lië heeft een nieuw opwindend
gpreksonderwerp: „La Dolce Vita"
REVUE
t
MILAANS FLUITCONCERT VOOR FELLINI
Boekenweek 26 maart - 2 april
Zilveren jubileum met verrassingen
orlopende voorstelling in Rome
in in de rij
por plaatsje
In tegenstelling tot vorige jaren maak
te de heer Leeflang zich niet meer
ongerust over de invloed van de televisie
op de vrije tijdsbesteding. Tot zijn ge
noegen kon hij aan de hand van recente
Amerikaanse gegevens zeggen, dat de
omzetten in de boekenverkoop in de V.S.
voortdurend stijgen, mede als gevolg van
boekbesprekingen via de t.v. Trouwens
in Nederland werden het vorig jaar 8588
nieuwe boeken uitgegeven, d.wz., dat er
voor het eerst in de geschiedenis meer
dan 8000 titels per jaar zijn uitgekomen.
De heer Leeflang achtte het een be
angstigend verschijnsel, dat er een ten
dens bestaat om de vakbekwaamheid
van de boekhandelaar te verlagen. Het
pocketboek, dat leidde tot een soort
zelfbediening brengt z.i. de voorlichten
de taak van de boekverkoper in gevaar.
De 25ste boekenweek biedt als jubileum
enige verrassingen, want naast het
traditionele geschenk waarvoor dit jaar
de novelle ..De Zalenman" is gekozen
(oplage 175.000) wordt een bijzonder
fraai verzorgde jubileumboek in de han
del gebracht. Het is getiteld „In 26 let
ters" en bevat de „levensbeschrijving"
van het boek, verlucht met honderden
foto's.
Het vijfde lustrum van de boekenweek
was voorts aanleiding „Het feest" als
onderwerp te kiezen voor de gedichten
bundel, die jaarlijks vooral voor de jeugd
wordt uitgegeven. Dit twaalfde deeltje
in de Muze-reeks verschijnt onder de
titel „De muze viert feest". De traditio
nele boekengids tenslotte verschijnt dit
jaar in een oplage van 400.000 exem
plaren. de speciale rooms-katholieke
editie inbegrepen.
Discriminatie van
de voetganger
Het Kamerlid de heer Van Rijckevor-
sel (KVP) heeft aan de minister van
Verkeer en Waterstaat gevraagd:
Is de beslissing van de Hoge Raad, dat
een voetganger niet is „verkeer" in de
zin van artikel 28 van het Wegenver
keersreglement - zodat een auto, die
opzij wil afslaan, niet de doorgang be
hoort vrij te laten voor naast zich,
rechtdoor lopende voetgangers - voor de
minister niet een gerede aanleiding om
met spoed met rechtsbescherming van de
voetganger in de huidige verkeerswetge-
ving opnieuw te bezien en te bevorderen,
dat de bestaande discriminaties van de
voetganger ten aanzien van het rijver-
keer zoveel mogelijk worden opgeheven,
in overeenstemming met het in de mees
te beschaafde landen geldende verkeers
recht, in het bijzonder ook door het be
vorderen van een wijziging van artikel
28 van het Wegenverkeersreglement?
Amerikaan gaf
ongedekte cheque uit
De boekenweek wordt op 25 maart in
het Amsterdamse Concertgebouw ge
opend door de minister van O. K. en W.
mr. J. M. L. Th. Cals, waarna een con
cert plaats heeft door het Concertge
bouworkest o.l.v. Bernard Haitink met
medewerking van de Britse tenor Peter
Pears. Na afloop wordt in de divers©
ruimten van het Concertgebouw het
schrijversbal gehouden.
Dat een baby zonder mond-maag
verbinding wordt geboren, komt -
gelukkig - maar héél zelden voor.
