Nederlandse invasie in
liet Rijn- en Alirgebied
Sunil wast
stralend wit...
KENNISMAKING OP ZEE MET JONGEREN
UIT AMERIKA EEN APARTE BELEVENIS
Tweederde der buitenlanders is
uit ons landmaar men vergeet
helaas de rechter Rijnoever
WITTER DAN HET
WITSTE: KONIJN
en
spaart uw linnenkast
Frankgul en onstuimignadrukkelijk anders
dan de gemiddelde Europeaan
Opgericht 1 maart 1860
Woensdag 29 juli 1959
Derde blad no. 29807
(Van onza correspondent in Bonn)
De laatste weken van juli hebben de stroom Nederlandse toeristen,
die per fiets of auto de Rijn tussen Bonn en Koblenz en het Ahrdal
bezoeken, tot een complete invasie doen worden. Ze komen daarheen
als individuele trekkers, die per fiets het onderste uit de kan van het
toeristische genoegen willen halen, maar ook als collectiviteiten:
muziekkorpsen, voetbalverenigingen, kaartclubs. Want een groot deel
van de Rijn- en Ahrtoeristen behoort tot de grote groep van mensen
die niet te veel kan missen en toch in het buitenland wil zijn. En die
tegelijkertijd een paar dagen ongezouten plezier wil hebben!
Westerwoud is zeer
aantrekkelijk
Ruw geschat bestaat tweederde van
de buitenlandse toeristen in het gebied
van Rijn en Ahr thans uit Nederlan
ders! In negen van de tien gevallen
gaan ze naar de Drachenfels het
tandradbaantje, de ezeltjes, de kitsch
in de vele winkels en de bepaald
mooiere Petersberg waarheen de auto
weg een sensatie op zichzelf is. Verder
is de aandacht voor deze rechter Rijn
oever in de meeste gevallen maar pover.
Men rijdt liever naar het Ahrdal: naar
Bad Neuenahr om een gokje te wagen,
naar Ahrweiler en Altenahr om een
bergrit je te maken en om als maar
kitschwinkeltjes te zien.. De toeris
tenindustrialisatie heeft hier een hoge
graad van perfectie bereikt, hoewel
menig toerist nog altijd met bewonde
ring straatje-in-straatje-uit loopt, waar
van enig natuurtafereel al lang geen
sprake meer is. Een enkeling waagt zich
dieper het Ahrgebergte en de Eifel in
en maakt een sensationeel ritje over de
racebaan van de Nürburgring, komt in
Adenau en bezoekt het prachtige Daun
of het niet minder fraaie Maria Laach
aan de Laacher See. Twintig kilometer
verder gaat men ook hier al weer on
der in de grote toeristenstromen van de
Moezel: in het nog altijd prachtige Co-
ohem, in Zeil en hoe al die mooie Moe
zelplaatsjes heten, verbonden als zij
zijn aan vele, Moezelwijnmerken. Dit
gehele gebied aan de linker Rijnoever,
van Bonn, via Bad Godesberg en Re-
magen tot Cochem, Ahrweiler en Ko
blenz, is al vele jaren geleden afge
graasd door generaties Nederlandse
toeristen. En nog altijd wemelt het er
van Nederlandse auto's en fietsen,
caravans en tenten..
Maar hoevelen gingen naar de rech
ter Rijnoever, waar het bepaald stiller
is, het hele jaar door, waar men nog
rustige dorpjes kan ontdekken, met
kleine pensions en cafeetjes? Men kan
de Autobahn nemen van Keulen uit
tot de aftakking Bad Honnef-Linz.
Men vermijdt dan de (on)gezellige
drukte rond Königswinter en de Dra
chenfels, maar komt van de Autobahn
direot in een prachtig heuvelgebied.
Van de Autobahn-aftakking rijdt men
naar Linz langs complete ravijnen en
diepe hellingen tot men in dit kleine
plaatsje terecht komt, waar het in deze
dagen bepaald vol is. Maar het is er
niet zó duur: de wijn noch het bier, het
eten noch de pensions en het is er een
en al schilderachtigheid. Van Linz rijdt
men langs de Rijn naar Bad Hönnin-
gen en van hieruit begint het goede le
ven eerst recht. In Waldbreitbach en
Rosbach, in Nieder Breitnach en tal
van andere dorpjes vindt men hier
midden in het Westerwoud een
prachtig landschap, heuvels met een
fikse klim, dorpjes met zwembaden in
snel stromende riviertjes.
