Westduitsers met Pasen in groten
getale naar de bollen en Italië
1
B
Operatie in eigenaardig Amsterdam
SLMS
Reiskoorts heeft onze huren te
pakken - Ook invasie verwacht
van zeer vele buitenlanders
Rapport over toneelspreiding
Opgericht 1 maart 1860
Zaterdag 28 maart 1959
Zesde blad no. 29706
Na ilrietal andere
golven: nu reizen!
(Van onze correspondent in Bonn)
De paas-reiskoorts heeft in West-
Duitsland grote bevolkingsgroepen aan
getast. Aan de grenzen met Neder
land. met Frankrijk, Zwitserland en
Oostenrijk, merkt men dat aan de
massa's voorjaarstoeristen, die thans
een voorschot op de grote vakantie
nemen. Men wil eruit en de bollenvel
den, Parijs. Noord-Italië en West-Berlijn
zjjn daarbij favoriet. Daartegenover
staat, dat men hier de komende dagen
duizenden Nederlanders, Belgen, Zwit
sers en Fransen verwacht. De Neder
landse invasie heeft vooral het Rijnge
bied op het oog, zegt men hier. Deze
eerste „reisgolf" is wel een bijzondere
uiting van een bepaald hoge algemene
welvaart, die thans in de Bondsrepu
bliek heerst. Na de drie typische na
oorlogse golven (de „Fress"-, de „Klei-
dungs"- en de „Spar-Welle", resp. de
eet- de textiel en de spaargolf) zit men
vooral dit jaar midden in de reisgolf:
iedereen wil er op uit, iedereen wil zo
ver en zo vroeg mogelijk reizen. Dat
leidde er in West-Duitsland toe, dat de
reisbureaus in alle grote steden een
week vóór Pasen reeds uitverkocht wa
ren wat hun reizen naar Parijs, de bol
len en Noord-Italië aanging. Daarnaast
wil Jan en alleman met bussen en trei
nen naar Zuid-Zwitserland (Locarno,
Lugano), naar Wenen en Kopenhagen
en naar een reeks Duitse vakantie-oor
den als de Harz en de Bodensee. Want
niet slechts de reisbureaus, die bus
tochten organiseren, ook de spoorwegen
hebben in deze dagen een record-omzet
kunnen boeken. Slaapwagens voor de
richting Zwitserland en Italië waren
reeds lang uitverkocht voor de dagen
vlak voor en na Pasen en donderdag
middag en vrijdagochtend werd het een
storm op de loketten van al die lieden,
die tot een kwartiertje voor het vertrek
van hun trein hebben gewacht met het
kopen van een kaartje
Opmerkelijk is voorts de enorme be
langstelling die in de Bondsrepubliek
bestaat voor de reizen van „standing",
de dure trips per vliegtuig naar Ma
jorca, Tunis, Spanje. Sicilië, de Cana-
rische eilanden, waarvoor men per per
soon toch enige honderden marken op
tafel moet leggen. Al die reizen zijn
vlot van de hand gegaan: de vliegtui
gen zijn voor het merendeel volgeboekt.
En al even gretig greep men naar de
reisbiljetten, die per spoor en luxe
boot een paasreisje van een week door
de Adriatische of de Middellandse Zee
beloven. Griekenland is bepaald favo
riet bij deze gegoede reislustigen.
VAN EN NAAR WEST-BERLIJN
Zo zal de Westduitser er met Pasen
op uittrekken: naar de Harz en naar de
bollen, naar Lugano en Kopenhagen,
alsof het al hartje zomer is. Maar even
zeer naar het democratische eiland in
de Rode Zee van Oost-Duitsland: West-
Berlijn. Men spreekt in dit verband van
een ware run op de oude hoofdstad,
waar de meeste hotels lang voor Pasen
reeds waren volgeboekt, vooral wat de
middenklasse en de pensions aangaat.
De Britse, Amerikaanse en Franse lucht
vaartmaatschappijen, die van West-
Duitsland op West-Berlijn vliegen, heb
ben alle toestellen voor wat de goed
kope nachtvluchten betreft, vol gekre
gen. En omgekeerd spreekt men even
zeer van een invasie, te weten van dui
zenden Westberlijners die per auto, trein
of vliegtuig naar de Harz, naar de Rijn,
Hamburg of nog verder willen. Uit de
stad waar zij maandenlang letterlijk op
gesloten plegen te zitten en waar zij zo
langzamerhand ieder huis en iedere
boom wel kunnen uittekenen.
