;-:w*
ROBUUSTE KRUTVER BRAK DE
ZWITSERSE DEFENSIE OPEN
RL i >.-• r| H
- Yy\«
io.
M
Verdiende Oranje-zege in matige wedstrijd
Speerpunt Kruiver kweet zich
voortreffelijk van opdracht
DE STAMBOOM VAN „ABE"
97ste jaargang
Maandag 3 november 1958
Derde blad no. 29583
i
c
t
t
t
«nfC**
M v y
Halm s tactiek leed schipbreuk
(Van onze sportredacteur)
Het Nederlandse elftal heeft gistermiddag in
het grauwe Feyenoordstadion de geheimzinnige
sluier door de Oostenrijkse oefenmeester Willi
Hahn zo zorgzaam om het Zwitserse elftal gehan
gen resoluut weggetrokken.
Dit demasqué kwam de Helveten op een 2—0
nederlaag te staan. En een verdiende nederlaag!
Want al was in het veld het krachtsverschil niet
zo bijster groot eerder was, vooral in de eerste
helft het veldspel van de Zwitsers een tikje beter
daartegenover stond, dat het Oranjeteam zich
aanzienlijk méér en veel betere kansen verschafte
dan de roodbaadjes uit het bergland.
Uit dit laatste blijkt direct, dat Hahn's tactiek,
dat al diens geheimzinnigheid om door het zo laat
mogelijk bekend maken van de opstelling de
Nederlanders er naar te laten raden of het Zwit
serse elftal zich zou bedienen van het W.M.- dar
wel van het dubbele stopper-systeem, schipbreuk
heeft geleden.
Het werd volgens de achter ons op de pers
tribune gezeten Zwitserse journalisten d«
W.M.-formatie, maar als u het ons vraagt is hei
bij dit voornemen gebleven. De slimme KNVB-
coach Elek Schwartz had de blonde, robuust*
PSV-er Kruiver als een speerpunt in de Zwitserse
verdedigingslinie geschoven en dat wapen heefi
de Helveten gebroken. Deze onopgemerkte, tac
tische strijd tussen het voetbalintellect op de
bankjes langs de kant, was in feite het meesi
interessante van de wedstrijd die Oranje de derde
overwinning in successie bracht.
Elek Schwartz' wapen bleek wel héél doeltreffend. Want Kruiver heeft zich
formidabel goed van zjjn opdracht gekweten. Hij was de man die met zijn surplus
aan energie het was fantastisch te zien hoe de Eindhovcnse aanvalsleider tot
de laatste minuut zonder ook maar een moment te verslappen bleef sjouwen
de Zwitserse defensie murw maakte en openbrak.
Kruiver is geen compleet voetballer. Hij had met iets meer beheersing in deze
wedstrijd zijn naam met gulden letters in het boek van de Nederlandse top
schutters kunnen schrijven indien hij niet ettelijke dood-gemakkelijke kansen
had laten liggen. Maar als stormram is hij zijn gewicht in goud waard.
De PSV-er heeft in ieder geval zijn beloning gekregen. Hij scoorde beide Neder
landse doelpunten
Levendig en snel
Voor rust was de strijd levendig en
snel, zij het dat het spel niet groots
was. De tweede helft was aanzienlijk
minder. Het leek ons dat na de hervat
ting de Zwitsers tol moesten betalen
aan het vrij hoge tempo dat zij voor de
rust hadden ontwikkeld. In de eerste
helft had het Zwitserse aanvalsspel
beslist meer inhoud dan daarna.
Een speler bijvoorbeeld als rechtsbin
nen Allemann, uitermate behendig en
kwikzilverig snel, gaf voor de rust de
Oranje-defensie handen vol werk, maar
trad in de tweede helft nauwelijks
meer op de voorgrond. En zo ver
ging het eigenlijk de gehele Zwitserse
aanval.
Voor rust zeer snel, voortdurend van
plaats verwisselend en soms zeer goed
combinerend, terwijl het na de hervat
ting op een rommelig en pover vast
lopen uitdraaide in de Nederlandse
defensie, waarin tussen haakjes
Cor van der Hart wat aan de trage
kant was en er enkele malen lelijk
naast greep. In deze tweede helft, die
van beide zijden zeer matig was,
kwam er nauwelijks een goed schot van
e Zwitserse schoenen.
Slechts tweemaal heeft doelman
Frans de Munck, die zijn 25ste inter
landwedstrijd speelde, in die periode
een benauwd moment doorgemaakt.
De eerste maal gebeurde dat toen
midvoor Hügi 2 een vrg veld voor
zich kreeg, nadat Cor van der Hart
een groot gat in de lucht had getrapt.
