R
i PERNETTYA'S VOOR KAMER EN TUIN
ANDERS
DE WAARHEID OMTRENT KONING I IRTHUR
IS
DAN DE LEGENDE ZEGT
ZATERDAG 6 DECEMBER WEKELIJKS BIJVOEGSEL PAGINA
Omstreeks het jaar 1100 was
Ronde Tafelop veler lippen
In de kleine tuin zoekt men
naar opvallende planten; plan
ten. die niet te veel ruimte in
beslag nemen en die toch mooi
zijn. Vooral voor laagblijvenöe
groenblijvende heestertjes heeft
men in de kleine tuin belang
stelling en dan moet ik u zeker
noemen de Pemettya's. Niet
omdat ze zo mooi bloeien, doch
de witte of purperen bessen,
die zich na de bloei ontwikke
len. kunnen de etruikjes gerui
me tijd sieren.
Pemettya mucronata wordt
door de bloemist ook wel als
potplant gekweekt en wordt
door de bloemwinkelier in
plant- en bloemenmanden ver
werkt. U moet ze echter maar
als tijdelijke gasten in uw huis
beschouwen; echte kamerplan-
Bloeiende Pemettya
ten zijn het beslist niet. Indien
u zo'n plant krijgt, is het van
groot belang haar zo luchtig
mogelijk te plaatsen; 's zomers
zou ze uitstekend voldoen voor
een open venster en in de win
termaanden neemt ze al genoe
gen met een vorstvrij vertrek,
doch u moet er wel rekening
mee houden, dat ze beslist een
lichte en zo mogelijk zonnige
standplaats nodig heeft. In het
donker of te ver van het raam
verwijderd, zullen de kleine
groene blaadjes spoedig geel
worden en afvallen en dan be
hoeft men er niet veel meer
van te verwachten.
Met Pemettya's zal men over
het algemeen meer succes be
reiken, indien ze in de volle
grond van de tuin gekweekt
worden, doch zoek voor hen
dan wel een licht schaduwplek
je en vooral een beschutte
standplaats. Ze kunnen onze
winters wel doorkomen, doch
dan dient men ze toch wel te
beschermen tegen koude noor
den- en oostenwind; omring ze
dus tegen het invallen van de
winters met wat groene sparre-
takken. Ze verlangen ook een
speciale grondsoort; en voldoen
het best in een veenachtige
grond; heidegrond is ook wel
goed. Wie ze als kamerplant
kweekt, moet ze nu niet plot
seling buiten zetten. De over
gang zou dan veel te groot zijn;
wacht in ieder geval tot aan
staand voorjaar.
O. KROMDIJK
*xo§M#ot>iP8Q§H>9a*>ieBsi*Bi
Koning Arthur's kasteel en het klooster te Tintagel in Cornwall in Engeland.
Arthur's gri
Dit dan is het weinige uit Arthu
leven waaromtrent voldoende hiat
rische zekerheid bestaat. Enerzjj
moeten we dus kritisch staan tege
over veel, wat de legenden vermeldt
maar anderzijds is het toch zaak, n
al te sceptisch te wezen. In de lo
dezer eeuw is reeds herhaaldelijk f
bleken, dat de kern van tal van ove
leveringen en verhalen uit vroeger t
juist was. Ook met betrekking tot k
ning Arthur is daarvan een frappa
voorbeeld te geven.
