„Buskruit" Lieselotte opkomende
Zwitserse „ster" heeft drie namen
De zaak van de „sneeuwbalbankier"
zal wel met een failliet eindigen
xicUtone
De Amerikaan Cantor veclit nog
steeds voor goedkope schepen
Bewijs van gezonde democratie
dat de pers tegenwoordig over
schandalen durft te schrijven
97ste jaargang
Donderdag 2 oktober 1958
Derde blad no. 29559
Films in vier talen
Zij is vermoedelijk de enige ster
met drie namen. Op de aanplak-
biljetten in West-Europa heet ze
Lieselotte Pulver. Zij is Lisa Pul
ver in Amerika. Haar vrienden
noemen haar „Lilo".
Jarenlang heeft ze gedroomd
van een serieuze rol op het witte
doek. Het lot heeft beslist, dat dit
niet in haar moedertaal zou zijn.
Toen de grote kans kwam, werd
deze haar gegeven in de vorm van
een contract met Universal Inter
national Studio's te Hollywood.
Het was de rol van Elizabeth
Kruse in „Een tijd van leven en
van sterven" de verfilming van
Remarque's boek, die kortgeleden
in ons land in première is gegaan.
Een van de voorwaarden van het
contract was natuurlijk, een veran
dering van haar naam. Hoe muzi
kaal Lieselotte voor Europeanen ook
moge klinken, het is te „buiten
lands" voor Amerika en zo werd de
naam voor Amerika veranderd in
het gemakkelijk uit te spreken en te
spellen „Lisa".
De nadruk leggend op haar be
doeling om twee loopbanen te vol
gen, één in Amerika en één in Euro
pa, zei Miss Pulver: ,,Ik zal beide
namen in mijn toneelleven aanhou
den. Ik ben niet van plan me in
Europa ook Lisa te laten noemen".
En aangezien het wel zeker is, dat
haar vrienden haar nooit anders
dan Lilo zullen noemen ziet, het er
dus naar uit, dat ze met drie namen
het leven door zal gaan
Dit is overigens van minder belang in
het druk bezette leven van deze fortuin
lijke Zwitserse, die zegt: „Het belang
rijkste is, dat ik een doel bereikt heb,
waarvan ik nooit gedacht had dat ik
het zo vroeg in mijn carrière zou berei
ken. „Iedere blijspelspeler droomt er
van eens een „serieuze" rol te mogen
spelen. Met Lieselotte Pulver was het
niet anders. „Ik ben in de wolken" zegt
ze, „dat Amerikaanse filmmakers deze
mogelijkheid in me hebben ontdekt. Het
gebeurt zo dikwijls dat, wanneer een
Europese actrice in Hollywood een con
tract krijgt, zij ook haar eigen per
soonlijkheid verliest".
Vrolijke noot
Het vreemde in „Lilo's" loopbaan als
actrice is, dat toneel- en televisieregis
seurs in Duitsland haar aanleg voor
ernstige rollen wel zagen, maar dat de
filmregisseurs meenden dat Lieselotte
in de eerste plaats 'n uitmuntende kracht
was voor films met 'n vrolijke of kluch
tige noot. Zelfs terwijl ze haar debuut
maakte voor de Amerikaanse camera's
in „Een tijd van leven en van sterven"
werd haar draaischema zo geregeld, dat
ze iedere week op het Salzburg Festival
kon spelen in de titelrol van Lessing's
klassieke drama „Emilia Galotti".
