Sophia Loren
DE ZEVEN SIKHS
KAMERPLANTEN IN DE ZOMER
ZATERDAG 4 JULI
WEKELIJKS BIJVOEGSEL
PAGINA 2
Geen roze.geur en maneschijn
LIEFDE TEGEN STERK
UITEENLOPENDE DECORS
MEER EN MEER OP DE VOORGROND
Ons kort verhaal
door John Laf fin
Condon greep de telefoon en vroeg
zijn adjudant Ahmed Ran bij hem te
brengen.
„Je zult zien", zei Brewster, „dat hij
aan komt hollen. Dit is nu juist iets
om zijn glorie te vermeerderen, 't Doet
er niet toe, of hij iets bereikt. Het feit,
dat jij z'n hulp inroept, is al voldoen
de. Ik blijf graag luisteren, als Je er
fsen bezwaar tegen hebt. Misschien
an ik nog iets van hem opsteken".
Hij lachte, maar het ging niet van
harte.
Binnen een half uur was Ahmed
Ran er al, een rijzige Hindoe, met
bronskleurige huid. Hij had een aan
trekkelijk uiterlijk, afgezien dan van
z'n grote haak-neus, en was buitenge
woon netjes gekleed. Z'n donkere ogen
keken geamuseerd.
„U wilt natuurlijk te weten komen",
zei hij, „wie de moordenaar van ser
geant Gazadi is."
Hij keek Brewster aan.
„U heeft geen succes gehad, mijn
heer?"
Dat „mijnheer" klonk helemaal niet
beledigend of spottend, maar Brewster
schoof toch enigszins geirriteerd in
zijn stoel heen een weer.
„Nee", antwoordde hij.
„Het kan niet erg moeilijk zhn",
ging Ahmed Ran verder. Hij glim
lachte. „Maar je moet de mensen,
waar je mee te maken hebt. goed ken
nen. U heeft geen motief, geen enkel
spoor en geen wapen gevonden, mijn
heer?"
„Niets!"
„U had daar ook eigenlijk helemaal
niet naar moeten zoeken", zei Ahmed
Ran berispend. „Sikhs kunnen niet op
die manier aangepakt worden."
Hij knikte.
„Geen vingerafdrukken, geen voet
sporen. geen haren?"
„Nee", viel Brewster uit. Z'n ge
zicht was rood geworden.
Ahmed Ran zuchtte vergenoegd. Hij
vermaakte zich kennelijk bijzonder
goed.
„Soms" zei hij, „is de wetenschap
niet altijd even succesvol als een list."
„Goed", zei Condon „U zegt maar
wat U nodig hebt, Ahmed Ran. Pro
beer die zaak maar op te lossen."
„Ik zou graag die zeven Sikhs willen
zien", zei de Hindoe. „Hier, in dit kan
toor."
Condon knikte en greep weer de
telefoon. Enige tijd later stonden de
zeven lange Sikhs met uitdrukkking-
loze gezichten en in de houding voor
het bureau van de majoor. Achter hen
stonden enkele blanke soldaten.
Ahmed Ran wuifde de militairen het
vertrek uit en Condon knikte de com
mandant van het peleton toe.
Ahmed Ran liep vervolgens langs de
Sikhs, die keurig op een rij stonden,
draaiden zich om en liep toen weer
terug. Hij keek iedere man onderzoe
kend aan. Wel twintig keer liep hij zo
langs de zeven mannen, langzaam en
bedachtzaam. Hij sprak daarbij geen
woord. Tenslotte, toen hij zijn heen-
en weer-drentelen had gestaakt, zei hij
met zachte stem, maar toch duidelijk
verstaanbaar:
„Allah zal mij helpen de Sikh te
vinden, die sergeant Gazadi heeft ge
dood."
Hij haalde zeven glad geschuurde
stukjes hout te voorschijn.
„Ieder van deze stukjes is zeven inch
lang", zei hij en gaf de mannen een
stukje. „Morgenochtend", zo ging hij
verder, „zal het stokje, dat de moorde
naar in handen heeft, twee inches lan
ger zijn .Precies twee inches langer!
En verdwijn nu!"
Toen de Sikhs verdwenen waren,
boog Ahmed Ran voor majoor Condon.