Stille wegen voor elke auto geschikt,
kampeerplaatsen langs boszomen en
beekjes. Nauwelijks 20 k 25 km van de
grote toeristische centra is hier door de
vreemdelingenindustrie nog nauwelijks
Afscheid dr. Rutgers
Als vice-president
Raad van State
Dr. A. A. L. Rutgers, aan wie, ge
lijk gemeld, wegens het bereiken van
de 75-jarige leeftijd met ingang van
1 augustus eervol ontslag is verleend
als vice-president van de Raad van
State, heeft gistermiddag voor de
laatste maal de vergadering van dit
hoge college van Staat voorgezeten.
Aan het einde van de vergadering
werd dr. Rutgers toegesproken door
het oudste lid, de heer J. Th. Fürstner,
die daarbij namens de leden van de
Raad van State aan de heer Rutgers
een afscheidsgeschenk, bestaande uit
een zilveren gebruiksvoorwerp, aan
bood.
De heer Fürstner schetste de loopbaan
van dr. Rutgers en wees op de bijzondere
verdiensten van de scheidende vice-pre
sident, welke ook door de Koningin zijn
erkend door de bevordering van dr. Rut
gers tot Comandeur in de Orde van de
Nederlandse Leeuw. Staatsraad Fürst
ner zegde mede namens zijn collega's
dr. Rutgers hartelijk dank voor de voor
treffelijke wijze, waarop deze aan de
vergaderingen van het college leiding
heeft gegeven.
Hierna sprak dr. Rutgers woorden van
afscheid, daarbij uiting gevend aan zijn
gevoelens van dankbaarheid, die hem
bij dit afscheid vervullen en met name
ook dank brengend voor de prettige sa
menwerking met de leden van de Raad.
alsmede voor het hem aangeboden ge
schenk. Spreker zei. in zijn leven meer
malen te hebben moeten afscheid ne
men, doch steeds wegens het aanvaar
den van een nieuwe werkkring. Thans
echter wacht geen nieuwe taak, maar
spreker gevoelt dit, gelet op zijn leeftijd
niet als een bezwaar en juicht het toe
dat door zijn vertrek geen vacuum ont
staat, aangezien zijn opvolger, de heer
Beel, reeds is benoemd en sprekers taak
direct overneemt.
Gisteravond vond een door de leden
van de Raad van State aan dr. Rutgers
aangeboden afscheidsdiner in hotel De
Wittebrug plaats. Aan deze maaltijd za
ten mede aan de. oud-leden van de
Raad van State, alsmede enige hoofd
ambtenaren.
Vrijdag a.s. zal dr. Rutgers van het
bureau van de Raad van State afscheid
nemen in een besloten samenkomst van
de ambtenaren van dit college.
aangeraakt gebied, dat zich uitstrekt
over de Autobahn Keulen-Frankfort
heen tot diep het Westerwoud in, oost
waarts tot Marburg en Wetzlar.
Hier vindt men nauwelijks winkel
den met kitsch en „kunst", hier geen
uitdagende café's met de „beste" wij
nen, maar doodgewone natuur en dorp
jes met goede wijn: rode wijn van de
Dattenberg bij Linz. en de normale
Rijnwijn van ieder goed jaar en tegen
redelijke prijzen. Trouwens, het prijs
peil in dit gebied ligt zeker beneden
dat van de centra, waar men zich al te
zeer heeft ingesteld op vreemdelingen,
op volgens de volksmond nog altijd
„steinreiche Hollander"., die inder
daad in Ahrweiler, Bad Neuenahr en
waar ook in de Ahr- en Moezeldalen
hun marken snel laten rollen! Die al
tijd in een hossende feeststemming
schijnen te zijn en die zonder feestmut-
sen en menig vaderlands lied niet echt
uit kunnen zijn als zij in bussen onder
elkaar zijn. Voor de gezellige Rijnlan
ders zijn zij dan ook „gemütliöhe Hol
lander" die men een rustiger vakantie-
lot zou willen toewensen in het mag
nifieke Westerwoud..
Hier is met Sunil gewassen, dat
hemelsblauwe Sunil, waarin al
het wasgoed stralend wit wordt...
werkelijk stralend wit!
