Prof. dr. E. den Tex
Leidse leerstoel in
aanvaardde de
de petrologie
WASMACHINES
C. L M. van (leef
FILMS
Opvolger prof. clr. II. P. Roever
Bazaar handwerkclub Vrijzinnig
Hervormden bracht f. 2592.op
Tienduizenste op de AM ATE
Rode Kruis reikt Laiidsteiner
plaquette en penning uit
Opgericht 1 maart 1860
Zaterdag 7 november 1959
Tweede blad no. 29893
Gistermiddag aanvaardde prof. dr. E. den Tex, gewoon Leids hoog
leraar in de petrologie, mineralogie en kristallografie als opvolger van
prof. dr. W. P. de Roever zijn ambt in het Groot Auditorium met het
uitspreken van een oratie over „de ontwikkeling van het structuur
begrip in de petrologie".
Emancipatie langdurig
en wisselvallig
Het emancipatieproces van de petro
logie. aldus prof. Den Tex, is geken
merkt door lange duur en grote wissel
valligheid. De oorzaak hiervan moeten
dele gezocht worden in het uitgesproken
tweeslachtige karakter van de gesteen-
tekunde, beurtelings het object van mi
neralogen en geologen. Voorts speelde
een rol dat de eenvoudiger determina
tiemethoden in de negentiende eeuw
opgesteld door kristallografen en mine
ralogen voor de meeste gesteenten niet
bijzonder geschikt zijn. In de eerste
plaats immers zijn de uitwendige kris
talvormen in polykristallijne aggrega
ten zelden zo goed ontwikkeld dat zij
herkenbaar zijn in de tweede plaats is
de korrelgrootte van de samenstellende
mineralen en hun onderlinge ver
groeiing vaak zo fijn, dat zij zelfs met
de loep niet meer te onderscheiden, laat
staan herkennen zijn. Dit geldt ook
voor andere aspecten van de aggregaten.
grote praktische bezwaren, zoals het
feit dat men slechts zo dikke coupes
van gesteentevormende mineralen kon
maken, dat zij ondoorschijnend waren.
Eerst toen men leerde, zeer dunne sne
den van gesteenten te vervaardigen en
bovendien gebruik ging leren maken
van de polarisatieverschijnselen van het
licht kon het microscoop vruchtbaar
worden gebruikt.
Erkenning
In impasse.
De petrologie bevond zich daardoor in
het midden van de negentiende eeuw in
een impasse waaruit zij slechts door de
toepassing van analytische middelen met
groter oplossend vermogen gered kon
worden. Het duurde dan ook niet lang
nadien, of de petroloog spiegelde zich
aan het voorbeeld van de bioloog die
soortgelijke moeilijkheden had onder
vonden en die een vruchtbaar arbeids
veld voor het microscoop had openge
legd.
en uitkomst
Omstreeks het einde van de negen
tiende eeuw was de schat aan kwalita-
tive mineralogische gegevens dusdanig
uitgebreid, dat de eertijds als afgehan
deld beschouwde vraagstukken omtrent
de ontstaanswijze van gesteenten op
nieuw actueel begonnen te worden. In
dien men de academische erkenning als
teken van volledige emancipatie mag
beschouwen, dan werd de gesteentekun-
de een zelfstandige wetenschap in het
jaar 1895, toen Joseph Paxson Iddings
benoemd werd op de pas geschapen
leerstoel in de petrologie aan de Univer
siteit van Chicago. Reeds spoedig begon
toen een opleving van de studie der ge
steentestructuren, toen men zwakke
plekken begon waar te nemen in het
bouwwerk, dat de negentiende eeuwse
petrologie had opgetrokken.
Prof. Den Tex behandelde voorts de
ontwikkeling van enkele nieuwe deter
minatiemiddelen en gaf fragmentarisch
de ontwikkeling van het structuurbegrip
en de structuurkennis aan.
Prof. De Roever (links) wenst
prof. Den Tex, die hem opvolgde
als hoogleraar in de petrologie, ge-
luk na zijn oratie tijdens de receptie
in de ontvangstzaal.
(Foto L.D./Holvast)
Twee pijlers
De ontwikkeling van het structuur
begrip in de petrologie, aldus besloot
prof. Den Tex het wetenschappelijk ge
deelte van zijn oratie, gaat hand in
hand met die van de petrologie zelve.