„Als u er geen bezwaar tegen heeft
zei hij, „blijf ik hier vannacht slapen,
zodat ik morgenochtend meteen bij de
hand ben."
„Dat is uitstekend, maar wat M,
begon de majoor.
„Dat hoort allemaal bij de hokus-
pokus", zei Brewster nogal hatelijk.
„Wat voor spelletje speel je eigen
lijk. Ahmed Ran?"
„Een spelletje?" herhaalde de Hin
doe glimlachend, „het is werkelijk geen
spelletje als de ene man vermoord is
en een ander zal moeten sterven!
Morgenochtend, bij zonsopgang, ma
joor Condon, zal ik u de moordenaar
aanwijzen."
Hij boog ten tweede male en verliet
het kantoor. Condon keek Brewster
hulpeloos aan. Brewster vloekte slechts
binnensmonds.
Tegen zes uur de volgende ochtend
stonden de Sikhs weer in de houding
voor Condon's bureau. De wacht was
wederom present, maar ditmaal stuur
de Ahmed Ran de mannen niet weg.
Brewster stond naast majoor Condon.
„Ik vertrouw erop. mijnheer Brew
ster. dat u goede nota zult nemen van
mijn methoden, waar u zo laatdun
kend over heeft gesproken. Uw eigen
methoden, mijnheer, zijn tè weten
schappelijk, vooral wanneer u te ma
ken heeft met kleurlingen."
„Luister nu eens", viel Brewster uit.
„Je
„Gaat u maar verder!", zei majoor
Condon.
Ahmed Ran richtte zich vervolgens
tot de Sikhs.
„Ik zou graag die stukjes hout wil
len zien."
De Sikhs haalden de houtles te voor
schijn.
Langzaam liep Ahmed Ran langs
hen heen en keek daarbij aandachtig
naar de stukjes hout.
Bij de zesde man bleef hij stil staan
en wenkte Condon en Brewster nader
bij. Snel kwamen ze toelopen.
„Kijk", zei Ahmed Ran rustig.
Condon greep het houtje, kéék even
verrast en slaakte toen een kreet van.
verbazing. Hij gaf het stokje vervol
gens aan Brewster en liet de Sikh
door de wacht in arrest nemen.
Zonder het te meten wist Brewster
al hoe lang het eindje hout was: pre
cies vijf inch!
De Sikh had er twee Inches afge
sneden
Zouden we de talloze liedjes
In die geest moeten geloven, dan
ontluikt de liefde het beste bij
bleke maneschijn en penetrante
rozegeur. Maar de werkelijkheid
is nu eenmaal meestal anders. De
film wil in de meeste gevallen een
uitbeelding van de werkelijkheid
zijn en dus kan het niet anders of
de liefde speelt zich daarin veelal
af tegen een geheel andere ach
tergrond.
lywood haar geeft, beter bij haar per
soonlijkheid passen dan de uitgespro
ken sex-rollen, die haar vroeger in Ita
lië werden toegemeten. En Sophia zelf
vindt het ook prachtig. „Ik zou liever
bekendheid willen genieten om mijn
acteertalent dan om mijn figuur"
heeft zij eens gezegd. Overigens een
uitspraak, die men uit de mond van
alle welgevormde filmsterren kan op
tekenen, al blijft het in de meeste
gevallen een vrome wensdroom.
Vrolijker
Sophia schijnt anders wel veranderd
te zijn sinds zij in Amerika filmt. Haar
jeugd in het Italië van vlak na de we-
het beter zelf op de achtergrond te
blijven. Al is hij een succesvol regis
seur, die menig goede film op zijn
naam heeft staan, hij begrijpt maar al
te goed, dat de publieke belangstelling
niet hem betreft, maar zijn jonge
vrouw. Hij weet, dat het om haar gaat
en niet om hem. En daar handelt hij
ook naar.
„De zwarte orchidee" was de tweede
film, die Sophia in Amerika maakte.
Haar derde „Houseboat" is inmiddels
ook in de Nederlandse bioscopen ver
schenen. Het is een lichtvoetige kome
die, waarin Sophia naast Cary Grant
speelt.
