov, Olympisch kampioen bij de
skiffs, de gouden medaille te over
handigen.
Toen de kleine gryze Rus een
maal tegenover zyn jeugdige, don
kerblonde landgenoot stond, bleef
het huldebetoon niet tot een ste
vige handdruk beperkt. Nog voor
de gouden medaille overhandigd
was omhelsde en zoende Andryanov
de nieuwe Olympische kampioen
langdurig. Pas toen die „ceremo
nie" afgelopen was herinnerde het
Russische I.O.C.-lid zich dat hii om
andere redenen op het ereplatform
stond
IIIIIIIIMIIIIItllllllllllllllllllllllllllllll
JON KONRADS
ning te moeten zwemmen. Goede zwem
sters, misschien te eniger tijd in staat
om een wereldrecord te vestigen, maar
mentaal niet voldoende taai om op
Olympische Spelen hun top te bereiken.
Oude kwestie
En zo komen we dan weer op die oude
kwestie: mentale hardheid. Een enke-
Het is geen toeval dat het mentaal de hardste meisjes zijn geweest, die de
medailles voor Nederland hebben behaald: Marian Heemskerk en Tineke Lager-
berg, twee pupillen van Wil van Breukelen, die „lak" hebben aan de duizenden
om zich heen en die achter hun startblok gaan staan met een air van: „Kom
maar op, ik zal jullie eens wat laten zien". Twee voorbeelden van zelfvertrouwen
en vechtlust, die in dat opzicht ook evenwaardig waren aan de vechtjassen uit de
Californische school.
Het moet voor de in Rome aanwezige zwemleiders, die over opmerkingsgave en
werkelijkheidszin beschikken, een tip zyn geweest voor de toekomst. Wil Neder
land bij volgende Olympische Spelen of andere grote internationale wedstrijden
weer meetellen, dan zullen de zaken in de voorbereiding van de kandidaten
anders moeten worden aangepakt. Dan zal men ook niet bang moeten zyn om
enkele top-treiners of trainsters aan te stellen al zullen daarbü heilige huisjes
moeten worden omgetrapt. De Nederlandse zwemploeg heeft met alle waar
dering voor de ploegleiding haar coaches node gemist in Rome.
Waterpoloteam door
Duitsland verslaaren
Weer met een punt verschil
Het Nederlandse zevental begon in zyn
laatste wedstrijd van het Olvmpische
waterpolo-toernooi, waarin het Duits
land als tegenstander had, hoopvol toen
Van Dorp zijn ploeg naar een voorsprong
van 10 schoot. De basis waarop een
zege zou kunnen worden gebouwd werd
echter spoedig ondergraven door Schnei
der, die voor de gelijkmaker zorgde
(11). By een numerieke meerderheid
slaagde Vriend er ten tweede male in
Nederland aan een voorsprong te hel
pen: 21. Maar toen Leenards wegens
een overtreding de strijd voorlopig van
de kant moest volgen smolt ook deze
voorsprong spoedig onder de weer fel
brandende zon weg. Nog voor de rust
kwamen onze landgenoten, die zonder
grote overtuiging speelden, met 2—3
achter door een treffer van Nagy uit een
4-meterworp. In de tweede helft moest
Nederland buigen voor de sterkere Duit
se ploeg, die een hechtere eenheid vorm
de en bovendien een meer gevarieerde
strijdmethode toepaste. Wel bracht Van
Dorp uit een strafworp de partyen weer
naast elkaar (33) maar toen Nagy en
Schneider de score tot 35 opvoerden,
was het pleit zo goed als beslecht.
Van Dorp en Lamme mochten elk nog
eenmaal scoren, het vierde doelpunt van
Schneider was tenslotte doorslaggevend.
Wederom was Nederland met één doel
punt verschil verslagen, hetgeen inmid
dels een wat onprettige traditie schynt
te zyn geworden.
