Winterprogram biedt elck wat wik
FILMS
Bijzondere presentatie Wini Kan,
Ned, Ballet en „My fair lady
VOLKSUNIVERSITEIT K 0
„d'VIJFF VLIEGHEN" TE WARMOND
„Lot van een mens" - een Russische
film van weergaloze schoonheid
schoolartikelen o.a.
Opgericht 1 maart 1860
Zaterdag 3 september 1960
Tweede blad no. 30142
Na 15 jaar K. en O. actiever dan ooit!
Voorts toneel, muziek, films, lezingen
De by talloze Leidenaars, doch helaas toch óók nog by vele Leidenaars niet
bekende Leidse Volksuniversiteit „Kunst en Ontspanning", die dit jaar haar 15
jarig bestaan herdenkt, ontvouwt voor het seizoen 1060'61 weer een omvangrijk
programma. Ondanks de concurrentie van de televisie heeft men daar gelukkig
nog geen nadelige gevolgen van; integendeel, het ledental groeide tot niet minder
10.500, van wie 4000 buitenleden, een nieuw hoogterecord!
Daarbij mag niet vergeten worden, dat de geringe achteruitgang in de laatste
jaren van het aantal groene kaarthouders (leden van personeelsverenigingen van
bedrijven), niet slechts tot stilstand is gekomen, doch omsloeg in vooruitgang.
Op de gisteren gehouden persconferentie, waar ons vele wetenswaardige bijzon
derheden over het machtige K. en O. werk ter ore kwamen, werd tevens medege
deeld, dat de grote wens naar een eigen gebouw (Cultureel Centrum) beslist in
vervulling zal gaan, nu de Gemeenteraad in februari j.l. daartoe een bedrag van
f. 500.000 beschikbaar heeft gesteld. Voor K. en O. zal de totstandkoming van een
zodanig gebouw een verademing beteken!
Men vergete niet, dat thans de uiteenlopende activiteiten van K. en O. in niet
minder dan 35 lokaliteiten moeten worden ondergebracht! De voorkeur van het
bestuur gaat uit naar een gebouw in de binnenstad, doch daaromtrent staat thans
nog niets vast.
de Wilde, „De behandeling van de
psychiatrische patiënt", oJ.v. dr. C. P. J.
Stotijn, geneesheer-directeur van Ende
geest, „Tegen welke achtergronden ont
stond het Christendom"? door prof. dr.
W. C. van Unnik, hoogleraar te Utrecht
„Van Beranger tot Brassens", lezing met
muzikale toelichting over het Franse
chanson door Ben Levi, „De waterwolf
bedreigt de Egyptische monumenten"
door dr. Jozef Janssen, „Letterkunde",
o.l.v. Ad den Besten en „Ruimtevaart"
door dr. T. de Groot.
Voorts zijn er de gerenommeerde Stu
dieclubs over interessante onderwerpen,
de cursussen in moderne en oude talen
en de werkcursussen, die de zelfbeoefe-
ning in hoge mate in de hand werken
en meer en meer van betekenis worden
voor de z.g. „vrije tijdsbesteding".
De klap op de vuurpijl!
Tenslotte vermelden wij twee zeer
bijzondere manifestaties, t.w. een voor
stelling van het Nederlands Ballet, met
medewerking van twee eerste solisten
van het Bolshoi-Theater uit Moskou, n.l.
de danseres Raissa Stroutchkova en de
danser Youri Zjdanov. Zij vertolken de
hoofdrollen in het Ballet „Giselle" in de
nieuwe, fraaie enscenering van het Ned.
Ballet.
Als klap op de vuurpijl voor velen wel
licht de veelbesproken Musical „My fair
Lady" van Alan Jay Ferner en Frederick
Loewe, naar Bernard Shawls Pygmalion,
met in de hoofdrollen Wim Sonneveld,
Margriet de Groot, Johan Kaart, onder
de regie van Aagen Larssen.
Natuurlijk kan deze voorstelling niet
in de Leidsche Schouwburg gegeven
worden, doch K. en O. organiseert voor
I haar leden een bezoek aan de voorstel
lingen in het Theater Carré te Amster-
i dam.
Deze korte greep uit alles, wat gebo-
I den zal worden, bewyst, dat er weer van
allerlei aan de hand is.
K. en O. lijkt actiever dan ooit!
Gelijk gezegd, in een volgend artikel
iets over al hetgeen de „groene kaart
houders gepresenteerd zal worden!
