m
Peek&Cloppenburg
175
Glorieuze optocht Holland vrij"
onder stralende voorjaarshemel
deze zaterdag WlQÊB>
herenmode-tip
2 Paren-Verkoop
Stretch nylon
ankiets
Kerkelijk Leven
Stijlvol begin
De vrijheidsgedachte domineerde
in een glanzende kleurenpracht
Opgericht 1 maart 1860
Vrijdag 6 mei 1960
Tweede blad no. 30041
-
Een unieke gelegenheid om
voordelig 'n paar
EXTRA te kopen
-» o 95
per 2 paar éSLm
Ds. C. Molenaar nam
afscheid
SINDS 1956 PREDIKANT IN LEIDEN
Woensdagavond kwam de Ger. Ge
meente van Leiden in haar kerkge-
NED. HERV. KERK
Bedankt voor de benoeming tot bij
stand ln het pastoraat te Scheveningen
dr. J. Kooij, emeritus predikant te Am
sterdam.
GEREF. KERKEN
Beroepen te Oostvoorne T. W. Penning,
kand .te Honselersd(jk. Beroepen te Don
kerbroek P. L. Smilde te Nleuwleusen
te Doorn N. Korenhoff te Appingedam.
CHR. GEREF. KERKEN
Tweetal te Zaamslag G. Blom te Meer
kerk en E. Venema te Zwijndrecht.
BAPTISTEN GEMEENTEN
Beroepen te Zandbulten J. Ketelaar te
Hoogezand.
OUD-GEREF. GEMEENTEN
Aangenomen naar Rijssen (als lerend
ouderling) H. A. Vosman aldaar.
GEREF. GEMEENTEN
Bedankt voor Slikkerveer G. Zwerus te
Norwich (Ontario. Canada).
Vrolijke meisjes op een Canadese
tank
(Foto L.DyHolvast)
bouw aan de Nieuwe Rün bijeen om
afscheid te nemen van ds. C. Mole
naar, die van 18 september 1956 haar
heeft gediend en haar nu gaat verla
ten wegens vertrek naar Moerkapelle.
Velen waren gekomen om dit afscheid
bij te wonen. Ook ds. De Gier uit Den
Haag, de heer Schipaanboord. theolo
gisch student t« Rotterdam, ds. M. Ot-
tevanger, hervormd predikant te Lei
den en een deputatie uit Moerkapelle.
Ds. Molenaar herinnerde eraan, dat
het over een paar maanden juist vier
jaar geleden is, dat hij het beroep van
de gemeente van Leiden ontving. De
tekst voor de afsoheidsprediking was 1
Cor. 15 vers 1 en 2: „Voorts, broeders, ik
maak u bekend het Evangelie dat ik u
verkondigd heb, hetwelk gij ook aange
nomen hebt, in hetwelk gij ook staat.
Door hetwelk gij ook zalig wordt, indien
gij het behoudt op zodanige wijze als ik
het u verkondigd heb, tenzij dan dat gij
tevergeefs geloofd hebt". De predikant
ontwikkelde in zijn prediking een viertal
gedachten; 1. de inhoud van; 2. de be
trekking tot; 3. de behoudenis door en
4. de ernstige vermaning omtrent dit
Evangelie.
De kerkeraad bracht ds. Molenaar na
zijn prediking dank voor zijn medeleven
en medewerken. Ook tot de catechisan
ten sprak de scheidende predikant een
persoonlijk woord, alsmede tot de jeugd
verenigingen, de naaikrans, de koster en
de kosteres en de beide organisten. Ds.
Molenaar richtte zich eveneens tot ds.
De Gier, consulent der Leidse gemeen
te. Tot de gemeente, die hij drie jaar en
acht maanden heeft mogen dienen, zei
hij: „God is goed voor ons in Leiden ge
weest. Ook u was goed voor ons". De
predikant legde er de nadruk op, dat hij
er alitijd naar gestreefd heeft, Christus
te prediken.
Ds. de Gier voerde het woord namens
de classis Amsterdam. Ouderling Van
Egmond namens de kerkeraad en de ge
meente. Op zijn verzoek zong de ge
meente haar scheidende predikant het
Het bevrijdingsvuur is ontstoken.
Het Leids Politie Muziekgezelschap
speelt een vrolijke mars.
(Foto L.D./Holvast)
Ook de intocht der Canadezen was niet
vergeten. Wij zagen echter geen Cana
dezen, wèl de meisjes op de tanks, die
hen zo teder ontvingen!
En tenslotte in de laatste afdeling,
„Je Maintiëndrai", de terugkomst van
het Koninklijk Huis, gevolgd doorde
wederopbouw, die nog altijd onvervaard
aan de gang is. De huizen-, dijken- en
bruggenbouw in optima forma gesymbo
liseerd
Even kon men nog, onder het motto
„Wie zal dat betalen"! minister Lieftinck
met zijn koffertje voor de derde dinsdag
in september zien voorbij wandelen:
nagedachtenis aan de „vierde penning".
