Tropenwereld
1 I
De „gongman"
slaat
de bel
LELIES VOOR DE TUIN
ZATERDAG 21 MAART
WEKELIJKS BIJVOEGSEL
PAGINA 2
Ranks eerste handelsmerk
I1V WINTERTIJD
ONS MENU
VAN DE WEEK
Frankie Vanghan en
Anne Heywood in een
muzikale vrolijkheid
met touwen afgezette en in een weelde
van licht badende kleine oppervlakte
zitten een aantal Londense notabelen,
in werkelijkheid ook vaste klanten bij
interessante bokswedstrijden in de
Britse hoofdstad. De persplaatsen zijn
op dringend verzoek van Herbert Wil
cox ook bezet door echte Londense
journalisten, terwijl enkele fotografen
bijzonder ijverig in de weer zijn om
„het" plaatje te schieten.
Ook tussen de touwen lijkt het ver
schrikkelijk serieus. Zo erg zelfs, dat
Wilcox het beter achtte Frankie Vau-
ghan te waarschuwen het een beetje
kalmer aan te doen. Anders had hij
nog gewond kunnen raken. En een ge
wonde zanger kon de regisseur niet ge
bruiken. Frankie moest eerst in de
derde ronde van hét gevecht neer. Dan
wordt een ogenblik van onachtzaam
heid genadeloos afgestraft. Dan laat
hij zich even afleiden door de binnen
komst van zijn vriendinnetje de
schoonheid. Anne Heywood in ge
zelschap van de nieit-verwachte en
bepaald onwelkome Tony Britton.
Vrolijk
Overigens vergist u zich niet
deze „sfeervolle" scène is er één uit
een vrolijk, gezellig muzikaal filmpje.
Anne Heywood en Frankie Vaughan
hebben er speciaal wat aardige dansjes
voor moeten instuderen. Nu is dat voor
Frankie niet zo erg. Die heeft zoiets
al meer aan de hand gehad. Maar de
lieftallige Anne is nog niet zo bar lang
in het filmvak waarin zij terecht
is gekomen, toen zij een schoonheids-
wedstrijd met glans had gewonnen
en dansen had ze nog nooit gedaan.
Maar hard werken is Ahne niet
vreemd. Ze zette haar welgevormde
schouders er stevig onder. Het heeft
echter wel heel wat oefening gekost
voor het ergens op leek. Ze heeft er
Ranks eerste
gongman
Milly Wells
schijnt nogal
plezier te hebben
in het filmrolletje
dat hem is
toegemeten
De voormalige Britse zwaarge
wicht bokskampioen Billy Wells
was en is nog een wereld
bekend man. Deze faam heeft hij
echter niet te danken aan zijn
ontegenzeglijk grote capacitei
ten als bokser. Die heeft hij zon
der enige twijfel veel meer ver
kregen door het feit, dat hij de
eerste man was, die door de
Rank Organisatie werd uitverko
ren om aan het begin van iedere
film zo'n geweldige klap op de
gong te geven. En deze luid
ruchtige introductie is het be
kende handelsmerk van Rank
geworden.
In de film „The heart of a man",
die thans in de Pinewoodstudio's te
Londen wordft opgenomen, zal men
Wells weer aan het werk kunnen zien.
Maar nu in een andere functie. Hij be
speelt een ander „instrument". Wells
speelt er namelijk een rolletje in als
de man aan de bel by een bokswed
strijd tussen de populaire Britse zan
ger Frankie Vaughan en de stuntman
Rupert Evans.
Realistisch
Billy is ook weer niet de enige bok
ser, die er bij deze opnamen aan te
pas is gekomen. Regisseur Herbert Wil
cox heeft zich tot het uiterste inge
spannen om het allemaal zo realistisch
mogelijk te doen lyken. Zo loopt er
ook in de ring een heuse bokser rond
te springen. Hy fungeert als scheids
rechter en regeert volgens de strenge
regelen van de bokskunst. Rond die
Een trap op, een overloop, een ge
opende deur... en daar stond ik in
het heiligdom van mijn jeugdige
gastheer. Een klein vertrek, een gezel
lig studeerhol, dat de duidelijke ken
merken droeg van de ongewone lief
hebberij, waaraan deze lyceumlecrling
x'n hart verpand had. Ik ken die jon
genskamers wel, behangen of met de
afbeeldingen van alle super- en nog
meer dan super vliegtuigen en ruimte
vaartuigen. die onze aardbol tegen
woordig oplevert, of met alle cracks op
sportgebied en prominenten van het
film- of televisiescherm.
