Limburg bereidde Koning Boudewijn
grootse ontvangst in Maastricht
Maria Menegliini-Callas zong in
het Amsterdams Concertgebouw
Een kleurrijk folkloristisch
spel op het Vrijthof
Teleurstellende indrukken
ondanks het extatisch rumoer
Opgericht 1 maart 1860
Maandag 13 juli 1959
Derde blad no. 29793
Geestdriftig afscheid 11a glorieus bezoek
Koning Boudcwijns glorieus bezoek is ten einde, na een grandioze
ontvangst in Maastricht, waar het, als overal elders, geestdriftig is
toegegaan! De door Prins Bernhard bestuurde regerings-Dakota,
waarin zich de vorstelijke personen bevonden, landde zaterdagmorgen
om 11.30 uur onberispelijk op het vliegveld Zuid-Limburg, opgewacht
door vele autoriteiten.
Koningin Juliana, gekleed in een blauwgroen zomertoilet met witte
toque met blauwgroene veren, was de eerste die uitstapte, op de voet
gevolgd door Koning Boudewijn in beige kostuum en Prins Bernhard
in bruin colbert.
De koninklijke gasten beantwoordden het verwelkomend gejuich
van de aanwezigen op het terras, maar ook dat van de vele honderden,
die zich terzijde achter de afrastering van het vliegveld verdrongen.
Op het fraai versierde platform stelde de Commissaris der Koningin
in Limburg, dr. Houben, die het eerst de Koninklijke gasten aan het
vliegtuig was komen begroeten, vergezeld door zijn echtgenote, de aan
wezige autoriteiten voor.
Slanone Gilissen, het vijfjarig doch
tertje van de onlangs op dit vliegveld
omgekomen sportvlieger Oscar Gilissen,
bood de Koningin een tuil theerozen
aan. Luide toejuichingen stegen op uit
de groepen van vele honderden, met
Nederlandse en Belgische kleuren ge
sierde en met vlaggetjes zwaaiende
schoolkinderen uit de omtrek, die langs
de uitgang en op het voorplein van het
vliegveld dikke erehagen hadden ge
vormd.
Aan de Rijksweg tegenover de in
gang van het vliegveld hadden ver
kenners een erepoort opgebouwd. Zij
zwaaiden vandaar naar de Koninklijke
stoet.
Plechtigheid te Heer
Duizenden juichten spontaan langs
de grote weg Sittard-Maastricht,
toen de glanzende wagens in pijl
snelle vaart naar het Maasdal af
daalden. Het eerste bezoek in Zuid-
Limburg gold de plaats te Heer,
waar op 12 september 1944, een dag
vóór de bevrijding van het Maasdal,
elf Belgische verzetsstrijders door de
Duitsers standrechtelijk waren ge-
vonnisd. De open plek in het bos
achter huize St.-Jozef te Heer is se
dertdien een ereplaats geworden,
waar de nagedachtenis aan deze dap
peren Belgen, die in het zicht van de
bevrijding van deze streek hun leven
gaven, levendig wordt gehouden met
een monument.
Bij de aankomst bij het monument
te Heer was er enorme geestdrift on
der de tallozen, die zich op de weg
near en bij het monument verdrongen.
Burgemeester A. Kessen van Heer en
ae gouverneurs van Luik en van Has
selt, mr. P. Clerdent en dr. L. Roppe.
begroetten de vorstelijke gasten. Het
aantal belangstellende Belgen was op
deze plaats, waar het ging om het eren
van Belgische verzetsstrijders, bijzon
der groot.
Burgemeester Kessen schetste bij het
gaan van de Koninklijke gasten naar
het monument in grote trekken het
lugubere drama van de septemberoor-
logsdag in 1944. De toejuichingen ver
stomden voor de stille eerbied op deze
plek.
Stijlvol musiceerde de Koninklijke
Harmonie van Heer en zong het Ko
ninklijk zangkoor „St.-Ceoilia". De
Hasseltse voordrachtskunstenares R.
Smets declameerde een indrukwekken
de tekst.
Koning en Koningin legden, onder
eerbiedige aandacht, kransen van witte
en gele anjers aan de voet van het
monument. Uit het nabijgelegen bos
klonk "The last Post", gevolgd door de
Belgische en Nederlandse volksliederen.