I Advertentie
Wordt NU lid van de
Plantsoen 25 - Telefoon 31841
CONTRIBUTIE f 1.25 P. PERS.!
Een maand bij de
vluchtelingen in Haiti
Lager Haid is bezig te verdwijnen en
plaats te maken voor het stadje Haid.
Telkens wanneer een nieuw flatgebouw
klaar is, worden enkele barakken ge
sloopt. Hoewel de woningen en barakken
vlak bjj elkaar liggen, is het onderscheid
groot. De vluchtelingen, die nu hun eer
ste winter na vijftien jaar in een perma
nente woning hadden doorgebracht, ver
klaarden eenstemmig, dat ze niet de
minste last van kou en regen hadden ge
had. Terwijl voor degenen, die wel in ba
rakken huizen, elke winter erger dan de
vorige is, omdat ze steeds zieker worden
en doordat de barakken steeds bouwval
liger en tochtiger zijn.
Vóór alles is het nodig voor degenen
in de barakken en voor wie een woning
hebben, een fonds te vormen, waaruit in
tijden van ziekte of ongeval de huur kan
worden overgenomen. Voor degenen, die
in de barakken opnieuw een winter met
angst en beven tegemoet zien, hopen wij
met Kerstmis een speciaal plan te ver
wezenlijken.
In één der barakken leeft een gezin
met invalide man en vrouw. Een klein
meisje van 9 jaar moet voor de water
voorziening van buitenaf zorgen. Het
ergste is dit op de wasdag, waarop ze
met de ene emmer na de andere moet
sjouwen. De was dient extra zorgvuldig
behandeld, omdat de beide ouders t.b.c.-
patienten zijn. Des avonds is de vrouw
ziek van uitputting, wanneer zij de hele
dag in gehurkte houding aan het ploe
teren is geweest. Staan kan zjj n.l. niet.
Voor dit gezin kan alleen een wasmachi
ne uitkomst brengen.
Tenslotte is er de zorg voor het Pro
testantse Kerkje het Rooms-Katho-
lieke nadert haar voltooiing; tegen alle
verwachtingen in is het niet gelukt deze
zomer met bouwen te beginnen. Er wa
ren talloze moeilijkheden op allerlei ter
rein. Stuk voor stuk werden die uit de
weg geruimd; het enige wat bleef was
een tekort aan geld, hetgeen ook stag
nerend werkte.
Van de vele protestantse gezinnen in
barakken vernam ik geen enkele klacht,
dat zij nog weer een winter in barakken
moesten doorbrengen, maar wel waren
zij zeer verontrust, dat er nog geen be
gin met hun kerk was gemaakt.
Voor deze steeds weer opgejaagde
mensen, ook nu weer naar andere ba
rakken, is de kerk hun enig vaste punt,
waarvoor zij grote offer over hebben van
hun toch al te kleine inkomentjes.
Wij doen opnieuw een beroep op Uw
hulpvaardigheid. Juist nu er veel door
Uw hulp bereikt werd, hopen wij dat
ook deze plannen verwerkelijkt kun
nen worden. Wilt U wel bjj Uw gaven
TATA MIRANDO speelt van I september af in
Primas Morshy Mirando.
Loonzakje gestolen in
Koudekerk aan den Rijn
De Haagse politierechter vermeldde
het niet, maar een betonfabriek in Kou
dekerk a. d. Rijn waar een 20-jarige
spinner uit Leiden en zijn vriend op 7
augustus solliciteerden zal de jongens
wel niet hebben aangenomen. Van hun
sollicitatiebezoek maakten de Leidenaars
namelijk gebruik om ervandoor te gaan
met twee loonzakjes, inhoudende f. 150.
De spinner, die heling had gepleegd,
moest thans terecht staan voor de
Haagse politierechter. „Ik wist niet
dat het geld van misdrijf afkomstig was.
Ik ging met die andere jongen werk
zoeken. Eerst moest hij in het kantoor.
Toen we bij Leiderdorp fietsten zei hij:
moet je geld hebben. Ik kreeg toen
f. 75,en ik dacht wel dat het niet
goed zat, maar ik wist het niet zeker.