Niet ver van Tintagel ligt de plat
Glastonbury, ook wel geheten Aval
of Appeleiland. Glastonbury is b
roemd om de ruïne van een gix
middeleeuwse abdij en omdat k
(volgens de legende) de eerste plek
Europa was, waar een bovengrond
Christelijke kerk verrees. Volgens
legende dacht koning Arthur, toen 1
gewond terneerlag bij de stille watj
ren van de Poel van Dozmare op
heide van Bodmin, aan Glastonbur
Als U ooit in Glastonbury komt,
men U daar ongetwijfeld voor hi
vervallen hoogaltaar een opt
boomstamgraf tonen, waarin (al
weer: volgens de legende) kort vód
1200 de lijken werden gevonden va
een slanke, edele krijgsman en ee
goudblonde vrouw. Dit waren vei
telt men sedert eeuwen in Glaston
bury de stoffelijke resten va;
koning Arthur en koningin Guine
vere. Tientallen jaren lachten zowj
historici als archeologen over di
verhaal. Zij verwezen het naar d
rommelzolder der volksverbeeldini
En ziet, nog maar kort gelede;
kwam een archeoloog van grot
naam verklaren, dat het hoogsl
waarschijnlijk moet worden geach:
dat Arthur en zijn gemalin indet
daad op die plek hun laatste rust
plaats vonden.
Wat hiervan waar moge zijn. het i
steeds een genoegen om naar Tintage
te gaan en dan te denken aan di1
oude dappere houwdegen of vrome ko
ning Arthur. En daar, bij Tintagel
leven de mensen nog zo in de sfeer ei
deels op kosten van koning Arthu:
dat men bij de aanblik der etalage
van de souvenirwinkels en der name:
van de teashops heus (maar ten on
rechte) zou kunnen gaan menen, ds
de Ridders van de Ronde Tafel noj
iedere week op Tintagel een samen
komst houden. (Nadruk verboden!
De ruïnes va:
Glastonbury
Abbey.
Weinig bleef
staan van deze
eens zo grootse
Kathedraal,
welke in 1303
werd gebouwd
en in 1539
verwoest.
De verwoeste
kapel van de
heilige maagd
staat precies op
de plaats waar
volgens de
legende een
houten kerk were
gebouwd door
St.'Jozef
Arimathea.
Hier werden
volgens die
legende
Koning Arthur
en
Koningin
Guinevere
begraven.
Wie tegenwoordig Tintagel
de geboorteplaats van Koning
Arthur bezoekt, zou kunnen
menen, dat de Ridders van de
Ronde Tafel daar nog iedere
week een samenkomst houden.
WAT weten we nu eigenlijk van
Ikoning Arthur? Het is heel
moeilijk om de werkelijkheid
en de fantasie uit elkaar te houden.
Dit komt mede, omdat omstreeks 1100
tal van dichters en schrijvers koning
Arthur en de Orde van de Ronde
Tafel tot onderwerp kozen. Ja, in de
twaalfde eeuw was „Arthur en de
Tafelronde" een best-seller naar onze
begrippen. Sedertdien hebben steeds
weer anderen him krachten en hun
verbeelding op koning Arthur en zijn
ridders beproefd. Met succes, stellig!
Waarheid en fantasie zijn nauw verweven
(Bijzondere medewerking)
Ja, die Koning Arthur en zijn strijdmakkers, wat is er veel over
hen geschreven en gefantaseerd! Koning Arthur was (wij volgen nu
in grote trekken de legende) een vorst in de zesde eeuw. Hij werd
later tot de hoofdfiguur in de verhalencyclus over de Ronde Tafel.
De oudste (bekende) vermelding van hem vindt men in een geschrift
uit de negende eeuw. De auteur, Nennius, doorspekte zijn relaas
echter met zoveel onwaarschijnlijke dingen, dat een lezer met gezond
verstand begint te twijfelen, of die merkwaardige vorst wel ooit in
levenden lijve heeft bestaan. Arthur was (vertelde Nennius) een
natuurlijke zoon van een vorst der oude (Keltische) Britten. Hij aan
schouwde het levenslicht op het slot Tintagel. Dank zij de hulp van
de tovenaar Merlijn, die hem een toverzwaard cadeau deed, wist hij
tot macht en aanzien te komen. Hij overwon de Saksers en de Pieten.
Hij onderwierp Ierland. Hij onderscheidde zich door ontelbare dap
pere daden en staaltjes van vroomheid. Hij trouwde met zijn bloed
verwante Guinevere, een beeldschone vrouw. Hij deed veel voor het
Christendom in zijn land. Hij stichtte misschien wel zijn meest
bekende daad de befaamde Orde van de Ronde Tafel. Als ridders
in die orde schitterden mannen als Percival, Lancelot en Tristan.