Tot besluit de hierboven reeds genoem
de climax, die deze lange stoet glorieus
bekroonde!
Op het gebied van optochten zijn
de Leidenaars héél wat gewend.
Daar zorgt de 3 Octobervereeni-
ging wel voor!
Ook deze optocht heeft echter ze
ker een uitstekende indruk gemaakt,
al leenden vele scènes zich ongetwij
feld niet voor te veel pracht en
praal.
Toon Noyons schonk echter een
waardevolle terugblik in de geschie
denis.
Vooral het vele, dat de Leidenaars
aan den lijve in de laatste wereld
oorlog moester meemaken en onder
vinden en dat nog zo sterk in aller
geheugen gegrift is, heeft niet nage
laten tot het hart te spreken.
Het was goed op deze Bevrijdings
dag nog eens met veel gebeurtenis
sen uit vier bange jaren geconfron
teerd te worden en te beseffen, ivelk
een genade de daarop volgende be
vrijding voor land en volk geweest
is.
Holland vrij!"
Dat woord kreeg op deze lichtende
voorjaarsdag zijn volle betekenis!
De hemel werd niet verduisterd
door luguber-aanstormende vliegtui
gen, maar straalde in vlekkeloze
pracht over de hoofden der duizen
den toeschouwers, die diep van het
vrijheidsbesef doordrongen zijn.
De vrijheidsgedachte domineerde
deze dag op straten en pleinen.
Moge die vrijheid ons ook in de
toekomst beschoren blijven!
Praalwagen „Het Zweedse Rode
Kruis"
(Foto L.D./Holvast)
Het begin bezat stijl en sfeer.
Terwijl het carillon in de hoge stad
huistoren zijn vrolijke klanken over de
in het vroege lentezonnetje nog dom
melende hart van de Sleutelstad liet
galmen, verzamelden zich rond het
■plein de niet zo erg talrijke belangstel
lenden en op het bordes de vele geno
digden. Onder hen zagen wij o.a. mi
nister Korthals van Verkeer en Water
staat, het voltallig college van burge
meester en wethouders en vele raads
leden, de rector magnificus, prof. mr.
J. E. Jonkers, de commissaris van
politie, de heer J. Dreeuws, de com
mandant van de brandweer, de heer S.
W. Hagedoorn, studentencorpora en
vertegenwoordigers van de Vereni
ging Koninginnedag en Expogê.
Hun gesprekken verstomden op het
signaal van twee bazuinblazers en in
alle stilte gingen de vlaggen van de ge
allieerde landen in top. Nauwelijks wa
ren de zeeverkenners aan de voet van de
verschillende vlaggemasten weer in de
houding gesprongen of het Leids Politie
Muziekgezelschap bracht de instrumen
ten in stelling. Een wit gehandschoende
hand ging omhoog. Plechtig klonken de
tonen van het „Wilt heden nu treden.
Een lied als een veelgebruikt gebed
uit die bange dagen welke wij nu geden
ken, herinnerde burgemeester jhr. mr. F.
H. van Kinschot. Maar nu zag hij dit
lied evenals de vlaggen en het vuur, dat
ontstoken ging worden, als symbolen van
feest.
In gedachten ging hij nog even terug
naar die wonderlijke werkelijkheid van
de bevrijding, waarin de herinnering
voor hen, die deze ervaren hebben, altijd
levendig zal blijven. Maar ook voor de
jongeren is het goed de betekenis van
de vrijheid te realiseren, het is goed dat
ook zij geconfronteerd worden met het
geen waar het omgaat. Want de herin
nering moeten wij bewaren, wij mogen
niet vergeten, dat die vrijheid, welke ten
koste van veel offers is bevochten, ook
bewaard dient te worden en steeds
tot nieuw leven moet worden gebracht.
„De dankbaarheid jegens de gevallenen,
die wij gisteravond herdacht hebben, zal
ons ook het juiste gevoel voor de stijl
van ons feest geven".
Nadat de burgemeester zijn toespraak
had beëindigd werd door zeeverkenners
de vlam in de pannen gestoken en
vreugdevuren laaiden hoog op. Het Wil-
melmus besloot de stijlvolle ouverture.
Het feest kon beginnen
Het Leidse Politie Muziekgezelschap
droeg de eerste steentjes aan in de vorm
van pittige marsmuziek. Deze en soort
gelijke feestelijke klanken zouden we in
de loop van de dag op vele plaatsen in
onze zonnige stad nog vele malen ho
ren
vierde vers van Psalm 121 toe: „De Heer
zal u steeds gadeslaan".