Toen ik het wel wist had ik de helft al
uitgegeven", zo probeerde de spinner er
ter zitting onderuit te komen. De politie
rechter wist echter wel beter. De vriend
had bij de fabriek het woord gedaan. De
bedrijfsleider was bezig en verzocht de
jongens even in het kantoor te wachten.
De bedrijfsleider had toen een geldkist
uit een kast gehaald en voor de jongens
op tafel gezet. Hij had er een paar loon
zakjes uitgehaald en de kist open laten
staan. Vervolgens was de bedrijfsleider
naar de deur van het kantoor gegaan
en hij had met de rug naar de jongens
toe met enige arbeiders staan praten.
Tegen de politie had de Leidse spinner
verklaard, dat hy gezien had hoe zijn
vriend toen voorzichtig een greep in de
geldkist had gedaan, waaruit hij een
paar loonzakjes tevoorschijn haalde.
Deze had hij snel in zijn zak gedaan en
vrijwel onmiddellijk waren de jongens
vertrokken. Eerst later werd de vermis
sing bemerkt. „Ja, dat klopt wel zoiets",
moest de spinner toegeven. Hij had van
het geld een duiventil gekocht. Er is nog
niets van de schade terugbetaald.
„De heler is net zo erg als de steler",
vond de officier van Justitie. Tot nu to
was verdachte een eerlijk man, than
wordt z\jn strafblad, bezoedeld. Het i
een soort roof en daarom wilde de offi
cier van Justitie naast f. 30,boete o
zes dagen ook veertien dagen voorwaar
delijke gevangenisstraf zien opgelegd
De verdachte zei de boete niet te kun
nen betalen omdat hij elke week f. 15,—
moet betalen op een bromfiets. „Je gaa
maar gauw spaïen, want over een wee
of vier moet je het geld hebben", zei d
rechter onvermurwbaar en hij veroo'.
deelde de spinner overeenkomstig de ei?
vermelden voor welk doel U wenst, dat
ze gebruikt worden?
Namens het Hulpcomité voor Haid.
Dr. E. A. Franken-Duparc, Lammen-
schansweg 71, Leiden.
Telef. 20408; giro 285812.
VAN DEZE WEEK
Toneel
Wat de in het komende seizoen te
verwachten manifestaties betreft, ver
melden wij in dit eerste artikel aller
eerst die, welke bestemd zijn voor de z.g.
„gele kaarthouders", waartoe echter ook
de groene kaarthouders toegang hebben,
echter tegen de normale prijzen en niet
tegen de gereduceerde, die zij voorde spe
ciaal voor hen georganiseerde en dooi
de werkgevers gesubsidieerde voorstellin
gen verschuldigd zijn. De ongeveer 100
Leidse werkgevers verstrekken voor hen
een subsidie van f. 15.000, hetgeen neer
komt op een bedrag van ongeveer vijf
gulden per werknemer. Wij komen op
het belangrijke sociaal-pedagogische
werk, dat K. en O. hiermee verricht in
een slot-artikel terug.
Wat het toneel betreft: er komen 16
voorstellingen, verdeeld in 2 series A en
2 series B, elk van vier voorstellingen.
Daaraan werken mede de Nederlandse
Comedie, het Rotterdams Toneel, de
Haagsche Comedie, de Toneelgroep
Theater en de Kon. Vlaamse Schouw
burg uit Brussel.
De Haagsche Comedie zal op 15 en 16
september het seizoen openen (in de
serie B) met het kostelijke blijspel
„Jaloezie" van Sacha Guitry met Myra
Ward, Bob de Lange en Paul Steenber
gen in de hoofdrollen.
Steeds luider wordt de dringende roep
om een nieuwe, modem geoutilleerde.
Leidsche Schouwburg, waarin ook rijk
gemonteerde voorstellingen tot opvoering
kunnen komen. Thans is dit helaas niet
het geval, doch K. en O., actief als
altijd, wil haar leden daarin tegemoet
komen. Daarom is er op 15 en 12 oktober
iets zeer bijzonders aan de orde: op die
data namelijk vertoont de Nederlandse
Comedie (in de serie A), het veel ge
roemde stuk, waarmee zij in het Holland
Festival optrad: „Dona Diana", een
verrukkelijk en sprankelend blijspel.
Deze voorstellingen vinden echter
plaats in de Kon. Schouwburg te Den
Haag, waarheen de K. en O.-leden per
autobus vervoerd worden. Voor zover
nodig regelt èn betaalt K. en O. ook het
vervoer. In Den Haag kan deze kostbare,
rijk-gemonteerde voorstelling volledig tot
haar recht komen en tot een onvergete
lijke worden!