Zo verkeert West-Duitsland thans in
de greep van de paas-reisgolf. De politie
in het gehele land is er tijdens de paas
dagen extra voor gemobiliseerd en hoopt
al te veel verkeersopstoppingen te kun
nen voorkomen. De Nederlandse auto
mobilisten moeten er in elk geval maar
rekening mee houden, dat zij op som
mige autobanen niet zo vlug zullen kun
nen opschieten als zij verwachten, er
wordt namelijk aan vele autowegen hard
gewerkt, waardoor opstoppingen onver
mijdelijk zullen zijn.
Minstens 2619 voorstellingen
Aanzienlijke uitbreiding bezoek vernacht
In een rapport over „het vraagstuk van de toneelspreiding", aan de staats
secretaris van O. K. en W. uitgebracht door de Raad van de Kunst, wordt als
meest aanvaardbare oplossing voor de toneelspreiding gesteld, dat per groep van
provincies een minimum aantal voorstellingen van de beschikbare toneelgezel
schappen wordt gevraagd. De speelgebieden, die in het verleden de dupe zijn
geworden van een onevenredige produktiebeperking, met name het noorden en
het zuiden, kunnen dan, meent de commissie die het rapport samenstelde, globaal
gezien in de toekomst daarvan worden gevrijwaard. De commissie zou het voorts
toejuichen als het tevens mogelijk zou blijken het aantal reisvoorstellingen mede
als norm bij de berekening van het subsidie te betrekken.
De verbeteringen aan de Rijksweg
tussen Den Haag en Rotterdam, de
befaamde „Rijksroetsjbaan", zijn
thans nabij Delft de oorzaak van
grote opstoppingen nu het verkeer
over de helft van de weg geleid
moet worden, terwijl de andere
helft onder handen genomen wordt.
De commissie is ervan uitgegaan dat
o de standplaatsen Amsterdam, Den
laag, Rotterdam en Oost-Nederland een
ezelschap gevestigd Is dat aan de cri-
eria: „een vormende waarde te bezitten
tl als artistiek aanvaardbaar te kunnen
rorden beschouwd", voldoet, en dat er
evens middelen zullen bestaan voor
wee, in hoofdzaak reizende gezelschap,
en. Een tweede uitgangspunt is geweest
lat deze gezelschappen vooralsnog zul-
en blijven doubleren.
Men heeft daarna de volgende mini-
num-aantallen voorstellingen per pro-
incie-gToep berekend: Groningen,
Yiesland, Drenthe 160, Overijssel, Gel-
iarland 359, Utrecht, Noord-Holland,
imsterdam, Zuid-Holland 952 en voor
e laatste groep, Zeeland, Noord-Bra-
ant en Limburg 258. De gestelde maxi-
la liggen gemiddeld enige tientallen
oger. Meegerekend een totaal mini-
oum-aantal standplaatsvoorstellingen
an 890, komt de commissie op een
ïinimum-aantal voorstellingen voor
11e gezelschappen van 2619. Het maxi-
ium bedraagt 2796. De basis voor deze
erekeningen was het gemiddeld aantal
oorstellingen van elk gezelschap in de
aren 1953 tot en met 1957.
In een beschouwing over het toneel-
ezoek en de toneelspreiding in de af-
Hopen jaren, komt de commissie, on
er voorzitterschap van de heer J. Kas-
ies, tot de conclusie dat de Randstad
lolland, zowel in absolute als in rela-
ieve zin aan de spit staat wat het to-
eelbezoek betreft.
Ten aanzien van de toneelvoorziening
i de verdere toekomst, geeft de commis.
Ie uiting aan de verwachting dat het
ineelbezoek in Nederland zich tussen
960 en 1980 aanzienlijk zal uitbreiden,
It op grond van verscheidene factoren,
»als o.m. de groeiende belangstelling
to onderwijs en jeugd.
De heer H. J. van Balen
verlaat in 1960 A.N.W.B.
In de loop van 1960 zal de hoofddi-
cteur van de ANWB, de heer H. J. van
alen. in verband met het bereiken van
pensioengerechtige leeftijd, zijn func-
e neerleggen.