Overigens is deze jonge actrice met
haar veelzijdige belangstelling en gevoe
lens een paradoxaal iemand Hoewel ze
haar reputatie opgebouwd heeft in co
medies, is ze in wezen nogal zwaarmoe
dig en somber, hoewel ze veel lacht. Ze
is bekend door een snel opkomende vro
lijkheid. Haar plotselinge uitbarstingen
zijn bekend als de „Pulver Lach";
het Duitse woord „Pulver" betekent, zo
als U weet, buskruit. Wanneer men haar
vraagt waarom ze zo plotseling lacht,
zegt ze openhartig: „Afweergeschut. Ik
rieuze kant te laten zien",
houd er niet van de mensen mijn se-
De Zwitserse actrice geeft grif toe dat
ze niet alleen serieus, maar ook be
schouwend van aard is en aan vla
gen van grote emotie onderhevig. Ka
rakteristiek voor haar is de wijze
waarop ze een journalist antwoordde,
toen hij vroeg hoe ze over trouwen
dacht. „Daar denk ik, eerlijk gezegd,
niet veel over na", zei ze. ,,Ik ben er
zeker van dat ik wel eens zal trouwen,
maar niet met een acteur. Eén tem
perament in de familie Is genoeg".
Beheerst
Het temperament dat ze in haar
kunst meebrengt, is van een verfijnd,
beheerst soort. „Zonder temperament
kun je nooit een diepe emotie vertol
ken", zegt ze. „Jammer is, dat mijn En
gels zo slecht wordt als ik me kwaad
maak, niet alleen in werkelijkheid
maar ook op de film."
Lieselotte spreekt perfect Engels,
maar vertelt dat zij gedurende gespan
nen en geemotioneerde scenes weer in
haar moedertaal gaat denken en dat ze
dan de grootste moeilijkheden heeft om
Engels te blijven spreken. Het is overi
gens op zichzelf al een prestatie dat z<
films heeft gemaakt in het Duits, Frans
Italiaans en nu in het Engels en dat ze
dit alles even vlot doet.
Lisa koestert een droom, afgezien van
haar loopbaan, maar een man is daar
bij ver op de achtergrond geschoven. Ze
hoopt binnenkort een huisje in Zwitser
land te kunnen gaan kopen. Erich Ma
ria Remarque heeft haar hierover prak
tische adviezen kunnen geven over het
gebied dicht bij de Italiaanse grens,
waar hij nu al jarenlang zelf een cha
let heeft. In dit huisje van Lisa zal
geen ruimte overblijven voor een man.
Ze zal het vullen met geschiedenis
boeken. De ster stort zich graag in de
feschiedenis en vindt geschiedenisboe-
en veel boeiender dan romans.
Haar meest gekoesterde bezit is een
bronzen medaille voor paardrijden,
Ondanks verzet van de grote rederijen wil
hij „50 dollar tripnaar Europa
(Van onze Brusselse correspondent, thans in de V.S.)
Er blijkt in de Verenigde Staten nog steeds belangstelling te zijn voor het plan
van de heer H. B. Cantor, president van de „Carter hotels operating corpora
tion", een concern van grote hotels in New York en Boston. De heer Cantor,
die het vorige jaar Europese havens bezocht, koos Zeebrugge als aanleghaven
voor de twee drijvende reuzen-hotels van 90.000 ton per schip, die hij wenst te
bouwen om jaarlijks aan 600.000 Amerikanen een reis naar Europa mogelijk te
maken voor de ongelooflijke lage prijs van 50 dollar (of iets minder dan 200
gulden). Er is een aantal „hearings" gehouden in de scheepvaartcommissie van
het Amerikaanse Congres waar het plan-Cantor, zoals verwacht kon worden, op
heftige tegenstand stuitte, o.m. van de United States Lines en andere scheep
vaartmaatschappij en
Democratisering van
het zeetransport
aan de orde
Wij hadden een gesprek met de heer
Cantor in zijn mooie, maar eenvoudige
villa te Kew Gardens, een tuinwijk van
New York. Hij heeft als expert in het
hotelwezen (men noemt hem de genees
heer van de 'zieke hotels) in de jongste
jaren heel wat zeereizen gemaakt, en
verklaarde ons onomwonden dat de gro
te rederijen geen verstand hebben van
„management". Het eten aan boord is
meestal uitstekend, maar te overvloedig.