Vervolgens speelde zij ook in „That
kind of women" met Tab Hunter en in
„Heller with a gun", opnieuw met An
thony Quinn. Deze films zullen in het
komende winterseizoen eveneens in ons
's Morgens weduwe in het
zwart, 's middags bruidje in
het wit.
Op een en dezelfde dag
loerden de opnamen gemaakt
voor „De zwarte orchidee". In
de kerk waar Sophia Loren
als in zwart gehulde weduwe
de rouwdienst voor haar
overleden man bijwoont, ziet
zij in gedachten zichzelf toen
zij, 15 jaar tevoren in de
zelfde kerk een gelukkige
witte bruid was.
Het kan snel verkeren in
de filmwereld.
Rustig zitten Sophia Loren en Anthony Quinn aan een tafeltje in een ijsbar. Nog even en Tony
zal de jonge weduwe nuchter en zakelijk zijn liefde verklaren. Deze typisch Amerikaanse
liefdesscène speelt zich af in „De zwarte orchidee".
Sophia Loren, de Italiaanse film
actrice, die nu alweer geruime tijd in
Amerika filmt en daar nogal hevig
bewierookt wordt, kan er over mee
praten. Hoe haar echtgenoot Carlo
Ponti met wie zij in september 1957
in het huwelijk is getreden haar
destijds zijn gevoelens heeft duidelijk
gemaakt, is ons uit de aard der zaak
niet bekend. Maar in de schijnwereld
van het witte doek heeft Sophia reeds
vele malen onder sterk uiteenlopende
omstandigheden het pad der liefde be
wandeld. En de pittige Italiaanse weet
maar al te goed, dat het de schrijvers
van de filmverhalen zijn, die bepalen
hoe en waar de grote liefdesscenes in
films zich zullen afspelen. Rozegeur
en maneschijn lijken dan soms heel
ver af....
reldoorlog was verre van rooskleurig.
Ze werd daardoor een serieuze ernstige
vrouw. Maar aan de andere kant van
de Oceaan is haar karakter veel vro
lijker en zonniger geworden.
Vroeger had zij een enorme hekel
'aan interviews en persconferenties en
zij verborg zich altijd achter Carlo
Ponti, oorspronkelijk haar manager en
producer en nu haar echtgenoot. Maar
dat is tegenwoordig anders. Ponti acht
land draaien. Haar nieuwste films zijn
tenslotte „Olympia", waarvan de op
namen in Wenen nu bezig zijn en
„Bay of Naples", welke geheel in Ita
lië zal worden opgenomen. Daarbij zal
zij een oude bekende ontmoeten, n.l.
Vittorio de Sica, die eveneens voor een
rol in deze film is gecontracteerd. Zo
als bekend heeft Sophia met hem me
nigmaal gefilmd in haar Italiaanse
tijd.
Brewster wierp z'n tropenhelm op
majoor Condon's bureau en vloekte
hevig.
„Ik zie er geen gat meer in", zei hij
vermoeid. „Ik kan er onmogelijk
achter komen, wie het gedaan heeft."
Condon glimlachte.
„Ik had ook niet verwacht, dat je 't
zou ontdekken, ondanks je reputatie!"
Brewster knikte en hij dacht aan
zijn eigen reputatie. Men beschouwde
hem als een bijzonder goed detective.
Hij werkte voor het Raffles Hotel, hij
had regerings-opdrachten en scheep
vaartmaatschappijen lieten hem dief
stallen en illegaal vrachtvervoer uit
zoeken. Maar na twee weken van speu
ren had hij er nog geen notie van. wie
sergeant Gazadi in de leger-barakken
van Singapore had gedood.
„Ik weet, hoe Je je voelt", zei Con
don, „maar heb je niet een of ander
vermoeden?"
Brewster schudde het hoofd en trok
rimpels in z'n voorhoofd.
„Je weet, hoe die Sikhs zijn", zei hij
grommend, „ze verraden elkaar niet.
Ze vertellen allemaal precies hetzelf
de. Je kunt 't onmogelijk uit ze krij
gen. Het motief kan ik zelfs niet vin
den."
,Als een Sikh haat tegen iemand op
vat. hoeft er verder geen motief meer
te zijn", zei de majoor. „Waarschijnlijk
heeft sergeant Gazadi een van hen
een uitbrander gegeven, waardoor die
Sikh zich in z'n waardigheid aange
tast voelde".
