MEERDERHEID IN DE EERSTE
KAMER STEUNT HET KABINET
Wat zal t straks voor U zijn?....
SINT NICOLAAS MIJMERT IN SPANJE
VAN ALLE KANTEN KRITIEK OP P. v. d. A.
„Binnenlandse politiek thans in
onverkivikkelijkstadium geraakt
Trein brengt
in Amerika's
Zowel de weg cds
TEE als voorbeeld
wellicht uitkomst
verkeersprobleem
de lucht zijn onveilig
97ste jaargang
Woensdag 3 december 1958
Derde blad no. 29611
(Van onze parlementaire redacteur)
De fractie van de P. v. d. A. in de Tweede Kamer heeft zich los
gemaakt van het regeringsprogram. Zij acht het bovendien volgens de
jongste verklaring van mr. Burger slechts verantwoord, dat ministers
van de P. v. d. A. deel van het kabinet blijven uitmaken indien op
korte termijn zeven socialistische wensen worden vervuld. Met deze
verklaringen van mr. Burger is de binnenlandse politiek in een onver
kwikkelijk stadium geraakt, constateerde prof. Anema (AR) gisteren
in de Eerste Kamer. Er is een toestand van onduidelijkheid en
onzekerheid ontstaan, die verlammend moet werken.
P. v. d. A. eventueel
ook in de oppositie
De P.v.dA. echt binding aanwezig
tussen Kamer'ractie en kabinet. Dat
is in strijd met ons staatsbestel, al
dus mr. Kolff (CHU). Een minister
is een dienaavan de Kroon, vulde
mr. Van Riel 'VVD) aan en niet van
het volk. Wij beschouwen de minis
ters niet als „filiaalhouders op ar
beidscontract van de Kamerfrac
ties", verkliarde mr. Kropman
(KVP). „Is de verklaring van mr.
Burger opgesteld na overleg met de
socialistische ministers?"vroeg de
heer Rupperi (AR), die er voorts op
attent maakte dat het volstrekt niet
zo is, dat de andere ministers de ze
ven wensen tegenhouden. Overigens
zijn er ook typische protestantse
wensen, die ie AR vervuld zou wil
len zien, maar die zijn op de so
cialistische departementen in de ijs
kast gezetHij zou zich dus kunnen
aansluiten Uj de kritiek van de so
cialisten op de socialistische minis
ters.
De woordvoerder van de PvdA. mr. In
t Veld, had kegrip voor de verontwaar
diging van mr. Burger over het feit, dat
KVP en AR zich met betrekking tot de
verkoop van landbouwgrond niet aan
het regerinisprogram hielden, reden
waarom ook de PvdA zich los maakte
van het regeringsprogram. Onze fractie,
zei hij, is bezorgd voor de ontwikkeling
van de democratie als een kabinet niet
kan steunen op een krachtige meerder
heid in het parlement - dan is een
voortdurend geschipper het gevolg.
Een keuze
KVP en AR, aldus mr. In 't Veld,
moeten kiesen tussen een kabinet zon
der socialisten, of een kabinet met de
PvdA, maar dan op basis van een rege
ringsprogram dat houvast geeft. Met
beide oplossingen is de PvdA tevreden
als er maar duidelijkheid komt. De
PvdA heeft er dus eventueel ook geen
bezwaar tegen oppositiepartij te worden.
Dat moet echter leiden tot verscher
ping van de tegenstellingen in ons volk.
Nu alle partijen het standpunt inne-
menu dat zj| vrij staan tegenover het
kabinet, is volgens de heer In 't Veld,
overleg tussen Kamerfractie en minis
ters niet vreemd. En als men op een
Fakkeldrageisdag vele partijgenoten bij
een heeft, terwijl er ongerustheid is in
de partij, ligt het voor de hand de men
sen over het resultaat van dat overleg
in te lichten.
Is het inderdaad wel waar, vroeg de
heer Ruppert (AR), dat de fracties van
KVP en AR hun woord hebben gegeven
dat zij zich zullen houden aan het rege
ringsprogram? HU vroeg dit aan de mi-
nister-president omdat hij uiteraard
v/eet dat de toezegging niet is gedaan.
Hij concludeerde dat de PvdA het onbe
hagen in eigen kring afreageert op het
kabinet.