Dat gevalletje loste De Munck zelf op,
door snel zijn doel uit te komen en
de Zwitserse aanvalsleider, die dui
delijk geschrokken was van deze for
midabele kans, de voet dwars te zet
ten. De tweede maal kwam Kees Kuys
hem te hulp door een schot van
rechtsbuiten Pottier, die naar links
was afgezwenkt, van de doellijn weg te
koppen.
Wat schieten betreft ging het in de
eerste helft aanzienlijk beter bij de
Helveten, zij het dat zij, wat meer ver
zorgd veldspel ten spijt, lang niet zoveel
reële scoringskansen kregen als de
Oranje-aanvallers. In de meeste geval
len bleef het bij schoten van vrij grote,
afstand of kon de Nederlandse verde
diging, waarin vooral Wiersma en Van
Wissen een puike partij speelden, door
braakpogingen van de Zwitserse aan
vallers op het nippertje verijdelen,
waarbij men vrij royaal omsprong met
het weggeven van hoekschoppen.
Tegen de Denen ging hef
heel wat beter
Ook in de Nederlandse voorhoede
vlotte het niet zo goed. Dat ging tegen
de Denen heel wat b9terl
Kruiver, zoals reeds gezegd, de snelle
Pietje van der Kuil en vooral de weer
galoos handige Coen Moulijn, die de
Zwitserse rechtsback Grobety net zoveel
keren „in zijn zak kon steken" als hij
zelf maar wilde, speelden een goede
wedstrijd, maar zij moesten het veelal
zonder de steun doen van de binnen-
spelers. Abe Lenstra deed, als hij aan
de bal kwam, weliswaar knap werk,
maar kon het tempo niet goed bijbenen,
terwijl Van der Linden zich opnieuw
te week en te snel ontmoedigd toonde.
Bij dit snel op en neer golvende spel
moest door dit niet tijdig meekomen
van de binnenspelers de Oranje-aan-
val het te dikwijls met drie man stellen
en gingen als gevolg daarvan bruikbare
kansen, na knappe voorzetten van het
zij Van der Kuil, hetzij van Moulijn,
ongebruikt voorbij. Het voortreffelijke
spel van de Oranje-vleugelspelers bleef
daardoor zonder vrucht.
Dreigend werden de Nederlandse
attaques echter als zij door het centrum
geleid werden en de stevige, soms ver
rassend snel startende Kruiver zich op
de door spil Leuenberger aanvankelijk
Dit was de spelsituatie na het
tweede Nederlandse doelpunt,
eveneens gescoord door Piet Krui
ver (links). Doelman Elsener en
stopper Leuenberger zijn tegen el-
Piet Kruiver scoort uit duide
lijke buitenspelpositie het eerste
Nederlandse doelpunt.
bekwaam geleide vijf-mans-verdedi-
gingslijn wierp.
Twee fraaie kansen verwierf de
Oranje-aanval zich in het eerste kwar
tier. Beide werden gemist. Eerst sprint
te Tonny v. d. Linden door de Zwitserse
defensie hy speelde de bal te ver
voor zich uit, waardoor doelman Elsener
het leer corner kon werken daarna
kreeg Kruiver een juweel van een kans.
Dat gebeurde na goed opbrengen van
Van Wissen en een listig doorgekopt
balletje van Piet van der Kuil. Kruiver
ontving het leer op enkele meters af
stand van het Zwitserse doel, maar hij
liet de bal van zijn borst springen en
schoot toen haastig naast.
Een tijdlang hadden daarna de Zwit
sers het beste van het spel en kon de
gladde Allemann tot tweemaal toe tot
dicht bij De Munck's veste doordringen.
De eerste maal kon Klaassens hem op
het nippertje tot staan brengen, de
tweede maal „greep" Wiersma hem op
het kritieke moment. Ook Hügi 2 kon,
toen Pottier hem het leer op een pre
senteerblaadje aanbood, een prachtige
kans niet in een doelpunt realiseren.
De Zwitserse aanvalsleider schoot
loeiend hard naast.
Presentje
In de dertigste minuut kwam bij
verrassing het eerste Nederlandse
doelpunt en we mogen er wel bij zeg
gen, dat deze treffer een presentje
was van de Franse arbiter Guigue.
Bij een pass van Moulijn stond Krui
ver minstens vijf meter buitenspel,
maar de Franse grensrechter beduid
de zijn landgenoot-arbiter met een
handgebaar, dat er van off-side geen
sprake was. Kruiver zette toen snel
door en had geen moeite Elsener naar
het net te sturen10.
kaar opgebotst en liggen gebles
seerd op de grond. Voor hen be
tekende dat het einde van de wed
strijd.