M&ir, dat moderne chirurgen dan
nog in staat zijn, voor zulk een,
ten hongerdood gedoemd kindje
een goed functionerende slokdarm
te produceren, dkt grenst wel aan
het wonderbaarlijke! U kunt hier
van getuige zijn,
De volgende week in:
EEN BLAD WAAR BIT IN ZIT I
Revue, Postbue 497, Amsterdam
Prins Bernhard naar Parijs
Prins Bernhard zal zaterdag in Parijs
de halfjaarlijkse vergadering van gou
verneurs van de Europese Cultuurstich
ting presideren. Maandag brengt de
Prins een officieel bezoek aan het hoofd
kwartier van de opperbevelhebber der
geallieerde strijdkrachten Centraal
Europa in Fontainebleau.
Dinsdagmorgen keert de Prins naar
Nederland terug.
ht 1 maart 1860
Vrijdag 11 maart 1960
Zesde blad no. 29997
'tl Hailsham wil
wereldregering
fschuwelijke wapens
i steeds gevaarlijker"
°nze Londense correspondent)
laüsham, de Britse minister
knschap en vroegere voorzit-
de conservatieve partij, heeft
Werkelijke rede in het Britse
is een pleidooi gehouden voor
Ming van een wereldautoriteit
mensheid voor vernietiging te
Waarde dat zelfs zijn eigen
'•in het bestaan van nieuwe
wapens, die voortdurend wor
denden, nog steeds onvolle-
anneer men de afschuwelijke
beide kanten aanschouwt,
1 den duur slechts een ratio
ning mogelijk, namelijk de
"J van een wereldautoriteit of
ontwapening.
r' dit niet, dan zullen de wa-
een gegeven dag afgaan, mis-
P tien jaar of zelfs over vijf-
Maar Lord Hailsham wenst,
jongste kind, dat thans 8 jaar
e?" rijpe ouderdom zou leven
toféld, welke dit mogelijk zou
aailsham zei ook nog, dat het
volkslied volkomen verouderd
daarin voorkomende regels,
Bebeden wordt de Koningin tot
inning te voeren en haar
1 uiteen te slaan, zijn in een
veranderde wereld zinloos ge-
oldus Hailsham.
VERDOEZELEN
geschreeuwd en betoogd: „Der-
dingen bestaan in Rome niet",
dat zegt weet niets af van de
haar leven, of wil dingen op-
verdoezelen. Er is ook geschre-
Een indrukwekkende scène in het
ziekenhuis, waar Marcello Mastro
ianni (in het midden met donker
pak) moet ervaren, dat zijn vrien
din dood is.
de markt heeft gebracht, om
i Amerikaanse maar liever te
Het is een film zonder huiche-
ons mensen toont (toegegeven
bepaalde groep van mensen)
inderdaad zUn.
(Van onze Amsterdamse correspondent)
|(Van onze Romeinse correspondent, Adriaan Luydjens)
.opwindende voorvallen ontbreekt het in Italië nooit en we
I er ook nu wel een paar dozijn die voldoende gesprekstof bieden
Lt onderwerp is al sedert weken de laatste film van Federico
i„La Dolce Vita" (Het zoete leven). In Rome, waar de eigenaars
joscopen al sedert een paar jaar klagen, dat het bezoek steeds
k wordt, hebben de twee lokalen, waar de film draait, moeten
[n onafgebroken van tien uur 's ochtends tot twee uur 's nachts
bijprogramma) „La Dolce Vita" te vertonen.
taat uren in de rij om een
atuurlijk een staanplaats, in een
theater te veroveren tegen de
jjs van duizend lire. In Napels
ijs nog hoger, maar daar ver
en de toegangsbewijzen op de
narkt tegen ruim veertig gul-
Milaan is bij de „galavoorstel-
itsluitend genodigden, een pu-
bij een première in de „Scala")
liet alleen uitgefloten en aller-
leledigd, maar een bejaarde
ïdatore" ontzag zich niet de
regisseur van Italië in het ge-
spuwen. Volgens de Milanezen,
anders wel prettig vinden wan-
te kijk wordt gezet, zou
tome en daarmee geheel Italië
de hebben gemaakt.
