camera s A s de dahlia s bloeien kssbkfs» Dag van dood of leven: 3 januari I ROND EN VOETLICHT ONS WEKELIJKS FOTO-praatje Van een oude en een nieuwé „kluif" Baby s verdienen hun eigen brood ZATERDAG 3 SEPTEMBER WEKELIJKS BIJVOEGSEL PAGINA 2 De opvolger van Mario Lanza i i Tips voor dia-montage Elk stofje op uw dia wordt een kabeltouw op het witte doek. Dus: liever hard geblazen dan uw projectie bedorven. Maar dan niet „vochtig" blazen met de mond, maar „droog" met een blaaskwastje Een vingerafdruk op uw dia is een mistbank op de weg der kleuren. Eerst controleren, dan projecteren. Projecteren met stof of vinger afdrukken op de lens is net zoiets als toilet maken voor een beslagen spiegel. Zet de wereld niet telkens op zijn kop, maar merk uw dias met een klein plakkertje zodat u ze steeds goed ln de projector plaatst, 'n Vaste gewoonte ma ken, dia onderste boven houden en in linker bovenhoek een plakkertje. Welke montage methode u ook gebruikt: geef het stukje film aan alle kanten een streep je ruimte zodat het bij warm worden zich even kan uitrekken. Als u tussen glas monteert: eerst maskers en alles wat voch tig is geweest, goed laten drogen voordat de glaasjes definitief worden dichtgeplakt. Geen vocht opsluiten i Jaren geleden, toen de serieuze amateur nog mooie zwart-wit dia's op het formaat 8.3 x 8.3 centimeter in eigen donkere kamer met zeer veel liefde componeerde, werd zo'n dia mèt een keurig schoon gepoetst glaasje ter bescherming van de gevoelige laag, samengeplakt door middel van smal zwart plakband. Kleine delen aan de randen van het dia konden worden afgeplakt met dezelfde smalle zwarte plakband jes. Toen de kleurenfotografie haar in trede deed, werd ook dit meestal kleinere transparante stukje film tussen glas gebracht en zoals dat heette „afgeplakt" met de bekende plakstrookjes. Alleen werd er nog een maskertje gebruikt om een strakke be grenzing en een vaste onverschuifbare plaats van het dia te waarborgen. Tienduizenden amateurs plakten Jarenlang miljoenen glaasjes op elkaar, projecteerden, maar ergerden zich soms. wanneer ze de vreemde kleurige kringen zagen, die plotseling op de meest verrassende wijze mee op het witte scherm kwamen. Dat waren de beruchte Newton-ringen. Ook bij het vergroten van zwart-wit negatieven waren ze wel eens opgetreden. Maar bü het projecteren van de kleine kleuren- Bij haast iedere liefhebberij zullen met het groeien van het aantal beoefe naars ervan de meningsverschillen omtrent sommige toepassingen groot wor den en vaak uitgroeien tot wat men op zo'n terrein dan ook een „probleem** noemt. En waarom zou de liefhebber^ van het fotograferen een uitzondering op de regel maken? Natuurlijk zijn ook daar talloze „problemen", welke de amateurs in onderlinge discussies vaak verlokken tot klasse uitdrukkingen. Jarenlang is menige avond gevuld geweest met brandende uiteenzettingen over het beruchte probleem van de „korrel" en de fijnkorrel-ontwikkelaars. Die brand is nu hoog stens een smeulend vuurtje, maar op het speciale hoofdstuk van het monteren van dia's bijvoorbeeld knapt en knettert het tegenwoordig van de nieuwe discussies. Waarom; dia's op groot formaat met een zeer lichtsterke dus warmte gevende projektor werd het verschijnsel hin derlijk. Die fijne kringetjes met hun petroleum-op-water-tinten stoorden de kleuren van het origineel eneen nieuw probleem was geborenhoe komen we van de Newtonringen af. ,,'t Ligt aan het monteren", zegt de één. „Nee", verklaart de wetenschapsman heel geleerd: „het is een interferentie verschijnsel tussen de lichtstralen, die dóór het plaatje vallen en die, welke voor een deel worden teruggekaatst. En dat ls weer mogelijk omdat de film zó dicht bij het glas zit, dat de afstand soms maar een fractie van de golf lengte van het licht bedraagt Maar al leest men ze driemaal, die mooie wetenschappelijke verklaring neemt de ergernis niet weg. 