Bleken en blauwen kunt u zelfs
vergeten. Met Sunil hebt u min
der waswerk, minder te wringen,
dus... minder slijtage.
Waar Sunil de was doet, blijft
alles veel langer nieuw. Ook was
machine en wringer varen er wel
bij!
Neem meteen
het voordelige
reuzenpak
SUN I7.6ÖCE
Ervaringen op De Grote Beer
(Van onze Parijse correspondent)
Een reisje naar Europa heen en weer is voor een gemiddelde Ame
rikaan in onze dagen echt niet zoiets ademstokkend overrompelends
meer. Voor een Amerikaanse student is zo'n trip van ettelijke duizen
den kilometers eigenlijk niet zo veel meer dan het schoolreisje
Bilthoven—Amersfoort (in de zesde klas zijn we zelfs eens helemaal
naar Amsterdam en Marken geweest) waarmee wij in onze prille
dagen een eerste verkenning van de grote buitenwereld ondernamen.
De Amerikaan heeft in zijn land, dat een heel werelddeel beslaat,
natuurlijk wel van jongsafaan in lange afstanden leren denken. Maar
toch kan ook de financiële kant van het probleem niet helemaal ver
waarloosd worden. Die zijde weegt voor hem, met zijn hoge levens
standaard en zijn over-gewaardeerde dollar, echter ook maar betrek
kelijk licht.
Intelligente kern met grote perspectieven
maar ook ontstellende oppervlakkigheid
Uit welgestelde
een paar leuke
middenstand
gerecruteerd
De heenreis Amsterdam-New York
hadden we gemaakt in gezelschap van
een vijfentwintig Zweedse studenten,
die tijdens hun vakantie nu eens ken
nis met Amerika gingen maken. Zwe
den is een welvarend land. Maar naar
hun gesprekken, gedragingen, koffers
en kleren te oordelen moesten deze
jongens en meisjes van omstreeks de
twintig jaren toch bovendien nog wel
tot de meest bevoorrechte kringen van
hun land behoren.
Op de terugreis was onze boot ,.De
Grote Beer", volgestouwd met jeugdige
Amerikanen. Welnu: men behoefde
heus geen dieptepsyoholoog of socio-
gisch expert te wezen om met een eer
ste oogopslag te kunnen constateren
dat deze jongelui zeker niet tot de elite
(maatschappelijk gesproken) kon wor
den gerekend, maar uit de, laat ik zeg
gen, welgestelde middenstand was ge
recruteerd.
Er wordt over de oppervlakkigheid en
over het ongelikte barbarisme van de
Amerikaan in Europese kringem nog
wel eens meesmuilend gemompeld.
We zouden er nu ook nog wel een
paar boekjes over open kunnen doen.
Maar aan de andere zijde zal men
toch evenmin uit het oog mogen ver
liezen dat hun welstand hen in staat
stelt op jonge leeftijd al heel wat
meer van de wereld te zien en heel
wat meer kennis op te doen dar de
meest bevoorrechte leden van Euro
pa's hoogste standen in hun rijpste
ouderdom.
Onder die jeugdige Amerikaanse rei
zigers waren er ettelijken, die Europa,
het land hunner stamvaders, al ver
schillende keren eerder hadden bezocht,
en een groep van vijf en zeventig jon
gens en meisjes bepaalde zich deze zo
mer niet eens tot het westelijke deel
van ons continent, maar ging, achter
het ijzeren gordijn, in de drie maanden
van hun Europese verblijf, nu ook nog
eens Moskou, Leningrad en Warschau
even bezoeken. We hebben eveneens een
meisje gesproken dat er zonder het
minste blosje ruiterlijk vooruit kwam
dat ze van daddy als vakantiecentje
een kleine tienduizend gulden had mee
gekregen. Met zo'n sommetje kan je
natuurlijk ook wel
weekjes passeren
Niet alleen een vakantie-
verietje
Toch beschouwde een deel van onze
reisgenoten de reis niet enkel en uit
sluitend als een vakantieverzetje. Voor
hele groepen was de tocht een ware
studiereis. Ze hadden op hun universi
teiten en colleges al heel veel over Eu
ropa gehoord en geleerd, en die kennis
gingen ze nu eens ter plaatse aan de
feiten toetsen. Er waren aankomende
geologen, sociologen, dokters, journalis
ten en economen onder, die al zeer wel-
beslagen ten ijs verschenen en uit de
talloze vragen die ons en andere Euro
peanen tijdens en na de verschillende
lezingen werden gesteld viel duidelijk
op te maken dat je hier heus niet met
de „doorsnee-Yankee-doing-Europe"
had te maken. Het geld dat hun vaders
voor deze reis hadden uitgetrokken
werd dan ook voor hun studie en alge
hele vorming uitstekend besteed.