De heer Van Balen, die in 1930 tot de
rectie van de ANWB toetrad, vierde
1 mei 1955 onder zeer grote belang-
elling uit de kringen van toerisme en
arkeer in binnen- en buitenland zijn
Harig directie jubileum.
De heer Van Balen, die eerst zijn nog
5 benoemen opvolger zal inwerken, zal
functie blijven tot het nieuwe hoofd-
wtoor van de ANWB, dat thans in Den
sag verrijst op de hoek van de Alke-
adelaan en de Wassenaarseweg, in ge-
ïuik zal zijn genomen.
Men is tenslotte van oordeel, da<t een
verdergaande decentralisatie van to-
neelgezelschappen, dan thans met „thea-
ter" is geschied, met grote behoedzaam
heid dient te geschieden. Er moet volgens
de commissie worden gestreefd naar
concentratie ven de toneelvoorziening in
'n aantal goed geaccommodeerde centra,
die, sociaal gezien een kernfunotie heb
ben en voor publiek uit een niet te verre
omtrek bereikbaar zijn.
In het rapport wordt tenslotte een
aantal grondslagen genoemd waarop een
ontwikkelingsplan voor de toneelsprei- j
ding moet berusten, een materie overi- j
gens die afzonderlijk in studie dient te
worden genomen, in samenwerking met
de Rijksdienst voor het Nationale Plan,
het Centraal Planbureau, de Vereniging
van Nederlandse Gemeenten en de
Rijkscommis'sie van Advies voor d'e bouw
van schouwburgen en concertzalen.
Advertentie
f ZILFA FLU
LET
1 modern bestek
v
I. HOOGERVORST
lorsstraat 9
P. I. MAARTENSE
Hoogstraat 6
Fa. A. I. MANDERSLOOT
Donkersteeg 14
du PON
Breestraat 89
v. ROSSEM du CHATTEL
^reestraat 95 DRÏESSEN
Verkorting arbeidstijd
in de metnrUndusfrie
Werkgevers en werknemers in de me
taalindustrie zijn in be rinse! overeenge
komen per 1 januari 1960 een geleide
lijke ondernemingsgewijze, verkorting
van de arbeidstijd in te voeren. Voor
waarde daarvoor is, dat een rede!_£ke
zekerheid bestaat, dat produktievenies
kan worden voorkomen.
Een en ander zal moeten worden ge
regeld bij een nieuwe CAO, welke een
geldigheidsduur zal hebben tot eind
1962. Partijen zullen ernaar streven de
onderhandelingen voor 1 juli a.s. to vol
tooien. In afwachting hiervan hebben
zij besloten de lopende CAO te verlen
gen tot en met 30 juni 1959.
Pak nylon-ondergoed in
Rotterdam ontvreemd
De zoon van de manufacturenhande-
laar Eijkelenboom, alhier, is donder
dagmiddag in Rotterdam op brutalp
wijze een pak nylon-onderjurken, ter
waarde van ruim f. 700.— inkoop ont
stolen. De diefstal gebeurde toen de heer
Eijkelenboom bij een der magazijnen in
Rotterdam bezig was linnengoed in zijn
auto te laden. Toen hij zich enkele mi-
uten van zijn auto verwijderd had,
heeft een gauwdief, die, naa.r laier
bleek, al enige tijd op de loer had ge
staan. kans gezien het pak uit de auto
weg te nemen. De man verdween daar
na snel op zijn rijwiel Een en ander
werd door een dame uit een driehoog
tegenover het magazijn gelegen woning
gezien. De onmiddellijk gewaarschuwde
politie was spoedig ter plaatse, maar
toen was er van de dader geen spoor
meer.
Euromast bereikte zijn
zijn hoogste punt
67.000 voor Poliofonds
(Speciale berichtgeving)
Duizenden Rotterdammers waren don
derdagmiddag bijeen om getuige te
zyn van het feit. dat de Euromast zijn
hoogste punt bereikte. Een meer dan
100 meter hoge toren was in een
periode van slechts 24 dagen tot stand
gekomen. De laatste kruiwagen be
sliste over het toekennen van een
auto. Deze was namelijk voor degene,
die het juiste tijdstip van het bereiken
van het hoogste punt had geraden.