Voordat de Koninklijke bezoekers
Koningin Juliana en Prins Bernhard
wuiven op het vliegveld Beek in
Zuid-Limburg het vertrekkende
vliegtuig met Koning Boudewijn na.
vertrokken werden leiders van het Bel
gische verzet in deze streek aan de Ko
ninklijke gasten voorgesteld, onder
wie drie verzetsstrijders, die alleen
overgebleven waren van een verzets
groep uit het naburige Belgische grens
gebied .waarvan de meesten door fu
sillade of in concentratiekampen om
kwamen.
Triomftocht naar
Maastricht
En daarna volgde, de triomfantelijke
tocht naar het in feeststemming ver
kerende Maastricht. In de stad
juichten duizenden de stoet toe. Op
het zonovergoten Vrijthof, dat door
duizenden belangstellenden om
zoomd was. volgde de apotheose van
dit Koninklijke bezoek aan Limburg,
de manifestatie van samenwerking
van Nederland en België .Klokgelui,
bazuingeschal en tromgeroffel kon
digden het naderen van de Konink
lijke stoet door de stad aan. Belgi
sche en Limburgse vcndelzwaaiers
kwamen, kunstig met hun banieren
zwaaiend, het plein op om straks,
volgens eeuwenoud voorrecht, de
vorsten in de gelegenheid te stellen
over de vaandeldoeken heen naar de
Koninklijke tribune te wandelen.
Onder daverende toejuichingen be
traden de Koninklijke gasten het
Vrijthof, waar de Commissaris der
Koningin en de burgemeester van
Maastricht een aantal autoriteiten
voorstelde, o.w. de bisschop van
Roermond, mgr. P. Moors. i
Groepen vlaggemdragende verkenners
marcheerden van verschillende hoeken
van het Vrijthof naar voren, klaroenen
schalden en in de daarna volgende
stilte sprak de Commissaris der Ko
ning zijn koninklijke gasten namens
Limburg, toe.
Hulde aan vorsten!
Er volgde een schitterend en kleurig
folkloristisch spel, waarin Limburgs
aanhankelijkheid aan de Vorsten ge
symboliseerd werd.
Men huldigde tot besluit de majes
teiten door de volksliederen van beide
landen te laten weerklinken. Bij het
verlaten van het Vrijthof omstuwden
honderden juiohende mensen de vor
stelijke gasten.
Een korte rondrit volgde door het
Westelijk deel van de stad naar net
gouvernementshuis. Het fanfarekorps
van het regiment Limburgse jagers in
ceremonieel tenue speelde de Braban-
Conne, terwijl Koning Boudewijn met
onze Koningin de ere-compagnie van
het regiment Limburgse jagers inspec
teerde.
Dankend voor de toejuichingen be
traden de gasten daarna het Gouver
nementshuis, waar mevrouw P. Hou
ben- van der Ven als gastvrouwe op
trad.
De Commisaris der Koningin bood
een noenmaal aan.
Enthousiasme!
Om half vier vertrok de Belgische
Koning met Koningin Juliana en Prins
Bernhard zaterdagmiddag het gouver
nementshuis naar het vliegveld Zuid-
Limburg, vanwaar de Koning de thuis
reis per eigen vliegtuig naar Brussel
aanvaardde.
De Koning vertrok met zijn eigen
particulier vliegtuig.
Een zilverkleurige Sky master met
rode band. Op dat moment verbrak
het enthousiaste publick de afzetting
om van nabij getuige te zijn van het
afscheid. Ook bij het vertrek van
Koningin Juliana en Prins Bernhard,
die omstreeks kwart over vier start
ten (de Koning zelf startte om vier
uur) met de regeringsdakota voor de
thuisreis naar Soesterberg, was het
publiek tot op korte afstand op het
platform getuige van dit vertrek.
Limburg en speciaal Maastricht heb
ben de Belgische en Nederlandse vor
stelijke personen met enorm enthou
siasme en met een verrassend spec
taculaire manifestatie op het Vrijt
hof bewjjs van hun grote aanhanke
lijkheid gegeven!
De Prinsessen Beatrix en Irene met I Concertgebouw te Amsterdam,
de heer Peter Diamand, de leider waar zij het optreden van Maria
van het Holland Festival, in het I Callas bijwoonden.
to accentueert de scherpte en is er waar
schijnlijk de oorzaak van, dat de into
natie niet altijd zuiver is. Sommige to
nen laten een hees bijgeluid horen, dat
op een verkeerde ademsteun wijst. Bo
vendien, hoè graag Maria Callas ook
dramatische aria's zingt, een dramati
sche sopraan is zij in wezen beslist niet.
daarvoor mist zij de briljante volumi
neuze kracht en het imposante bel can-
„De Kunst, maar niet zichzelve dienen...."
