Opgericht 1 maart 1860
Donderdag 31 december 1959
Vierde blad no. 29937
Goed bekeken zijn er in het jaar 1959 in het buitenland vrijwel
alleen maar overwinningen geboekt, al was het niet steeds duidelijk,
wie de overwinnaar was.
Dat vraagteken staat onder meer achter de ontmoeting tussen
Kroesjtsjef en Eisenhower in Amerika 1en achter de ontmoeting
van de Westelijke grote vier (2) tegen het einde van het jaar.
De wereld werd op 16 oktober een man armer, die de welvaart
van Europa en daardoor de Europese democratie gered heeft: George
Marshall (3), wiens plan tot financiële hulp ons uitgemergelde
werelddeel weer op de been hielp.
Een van de grootste overwinnaars van dit jaar was Macmillan (4),
die met een ongedacht grote meerderheid uit de Engelse verkiezings
bus kwam en het bewind der conservatieven met vier jaar prolon
geerde. Londen was het terrein van nog een triomf: hier (5) zien we
Makarios in de Engelse hoofdstad na het bereiken van overeenstem
ming over oplossing van het geschil over Cyprus, waar thans orde
en rust zijn hersteld.
Camp David (6) heette de „blokhut" waar Eisenhower en
Kroesjtsjef hun meest openhartige gesprekken voerden. De wereld
wacht nog steeds in spanning wie hier aan het langste eind getrokken
heeft en of hier werkelijk de basis is gelegd voor een ontspanning.
Ontspanning leek eerst wel te komen op Cuba. waar Fidel Castro
(7) in het begin van dit jaar eindelijk zegevierde, maar achteraf
bleek, dat het nog lang geen koek en ei is met de rust in dit gebied.
Rustig was het allerminst in Afrika, waar na onlusten elders aan
het einde van het jaar ook Kongo in beroering kwam. Koning Bou-
dewijn van België nam een resoluut besluit, door er zelf heen te
trekken en zich ter plaatse door de autoriteiten te laten voorlichten
(8). Wellicht heeft hij door deze moedige stap belangrijk bijgedragen
tot het vinden van een oplossing.
Twee huwelijken trokken in het afgelopen jaar zeer grote aan
dacht: het huwelijk van de Sjah van Perzië met Farah Diba (9) in
de laatste maand van het jaar en het huwelijk van Prins Albert van
België met Prinses Paola (10) op 2 juli te Brussel.
Een overwinning van de techniek op de zwaartekracht was deze
wonderlijke Engelse „Hovercraft" (11). een zweeftuig dat op 11 juni
op een luchtkussen het Kanaal overstak en misschien de voorloper is
van een nieuwe type voertuig met vele voordelen boven de normale
vaartuigen of vliegtuigen voor korte afstand.
In sommige Zwitserse kantons boekten de vrouwen een grote over
winning: zij mocht envoor het eerst stemmen (12)! Want zelfs in een
democratische wereld is dat recht nog altijd niet zo vanzelfsprekend
als het lijkt.
De natuur won het van de techniek toen op 3 december de stuw
dam van Fréjus in Zuid-Frankrijk bezweek en een watergolf het
stadje wegvaagde. Deze ruïne (13) van de eens zo sierlijke dam is
een triest monument ter nagedachtenis van de honderden, die in de
rampnacht het leven lieten.
Een andere vloedgolf, die der Chinese communisten, spoelde in het
begin van het jaar over Tibet. Moedig verzet werd helaas snel ge
broken, Tibetaanse monniken (14) leveren hun wapens in na het
einde van de strijd. Hun geestelijke leider de Dalai Lama heeft buiten
zijn land asiel gekregen.
Klaus Fuchs, de man die de atoombom aan de Russen uitleverde,
herwon zijn vrijheid na het grootste deel van zijn 14 jaren gevange
nisstraf te hebben uitgezeten. Hij ging (15) naar Oost-Duitsland,
waar hij thans een hoogleraarschap bekleedt.
In datzelfde Oost-Duitsland preekte, tot ergernis der machtsheb
bers, telkens weer dr. Otto Dibelius, het hoofd van de Protestantse
kerk in West-Duitsland. Op deze kansel (16) bleef hij het woord
voeren ook nadat hem het recht daartoe was ontzegd.
Tegenover deze triomf van de westelijke geest stond een specta
culaire triomf van de Russische techniek: begin oWtober werd door een
Russische raket voor het eerst een gedeelte van de „achterzijde" van
de maan (17) gefotografeerd, een prestatie die de bewondering ook
van de geleerden en technici in het westen afdwong.
Een overwinning van de brutale onverzoenlijkheid waarmee som
mige mensen denken te kunnen optreden was tenslotte de benoeming
van deze (18) geboeide Algerijnen tot onderhandelaars namens de
opstandelingen met de Franse regering. Zij waren in 1956 door de
Fransen gevangen gezet, en zij zouden thans namens hun landgenoten
het woord moeten voeren, met de Franse leiders rond de groene
tafel.
U ziet het: successen genoeg in het afgelopen jaar. De vraag is
echter: voor wie? Het antwoord op die vraag is erg belangiyjk. Want
U en wij hebben er nu eenmaal zo heel veel mee te maken!