De kennismaking met of ontdekking
van dit slag jonge Amerikanen, die
natuurlijk ook hier een minderheid
vormden, was voor ons persoonlijk
dan ook nog wel de meest positieve en
boeiendste ervaring van de reis.
Ook in de jonge Amerikaanse gene
ratie schuilt zo gelukkig een gezonde
kern die zich bewust tegen de alge
mene tendens van vervlakking en
materialisering verzet. De kern be-
staat uit intelligente en geïnteres
seerde jonge mensen met gevoel voor
kunst, voor kwaliteit en voor levens
waarden. Vrije mensen, zoals men ze
in Europa maar heel zelden ontmoet.
Ze hebben geen of tenminste niet
onze complexen, zij zijn onbevangen
in hun weetgierigheid, onbevreesd om
allerhande sociale en politieke waar
heden in het gezicht te zien. en bereid
diep op de verschillende onderwerpen in
te gaan.
Dat een flink deel de verleidingen
van al te goedkope, want belastingvrije,
alcoholica niet steeds zegevierend door
stond, moeten we, met alle konsekwen-
tie3 van die capitulaties, maar over het
hoofd pogen te zien. Wanneer men,
waar dan ook ter wereld, de whisky, de
bols, het bier, de wijn en de champagne
tegen prijzen ter beschikking stelt, die
praktisch te verwaarlozen zijn, dan is
overal het hek van de dam en worden
een paar remmen losgeworpen. Dat is
geen specifieke Amerikaanse zwakheid.
Gebrek aan respect
Maar ernstiger is dat ze óók in nuch-
Amerikanen zelfs op een concert niet
meer kunnen luisteren.
Datzelfde symptoom van vervlakking,
van verslapping der concentratie,
kan ook in allerlei andere domeinen
van het Amerikaanse culturele leven
worden waargenomen: de digest's de
musicals, waarin klassieke of moder
ne toneelstukken voor de gangbare
consumptie worden toebereid, de se
lecties op grammofoonplaten van
symfonieën of concerten etc.
Markante verschillen
We willen ons natuurlijk na twee we
ken verblijf in de Verenigde Staten geen
definitief oordeel aanmeten over het
Amerikaanse leven, het' culturele doen
en het culturele laten. Maar in deze mi-
crocosmos van de Amerikaanse jeugd
waartussen we tien dagen hebben ge-
tere toestand zich soms toch wel héél jlee^ konden we toch wél een aantal
vrijgevochten gedragen. Dat ze zo
schrikwekkend weinig consideratie heb
ben voor hun medemensen. Het behoor
de tot onze taak elke middag een con
cert met grammofoonplaten of van .le
vende muziek" in te leiden, en het viel
ons dan iedere keer weer op dat het
volslagen onmogelijk was ook maar een
minimum aan stilte te doen heersen in
een zaal die niettemin voor dat doel
was gereserveerd.
Men liep rond, praatte, kaartte, ver
schoof stoelen en tafels, en naar de
muziek werd door de meerderheid maar
met een half oor geluisterd. Gebrek aan
respect voor anderen die wél van die
muziek wilden genieten. Maar ook ge
brek aan eerbied voor de muziek zelf.
Ook dat aspect van het Amerikaanse
gedrag is uit de omstandigheden wel te
verklaren. In Amerika hoort men overal
muziek. In de treinen de autobussen,
op straat, in de winkels, in kantoren,
gangen, liften en ook in de vrije na
tuur of in de parken waar de wandelaar
een draagbaar radiotoestelletje in de
hand houdt of in de vestzak heeft ge
stoken.