Van de gelegenheid om van dominee
en mevrouw Molenaar persoonlijk af
scheid te nemen (in de kerkeraads-
kamer) werd druk gebruik gemaakt.
Waardevolle terugblik in onze historie
De zon heeft gisteren de schitterendst denkbare hulde gebracht aan
de historische optocht „Holland vrij!"
Het was alsof zij de herinnering aan onze bevrijding, nu 15 jaar
geleden, een extra-glans wilde geven en dat is haar tenvolle gelukt.
In welk een stralende kleurengloed was deze optocht gehuld en welk
een imposante indruk maakte vooral de slotclimax ervan: de praal
wagen „De vrede" met de daarop volgende zegetocht van wapperende
en waaiende vlaggen. Een ongelooflijke bonte mengeling, afkomstig uit
alle landen, die tot de Verenigde Naties behoren!
De zon was erbij en overgoot dit alles met het schitterendste en
felste licht.
Het leek alsof de „bevrijding", die tallozen zélf hebben meegemaakt,
in alle luister herleefde en alle juichende impressies van tóen ons weer
héél nabij gebracht werden.
Men onderging opnieuw het „bevrijdingsgevoel".
Die suggestie was de voornaamste, welke deze door Toon Noyons
uit Amsterdam ontworpen en geregisseerde optocht ons heeft ge
schonken.
Achter hem een wreed uitziende Alva
met zijn Bloedraad en tiende penning,
een groep Geuzen en dande praal
wagen „Leidens ontzet", met het witte
brood en de haring, de laatste zorgvul
dig in tonnen verborgen, want de „nieu
we" is er nog niet en kon dus nog niet
den volke getoond worden.
Rijzig was de figuur van „The scarlet
Pimpernel", de bekende verzetsman uit
de Franse revolutie, met burger Chau-
velin, hoofd van de Franse geheime
politie.
Dan de Franse periode, met ook al
weer een herinnering aan Leiden: Ko
ning Lodewijk Napoleon met de slacht
offers van het kruitschip, die er overi
gens in het geheel niet „slachtofferig"
uit zagen.
En zo volgden nog andere episoden uit
de Franse tijd, bijv. de Conscriptie, die
de aanvankelijke vreugde in boosheid
deed omslaan. Men had er wel twee bar
re figuren voor uitgekozen, om de jeugd
naar de „slachtbank" te voeren.
Gelukkig volgde hierop de glorieuze
intocht van Koning Willem I. Een praal
wagen, symboliserend de ongestoorde
rust, waarin ons land in de lente van
1940 verkeerde, vóórdat de vreselijke
bom barstte, sprak van de toen nog heer
sende onbezorgde toestand.
Daarop kwamen de verschrikkingen
uit de laatste oorlog: een radeloze bevol
king, een afschuwelijke capitulatie, een
allegorische voorstelling van de intocht
der Duitse monsters, het winnen van de
jeugd voor het nationaal-socialisme, een
vorstelijke praalwagen, symboliserend
het „Radio Oranje ter zee, te land en in
de lucht", het inleveren der radiotoestel
len, de fluistercampagne en na al die
ellende de ode aan het „Zweedse Rode
Kruis, dat ons, toen de nood het hoogst
was, met het heerlijkste brood de red
ding bracht.
Onderdrukking en bevrijding waren de
motieven.
Onderdrukking onder de Spanjaarden,
Fransen en Duitsers. En al was het on
mogelijk om alle beelden „groots" te doen
zijn, er was toch in ruime mate datgene
aanwezig, wat deze „revue der herinne
ring" het aanzien ten volle waard
maakte.
Het „Luctor et Emergo" (ik worstel en
kom boven) en het „Rouw past Holland"
toonden, dat de Nederlanders, alle ver
drukking ten spijt, door de eeuwen heen
hun aanvankelijk verloren vrijheid weer
wisten te herwinnen en telkens een nieu
we toekomst wisten op te bouwen.
Willem van Oranje vooraan!
HERDENKING IN DE
PROFESSORENWIJK
Vrijheid een kostelijk goed
De buurt- en speeltuinvereniging
„De Professorenwijk" zette haar tra
ditie voort door gistermorgen om 10
uur bij de bevrijdingsboom aan het
begin van de Zeemanlaan een wijk-
herdenking te houden.
Medewerking verleenden ditmaal het
Leids Politie-muziekgezelschap en het
Christelijk Tamboer- en Pijperkorps
Kunst en Genoegen. De heer M. I. de
Jonge, hoofd van de Hervormde school
aan de Oosterstraat en bewoner van de
Pro fessoren wijk, sprak de herdenkings
rede uit. Joke de Vrind en Joopje Beek
man plaatsten de krans bij de boom.
