Johannes XXIII is een groot paus
en een aristocraat naar de geest
Dr. Ecluard van Beinum
is ons ontvallen
NIEUWE SFEER IN VATICAAN
„Het gaat niet om liet rokkostuum
maar om de persoon, die erin zit"
Kerkelijk Leven
Zware slag voor het nationale
en internationale muziekleven
MAANDAG IS APRIL 1959
(Van onze Romeinse
correspondent)
Talloze pelgrims en toeristen uit
alle landen der wereld hebben in
de paasweek op een of andere
wijze de nieuwe paus gezien. We
zeggen op één of andere wijze,
want de een zag hem donderdag
middag terwijl hij in de St.-Pie-
terskerk de voeten waste van der
tien jonge priesters (niet twaalf,
het nummer der apostelen, maar
dertien omdat de legende wil, dat
eenmaal tijdens deze functie plot
seling een dertiende aanwezig was,
Christus zelf. Anderen zagen hem
in Santa Croce devoot ter aarde
gebogen het kruishout kussende.
Zij zagen hem in processies, bloots
voets, en allen zagen hem op
een verregende paasochtend, drie
kwartier later dan was aangekon
digd, de zegen „Urbi et Orbi"
uitspreken.
Op die manier kregen zy een indruk
van de persoon, een oppervlakkige in
druk weliswaar, maar geen onjuiste* Zij
zagen een bijzonder vroom man, die
blijmoedig deelneemt aan alle riten en
plechtigheden, oeroude gebruiken weer
in ere herstelt en er niet aan denkt zich
op te laten sluiten in de adembenemen
de majesteit der Vaticaanse paleizen. zy
kregen ook de indruk, dat hy geen man
is van de klok, zoals zijn voorganger in
zo hoge mate was.
Gemoedelijk
Maar natuurlijk is Johannes XXIII
heel wat meer „dan de pastoor van de
hele wereld", zoals hij wegens zijn ge
moedelijkheid genoemd wordt. Hij is wel
degelijk door en door een paus, een heel
grote zelfs, die oneindig veel werk ver
zet, ook al houdt hij er heel zonderlinge
of liever helemaal geen „werkuren" op
na. Hij werkt, slaapt, of eet al naar het
uitkomt en op de meest ongewone uren.
Al zegt hij van zichzelf, dat hij maar
„een eenvoudig man is van boerse kom
af", in werkelijkheid is hij een aristo
craat naar de geest en het is helemaal
niet waar, dat hij het met het protocol
zo nauw niet neemt. Misschien wel juist
door zijn gemoedelijkheid, gaat er van
hem een autoriteit uit, die maakt, dat
al zijn bezoekers (en die zijn talrijk)
precies datgene doen wat zij moeten
doen in de tegenwoordigheid van een
paus. Daar komt geen protocol aan te
pas. De Italiaanse overheid heeft er
zich al in moeten schikken, dat Paus
Johannes elke week een paar keer het
Vaticaan verlaat en precies als een
simpel prelaat door Rome rijdt. De
goede bedoeling om hem altijd door een
ere-escorte te doen vergezellen heeft
men vanzelf wel moeten opgeven, om
dat hij niet vooruit laat weten wanneer
hij uitgaat, waar hij denkt heen te gaan
en nog veel minder welke weg hij denkt
te volgen. Op die manier is hij vrij en
krijgt een indruk van de stad, waarvan
hij in de eerste plaats de bisschop is.
Geen paleisrevolutie
Degenen, die verwachten, dat onmid
dellijk de gehele omgeving van de yroe-
gere paus zou verdwijnen en dat overal
nieuwe mannen zouden komen, hebben
tot op grote hoogte ongelijk gekregen.
Dit is weliswaar gebruikelijk. Altijd weer
wanneer er een nieuwe paus komt, is er
een soort revolutie in het Vaticaan. Kort
na de Verkiezing van Pius XII b.v. ver
dwenen alle „Milanezen" (Het hof van
Pius XI), maar Paus Johannes heeft er
mee volstaan enkele personen uit de
naaste omgeving van Pius XII tot een
hogere rang te bevorderen en ze op die
manier te vervangen door mensen van
zijn eigen keuze. De geest „Weg met de
Pacelli's", die men in oktober in het
Vaticaan kon waarnemen (zoals men er
in 1939 het „Weg met de Milanezen" had
gehoord) is allang verdwenen en de
neven van de vroegere paus zyn nog
steeds hoogwaardigheidsbekleders aan
het pauselijk hof. Zelfs architect
Galeazzi is nog „architect der apostoli
sche palelzenen wordt niet verant
woordelijk gehouden voor het intens
treurige misbruik van vertrouwen, dat
zijn halfbroer, de lijfarts Galeazzi Llsi
(aan wie inmiddels door de Italiaanse
orde van medici het recht is ontzegd de
medische praktijk uit te oefenen) heeft
gepleegd.