Een gesteente zal pas dan volledig ge
karakteriseerd genoemd kunnen wor
den, wanneer behalve zijn mineralogi
sche ook zijn structurele samenstelling
kwantitatief is vastgesteld. Op deze
twee pijlers zal de genetische klassifi-
catie der gesteenten te gelegenertijd ge-
grondvest moeten worden.
Prof. Den Tex besloot zijn oratie
met de traditionele toespraken, waarin
hij zich als hoge uitzondering tot twee
voorgangers op zyn leerstoel, prof. Nig-
gli en prof. De Roever kon richten.
Na de oratie vond een drukbezochte
receptie plaats in de ontvangstzaal van
de Academie.
BACH-CANTATE
IN DE KERKDIENST
Morgen zal in de dienst van de re
monstrantse gemeente een cantate van
Joh. Seb. Bach ten gehore worden ge
bracht. Het is cantate 79, een zgn. Re-
formationscantate „Gott der Herr ist
Sonh' und Schild".
Hoewel de cantate geschreven is voor
kerkelijk gebruik, gebeurt het tegen
woordig slechts zelden, dat een cantate
tot uitvoering komt in een eredienst.
De cantate, die in de remonstrantse
kerk wordt uitgevoerd, wordt gevormd
door een groots koor. twee mooie, aan
uitdrukkingskracht rijke aria's, een re
citatief en twee koralen. De uitvoering
geschiedt door het Leids Studenten
Zangkoor en het orkest „Collegium
Musicum", dirigent Huub Buurman.
JURIDISCHE VOORDRACHT
In het kader van de voordrachten voor
afgestudeerde juristen van de Neder
landse universiteiten, die mede toegan
kelijk zijn voor notarissen, kandidaat
notarissen, bestuursambtenaren, ambte
naren van de belastingdienst en andere
belangstellenden, spreekt op woensdag
11 november a.s. des avonds om 7.45 uur
in het Juridisch Studiecentrum „Gra
vensteen" (ingang Gerecht) prof. mr.
A. van Oven over het onderwerp: „Het
mededingingsrecht in de E.E.G.".
De dienst van de hervormde jeugd-
kerk zal zondag niet plaats vinden in de
aula van het gymnasium, doch in het
hervormd jeugdhuis „In de Moriaen'"
aan de Hooglandse Kerkgral ct.
Aanvankelijk stuitte de microscopi
sche studie der gesteenten echter op
vanaf f275.—.
A.E.G. - MIELE - ZANNUSI - CASTOR
BOTERMARKT 25 TEL. 22669
De verkoopdagen van de Hand
werkclub van de Vereniging van Vrijz.
Hervormden Leiden/Oegstgeest heb
ben totaal opgebracht f2592.59. Dit zal
worden aangewend voor een nader te
bepalen doel.
Ds. Hubeek, die dit aan het einde
van de gisteren gehouden drukbe
zochte feestavond bekend maakte, was
uiteraard zeer verheugd over dit re
sultaat.
In zijn slotwoord deed hij uitkomen,
dat de dagen niet alleen geslaagd mo
gen heten wegens de mooie som geld die
de waardevolle goederen inbrachten,
maar tevens omdat deze bazaar zulk een
groot aantal gemeenteleden binnen haar
„poorten" lokte. Deze jaarlijkse mani
festatie, die laat zien hoe er met hart
en ziel, met overgave en geloof wordt
gewerkt, oefent een activerende invloed
uit op de gemeente en dit is een be
langrijk winstpunt.
De voorzitter, prof. dr. K. A. H. Hid-
ding, had aan het begin van de avond
namens het bestuur woorden van dank
en waardering gericht tot allen, die op
enigerlei wijze aan het tot standkomen
van de hier bijeengebrachte eigenge
maakte kwaliteitsgoederen hadden mede
gewerkt. Prof. Hidding achtte het bij
zonder bemoedigend, dat ondanks het
feit, dat godsdienstig leven en kerk een
moeilijke tijd doormaken, er toch velen
gevonden worden die door hun arbeid
het kerkelijk leven stimuleren en de lei
ding in haar streven steunen. Het be
stuur wordt hierdoor versterkt in het
vertrouwen dat de plannen o.m.