Driemaal
Driemaal klonk het „Freude schoner
Götterfunke" uit Beethovens negende
symfonie het „volkslied" van de ge-
zameniyke Duitse ploeg over het
meer, driemaal ging de zwart-rood-gele
vlag met de vyf Olympische ringen in
de hoogste mast in top. Driemaal ook
stond een Duitse ploeg op het ere-plat-
form. Duitsland en Rusland mogen dan
deze Olympische roeiwedstrijden ter vie
ring van de 17e Olympiade beheerst
hebben, de grote winnaar was toch de
gezamenlijke Duitse ploeg, die drie gou
den medailles en een zilveren plak won.
Rusland eenmaal goud. tweemaal zil
ver en één bronzen medaille was
uiteraard goede tweede.
Geen wonder dus dat Walter Wuelfing,
de president van de Duitse roeibond,
zijn vreugde nauwelyks kon bedwingen
toen zaterdag in de laatste finale de
Duitse acht zegevierde, Het was een
overwinning die Duitsland niet mocht
missen. Een ongestuurde vier, die zeker
goed was voor Olympisch goud en skif-
De Rus Ivanof toonde zich zater
dag op het Albanomeer de snelste
skiffeur. Hij neemt hier de felicita
ties in ontvangst van de Duitser
Hill, die de zilveren medaille ver
overde.
feur Grodeck, had de Duitse bond „op
geofferd" om deze sterke acht te kun
nen formeren. De va-banque politiek is
echter volledig geslaagd, al was men
zelfs in het Duitse kamp wel wat te
leurgesteld over het feit dat de ploeg
nog tot op de laatste 100 meter stryd
heeft moeten leveren. Dan zouden wy
Nederlanders toch maar heel wat sneller
tevreden zyn geweest
Dubbel twee
Kort nadat Koningin Juliana op de
ere-tribune had plaatsgenomen volgde
als voorlaatste nummer van de dag de
finale van de dubbel tweeën. Het is een
enerverend duel geworden waarin de
krachtsverschillen aanvankelijk heel ge
ring bleken. Weliswaar lag de Maas-
Willm 3-combinatie Bakker-Rentmeester
na 500 meter al op de vierde plaats, doch
de verschillen waren vrywel te verwaar
lozen. Zelfs toen de 1000 meter-iyn werd
gepasseerd met Nederland in derde
positie was de stryd nog geheel open.
Toen zakte de Nederlandse dubbel twee
echter langzaam, maar heel zeker,
terug. Lang voordat de finish was be
reikt was de beslissing al gevallen. Uit
geput legden de Nederlanders die laatste
honderden meters af. Slechts de Belgi
sche dubbel twee konden *y nog achter
zich houden.
Advertentie
ZIE 'T OP ZIJN BEST MET
PHILIPS TELEVISIE
Qj
enegouwen
AALIVlAtttvf 12
Italië Olympisch kampioen
(Van onze speciale verslaggever
Herman Kuiphof)
Rome, zaterdagavond Er be
hoeven geen doekjes om te worden
gewonden: onze waterpoloploeg
heeft sterk teleurgesteld. Men
heeft gewonnen van Australië, ge
lijk gespeeld tegen Zuid-Afrika en
verloren van Zuid-Slavië, de Ver
enigde Staten, Hongarije en Duits
land. Vier nederlagen, 1 gelijk
spel en 1 overwinning. Het is geen
wonder, dat we laatste zijn gewor
den. Zuid-Slavië en Hongarije
daargelaten, hebben we niet tegen
topploegen gespeeld en daarom
juist vallen de resultaten tegen
middelmatige teams als Amerika,
Duitsland, de V.S. en Zuid-Afrika
zo tegen. Daar zouden we enkele
jaren geleden over heen gelopen
zijn!
Wat mankeert er aan ons spel? Tech
nisch is het zo kwaad nog niet, maar de
grote lyn. die er vroeger inzat, die ont
breekt tegenwoordig maar al te vaak en
dat die ontbreekt, komt vooral doordat
er geen grote persoonlijkheden meer in
het zevental van Nederland zitten. Zon
der het verleden te willen idealiseren,
mag men toch zeggen dat een Cor Braa-
sem, een Gerrit Bylsma, een Frits Smol.