Vacatures voorzien
Er zijn dus geen slachtoffers gevallen.
Alleen heeft Paus Jbhannes ervoor ge
zorgd, dat in de vele vacatures werd
voorzien en overal eerste klasse krach
ten werden benoemd, zodat de bureaus
nu in topvorm werken. Zelfs de presi
dent van de Italiaanse Katholieke Actie,
de veel besproken dr. Gedda. wiens
ambtstijd reeds in het voorjaar van 1958
verstreken was, is niet afgetreden. Pius
XII zou hem zonder meer bevestigd
hebben en deze overweging was voor de
nieuwe paus. die stellig niet de indruk
wil geven het werk van zijn voorganger
ook maar op enig punt te bekritiseren,
voldoende om hem niet door een ander
te vervangen. Maar hij deed iets anders.
Totnutoe was in Italië de Katholieke
Actie niet zozeer toevertrouwd aan de
leiding der bisschoppen dan wel aan die
van de paus. Johannes XXIII heeft
voor het eerst de Italiaanse „Conferen
tie der Bisschoppen" een groter invloed
gegeven dan zij totnutoe had en daar
door wordt de Kerk in Italië, die totnu
toe meer dan die van andere landen
direct ondergeschikt was aan het Vati
caan, wat onafhankelijker en zal op den
duur vergeleken kunnen worden met de
Kerk in Frankrijk. Duitsland of ons
eigen land. Bovendien is nu kardinaal
Siri. de aartsbisschop van Genua, die de
geestelijke adviseur is van de Katholieke
Actie, niet meer zo machtig, omdat
iedere bisschop in zijn diocees leiding
geeft aan het lekenapostolaat.
Russische ambassadeur Bogomolof uit
naam van het diplomatieke corps als
deken spreken zou. Maar het is niet
waar. hoor! „Ik kwam niet op 31 decem
ber aan. maar op de dertigste en in de
nuntiatuur lag een uitnodiging voor de
nieuwjaarsreceptie. Toen leek het me
vanzelfsprekend, dat ik op 31 december
mijn geloofsbrieven ging aanbieden. In
welke kwaliteit zou ik anders naar die
receptie hebben kunnen gaan? Een
ambassadeur, die zijn geloofsbrieven nog
niet heeft aangeboden, telt niet mee. En
zo kwam het vanzelf, dat ik op één
januari deken was van het diplomatieke
corps, maar ik wist helemaal niet, dat
het anders Bogomolof zou zijn geweest.
Een aardige man
Bij de receptie stond iemand aan mijn
rechterhand en toen ik zei: „Het^eit dat
U aan mijn rechterhand staat, doet mij
veronderstellen, dat U de vice-dekaan
bent" en ik stelde mij aan hem voor. Zo
kwam ik te weten, dat hij Bogomolof
was. Overigens een erg vriendelijke en
aardige man. Ik heb hem vaak ontmoet
en ik zei hem direct: „Mijn eerste be
zoek breng ik dus vanzelfsprekend aan
U" Dat heb ik ook gedaan. Veel te pra
ten hadden wij natuurlijk niet, dat
begrijpt U wel. We hadden het meest
over het weer en de tijden (le temps et
les temps). Het was een erg aardige
man". Dit is typisch voor de Paus. Hij
zal nooit spreken over „de vijanden
Gods" of „onze goddeloze tegenstan
ders". Hij betracht altijd matiging, over
tuigd als hij is van het betrekkelijke der
dingen en wel wetend, dat wie vandaag
een „vijand Gods" is morgen een Paulus
kan worden. Een aardige en voor hem
typische opmerking is dat gesprek met
Montanelli was ook deze: „Ze begonnen
mij als een groot diplomaat te beschou
wen. Dat komt vermoedelijk alleen om
dat ik altijd precies zei, wat mij de
waarheid toescheen, niet zo erg diplo
matiek dus. Het is alleen jammer, dat
NED. HERV. KERK.
