camera s
DE BLOEIENDE FATSHEDERA e™
RAMON NOVARRO
ROND
EN
VOETLICHT
ZATERDAG 2 JANUARI
WEKELIJKS BIJVOEGSEL
PAGINA 2
DE HELD VAN DE .STOMME' FILM TERUG IN HOLLYWOOD
Man gezocht voor Marilyn
Ramon Novarro
De bloeiende lcleinbladige vingerplant
Fatshedera wordt ook wel
de klimmende vingerplant ge
noemd. Ze behoort inderdaad
tot de vingerplantachtigen. Dat
de plant echter ook bloeien kan,
is iets wat de meeste planten
liefhebsters niet weten. Ze
moet dan echter wel een be
paalde leeftijd hebben bereikt
en de verzorging dient natuur
lijk prima te zijn. Dat bereikt
men overigens helemaal niet
door haar nu maar eens lekker
warm te plaatsen. De normaal
verwarmde kamer is voor haar
juist te veel van het goede. Zij
doet het veel beter in een zeer
matig verwarmd vertrek. Ze
kan ook wel in een onver
warmde, doch vorstvrije kamer
staan en zelfs is het mogelijk
haar in een zachte winter bui
ten, op een luw plekje over te
houden. De bloei is niet opval
lend, doch toch wel bijzonder.
Ik geloof dat men gelukkig is
met zo'n bloeiend exemplaar.
Over deze kleinbladige of
klimmende vingerplant komen
echter nogal eens klachten bin
nen: ze vormt geel blad en
laat dat vallen. De bloemist
levert de plant over het alge
meen af in een klein potje; te
klein om er haar hele leven
in te slijten. Ze zal dus eens
verpot moeten worden. Men
geeft haar vroeg in het voor
jaar een ruimere pot met goede
bloemistengrond. Vergeet niet
dat onder in de pot ook wat
scherven moeten komen. Als
de plant te hoog opgroeit en
dat pleegt nogal eens voor te
komen zal men terug kun
nen snoeien. Dat kan men ook
het best in het vroege voorjaar
doen. Ook doordat ze te hoog
opgroeien, worden de planten
op den duur van onderen kaal
en dat is geen prettig gezicht.
Zet het mes er dus maar in.
Bloemen moet u dan echter
niet verwachten; terug ge
snoeide planten zullen opnieuw
sterke scheuten willen vormen.
Bloemschermen zal men dus
alleen bereiken bij oudere, niet
te sterk terug gesnoeide plan
ten.
Moet in het vroege voorjaar
toch terug gesnoeid worden,
dan kan men de toppen heel
goed als stekken gebruiken. Ze
wortelen in een jampotje met
water vrij gemakkelijk en als
ze eenmaal volop wortels heb
ben, kan men elk stekje af
zonderlijk in een potje met
goede bloemistengrond zetten.
Ook de bebladerde stengeldelen
kunnen als stekken gebruikt
worden. U bent dus niet alleen
aangewezen op de toppen.
G. KROMDIJK.
MARILYN MONROE
man gezocht
seur is voor Marilyn kennelijk dus niet
voldoendeEn Miller kwam mee om
de rol, die zijn beminde echtgenote zal
spelen, te herschrijven
NIET ENTHOUSIAST
Gregory Peck, die elders ook nog
verplichtingen had, was niet zo bijster
enthousiast over het idee van een her
schreven scenario. Ongetwijfeld zou
dan het Zoeklicht wel erg op Marilyn
en haar volmaakte maten gezet wor
den en zou mijnheer Peck erg op de
achtergrond gedrongen worden. Bo
vendien, Marilyn is berucht om haar
afschuwelijke gewoonte om steeds
en ruim te laat te komen. Maar
desondanks, beide sterren begonnen de
dansjes in te studeren. Maar de camera
kwam er maar steeds niet aan te pas,
hoewel Gregory bleef aandringen. Ten
slotte gaf hij het maar op.
Marilyn was niet van haar stuk te
krijgen en ging onverdroten door met
de dansjes te doen, al was het zonder
man.
In de loop der volgende dagen werd
de naam van Charlton Heston ge
noemd als een geschikte partner voor
de welgevormde blondine, maar bij
nader inzien kwam men daar toch op
terug. Zelfs voor Hollywood was de
overgang van de Mozes in de „Tien
geboden" en de „Ben-Hur" van de ge
lijknamige film naar de aanbidder van
Marilyn wat te groot.