(Speciale berichtgeving)
Het sprookje is werkelijkheid geworden! Maria Meneghini-Calias, de
meest opzienbarende operaster ter wereld, heeft in Amsterdam aria's van
Spontini, Verdi en Bellini gezongen.
Fel belicht door de veelbesproken schijnwerper stond zij zaterdagavond
op het podium van het Concertgebouwgekleed in een kort avondtoilet van
witte organza, geborduurd met rozentakken en met een rozenrode cape
met sleep, de ogen vreemd zwart omrand in het smalle, bleke gelaat. Vóór
haar was de zaal, tot de nok toe gevuld met bezoekers in feestelijke avond-
kledij, o.w. wij opmerkten de Prinsessen Beatrix en Irene, benevens vele
autoriteiten, achter haar zat het Concertgebouworkest, gehoorzaam in het
half duister, juist zoals de diva dat wenste.
Het publiek, door de vele sensatieverhalen omtrent de wispelturigheid
van de grote operaster met nerveuze spanning geladen, toonde een spon
tane tegemoetkomendheiddie telkenmale in donderende ovaties haar
ontlading vond. Toejuichingen en bravogeroep flitsten als bliksemschich
ten door de ruimte, ieder moment, waarop de omstandigheden maar even
de gelegenheid daartoe boden.
E'doch.wie zijn hoofd koel en zijn
oren gespitst heeft weten te houden te
midden van het extatische rumoer, zal
de confrontatie met de werkelijkheid be
slist niet meegevallen zijn.
Daar was eerst het filmische gedoe
met lampen, dat de openbare vernede
ring van de muziek als kunstvorm tot
gevolg had en de gehele manifestatie
een bedenkelijke allure gaf. Een waar
achtig kunstenaresse dient de „muziek"
en niet „zichzelf", zo hebben we uit tal
van voorbeelden geleerd, zij moet het
medium zijn tussen componist en luiste
raar en de intenties van de toondichter
verwezenlijken zonder daarbij de eigen
persoonlijkheid op de voorgrond te drin
gen. Maria Meneghini-Callas denkt er
beslist ènders over, zij komt nummer
één, de muziek is haar middel om te
schitteren en heel ver op de achtergrond
komt dan ook nog de „helaas" onont
beerlijke begeleiding. Arm, wereldbe
roemd Concertgebouworkest, dat zater
dagavond met zo'n ondergeschikte rol
genoegen moest nemen en het zelfs zon
der tevoren gehouden repetitie met de
heerszuchtige diva moest stellen.
En nu de zang.
Voordat alle Maria Meneghini-Callas-
fans verontwaardigd in de pen klimmen:
een uitzonderlijk talent betwisten wy
hun aangebeden ster beslist niet. Maar
èr zijn vele zangeressen met een uitzon
derlijke aanleg, zelfs in ons land, alleen
zy verstaan het vak reclame maken
niet zo goed als hun vermaarde collega.
Bovendien kunnen we tal van vocalisten
aanwijzen, die over een betere techniek
en fraaiere stem beschikken. Want, voor
hen, die iets van stembeheersing afwe
ten, was het toch overduidelijk, dat de
sopraan van Maria Callas bedenkelijke
feilen vertoont.
Ten eerste het volume. Hoe weelderig
het geluid ook via een grammofoonopna
me tot ons komt, in werkelijkheid is het
teleurstellend klein. Het timbre is dun,
ijl. pinnig en snijdend als het lemmet
van een mes. Een enigszins kelig vibra
to. Vandaar ook, dat in een grote zaal
als die van het Concertgebouw stukken
als „Tu che la vanita del mondo conos-
cesti" uit Don Carlos van Verdi en „Tu
che invoco" uit La Vestale van Spontini
hun uitwerking misten.
De grootheid van de stem ligt in de
omvang, die bijzonder wijd is en vooral
in de laagte uitgebouwd is, in de etheri
sche helderheid van sommige, helaas te
weinige, exclusief mooie tonen en in het
zeer beheerste, strelende mezza voce. Met
deze kwaliteiten weet de zangeres te
charmeren, te spelen en te goochelen,
zodat een ieder ademloos toehoort. De
wens te behagen beheerst ook de ex
pressie. Met theatrale gebaren leidt zij
tijdens de orkestrale inleidingen haar
zang in, een bestudeerde gelaatsmimiek
bepaalt de gemoedstoestand van de fi
guur, die zij uitbeeldt. Men moet ervan
houden.