Muziek is voor hen een onontbeerlijk
element geworden. Maar een element
van uitsluitend decoratieve orde. Men
hoort muziek, doch luistert er nooit
meer naar. Deze dispositie of juis
ter: indispositie met betrekking
tot de muziek veroorzaakt dat de
markante eigenschappen waarnemen,
die de gewone toerist in korte tijd mis
schien niet zo snel en sterk had opge
merkt. Eigenschappen van positieve en
van negatieve aard, maar waardoor de
Amerikanen in ieder geval zich wel
krachtig van ons Europeanen onder
scheiden.
Ze leven frank en gul en sikkeneuri
ge gezichten kom je bij hen niet tegen.
Ze trekken vaak onstuimig van leer. Op
een vorige reis had de Holland-Ameri-
kalijn een rekening van drieduizend
gulden moeten indienen vanwege alle
dekstoelen die de heren en dames, zo
maar voor de grap, over boord hadden
gesmeten. Een mooi gezicht! En mis
schien ook wel een uiting van Ameri
kaanse folklore. Men heeft ons tenmin
ste verzekerd dat het voor de terugkeer
in New York gebruik is dat alle studen
ten-passagiers hun oude bagage en kle
ren stelselmatig, op het zeer hoognodige
na, ten prooi aan de golven in de zee
plegen te werpen.
Niet generaliseren! Niet alle Amerika
nen zijn vandalen of barbaren. Maar
in hun gedragingen verschillen ze toch
wel zeer nadrukkelijk van ons. In de
goede èn in de minder gunstige zin.
Maar gezegd mag worden dat een
minderheid, hun elite, over mogelijk
heden van ontwikkeling beschikt die
wij hier niet kennen en waardoor
voor die goede ketrn of intelligentia
Dode en zeven
zwaargewonden
Bij botsing te De Bilt
Gelijk gisteren in een gedeelte onzer
vorige oplage gemeld, is gistermiddag op
de Utrechtse weg ter hoogte van de Bilt
een gecompliceerd verkeersongeluk ge
beurd, waarbjj zeven mensen zwaar ge
wond werden en een gedood.
De heer Werner en vijf medepassa
giers zaten in een personenauto met een
GN-nummerbord (voor buitenlanders in
Nederland), die op de rechterrjjbaan
van de Utrechtseweg achter een trekker
in de richting Zeist reed. Op een gege
ven ogenblik begon de auto om onver
klaarbare redene te slingeren en raakte
daarbij de achterkant van de trekker.
Hierna schoot de wagen naar de andere
kant van de weg en botste tegen de
voorkant van een in de richting Utrecht
radende NBM-bus op, die op dat mo
ment een vrachtauto passeerde en zich
dus op de tweede rijbaan bevond. De
wagen van de heer Werner raakte ver
volgens een personenauto die achter de
bus aankwam en werd toen door de
lucht weer naar de andere weghelft ge
slingerd.
De 65-jarige heer Werner uit Soest
werd gedood.
Zijn echtgenote, mevrouw J. Werner-
Kuehbauen, 67 jaar, de heer N. W. de
Groot, S7 jaar, consul in Port-9aid en
met verlof in Nederland, zijn vrouw,
mevrouw G. J. W. de Groot-Werner, 34
jaar en hun twee kinderen, H. L. F. de
Groot, 10 jaar en G. J. W. de GToot, 6
jaar werden zwaargewond. In de twee
de auto zaten de heer P. ten Bergen,
59 jaar, tandarts te Soest en zjjn assis
tente, mej. A. Kaptein, 48 jaar, die even
eens zwaar gewond werden.
Verschillende zwaargewonden moesten
uit de brokstukken der auto's bevrijd
worden. Het verkeer werd een half uur
over de fietspaden omgeleid.
der Amerikaanse spes patriae nog
zeer verre perspectieven worden ge
opend, die de Europese jeugd niet is
voorbehouden.
Dolce far niente. Amerikaanse stu
denten maken onder leiding van
de NBBS hun eerste reis naar
Europa
Keerzijde
Maar gemakkelijk hebben ze het niet.
De keerzijde van de Amerikaanse on
bevangenheid en spontaniteit die de
Europeaan zo frappeert en zo snel
voor hen inneemt, is men moet
dat wel erkennen een gebrek aan
elementaire wellevendheid en vaak
zelfs aan beschaving. En met die
keerzijde van de Amerikaanse medail
le hebben we eveneens hardhandig
kennis mogen makon.
i
fiÜÜÜffi Irr'r