Muziek
In de muzieksectie is het weer de uit
zes concerten bestaande z.g. „Meester-
serie", welke sterk de aandacht vraagt.
Daaraan werken mede het Residentie-
Orkest (driemaal), het Rotterdams Phil-
harmonisch Orkest (tweemaal) en de
wereldberoemde, met veel moeite geën
gageerde „I Musici di Roma".
Dirigenten zyn Willem van Otterloo,
Eduard Flipse, Jean Martinon, Antal
Dorati (voor het eerst in onze stad) en
Franz-Paul Decker. Elly Ameling, Yuri
Boukoff, Robert Alexander Bohnke,
Nikita Magaloff en Elise Cservalfi zyn
de solisten.
Ko van Dijk en Ellen Vogel
in Dona Diana", dat de Ned.
Comedie zal opvoeren.
De uiterst gevarieerde programma's
bevatten vele graag gehoorde werken
van bekende componisten als Beethoven,
Brahms. Haydn, Mahler, Mendelssohn
en Mozart, doch ook in matige dose
ring van moderne componisten, o.a.
Othel, Prokofjef en Pijper. Werken, die
reeds door het grote succes in uitvoe
ringen in andere plaatsen hun artistieke
waarde hebben aangetoond.
Films
Van het uitvoerige K. en O.-program-
ma noemen wij voorts de „Zeven films
van de Maand" in het Casino-Theater,
met o.a. „Het gebeurde in Venetië", regie
David Lean, (hoofdrollen Katherine
Hepburn en Rossano Brazzi), „Een ter
dood veroordeelde" (regie Robert Bres
son) en „A woman in a dressinggown",
regie J. Lee Thompson (hoofdrollen
Yvonne Mitchell en Anthony Quale).
Voorts worden er zeven Filmligavoor-
stellingen gegeven voor de leden van
van de Studiekring. Zeer aparte
films, die in onze stad nog niet in open
bare vertoning kwamen, zal men leren
kennen, o.a. „De Vlinder", „Yield to the
night", „Het gezicht" (regie Ingmar
Bergman!), „Les Mistons", „Little
Island", „La Seine a rencontré Paris"
van Joris Ivens en „Het Gerucht".
Al enige jaren organiseert K. en O.
voorts het „Gemengd Kunstabonne
ment": een serie van drie voorstellingen,
waarbij het accent op de humor ligt.
Ook nü is dit het geval: in december
komt Wim Kan met zijn A B C.-cabaret
in zyn programma „Laat je niets wijs
maken". Een unieke gebeurtenis! In
januari treedt het Haags Studenten
cabaret op in een geheel nieuw pro
gramma, getiteld „Met huid en
Hagenaar". Onder leiding van Rinus
Ferdinandusse zal dit zeker een avond
worden van veel puntige scherts. Het
programma van de derde avond is nog
onbekend.
Cursussen en lezingen
Zéér belangrijk is het werk, dat K. en
O. verricht met lezingen en cursussen,
waarvoor eveneens grote belangstelling
heerst. In de foyer van de Stadsgehoor
zaal komt weer een serie filmlezingen,
met prachtige kleurenfilms. Wij noemen
„Tussen Indus en Ganges" door mr. A.
L. Hustinx, „Onder de bewoners van het
Bauchi-plateau in Negeria" door dr.
Paul Juiien, „In een Nederlandse heli
kopter boven het Nabije Oosten" door
Eelco Schuller, „Naar de Hoge Tatra"
door Simon de Waard en „Blijdorp, oase
in een wereldstad", een film van Marten
Toonder.
De luistercursussen en lezingen bren
gen o.a. „Naar het onbekende Sterren
gebergte van Nieuw-Guinea" door dr. L.
D. Brongersma, dr. J. Pouwer en dr. A.
Casino Van de grote filmproduktie,
welke Rusland kent, dringen er niet zo i
heel veel films naar ons land door en
zeker niet naar de Sleutelstad. Maar ge-
lukkig is dat niet het geval geweest met l
„Het lot van een mens". Gelukkig, om- j
dat hier sprake is van een film van uit- 1
zonderlijke schoonheid. De acteur Sergei j
Bondartsjoek speelt hierin niet alleen de
hoofdrol, hij heeft met deze rolprent ook
zijn debuut als regisseur gemaakt. En
wat voor een debuut! Met deze ene slag
heeft hy zich meteen in de rijen ge
schaard van de onsterfelijke Russische
filmers. Op een zeldzaam poëtische wijze
nadert hij hierin een onderwerp, dat
op zichzelf allesbehalve poëtisch is: de
oorlog.