Veel waardering
Terwijl de PvdA het leven van het
kabinet afhankelijk stelt van de vervul
ling van zeven wensen, was het giste
ren in de Eerste Kamer opmerkelijk dat
het kabinet door de andere partijen in
bescherming werd genomen. Wanneer
het thans niet zeker is of het kabinet
tot midden 1960 blijft zitten, dan heeft
het zelf tot die onzekerheid geen aan
leiding gegeven, zei prof. Anema (AR),
die meende dat het kabinet moet wor
den gesteund zolang er geen uitzicht is
op een betere oplossing. De kritiek op
het kabinet is niet in alle opzichten ge
rechtvaardigd, oordeelde mr. Kolff
(CHU), die verklaarde dat de Chr. Hist,
fractie het kabinet zoveel mogelijk zal
steunen. Het kabinet doet groot en
moeilijk werk, aldus mr. Kropman
(KVP) en mijn fractie hoopt dat het
zijn werk kan en. zal voortzetten in het
belang van het land. Wij zijn van me
ning dat wij dit kabinet moeten blijven
steunen. Het is onjuist, zei ook mr. Van
Riel (VVD) het kabinet verwijten te
maken van een beleid, dat het gevolg is
van het kabinetsformatie-compromis
van 1956.
Het opmerkelijkste verschijnsel in de
politiek vond mr. Van Riel (V.V.D.) het
verlies van de P. v. d. A. bij de verkie
zingen onder haar aanhang in de mid
dengroepen. De A.-R. heeft de aanhang
verloren, die geloofde in de „flinkheids
illusie" van het Calvinistische volks
deel. De C.H.U. wordt innerlijk aange
tast door „de rode dominee". In het al
gemeen worden de christelijke partijen,
ook de K.V.P., bedreigd ''oor de indus
trialisatie. De kritiek op de 19de eeuw
is niet langer een bindend element. Het
feitelijke religieuze gevoel in ons volk
gaat niet achteruit, maar het is politiek
niet meer zo sterk bindend.
De meest eensgezinde partij achtte mr.
Van Riel de V.V.D. Daar komen rijke
mensen in voor, maar op 900.000
kiezers vormen zij een zeer kleine
minderheid. De grootste aanhang komt
uit de middengroepen. Wat de aanhan
gers van de V.V.D. bindt, is dat iedere
promotie van eigen inspanning afhangt.
Men verwacht iets van de eigen pres
tatie voor zich en zijn kinderen. Ook
vele opklimmende arbeiders delen die
opvatting, maar zij is vooral de hou
ding van de progressieve middengroepen.
De toenemende aanhang van de V.VD.
wilde mr. Kropman (K.V.P.) echter niet
ontkennen en hij meende dat dit bij
de volgende kabinetsformatie wellicht
consequenties zal hebben. Of de V.V.D.
na de verkiezingen in het Kabinet komt,
antwoordde mr. Van Riel, zal afhangen
van het regeringsprogram en het resul
taat van de verkiezingen.
Het gaat het socialisme niet voor de
wind, constateerde mr Kropman
(K.V.P.), niet in Engeland en ook niet
in Frankrijk en België. De P. v. d. A.
heeft bezinning nodig op de gewijzigde
geest onder ons volk, dat zich verzet
tegen uitbreiding van de overheidsbe
moeiing.
Wat wij nodig hebben, aldus mr. Van
Riel, is een niet-socialistische omwente
ling. De P. v. d. A. overvraagt altijd.
Daarom moeten de andere partijen haar
altijd afremmen, met het gevolg dat de
P. v. d. A. de eer opeist wanneer er iets
tot stand wordt gebracht. Maar als het
misgaat, zei prof. Anema (A.-R.), dan
vallen de socialisten het kabinet aan.
Het is een heel eigenaardige methode.
Filosofisch
De rede vanmr. Van Riel was nogal
filosofisch getint geweest. Als men
vraagt, zei hij tenslotte lachend, wat nu
de concrete politiek is van de V.V.D.,
moet men dat vragen aan prof. Oud,
want dat bepaalt de liberale fractie
leider in de Tweede Kamer. Er werd
meegelachen, omdat men zich herin
nerde, dat prof. Oud daar geen antwoord
had gegeven op de vraag hoe het eco
nomisch beleid volgens de V.V.D. zou
moeten zijn. Dat prof. Oud niet op on
verhoedse vragen was ingegaan, vond
mr. Kropman (K.VP.) volkomen te
recht, zei hij gisteren.