Bedankt voor Klundert (toez.) S. Meyers
te Koog-blokland.
GEREF. KERKEN.
Bedankt voor Eindhoven (6de pred.pl.) S.
van Bekkum te Monster.
GEREF. GEMEENTEN.
Beroepen te Sint-Catharines (Ontario,
Canada) A. Vergunet te Rotterdam.
HEILIGVERKLARINGEN IN ROME
Paus Joannes de 23ste heeft zondag,
in een plechtigheid van vier uur in de
St. Pieterskerk, de Spaanse Non Joaqui-
na de Vedruna de Mas, die leefde van
1783 tot 1854, en de Italiaanse leek Fran
ciscan Carlo de Sezza (16301670), hei
lig verklaard.
OVERBRENGING VAN PAUS PIUS X
Zaterdagavond is de trein met de stof
felijke resten van paus Pius de tiende
uit Vaticaanstad naar Venetië vertrok
ken. De kist was in een speciaal kapel-
rijtuig geplaatst. Voor het vertrek bad
Paus Joannes XXIII. Daarna kusten
kardinalen van het Heilig College en
vertegenwoordigers van de Italiaanse
regering de kist.
Eerder had de Paus Vaticaanse pre
laten. werklieden, de erewacht en jour
nalisten die de reis naar Venetië mee
maken. in speciale audiëntie ontvangen.
In een toespraak tot een detachement
van de Vaticaanse erewacht, zei de Paus,
die patriarch van Venetië is geweest,
dat hij het betreurde dat hij niet mee
kon gaan. Schertsend voegde hij hier
aan toe te hopen, dat op de dag dat hij
naar Venetië zal terugkeren „dit zonder
uw hulp zal zijn".
Anekdoten
Maar dit zijn voor niet ingewijden
moeilijke zaken. Laten we liever nog iets
over de persoon van de Paus vertellen.
Waarom niet een paar anekdoten? En
kele dagen na zijn benoeming tot hoofd
der Kerk was Strawinsky in Rome, die
een concert moest dirigeren. De Paus is
een liefhebber van muziek en heeft in
Parijs en Venetië meermalen Strawinsky
ontmoet, voor wie hij grote sympathie
koestert. Strawinsky kreeg dus een
telefoontje van het staatssecretariaat, of
hij zo spoedig mogelijk naar het Vati
caan wilde komen, waar de Paus hem
graag zou ontmoeten. Strawinsky ver
ontschuldigde zich: „Ik heb maar één
rokkostuum, bij mij en dat is nu bij de
ontvlekker, omdat ik het overmorgen
nodig heb voor mijn concert, dus heb ik
op het ogenblik geen kleren om bij de
paus te verschijnen". Een paar minu
ten later ging de telefoon opnieuw: „De
Paus verzoekt ons U te zeggen, dat het
hem niet om het rokkostuum te doen is,
maar om wat er in zit en of U dus maar
gauw wilt komen, onverschillig wat U
aan heeft". Strawinsky en eega (zijn
vrouw schildert), ijlden naar het Vati
caan. waar zij een lang gesprek hadden
over muziek en natuurlijk over Venetië.
Op een zeker ogenblik vroeg de Paus:
„Zegt U eens, maestro, als U nu een
concert geeft en de volgende dag zijn
de kritieken in de kranten slecht, hoe
reageert U daar dan op?" „Heilige
Vader", antwoordde Strawinsky. „Ik ben
een oude man, maar ik vind dat altijd
nog vreselijk. Ik ben dan een hele dag
overstuur en probeer te begrijpen, wat
de criticus bedoelt". „Precies wat ik had
gedacht", zei de Paus, „zo reageer ik
zelf namelijk ook. Als er in de krant iets
over mij staat wat niet prettig is, dan
kan ik dagen lang zitten piekeren, wat
ik nu eigeniyk verkeerd héb gedaan".