Het betrof een prijsvraag van de Rot
terdamse afdeling van het Prinses
Beatrix Poliofonds. Zij werd gewon
nen door de heer W. C. van Beek.
Op het schip „Erasmus" waren ter
gelegenheid van deze gebeurtenissen
honderden genodigden bijeen. Mr. dr. K.
P. van de Mandele, voorzitter van de
Kamer van Koophandel, verrichtte de
vlaghijsing. Daarna bood hy. als ere
voorzitter van het actie-comité het
poliofonds een bedrag aan van f. 67.000.
JONGEN STAK ONVOORZICHTIG
DE WEG OVER
Donderdagmiddag omstreeks halfvier
is de 7-jarige Mappie Rijswijk, in de
Dorpstraat door een passerende vracht
auto aangereden en tegen de grond ge
worpen, waarbij het ventje een der wie
len over zijn voet kreeg Dokter W. van
de Wind verleende de eerste hulp en
liet het kereltje naar het Academisch
Ziekenhuis te Leiden vervoeren.
Het ongeluk gebeurde doordat de
jongen, zonder op het naderend verkeer
te letten, de rijbaan opliep. De bestuur
der van de vrachtauto, uit Zwammer-
dam, probeerde nog wel een aanrijding
te voorkomen, maar slaagde daarin niet
helemaal.
Het vaderland door een Britse filmbril
In Lido draait deze week een film,
waar wij Nederlanders heel wat mee te
maken hebben. Niet, omdat deze film
voor een groot deel in ons land werd
opgenomen. In de filmwereld kan een
Japanstheehuis net zo goed in Hollywood
als in Tokio staan en in Londense stu
dio's kan men zich in vrolijk Parijs
wanen. De décorbouwers verstaan hun
vak en bouwen net zo makkelijk een
Spaanse rancho als een Amsterdams
herenhuis. Dat is dus van ondergeschikt
belang. Maar de „Amsterdamse operatie"
had als plaats van handeling onze
hoofdstad en IJmuiden. In het verhaal
krijgen twee Nederlanders en een En
gelsman in die beruchte meidagen van
1940 een Engelse torpedobootjager ter
beschikking. Ze worden daarmede de
Noordzee overgestuurd om te trachten
onze gehele voorraad industriediamanten
te bemachtigen en zo te voorkomen, dat
deze rijkdom in Hitlers handen zou
vallen.
De avonturen van dit koene trio
dat echt bestaan moet hebben wordt
geprojecteerd tegen een achtergrond,
gevormd door ons land in die trieste
dagen. Nederland dus in die meidagen
van 1940. Maar dan gezien door een
buitenlandse bril, een Britse. Het beeld,
dat men zich daar vormde doet op
zyn zachtst uitgedrukt nogal merk
waardig aan.
Boeiend begin
De film begint boeiend, ai pleit men
ook die eerste meters celluloid niet vrij
van overdrijving. Maar de enkele opna
men, waarmee regisseur MacCarthy het
ingereedheid brengen van de Duitse
parachutisten voor hun wrede taak in
ons land schetst, ademen sfeer. Dan
schakelt hij even over naar Engeland,
waar de „Operation Amsterdam" kort
en bondig wordt voorbereid. Terug in
IJmuiden analyseert hy met suggestieve
beelden de wanhoop van de massa, die
verbeten vecht en bekvecht om de wei
nige plaatsjes, welke de vissersboten te
bieden hebben. Het begin van Mac-
Carthy's eerste grote film belooft veel.
Maar in die opgewonden ogenschijnlijke
chaos arriveert het trio van overzee. Wij
vragen ons af, wat er van hun avontuur
en de film terecht gekomen zou zijn als
dat verder steeds zo stoere Nederlandse
meisje (Eva Bartok» nu juist op dat
moment geen inzinking had gehad en
zich niet van het leven had willen be
roven. Maar ze probeert het. Verder dan
een pogen komt ze niet. Het meisje en
haar auto waar het om gaat
blijven onbeschadigd en beiden worden
in dienst gesteld van de diamanten
onderneming.
Eva rijdt het gezelschap naar de
hoofdstad. Een Amsterdam echter, dat
geen Amsterdammer zou herkennen. Een
totaal verlaten, dode stad. Niets of nie
mand te zien, behalve een alsmaar
jengelend draaiorgel met enkele man
nen erom heen. Zij steken hun geldbak-
jes uit naar mensen, die er niet zijn. En
dat draaiorgel met twee liedjes op
het repertoire vervolgt het kwartet,
waar het ook gaat door die verlaten
straten.