Mr. In 't Veld (P. v. d. A.) vroeg van
de regering weer de bereidheid te praten
over Nieuw Guinea als de omstandighe
den daarvoor gunstiger zijn. De rege
ring moet de mogelijkheid niet uitsluiten
van een andere oplossing dan handha
ving van de Nederlandse soevereiniteit.
Er staan in deze kwestie niet zulke hoge
vaderlandse belangen op het spel, dat
vaderlandsliefde ons gebiedt te zwijgen.
Waarom moet Nederland voor de op
voeding van de Papoea's het risico ne
men van een gewapend conflict, al is
dat niet op korte termijn te verwach
ten?
Het is inderdaad geen Nederlands be
lang, antwoordde de heer Ruppert
(A.-R.) dat Nederland met Nieuw Gui
nea verbonden blijft; dan zou afstoten
beter zijn. Maar bepalend is het belang
van Nieuw Guinea en daarvoor heeft de
heer In 't Veld geen oplossing.
Dodelijk schot tijdens
jachtpartij te Buren
(Van onze Haagse redactie)
Gistermiddag is de 71-jarige heer H.
G. van Everdingen, uit Den Haag, kolo
nel der Rijkspolitie b.d., tijdens een
jachtpartij in de omgeving van het Gel
derse plaatsje Buren door een ongelukkig
schot van een jachtgenoot, zo ongeluk
kig getroffen, dat hij ter plaatse over
leed.
De heer Roelofs klom juist over een
afrastering bij de achtervolging van het
wild, toen zijn geweer afging met boven
vermeld gevolg. De Rijkspolitie van Bu
ren heeft de zaak in onderzoek. De heer
Van Everd'ingen zou juist vandaag 72
jaar geworden zijn
Weer een autobusincident in
Birmingham (Alabama)
In Birmingham in de Amerikaanse
staat Alabama zijn dertien negers,
onder wie twee predikanten, tot gevan
genisstraffen en boetes veroordeeld, om
dat zij hadden geweigerd gehoor te
geven aan een bevel van een autobus
chauffeur om achterin te gaan zitten.
De twee predikanten kregen resp. drie
maanden en één maand met een boete
van 350 gulden. De overige beklaagden
kregen voorwaardelijke straffen. Allen
tekenden beroep aan.
Volgens de nieuwe bepalingen inzake
de stadsbussen van Birmingham, welke
naar aanleiding van de boycot door de
negerbevolking in 1957 werden afgekon
digd, kunnen negers en blanken in
theorie zitten waar zij willen. Vroeger
zaten de blanken voorin, gescheiden
van de negers die achterin plaats moes
ten nemen. Volgens de nieuwe bepalin
gen heeft de chauffeur echter het recht
de passagiers een plaats aan te wijzen.
Indien deze weigeren hieraan gehoor te
geven, kunnen zij wegens „verstoring
van de openbare orde" tot hoogstens zes
maanden gevangenisstraf worden ver
oordeeld.
Intellectuelen in China
verontrust over „communes"
Volgens het Chinese blad „Kwang
Ming" is een groot aantal leden van
China's acht niet-communistische par
tijen ernstig verontrust door de op
richting van „communes" in het hele
land. Op een bijeenkomst te Peking, die
(Van onze Amerikaanse correspondent)
Amerika, het modernste land ter we
reld, heeft te kampen met overvolle
autowegen en bovendien met overvolle
luchtroutes. Sommigen hier zijn van me
ning, dat het auto- en vliegtuigverkeer
alleen wat uitgedund kan worden, wan
neer heel moderne treinen voor snel-
diensten gaan zorgen over betrekkelijk
korte afstanden en tussen grote bevol
kingscentra.
werd bijgewoond door duizend afgevaar
digden van deze partijen, wier leden voor
het grootste deel gerecruteerd worden
uit de intellectuelen, zou gebleken zijn,
dat de meeste afgevaardigden het slechts
uiterlijk eens zijn met de oprichting
van deze „communes". Deze „commu
nes" zijn een nieuw soort sociale een
heden, waarin miljoenen Chinezen zijn
georganiseerd voor een gemeenschaps
leven, dat op militaire leest is geschoeid.