Ik wist het niet
Dezer dagen heeft de Paus een voor
aanstaand journalist, Indro Montanelli,
bij zich ontvangen en zoals steeds heeft
hy een schat van anekdoten en verhalen
verteld. Een van de aardigste is deze:
„In verschillende biografieën, die in de
laatste tijd over mij verschenen zijn (de
Paus kan er niet aan wennen over zich
zelf als „wij" te spreken) staat, dat toen
ik tot nuntius werd benoemd bij gene
raal De Gaulle in Parijs, ik in allerijl i
zodra ik aankwam mijn geloofsbrieven
ben gaan overhandigen om toch maar te I
beletten, dat op eén januari 1945 de
Paus Johannes XXIII
niet meten met de maten
van onze tijd
toen ik dat eindelijk begrepen heb mijn
tijd eigenlijk voorbij was".
Montanelli's indruk is als die van
ieder die met Paus Johannes in aanra
king komt: een zeer groot paus. die men
eigenlijk niet met de maten van onze
tijd moet meten maar met die van de
zestiende eeuw. want het is een figuur
uit de late Renaissance
PORTUGEES MILITAIR
TOESTEL NEERGESTORT
De Portugese luchtmacht heeft mee
gedeeld dat een Dakota, met elf inzit
tenden vijf bemanningsleden en zes
passagiers op een vlucht van Lissa
bon naar de Canarische eilanden is ver
ongelukt. Allen, die zich aan boord van
het vliegtuig bevonden, zyn om het le
ven gekomen. De ïyken der verongeluk
ten zijn geborgen.
Het toestel is, ongeveer twaalf myi
van Lissabon, ter hoogte van de Portu
gese westkust in zee gestort. De ooi-zaak
van het ongeluk is (nog) niet bekend.
Vanmorgen bereikte ons het ontstellende bericht, dat de eerste
dirigent van het Amsterdamse Concertgebouworkest, dr. Eduard van
Beinum tijdens de repetitie van het Concertgebouworkest plotseling is
overleden.
Utrechtse jongen
in buik gestoken
(Van onze correspondent)
By een ruzie voor een Utrechtse eet-
winkel is zaterdagavond een 17-jarige
Utrechtenaar met een mes in de buik
gestoken. Met een gapende wond is hij
naar het Stads- en Academisch Zieken
huis vervoerd.
De dader, een 20-jarige Utrechtse
koopman, is een uur later door agenten
van de radio-surveillancedienst aange
houden en naar het hoofdbureau van
politie overgebracht. In de eetwinkel
hadden de twee jongemannen een woor
denwisseling gekregen, die later buiten
voor de winkel werd voortgezet. Plotse
ling greep de koopman een dolkmes,
dat hij bij zich droeg en stak de jongen
in de buik. Hevig bloedend viel deze
neer. De koopman maakte zich uit de
voeten. De politie, die onmiddellijk ge
waarschuwd was, kreeg de naam en een
I duidelijk signalement van de koopman
len deze kon vry spoedig worden opge
pakt.
Eduard Alexander van Beinum
groot als musicus en beminnelijk als
mens is niet meer
Hij werd op 3 september 1900 te Arn
hem geboren, als zoon van een musicus.
Zijn vader bespeelde in de Arnhmese
Orkestvereniging de contrabas en werd
beschouwd als een der steunpilaren van
het orkest. De grootvader van Eduard
van Beinum was militair kapelmeester
te Kampen. Als schooljongen genoot de
jonge Eduard reeds een reputatie als
pianist-begeleider. Als 16-jarige werd hij
altist in de A.O.V. en deed daar gedu
rende een jaar de nodige orkestpraktijk
op. Op muzikaal gebied ging hem alles
even gemakkelijk af. Op het toelatings
examen van het A'dams Conservatorium
speelde hij het eerste pianoconcert van
Beethoven voor J. B. de Pauw, de ver
maarde piano- en orgelleraar. Deze is
gedurende zyn studietijd zijn grote men
tor geweest: theoretische lessen ontving
Van Beinum van Bernard Zweers en
Sem Dresden. Na een schitterend eind
examen met hoofdvak piano, maakte hy
al spoedig naam als piano-solist bij lan
delijke orkesten. Al spoedig nam hy de
leiding op zich van de Toonkunstafde
lingen te Schiedam en Zutphen. Ook
was hij enige jaren directeur van het
koor van de St.-Nicolaaskerk te Amster
dam. Intussen concerteerde Van Beinum
veelvuldig: zyn concertpraktijk breidde
zich meer en meer uit. In het Concert
gebouw maakte hij zyn debuut met de
Variations Symphoniques van César
Franck. Met zijn broer Co van Beinum
gaf hij sonatenavonden. Ook in de vo-
calistcnwereld werd hy een bekende per
soonlijkheid, zeer gezocht om zyn be
trouwbare begeleidingskunst.