Ons persoonlijk is haar uitbeelding
te larmoyant, te veel op het uiterlijk
effect afgestemd, te weinig werkelijk
bezield. Vele aanwezigen dachten er
zaterdagavond anders over. Maria
Meneghini-Callas werd overstelpt
met ovaties, bloemen en uitroepen
van bewondering.
Een toegiftje kon er echter niet
vanaf, wèl een minzaam bedankje
voor haar volgzame Italiaanse diri
gent-begeleider Nicola Rescigno, die
met zijn begeleidingen en met enkele
Ouvertures van Cherubini, Rossini
en Verdi niet bepaald blijk gegeven
had van een hoogstaande muziekcul
tuur.
W. LIEVENSE
Marie Koenen overleden
Bekend Limburgs schrijfster
Zaterdagavond is in het St.-Anna-
dal ziekenhuis te Maastricht de schrijf
ster Marie Koenen overleden.
Marie Koenen is een, in de eerste
helft van deze eeuw, zeer bekende
roman- en novelleschrijfster geweest,
die bij voorkeur het plattelandsleven
en het Zuidlimburgse land met zijn
bijzondere sfeer beschreef. Zij werd
met Maria Viola en andere beschouwd
als de grote voorvechtster voor de ont
wikkeling van een katholieke littera
tuur in de Noordelijke Nederlanden.
Bij gelegenheid van haar 70ste ver
jaardag is Marie Koenen benoemd tot
Ridder in de Orde van Oranje Nassau
en in dat jaar heeft de katholieke uni
versiteit van Nijmegen ter gelegenheid
van het zilveren jubileum van deze
Alma Mater o.a. aan Marie Koenen het
ere-doctoraat van de faculteit der lette
ren en wijsbegeerte verleend. Toen ze op
19 januari van dit jaar 80 werd heeft
de Commissaris der Koningin van de
provincie Limburg haar de zilveren ere
penning van de provincie Limburg aan
geboden.
Marie Koenen was ook erelid van de
Vereniging van Limburgse schrijvers.
Voorts was zij lid van de Nederlandse
Maatschappij voor Letterkunde te Lei
den.
Zy schreef: „Sproken en legenden",
„De moeder". „De wilde Jager", „De
andere", „Parcival", „Het Koninkje",
„Het nieuwe begin", „De korrel in de
voor". „Wassend graan" en vele andere
werken.
Dode bij zware botsing
(Speciale berichtgeving)
Het uitstapje van twee Duitse jon
gens die een weekeinde naar Noord-
wijk gingen, heeft zaterdagmorgen op
de Rijksweg BredaRotterdam tegen
over de Fokker-fabrieken te Dordrecht
een droevig einde gevonden. Terwijl
hun auto op de parkeerstrook stond en
de chauffeur achter bij de koffer was,
botste een vrachtwagen met flinke
vaart tegen de personenauto op. De
Duitse wagen draaide enkele slagen in
het rond. brak in tweeën en bleef to
taal vernield op de rijbaan liggen. De
chauffeur, de 19-jarige C. Bücnen uit
Neuss am Rhein. werd ernstig gewond
en is op weg naar het ziekenhuis in
Dordrecht overleden. De tweede in
zittende, de 17-jarige Gerd Richter,
ook uit Neuss am Rhein. is er wonder
lijk goed afgekomen. Hij kreeg een
shock en enkele schaafwonden
De 23-jarige chauffeur van de
vrachtwagen die over de toedracht
niets kon vertellen, bleef ongedeerd.
Zestien sleepboten hielpen
bij tewaterlating
Niet minder dan 16 grote havensleep
boten op zes slepers na de gehele
vloot van de N.V. reedery v/h Gebr.
Goedkoop zyn zaterdagmiddag om 12
uur in touw geweest om assistentie te
verlenen bij de tewaterlating van een
motortankschip, dat op de werf van de
Nederlandse Dok- en Scheepsbouwmaat
schappij te Amsterdam is gebouwd. De
hulp van zoveel schepen was noodzake
lijk om een groot aantal andere in de
nabijheid gemeerde zeeschepen ten ge
volge van de grote golfslag voor schade
te behoeden. De sleepboten trokken deze
zeeschepen naar ruimer vaarwater, waar
zy stevig aan trossen van de slepers ge
kluisterd de tewaterlating afwachtten.
Het motortankschip dat van stapel liep
is door de NDSM gebouwd voor rekening
van Shipping Development Corporation
en maakt deel uit van een serie van vijf,
die door de NDSM wordt gebouwd.