Gisteravond konden wederom in de
aula van het Acad. Ziekenhuis aan
114 donors uit Leiden en omgeving
Landsteinerplaquettes en -penningen
worden uitgereikt. Aan 20 donors, die
reeds vijftien maal hun bloed afston
den, werd de plaquette ter hand ge
steld, terwijl 96 personen zij ston
den vijf maal hun bloed af in het
bezit kwamen van de Landsteiner-
penning.
Prof. dr. P. J. Gaillard, voorzitter van
de afdeling Leiden van het Ned. Roode
Kruis, dankte allen voor deze daad van
menslievendheid en onderstreepte nog
eens het belang van een dergelijke orga
nisatie, waarvoor 't aantal donors nooit
te groot kan zijn. Hierna ging hij over tot
het uitreiken van de plaquettes resp.
penningen.
De plaquette werd uitgereikt aan:
J. v. d. Zeeuw, P. van Wilgen, Alphen
aan den Rijn; L. C. van Rijn, Katwijk
aan Zee; P. J. Bakker, J. Th. Cassel,
Mej. G. M. M. Coster, D. Jasperse, H. J.
van Klinken, P. W. Laman, A. Lepelaar,
B. Raar, P. van Rossen, D. J. van Ros-
sum, Mevr. J. van Rossum-Roosendaal
te Leiden; A. S. Straathof, Leiderdorp;
J. Wassing, Noordwijk; H. G. Derogee,
Oegstgeest; J. C. van Klink, Roelof-
arendsveen; H. F. v. d. Burg, J. Klauke,
Voorschoten.
Voor de Landsteiner-penning kwamen
in aanmerking: M. Rijnsburger, E. Slof,
Ter Aar; P. van Wilgen, R. Wielinga,
M. S. Roos, Alphen aan den Rijn; G.
den Hertog, Hazerswoude; L. C. v. Rijn,
Katwijk aan Zee; L. Sijpesteijn, Kat
wijk aan den Rijn; E. Badon Ghijben,
Mej. E. M. F. Clements, F. van Duijn,
F. Dijkstra, Mevr. M. Frank-Beck, Mej.
E. Gosschalk, Mevr. M. Haasbeek-
Netjes, Mej. A. M. van Helsdingen, W.
van Ingen Schenau, J. J. van Kralin-Kruisfilms vertoond.
gen, E. W. J. H. de Liagre Böhl, H,
Nieuwenburg, Mevr. A. van Oosten-Van
Schaik, J. J. v. d. Pot, P. Ravensbergen,
N. C. Reizevoort, J. Roosendaal, P. van
Rossen, D. J. van Rossum, Mevr. J. van
Rossum-Roosendaal, N. B. C. v. Rijns-
wou, H. Schoenmaker, Mevr. J. Sloos-
Spierenburg, W. Sloos, H. J. A. Smit, J.
H. Teske, J. C. van Toren, G. J. Turk,
M. Tuurenhout, C. J. Verbiest, W. A.
Verhoogt, B. E. A. Verkuijl, M. B. J.
Verkuijl, Mej. M. C. Vinken, A. N. Vis
ser, P. A. v. d. Vliet, Mej. K. de Vogel,
J. W. van Weeren, J. A. van Westerop,
L. A. Willebrand, J. C. Wijnands, D.
Wijnen, W. Zeilstra te Leiden; G. Koe
nen, Mej. A. M. Straman, Leiderdorp;
W. P. Verkade, Leimuiden; J. v. Diest,
B. van Rijssel, G. Sonius, L. Filma,
Lisse; Mej. E. E. A. Altorf, A. C. Heems
kerk, Noordwijk aan Zee; W. Lindhout,
G. L. v. d. Meer, P. J. van Oosten, A.
Wijnands, Noordwijk Binnen; G. v. d.
Berg, W. Th. Salman, L. Steenvoorden,
Noordwijkerhout; B. J. Abswoude, M. J.
ten Napel, Mevr. W. L. Venema-Möh-
ring, Oegstgeest; W. J. Senne, Oude-
Wetering; Mej. A. R. Frantsen, Rotter
dam; H. J. Langejans, Rijnsburg; P.
Berg, A. v. d. Heiden, N. P. Schalk,
Sassenheim; A. C. A. v. d. Berg, J. G.
Datema, Mej. H. A. Schrama, H. L.