Brewster liet met een luide klap z'n
vuist op het bureau neerkomen.
„Het is eigenlijk belachelijk!" zei hij
geirriteerd. „We weten, dat 't één van
die zeven mannen is geweest. Dat staat
als een paal boven water. Het moet
toch mogelijk zijn de schuldige te vin
den!"
Majoor Condon knikte nadenkend.
Hij was er erg op gebrand, dat de
moordenaar zou worden gevonden.
Niet alleen uit het oogpunt van
rechtszekerheid, maar ook met het oog
op de discipline.
De Sikhs waren de enigen geweest,
die met sergeant Gazadi de nacht in
de barak hadden doorgebracht. De ser
geant had de deur op slot gedaan,
waarschijnlijk omdat hij voorkomen
wilde, dat de Sikhs, die een schrobbe
ring van hem hadden gekregen, zich
zouden gaan bedrinken.
De sleutel werd in één van z'n zak
ken gevonden. Voor de ramen zaten
tralies, zodat ook via die weg niemand
had kunnen binnen dringen. De ba
rakken waren bovendien goed bewaakt
geweest en men had niemand zien
komen of gaan. Toch werd sergeant
Gazadi met afgesneden keel gevonden.
Eén van de zeven Sikhs moest het
gedaan hebben.
„Ik heb gehoord", zei majoor Condon
bedachtzaam, „dat er een Indiër in de
stad is, die
„Ahmed Ran!" viel Brewster uit.
„Een oplichter! Je kunt onmogelijk
met hèm in zee gaan."
„Maar ik heb óók gehoord, dat hij
nogal wat successen heeft geboekt", zei
Condon voorzichtig.
„Hij is een show-figuur", zei Brews
ter. „Planken met spijkers, lopen op
gloeiende kolen, degens slikken en zulk
soort zaken. Hij mag misschien wel een
paar inheemsen gedwongen hebben en
kele kruimeldiefstallen te bekennen,
maar Sikhs kun je geen angst aan
jagen."
„Zou je 't erg vinden, als ik 't hem
eens liet proberen?" vroeg Condon. „Je
weet. wat er voor mij op 't spel staat."
Brewster haalde z'n schouders op.
„Ga je gang. maar Je verknoeit je
tijd."
Geen verbazing
Het kan zo dol niet zijn. Sophia
verbaast zich er niet meer over. Ze
heeft onder de merkwaardigste om
standigheden op het witte doek liefge
had. In „The pride and the passion"
bloeide haar liefde op tegen de achter
grond van een enorm kanon. Later, in
„Boy on a dolphin" speelde het ro
mantische hoogtepunt zich onder wa
ter af! In „Legend of the lost" moest
ze met John Wayne op brandend heet
woestijnzand liggen om zijn liefdesver
klaring te aanhoren en in „Desire un
der the elms" brandde de liefdesvlam
het hevigst in een hooiberg. In „House
boat" daarentegen was het geen hooi
berg, maar een roeiboot!
Aan deze collectie van ongetwijfeld
merkwaardig uiteenlopende situaties is
nu weer een nieuw en zeldzaam exem
plaar toegevoegd. In Nederland is mo
menteel in circulatie „De zwarte or
chidee", waarin Sophia met Anthony
Quinn speelt. Een Amerikaanse film.
Hetgeen wel zeer sterk tot uiting komt
in de uiterst nuchtere wijze, waarop
Anthony Quinn zijn liefde aan de
knappe Jonge weduwe verklaart.
Typisch Amerikaans
„Deze achtergrond is typisch Ame
rikaans", verklaard Sophia zelf. „Mijn
liefdesscene speelt zich af in een ijs-
bar, waar Quinn en ik zitten te genie
ten van een ijsje.
