Russische voorspellingen
voor de 21ste eeuw
KENNISMAKING
MET NIEUWE WERELD
ZATERDAG 24 JANUARI
WEKELIJKS BIJVOEGSEL
PAGINA 4
VARIA
GAAT NU EEN FILM
IN ENGELAND MAKEN
Modefoto's openden de
poort tot filmwereld
Begaafde, intelligente
en aantrekkelijke actrice
KUNSTMATIG leven verwek
kenonbloedige operaties
en vluchten naar de Maan,
Mars, Jupiter en andere plane
ten, zijn slechts enkele dingen
waartoe de mens in de 21ste
eeuw in staat zal zijn, althans,
zo ivordt door Russische geleer
den voorspeld.
Het Russische persbureau Tass
gaf een bericht uit over een
boek, geschreven door 29 voor
aanstaande geleerden, „Verslag
uit de 21ste eeuw" getiteld. Het
boek bevat voorspellingen over
wat de mensheid over honderd
jaar tot stand zal kunnen bren
gen.
a lexander Nesmeyanow, pre-
s\. sident van de Academie
van Wetenschappen, voorziet
een „spoedige overwinning van
de organische scheikunde in de
schepping van organische sub
stanties door methoden van de
levende natuur".
Hij zegt dat eens de tijd zal
komen waarbij de mens nietbe-
staande substanties zal kunnen
verkrijgen door de methoden
van de levende natuur te ge
bruiken.
j N het jaar 2000 zal de chirur-
l gie eveneens een hoge vlucht
nemen. De chirurg zal dan in
staat zijn een patiënt te opere
ren zonder het lichaam te ver
minken door het gebruik van
een „supersonische lancet", al
dus Mikhail Annaniew, direc
teur van het instituut van ex
perimentele chirurgische instru
menten.
FOLGENS deze geleerde zal
het met „supergeluid" niet
alleen mogelijk zijn weefsels te
snijden in een bloedeloze opera
tie, maar ook om het bloed te
stremmen.
„De toestand van een patiënt
in een 21ste eeuwse kliniek zal
door een arts gecontroleerd
worden bij het controle-bord
van een bijzonder apparaat dat
de veranderingen in 't lichaam
registreert", aldus Annanieuw.
„Ook diagnoses zullen mecha
nisch worden gesteld".
Try ENGELARDT, hoofd van
de afdeling biologie van
de Academie van Wetenschap
pen, voorspelt dat de mens in
de 21ste eeuw minder tijd in
bed zal verspillen en daardoor
zijn leven „verlengen, doordat
hij zijn ogen langer openhoudt"
T?R zullen methoden moe-
99-^ ten worden gevonden om,
zonder schade voor het organis
me en in een kwestie van een of
twee uren bevrijd te ivorden van
de vermoeidheidstoxinen, het
geen doorgaans 8 uren (slaap)
vergt".
JN de 21ste eeuw zullen vluch
ten naar de maan heel ge
woon zijn, zo geloven sommige
Russische geleerden. De maan
zal dan een nieuw continent
van de aarde zijn en „exploita
tie en gebruik van haar natuur
lijke hulpbronnen" zullen tot de
orde van de dag behoren.
De 21ste eeuwse pionier zal
zich dan concentreren op het
bereiken van Saturnus, Jupiter,
Uranus en Pluto, zo schrijft
Yuri Khlebtsewitsje, sterren
kundige, en de geologie en me
teorologie van de maan en Mars
en de natuurkunde van de
zeeën van Venus bestuderen.
„Verkenning van de kosmi
sche ruimte is reeds begonnen"
zo gaat Khlebtsewitsj verder,
„de tijd is niet meer ver af, dat
een permanent bemand weten
schappelijk station op de maan
gevestigd zal worden".
V
Met hele hebben en
houden Oceaan over
Geen wonder, dat Lauren een con
tract kreeg. Het werd lm mei 1943 ge
tekend, maar het duurde toch nog een
jaar eer Lauren voor de filmcamera
moest verschijnen. Het was in „To have
and have not". Deze film was ook in
een ander opzicht uiterst belangrijk
voor de jonge actrice, want naast haar
in het onbarmhartige kamplicht trof
zij Humphrey Bogart aan. Twee jaar
na haar eerste filmcontract, in mei
1945, ging zij een nieuw contract aan.