Schrama, Mej. H. M. Schrama, H. J. v,
Steijn, A. J. Strobbe, Voorhout; Mevr.
H. v. d. Heden-Sol, W. v. d. Waard, G.
Weggen, Voorschoten; A. C. van Moor-
sel, Mevr. A. M. Zwetsloot-Langelaan,
Warmond; Mej. M. M. Bunnik, Mej. C.
J. M. v. d. IJssel, Wassenaar; J. Evers,
Mevr. C. M. E. Straathof-Waasdorp,
Woubrugge; A. v. d. Veen, M. Vis, Zoe-
termeer; W. C. M. v. d. Salm en Mej
M. C. Turk, Zoeterwoude.
Na de uitreiking werden enkele Rode
kerkbouwactie van de vereniging
zullen slagen.
Op verzoek van de heer W. Snieder,
die de leiding van de avond had, werd
allereerst een jarige onder de aanwe
zigen toegezongen. Dit effende blijk
baar enigermate het pad voor mej. Ter
Beek, die tot taak had het publiek in
het zingen van enkele vrolijke liedjes te
onderrichten. Zulks geschiedde in een
vlot tempo en zij slaagde uitstekend.
Het gunstige resultaat beloonde zij met
het declameren van een schets van Car-
miggelt.
De heer G. C. Spiering, die als vorige
jaren de „commerciële" leiding had,
sprak tevens een propagandistisch woord
voor aansluiting bij de Handwerkclub.
Vervolgens toonde een modeshow een
zestal vermakelijke creaties, waarin het
ontwerp „clan" de eerste prijs verwierf.
Het verenigingsorgaan „Klanken'' en
„Vrije Geluiden" zag men als materiaal
verwerkt en uit het L.D. was een wel
zeer kunstzinnige jurk geknipt.
Na de pauze gaven drie jeugdige
speelsters een poppenkastvoorstelling
naar een geheel door hen zelf geschre
ven scenario, met eigen gemaakte pop
pen en zelf vervaardigd materiaal. De
vertoning, die de toeschouwers o.m. in
de kabouterwereld verplaatste oogstte
een dankbaar applaus en toen de speel
sters rondgingen, bovendien nog een
flink bedrag op hun geldbakjes.
Er blijft een gebrek
aan arbeidskrachten
Ook in rayon Leiden
Het gebrek aan arbeidskrachten blijft
ook in het rayon Leiden voortduren.
Sommige bedrijven overwegen zelfs om
krachten buiten de stad te gaan zoe
ken. In de kop van Noord-Holland of in
het oosten van het land, waar wellicht
de arbeidsreserve groter is dan hier.
Andere bedrijven, vooral in de textiel,
proberen het op een andere manier. Zij
huren elders in het land werkruimte om
daar een bepaald onderdeel van de fa
bricage te laten geschieden.
Hoe sterk het aantal werkzoekenden
is teruggelopen blijkt vooral erg duide
lijk in de sector van de ongeschoolde
arbeiders. Twee jaar geleden bedroeg
omstreeks deze tijd van het jaar het
aantal werkzoekenden nog over de zes
honderd. Vorig jaar was dat al terug
gelopen tot driehonderd. Aan het einde
van de vorige maand stonden er nog
slechts 37 ingeschreven.
De spanningen op de arbeidsmarkt
duren dus nog voort, al is de geregis
treerde arbeidsreserve gedurende de
maand oktober iets opgelopen. Dit is
echter in deze tijd van het jaar, wan
neer de seizoeninvloeden gaan mee
spreken, volkomen normaal. De toena
me van 't aantal ingeschrevenen uit de
horecabedrijven en van het aantal losse
arbeiders moet dan ook aan deze in
vloeden worden toegeschreven. De toe
name van het aantal werkloze bouw
vakarbeiders is ook niet het gevolg van
een minder gunstige werkgelegenheid.
Gezien de activiteit in deze bedrijfs
sector mag worden verwacht, dat dit
aantal weer spoedig zal teruglopen. Het
gaat hier echt om wrijvingswerkloos
heid.
Ondanks het totaal van 332 werklo
zen onder wie een groot aantal
moeilijk te plaatsen minder-validen
kan men zeggen, dab met uitzondering
van de horecabedrijven, de werkgelegen
heid nog uitermate gunstig is. De vraag
naar personeel blijft onveranderd groot.