De grote sensatie in de rust van
de wedstrijd Nederland-Zwitser-
land. Een toeschouwer, die :n de
eerste helft de strijd niet goed had
kunnen volgen doordat hij tegen de
i vggen van de rij fotografen naast
Een onbegrijpelijke fout van de
Franse gendarme, die roem verwierf
door zijn fluiten in de finale van het
toernooi om het wereldkampioenschap.
Guigue stond er als het ware met zijn
neus bovencp en had in dit geval de
aanwijzing van de grensrechter moeten
negeren. Het was een schoolvoorbeeld
van buitenspel
a
„Geen buitenspel" 5
zei arbiter Guigue I
H
De gendarme Maurice Guigue,
die door het bekwaam gebruiken
van de scheidsrechtersfluit een der
meest vooraanstaande en meest
bereisde Fransen is geworden, had
wel plezier gehad in deze wedstrijd.
Vrolijk lachend stond hjj de pers te
woord, vol lof over het stadion, de
toeschouwers en de sportiviteit der
spelers. „Neen, ik heb het beslist g
niet moeilijk gehad, de wedstrijd g
was gemakkelijk te leiden. Wel een g
beetje hard, maar fair en daar g
gaat het om. In de eerste helft B
vond ik het krachtsverschil gering,
de constructie der Zwitserse aan-
vallen was misschien iets beter,
daarna was Nederland onbetwist
beter".
De heer Guigue glimlachte vrien-
delijk bij deze woorden. Maar zyn
gelaatstrekken werden scherper, M
toen een der journalisten het aar-
zeiend waagde naar zijn mening
over het eerste Nederlandse doel-
punt te vragen. „Ik ga bij derge-
lijke situaties altijd op het advies
van de grensrechter af, die man g
staat er nu eenmaal beter voor dan g
ik en hij weet heus wel wat buiten- g
spel is of niet". Het was een af- g
doende antwoord, maar Guigue g
wilde zich nog meer rechtvaardi- g
gen. De Fransman legde daarom
enkele stukjes citroenschil op de
tafel neer (de Zwitserse verdedi- E
gers), greep een leeg suikerzakje 5
(Piet Kruiver) en reconstrueerde
de situatie. „Kijk zo ging het, ziet
U wel, Uw landgenoot stond niet
buitenspel toen die kleine buiten- Jj
speler de bal schoot". Het suiker-
zakje schoof over de tafel, iedereen E
knikte instemmend en toen, met E
een forse veeg, belandden de imi-
tatiespelers op de vloer. De kwes-
tie was voor Guigue afgedaan. Het
onderhoud was afgelopen
(Naschrift sportredactie: „Alle ci-
troenschillen en suikerzakjes ten
spijt, voor ons blijft dit doelpunt
buitenspel!)
De heer Guigue zat er trouwens nog
enkele malen naast in deze wedstrijd.
Opvallend was dat in het bijzonder in
de tweede helft, toen linksbuiten Riva
Klaassens om het middel greep en de
Nederlandse kanthalf ten val bracht.
De scheidsrechter gaf toen een vrije
schop tegen Nederland
Maar goed, het was 10 en er kwa
men meer goede kansen. Kort na zijn
treffer werd Kruiver prachtig gelan
ceerd door Abe Lenstra. De PSV'er
spurtte door de verraste Zwitserse
defensie en kwam opnieuw oog-in-
oog met doelman Elsener. Maar wéér
slaagde Kruiver er niet in deze for
midabele kans in een doelpunt om te
zetten. Door te haastig en te onbe
heerst schieten gaf hij de Zwitserse
goalie de kans het leer corner te
slaan.
Pech had Kruiver even later, toen hij
een voorzet van Piet van der Kuil fraai
inkopte, maar het leer de lat op zijn
weg naar succes vond.
En daarmee hebben we van de eerste
helft wel de meest belangrijke momen
ten genoemd.
Sensatie
De sensatie kwam pas in de rust.
Terwijl op het middenveld de prachtige
Harmonie „Glorieuse" uit 's-Hertogen-
bosch een fraaie show liet zien, raakten
achter het doei twee fotografen slaags
met een over het hek geklommen toe
schouwer Het werd een zeer fris hand
gemeen waaraan de toegesnelde politie
met krachtige hand een einde maakte.