't Vreemde is, dat amateurs, die nooit enige last van deze grillige kleurkringen hebben gehad, plotseling bij een nieuwe film hele series ontdekken. „Niet goed ge droogd". verklaart dan weer iemand. „Te vochtig ingeplakt", is de opinie van nummer twee. „Het glas moet Anders zijn", was de overtuiging van een fabrikant en hü maakte „gegreind" glas (is met fijn gematteerde kant», dat inderdaad verbetering gaf. „Laat toch die glaasjes helemaal weg", zei tenslotte iemand. En inder daad leverden sommige fabrikanten reeds geruim en tijd hun omkeerfilms af in kartonnen maskertjes, waar de stukjes kleurenfilm stevig in geklemd waren. Stevig, zodat bij temperatuur veranderingen het stukje film niet uit kon zetten en enigszins bol ging staan. En een bolstaand stukje film geeft geen haarscherp beeld. Nu is waar, dat zodra het kartonnetje ook op tempe ratuur is. het beeld weer „terug springt". Maar veel amateurs vinden dit springen minstens even storend als Newton-ringen. En zo ontstonden „rechthouders" voor kartonnen diaplaatjes en werd ook geboren het vernuftige plastic dia- raampje met los inlegmaskertje. De film wordt hierin wel aangeklemd, maar heeft toch ruimte om by ver warming even uit te zetten. En uiter aard zijn hier geen Newton-ringen te verwachten, omdat er geen glas is. Zo is nu de dia-wereld verdeeld in de pro- en anti-glasgebruikers. Wij kunnen misschien hier het beste doen om van beide züden enkele voor- en nadelen op te sommen en het oordeel aan iedere amateur voor zichzelf over te laten. Bij gebruik van af te plakken glas raampjes: kans op Newton-ringen, verminderd bü „gegreind" glas. Even tueel vocht tussen glaasjes biyft, kan niet of slecht verdampen Bij een groeiend aantal plaatjes wordt het meenemen naar vriend of kennis voor een gezellig projectie avondje een „gewichtige" aangelegen heid, want glas is zwaar. Ontegenzeggelijk is kras- en stofvrij bewaren echter tot een maximum op gevoerd. Wisselraampjes hebben het voordeel van een zeer gemakkelijke montage, ze kunnen ook snel van „inhoud" verwis seld worden, ze zijn echter niet zo stof vrij als de afgeplakte raampjes en heb ben verder dezelfde voor- en nadelen als deze. Over de nadelen van kartonnen maskertjes spraken we reeds en ver melden bovendien, dat ze goed droog bewaard moeten worden, omdat karton nu eenmaal meer vocht aantrekt dan glas of plastic. De glasloze raampjes van plastic met inlegmaskers zijn licht in gewicht, vrij van Newton-ringen en makkeluk te monteren. De kwestie stof is hierbij gelijk te stellen aan het beduimelen van glazen plaatjes: voor de projectie eerst controleren. Uiteraard zijn ze kwetsbaarder dan ingeplakte dia's Over dia-montage met of zonder glas zal zeker in amateur-kringen nog lang niet het laatste woord gesproken zün. Wat misschien wel prettig is. Want daarmee wordt de oude afgeknabbelde „korrelkluif" eens vervangen door een versere. Drie lang% aagstlga Jaren lag Vyal Mek, Btjn moeder verpleegde hem met engelengeduld, moer in die jaren wai er geen enkele vooruitgang» Nyallj moeder wanhoopte echter niet, met unieke ver betenheid bleef zfl strijden voor haar doel en zowaar haar optimisme en vast houdendheid werden beloond. Langzaam, heel langzaam, maar ook heel zeker be gon de jongen eterker te worden. Zijn moeder leerde hem opnieuw te lopen. Ze wilde hem geheel genezen! Acteur En hij kwam zover, dat hij kon gaan