Het verhaal is vrij simpel, maar is een
voud niet het kenmerk van het goede? I
Na zeventien jaar gelukkig huwelijks
leven breekt ook voor ex-chauffeur van
het Rode Leger Sokolof de oorlog uit.
Als hij naar het front wordt gezonden
wordt zijn gezin uit elkaar gescheurd.
En in die oorlog wordt hem niets ge- I
spaard. Het noodlot slaat hard toe. Hij
wordt krijgsgevangen gemaakt en van
„A bout de souffle"
(Nouvelle Vague):
keihard realisme
Luxor De veelomstreden en veelbe-
schreven beweging onder de jonge Franse
filmers „Nouvelle Vague" genoemd
presenteert zich deze week in het thea
ter aan de Stationsweg in de persoon
van Jan-Luc Godard. Hij heeft voor
zijn film „A bout de souffle" steun ge
kregen van twee medestanders, Francois
Truffaut schreef het scenario, terwijl
Claude Chabrol de supervisie had. En
hoewel de beoefenaars van de nieuwe
stroming hardnekkig elk artistiek ver
band blyven ontkennen, hebben zy veel
gemeen. Vooral in hun werkwijze, ge
richt op goedkoopte in de eerste plaats,
maar ook gericht op keihard realisme.
Daardoor zyn de beelden ontdaan van
elke franje. Zij herscheppen de werke
lijkheid, die zij by voorkeur met de ca
mera op straat betrappen. Ook de keuze
van hun onderwerpen bepaalt zich voor
namelijk tot het harde in het leven.
Godard heeft in zyn film de jeugd
onder de loep genomen, die alles wil be
zitten, dat in haar begerenswaardig is
en dat dan ook eenvoudig neemt. Die
jeugd is gepersonificeerd in de nietsnut
Michel Poiccard. Hy steelt de auto's, die
hij mooi vindt, hy ontdoet medemensen
van geld, dat hy wil bezitten en hij doet
alles om het meisje te veroveren, waar
op hij het oog heeft laten vallen. Scru
pules kent hy niet en hij wil ze ook niet
kennen. Godard moraliseert nergens, hy
verdiept zich niet in ethische beschou
wingen, hy registreert slechts, hard en
meedogenloos. Een typisch kenmerk van
de Nouvelle Vague zonder enige twijfel,
maar het maakt de film koud en soms
zelfs hol. Zeker, ook Godart laat de ge
rechtigheid zegevieren, maar ook deze
ontknoping is nuchter en zakelijk. De
jongeman (een sterk genuanceerde en
uiterst levendige creatie van de nieuwe
ster aan het Franse filmfirmament
Jean-Paul Belmondo) wordt verraden
door zyn geliefde, gespeeld door Otto
Premingers ontdekking Jean Seberg,
die overigens kennelijk getroffen door
het enthousiasme van deze Franse fil
mers tot een heel wat menselyker
vertolking komt dan in haar Ameri
kaanse produkten.
Maar in al zyn strakke koelheid en
zijn rauw realisme geeft deze film toch
een gevoel van trieste weemoed, omdat
de hier getoonde jeugd worstelt met een
onontwarbaar en bijna ongrijpbaar pro
bleem, waaraan de zwakken ten onder
moeten gaan.
het ene kamp naar het andere gesleept.
Geen wreedheid gaat aan hem voorby.
Enkele malen staat hy oog in oog met
de dood. Diezelfde dood, waarin hy al
leen nog maar een verlossing uit zijn
verschrikkelijke ellende kan zien. Maar
ook deze „troost" is niet voor hem weg
gelegd. Hy moet zyn noodlot blyven
dragen.
Prachtige scene
En al die trieste troosteloosheid heeft
Bondartsjoek vooral heel sterk weten te
treffen in die ene onvergetelijke scène,
waarin de soldaat Sokolof zich door een
opmerking de woede van de kampcom
mandant op 't lijf heeft gehaald. Deze zal
zelf de executie voltrekken. Maar op het
allerlaatste nippertje overwint bij de
commandant het respect voor de moe- i
dige soldaat. En weer moet deze al-
leen onder de last van zyn meedogen-
loos lot dit benauwde, beklemmende,j
ondraaglijke confrontatie met de dood
te boven zien te komen.