Veelvuldig trad hij op met zyn ver
loofde later zyn echtgenote Sepha
Jansen.
Op 10 oktober 1927 maakte Eduard
van Beinum zyn entree als dirigent van
de Haarlemse Orkestvereniging, waar hy
veel hervormingsarbeid verrichtte. Met
het temperament van de rasmusicus wist
hij dit orkest met nieuwe daden te be
zielen. Te Haarlem bracht hy het reper
toire snel omhoog: het won bijzonder
aan veelzydigheid. Zijn prestaties te
Haarlem bleven voor Amsterdam niet
verborgen. Reeds in 1929 werd Eduard
van Beinum door het Concertgebouw
uitgenodigd om een der concerten der
zomerserie te leiden en hij maakte er
een verrassend debuut met de Oxford-
Symfonie van Haydn en de Derde Sym
fonie van Saint Saëns. Na meerdere
gastdirecties, werd hem op 28 februari
1931 de leiding van een abonnements
concert toevertrouwd. Toen Cornells
Dopper aftrad als tweede dirigent, nam
Van Beinum op 13 mei 1931 afscheid te
Haarlem met de Negende Symfonie van
Beethoven: een grootse hulde werd hem
bereid.
Op de eerste zondag van september
van dat jaar, verscheen hij als tweede
dirigent van het Concertgebouworkest te
Amsterdam en dirigeerde de Achtste
van Beethoven en de Achtste van
Bruckner. Hiermee legde hy zyn arties-
tieke geloofsbeiydenis af.
Zijn groot dirlgeertalent vond volledi
ge erkenning in zyn benoeming in 1938
tot eerste-dirigent van het Concertge
bouw Orkest in welke functie hij Wil
lem Mengelberg verving. Sedert diens
benoeming was dit de eerste maal dat
een Nederlands dirigent een gelijkwaar
dige functie in het Concertgebouw te
vervullen kreeg. Allerwege was men met
deze benoeming ingenomen, temeer daar
er ernstig sprake was, dat Van Beinum
tot dirigent van het Residentie-Orkest
zou worden benoemd en hij er sterk naar
overhelde deze benoeming te aanvaar
den. Door de aanbieding van het Con-
certgebouwbestuur, dat de instemming
van prof. Mengelberg had, bleef Van
Beinum voor Amsterdam behouden en
hij heeft zich in de loop der jaren de
benoeming volkomen waardig getoond.
Vooral door het introduceren van mo
derne Nederlandse en Franse muziek
heeft hy zich als uitstekend dirigent
doen kennen en in de hoofdstad baan
brekend werk verricht.
Stond Willem Mengelberg, wiens hou
ding tijdens de Duitse bezetting aanlei
ding was. dat men hem na de bevry-
ding het recht om in Nederland te diri
geren voor altijd ontzegde, bekend als
Mahler-dirigent, van Van Beinum kreeg
men uitzonderlijke vertolkingen van
Bruckners's composities te horen. De
voortzetting van de grote symphonisti-
sche kunst is aan hem veilig toever
trouwd gebleken.
Na de laatste wereldoorlog verwierf
Van Beinum zich binnen een jaar een
Internationale reputatie door zijn veel
vuldig optreden, hetzij als gast-dirigent,
of met het Concertgebouw Orkest, in
Engeland, België, Denemarken. Zweden,
Noorwegen, Zwitserland, Frankrijk en
de Ver. Staten. Ook zyn directie van
Bach's „Mattheus Passion" trok grote
bewondering. Voorts heeft hij door de
introductie van talrijke nieuwe compo
sities, in ons land als elders, veel pio
nierswerk verricht.
In januari 1957 werd Van Beinum ge-
enngageerd als muziekdirecteur van het
Los Angeles Philharmonisch Orkest voor
twee maanden per seizoen. Tevoren was
hij reeds vele malen als gastdirigent :n
verscheidene Amerikaanse steden opge
treden. Sedert 1957 beperkte zich dat
optreden tot Los Angeles. In 1955 leidde
dr. Van Beinum vier concerten in Zuid-
Californië.