De vechtlustige toeschouwer werd op
gebracht en fotografen, die daarvan
een pteatye wfldeo eohtoten, worden
het doel stond te kijkenbesloot
tijdens de thee opruiming te gaan
houden onder het gilde van de
plaatjesschieters. Op de foto ziet
men de vechtlustige kijker op de
vuist gaan met de Zwitserse foto-
door een zenuwachtige politie-officier
zeer hardhandig weggeduwd. Het pu
bliek stelde deze gratis bokswedstrijd
kennelijk het geloei was enorm
bijzonder op prijs. Men praatte na af
loop méér over dit handgemeen dan
over de wedstrijd.
En met reden, want de tweede helft
was wel bijzonder matig.
Ook na rust kreeg Oranje overigens
de beste kansen. In de vierde minuut
kopte Kruiver op een pass van Abe
Lenstra het leer in het door Elsener
verlaten Zwitserse doel. Het werd geen
treffer, want de haastig toesnellende
graaf Hans Gerber (links), die
voortreffelijk partij gaf. Het pu
bliek genoot buitengewoon van dit
toegiftje
voldongen feit maakte en het vonnis
schreef over Hahn's tactiek. Op een
pass van Van Wissen kopte Kruiver het
leer hard in. Elsener was uit zijn doel
gekomen en dreunde hard tegen de te
hulp snellende Leuenberger op. Het
was een dramatisch moment.De
bal in het net en de Zwitserse doelman
en stopper geblesseerd op de grond.
Het betekende voor hen het einde van
de wedstrijd. Elsener liet zich vervan
gen door Pariier en even later ruimde
ook Leuenberger het veld. De Zwitserse
stopper hinkte naar de kleedkamers.
Voor hem kwam er was voor de aan
vang van de wedstrijd een afspraak ge
maakt dat de doelman en één veldspe-
Leoienberger kon met een omhaal de
zaak nog redden.
Maar het werd steeds duidelijker, dat
de PSV'er, zijn gemakkelijke kansen
missen ten spijt, de gevaarlijke man
was in de Nederlandse aanval. Want
terwijl de Zwitsers haast voortdurend
in de tweede helft een lichte druk
uitoefenden op de Nederlandse ver
dediging zonder succes overigens
bleef de scherp opgestelde Kruiver
steeds de aandacht vragen van
Leuenberger c.s.
De blonde Eindhovenaar liep op elke
bal en beukte zonder ophouden op de
Zwitserse defensie welke langzaam
maar zeker murw werd.
Tweede doelpunt
En in de 28ste minuut kwam de tref
fer, die de Zwitserse nederlaag tot een
Zilveren jubilaris Frans de Munck
slaat een Zwitserse aanval af.
Ier bij eventueel voorkomende blessures
zouden mogen worden vervangen
Weber binnen de lijnen. Inmiddels was
het zicht zeer slecht geworden en het
publiek hief spreekkoren aan om een
witte bal. De heer Guigue liet er prompt
een halenKruiver kwam er nog een
keer door, maar vond ook in invaller
Pariier een te groot struikelblok. Alle
mann kreeg een reprimande wegens
aanmerking op de leiding, Kuys kopte
een schot van Pottier van de doellijn
weg en tenslotte vond een prachtig
schot van Abe Lenstra een beslist on
verdiend einde tegen de bovenlat.
Daarmee viel het doek over deze
21ste wedstrijd tussen Nederland en
Zwitserland. Een matige wedstrijd wel
iswaar, maar toch ook weer niet hele
maal onbevredigend. De overwinning
was tenslotte volkomen verdiend.
Een genealoog uit Hardegerijp (Fr.), de heer W. Tsj. Vleer, heeft
zich verdiept in de afkomst van het Nederlandse voetbal-idool
Abe Lenstra. Zijn navorsingen voerden hem terug tot het jaar 1500
toen een voorzaat, eveneens luisterend naar de naam Abe, werd
geboren in de thans nog bestaande Hania-Stdte. een boerderij tus-
m sen Irnsum en Grouw.
a Het resultaat van zijn onderzoek legde hij tenslotte vast in de
onderstaande dichterlijke ontboezeming, welke wij de talrijke be-
wonderaars van „üs Abe" niet willen onthouden.
:Af>e één werd verliefd en nam een jonkvrouw b\j de hand,
m Abe de tweede was een brave boer in 't Friese land.
B Abe drie maakte klompen uit eik, iep en berk.
m Abe de vierde was kuiper van zijn werk.
m Abe vijf liep met kruidenierswaren langs de streek,
Abe de zesde was een kleermaker in Sneek.
Abe zeven heette Suierveld bij de burgerlijke stand,
Abe de achtste werd de afgod van voetballend Nederland!"