Het is één van de talloze fascinerende i
boeiende momenten in deze film, welke
een aaneenschakeling vormt van weer
galoze fragmenten. „Waarom moest ik
dat alles meemaken", roept de soldaat
ergens in diepe wanhoop uit. want nog
had hij na eindelijk geslaagd te zijn
in een ontspanningspoging de kelk
der ellende nog niet volledig geledigd.
Terug in het vaderland moet hy er
varen, dat een bom zyn huis en gezin
heeft weggevaagd. En zyn enig overge
bleven zoon moet hy dan nog verliezen
in de laatste dagen van die oorlog. Hy
heeft alles verloren, wat hem dierbaar
was.
Wonderlijk
Troosteloos en uitzichtloos is dan het
verschiet. Niet alleen voor hem. Ook
voor vele anderen. Zoals voor een klein
weesje, dat ouders en familieleden even
eens in de oorlog verloor. Vol tragische
ontroering is dan het moment, dat de
geteisterde soldaat dit kleine, verwilder
de en angstige jochie adopteert. Het is
de strohalm voor de toekomst, want te
zamen trekken zij verder, de onzekerheid
tegemoet.
Zonder ook maar een moment senti
menteel te worden, integendeel in een
wonderlijke gave schildering van het
noodlot en de noodzakelijke berusting,
heeft de stoere Bondartsjoek zich niet
alleen een groot acteur, maar ook als
regisseur en natuurtalent getoond. Hy
moet het metier in de vingertoppen heb
ben om zo'n diep menselijke, intens ge
voelige en zeldzaam mooie film te kun
nen maken.
Zijn produkt bewyst opnieuw, dat ook
film een kunstvorm kan zyn, als de be
schikbare middelen maar met talent ge
hanteerd worden. Bondartsjoek vertelt
zijn verhaal voornameiyk in beelden,
schitterend van compositie en in een
boeiende opeenvolging. De dialoog is so
ber. het geluid een eenheid met het
beeld. Een film in het algemeen, zoals
men ze helaas maar weinig ziet. Veel te
weinig.
Tussen nacht en morgen
Sentimenteel
Lido Doktersromans zyn over het
algemeen nogal populair. Daarom is het
begrijpelijk, dat ze af en toe eens wor
den verfilmd, zoals „The Bramole Bush",
die onder de wat onduidelijke Neder
landse titel „Tussen nacht en morgen"
wordt uitgebracht. Het gaat er erg som
ber toe in deze film. Een beroemd dokter
keert op verzoek van zyn enige vrend
terug naar zijn geboortedorp, waar hy
in zyn jeugd niets dan ellende heeri
meegemaakt. Zyn enige vriend is onge-
neesiyk ziek. De dokter weet dat zyn
vriend niet meer te redden is. De zieke
zelf weet dit ook, evenals diens vrouw,
die hier erg onder lydt omdat ze zegt
onsterfelijk veel van haar man te hou
den. Na een nogal langdradig uitgespon
nen uitbeelding van het gewetenscon
flict besluit de dokter zyn vriend uit
zijn lijden te verlossen. Dit is echter in
zekere zin moord. Men begrijpt, dat de
geliefde dokter toch net niet het loodje
legt ondanks de tegenwerking van een
gewetenloze en eerzuchtige advocaat. De
vrouw van de ongeneeslijke zieke wordt
toch nog verliefd op de dokter, maar
trouwen is er tenslotte niet by. Het pro
bleem dat in deze film wordt opgewor
pen, het doden van een patient om hem
uit zijn lijden te verlossen, is uiteraard
interessant. De uitwerking van dit pro
bleem in een nu niet bepaald origineel
verhaal, is weliswaar niet geheel onaan
vaardbaar maar toch wel bijzonder sen
timenteel. Bovendien laat het acteren
in deze film ook wel het een en ander
te wensen.
Salomo en de Koningin
van Scheba
Boeiend werk-in-kleuren
over bijbelse episode
TRIANON Cecil B. de Mille, spe-
cialist in bijbelse kijkspelen, leeft niet
meer: kort na de triomf met „De Tien
Geboden" is hij overleden. Maar het lag
voor de hand, dat zyn genre, dat trou
wens al tydens zyn leven door anderen
was beproefd, zou blyven voortbestaan.