Echt?
Is dat echt? De producer Maurice
Corvan, die wij een dag voor de Neder
landse première in Amsterdam spraken,
was de eerste om toe te geven, dat dit
niet echt was.
„Maar wat moest ik? Ik had geen
keus. Het was schier onmogelijk vol
doende auto's uit die dagen te vinden
en een groot aantal figuranten aan te
kleden in kledij van jaren terug. Daar
om hebben wij de voorkeur gegeven aan
een verlaten, stille stad. Daar gaat een
suggestie van uit. Als van een bevolking
in angstige afwachting. In Engeland,
waar de film veel succes heeft, heeft
niemapd er aanmerking op gemaakt".
Hetgeen wel juist zal zijn, maar dit
kan een dergelijk misbruik van het
filmmedium toch niet rechtvaardigen.
De waarheid wordt geweld aangedaan.
Want Amsterdammers zijn geen angstige
kwezels. En zeker zullen er ramen open
gaan, als ergens een enorme schietpartij
losbarst.
Door die overigens verlaten straten
lopen dan mannen in militaire unifor
men. De ene helft is echt, de andere
helft niet. Dat is de Vijfde Colonne, die
onder leiding staat van een luitenant in
een keurig buitenmodel, compleet met
kepi. En die Vijfde Colonne beheerst
volgens de film het gehele leven in
de hoofdstad, waar alweer volgens de
film wildwesttaferelen aan de lopen
de band voorkomen.
Dichterlijke vrijheden
En dan nemen we die uit-de-tijdse
telefoon, die huizen, welke er nooit ge
staan hebben en het standbeeld, dat
men er gemakshalve maar bijgezet heeft
en meer van dergelijke onwaarachtig
heden maar voor lief. We moeten ze
rangschikken onder de „dichterlijke vrij
heden", die de filmmakers in een inlei
dend woord aankondigen. Maar zo'n
excuus bij voorbaat is nog geen vrijbrief
voor een dergelijke verdoezeling van de
realiteit. Nu wij er een keer bij betrok-
Twee hoofdrolvertolkers, Eva
Bartok en Peter Finch.
ken zyn, betrappen we de film op grove
onjuistheden. Het doet ons ook twijfelen
aan de echtheid van dat Japanse thee
huisje en die Spaanse rancho.
Maar wanneer men zich daar nu eens
van distantieert? Wanneer men nu eens
dat vaderlandse vooroordeel buiten be
schouwing laat? Dat zal niet gemakke
lijk vallen. Want in vele gevallen be
tekenen die dichterlijke vrijheden"
waarlyk geen compliment voor ons en
ons land. Maar als het lukt ons daarvan
vrij te maken dan zien we een handig
gemaakte, niet van sfeer en spanning
ontblote avonturenfilm.
Te ver doorgevoerd
Op sommige momenten heeft de
regisseur die spanning wat gechargeerd.
Zo duurt de scène van de luchtaanval
op de evaoué's te lang. Maar nog
drastischer had de schaar gehanteerd
moeten worden tijdens het verblijf van
de mannen in de bankkelder bij de op
te blazen safe en de daarop volgende
vechtpartij op het fictieve pleintje. En
dat allemaal, terwijl het moeizaam erbij
gesleepte draaiorgel maar door jengelt.
Daar heeft regisseur MacCarthy de ge
schiedenis die overigens vlot wordt
verteld wat erg geforceerd. Gelukkig
is hij geweest met de keuze van zijn
mannelijke hoofdrolvertolkers: de sym
pathieke Peter Finch, Tonny Britton en
Alexander Knox als het onverschrokken
drietal, dat met behulp van de nogal
zoetige Eva Bartok en een aantal be
reidwillige diamantairs erin slaagde onze
diamantvoorraad over te brengen. Hun
missie heeft inderdaad plaats gehad.
