WASHINGTON'S bevolking gevoelt zich (niet ten onrechte) misdeeld
trekt vele toeristen
Een van (le kleinste en oudste staten ter tvereld
Gedurende tien eeuiven zelfregering 2000 presidenten
J
ijna een miljoen mensen hebben
og altijd geen stemrecht
SAN MARINO,
Verleden jaar bezochten ongeveer
miljoen buitenlanders San Marino,
en van de kleinste staatjes van de
ereld. Gedurende de zomermaanden
ijn er dagelijks vijftig buitenlanders
egen elke inwoner in het kleine
wdje.
San Marino met zijn drie kastelen
p de top van de Titan-berg biedt de
alten landers vele attracties en cu-
ositeiten. Wanneer men het staatje
innenkomt merkt men bijna niet dat
ien de grens gepasseerd is, want er
aan geen douanes of bewakers. Al
en ziet men een groot bord, waarop
aat „Welkom in het landje van de
rede".
ian Marino is niet alleen het klein-
e, maar ook het oudste landje. Bui-
n zijn grenzen, rondom de Titan-
werd het land geregeerd door ae
tse keizers, de pausen, vele adel-
jke families en, na de vorming van
Italiaanse Republiek, door Italië.
San Marino echter bleef zelfstandig
i onveranderd, met eigen wetten en
woonten.
Elke zes maanden gaat de bevolking
r stembus om twee presidenten te
[zen. Deze twee mensen regeren dan
a half jaar het land. Wanneer een
esldent niet bevalt, dan kan men
m toch nooit langer dan zes maan-
a hebben. De Republiek is zo klein,
t iedereen iedereen kent, zodat de
rldezingen werkelijk democratisch
n.
Op de dag, dat de nieuwe presiden
ten gekozen zijn, is er groot feest,
Alle mensen dragen oude uniformen
en kostuums en in optocht gaat de
bevolking door de nauwe straatjes om
de presidenten naar him regeringsge
bouw te brengen. Langs de wegen
staan dan duizenden buitenlanders
Italianen worden ook als buitenlan
ders beschouwd! om de stoet te be
kijken. Iedereen heeft een vaste func
tie op zulke feestdagen, zoals vlag
gendrager, boogschieter, kamerdienaar
enz.
Gedurende tien eeuwen van zelfre
gering had de republiek tweeduizend
presidenten, een getal, dat begrijpelijk
wordt als men van het vorenstaande
op de hoogte is.
Vlak na de oorlog zag het er niet
zo goed uit voor de republiek. Er
dreigde toen namelijk een burger
oorlog.
Gedurende een aantal jaren hadden
de communisten de macht in handen.
San Marino was de enige communis
tische staat buiten het ijzeren gor
dijn. Enkele jaren geleden verloren
de communisten echter de meerder
heid. maar zij weigerden toen de
macht uit handen te geven. De demo
cratie was in gevaar en een burger
oorlog werd voorkomen, doordat de
niet-communistische partijen de rege
ring in Rome om hulp vroegen. Italië
zond toen een groep politieagenten en
met behulp van deze strijdmacht werd
de democratie hersteld, zonder dat er
gevochten werd.
Een luchtfoto van de gehele republiek San Marino met zijn drie torens.
Een fragment van het regeringspaleis.
De Tweede toren, van de stad uit gezien.
(Van onze Amerikaanse
correspondent)
ndien Kroesjtsjef op een toe-
mtige topconferentie zou zeg-
,Nu goed, laten we aan de
foners van West- en Oost-
lijn evenveel democratische
hten geven als de bewoners
Amerika's hoofdstad bezit-
dan zouden nlet-lngewljden
men denken, dat de Rus een
Geldige concessie deed. Maar
een frase zou Kroesjtsjef
gemakkelijk kunnen veroor-
In, want met de democratische
bten van de bewoners van
«hlngton D.C. (D.C. betekent
trlct Columbia) is het maar
urig gesteld. Zij zijn in de wel
on-Amerikaanse positie, dat
belasting moeten betalen zon-
vertegenwoordigd te zijn in
eigen regering! Dit is „taxa-
without representation", een
atie, die ruim anderhalve
geleden in Amerika ernstig
oeg werd geacht om een revo-
te beginnen 1
Vooral nu onlangs Alaska en Ha
waii tot 49ste en 50ste staat zijn ge
promoveerd en nu de bewoners van
die streken vertegenwoordigers krijgen
in het Congres, alsmede het recht om
deel te nemen aan de verkiezingen
voor president en vice-president, voe
len de inwoners van Washington zich
kennelijk misdeeld. Zij zijn de enige
Amerikaanse staatsburgers, die niet
kunnen stemmen en die geen verte
genwoordigers hebben in dat grote
Capitool dat midden in hun eigen stad
staat!
