Commander RICHARD COLVILLE perssecretaris Koningin Elizabeth
Miss Jenner biedt duizend kansen
tegen één op geluk in huwelijk....
In 21 jaar 7000paren gevormd
In zijn contact met journalisten
is hij vaak soepel maar als het
nodig is keihard
Engelands grootste hutvelijksmakelaarster
De dame in de achterkamer maakte een vastberaden indruk.
Toen zij aan de beurt was stapte zij met resolute passen achter de
secretaresse aan. Even later zat zij tegenover een charmante vrouw
van voor in de veertig.
Wat kan ik voor LI doen?" vroeg de vrouw achter het bureau,
nadat de bezoekster haar naam en adres had opgegeven.
„Ik zoek een vrouw voor mijn zoon!" zei de dame.
„Wat voor type had u gedachtvroeg de dame achter het bureau,
niet eens verbaasd over het verzoek.
Gedecideerdflink, vastberaden.antwoordde de bezoekster.
„Wanneer kan ik Uw zoon eens spreken?"
„Voorlopig kan ik het zelf wel af", zei de bezoekster, „ik wil eerst
elke kandidaat persoonlijk leren kennen en ondervragen
De vrouw achter het bureau vertrok geen spier van haar gezicht,
maar ze maakte de bezoekster zorgvuldig duidelijk, dat een huwelijk
een zaak is van twee mensen, een man en een vrouw, en dat die ieder
voor zichzelf moeten uitmaken of zij met elkaar willen trouwen, zonder
tussenkomst van derden. De moeder werd tenslotte overtuigd en liet
de zaak in handen van Miss Heather Jenner, Engelands grootste
huwelijksmakelaar ster, die in eenentwintig jaar tijd meer dan zeven
duizend huwelijken tot stand bracht.
Alles te koop
Bondstreet in Londen staat
ervoor bekend, dat men er alles
kan kopen van de beste kwa
liteit: naar maat gemaakte
handschoenen, schoenen, over
hemden en kostuums. Men kan
er kostbaar porselein, zeldzame
gravures, oude boeken, kostbaar
meubilair en fraai glaswerk ko
pen. Men kan er schilderijen,
horloges, juwelen, zilverwerk en
kant kopen. Maar wist U dat
men er ook echtelieden kan ko
pen? Op nummer 124 vindt men
Miss Heather Jenner, die huwe
lijksgeluk met kwaliteit levert en
die kan terug zien op minstens
zevenduizend gelukkige huwe
lijken.
„Marriages Ltd!"
Miss Heather Jenner is een zeer bij
zondere vrouw. Zij timmert niet aan
de weg, maar heel wat mensen kennen
haar, omdat haar bureau dit jaar
twintig jaar bestaat. Miss Jenners
bureau vindt U in Londens Bondstreet
tossen een antiquair in sportgravures
en een leverancier van handgemaakte
schoenen. Alleen het artikel dat zy
rerkoopt is ouder dan de sportprenten.
In feite zo oud als de wereld.
Haar firma heet „Marriages Ltd",
vyfenhalve dag per week werkt zy in
een kantoor, dat bestaat uit twee
kleine kamertjes, zorgvuldig afwegend,
welke man by welke vrouw past.
zy kan met trots wyzen op zeer be
langwekkende resultaten. In twintig
jaar tijd mislukten maar vijf van
de door haar bemiddelde huwelijken.
Een gemiddelde van een op de veer
tienhonderd. Dat is honderd maal
beter, dan de gemiddelde Britse echt
verbintenis, waarvan er een op de
veertien met echtscheiding eindigt. Bij
Miss Jenner hebt U dus een honderd
maal betere kans op blijvend geluk!