Een huwelijkscontract met Humphrey.
Helaas, deze gelukkige echtverbintenis
heeft niet zo erg lang mogen duren. In
1957 maakte de plotselinge dood van
Humphrey Bogart er een abrupt einde
aan.
Uitstekende carrière
In die twaalf jaar enkele malen
voor korte of langere tijd onderbroken
had Lauren zelfstandig een uitste
kende carrière opgebouwd. Reeds na
die eerste film „To have and have
not" was haar naam gevestigd. Ze
werd door de critici in één klap tot een
„ster" gepromoveerd. Daarna heeft, ze
hoewel vrij ongeregeld nog verschil
lende goede films gemaakt. „How to
marry a millionaire" en „Young man
with a horn", om slechts enkele, zeer
bekenden te noemen.
Gelukkig is film echter niet het enige
waar Lauren Bacall belangstelling
voor heeft. Ze deelt niet in de een
zijdigheid van veel van haar „kunst
zusters." die over bijna niets anders
dan film en filmspelers kunnen spre
ken. Haar interesse is algemeen. Ook
voor muziek heeft zij belangstelling.
Maar aanvankelijk niets meer of min
der dan voor andere zaken. Tot de
filmmensen tot de ontdekking kwa
men, dat zij een welluidende zangstem
bezat. Toen heeft zy zich op de zang
studie geworpen en wellicht zal die
studie ook in haar toekomstige films
nog vruchten afwerpen. Maar niet in
de film, waarvoor zij nu naar Engeland
is gekomen. Wat daarna zal gebeuren?
Het staat nog niet vast. Maar het zal
zeker niet de laatste keer zijn, dat we
Lauren op het witte doek zullen zien
verschijnen. De filmmakers laten der
gelijke talenten vast niet los.
Frederick Tuttle, een 86-jarige Engels
man, sloofde zich enorm uit voor
zijn vrouw. Maar hij was zo slim
om de helft van zijn pensioen voor
zichzelf te houden. Hij kon op die
manier nog eens de bloemetjes bui
ten zetten, waar hij meende recht op
te hebben gezien zijn vergevorderde
leeftijd. Toen zijn echtgenote begon
te klagen, dat ze de eindjes niet aan
elkaar kon knopen, begon de uit-
sloverij. Toch had zijn vrouw hem
te pakken, want toen ze overleed
liet ze het aanzienlijke sommetje
van anderhalf miljoen gulden na,
waarvan Tuttle maar vijfhonderd
gulden per jaar kreeg. De rest ging
naar liefdadige instellingen. Tuttle
liet het er niet bij zitten en ver
telde de rechtbank, dat zijn vrouw
vermoedelijk gedacht had dat hij
over een geheim fortuin beschikte.
Toen kreeg hij er 200 gulden per
week bij.
Voor de leerlingen van Brighton is
een slechte tijd aangebroken: de
leraren mogen naast de plak ook
een stok gebruiken. De leerling
moet met zijn hoofd ter hoogte van
de knieën gaan staan, zodat het on
derste gedeelte van zijn rug mooi
strak komt te staan. Er wordt ech
ter een subtiel onderscheid gemaakt
bij de uitoefening van de straf. De
onderwijzer mag maar één slag ge
ven, terwijl de hoofdonderwijzer drie
slagen mag toedienen. Er wordt
niet vermeld of dat iets met de
hoge salariëring te maken heeft.
lijkheid, dat het niet lang duurde of
Lauren poseerde voor modefoto's. Die
plaatjes openden de poort naar Holly
wood. Want reeds na enkele uitgaven
kwam er een brief van een filmmaker.
Het was Howard Hawks, die infor
meerde naar het fotomodel met dat
gezicht „waar men zo graag naar kijkt
en dat men nooit vergeet". Hij was op
haar foto's attent gemaakt door zijn
vrouw, die diep onder de indruk was
gekomen van Laurens verschijning.
Van het een kwam het ander en niet
lang daarna wandelde Lauren door
Hollywood met een „test-contract" op
zak. De heer Hawks kwam tot de ont
dekking, dat mej. Bacall er in werke
lijkheid nog beter uitzag dan op de
foto's, dat ze een zeer bijzondere don
kere, bijna hese stem had en dat zij ten
overvloede nog wel acteertalent in haar
bagage meevoerde ook.