Onder de aanwezigen waren wethouder
S. M. Stolp namens het gemeentebe
stuur, de heer D. van der Kwaak en de
oud-voorzitter P. D. Beversluis. De heer
De Vrind verwelkomde de talrijke wijk
bewoners.
De heer De Jonge wees erop, dat het
gevaar bestaat, dat wij vergeten, welk
een kostelijk goed de vrijheid is. Hij
beschreef de voorgeschiedenis en het
begin van de oorlog. Ook herinnerde hij
uitvoerig aan de nood die de oorlog ons
op velerlei gebied heeft gebracht. Een
nood die het ondergrondse verzet niet
vermocht te smoren. De heer De Jonge
merkte op. dat in onze herinneringen
niet een volk van nu aan de schand
paal wordt gebonderi. Het is de demo
nische geest die aan deze wereldomvat
tende strijd ten grondslag lag, waarte
gen met alle kracht moet worden ge
waarschuwd. „Wij staan hier om 't oud
en jong te zeggen, wat een kostelijk
goed de vrijheid is". Recht, was er in
die jaren niet. Ieder die niet dacht,
sprak en geloofde als die ene Führer was
zijn leven geen ogenblik meer zeker.
Waar geen recht is, is ook geen liefde
voor de naaste; daar tellen mensenle
vens niet meer mee. Wij hebben deze
herinnering nodig om niet opnieuw in
slaap te vallen. Wij hebben erop toe te
zien, dat geen verkeerde leiders en idee-
en ons volk gaan overheersen.
Ook nu zijn er gevaren, bijvoorbeeld
materialisme en egoisme. Vroeger ge
bruikte een soldaat een schild; daar
achter voelde hij zich veilig. Tegen het
mogelijke geweld van nu zijn geen
schilden meer te smeden. Willen wij
onze vrijheid behouden, dan zullen wij
ons moeten onderwerpen aan het hoog
ste gezag: dat van Jezus Christus. Die
Zijn leven voor ons gaf. Ook nu zullen
wij ons achter Hem veilig voelen. De
heer De Jonge besloot zijn toespraak
met de eerste vier regels van de zesde
strofe van het volkslied.
Na afloop van deze herdenking ver
zorgde K. en G. nog een muzikale show
op de speelweide van „De Professoren-
wijk".
„Lieftinck" met zijn koffertje
(Foto L.D./Holvast)
Dixieland Pipers
speelden voor de
Leidse jongeren
K. en O. heeft gisteren in samenwer
king met de Leidse Jeugd Actie voor
een evenement gezorgd, dat veel be
langstelling trok. De Stadsgehoorzaal
was nl. in de avonduren vrijwel geheel
gevuld met jongeren van om en nabij
de twintig, die aandachtig luisterden
naar oude jazz. Op het podium, stond
het uit zeven man bestaande orkest
van Eric Krans, The Dixieland Pi-
pers".
Nelson Williams, een Amerikaanse
negertrompettist, die jarenlang deel
uitmaakte van de band van Duke El
lington, verleende aan dit jazzconcert
zijn zeer gewaardeerde medewerking.
Het spreekt vanzelf, dat er op deze
feestelijke avond van Bevrijdingsdag
voornamelijk Dixieland-muziek ten ge
hore werd gebracht. Behalve enkele klas
sieke nummers, waaronder de wereldbe
roemde Basin Street Blues, vielen er ook
populaire melodietjes in een jazz-bewer-
king te beluisteren. Op een jongerenbij
eenkomst als deze mochten vrolijke
klanken niet ontbreken. Die waren er
dan ook. Noemen wij in dit verband
slechts werkjes als „High Society" en
„On the sunny side of the street". Suc
cesvol was het optreden van Nelson Wil
liams, die op nogal bescheiden wijze zijn
stem en instrument gebruikte. Men
hoorde hem o.m. in laatstgenoemd num
mer en in de „Royal Garden Blues". De
jeugdige Lex Cohen, de drummer van
het orkest, bracht de zaal eveneens in
verrukking. Hij solieerde minutenlang
zonder ook maar een spoor van inspan
ning na te laten. „I found a new baby"
was het laatste nummer, dat voor de
pauze werd gespeeld. Daarna waren de
verzoeknummers aan de beurt. Dat wa
ren er uiteraard heel wat! The Dixie
land Pipers, die nog steeds een uitste
kende naam hebben, musiceerden ken
nelijk met veel plezier, want zij vonden
in de Sleutelstad een dankbaar en
enthousiast publiek. Wat K. en O. be
treft, deze Leidse Volksuniversiteit doet
er o.i. goed aan de „tieners" op gezette
tijden verantwoord amusement te bie
den. Uit de reacties na afloop van het
jazzconcert bleek wel duidelijk, dat zowel
de jongens als de meisjes dit klankfes
tijn bijzonder op prijs stelden!