Jammer genoeg is miss Jenner zelf
een van de ongelukkigen. Haar eerste
huwelijk met een Schot eindigde na
dertien jaren. Zy is hertrouwd met de
humoristische auteur Stephen Potter
en woont met hem en hun drie kinde
ren in St.-Johns Wood. „Als ik ge-
veten had wat ik nu weet, had ik die
«rste vergissing nooit gemaakt!" zegt
SEIZOEN DRUKTE
zy noemt zich zelf met haar meisjes
naam „Miss Jenner", omdat die naam
nu eenmaal bekendheid heeft. Ze is don
kerblond en heeft groene ogen. zy
houdt van elegante kleding en van rin-
?en. Haar gemiddelde is één huweiyk
per dag. Maar er zyn natuuriyk ook
hoogtepunten, zoals rond de paastyd
en in juni. Haar kaartsysteem telt al
tijd ettelijke duizenden namen, meren
deels vrouwen, van wie de meesten
boven de dertig. Van de vrouwen bo
ven de veertig en vyftig, die zich aan
melden moet zy de meesten afwyzen,
omdat er eenvoudig geen mannen voor
Ójn. Maar Miss Jenner krygt ook veel
cliënten onder de dertig. De gemiddel
de leeftyd van haar cliënten is voor
de meisjes 27 en voor de mannen 34
Jaar.
„Een meisje van tegen de dertig die
nog niet getrouwd ls, heeft het gevoel,
dat ze haar bestemming misloopt!"
ugt miss Jenner, „en dan komt ze by
mij. By de mannen ls dat anders. Die
houden tot ver over de dertig het ge
voel van „Ik ben de juiste nog niet
tegengekomen en ik kan altyd nog
wel trouwen.Vrouwen boven de
veertig zyn helemaal niet veeleisend.
Mannen zijn altyd veeleisend, vooral
*1» zU boven de veertig zyn!"
NOOIT TE MOEILIJK
Het is het werk van Miss Jenner om
de juiste man aan de juiste vrouw te
helpen of omgekeerd. Dat zy daar vaak
in geslaagd is, biykt uit haar statis
tieken. Er ls eigeniyk geen geval te
moeiiyk voor haar. zy geeft ook niet
?euw de moed op. Eén van haar vrou
welijke cliënten stondacht Jaar in
haar kartotheek. Toen vond Miss Jen-
"er de juiste man voor haar. Deze
cHënte was een zeer goed gesalarieerde
«wretaresse. Zy werd aan meer dan
honderd mannen voorgesteld voor zy
haar keuze kon doen!
Miss Jenner werkt volgens een stan
daardtarief. vyfentwintlg guineas
vooruit. Daarvoor krijgt men net zo
veel introducties, totdat men de „ware"
heeft gevonden. Dan betaalt men nog
eens vijfentwintig guineas. Miss Jenner
combineert zelf de mogeiyke paren, zy
etuurt dan de naam van de kandidaat
de betrokken dame met dien» toe-
«emming. Dat doet zij voor het geval
beiden elkaar al kennen of familie
DJn. „U zou verbaasd staan te horen
hoeveel mensen, die zich in dezelfde
dingen bewegen, in dezelfde branche
zaak werken of zelfs familie van
«kaar zyn, huweiyken proberen te
«uiten via myn bemiddeling!"
SPECIALISATIE
Na het sturen van de naam wacht
Miss Jenner vyf of zes weken rustig
Heeft zy dan nog niets gehoord,
jmn informeert zij per brief. Meestal
hoeft zy echter dan al lang bericht ge
had in de zin van „Ik zou nog wel een
ander adres willen hebben" of „Myn
aanzoek is afgewezen". De grote vraag,
hie iedereen bekruipt die hiermee te
hiaken krygt is: „Is dit bedrijf niet ge
iend van elke romantiek?" Volgens
M'ss Jenner 4- het tegendeel waar, het
is een zeer romantisch bedryf. „Trou
wens", zegt zij, „wie een huls wil hu
ren gaat naar een huizenmakelaar, wie
wat aan zyn voeten heeft gaat naar
een chiropodist, maar zoiets belang
rijks als een huwelijk doen de mensen
zelf, zonder deskundig advies te vra
gen. Dat is volgens mij de voornaam
ste oorzaak van de vele echtscheidin
gen. Massa's mensen trouwen met
elkaar zonder voor elkaar geschikt te
zyn!"
Miss Jenner heeft ook jongelui van
achttien, negentien en twintig jaar in
haar kartotheek. Het zyn jonge men
sen, die haar naam en faam kennen
en die graag haar advies willen in
winnen alvorens de grote stap te
wagen.
Twintig of dertig jaar geleden was
het huweiyk geen probleem voor de
meeste jongelui. Er waren altyd wel
ouders of andere familieleden, die hu
weiyken aanmoedigden en in orde
maakten. En er waren vele .clubs, waar
jongelui elkaar leerden kennen.