Ook aan vrouwelijk personeel bestaat
nog steeds een grote behoefte. Vooral in
de textiel- en confectiebedrijven. De
produktie van de textielbedrijven zou
nog belangrijk kunnen worden opge
voerd als de grote tekorten aan vrou
welijk personeel geheel of ten dele zou
den kunnen worden aangevuld.
Verkeerde foto
Tot onze spijt publiceerden wij giste
ren bij het bericht over het overlijden
van de oud-directeur-geneesheer van
Endegeest een onjuiste foto. Deze foto
was niet van dr. Stuurman, maar van
de reeds eerder overleden oud-direc
teur Stuurman van het Openbaar
Slachthuis. Wij bieden de betrokken fa
milies onze verontschuldigingen aan
voor deze verwisseling.
VAN DEZE WEEK:
lllllllllllllllll
„De Amate verheugt zich erover van
avond de tienduizendste bezoeker te
kunnen begroeten. Wil de houder van
het toegangsbewijs niet het nummer
6 6 8 0 4 zich op het toneel vervoegen".
Deze woorden schalden gisteravond
omstreeks tien over negen door de
stadsgehoorzaal. Achter in de zaal
klonk een kreet en ging een hand om
hoog. Even later stond een glunderende
heer J. G, Wisse, Aloelaan 8, met zijn
echtgenote op het podium, temidden
van de unieke collectie exotische mu
ziekinstrumenten.
Hij had de gehele dag op een meubel
beurs doorgebracht en het had maar
weinig gescheeld of het echtpaar Wisse
had toch maar afgezien van het plan
om de missietentoonstelling te bezoeken.
Ze hadden er bepaald geen spijt van
toch maar gegaan te zijn, want uit han
den van de heer A. A. Th. van Schie
mochten zij een waardebon van 75 gul
den in ontvangst nemen. Een onver
wacht meevallertje.
Dat zeiden de missionarissen een dag
tevoren ook. toen zij door het Amate
comité onthaald werden op een ver
vroegd Sinterklaasavondje Want op die
bijeenkomst kregen alle 29 deelnemen
de orden een bronzen klok aangeboden.
En daarnaast was er een verloting op
touw gezet, waarbij o.m. een flinke sta
pel altaarbenodigheden aan de man
Links het echtpaar J. Wisse-Heijn,
dat in het bezit was van het tien
duizendste verkochte toegangs
kaartje voor de missietentoonstel
ling in de Stadsgehoorzaal. De heer
A. A. Th. van Schie overhandigde
een waardebon van 75 gulden.
(Foto L.D./Holvast)
werden gebracht, vervaardigd door de
r.-k meisjesvakschool, een altaar, ge
maakt door leerlingen van de Don Bos-
coschool en een aantal ballen, verza
meld door de sportverenigingen. De
missionarissen waren er bijzonder
enthousiast over.
Maar niet alleen de missionarissen.
Ook deken Haring glunderde, toen hij
van de heer Schlatman een klok in ont
vangst inocht nemen. Het wordt het
hoogste klokje in het carillon van de
Lodewijk's toren.
En pastoor Van Rijn van de Leonar-
duskerk was even gelukkig met de
„Auxentuis van Schalen"-klok, die voos
de Antoniuskerk bestemd is. De kerk
aan de Boshuizerlaan staat er nog niet,
maar één klok heeft men alvast.
En Verbum Dei kreeg ook al een klok,
Voor het nieuwe kerkje.
jAlle schijnwerpers aan"
Acrobatische Mariha Rökk
Luxor Het is merkwaardig welk een
acrobatiek de niet meer jonge Marika
Rökk als revuester nog ten beste geeft in
de Duitse film „Alle schijnwerpers aan".
Marika Rökk, met formidabele vaart
dansend en zingend, tezamen met onze
landgenoot Johannes Heesters, ook niet
meer jong in een overigens stompzinnig
verhaal, dat echter toegespitst wordt op
een serie gevarieerde revuescènes in ka
kelbonte kleuren.