In december 1956 hij was
toen gedurende een kwart eeuw
leider van het Amsterdamse Concert
gebouworkest promoveerde Van
Beinum honoris causa tot doctor in
de letteren en wijsbegeerte aan de
Gemeentelijke Univeisiteit van Am
sterdam.
In augustus 1957 werd dr. Van Beinum
In Salzburg (Oostenryk) door een lichte
hartaanval getroffen. Op advies van en
kele artsen aldaar heeft hij er toen van
afgezien een concert te leiden van het
Berlijns Philharmonisch Orkest.
Eduard van Beinpum heeft zijn laat
ste concert zaterdagavond j.l. in het Ge
bouw van K. en W. te Den Haag gedi
rigeerd. Het was tevens het laatste con
cert in dit seizoen van een serie van
10 abonnementsconcerten, die het Con
certgebouw Orkest jaarlijks in «Den
Haag geeft. Aan het slot van de uit
voering werd Eduard van Beinum een
grote bloemenmand aangeboden.
eduard van Beinum hebben wij
ook in onze stad leren kennen als
een uiterst gewetensvol, kundig en
bezielend dirigent, wiens vele capaci
teiten het volledig begrypelyk heb
ben gemaakt, dat hy zich een inter
nationale faam naast vele andere be
roemde dirigenten mocht verwerven.
Voor de Nederlandse muziekwereld
betekent zyn heengaan dan ook een
zware slag
Zijn plotseling verscheiden zal tallo
zen diep treffen!
Welhaast onvervangbaar
De Amsterdamse wethouder voor de
kunstzaken, mr. A. de Roos heeft
vanmorgen verklaard:
„De ontwikkeling van het Concert
gebouworkest heeft na het heeengaan
van prof. dr. Willem Mengelberg ge
legen in handen van dr. Van Beinum.
Hy heeft met dit fyne instrument, zijn
gevoelige handen, ervoor gezorgd, dat
de goede naam van het orkest, ook na
de grote moeilijkheden tydens de oor
logsjaren, niet alleen behouden maar
ook en vooral versterkt kon worden.
De internationale relaties van dr. Van
Beinum waren byzonder sterk en daar
om zal dit verlies ook internationaal
ernstig gevoeld worden. De grote be
tekenis van de thans overledene lag
niet alleen in zijn bekendheid als in
ternationaal dirigent, maar ook in zijn
bijzondere persoonlijke eigenschappen
waardoor een ieder die met hem te
maken kreeg, getroffen werd en er
van onder de indruk kwam, ook de
leden van het orkest en die van de
besturen.
„Zijn plaats in Amsterdam is wel
haast onvervangbaar. De oplossing
van de al eerder zacht gefluisterde
vraag, hoe het nu verder moet gaan,
zal byzonder moeilijk zyn".
Minister Luns werd bij zijn aan
komst op Schiphol, waar hij zater
dagmiddag arriveerde, door zijn
echtgenote, zijn zoontje en kabi
netsformateur prof. De Quay ver
welkomd. De minister was reeds
onmiddellijk in diep gesprek met de
kabinetsformateur gewikkeld.
Wie was wie
In december verscheen in de dagbla
den onder de kop „Wie was wie?" een
prysvraag van het Koningin Wilhelmi-
nafonds. De advertentiepagina voor
deze prysvraag was aan het Koningin
Wilhelminafonds aangeboden door de
uitgevers van de dagbladen, ter gelegen
heid van het 50-Jarig bestaan van de
Vereniging De Nederlandse Dasblad-
pers. De netto baten voor het KWF is
thans bekend geworden! Deze bedraagt
f 62.738.—.
Ereraad zaak Meulenbelt
(Speciale berichtgeving)
De op verzoek van dr. Erp Taaiman
Taalman Kip,, te Arnhem, door de Kon.
Ned. My tot bevordering der Genees
kunst ingestelde ereraad, dit tot taak
heeft zijn optreden te beoordelen in de
zaak-Meulenbelt, bestaat uit de volgende
heren:
Prof. mr. A. van Oven, hoogleraar aan
de Leidse Ryksuniversiteit, te Oegst-
geest, mr. G. J. Kronenberg, president
van het Gerechtshof te Arnhem, te Arn
hem, dr. A. Poslavsky, geneesheer- direc
teur van de Willem Arntz Hoeve te Den
Dolder, te den Dolder, prof. dr. J. J. G.