Hier was 't anders, ongewoon anders
en daarom voor mij bezoeker zo
aantrekkelijk, omdat ik met één
oogopslag eigenlijk voelde, dat ik hier
„thuis" was. Aan de wand hingen foto's
van vreemdsoortige reptielen, slangen
en hagedissen, bizarre kameleons, ver
steend op hun bebladerde boomtak,
wonderlijke amfibie- en wrattige part-
den en kikkers met 6tarre blik n hun
bolle ogen. Op een tafel en op de
planken van een kastje lag heel
de bonte uitstalling van een verzame
laar. die van niets afstand kan doen
omdat 't hem allemaal zo hevig inte
resseert: schedeltjes en tanden, een
opgezet dier, een gedroogde huid. heel
de neerslag van een liefhebberij, nee
een hartstocht voor de levende natuur,
een wonderlyke zeldzaamheid in de
wereld van onze thans opgroeiende
jeugd. Want er mag een grote ver
pen, er mogen vele terreinen zijn. waar,
voor onze jongens en meisjes warm lo
pen er mogen vele terreine zijn. waar
op hun belangstelling is gericht, een
feit is, dat die aandacht zeker niet de
levende natuur geldt.
Met de volwassenen is het niet an
ders gesteld. Men luistert naar
de radio, die haar vaste uitzen
dingen geeft over wat er buiten leeft
aan planten en dieren, men ziet graag
een film over het dierenleven en dan
zegt men voldaan: „Ja, dat was echt
mooi' of „wat is er toch veel te koop
in de natuur" en daarmee is de kous
af. Tot zelf de wonderen beleven komt
het gros der luisteraars en kijkers niet,
de gewoonste verschynselen, die zon
der moeite dicht by huis, in de tuin, in
een park, zijn waar te nemen, men
loopt er doorgaans aan voorbij. Dat
was al zo in de tyd van Heimans en
Thijsse, de eerste pioniers, die de „na
tuurlijke historie" trachtten te popu
lariseren. het is nu, vyftig jaren later,
in onze tijd van intensieve voorlichting
nog niet veel veranderd.
Dit is geen klacht, het is geen ver-
wyt, waarom zou ik. Het is
slechts het constateren van de
werkeiykheid. Ieder, die in de gelegen
heid is, kinderen, jonge mensen en vol
wassenen gade te slaan, weet, in hoe
geringe mate de natuur werkeiyk leeft
bU de mensen. Het aantal enkelingen,
voor wie planten en dieren een onmis
baar deel van hun bestaan zijn ge
worden. is ontegenzeglijk vermeerderd,
maar de massa staat er nog altyd
vreemd of onverschillig tegenover. Een
dier is „het andere, het vreemde", dus
men raakt het niet aan, voor geen geld
ter wereld.
Een dier is „vies" en men blijft er
helemaal een eind vandaan. Toch zijn
er dwazers, die in geschubde griezels
door
S jouke van der Zee
1!tllllHa^•ld;iimlllnllllllltltllllllBllmllllllBll■llmltmlfmll1^nlllllllll(llflHltlu
werkeiyk iets zien die er zelfs door
worden geboeid en wel zozeer, dat ze
hun hart voorgoed hebben gestolen.
En zo stond ik daar in dat kamer
tje en keek in opperste verbazing
naar het verliöhte terrarium, dat
achter zyn glazen wanden een tro
pische wereld in miniatuur geborgen
hield. Aanvankelijk zagen m'n speu
rende ogen slechts grijze en rose steen,
kunstig tot een wand opgestapeld en
Als een blauwgroen juweel, door het
lamplicht goud overglansd, de lange
reptielen tenen om de tak geklemd,
lag het prachtige dier zich te koeste
ren in de stralende 'warmte, roerloos.
Een versteende draak temidden van
z'n watervlugge soortgenoten. Het
enige bewys van leven in het verstilde
lichaam was zijn ademhaling, een nau
welijks merkbare golving der flanken.