Groots-gemonteerde „plaatjesboeken",
bij voorkeur in kleuren en op het brede
doek - zoals in dit geval met Salomo en
de Koningin van Scheba - trekken im
mers altyd volle zalen, vooral als de
hoofdpersonen dan bovendien nog Yul
Brynner en Gina Lollobrigida heten!
Het is vrij gemakkelijk hooghartig al
lerlei af te tangen op werken van dit
slag, hetzy uit zuiver-filmisch oogpunt
dan wel om historische redenen. Dit
neemt echter niet weg, dat zowel bybel-
vaste als -onvaste toeschouwers geboeid
toezien naar een pogmg om een brok
geschiedenis van enige duizenden jaren
geleden tot leven te brengen. Want boei
end is dit verhaal zeker. Ofschoon de
bijbel over het bezoek van de Komngin
van Scheba aan Israëls beroemde Ko
ning Salomo zeer sober is, is het sce
nario, dat voor een royale „aanvulling"
zorgt, allerminst onaannemelijk. De Ko
ningin van Scheba, een zeer mooie
vrouw, wordt hier namelijk voorgesteld
als een bondgenote van de Farao van
Egypte. Zij wn, op haar wijze en dus met
typisch-vrouweiyse miüueien, trachten
een einde te maken aan de groei en
oioei van het Israëlische ryk. Aanvanke
lijk schijnt Salomo haar oedoelingen te
doorzien, maar hy bezwijkt voor haar
charme en staat zelfs toe, dat zy het
in haar land gebruikelyke vruchtoaar-
heidsfeest mee haar landgenoten viert.
Deze schending van Israëls strenge gods
dienstige traditie roept met alleen de
gram van de profeet Nathan op, maar
ook de ontlading van de toorn Gods.
Voor berouw is net echter te laat; het
ryk valt uiteen en Salomo's broer Ado-
ma speelt een vals spel met de heerser
van Egypte. Het ziet er somber voor de
koning uit. Intussen is de Komngin van
Scheba evenwel onder de indruk geko
men van de God van Israel en zij
smeekt Hem Salomo te heipen in diens
wanhopige strijd. Die bede wordt ver
hoord en mede dank zy een sluw staal
tje van oorlogvoering slaagt de zo zwaar
vernederde vorst erin eerst de Egyptena-
ren te vernietigen, vervolgens zyn broer
uit te schakelen en dan op het mppertje
ook de Koningin van Scheba van een
schijnbaar wisse dood te redden.
Ziehier enkele schematische gegevens,
binnen het kader waarvan zich emge
briljant-opgenomen veldslagen alspelen.
De toeschouwers krygen bovendien een
van Salomo's klassieke rechterlyke
uitspraken te zien: zyn vermaarde oor
deel over de twee vrouwen, die beiden
rechten doen gelden op een kind (het
beroemde Salomo's oordeel). Terecht
heeft het scenario een ruime plaats in
geruimd aan hofintriges, die de span
ning in niet geringe mate opvoeren.
Voeg daarby de charmante verschij
ning van Gina Lollobrigida als de Ko
ningin van Scheba, dan kan men zich
voorstellen, dat deze film, waarin her
Zilveren jubileum M. Altink
BIJ DE
N.V. NED. ROTOGRAVURE
MAATSCHAPPIJ
Gisteren herdacht de heer M. Altink
zijn 25-jarig dienstverband bij de N.V
Ned. Rotogravure Maatschappij. Sedei"
enige jaren bekleedt de heer Altink de
functie van bedrijfsleider voor de rota
tie- en nevenafdelingen.
In de kantine van het bedrijf, waar
zich vele medewerkers, collega's en
vrienden van de heer Altink hadden ver
zameld, werd de jubilaris met zyn vrouw
en twee zonen ontvangen en begroet door
de directeur, de heer J. C. Stafleu. Spr.