Toen kwam de naam van Rock Hud
son, de nieuwe koning van het Ameri
kaanse filmdorado, op de proppen,
maar deze staat onder contract met
Universal- International en deze maat
schappij heeft er helemaal geen zin in
hun kasmagneet in dienst van Marilyn
te zetten. Zelfs wilde men niets van
het project weten, toen Marilyn aan
bood in de toekomst een film voor
Universal te maken.
GEEN EXCUUS
Producer Jerry Wald, die vanzelf
sprekend naarstig zoekt naar een te
genspeler van Marilyn, heeft intussen
het oog laten vallen op de stoere, hoe
wel nog tamelijk onbekende Ier Steven
Boyd, die voor de eerste maal opviel
als Messala in „Ben-Hur". Maar ja,
Marilyn heeft zich over deze kracht
nog «niet uitgelaten. „Ze heeft wel niet
te beslissen, maar ze heeft toch ook
enige zeggenschap", zei Wald heel
voorzichtig. Hij draait zich in alle
bochten om redelijke excuses te vinden
voor zijn moeilijkheid een tegenspeler
voor mevrouw Miller te vinden, maar
de meeste verontschuldigingen zijn be
paald bezijden de waarheid. De harde
waarheid is, dat Marilyn te moeilijk is
om mee te werken. Ze eist en
krijgt steeds haar zin nieuwe op
namen, wanneer zij van oordeel is, dat
er aan een bepaalde scène iets man
keert, Zij speelt de rol van „filmdiva"
uitstekend ,tot grote ergernis van haar
medespelenden. Jarre Wald mag dan
beweren, dat Marilyn niet vervelend is
en dat zij „het volgzaamste meisje is
om mee samen te werken", de manne
lijke kandidaten in Hollywood geloven
hem echt niet. En thans gaat reeds
het gerucht, dat Marilyn zich helemaal
uit het filmproject zal terugtrekken,
als er niet spoedig een mannelijke
partner komt opdraven
GUNSTIGE ONTVANGST
„On the beach" is door de New-
yorkse pers gunstig ontvangen.
Zoals bekend gaat onder deze titel
Stanley Kramers verfilming van het
gelijknamige boek van Nevil Shute
schuil. Het verhaal gaat over de laat
ste overlevenden van een atoomoorlog,
die gedoemd zijn te sterven door ra
dioactiviteit.
De hoofdrollen heeft Kramer in
handen gelegd van de onverwoestbare
Gregory Peck, de mooie Ava Gardner
en Hollywoods veelbelovende jonge
kracht Anthony Perkins.
De film is kortgeleden in New York
en zeventien andere hoofdsteden in
alle hoeken van de wereld - behalve
Amsterdam, waar men de vertoning
tot februari uitstelde - in première ge
gaan.
Wij vertelden reeds, dat er heel wat
te doen is over de technische merites
sprekend
Tijdens de wereldpremière van
de grote Metro-Goldwyn-Mayer-
produktie „Ben-Hur" in New York
stond de titelrolvertolker op een
gegeven moment te praten met een
voor velen ombekende man. De
fotografen, die deze figuur wel
kenden, schoten onmiddellijk toe.
Een unieke gelegenheid om twee
Ben-Hurs op één plaatje te ver
eeuwigen. Want deze man was
niemand minder dan Ramon No-
varro, de Ben-Hur van de „stom
me" verfilming van 1924.
Deze Ramon Novarro, wiens ware
achternaam Samaniegoes luidt, werd
op 6 februari 1899 geboren in Durango,
Mexico. Vandaag de dag is hij zijn
licht, zangerig Spaans accent nog niet
geheel kwijt. Maar toen hij op 17-
jarige leeftijd met tien dollar op zak
naar Hollywood"vertrok was dat accent
geen bezwaar. Men leefde toen nog in
de tijd van de geluidloze films. Het
Hollywood van die dagen had nog het
aanzien van een vriendelijk, vrij rustig
provincieplaatsje. Het jachtige studio
leven beheerste toen nog niet iedereen.