„Het is een feit dat het tegenwoor
dig moeiiyker is voor jongelui om el
kaar te leren kennen", merkt Miss
Jenner op. „Ze ontmoeten elkaar ge-
makkelyker, maar de kennismakingen
zyn veel vluchtiger, veel oppervlakki
ger. Bovendien trouwen jongelui niet
met meisjes, die zy zomaar ergens le
ren kennen. En dan is er ook nog het
feit, dat iedereen het altyd zo akelig
druk heeft tegenwoordig, zodat ze een
voudig geen tyd nemen om eens rus
tig over een huweiyk na te denken.
Mensen hebben het soms te druk
met carrière te maken, waardoor ze
niet eens over een levenspartner wil
len denken. Ze laten het eenvoudig
liever aan anderen over. Tenslotte zyn
er nog mensen, die deel uitmaakten
van een kring, die uiteen is gevallen.
Dat komt vaker en vaker voor..."
IN LAGERHUIS
Miss Jenner krijgt heel wat bekende
mensen, maar zy weigert uiteraard
om namen te noemen. Meermalen ge
beurt het. dat een bekende politicus of
industrieël in het huwelijk treedt. De
Britse Zondagsbladen zyn er dan als
de kippen by om een romance te dich
ten rond de kennismaking. „Bruid en
bruidegom ontmoetten elkaar op een
cocktailparty" staat er dan dikwyls,
maar nooit wordt vermeld, dat ergens
op een kantoor in Bondstreet voor die
„toevallige" ontmoeting van adspirant
bruid en bruidegom werd gezorgd.
Politici vormen een byzonder pro
bleem, vooral als de regeringsmeer
derheid in het Lagerhuis gering is.
Dan moeten de afgevaardigden in de
buurt biyven en kunnen niet wegbiy-
ven als hun stem de doorslag kan
geven by behoud of val van de rege
ring.
Miss Jenner organiseerde daardoor
tal van kennismakingen in de
koffiekamer van het Lagerhuis.
Iemand heeft eens geschreven, dat
elke man gelukkig kan worden met
elke vrouw, als hij er zyn zinnen op
zet. Miss Jenner is de mening toege
daan, dat dit voor mannen én vrou
wen geldt, als van te voren maar
wordt gedacht aan die allerbelangryk-
ste uitgangsstelling: „Passen zy wel
Officieel heet zij mevrouw
PotterJenner, maar voor haar
uitgebreide kring van clientele is
zij "Miss Jenner", Engeland
grootste huwelijkmakelaar ster, die
meer dan zevenduizend huwelijken
heeft bewerkstelligd.
by elkaar?" Miss Jenner heeft altyd
twee secretaressen: maar ieder jaar
zyn dat andere meisjes. Zij kiest knap
pe meisjes uit, omdat zy daar van
houdt. Doch geen van de secretares
sen, die zy heeft gehad is ooit door
haar bemiddeling in het huweiyk ge
treden. zy vonden steeds een man
buiten de kartotheek om
GEEN FOTO'S
Miss Jenner houdt er geen foto's op
na. „Een foto", zegt zy, „geeft vaak
een verkeerde indruk. Mensen doen
zich anders voor wanneer zy gefoto
grafeerd worden en geven geen na-
tuuriyke Indruk. Een uitzondering is
het natuurlijk, als de betrokkenen in
verschillende landen wonen
Miss Jenner gaat uit van antwoor
den op vragen en de persoonlijke in
druk, die een kandidaat of kandidate
maakt. Natuuriyk komen ook persoon-
ïyke wensen ter sprake. Wil een vrouw
een man die ouder is? Heeft een man
geen bezwaar tegen een weduwe met
of zonder kinderen? Willen de kandi
daat-echtelieden in de stad of buiten
de stad wonen? zyn er bezwaren te
gen emigratie en leven buitenlands?