GEWIJZIGD OORDEEL
srs schreef eerst geestdriftig
film, ook de katholieke pers,
rigens enkele dagen later in
gevallen haar oordeel wijzig-
er was één blad, dat onmid-
iverging tot de aanval tegen
het orgaan der fascisten „II
Daarin kon men van de eerste
lezen, dat het ging om een
ijke film, die het gehele Ita-
rolk in zijn eer aantastte. Daar
oio" ook iedere film van De
Rossellini en van andere neo-
op dezelfde wijze heeft be
en nooit nalaat te protesteren
d van het gezonde deel der
itaat een negatief oordeel uit
gelijk met een aanbeveling,
nu „La Dolce Vita"?
ns eerlijk zeggen, dat wij vre-
wij in Nederland die film niet
eheel (ruim drie uur) te zien
xügen. De censuur is overal
het publiek als een onmondig
beschouwen en gaat veelal uit
standpunt, dat wanneer be-
iingen maar niet worden ge-
beschreven, ze ook niet be-
ellini, een strijdbaar man met
Btholieke levensbeschouwing,
heel anders over. Hij wil de
eggen op de wonde plek, maar
iij een kunstenaar is, doet hij
als een zedeprediker, maar zo-
heel groten het zouden doen:
of Dante, of Petronius. Alle
voorbeelden zijn naar aanlei-
i deze film genoemd en dat is
erdrijving.
olee Vita", mits men er niet aan
ppen en snoeien, is een mees
een film zo moedig als noch
se noch de Italiaanse industrie
ven (en die opmerking is er al even
zeer naast), dat Fellini een film zou
hebben gemaakt van de Romeinse
„demi-monde". Maar dat is nu juist, wat
hij niet heeft gedaan. Er- is een ge
deelte, tegen het einde, waar hij een
feest beschrijft in een villa buiten
Rome. Dat is waarachtig geen feest van
de „demi-monde", maar integendeel
van de allerhoogste Italiaanse aristo
cratie. De villa te Bassano di Sutri is
door de familie Odescalchi (zij hebben
pausen en kardinalen voortgebracht)
ter beschikking gesteld en in dit ge
deelte worden allerlei rollen en rol
letjes gespeeld door leden van de hoge
Romeinse adel. Prins Vadim Wol-
konsky. Prins Eugenio Ruspoli di Pog-
gio Suasa, graaf Idvenda Dobrzensky,
Doris Pignatelli Prinses van Monte-
roduni (alweer pausen en kardinalen),
gravin Paolozzi, graaf Bruboro Serego
Alighieri en nog vele anderen, de halve
„Almanac de Gotha". Enkele van deze
hooggeplaatste dames en heren beweren
nu, dat zij het niet begrepen hebben
en dat het anders leek toen zij voor de
film optraden. Wie de film ziet, kan
zich daarover alleen verbazen Maar dit
soort feesten zijn in de kringen van de
hoge adel niet ongewoon, evenmin ove
rigens als in andere kringen. We heb
ben kunnen lezen over Prins Massimo
(hij stamt af van Fabius Maximus uit
de derde eeuw voor Christus en ver
tegenwoordigt dus het oudste adellijk
geslacht van Europa), die rolletjes wil
spelen in de films van Arena, een
jongen uit een Romeinse arbeiderswijk,
die schatrijk wordt door zijn brutale
interpretatie van het nozemtype in tal
loze films.