LAUREN BACALL
De weduwe van de eens zo be
kende Amerikaanse filmacteur
Humphrey Bogart is in Londen
aangekomen. Maar het was niet
als mevrouw Bogart* dat de ver
slaggevers haar aankomst aan
dacht gaven. Ze heeft als actrice
haar naam ook bekend gemaakt:
Lauren Bacall.
Ze gaat nu voor de Rank Or
ganisatie een film maken. Haar
tegenspeler is de aan gene zijde
van de Noordzee zo bijzondre
populaire Kenneth More. „North
West Frontier" heet de film,
waarvoor de opnamen over en
kele weken zullen beginnen.
Ze is dus wel bijtijds in de Britse
hoofdstad aangekomen. Bijna een
maand te vroeg. Ze was niet alleen.
Haar beide kinderen, de tienjarige
Steven en de zesjarige Lesley zijn met
haar meegekomen. En haar hele huis
houden. In niet minder dan 27 koffers,
welgeteld door een zeer attente ver
slaggever. Het nioet Lauren Bacall ze
ker zo'n twee duizend gulden gekost
hebben om al die bagage in Engeland
te krijgen. Was dat nu niet een beetje
teveel van het goede?
„Welnee, het gaat zo best. Ver
geet niet, bijna heel ons hebben en
houen zit erin. We blijven hier ten
slotte een half jaar. Neen, het is niets
teveel, ik heb het allemaal nodig".
„Dus U gaat weer terug naar Oa-
llfornië?"
„Ongetwijfeld. Ik zal er zeker nog
eens filmen. Maar aan een bepaalde
plaats ben ik overigens niet gebonden.
Ik kan als het moet overal werken. Ik
men nu eenmaal niet het soort vrouw,
dat lang kan rondlopen zonder iets om
handen te hebben".
Stemmig zwart
Lauren was in stemmig zwart gekleed.
Men vroeg haar waarom.
„Erg eenvoudig, ik houd van
zwart", was het simpele antwoord.. De
sombere kleur van haar kleding werd
op dat moment alleen onderbroken
door een hartvormige gouden sierspeld.
„Een aandenken aan mijn man",
merkte ze ongevraagd op. Ze sprak
trouwens veel over Humphrey Bogart.
Ze wees de vele aanwezige journalisten
op de „Bogart-blik" van haar zoon
tje Steven. En ze herinnerde alweer
ongevraagd aan het feit, dat „Bo
gey" ook in Engeland had gewerkt.
Daarom was ze nu ook verheugd.
Maar ze dacht niet dat ze zich blij
vend in Engeland zou gaan vestigen.
„Mijn huis staat nu eenmaal in New
York en daar zullen we wel weer naar
terugkeren".
HUMPHREY BOGART
Iemand vroeg haar of zij wellicht
trouwplannen koesterde.
Lauren gewend aan een niet altijd
even bescheiden publiciteit blikte of
bloosde niet. Openhartig gaf zij toe,
dat ze echt nog wel eens hoopt te
hertrouwen. Wanneer? „Zodra de tijd
rijp is", was het diplomatieke ant
woord. Niemand werd er iets wijzer
door. Lauren Bacall is niet alleen een
aantrekkelijk, slanke, blonde vrouw,
die graag en veel lacht, ze is ook intel
ligent en laat- zioh niet zo gemakkelijk
strikken in brutale vragen.
Langs een omweg
Het is vier en dertig jaar geleden,
dat zij in New York geboren werd.
Nauwelijks vijftien jaar oud had zij het
einddiploma van de middelbare school
reeds verworven. Aan de Amerikaanse
Academie voor Dramatische Kunst
leerde zij het a.b.c. van het acteren.
Ervaring deed zij op in enkele minder
belangrijke stukken, die ook niet tot
een sensationele ontdekking van haar
talenten leidden.
De weg naar de filmwereld liep langs
een omweg. Op achttien jarige leeftijd
werd zij eens voorgesteld aan een re
dacteur van Harper's Bazaar. Die was
zo onder de indruk van haar persoon-
DEZER dagen was ik plotseling
verzeild in een totaal nieuwe
vreemde, hoogst merkwaardige
wereld: die van de herdershonden, set
ters, cockerspaniels. Afghaanse wind
honden. poedels, pekinezen, terriers,
dwergpinchers, Dalmatische honden
en boxers: ja, wat al niet meer....