Dat is de kern van waarheid in deze
film. Het overige is franje. Gelukkig
maar
VAN DEZE WEEK:
Jerry, de schrik van
het bataljon
Lewis in de klassieke rol
van de „schlemiel"
Luxor Het heeft weinig zin pro en
contra Jerry Lewis te debatteren: men
aanvaardt hem of wel hem nooit meer
zien. Er zijn er. die zeggen, dat men
om de grappen en grollen van Jerry
Lewis te kunnen waarderen, tijdelijk in
een toestand van verminderde toereke
ningsvatbaarheid dient te veikeren.
Maar wie zo scherp in zijn afwijzing is,
vergeet toch één ding: Jerry is de zo
veelste vertegenwoordiger van de
schlemiel", de man, die het altijd ver
keerd doet. ook al doet hij nog zo zijn
best. En wie dat als achtergrond in het
oog houdt, komt tot een geheel andere
beoordeling dan sommige critici Zich
menen te mogen veroorloven. Nu, dit
is dan weer een echte Jerry Lewisfilm,
een soldatenklucht, waarin Jerry zijn
superieuren tot wanhoop brengt, maar
aan het slot tooh een hoge onderschei
ding krijgt vanwege het gevangen ne
men van een groep gevaarlijke bandie
ten. De ene gekke situatie volgt op de
andere. Als men denkt, dat Jerrv het
nu eindelijk goed zal doen. doet hij het
juist verkeerd. Maar omgekeerd komt
alles nog net op zijn pootjes terecht als
men denkt dat het reddeloos verloren
is. Wie onbezorgd lachen wil om een
ongeluksvogel, die het tenslotte nog net
..redt", begeve zich naar het Luxor-
theater.
Advertentie
Chr. Houtbewerkers kregen
nieuwe voorzitter
Tijdens een donderdagavond in het
Dorpshuis gehouden vergadering van de
afdeling van de Ned. Chr. Houtbewer
kers Bond heeft de voorzitter, de heer
I Zwaneveld, na 13 jaar de voorzitters
hamer gehanteerd te hebben, deze
functie thans overgedragen aan de heer
M. van Rijn, die met grote meerderheid
van stemmen in deze functie is be
noemd.
De heer Zwaneveld sprak zijn ver
trouwen uit, dat de afdeling ook onder
de nieuwe leiding een goede toekomst
tegemoet zal gaan. Het hoofdbestuurs
lid de heer Holmer. uit Utrecht, sprak
de scheidende voorzitter hartelijk toe en
dankte hem voor het vele werk, dat hij
voor de afdeling heeft verricht. Hij bood
daarb ijeen kistje sigaren aan.
De heer Holmer sprak tevens een pro
pagandistisch woord, waarbij hij enkele
actuele onderwerpen onder de loep nam.
Familie Trapp in
Amerika
Nieuwe avonturen
Trianon Wie heeft indertyd niet
die oergezellige film gezien over „De fa
milie Trapp", die zo heerlijk zingen kan?
Nu ziet ge het vervolg van hun bele
venissen; berooid komen baron Trapp,
zijn vrouw en alle kinderen in Amerika
aan en het wordt aanvankelijk een hele
toer, in leven te blijven Amerika is
zo héél anders, in elk opzicht, dan Oos
tenrijk. Wie er geld kan verdienen, is
goed af, maar wie dat niet kan
Nu ja: de familie kan zingen, al is
dit zingen niet wat men in Amerika ge
wend is Het beklimmen van de Ameri
kaanse ladder gaat dan ook héél lang
zaam, maar die de familie Trapp hóórt,
is er door geroerd, ja, we kunnen gerust
zeggen geschokt. De prachtige, serene
zang van de kinderen maakt diepe in
druk, maar dat is nog niet voldoende
voor het succes, dat geld in het laa/tje
moet brengen.
Natuurlijk komt dat succes: de familie
Trapp „verovert" tenslotte Amerika,
maar voor het zover is, moet een moei
lijke weg worden afgelegd. En soms is
„moeder" Trapp U weet wel, de
tweede vrouw van baron Trapp. die al
zijn geld verloor wel eens radeloos in
dat vreemde New York, met de eindeloos
hoge wolkenkrabbers en die miljoenen
mensen om zich heen. Van dit New
York geeft de film mooie interessante
beelden. Daarin wandelt de familie
rrapp in typische, schilderachtige, Ocs-
enrijkse kleedij. Men presenteert zich
ij impresario's, maar het loopt op te-
eurstellingen uit.