Max van Gelder, een Nijs Korevaar en
een Rudi van Feggelen, persoonlykheden
waren. Ook al zou het waar zijn. dat de
huidige spelers minstens even hard
zwemmen hetgeen overigens twyfel-
achtig lijkt en even geladen het wa
ter ingaan hetgeen ik aanneem dan
nog blijft er het grote verschil van de
tactisch en technisch „rijpe" ploeg van
destyds, die wist wat ze wilde en hoe ze
het moest bereiken, met het huidige ze
vental, dat niet zeker van zichzelf is en
zonder duideiyke lyn tewerk gaat.
Geen schutter
Dan mankeert ons een schutter. Fred
van Dorp fungeert als zodanig en heeft
ook diverse doelpunten gescoord, maar
zyn ploeggenoten hebben geen kans ge
zien hem zo goed en zo vaak vrij te spe
len als de ploeggenoten van Rudi van
Feggelen dat destyds bij de langarm^
koningsschutter van het roemruchte
ploegje van de jaren '48—'53 presteer
den. Het ging in dit zo Juist beëindigde
toernooi allemaal veel te onzeker toe by
Nederland. Achter klopte het niet, maar
de aanval nog minder. Vaak werd slechts
met twee spelers aangevallen en bleven
de overigen achter hangen. Meermalen
waren er goede schietposities, zonder dat
iemand van onze aanvallers de verant-
woordeiykheid durfde te dragen, even
tueel te zullen missen. Dan werd er ver
der gecombineerd tot in het oneindige
Het spijt ons vooral voor Frans Kuy-
per, die nu weggaat als coach, na schit
terende successen door enorm enthou
siasme en kennis van zaken te hebben
behaald. Cor Braasem, die hem opvolgt,
krygt het zwaar. Hij weet dat zelf beter
dan wie ook. Op elke hoogconjunctuur
volgt een depressie, op elke grandioze
ploeg een team van minder kwaliteit.
Momenteel zyn we zeer duideiyk aan de
magere jaren bezig. Mogen zij geen ze
ven jaren duren
Een lange fluittoon
Italië is Olympisch waterpolokamploen
geworden. Men had zich een grootse fi
nish gedacht, doordat eerst Rusland en
Zuid-Slavië tegen elkaar moesten spelen
en daarna ItaliëHongarye. Zuid-Slavië
zou dan wel van de Russen winnen en
daardoor in de finalepoule op 4 punten
komen die Italië al bezat. Maar door
Hongarije te verslaan of er tegen geiyk
te spelen, zouden de Italianen dan in een
spannende finale het goud naar zich toe
halen. Maar het liep anders, want de
Russen verstoorden de fraaie gedachten-
gang van de wedstrydrangschikkers, ver
sloegen de Zuidslaven en maakten Italië
al kampioen nog eer de „Azurri" een bal
geworpen hadden. Die wedstryd Rus
land—Zuid-Slavië was één langgerekte
fluittoon van de Spaanse arbiter. Inder
daad werd er grof gespeeld, maar de
Spanaard zag ook wel eens spoken. De
rust was 2—2, maar de met zeer veel koel
overleg spelende Russen dwongen de
Zuidslaven uiteindeiyk naar de neder
laag, ondanks fantastisch doelmanswerk
van de verliezers. De Russen schoten
veel Niet altyd trefzeker, maar zy durf
den het risico van missen aan. En daar
door gaven zy toch de indruk verder op
de weg naar goed waterpolo gevorderd te
zy dan de Hongaren, die op oude glorie
(Karpati, Gyarmati) drijven. De Honga
ren verloren dus hun Melbourne-titel
aan Italië, dat zeker niet als favoriet
startte, maar met de geweldige steun
van een fanatiek publiek achter zich
beter speelde dan men verwacht had.