Kortom: ik zat by de keuring der Ky-
nologenveremging „Rijnland", waar
prof. Holmer en andere deskundigen
hun kennis over honden rondstrooiden
en duidelijk maakten, waarom de ene
hond .uitmuntend", de andere „zeer
goed" en wéér een andere alleen maar
„goed" was.
Voor mijn gevoel waren alle honden
op dit eigenaardige toneel „goed": ze
hielden zich tenminste, ondanks af en
toe hevig opklinkend geblaf, keurig en
welgevoeglijk.
Wannéér er al iets gebeurde, sprong
er een man in witte doktersjas naar
voren Met een veger, een „salon"-
bakje en wat zand raapte hy kwiek
de minder goede resten bij elkaar, zo
dat het in de Stadsgehoorzaal bij
voortduring een nette boel bleef
WAT mij op deze keuring van ge
selecteerde rashonden, domein
voor fijnproevers, opviel, was
de enorme vriendschap tussen mens
en dier.
De meeste honden hadden goedaar
dige koppen met een vriendelijke uit
drukking in de ogen. sprekend van
trouw aan hun meesters of meeste
ressen. die fier met hun trippelende
en soms op de te gladde vloer uitglij
dende viervoeters voor de doordrin
gend-toekijkende juryleden rondpara-
deerden.
De honden zélf begrepen natuurlijk
niets van al dat gedoe om hen heen.
Wel hadden ze een hoogopgevoerde
belangstelling voor de prijs, die aan
hun baas of bazin overhandigd werd.
Ze leefden in de stellige overtuiging,
dat het een heerlijke lekkernij was en
wilden deze geestdriftig in ontvangst
nemen.
Dan kwam er heus wel een écht
snoepje op de proppen.
Dit hadden ze verdiend, na het
heen en weer geloop om te zien of hun
gang wel juist was. of ze te mager of
te mollig waren, of hun staartje in de
juiste richting kronkelde.
Waar zo'n jury al niet naar kijkt....
VOOR mij waren de verschillen
tussen de ene en de andere
hond in dezelfde klasse dikwijls
minimaal.
Als je dan de uitleg der hoogmogen-
den hoorde en er achter kwam waar
't verschil precies in zat, bijv. dat de
ene hond niet genoeg was by-getoilet-
teerd en een snor droeg (wat niet
mocht) en de andere hond minder
brood moet eten, om als winnaar uit
de bus te komen, dan begreep je wat
een onnoemelijke zorg er aan te pas
komt om het dier in 't voorste gelid te
laten lopen.
Er zijn honden en honden: kolossale
lobbesen, die je met één poot kunnen
vloeren en krielachtige dreumesen, zó
parmantig en sierlijk geschoren, dat
ze met hun dribbelpasjes een schitte
rend figuur in een circus zouden ma
ken. Er zijn speelse en bedeesde of
verlegen honden (met de staart tussen
de benen)rustige en opgewonden hon
den. .nieuwsgierig-snuffelende of hoog-
hartig-onverschillige: er zyn zóveel ty
pen menselijke typen ook! dat
een doctor in de psychologie er een
dikbandige studie over kan schrijven:
zó gevarieerd en karakteristiek gaat
't in die hondenwereld toe.
't. Is voor de kenner, maar ook voor
de leek een lieve lust om er naar te
kijken!
TOT nu toe dacht ik, dat de hoofd
zaak voor de hondenliefhebber
was zijn trouwe kameraad al
of niet in een wagentje, zoals hierbij
afgebeeld driemaal per dag be
hoorlijk uit te laten.
Dit met 't oog op de frisse lucht en
wat ónders.
Nu heb ik ervaren, dat er meer aan
te pas komt. om een hond behoorlijk
aan z'n trekken te laten komen.
Aan hen, die hun vriend zo'n voor
treffelijke opvoeding geven, dat ze voor
„een bekroning" in aanmerking komen,
m'n diepe hulde.
Een .hondeleven" kan ook iets
prachtigs zijn!
Mits je maar de goede baas hebt!
Het zielige zwervertje, dat ik buiten
zag rondscharrelen, kwam er helaas
niet aan te pas
FANTASIO.