Vliegen in Amerika is enigszins ge
vaarlijk, omdat het zo vol geworden is
in de lucht. Herhaaldelijk zijn er botsin
gen en bijna-botsingen, vooral in de
buurt van de vliegvelden der grote ste
den. Men is druk in de weer om de vei
ligheid groter te maken, maar ook al
bakent men de luchtwegen beter af en
ook al houdt men de vliegtuigen stren
ger onder controle, het aantal toestellen
neemt steeds toe en hun snelheden wor
den steeds groter. Alleen vermindering
van het aantal vliegtuigen zou uitkomst
kunnen brengen.
De wegen op de begane grond zijn ook
stampvol met verkeer. Alweer in hoofd
zaak in de buurt van de grote steden.
Men werkt hard aan de verbetering van
het wegennet over het gehele land en
uw correspondent, die zowel in 1952 als
in 1958 een autotocht dwars door de Ver
enigde Staten heeft gemaakt, kon vast
stellen, dat de wegen in zes jaar tijd veel
en veel beter zijn geworden. Maar toch,
wat een karwei is het bijvoorbeeld nog
om uit het hart van Chicago naar de
westelijke stadsgrens te komen!
Ook autorijden in Amerika is vrij ge
vaarlijk. Al rijdt men hier in verge
lijking met West-Europa veel gedisci-
plineerder, de auto veroorzaakt deson
danks ongeveer honderd maal zoveel
dodelijke ongelukken als trein en vlieg
tuig samen.... Men zal in 1975 het
wegennet nog aanzienlijk verbeterd heb
ben, maar ook hier is het enigszins vech
ten tegen de bierkaai, want de auto's
Eigen belang
Het bindende element in de V.V.D. is
dus, concludeerde de heer Ruppert
(A.-R.): ieder zoekt zijn eigen belang
Dat betekent, zoals in de 19de eeuw,
vrijheid voor de economisch sterken en
verdrukking voor de economisch zwak
keren.
Umoet niet denken, dat de Sint de échte wel
te verstaan, hij die straks over de daken rijdt
voor één avondje in ons land is.
U heeft hem beslist al gezien, in gezelschap van Piet.
Niet van tientallen Pieten, want die is de echte niet.
Nee: de échte houdt er maar één Piet als schild
knaap op na.
Sint heeft met hém al genoeg te stellen: waarom
zou hij er dan meer bij nemen?....
Die éne Piet staat altijd voor Sint klaar.
Hij strijkt z'n tabberd en mijter, wast z'n witte
handschoenen, friseert z'n baard, poetst z'n
schoenen, kortom zorgt piekfijn voor alles wat een
waardige Bisschop toekomt.
Bovendien verzorgt hij Sints diëet.
Want Sint mag strooien met pepernoten, speculaas,
chocola en marsepein zoveel als-ie wil, zélf staat hij
al jarenlang op streng rantsoen.
Hij at er in z'n jonge jaren zóveel van, dat hij 't nu,,
met 't oog op z'n leeftijd, kalmpjes aan doet.
Sint moet nog linger mee dan vandaag.
Er worden ieder jaar duizenden nieuwe kindertjes
geboren en die willen graag óók nog van hem pro
fiteren.
Daarom wordt Sint in de watten gelegd.
Door Piet.
int zélf trekt zich van Piets bezorgdheid geen
sikkepit aan.
Hij gaat rustig z'n gang, of 't nu sneeuwt of re
gent of niet.
Hij blijft er koud onder.
Z'n eeuwenoude plicht is 't 5 december op pad te
gaan en daarmee basta. Wanneer Piet zeurt: „Sint,
zouden we 't nu heus wel doen? Dat griepje van laatst
is U niet in de kouwe kleren gaan zitten", dan ver
duistert Sints blik en hij zegt: „Wel, allemensen, hoe
dikwijls heb ik je al niet gezegd, dat rust roest. Ik
blijf met m'n werk doorgaan. Voor mij bestóét geen
pensioengerechtigde leeftijd.
Ik kan niet wachten, geen dag en geen nacht, vooral
niet op m'n verjaardag".
Piet zucht diep.
Hij weet, dat als Sint zó losbarst, er niets met hem
te beginnen is.
Hij lacht als een nikker, die kiespijn heeft en gaat
Sints spullen halen: z'n mijter, z'n tabberd en wat er
zo bij hoort.
De schimmel heeft 't debat gehoord. Hu ként dat
en hinnikt.
Hij wéét 't: 't is weer voor mekaar.
„We gaan op stap", denkt-ie.
Sint en Piet géan op stap.