Prick hoogleraar aan de Nymeegse Uni_
versiteit, te Nijmegen, en dr. V. Winkler
Prins, arts, oud-voorzit ter van de raad
van beroep, te Wageningen.
Overval bij Bandoeng
Bandieten in uniform hebben gisteren
by Bandoeng een overval gepleegd op
vakantiegangers uit Djakarta die een
bezoek brachten aan de Tangkoeban-
prahoe. Zy beschoten met stenguns
een aantal particuliere auto's, die zy
voor officiële wagens hielden, waar
door vyf mensen werden gedood en
velen gewond.
De bandieten, die stalen helmen droe
gen, beroofden een honderdtal vakantie
gangers van hun geld en alle voorwer
pen van waarde die zij by zich hadden.
Tegen de tyd dat politie en militairen
arriveerden, waren zy weer verdwenen.
Alphen geklopt
door Ripperda
(Van een onzer verslaggevers)
Na de goede resultaten, die Alphen in
de zeven voorgaande wedstryden behaald
heeft, was de nederlaag die de mannen
van Jan Mees op eigen veld tegen Rip
perda te incasseren kregen bepaald te
leurstellend. Alphen benaderde in deze
ontmoeting op geen stukken na het peil
der voorgaande wedstrijden.
Alphen opende de strijd met een serie
gevaarlyke aanvallen en midvoor Tui-
nenburg kreeg al spoedig de kans van
zyn leven, maar tot grote teleurstelling
van de Alphenaxen bleef een doelpunt
uit. Nauwelyks vyf minuten later mocht
Tuinenburg het over doen, maar ook
nu weer trof het harde schot de Haar
lemse doelman. Alphen bleef de Haar
lemmers in hun greep vasthouden en
toen in de twintigste minuut Frits Dus-
schoten van de rechtervleugel een voor
zet lanceerde, kopte de Haarlemse
linksachter de bal in eigen doel 10.
Lang behoefde men niet te wachten op
de gelykmaker, want toen men in de
Alphense defensie verzuimcie de vrij
oplopende linksbuiten af te dekken, kon
deze een dieptepass te pakken krijgen
en kreeg Jansen geen kans. 1—1. Frits
Dusschoten werkte zich vyf minuten
later door de Haarlemse achterhoede,
die bleef staan voor buitenspel, en
maakte 21. By een der snelle te_
genaanvallen die daarna over rechts op
de Alphen veste ondernomen werden,
wist Enthoven niet beter te doen, dan
de bal langs zijn eigen doelman in het
net te koppen 22. Nog waren wij niet
aan het eind van de doelpunten in deze
eerste helft, want uit een dieptepass in
de Ripperda-verdediging gaf Frits Dus-
schoten Alphen opnieuw de leiding 3—2.
Nog voor men echter aan de thee toe
was, gaf de Alphense defensie opnieuw
blijk met de snelle Haarlemse aanvallen
geen raad te weten en kon Jansen op
nieuw naar het net, toen een kopbal van
de midvoor hem te machtig was. 33.
De tweede helft begon voor Alphen
hoopvol. Men wist zich kansen te schep
pen, maar benutten was er niet by. Een
falen in het centrum van de Alphen de
fensie waar Mees, kenneiyk gehinderd
werd door een blessure, bood de links
binnen van de Haarlemmers een kans
die hij niet aan zich voorby liet gaan
34. Mees liet zich vervangen door Kei
zer, maar ook deze kon niet verhinderen,
dat de midvoor de zege zeven minuten
voor het einde veilig stelde: 35.
LEIDERDORP
BURGERLIJKE STAND
Geboren: Antonia Petronella Christina,
dr. v. C. W. van Heel en A. P. O. van Eg-
mond; Johanna Adriana, dr. v. H. W. Ja-
gel en J. E. Versteegen- Eduard Koert. zn.
v A. P. Kossen en J. Spek; Renske Hilda
Geertrulda, dr. v. S. J. T. Bosma en J.
Koopmans.
Ondertrouwd: P Verra. 24 Jr en E van
weelden, 23 jr.; A. Tlsslnk. 22 Jr. en M.
den Hollander. 20 Jr.; F. Modderkolk, 27
Jr en M. van de Groep. 22 Jr.
Getrouwd: P. L. Wattel. 30 Jr. en L. O.
van Osnabrugge. 26 Jr.; W. A. Janssen, 29
Jr. en W. M. Parmentler, 25 Jr.