Er is van alles bij gehaald om Marika
Rökk in dit snelwisselende geheel te
laten triomferen: het wordt U zwart,
geel, rood, groen en wit voor de ogen
en telkens verschijnt zij weer in een an
der gewaad of in een ander décor, tot
dat niet alleen de danseres, na al het
gesol, en gejonas, dat men met haar uit
haalt, op haar voetjes terecht komt,
maar ook de ganse geschiedenis: de bei
de hoofdfiguren blijken nooit gescheiden
geweest, doch altijd getrouwd. Die schei
ding was een formele vergissing: van
nu af aan kunnen ze weer volop geluk
kig met elkaar zijn!
De revue heeft natuurlijk een uitbun
dig succes, want behalve Marika Rökk,
treden er zoveel danseresjes en dansers
en zoveel ensembles in op, dat de men
sen in het theater „waar" voor hun geld
krijgen.
Ze kijken ademloos toe en begrijpen
niet, dat Marika Rökk van al haar ca
priolen niet even ademloos wordt.
Ze houdt echter tot het bittere einde
vol, omringd door alle partners, die haar
letterlijk op de handen dragen.
Johannes Heesters als de echtgenoot
en tevens als componist van de
revuemuziek krijgt in dit onvermoei
bare dansgeval niet veel kans zich te
laten gelden. Hij komt naast zijn vrouw
wat sukkelachtig in de verdrukking: de
temperamentvolle Marika Rökk eist, on
danks haar jaren, alle aandacht bij
voortduring voor zich op.
Nog altijd weet zij haar naam van
„ongekroonde koningin van de Duitse
revuefilm, hoog te houden en dwarrelt
door deze aaneenschakeling van dolle qn
dwaze situaties in een „non stop"-roes
van kleur, beweging en muziek, onder de
regie van Georg Jacoby.
„De hel van Noord-Afrika"
Beklemmende oorlogsfilm
LIDO Meer dan veertien jaar gele
den eindigde die verschrikkelijke trage
die, die de geschiedenis is ingegaan als
wereldoorlog nummer twee. Maar niet
voor de filmmakers. Die zouden nog ja
renlang doorgaan met het reconstrueren
van details uit dit verschrikkelijke dra
ma. En ook vandaag de dag worden wij
nog geconfronteerd met deze oorlogs
film. Zij tonen de kleine mens in die
schier onstuitbare verwoestingsgolf, die
over de wereld daverde. Wat waren vijf
mensen in die 2 miljoen, die in '42 in de
die twee miljoen, die in 1942 in de
pesschroelende hitte van de barre woes
tijnen van Noord-Afrika een verbeten
strijd uitvochten? Hoe nietig lijken hun
avonturen in dat totale beeld van el
lende en ontbering, van wreedheid en
verwoesting? Maar toch, Christopher
Landon heeft een boeiende roman ge
schreven van hun tocht van Tobroek
naar Alexandrië. En de bekwame Britse
regisseur J. Lee Thompson heeft naar
dit boek een aangrijpende film gemaakt.
Drie mannen en twee vrouwen in een
ambulance-auto.. Hun strijd tegen de
oprukkende Duitse legers, hun strijd te
gen de dorst, de hitte en de moeilijkhe
den, die het onherbergzame landschap
oplevert. En dan blijkt een van de man
nen nog een spion te zijn. Maar in het
voortdurend gevecht tegen de elementen
blijkt hij een goed kameraad. In enkele
scènes heeft J. Lee Thompson een bij
zonder niveau bereikt. Ondraaglijk voert
hij de spanning op als het groepje door
een mijnenveld trekt en groots zijn de
opnamen, wanneer de twee Britten en
die ene overgebleven vrouw al hun
krachten moeten inspannen om de spion
te redden, wanneer hij in een verrader
lijk zoetmoeras dreigt weg te zinken. Het
zijn ontegenzeggelijk knappe hoogtepun
ten in een film, die hier en daar aan
gebrek aan tempo mank gaat, maar des
ondanks een beklemmend beeld geeft
van het individu temidden van het oor
logsgeweld.
Het is overigens niet de simpele triomf
van een bekwaam regisseur, want John
Mills als de uitgeputte kapitein Anson,
Anthony Quayle als de sterke Duitser,
Harry Andrews als de sympathieke ser
geant-majoor Tom Pugh en Sylvia
Syms als de energieke verpleegster
Diana Murdoch bewijzen, dat de film
maker het niet alleen kan. Hun creaties
geven gestalte aan dit spannende, aan
grijpende en beklemmende drama, dat
niet voor niets op de Berlinale in Ber
lijn bekroond werd.