ECHTE ACTEURS
En zoals in die episode van Fellini's
film de adel min of meer zichzelf heeft
gespeeld, zo is er een andere episode,
waarin de „intelligentia" optreedt. En
ook ditmaal zijn de „acteurs" geleerden
en kunstenaars van naam, die veel
Italianen kennen. De film is tot op
grote hoogte realistisch en er is eigen
lijk geen verhaal. Alles draait om de
hoofdpersoon, uitgebeeld door Marcello
Mastroianni. Deze is onder de naam
Marcello een jong dichter en schrijver,
die uit de provincie naar Rome is ge
komen en om te leven verslaggever
wordt van een der talrijke weekbladen,
die hun enorme oplage danken aan
sensatie. Voor Marcello is alles wat er
gebeurt, stof voor een artikel, en be
geleid door een groep „fotoreporters"
zoekt hij zijn stof voornamelijk in de
Via Veneto, waar zich „het prettige
leventje" afspeelt van filmsterren, rijke
cocottes, Amerikaanse miljonairs, vrou
welijke en mannelijke prostituees van
lager rang. Dat alles is in de film ver
werkt in een reeks van episoden, waar
in steeds twee personen terugkeren,
namelijk Marcello en zijn oerburger-
De commissie van de collectieve propaganda van het Nederlandse boek heeft
een research-commissie in het leven geroepen, die zich zal bezighouden met
intensief onderzoek naar de leesgewoonten in Nederland. Men zal zich in het
bijzonder bezighouden met de niet-lezers en de niet-kopers van boeken.
Deze mededeling deed de voorzitter van de commissie collectieve propaganda
van het Nederlandse boek, de heer Chr. Leeflang, tijdens een persconferentie te
Amsterdam in verband met de 25ste boekenweek, die van 26 maart t.m. 2 april
a.s. wordt gehouden.
Een 32-jarige Amerikaan, directeur
van een import- en exporthank te New-
York, heeft in februari en in de eerste
week van maart cheques afgegeven, wel
ke naar later op informatie van een
bankinstelling in Amsterdam bleek, door
New York niet verzilverd zouden kun
nen worden, aangezien de bankrekening
in Amerika van deze zakenman gesloten
was.
Toen hij op weg was van Leipzig via
Hannover naar Amsterdam op verdere
doorreis naar Parys en New York werd
de Amerikaanse zakenman op de Am
sterdamse luchthaven door de mare
chaussee en de Dienst Luchtvaart van
de Rijkspolitie aangehouden.
De aangehoudene beweert, dat hem
het sluiten van zyn Amerikaanse bank
rekening ni bekend was. Interpol is
ingeschakeld om zijn verklaringen te
verifiëren. Hij is voorlopig in bewaring
gesteld en wordt voorgeleid voor de of
ficier van Justitie in Haarlem. Intussen
wordt het onderzoek op internationaal
niveau voortgezet.
lijke verloofde, met wie hij telkens
weer breekt en die hij dan om het
schandaal te vermijden, dat zij verwekt
door haar zelfmoordpogingen, even
vaak weer in genade aanneemt. Som
mige episoden, zoals die van de film
diva Sylvia (Anita Ekberg) en haar
verblijf te Romé hebben wij ten dele
van dichtbij meegemaakt. In die dagen
ontmoette men Anita overal en in de
film doet ook zij niets anders dan haar
gewone leventje van diva leiden. De
„persconferentie" na haar aankomst
was een „echte" persconferentie en de
journalisten, die men op het doek ziet
zijn leden van de Italiaanse pers en van
de buitenlandse pers in Rome. Zo zijn
er meer episoden „echt", want Fellini
heeft eigenlijk niet anders gedaan dan
een paar van de sensatiereportages, die
men in de weekbladen aantreft, recon
strueren. De twee kinderen, die „de
Madonna hebben gezien" en aangezet
door hun ouders dat blijven volhouden,
zodat er een toeloop komt van tien
duizenden gelovigen, die hun verlamde
en zieke verwanten mee brengen, ter
wijl cineasten en tv „Het Mirakel"
ensceneren, zijn in Italië niet iets onge
woons. Men heeft hier voortdurend
wonderen van mensen, die de Madonna
zien. of van alles leidt tot geweldige
sensatie.