Geen van dezen bleef, alleen de heer Al
tink te mogen feliciteren met deze
vreugdevolle dag. Het is overbodig, aldus
spreker, om een opsomming te geven
van de vele hoedanigheden, die de heer
Altink bezit, wy kennen ze en wy we
ten ook dat de heer Altink er niet op
gesteld is dit alles eens te horen. Maar
op één p<unt wilde spreker toch wel de
aandacht vestigen en dat was de onver
anderde trouw van de jubilaris. Onge
veer in dezelfde tijd, dat de heer Altini
in dienst van de N.R.M. kwam. werde
nog negen andere jongelui aangestei
Geen van deze bleef, alleen de heer a:-
tink wist zich een goede plaats in ht
bedrijf te verwerven. De heer Stafleu zt
te hopen, dat de "heer Altink nog vei
jaren zyn krachten aan het bedrijf zr
mogen geven. Een geschenk onder cot-
vert was de bevestiging van de dank e.
goede wensen.
Namens het gehele personeel sprak at
heer J. W. Smit, namens de staf van he;
bedryf de heer A. C. Goddijn, namens
de rotatie, vellendrukkerij en neven-
afdelingen de heer C. Stokkermans en
tot slot de heer J. Goris voor de uit
geverij. Alle sprekers wensten met wel
gekozen woorden de heer Altink geluk
en hoopten nog op een langdurige en
prettige samenwerking. Vele geschenken
vergezelden en bevestigden de gesproken
woorden.
Inmiddels was ook mevrouw Altink
niet vergeten en mocht zij enige bloem
stukken ontvangen.
Na het dankwoord van de heer Altink
bleef het gezelschap nog enige tijd bij
een.
Advertentie
Uitgebreide collectie
TEKENDOZEN, de meest gebr.
maat f 1.15
Grote maat TEKENDOOS f 1.35
REKENLINIALEN (fabr. Nestien
reeds vanaf f9.75
PASSERDOZEN, grote maat
passer, met verlengstuk f 8.75
TEKENPLANKEN,
50 x 65 cm. f 10.25
Alle schoolartikelen voor:
h.ba. - lyceum - u.l.o. -
gymnasium - ambachtsschool.
HAARLEMMERSTRAAT 167—171
haaldelyk fraaie natuuropnamen werden
ingelast, in haar geheel toch wel een
zeer boeiende indruk geeft van een tijd,
die al zover achter ons ligt. Als voort
zetting van De Mille's oeuvre ongetwy-
feld een verdienstelijk werkstuk!
„Tales of Manhattan"
Opmerkelijke film uit de
oude (draai)doos
Studio
„Tales of Manhattan" is 'n opmerkelijke
film uit de oude (draai)doos. Van Ame
rikaanse makelyk nog wel liefst. Dat
deze film nu nog met gerechtvaardigde
trots vertoond kan worden is vooral te
danken aan de uitstekende regie van
Juiien Duvivier en het razend knappe
spel van karakterspelers als Edward G.
Robinson, Charles Laughton en Charles
Boyer. Ook Henry Fonda, Paul Robeson,
Rita Hayworth en Ginger Rogers heb
ben aan dit kunstwerk hun beste krach
ten gegeven. De namen van al deze top
figuren uit een verleden filmtijd mogen
op de dag van vandaag dan niet meer
algemeen bekend zijn Brigitte Bardot,
Sofia Loren en Curd Jurgens zyn op het
ogenblik vooral onder de jongeren meer
favoriet toch is en blijft het interes
sant om nog eens van het oude sterren-
geflonker te genieten. De film bestaat
eigenlijk uit vyf delen en verhaalt van
een rokkostuum, dat van de een op de
ander gaat. Het zyn resp. een acteur, een
Don Juan, een pasontdekte dirigent, een
aan lager wal geraakte intellectueel en
een arme neger die al of niet in deze
rok gestoken zo het een en ander bele
ven. Ieder stuk van deze in vele opzich
ten zeer boeiende film heeft zijn eigen
moraal. Teveel over de inhoud ervan te
vertellen zou afbreuk doen aan de span
ning, wei: e men bij het zien van de
verschillende beelden ondergaat. In ieder
geval heeft elk stuk een verrassend slot.
dat tot veel nadenken stemt.
Bruiden van Dracula
Verhuist
Rex De Bruiden van Dracula zijn
verhuisd. En wel naar het theater aan
de Haarlemmerstraat. Nu kan men dus
voor de afwisseling daar eens gaan ge
nieten van de bleke vampier, die zich u
goed doet aan het warme bloed van jongt
onschuldige maagdekens, 't Is wee
„bloedje voor het toetje". En het mot
weer allemaal erg griezelig zijn.