Een star verbaasd oog blikte onder een
wenkbrauwplooi. de huid was ruim ge
rimpeld by de inplanting der poten.
Een typische eigenschap van reptie
len is het heftige, plotselinge van hun
beweging. Van volmaakte rust kun
nen zij in een bliksemende ren over
gaan, die ook weer even abrupt ein
digt. Voor grote bewegingen van deze
leguaan was het tropisch kastje echter
niet geschikt. Maar wacht even, daar
kwam z'n jonge baas hem al te hulp.
De voorruit werd opgeschoven, het ter
rarium viel wagenwijd en uitnodigend
open. Een rustige beweging van een
hand en een ogenblik later zat de
groene knaap in z'n volle lengte op
mijn mouw, wendde z'n gepantserde
kop links en rechts, gaf me een rep-
tiele-knipoog.
vastgemetseld, en knoestige takken,
fleurige planten met frisse vochtige
bladeren. Maar onder een zacht tril
lend blad werd een fyngenageld slank
gevingerd pootje verzet, 'n spit schub
bensnuitje gluurde onder het groen
vandaan en met één ruk schoot een
beige-kleurige hagedis te voorschyn.
Tegen de warme steen geplakt bleef
het zitten, speelde wat met z'n oog
leden over de goudgele ogen en lepel
de vlug een gespleten tongetje in en
uit.
Het bleek het sein voor een alge
mene verplaatsing in het hagedissen-
paradijsje. Nog een bruin diertje wir-
ïelde onder het groen uit, een zwarte
hagedis roetsjte een steenholletje bin
nen en toentoen viel m'n blik op
het mooiste exemplaar van de hele
verzameling, een leguaan van wel een
halve meter lengte, de ongemeen lange
dunne staart meegerekend.
Ondertussen was een fijn gemodel
leerd slangekopje onder het groen
vooruitgestoken tot vlak by de
open voorzyde. Nee, 't was geen slan
getje. al leek het er wel op, het was
een hazelworm, het pootloze hagedisje
met de slangenvorm. Het kende uit er
varing de opvolging der handelingen,
die nu gingen volgen en die zouden
eindigen met het begeerde wormpje,
hem met het voederpincetje aangebo
den.
De lampen brandden boven de bont
gekleurde planten, het tropenland-
schapje zinderde in licht en warmte
Het kleine gedierte ritselde, de hazel
worm exerceerde geluidloos met z'n
kronkelende hapje. De leguaan staarde
rechtuit, zyn staart hing als een zweep
van m'n mouw naar beneden. Buiten
veegde een koude wind langs de ra
men, herinnerde me aan maartse grim
migheid.
vyf pond gewicht aan moeten opoffe
ren. „En ik heb er enkele spieren door
ontdekt, waarvan ik niet eens wist,
dat ik ze had", zegt ze lachend.
Ze heeft alle reden om te lachen. De
26-jarige voormalige schoonheidsko
ningin gaat een druk jaar tegemoet.
Voor de eerste maanden is zy zelfs
geheel „volgeboekt". Eerst moet dus
„The heart of a man" worden afge
maakt. Dat mannenhart behoort toe
aan Frankie Vaughan, in de film een
voormalige zeeman. Na twaalf am
bachten en minstens evenveel onge
lukken kan hy zich met de steun van
een zangeresje in een nachtclub een
succesvolle carrière als zanger op
bouwen. Het is logisch, dat Anne Hey
wood de rol van het lieftallige zange
resje vertolkt.
wanneer zy af en toe ook eens lil an
dere landen filmt. Het ligt in de be
doeling, dat de opnamen voor die
brand in Carthago in mei beginnen.
Huiselijke komedie
Maar eer het zover is heeft de voor
malige Miss Engeland uit Birmingham
er nog een andere film opzitten. Wan
neer de opnamen voor „The heart of a
man" achter de rug zyn, wordt meteen
begonnen met „Upstairs and down
stairs". Dit „op-en-neertje" wordt ge
regisseerd door Ralph Thomas en
staat onder leiding van Betty Box.
Het moet weer zo'n genoegiyke, huise-
ïyke komedie worden, die de Engelse
filmmensen nu eenmaal met flair en
geest kunnen produceren.