SENSATIEZUCHT
Wat Fellini, maar zonder het te laten
merken, geselt is vooral die sensatie
zucht. Vandaar dat in zijn film de foto
reporters (en het zijn een aantal echte
fotoreporters, die dag en nacht de Via
Veneto onveilig maken op zoek naar
een stomdronken filmactrice of naar
een of andere Romeinse prins, die ter-
wille van de mooie ogen van een vrouw,
die stellig niet de zijne is, een student
tegen de keien slaat) zulk een grote
rol spelen. Het zijn zelfs die fotorepor
ters, die hem als het ware hebben in
gevoerd in de geheimen van „Het Zoete
Leven".
Hoe kon zulk een film aan de cen
suur ontsnappen? Toen indertijd „De
nachten van Cabiria" aan de censor
werden voorgelegd, werd die film zon
der pardon afgekeurd. Maar Fellini
nam dat niet en wist via de Jezuïeten
pater Angelo Arpa, die aan het hoofd
staat van het „Golden Star Concern"
(een door paters Jezuieten geleide film
onderneming) de aartsbisschop van
Genua, kardinaal Siri te bereiken, de
voornaamste raadsman van de Katho
lieke Actie. De kardinaal zag „De
nachten van Cabiria" en was van me
ning, dat dit werk wel degelijk een
zedelijke inhoud had. Ditmaal ging Fel
lini, zich welbewust dat hij nu nog veel
minder kans had op een gunstig ont
haal bij de gewone censuur, omgekeerd
te werk. De eersten, die zijn film te
zien kregen, waren de paters Jezuieten
van Padre Arpa en toen hun oordeel
niet ongunstig luidde, werd de film
vertoond voor kardinaal Siri. „Dantesk"
riep de kardinaal uit aan het einde van
de voorstelling. En wie zou in Italië
Dante durven uitbannen?
GEHEEL OF NIET!
Vandaar, dat Fellini naar de censuur
kon gaan en zeggen: „Deze film moet
u in totaal goedkeuren óf verwerpen.
Wat er geknipt moest worden, heb ik
al geknipt. Er kan geen centimeter af".
Bij de censuur wist men al van het
oordeel der Jezuieten en, wat nog veel
zwaarder weegt, van kardinaal Siri.
Zo is de film in zijn geheel in de
bioscopen verschenen, zij het dan ook
„verboden voor personen beneden zes
tien jaar", hetgeen meestal een aanbe
veling betekent.
De bijzondere katholieke censuur, die
men afgedrukt vindt in parochieblaad
jes, noemde „La Dolce Vita" eerst:
voor volwassenten. Na enkele weken is
dat oordeel vervangen door: uitgesloten
voor allen. Er zijn pogingen gedaan om
de film alsnog aan de circulatie te ont
trekken en er is zelfs in het parlement
over gesproken. De minister van Toe
risme en Toneelzaken heeft, zeer te
recht, geweigerd tot zulk een maatregel
over te gaan. Ons persoonlijk oordeel:
de beste film, die ooit in Italië werd
gemaakt. Alle vorige werken van Fel
lini, „Vitelloni", „La Strada", „De nach
ten van Cabiria", enz., hoe goed ook,
zijn niet anders dan een aanloopje voor
dit grootse zedenbeeld. Als er films
bestaan met blijvende waarde, dan is
dit er een. Waar kardinaal Siri aan
Dante werd herinnerd, dringt zich bij
ons de herinnering op aan een mees
terwerk der klassieke letteren: de Sa-
tyricon van Petronius.
Of deze film bij het festival te Cannes
de Italiaanse filmkunst zal vertegen
woordigen, staat nog te bezien: er zijn
krachten aan het werk om dit uit een
oogpunt van „nationale eer" te beletten.
Marcello Mastroianni in Café' de
Paris in het hartje van Via Veneto.