Miss Jenner maakt alle kandidaten
altyd duidelyk, dat het van het groot
ste belang is, dat men een zo oprecht
en volledig mogelyk beeld van zyn
persoon geeft. „Als U de Juiste levens
partner wilt vinden is het noodzake-
lyk dat U zo oprecht mogelijk over U
zelf bent" zegt zy altyd. Merkwaardig
genoeg heeft de titel van het boek van
Anlta Loos „Blondjes genieten de
voorkeur" nog altijd gezag. Vele man
nen vragen speciaal om blondines, ze
ker ongeveer de helft. Een kwart
vraagt naar brunettes en de rest heeft
geen voorkeur. Haar oudste cliënt was
een gepensioneerde butler van 84
jaar, die een jaar moest wachten voor
een gepensioneerde keukenprinses van
82 zich meldde als huwelykskandi-
date.
OOK JONGE MENSEN
Knappe jongemannen met een goe
de positie, knappe meisjes met goede
salarissen, zij meldden zich regelmatig.
„Dat zyn mensen, die gegrepen zijn
door de gedachte aan specialisatie"
zegt Miss Jenner. „Ze weten dat elk
aspect van ons leven daardoor be
heerst wordt en vertrouwen hun hu
welijksgeluk dan ook toe aan een spe
cialiste
Deze merkwaardige vro'MV heeft van
zevenduizend huwelijken een succes
gemaakt, een record, waarop slechts
weinig mensen kunnen terugzien.
Haar clienten houden contact met
haar. Zy krygt talloos vele kaartjes die
de geboorte van een kind melden, uit
nodigingen voor bruiloften, koperen
bruiloften en andere gedenkdagen. Ge
zien de traditie kan zjj binnen enkele
jaren uitnodigingen voor de eerste zil
veren bruiloften verwachten.
Waarom zU juist in Bondstreet zit?
„Ik heb moeite genoeg gedaan om hier
een kantoor te krijgen" zegt miss Jen
ner, Bondstreet staat ervoor bekend,
dat men er alles kan kopen, wat de
wereld te koop heeft. Waarom zou het
echtelijk geluk niet ook op die lijst
staan?"
„Heren, het spijt mij, meer kan en mag ik er niet van zeggen!"
De man die deze woorden sprak voelde zijn woorden wegzinken in
een ijzige stilte. De journalisten die zijn werkkamer in Buckingham
Palace vulden, waren beledigd. Het was duidelijk, dat zij recht
meenden te hebben op meer inlichtingen. Commander Richard
Colville, gewezen marine-officier en drager van vele hoge onder
scheidingen, behoefde geen scherpe blik te hebben om te ondervinden
hoe onpopulair hij was op dat ogenblik. Maar zijn grijze ogen fon
kelden vrolijk achter de brilleglazen, toen hij zei: „U moet niet
vergeten, mijne heren, dat de Koningin en haar familie recht hebben
op een stukje privéleven, net zoals U en ik. Het is mijn taak ervoor
te zorgen, dat er tenminste nog iets van dat privéleven overblijft!"
Commander Richard Colville. de tweeënvijftigjarige perschef van
Engelands Koningin. Hij is tevens adviseur voor de hele Koninklijke
familie bij alle gelegenhedenwaarin deze naar buiten optreedt.
De Journalisten keken wat vriende-
ïyker, maar zy waren onvoldaan, be
halve één, die eens discreet informeer
de naar het werk van de commander
en die de volgende dag een halve
pagina vol had over deze merkwaar
dige en charmante man, die niet aar
zelt om zyn eigen populariteit te
offeren als het erom gaat de Konink-
ïyke familie te beschermen tegen soms
wat te opdringerige nieuwsgierigheid.
Het zyn niet alleen de gardesoldaten
rond het paleis, van vele leden van de
hofhouding en de particuliere detecti
ves, die waken over Engelands Konink-
ïyke familie. De belangrykste man in
deze trouwe garde is de perssecretaris
van de Koningin: commander Colville.
Het is zyn taak ervoor te zorgen, dat
de kinderen opgroeien zonder dat zy
Beschermer van een
stukje privé-Ieven
van zijn vorstin
voortdurend worden lastig gevallen. De
Koningin wenst, dat de schynwerpers
van de publiciteit, die haar nooit spa
ren, de kinderen zoveel mogelyk be
spaard blyven.