Het tankschip, dat nog geen naam
heeft, is 188 meter lang, 23 meter breed
en heeft een diepgang van bijna 10 m.
AMSTERDAMSE
NOVELLE-PRIJZEN 1959
B. en W. van Amsterdam hebben op
advies der jury voor de Novelle-prijzen
1959 twee prijzen (elk f. 1.500.—voor in
1958 gepubliceerde novellen toegekend,
resp. aan Remco Campert voor „De jon
gen met het mes" en aan Vincent Ma-
hieu voor „Tjies".
Maria Callas dankt met een breed
gebaar voor de ovaties, welke haar
ten deel vielen na haar optreden
van zaterdagavond in het Concert
gebouw te Amsterdam.
Noordse economische
samenwerking
O
De premiers van Zweden, Noorwegen.
Finland en Denemarken hebben beslo
ten een permanente raad van Noordse
ministers in het leven te roepen voor
de economische samenwerking tussen
de vier landen, die noodzakelijk is ge
worden door de plannen tot vorming
van een „kleine vrijhandelszone". Dit
wordt gezegd in een communiqué dat is
uitgegeven na de bijeenkomst van de
vier premiers ln de Zweedse plaats
Kungalv. Zij hebben gesproken over
een plan voor een Noordse tolunie en
haar betrekkingen met een kleine vrij»
handelszone^ De premier» komen bin-
kW Wjaen örn Let gesprek
„Fidel Castro voert
Kremlin-orders uit"
„De huidige Cubaanse regering is een
communistisch bewind, dat de orders
van het Krimlin uitvoert", aldus heeft
dr. Emilion Nunez Portuondo, voormalig
permanent vertegenwoordiger van Cuba
by de Verenigde Naties en gewezen
voorzitter van de Veiligheidsraad, in een
gesprek met een speciale correspondent
van het Mexicaanse dagblad „El Univer
sal" verklaard. Dr. Portuondo, die thans
het burgerlijke verzet tegen Fidel Castro
c.s. leidt, voegde hieraan toe: „Er be
staan talloze bewijzen dat de regering-
Fidel Castro zich onvoorwaardelijk in
dienst van Moskou heeft geschaard en
dat honderden communisten thans sleu-
telposten in deze regering innemen".
In antwoord op een vraag over
doel van zijn beweging verklaaidB
Omkoperij van ambtenaren
in de Sovjett-Unie
De .Prawda" wijdde gisteren een
hoofdartikel aan de pogingen tot om
koperij van ambtenaren in de Sovjet-
Unie. Het blad zegt dat de gewoonte
om ambtenaren geschenken te geven de
laatste tijd steeds grotere afmetingen
heeft aangenomen in verscheidene de
len van de Sovjet-Unie. Deze schade
lijke gewoonte .die vreemd is aan de
geest van het Leninisme, leidt tot be
voorrechting. kruiperigheid en het in
de doofpot stoppen van tekortkomingen
en fouten, aldus het blad. dat verklaart
dat aan deze praktijken een einde ge
maakt moet worden.
Nunez Portuondo: „Het gaat er niet om
het verleden weer te doen herleven en
een nieuw militair bewind op Cuba te
vestigen. Wij streven naar totstand
koming van een voorlopig burgerlijk be
stuur, dat het Cubaanse volk in staat
stellen ln vryheid zyn bestuurders te
Gouverneur Long deed weer
eens vreemd
Gouverneur Earl Long van Louisiana,
die onlangs enige tijd op verzoek van
zijn echtgenote in een psychiatrische
inrichting opgesloten is geweest, doch
die kans zag daaruit ontslagen te wor
den nadat hij een aantal psychiaters
had laten ontslaan, blijft opzien baren
door zijn vreemde gedrag.
Toen hij zaterdag op het vliegveld
van Fort Worth aankwam, moest hij
door een vriend van de vliegtuigtrap
geholpen worden. Hij had n-1. een kus
sensloop over zijn hoofd gedaan, omdat
hij niet gefotografeerd wilde worden.
Bovenop het kussensloop prijkte zijn
hoed
Zondag verontschuldigde hy zich:
ik ben een ziek mens en ik heb
rust nodig", zo klaagde hij, „journalis
ten en fotografen zitten me na of ik
een wild beest ben en zij zouden me
gek kunnen maken. Misschien ben ik
wel een beetje gek en heb ik dingen
gezegd die ik nte® bad moeten zeggen".