Anne Heywood en Frankie Vaughan
vormen het paar in The heart of a man"
Uitstapje naar Rome
Anne is thans dus druk bezig met
de opnamen voor deze muzikale ro
mance, maar kortgeleden is zij er toch
even uitgebroken voor een uitstapje
naar Rome. Wanneer het een officiëler
persoonlijkheid had betroffen, zou men
gesproken hebben van een „werkbe
zoek". Want het Britse sterretje vloog
naar de Eeuwige Stad om afspraken
te maken en voorbereidingen te tref
fen voor „Cathage in flames", een nog
al spectaculaire historische film, die
geregisseerd zal worden door Guido
Luzzato. Naast Anne Heywood zullen
in deze film optreden de Fransman
Daniel Gelin, de Spanjaard Jose Sau-
rez en de Italiaan Folco Lulli. Dus wel
een internationaal gezelschap.
Nu staat Anne by de Rank Organi
satie onder contract, dus zij moest toe
stemming hebben voor dit Italiaanse
„schnabbeltje". Maar de. directie had
geen bezwaar. Men zou byna zeg
gen „uiteraard niet", want de naam
en ervaring van dit Engelse sterretje
kan het alleen maar ten goede komen,
Anne Heywood is dus voorlopig wel
bezig. Een opvallend 6ucces voor deze
knappe, levendige, maar evenwichtige,
nuchtere, en hardwerkende jonge ac
trice, die nauwelyks twee jaar geleden
het altijd onzekere filmpad betrad. Een
flinke carrière ligt binnen haar be
reik. Het is hard gegaan. Het begon
met een klein rolletje in „Checkpoint".
Daarna als een kamermeisje in
„Dangerous Exile". Haar eerste be
langrijke optreden was met Stanley
Baker in „Violent playground". Te
recht gaven de critici hoog op van
haar gevoelig spel als het nerveuse,
gekwelde zusje van een jeugdig mis
dadiger (David MacCallum), dat zich
geroepen voelt de lasten te dragen,
welke ontstaan door het brute optre
den van haar broer.
Kort daarop kreeg ze nieuwe kans
als tegenspeelster van de Amerikaan
Howard Keel in de nogal natte vecht
film ..Floods of fear" en dan nu ach
ter elkaar drie films, waarvan één in
Italië. Het ziet er ongetwijfeld naar
uit, dat Anne's ïyfspreuk „Er gaat
niets boven hard werken" goede
rente gaat afwerpen.
1VIAANDAG:
kruidenomelet, veldsla, gebakken
aardappelen; stoofpeertjes.
DINSDAG:
verse worst, bloemkool, aardappe
len; yoghurt met vruchtensaus.
WOENSDAG:
bloemkoolsoep; leverragoüt, aard
appelpuree, appelmoes.
DONDERDAG:
ravioli met tomatensaus en kaas;
grapefruit.
paprika schnitzel, appelmoes, rijst
of stokvisschotel met uien en aard
appelen; koffievla.
ZATERDAG:
Chinese omelet (gevuld met bami)
fruit.
kaasfondu; piepkuiken, roomsaus,
aardappelen, gemengde compote;
open vruchtentaartjes met eitjes
gegarneerd.
Recept: Kaasfondu.
100 g. oud wittebrood zonder korst
in 1 dl. kokende melk laten weken,
daarna fyn wryven en vermengen met
150 g. geraspte kaas, 20 g. roomboter
en 1 eidooier zo nodig met wat zout
en peper op smaak af maken, het sty f-
geslagen eiwit erdoor scheppen en de
fondu op geroosterd brood, bestrooid
met wat paprikapoeder, opdienen.
Recept: Ravioli.
Voor het deeg 250 g. bloem, 2 eieren,
2 eidooiers, 7Ms g. zout, beetje water.
De bloem zeven, met de eieren, ei
dooiers en het zout het deeg kneden,
zonodig iets water toevoegen. Deeg zo
dun mogelyk uitrollen, opvouwen en
weer uitrollen tot 2 dunne lappen.
Hier, op gehjkmatige afstanden,
hoopjes ragoüt leggen (ragoüt van
vlees of vis) op een van de lappen. De
andere lap eroverheen leggen, de 4
kantjes er af snyden, zodat de hoopjes
vulling precies in het midden liggen,
de randen met een vork goed aandruk
ken en de ravioli met wat zout in 15
minuten gaar koken in kokend water.