Men was er vriendelijk en hulpvaardig,
maar men zat zeker niet op de jonge
Novarro te wachten. En daar hij toch
moest leven, nam hij een baantje als
piccolo in een restaurant. Hij ver
diende er zes dollar per week mee,
waarvan hij net zijn Engelse lessen
kon betalen. Na een tijdje ijverige stu
die meldde hij zich nog eens aan de
studio en zowaar hij kon terecht, als
figurant voor de film „The woman God
forgot". Drie dollar per dag. Maar de
baan duurde niet langer dan twee
dagen
Ramon gaf het niet op en weer kon
hij figureren, ditmaal in Mary Pick-
fords film „The little American".
VELE BAANTJES
Daarna had hij, als hij niet als fi
gurant in een van de studio's terecht
kon, allerlei baantjes; piccolo, kelner,
bordenwasser. Dat ongeregelde leven
duurde vijf jaar. Tot 1921, toen Rex
Ingram hem de hoofdrol gaf in „The
Prisoner of Zenda". Salaris; 75 dollar
per week. Het was het begin van een
grootse carrière. De trots kijkende ac
teur speelde in talrijke films, waaron
der „Scaramouche" en „Road to ro
mance".
Het was op een zondag, dat Irvin
Thalberg hem vroeg of hij zin had om
in „Ben-Hur" te spelen. Wat gi'aag!
Ramon verdiende toen 1250 dollar per
week gedurende 17 maanden, die men
voor het maken van de film nodig had.
En sindsdien accepteerde hij geen rol
len meer voor minder dan 100.000
dollar per film. En die kreeg hij ook.
Zelfs kwam hij door de geluidsbarrière
heen, want Ramon filmde ook nog in
de tijd van de sprekende film. Hij
maakte o.a. „The pagan". Maar Ramon
heeft nooit de wijze raadgevingen ver
geten, die zijn vader hem eens had
gegeven: .Leg altijd wat weg voor je
oude dag" en „Geld is waardeloos, ten
zij je er anderen mee helpt". Een groot
deel van zijn verdiensten zette de be
dachtzame Ramon Novarro om in on
roerende goederen, terwijl hij tevens de
financiële zorg voor de opvoeding van
zijn vele broers en zusters op zich nam.
Hij volgde de raad van zijn vader dus
letterlijk op en de thans zestigjarige
acteur heeft er nooit spijt van gehad.
NIET VERROEST
Overigens, zijn liefde voor de film
is wel verjaard, maar niet verroest,
want Ramon Novarro is weer in de
studio's van Hollywood verschenen. De
„stomme" Ben-Hur en „Student-prin-
ce" van weleer is thans een sprekende
schurk in Paramounts avontuurlijk
verhaal over het amusementsbedrijf in
het wilde westen van het einde van
de vorige eeuw .Heller with a gun".
Novarro speelt in deze rolprent met
Anthony Quinn en Sophia Loren. Hij
is de leider van een groep gangsters,
die op handige en zeer vakkkundige
wijze Sophia een tienduizend dollar
lichter maken.
Sophia was nog niet geboren, toen
Ramon Novarro reeds in zijn beste
dagen was, maar deze wetenschap kan
deze rijzige veteraan, deze oude rot in
het vak niet verontrusten. De jaren
hebben hem niet ernstig aangetast.
Zijn stem is nog even helder als vroe
ger, hij neemt alles snel en goed op en
bevindt zich in uitstekende conditie.
Zou dit wellicht te danken zijn aan
het feit, dat hij in tegenstelling met
zovele anderen een verstandig ge
bruik gemaakt heeft van het goud, dat
Hollywood hem opleverde? Hij kan
zich nu veroorloven op zijn lauweren
te rusten en eens de rol te accepteren,
die hem lijkt. Volgens de mensen, die
hem gesproken hebben, heeft hy zich
uitstekend vermaakt in zijn creatie als
schurk in .Heller with a gun". Het
was weer eens wat anders. Vroeger
speelde hij alleen maar romantische
rollen. Uiterlijk vindt hij Hollywood
intens veranderd. Het is nu een groot
se, moderne filmindustrie, welke vecht
'voor het behoud van de markt. Het
aangezicht heeft zich grondig gewij
zigd. Maar voor het overige, getuigt
Ramon Novarro: ,Het is er nog net zo
gezellig als vroegerEn de beju
belde „stomme" held van veertig jaar
terug kan het weten
GEEN GENOEGEN
Het klinkt paradoxaal, maar het
schijnt voor mannen bepaald geen ge
noegen te zijn om met Marilyn Mon
roe samen te werken.