Colville houdt van zyn werk. Zoals
Sir Walter Raleigh eens voor een
andere Elizabeth streed, zo vecht hij
voor de rechten van de troon. HU
tracht fotografen en journalisten er
keer op keer van te overtuigen, dat de
Koningin en haar gezin- en andere
familieleden met decorum en conside
ratie behandeld dienen te worden. Hjj
werkt hen op hun geweten en keer op
keer wijst hij de dames en heren van
de pers erop, dat hy ln dienst staat
van de Koningin en niet in die van de
pers. Zjjn gevechten met de schrijvers
van dageiykse geruchtenkolommen zyn
beroemd. Hy heeft meer botsingen met
fotografen, redacteuren, hoofdredacteu
ren en krantenlords gehad, dan welke
andere land- en tydgenoot ook.
In feite ls hy meer dan de verbin
dingsman tussen het paleis en de pers,
want zijn invloed is groeiende en
iedereen weet, dat Koningin Elizabeth
in toenemende mate zyn raad vraagt
by alles wat haar optreden naar buiten
„Zogenaamd als gerucht"
Commander Colville spreekt de
Koningin dagelyks. De Hertog van
Edinburgh spreekt hy ook bijna elke
dag. Meermalen gebeurt het, dat de
Koningin tydens een bespreking opbelt
naar Colville's kantoor in twee tuin
kamers van het paleis om een snel
advies te vragen. Colville heeft al lang
ervaren, dat tachtig procent van het
zogenaamde „juiste nieuws" over de
Koninklyke familie onjuist is. Hij
probeert schryvers van artikelen altyd
te helpen om de waarheid te schryven
en iemand die een dergeiyk artikel wil
maken, kan altyd op zyn volle steun
rekenen. Maar hy haat de meeste
fotografen en vooral de schryvers van
dageiykse kolommen. ,.U hebt er geen
idee van wat voor dingen ze soms
schryven" zegt hy, „zogenaamd als
gerucht, maar alleen omderwille van
de sensatie!" Op een dag riep de
Koningis Colville in zeven haasten by
zich. „Richard" zei ze, „dat kan niet
waar zyn!" Het was een bericht over
Prins Charles, dat meldde dat deze zyn
naam in een schoolbank had gekerfd.
Colville stuurde een rechercheur om de
schoolbanken te onderzoeken en de
Koningin bleek Juist te hebben ge
voeld: er was géén naam in de banken
gekerfd.
Soms kan Colville onaangenaam hard
zyn, zoals tegen de journalist, die het
bericht had gelanceerd, dat Koningin-
moeder Elizabeth een waarzegster had
geconsulteerd. „Volkomen onjuist, on
waar en geheel verzonnen!" zei hy en
de desbetreffende journalist werd van
elke bespreking verbannen tot hy het
bericht had herroepen. Er is echter één
regel, waar de Britse journalisten zich
straf aan houden: het zou by geen van
hen evenmin opkomen om de Koningin
of de Hertog van Edinburgh letterlyk
te citeren als om in Buckingham
Palace in te breken.
Colville heeft reeds de droeve erva
ring opgedaan, dat men daar in het
buitenland anders over denkt. Tijdens
een persconferentie aan boord van de
„Britannia" trachtten Amerikaanse en
Canadese journalisten de Koningin te
interviewen. „De pers is vry om te
schryven", zei Koningin Elizabeth,
„maar myn persoonlyke mening ls myn
persoonlijk bezit!" De Koningin is
tegen Koninklyke persconferenties, net
als haar man. Colville beschouwt die
conferenties als overbodig. „Een Konin
gin is geen filmster" zegt hij, „ze heeft
geen publiciteit nodig!" Aan de andere
kant is de tyd lang voorby, waarin één
maal per week één journalist in
pandjesjas en streepbroek werd toege
laten bij Koningin Victoria, waar haar
secretaris de persman dan een Ujst van
wekelykse bezoeken en activiteiten
verstrekte.
Doder bleef onbekend
De moeiiykste taak van Colville is
het dempen van de kloof tussen Philip
en de fotografen. Van de kant van de
Hertog van Edinburgh dateert die vete
al uit de tyd van zyn huweHjksreis,
toen de fotografen het jonge paar geen
uur rust gunden. Drie Jaar geleden
bezigde hy sterke marinewoorden, toen
een motorboot met fotografen hem
tyd en» een aeilwedstryd by Cowee in
de weg kwam. „Ik meende er elk woord
van!", zei hy later.