Het is wellicht de gemakkelijkste,
maar zeker de meest comfortabele lief
desverklaring, die ik ooit moest aan
horen. Tony zegt, dat hU van mij
houdt en met my wil trouwen. Hij
pakt mijn hand en drukt er een kus
op. En dat is alles
In deze film speelt Sophia de rol van
de vrouw van een jongeman, die met
zijn leven moet boeten voor zijn ban
deloze gangsterpraktijken. De aan
trekkelijke weduwe komt daarna in
aanraking met een sympathieke en
rustige weduwnaar. Die twee vatten
een diepe genegenheid voor elkaar op,
maar zijn dochtertje en haar zoontje
staan aanvankelijk een nieuwe echt
verbintenis in de weg. Eerst als deze
zware hinderpalen uit de weg zijn ge
ruimd, kan de film naar een vreugde
vol einde snellen.
In land der blinden.
Deze rol heeft Sophia Loren op het
filmfestival te Venetië destijds een on
derscheiding voor de beste actrice op
geleverd. Onze criticus, die de film
toen zag, was overigens niet zo bijster
enthousiast over haar prestatie. Ook
bij de premiere in ons land waren de
meningen over Sophia's creatie nogal
verdeeld. In Venetië schreef onze cri
ticus, dat hij de rol magertjes vond.
Maar ook hij wist op dit festival toen
geen betere actrice aan te wijzen. Dus
constateerde hij opnieuw: in het land
der blinden is éénoog koning
Maar, zoals reeds gezegd, in Amerika
is men nogal tevreden met haar esca
pades op het filmdoek. Er wordt zelfs
geschreven, dat zij hard op weg is een
van de belangrijkste sterren aan het
Amerikaanse filmfirmament zoals
bekend met sterren bezaaid te wor
den. Men vindt, dat da rollet^ die Hol-
Kamerplanten in de vensterbank.
Ook in de zomermaanden heb
ben Uw kamerplanten een goede
verzorging nodig. U dient spe
ciaal op de zon te letten; vele
planten kunnen de felle zon
niet verdragen en zullen dus op
het oosten tegen tien uur in de
morgen al beschermd moeten
worden. De gloxinia en de
primula's kunnen er niet tegen
en ook de meeste tropische
planten zullen een weinig be
schermd moeten worden. Het
geen overigens nog niet wil
zeggen, dat ze maar ergens in
een donker hoekje weg gezet
moeten worden, want al kun
nen ze geen felle zon hebben,
een lichte plaats hebben ze in
ieder geval nodig.
Cactussen en vetplanten, de
geraniums en de- coleus houden
wel van de volle zon en zeker
indien ze er geleidelijk aan ge
wend worden. Doch vetplanten
en cactussen, die steeds voor
een venster op het noorden ge
staan hebben, kan men zo maar
niet plotseling op het zuiden
zetten; die moeten daaraan ge
leidelijk gewend worden. Voor
lopig dient men hen dus op het
heetst van de dag nog wel een
weinig te beschermen.
Planten, die in de volle zon
staan, zullen ook veel water no
dig hebben. Eenmaal gieten per
dag zal niet voldoende zijn en
zeker voor de coleus; die kan
veel water hebben. Houdt ook
de Ster van Bethlehem vol
doende vochtig en vergeet niet
dat Vlijtig Lies je graag in de
felle zon staat, doch ook veel
water moet hebben. Eigenlijk
moet die op een bloemschoteltje
staan en daarin dient steeds
water te zijn. Het is een echte
nathals, die men niet spoedig te
veel water kan geven. Het is
verleidelijk in deze tijd van het
jaar de planten met gewoon
koud leidingwater te begieten,
doch het is beslist verkeerd dat
te doen; het water is veel te
koud. Dat leidingwater op zich
zelf zal uw planten geen kwaad
doen, doch doe er dan een
scheut warm water doorheen of
zet het een paar uur in de zon.
Planten, die behoorlijk groeien,
zullen ook veel voedsel nodig
hebben. Al heeft de bloemist
voor goede potgrond gezorgd, dat
is voor hen op den duur toch
niet voldoende. Ze zullen extra
voeding moeten hebben en het
is dus nuttig ze wekelyks een
weinig te bemesten. De bekende
kamerplantenkunstmest kan men
het best voor dit doel gebrui
ken. Per liter water lost men
hiervan één theelepeltje op en
hiermee kan men wel vijftien tot
twintig planten bemesten. Be
giet echter eerst de potgrond
met gewoon water en daarna
dient men de vloeimest toe;
droge grond mag men niet be
mesten.
G. KROMDUK