Geraspte kaas eroverheen strooien.
Tomatensaus er by geven.
VARIA
Londen zonder Kitty
Kitty's bloemenwinkeltje by Charing
Cross, in Londen, gaat verdwynen om
plaats te maken voor nieuwe gebouwen.
Het kleine winkeltje, waar vroeger
George Bernard Shaw en Charlie
Chaplin wel eens een tuiltje kochten*
werd onlangs gesloten na een „bloeityd"
van vyfendertig jaar. De eigenares,
Kitty Bailey, zestig jaar, ging naar huis.
Het winkeltje kon zelfs niet gered wor
den door interventie van een vooraan
staande figuur als de dirigent Sir
Adrian Boult, die ook een vaste klant
van Kitty was.
Kitty, die nooit getrouwd is geweest,
gaf de jongemannen, die by haar boe
ketjes kochten* steevast goede raad. Zy
vindt dat zy zodoende veel heeft by-
gedragen tot het tot stand komen van
huwelijken. Enkele blokken van het
winkeltje verwijderd, wordt de traditie
levend gehouden in een muzikale vorm:
het is de muzikale komedie „My fair
lady" over het Londense bloemenmeisje
El so Dool it tie, dat door Shaw in „Pyg
malion" onsterfeiyk is gemaakt.
Lelies zyn bekende snybloe-
men, die in hoog aanzien staan,
doch voor tuinbeplanting wor
den deze rijk bloeiende bolge
wassen toch nog niet veel ge
bruikt. Als ik het zo over het
algemeen hoor, zijn de ervarin
gen, die men heeft opgedaan,
niet al te best; dit zal wel de
reden zijn, dat ze niet veel meer
aangeplant worden. Toch kunt
U er heel goede resultaten mee
bcre:ken, doch U dient zich aan
de voorschriften te houden, die
er voor gelden. Lelies verlangen
over het algemeen een kalk-
arme grond; dat is de red én
waarom ze het zo goed doen
tussen rododendrons, die niet
te dioht opeen zyn gepoot. Ze
vinden het ook wel prettig als
ze aan de voet wat schaduw
hebben; het gewas heeft verder
echter volle zon nodig.
Lelies verlangen een zeer
voedzame grondsoort; sommige
soorten vormen zowel onder als
boven de bol wortels en enkele
De goudbandlelie
doen dat zelfs aan de stengels,
die uit de knol omhoog groeien.
U moet er dus rekening mee
houden, dat niet alleen onder
de bol, doch ook daarboven
voedzame tuingrond zit; dat is
een heel belangryk ding. Lelies
kunnen op een enkele uitzon
dering na nu wel gepoot wor
den. de bollen komen op een
diepte van ongeveer tien tot
vijftien centimeter. Houdt U er
aanstaande herft rekening mee,
dat niet alle soorten winterhard
zijn en dat ze dus om alle
risico te voorkomen beter met
wat turfmolm beschermd kun
nen worden.
Lelies moeten eerst een beetje
in uw tuin wennen: wie de eer
ste zomer al volop bloemen ver
wacht. zal bedrogen uitkomen.
Volgend jaar zullen ze echter
zeer ryk bloeien, dooh dan
moeten ze met rust gelaten
worden. Juist omdat ze de eer
ste zomer niet zo rijk bloeien
als men gedacht had, meent
men dat de standplaats wel niet
zo best geweest zal zijn en
neemt men de bollen in de
herfst of het volgend voorjaar
op en men zet ze op een ander
plekje. Dat is nu precies iets wat
ze niet verdragen.
Er zijn allerlei lellesoorten
met sneeuwwitte bloemen, met
crèmekleurige bloemen, die bo
vendien met vele vlekken en
stippen zyn versierd. Een van
de mooiste is de goudbandlelie
of Lilium auratuim. Deze ver
spreidt een heerlijke geur; trou
wens vele leliesoorten doen dat.
Wie liever iets in de oranje
kleuren wenst, kan de Lilium
umbellatum of de Lilium Tigri-
num bestellen: de eerste is be
kend als de boerenlelie en de
ander heet tijgerlelie.
G. KROMDUK.