Tydens de bloemententoonstelling ln
Chelsea werden twee fotografen nat
gespoten door een fontein, die onver
wacht ging werken. De Hertog van
Edinburgh was dichter by de kraan
dan wie ook, zodat algemeen werd
aangenomen, dat hy eens wraak had
genomen. Toen alle kranten erover
schreven en de fotografen werden
voorgesteld als onschuldige slachtoffers
die geen nieuw kostuum konden kopen.
Het Colville officieel ontkennen, dat
PhiUp de dader was. Maar de dader
bleef onbekend! De Koninklyke fami
lie moet zich vele beperkingen opleggen
om te ontkomen aan de lenzen van
foto- en filmcamera's. De Koningin
bezoekt geen polowedstryden meer en
PhiUp gaat niet meer zeilen. Prinses
Margaret heeft jarenlang graag willen
skilopen, maar zy heeft het bij plannen
gelaten uit vrees voor de camera's, die
haar eerste pogingen en falen natuur
iyk zouden pubHceren. Tydens haar
reis naar West-Indië bood een Lon
den se krant een fotograaf tienduizend
pond sterling voor Prinses Margaret in
bikiniIn zyn schrijftafel bewaart
Colville een merkwaardige foto: een
opname die een politieman vertoont,
die een fotograaf gadeslaat bij het
maken van verboden foto's. De foto
graaf werd vastgehouden en gaf zyn
film af. Nadat deze ontwikkeld was
bleken de opnamen onschuldig genoeg;
er waren geen strandopnamen by.
Maar twee Londense detectives zoch
ten eens in het zand en vonden een
tweede film met precies het soort
foto's, waarvoor de krant ln Londen
een dergelyke enorme som had willen
neertellen. Die film is vernietigd.
Colville werd na tweeëntwintig jaar
marinedienst perssecretaris van de
Koningin en iedereen vroeg zich af,
waarom hy geschikt was hiervoor. Men
bekritiseert hem vaak, omdat hy niet
vlug inlichtingen geeft, terwyl andere
Journalisten hem vaak zeer hulpvaar
dig vinden.
In het gedrang
Colville goot olie op het vuur door
te verklaren: „Het is myn taak om een
heleboel verhalen over de Koningin en
haar gezin uit de krant te houden!"
De Britse Persraad sprong hier boven
op en eiste verandering en verbetering
in een toestand, die de verhoudingen
tussen de pers en het Koninklyke
perssecretariaat schade deed. Colville
kwam met vlag en wimpel uit die
strijd. Tegenwoordig gaat het beter. Hy
verbergt weliswaar zijn misnoegen niet
over kranten die onware of verzonnen
berichten schrijven en hij heeft nog
altyd handenvol keiharde ontkennin
gen by de hand, maar de wrijving is
minder dan vroeger. Het ergste wat
Colville ooit meemaakte was de affaire-
Townsend, waarin hy vrijwel alleen
stond, want degene wie de zaak het
meest aanging Prinses Margaret
weigerde elke medewerking. Colville ls
nu twee-en-vyftig Jaar oud en hy
boekt regelmatig grotere en kleinere
successen in zyn strijd op twee fron
ten. Aan de ene kant predikt hy de
pers oprechtheid en redely kheld ten
opzichte van de berichtgeving over de
Koningin en haar familie, aan de
andere kant ziet hy kans om bepaalde
hardnekkige en ouderwetse raadgevers
van de kroon wat democratischer
opvattingen by te brengen.
De angstigste ervaring van Colville
was toen, ter gelegenheid van het be
zoek van Koningin Elisabeth aan een
ond Portugees klooster, een tweehon-
derdvyftlg fotografen om haar heen
drongen. Ze schreeuwden in een dozijn
talen tegen elkaar en tegen de Konin
gin en hielden hnn camera's tot op
decimeters afstand van Elizabeth.
Colville en twee rechercheurs drongen
de Koningin in een zykamer en sloten
de deur. Toen ging Colville naar buiten
en sprak de fotografen toe in zyn beste
marinejargon. „Al» U my wilt vertrou
wen, zal ik zorgen, dat iedereen verd
goede foto's krUgt!" zei hy, „maar als
er weer zo geduwd wordt, Is het afge
lopen!" Het was een van de veldslagen
die hy voor zyn Koningin wist te
winnen!