Het systeem wordt niet goed gecontro
leerd, en buiten de maaltijden kan de
passagier alleen in de bar terecht. De
barmannen kopen de drank van de
scheepvaartmaatschappijen en serveren
de drankjes voor eigen rekening en
eigen zoet winst. Een job van bartender
wordt dan ook* voor vele duizenden dol
lars gekocht!
Studenten en militairen
Cantor zou aan boord van zijn sche
pen allerlei „nickel business" willen in
stalleren, zoals die in Amerika zo flo
reert.
Vele presidenten van universiteiten
hebben hem geschreven dat zij van zijn
boten gebruik zullen maken om studen
ten naar de vakantiecursussen in Euro
pa te sturen. Hij rekent ook op de vaste
cliëntèle van de in Europa gestationeer
de militairen en hun families, die voor
50 dollar de „boys" in Europa zouden
willen bezoeken.
Ook de Europeanen zouden voor 200
gulden wel naar de Ver. Staten willen
varen, te weten in vier dagen van Zee-
brugge naar Boston of New York.
Thans voert Cantor besprekingen met
staalfabrikanten en diverse andere in
dustrieën, die bij de bouw van de sche
pen zouden worden betrokken. Hij vecht
dus moedig verder voor zijn idee. Het
totale bedrag van 270 miljoen dollar zou
voor meer dan de helft door de betrok
ken groepen worden bijeengebracht.
Washington zal z.i. dan moeilijk de
subsidie voor de bouw van de schepen
kunnen weigeren, aangezien thans de
meeste Amerikaanse rederijen geld ver
liezen en door de regering moeten wor
den gesubsidieerd. Bovendien zou de
bouw van die schepen in Japan, Italië
of Nederland minder dan de helft, ja
minder dan een derde kosten van de
kostprijs in de Ver. Staten. Met de vak
bonden heeft Cantor een plan uitge
werkt betreffende de personeelsbezet
ting en deze bonden zijn enthousiaste
supporters van de Cantor-vloot gewor
den.
De „democratisering" van het zee
transport is aan de orde en in dat op
zicht is het plan wel zeer aantrekkelijk.
In de winter zou Cantor de schepen ge
bruiken als drijvende „convention-
halls", d.w.z. voor bijeenkomsten van
duizenden leden van organisaties, een
typisch Amerikaanse methode om alle
leden van een bepaalde maatschappij of
organisatie bij elkaar te brengen. Can
tor verklaarde ons, dat de schepen voor
vijf jaren worden volgeboekt, als met de
bouw wordt begonnen. Er is veel tegen
stand, maar niemand betwist de juiste
visie van deze succesvolle Amerikaanse
zakenman.
LIESELOTTE PULVER
welke ze heeft gekregen toen ze met
succes haar eerste examens aan de
beroemde Academie voor Paardrij
kunst te München aflegde. Ze is
verder een vurig liefhebster van mu
ziek, verdiept zich graag in psycholo
gie en filosofie en zegt eerlijk dat ze
zich er zorgen over maakt, dat ze de
betekenis van baar eigen dromen niet
kan doorgronden.
Lisa zal Europa niet in de steek laten;
ze is nog^ steeds van plan maar één
film per jaar in Hollywood te maken
en, zoals van een paradoxale natuur
als de hare verwacht mag worden,
toen haar gevraagd werd in welke
film ze het liefst wilde spelen, ant
woordde ze zonder aarzelen: „Een
cowboy-film!"
Te veel wijn
in Oostenrijk
Consumptie daalt langzaam
(Van onze Weense correspondent)
In geheel Oostenrijke verwacht men een
buitengewoon goede wijnoogst. De echte
wijndrinkers verheugen zich daar mis
schien over, doch de wijnboeren, niet.