Tony Curtis en Jack Lemmon, die
met haar in „Some like it hot" speel
den, hebben plechtig gezworen, dat zij
nooit meer met haar voor de camera
willen staan.
En regisseur, Billy Wilder, een goed
hartige kleine man, was tijdens de op
namen van deze film helemaal uit zijn
gewone doen. Het verbolgen drietal
heeft echter één grote troost gekregen
de film werd een succes. Vooral finan
cieel
En nu heeft Marilyn opnieuw Holly
wood op stelten gezet. Ditmaal gaat
het over de mannelijke hoofdrolbezet
ting in haar nieuwste film.
Het blonde idool van miljoenen man
nen arriveerde enige tijd geleden in
Hollywood om tezamen met Gregory
Peck te beginnen aan de film „Let's
make love", die aanvankelijk de nu niet
zo erg bescheiden titel ,De miljardair"
had meegekregen. Marilyn verscheen
ten tonele vergezeld van haar echtge
noot, de auteur Arthur Miller, en
Paula Strasberg, die haar moet ver
tellen hoe zij moet acteren. Eén regis-
van de geschiedenis, over de vraag dua
of een oorlog met kobaltbommen in
derdaad zo'n fatale uitwerking zal
hebben als in de film te verstaan
wordt gegeven.
De technische geleerden verschillen
hierover nogal ingrijpend van mening,
zodat het te begrijpen is, dat de film
critici aan dit facet van Kramers werk
maar vrij achteloos voorbijgagaan zijn.
Zij hebben zich meer geworpen op de
kunstzinnige en ethische waarde van
dit filmprodukt.
De New York Times schreef, dat „de
grote verdienste van deze film is:
behalve de onderhoudende kwaliteiten
de overtuiging die er uit spreekt,
dat de mens per slot van rekening het
redden waard is!"
De criticus van de „New York He
rald" acht het niet onmogelijk, dat de
film zelfs een pleidooi wordt voor het
werk van de Verenigde Naties.
De „Daily Mirror" spreekt van „een
overtuigende prediking".
Ook de Russische pers was nogal in
genomen met deze Amerikaanse rol
prent. Het officiële persagentschap
Tass sprak van „een groot succes".
Deze film is ongetwijfeld van buiten
gewoon belang". Ook het regerings
blad „Izwestia" liet zich gunstig uit.
Echter „er ligt een tegenspraak in het
fatalisme, dat uit de gehele film
spreekt. De fatalistische aanvaarding
van de onafwendbaarheid van het ein
de van de mensheid is verbluffend..!"
Achter het ijzeren gordijn zijn er dus
stemmen, die hetzelfde beweren als bij
ons.
TE LANG
Jocelyn Britton heeft kleine voeten.
Een zeer laag maatje van schoen. Het
lijkt ideaal voor een meisje, die ballet
danseres wil worden, zoals Jocelyn
eens wilde.
Maar de moeilijkheid met Jocelyn
was, dat ze steeds maar groeide en
groeide. En lang voor haar twintigste
verjaardag was ze veel te groot om in
een ballet te kunnen dansen.
Het leek een tragedie te worden voor
het Britse meisje, dat vol energie en
vol liefde voor de danskunst lessen had
gevolgd- Geen wonder, want haar moe
der was ook danseres. Jocelyn beoefen
de de danskunst bij Madame Rambert
JOCELYN BRITTON
te lang voor ballet
en reisde met het Old Vic gezelschap
door Amerika. Ze leek goed op weg
naar een behoorlijke danscarrière,
maar haar niet aflatende groei stak
een spaak in het danswiel.
Jocelyn wilde echter van geen op
houden weten. Ze had haar hart aan
het voetlicht verpand en dus waagde
zij een kansje bij het grote toneel. Zo
waar, het gelukte haar een plaatsje in
een stuk te vinden. En toen het eerste
schaap over de dam was, volgden er
anderen. Van het toneel naar de film
was voor Jocelyn een kleine stap. „The
boy and the bridge" was haar eerste
ling op dit gebied. Geen prettig rolle
tje, want ze moest al spoedig zelf
moord plegen. Maar in „Sapphire
ging het beter. Ze kon als jong stu
dentje tenminste in leven blijven. En
uitkijken naar een volgend rolletje.