Omstreeks 540 stierf Arthur in de strijd. Zijn leven is beschreven
in vele romans en dichtwerken.
is vrij gemakkelijk te bereiken. Het
ligt aan de noordkust van Cornwall,
halverwege tussen Bude en Pads tow.
Daar springt een steile rots in zee uit.
Hij wordt ter weerszijden over een
afstand van vele kilometers geflan
keerd door steile klippen, die als eni
ge versiering 'n zoom van wit schuim
aan hun voet hebben. Het is daar een
wilde, ongastvrije kust. In de loop der
eeuwen zijn er honderden schepen te
pletter geslagen, als zij bij storm
weer zochten naar een (niet be
staande) goede haven.
Op die uitspringende rots (zowat
20.000 m2 groot) bevinden zich ruïnes.
Nog ziet men er de resten van een
kasteel, waarvan sommige muren
overeind bleven staan. Dit kasteel
werd gebouwd ongeveer een eeuw na
de komst van Willem de Veroveraar
in Engeland (1066). Het had een wei
nig bewogen historie. In de vijftiende
eeuw raakte het in onbruik en begon
het te vervallen. Maar behalve deze
kasteelruïne zijn er bij Tintagel nog
andere resten en wel van een klooster,
gebouwd omstreeks 500. Veel meer
dan de fundamenten zijn niet be
waard gebleven. Waarschijnlijk was
dit klooster verbonden met een slot
van koning Arthur's vader. Hier
bracht Uther Pendragon, koning van
Brittannië, zijn geliefde, de gravin
douairière van Cornwall, naar toe. En
hier, op Tintagel, schonk zij het leven
aan hun beider zoon Arthur.
Maar ook met het gevolg, dat de ver
warring veel groter is geworden.
Arthur was zoiets als cavalerie-
generaal. Onder zijn bevelen stond
een divisie of brigade beroepsruiterij.
Met deze ruiters slaagde hij erin om
de in Engeland binnengevallen Sak
sers enige jaren tegen te houden.
Misschien is Arthur zelfs vorst of ko
ning geworden, doch zekerheid hier
omtrent bestaat niet. Hoe dit zij, Ar
thur was stellig een dapper man. Zijn
heldendaden, gevechten en overwin
ningen werden opgenomen in de lie
deren en balladen van zijn volk. Toen
de Kelten definitief het onderspit
hadden gedolven en uitweken naar
het westen van Engeland en naa:
Bretanje, namen zij die liederen, le
genden en balladen mede als een
kostbaar nationaal bezit.
EEUWEN later verschenen Arthur
en zijn Ridders van de Ronde
Tafel weer voor het voetlicht.
Dichters, schrijvers en minstreels be
schreven en bezongen de oude balla
den opnieuw. Daar zij in de regel in
dienst stonden of afhankelijk waren
van hoge edelen, gaven zij aan him
kunstprodukten de vorm, die hun „pa
troon" het aangenaamst was. Zo ge
beurde het, dat de toen reeds bijna
vergeten Britse beroeps-cavalerie-offi-
cier Arthur werd uitgedost als mid
deleeuws ridder met alle goede, ja,
ideale kwaliteiten, die zo'n ridder be
hoorden te sieren.
<*Og<3<9C)§cW$Q§oK8C)§öK$C>Söï<«<ZSöK8CSdKSOScK8eSc$c§<^c|<«^^
Tintagel
TOT voor kort was dit vrijwel
alles wat de mensheid wist of
gefantaseerd had over koning
Arthur, de nationale held der oude
Britten. Inmiddels is er echter wel het
een en ander aan het licht gekomen,
dat een ietwat ander beeld van die
vermaarde vorst wekt. Laat ons eerst
een blik werpen op Tintagel, de plaats,
waar Arthur is (of zou zijn) geboren
en die in de Arthur-verhalen her
haaldelijk ter sprake komt. Tintagel