Zolang er mensen zijn"
Geprolongeerd
Trianon De veelomvattende film
„Zolang er mensen zijn", naar de veel
gelezen roman van Fanny Hurst „Imita
tion of life" is geprolongeerd.
Fanny Hurst wist het gemoed te be
spelen en ook in deze kleurenfilm doet
zij dit in grote mate, mede door de wijze
waarop de conflicten zijn behandeld:
enerzijds het leven ener ambitieuze
vrouw, die als toneelspeelster successen
wil behalen, daarin slaagt, doch dan tot
de conclusie komt, dat dit alles is en
tenslotte in het huwelijk haar geluk
vindt, anderzijds de strijd tussen een
„zwarte" moeder en haar dochter, die
voor de buitenwereld het koste wat het
kost aan de wereld het geheim van haar
afkomst niet wil prijsgeven.
Stof genoeg voor een boeiende han
deling. voor veel ontroerend sentiment
en voor vlot spel van alle medewerkers,
onder wie Lana Turner in het voorste
gelid!
Een vrouw van slechte
reputatie
Boeiend raadsel, filmisch en
psychologisch meesterlijk
Casino Dit werk uit de studio's van
Arthur Rank is niet alleen door het on
derwerp een zeer boeiende detective,
maar ook psychologisch èn filmisch een
hoogst interessante prestatie. Het ge
geven is eenvoudig: de waarzegster As-
tra blijkt vermoord te zijn en de politie
houdt zich bezig met de vraag, wie de
dader is. De recherche krijgt bij haar
onderzoek sterk uiteenlopende informa
ties. Een bemoeizieke buurvrouw, die
Astra als werkster hielp, ziet in de ver
moorde vrouw een „dame"; Astra's zus
ter schildert haar als een verlopen type,
vol valse streken; een zeeman blijkt
trouwplannen te hebben gehad en een
bejaarde winkelier uit de buurt had zich
ingebeeld, dat Astra en hij eveneens een
gemeenschappelijke levensweg zouden
kiezen. Voorts is er nog een rol wegge'
legd voor Dirk Bogarde, die aanvanke<
lijk met Astra omging, maar later de
voorkeur gaf aan haar zuster. Is hij de
moordenaar of moet die gezocht worden
onder de anderen? Het raadsel waarvoor
de politie zich geplaatst ziet, houdt ook
de toeschouwer tot het laatste bezig en
eerst kort voor het einde van de film
komt de verrassende oplossing van dit
drama.
Zoals gezegd is de uitwerking van het
gegeven zeer interessant, omdat ieder
zijn eigen kijk op het karakter van de
vermoorde vrouw heeft gehad. Telkens
grijpt de film in flash-backs terug op
die onderling sterk verschillende oorde
len. Alleen in een film konden dezelfde
tonelen vlak achter elkaar op geheel uit
eenlopende wijze belicht worden: op het
toneel b.v. zou dit onmogelijk zijn ge
weest, evenmin trouwens als in een boek.
Dit is dus wel een echte film geworden,
d.w.z. een werk, dat een volstrekt eigen,
cinematografisch karakter draagt. De
jonge regisseur John Cresswell heeft alle
eer van dit meeslepende brok leven,
waarin Jean Kent, Dirk Bogarde, John
McCallun en Susan Shaw hun rollen op
voortreffelijke wijze vertolkten. „Een
vrouw van slechte reputatie" is dus een
film, die om meer dan één reden een
gang naar het theater aan de Hoge-
woerd rechtvaardigt.
„De laatste torpedo"
Uitstekend beeld
Rex De film, die deze week in Rex
draait is er een, die weer eens een beeld
geeft van de strijd in de Pacific tijdens
de laatste wereldoorlog, AmerikaJapan.
Onderzeeërs van de eerste natie tegen
vliegdekschepen van de tweede.
De film onderscheidt zich door het
uitstekende beeld, wat zij geeft van de
duikbotenoorlog en de spanning, die er
heerst in de onderzeeërs tijdens de
strijd.
Dat er in deze film zoals in zovele
oorlogsfilms ook weer gesmeten wordt
met valse heroïek, was kennelijk niet te
voorkomen.
Glenn Ford en Michael Redgrange
spelen de hoofdrollen.