studeren aan de Central School of Speech and Drama. Hij doorliep de school, deed examen en behaalde zijn diploma, waar na hij als acteur spoedig werk vond. In het begin van dit Jaar stapte Nyall naar de Pinewood Studio's in Londen voor een kort, maar dringend gesprek met producer-regisseur Roy Baker, die druk bezig was zijn film „The singer not the song" te realiseren. Het resultaat van dit onderhoud was, dat de thans 27- Jarige Nyall de kans kreeg als filmacteur te debuteren. En intussen wacht Nyall op zijn der tigste verjaardag op 3 Januari 1963. De artsen hebben hem eens voorspeld, dat zijn ziekte voor die datum fataal zou zijn. Nyall heeft zichzelf nu een heel ander doel gesteld, voor die datum wil hij een carrière als acteur hebben opge bouwd. Hij kent geen angst voor die datum. „Maar", zo moet hij desondanks toege ven: „Ergens speelt die voorspelling van de artsen toch altijd in mijn gedachten Het fascineert mij op een vreemde, on definieerbare wijze. Maar na mijn der tigste verjaardag zal ik ervan verlost zijn, dat weet lk zeker!" onmiddellijke actie over te gaan, is Nyall Flonenz. Men kan hem thans beslist niet meer aanzien, dat de artsen eens zijn spoedige dood voorspelden. Tot zijn negende jaar was Nyall een stevige, door en door gezonde knaap, die graag en veel aan sport deed. Dat is hem eens bijna nood lottig geworden, want in zijn blind enthousiasme vergat hij eens zijn kleren om aan het einde van het partijtje tot de ontdekking te komen, dat ze smerig waren en vol scheuren. Hij durfde zo niet naar huls te gaan uit angst voor zijn ouders, die hem her haaldelijk hadden gewaarschuwd. Toen hü eindelijk door honger en ellende ge dreven toch weer de huiselijke haard op zocht had hü een ernstige kou gevat, die zich ontwikkelde tot een reumatische hartaandoening. De artsen kwamen tot de conclusie, dat een operatie noodzake- lük was, maar ook dan durfden zij niet meer dan vüftig procent kans te geven op het behoud van Nyalls leven. Weigering Zün moeder weigerde haar toestem- ming, ook toen de artsen nadrukkelijk wezen op het alternatief; Nyall zou ir 4 9-- °e dahlia is tegenwoordig niet 5 Al I III I I een echte herfstbloem meer. Als s vroeger dan voorheen. Dahlia's hebben een goede verzorging cp - ?V nodig; ze moeten vooral niet V 9.: midden overdag gesneden wor- 6 - s V-V v den en zeker niet in de volle - zonde bloemen zullen dan slap C ggaan hangen. Dat kan men veel - beter vroeg in de morgen of laat yW tegen de avond doen. Zet ze dan ook niet direct in de voor hen bestemde nauwe vazen, doch eerst in een emmer water. De bloemen kunnen zich dan prachtig volzuigen en de vol gende morgen kunnen ze in de voor hen bestemde vazen of pul len geschikt worden. Dan zal men veel langer plezier van de mooie bloemen hebben De meeste bloemsoorten vinden het wel prettig als ze in knop ge sneden worden, doch bij de dah lia moet men dat niet doen. De bloemen moeten echt hele maal open zün. Over de houd baarheid van de dahlia als snij bloem klaagt men dikwijls en eigenlük ook wei met reden. De levensduur kan men echter ker een paar dagen verlengen indien chrysal-snijbloemenvoed sel in het water wordt opgelost. Per liter water heeft men maar één pakje chrysal nodig en dan is men ook van het lastige water verversen af. Het water zal niet onaangenaam gaan geuren en de rode bloemen zullen veel be ter dc echte kleur behouden. Dahlia's hebben in deze tijd van het jaar nogal eens last van oorwormen; men moet er iets tegen doen. Bü de hoogop groeiende soorten staan stok ken en daarop hangt men kleine, omgekeerde bloempotjes, die men vol droge houtwol stopt. De oorwormen schuilen