De Grondwet van 1789 hield er
reeds rekening mee, dat de Verenigde
Staten een hoofdstad zouden krijgen,
die gesticht zou worden op een terrein,
dat niet zou behoren tot èèn van de
sbaten, die tezamen de Unie vormden.
Een jaar later werd de keus voor dat
terrein bepaald: een vierkant, dat tien
mijl lang en tien mijl breed zou zijn
en dat werd „losgeknipt" uit de staten
Maryland en Virginia. In 1800 betrok
de federale regering haar gloednieuwe,
toen nog zeer povere hoofdstad.
Dat men wilde voorkomen, dat de
centrale regering onder druk zou ko
men van één van de staten, kan men
zich voorstellen. Maar men vergat, dat
er op dat gebied van hoofdstad enclave
toch ook mensen woonden; Amerika
nen, die evenzeer recht op een volle
dig staatsburgerschap hadden als hun
andere landgenoten. Dat men die
mensen in dat nieuwgevormde „Dis
trict of Columbia" over het hoofd zag,
is zo vreemd niet. Aanvankelijk woon
den er maar weinig mensen in dat ge
bied. Later heeft nien ongeveer een
derde van die vierhoek weer terugge
geven aan één staat. Virginia kreeg al
het terrein ten zuiden van de rivier
de Potomac weer terug. Maar, op het
gebied dat van het oorspronkelijk'
district is overgebleven, wonen nu
meer dan 831.000 mensen! Twaalf
Amerikaanse staten hebben een klei
nere bevolking dan Washington D.C.!!
Strijd van anderhalve eeuw
Er bestaat geen grondige reden
waarom die 831.000 misdeelden geen
Senatoren en leden van het Huis zou
den kiezen. Er bestaat evenmin grond
hen ervan te weerhouden deel te ne
men aan de nationale verkiezingen
voor het presidentschap. En tóch
streeft men er sedert 1802 tevergeefs
naar om gelijke rechten te krijgen in
Washington.
Alleen een amendement op de
grondwet zou de situatie grondig kun
nen veranderen. Het is niet gemak
kelijk zulk een amendement er door
te krijgen. Vooral de conservatieve,
zuidelijke staten gevoelen er weinig
voor om van Washington een soort
51ste staat te maken: 48 van de be
volking van het district is thans ge
kleurd en binnen afzienbare tijd zal
de negerbevolking hier in de meer
derheid zijn. De reden? Vooral deze,
dat de rijkere blanken zich huizen in
de voorsteden kunnen veroorloven,
terwijl de armere negers in het oudere
centrum blijven en zich daar uitbrei
den. Tot dusverre zijn er geen negers
onder de Senatoren, maar de bevol
king van Washington zou die situatie
kunnen veranderen.
Op het ogenblik wordt Washington
geregeerd door het Congres, dat voor
die taak niet voldoende tijd en be
langstelling heeft. Commissarissen
voeren de beslissingen van het Con
gres uit. Het meeste wat de bevolking
van de hoofdstad in de naaste toe
komst kan verwachten is een beperkt
zelfbestuur. Bijvoorbeeld een gekozen
gemeent»* -aad met aan het hoofd een
benoemde gouverneur. IVIaar
daarmede zou Washington nog altijd
misdeeld blijven
Dit is het Capitool gebouwd in het eind van de achttiende eeuw), midden in Washington, Amerika's
federale hoofdstad, waarvan de bewoners géén stemrecht hebben