Met zakken vol. Presentjes en kilo's lekkers.
Acrobaten zijn ze onder de lichtende maansikkel.
Zo'n tocht wordt begunstigd.
Soms dalen Sint en Piet behoedzaam uit den hoge
en worden beneden hartelijk ontvangen.
Zij waren zich aan haard en hof, vermanend hier,
gekscherend daar.
De schimmel hinnikt boven naast de schoorsteen,
hun tocht is nog niet afgelopen.
Ze verstaan z'n roep, trekken verder.
Ze zijn een avond lang gedrieeën in de weer om
mensen gelukkig te maken. Ook U komt aan de
beurt.
Zorg, dat ge er goed voor staat.
Sint kan lelijk in z'n baard brommen al valt 't altijd
mee; Piet houdt niet voor niets z'n roe in de hand.
Vóór U 't weet, heeft U een schrobbering te pakken.
Laat 't liever een goedkeurend klopje zijn en een
pakje in Uw hand dan een pak rammel.
Sint ként z'n Pappenheimers: pas dus op!
Nog even en hij klopt aan de deur.
Wèt zal 't zijn?
FANTASIO
worden steeds talrijker, steeds groter en
steeds sneller. Bovendien maken de mon
sterlijk grote vrachtauto's het rijden
steeds riskanter. De chauffeurs op die
monsters zijn wellicht de beste rijders
ter wereld, maar iedereen kan een onge
luk krijgen en wanneer zo'n „zwaarge
wicht" een particuliere auto kraakt, blijft
er niet veel van over.
Sommige verkeersdeskundigen propa
geren een eerherstel voor de Amerikaanse
passagierstreinen, die het economisch
slecht maken en die als er niet wordt
ingegrepen in velfe streken hun onder
gang tegemoet gaan. Misschien zou men
met regeringssteun en op grond van een
nationaal plan diverse particuliere spoor
wegmaatschappijen in staat kunnen stel
len hun diensten ingrijpend te moderni
seren. Men zou zich kunnen voorstellen,
dat snelle, moderne treinen, zoals men
die thans o.a. tussen Amsterdam en
Parijs heeft (de TEE) reeds een grote
keersververbetering konden brengen In
dichtbevolkte delen van Amerika. Boven
dien zouden snelle „monorail"-treinen
tal van forensen ervan kunnen overtui
gen. dat zij hun auto beter thuis kunnen
laten.
Treinen geven over betrekkelijk korte
afstanden al gauw sneller verbindingen
dan het vliegtuig, omdat het station
doorgaans in het centrum van de stad
is, het vliegveld daarentegen ver erbui
ten. Verkeer over korte afstanden is voor
het vliegtuig bovendien zelden eendabel.
Helaas maakt het vrij grote aantal
particuliere spoorwegmaatschappijen het
maken van een goed plan niet eenvou
dig. Het ziet er weieens naar uit, dat die
maatschappijen eerst failliet moeten
gaan, alvorens de staat kan ingrijpen en
een verkeersplan kan doorvoeren, dat
rekening houdt met de gezamenlijke be
langen van lucht-, weg- en treinverkeer.
(Opgetekend uit Zijn mond door onze speciale
Spaanse geheimschrijver, Joop van den Broek)
TEDER jaar wordt het naar Malaga. Bij Malaga
my een beetje moei- murmelt de Middellandse
J- lijker Spanje te ver
laten, voor mijn reis naar
Nederland. De wetenschap
dat ik daar verwacht
wordt door zo velen, doet
mij de reis steeds onder
nemen, maar mogelijk
komt er een dag waarop
ik aan mijn droom om in
december in Spanje te
blijven, geen weerstand zal
kunnen bieden, zo ver
telde ons Sint-Nicolaas
tijdens een weemoedig ge
tint gesprek
Deze wens begint meestal
te leven als ik mijn oefen-
ritten maak op mijn
schimmel. Het is dan
meestal begin november
en het is een vreugde om
dan door dit Spaanse land
te gaan. In sommige stre
ken van Midden-Spanje
vriest het dan al, maar in
het zuiden schijnt nog de
zon. Misschien is er niets
mooiers dan deze late
herfstzon te zien op het
Alhambra van Granada
Er komen dan bijna geen
toeristen meer en dit
Moorse paleis, zo wonder
lijk in tact gebleven door
de eeuwen heen, ligt daar
als een exotische bloem bij
de eeuwige sneeuw van de
nabije Sierra Nevada. Op
de binnenplaatsen fluiste
ren de fonteinen, zoals ze
ook zacht zingen in de
nabijgelegen lusthof der
Moorse koningen, de ..Ge-
neralife" Daar boven op
de toren staande is be
neden Granada te zien en
het gedeelte, waar de zi
geuners hun holwoningen
hebben in de bergen.