er tegen de avond in weg en de volgende morgen kan men de inhoud in een emmer water leegschudden. Wie dat te be- werkelük vindt, kan bij de zaadhandel ook een flesje Poli- flor-zomer aanschaffen. Maak dan een oplossing van twee pro cent. Hiermee worden de plan ten besproeid en dan zal men er geen last meer van hebben. Dit middel helpt ook uitstekend tegen de luis. doch dan moet men na tien dagen nog eens sproeien. G. Kromdük De drie paar tweelingen, die de on gekroonde koning van de Amerikaanse rock 'n roll Elvis Presley hier onder zijn hoede heeft genomen, zijn al een tijdje kostwinnaar geweest. In dat wonderlijke wereldje, dat Hol lywood heet, staat men voor niets. Pa ramount zocht een baby voor een film van Elvis „G. I. Blues". Een jongetje van omstreeks een jaar. Het resultaat van de speurtocht was, dat men drie paar tweelingen con tracteerde, die niet alleen per tweeling, maar ook alle zes onderling veel op el kaar leken. Allemaal jongetjes uit Los Angeles. De zes kleutertjes kregen of ficiële werknemerskaarten met alle so ciale verzekeringen daarbij behorend en verdienden ieder 22.05 dollar per dag. De Californische wet schrüft nl. voor, dat een baby niet langer dan vier uur per dag in een studio mag door brengen en niet langer dan twee uur per dag mag „werken". Men ziet dus steeds, maar één van de zes baby's op het witte doek, de andere vüf zjjn „in vallers. Overigens die ..G. I. Blues" brengt Elvis Presley op bekend terrein, het is een verhaal over Amerikaanse in Duitsland gestationeerde soldaten. En het is nog niet zo lang geleden, dat sergeant Presley ergens in Duitsland zün diensttüd voltooide. Producer Hal Wallis is onder de In druk gekomen van de talenten van El- vis Presley, want na „G. I. Blues" wt! hij de zanger in zijn volgende film „Ha waii Beach Boy" ook laten dansen. Dat impliceert vanzelfsprekend, dat het ook hier weer om een musical gaat en de titel doet reeds vermoeden, dat Ha waii als achtergrond gekozen is. De exotische schoonheid van dit eiland in de Stille Oceaan is een dankbare bron voor kleurenplaatjes, en de muzikale en dansescapades van Elvis. En hoe kan het anders? inheemse feestjes, hula-meisjes en andere Polynesische tradities zullen een plaatsje in het ver haal krügen. Verliefd en met vakantie! Geen wonder, dat ze gelukkig kijken. Zij is de 24-jarige Valerie Chambers, tot voor kort een Engels danseresje .maar ze heeft inmiddels de planken vaarwel ge zegd. Waarschijnlijk ter wille van hem. de 26-jarige Italiaanse zan ger Toni Dalli, die wel een zon nige toekomst tegemoet schijnt te snellen. Want Toni is thans nogal populair. Hij trad kortgeleden nog op in de show „The time of your life", die in Blackpool ging. Maar binnenkort gaat hij in Rome zijn eerste film maken. De filmmensen staan altijd ge reed met etiketten en zij hebben er hem ook een opgeplakt. „De tweede Mario Lanza" wordt hij genoemd. Wat men in kunstkrin gen beslist geen compliment zal vinden. Maar in filmkringen heeft men wijlen Mario Lanza altijd tot een „tweede Caruso" willen bom barderen ,al waren zijn vocale talente" daartoe te enen male ontoereikend. Maar goed, het moest gebeuren en dus zijn wij volgens de filmmensen dan altijd nu aan een tweede Lanza en dus een derde Caruso toe fc*. - 4 Deze verbeten en grimmig kij- valide blüven en gedoemd zün voor zün besloot te proberen door zelf haar zoon dertigste verjaardag te sterven. Zün moe- te verplegen zün gezondheid te herwin- kende jongeman met iedere verel der bleef echter by haar weigering en 2y nen. van het lichaam gespannen om tot

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1960 | | pagina 18