Totdateindelijk dat komt, waar
om men gesmeekt en gebeden heeft: de
familie Trapp staat tenslotte in het cen
trum van de aandacht. Het succes: een
tournee brengt alles, ^waarop men ge
hoopt heeft!
Juist het enorme contrast met wat
Amerika te bieden heeft, is hiervan de
oorzaak. En iedereen, die deze film ziet,
8 met de „Trappjes" blij 1
Ruth Leuwerik is weer de moederlijke,
moedige aanvoerster van het heerlijk
zingende groepje en Hans Holt en Josef
Meinrad zijn haar getrouwe comparan
ten. De „Trappjes" beleven moeilijke
tijden, vóór alles in orde is. Iedereen, die
hen van vroeger kent, zal niet willen
verzuimen met hun nieuwe avonturen
mee te leven. Zowel het oog als het oor
krijgen ruimschoots wat ze vragen. Het
valt opnieuw zwaar van hen afscheid te
nemen. Wie juicht er niet over, dat het
hen in Amerika tenslotte zo goed gegaan
is? Voor de paasweek kunt ge U geen
prettiger afleiding indenken! -
De blauwe maagden
van St.-Trinian's
Nog een weekje
Casino „De blauwe maagden van
St.-Trinian's" de geesteskinderen van
de Britse tekenaar Ronald Searle. die de
politie te sterk en het leger te bar zijn
I blijven het herbouwde theater aan de
Hogewoerd nog minsters een week on-
veilig maken. Geen wonder, want de ca
priolen, die deze ogenschijnlijk char
mante, maar In feite verschrikkelijke.
Advertentie
Klinkt Uw eigen stem in de
oren als een vaasje dat in
scherven valt?
Heus mevrouw, aan een rustige
(natuurlijk een Lissone-Lindeman)
vakantie bent U dan hard toe.
18 dagen Sicilië 794.»
20 dagen Vliegreis:
Israel, Jordanië, Libanon 2575.»
8 dagen Rijn f 87«»
Neerlands eerste reisbureau
en Inl.bureaux Ned. Spoorwegen
jongedames uithalen zijn zo dol en zo
dwaas, dat er zeker nog meer Leidenaars
van zullen willen genieten. Voor een uur
tje heerlijke, typisch Engelse kolder
humor. kan men dus ook deze week nog
in Casino terecht.
De wraak van Zorro
Vechten en schieten
Rex Zeker een achttal ouderwetse
knokpartijen, waarbij de lichamen over
stoelen en tafels vliegen en het ene meu
bilair r.a het andere aan stukken wordt
geslagen, een bijna ontelbaar aantal
schietpartijen en bijna nog meer ach
tervolgingen op woeste galopperende
paarden zijn de hoofdgebeurtenissen in
een film, waarin de kleinzoon van de le
gendarische Zorro in de voetstappen van
zijn grootvader treedt. Hij moet wel,
want de rechterlijke macht schijnt
machteloos tegen sluwe praktijken,
waardoor kleine landeigenaren de rech_
ten op hun stukjes grond dreigen te
verliezen. Dus haalt Lee Hadley (Ken
Curtis) het beroemde zwarte pak van
zijn voorvader uit de mottenballen,
hangt het masker voor en springt ln het
zadel, dat gelegd is op de rug van
Diablo, kennelyk een nazaat van de
trouwe zwarte viervoeter, waarop Zorro
eens zijn avonturen beleefde. Het ie niet
te begrijpen, hoe deze nieuwbakken Zor
ro ongeschonden langs de dreunende
vuisten en zoevende kogels kan komen,
maar wat men reeds in de eerste meters
celluloid ziet aankomen gebeurt inder
daad aan het einde: het optreden van
Zorro herstelt de juiste verhoudingen en
de landeigenaren kunnen ongestoord ge
nieten en gebruik maken van hun rech
ten Maar eer het zover isKilo's
dynamiet worden opgeblazen, bereen
buskruit worden verschoten en talloze
paarden worden afgemat Een film,
waarin de actie voor alles gaat Zelfs
voor het verhaal, dat niet overal begrij
pelijk en zeker niet logisch is. Dat zul
len de liefhebbers van schiet- en knok
partijen echter graag voor lief nemfn.
Voor het overige komen zi1 in overweldi
gende mate aan hun trekken.