Slechts oude mensen als
ik kunnen het geluid ho
ren van de gitaren, die
daar klinken.
De keus daarna is altijd
moeilijk zo vervolgde
Sint-Nicolaas. Ik zou de
schimmel kunnen wenden
Zee aan het gele zand
strand en ook in hartje
winter schijnt de zon hier
nog fel. Er bloeien bloe
men. Maar die bloeien ook
in de beschutte patio's
van Sevilla en vooral in
die van Cordoba. Dat is
ook altijd een van mijn
vragen op de oefentoch
ten: welke stad is dieper
te beminnen: Sevilla of
Cordoba? Sevilla is lich
ter, zoals de manzanilla,
die men er drinkt. De
koetsjes, die hier de luid
ruchtige taxi's der grote
steden vervangen, gaan
door de oude wijk achter
de kathedraal en soms
verlaat ik mijn paard om
zacht wiegend in zo'n
koetsje door de bochtige
straten te gaan. Of ik ga
langzaam en te voet door
de Calle de las Sierpes,
waar de medemensen al
tijd zo nabij zijn.
Cordoba is stiller, stren
ger. tragischer desnoods,
maar de stilte wordt er
verbroken door de tinke
lende Cordobaanse orgel
tjes. die langs de oude.
vroegere moskee trekken.
Misschien is Spanje nu
altijd mooi,, in de herfst.
Langs de fjorden van de
Noordkust, waarover de
stille regen gaat. de vlak
ten van het tafelland,
waar het nu koud is. Ik
zou het wel eens echt
winter willen zien worden
in al die andere streken
van dit grote Spanje.
Maar ik ben nieuwsgierig
een te vergeven fout in
een zo oud man, hoop ik
naar wat er gebeurt
daar in de kale bergen
van Montserrat, by Bar
celona. Precies op 6 de
cember kiezen daar de
koorknapen een bisschop-
je. dat voor één dag het
bestuur overneemt van de
vader abt van het Bene
naar Sevilla en Oordoba diktijner klooster. Men
of da andere kant uit, zegt, dat da jongen, lid
van het beroemde kna
penkoor. in bisschopsge
waad wordt gestoken, dat
hij aanzit aan een groot
feestmaal, dat h\J ge
schenken ontvangt
Na alle opwinding op myn
Nederlandse reis moet ik
rusten en zo zag ik nooit
de Drie Koningen, die
hier in Spanje dezelfde
rol vervullen als ik in Ne
derland. Ze komen uit
verre landen, doen hun
plechtige intocht in een
grote processie en alle
Spaanse kinderen Juan,
Carlos, Paco, Cesar, Maria
Dolores, Martita lopen
uit, zoals de Nederlandse
kinderen als ik kom. Ze
geven hun lijstjes, waarop
hun wen#en geschreven
zijn. ook al weer zoals de
Nederlandse kinderen het
aan mij doen Men zegt
dat voor hen dit feest van
Drie Koningen hetzelfde
is als het feest van mijn
verjaardag, die ik steeda
in Nederland vier. Mis
schien juist door mijn
voortdurende afwezigheid
op die dag, moesten de
Spaanse kinderen het zoe
ken bij de Drie Koningen.
Dat zijn de dingen die
ik wel eens wilde zien.
maar die mij ieder Jaar
weer ontglippen. Elk jaar
kom ik naar Nederland.
Ik doe het met liefde.
Maar misschien komt er
een jaar. dat ik wil zien
hoe dat koorknaapje voor
die ene 6 december „bis-
beto" is. daar in Montser
rat en hoe de Drie Ko
ningen mijn taak uitvoe
ren in Spanje. Maar voor
al omdat ik het winter wil
zien worden in Spanje,
met sneeuw op de bergen,
de geur van gepofte kas
tanjes in de lucht, de zon
op de „Costa del Sol" bij
Malaea. de laatste rozen
die bloeien in een be
schutte patio van Cordo
ba. Oh nee. dit jaar nog
niet. Maar misschien ooit