Reeds het recordjaar 1954 heeft een te
grote hoeveelheid opgeleverd, namelijk
1,6 miljoen hektoliter, waarvan in door
snee slechts 1,2 miljoen hl. wordt ge
consumeerd. Deze daling van het ver
bruik is niet tegen te houden, ook niet
door verlokkende namen als „hemel
poortje", „Vlooienpootje" en „katte-
sprong". De komende oogst belooft nog
beter uit te vallen want men verwacht
een produktie van twee miljoen hecto
liter. Het is nu natuurlijk mogelijk de
consumptie te stimuleren door de prijs
te verlagen, maar deze mogelijkheid wil
len de wijnboeren niet overwegen, omdat
zij ook aan de komende jaren denken en
in alle geval de kwaliteit en daarmee
de prijzen hoog willen houden. Voor
export is de Oostenrijkse wijn in het
algemeen minder geschikt. Bovendien
heeft de vakorganisatie in deze richting
haar voelhorens nog niet uitgestoken en
nog minder de nodige voorbereidingen
daarvoor getroffen Daar het systeem
van doordraaien in de wijnteelt in Oos
tenrijk nog niet bekend is, zal men
noodgedwongen het teveel aan druiven
onmiddellijk aan de detailhandel tegen
lage prijs moeten aanbieden. Terwijl in
tussen ondanks alle wijnliedjes en de
meest verlokkende reclame ook in dit
land de wijnconsumptie langzaam af
neemt, stijgt de vraag naar likeuren en
naarverfrissende alcoholvrije dran
ken. Dit laatste staa^ ongetwijfeld in
verband met het toenemende autover
keer.
Waarom ik iMtStOtiC King Size
sigaretten prefereer? Het antwoord
is eenvoudigik vind, dat ze nooit
veranderen van kwaliteit en aroma.
Werkelijk, ze zijn alles wat je je in
een sigaret maar kont wensen.
ïk^jüulshmc
Gladstone met of zonder Silk Filter
houdt de smaak waarvan U houdt
Vier hartaanvallenmaar springlevend!
(Van onze Romeinse correspondent)
Het schandaal van de „sneeuwbal-bankier" Giuffrè biedt nu al sedert drie
weken stof aan de Italiaanse pers, maar wy vrezen, dat de talloze artikelen, die
er aan worden gewijd weinig lezers vinden. Ten onrechte stellig, want het gaat
om de spaarduitjes van vele duizenden, om de goede naam van een groot aantal
eenvoudige pastoors en kloosterbroeders en ten slotte om de vraag, heeft de
leiding van de Katholieke Actie een of meer ministers beïnvloed en hebben die
ministers een oplichter onder hun bescherming genomen?
Dat alles zijn heel ernstige dingen, maar helaas wil de krantelezer, vooral in
Italië, iets meer pikants. Als Giuffrè er met een filmster van door was gegaan,
zou men hem beslist belangrijker vinden dan nu hy alleen maar voor miljarden
lires aan kloosters en vergaderzalen voor de Katholieke Actie heeft laten bouweii.
Dat neemt niet weg, dat de berichten opwindend genoeg zyn. De hoofdpersoon,
eerst spoorloos verdwenen, heeft daarna links en rechts perscommuniqués uit
gegeven en heeft toen een viertal hartaanvallen gehad, zodat het een paar dagen
geleden wel byna zeker leek, dat hy stervende was. Doorgaans buiten kennis,
toonde hij zich juist in die dagen een verre van gemakkelijk heer! Van zijn
ziekbed liet hij bekend maken, dat het geheime memorandum, door een ambte
naar van het ministerie van Financiën aan minister Preti in handen gespeeld
en later in enkele dagbladen gepubliceerd, niet meer was dan een uittreksel uit
een veel omvangrijker document, dat in zijn bezit is en dat hü veilig heeft
gedeponeerd op een bank.
Welke partij zou
chantage plegen
De inhoud van het memorandum, ver
klaarde hij, is vals, maar de namen
die er in geijoemd worden, zijn inder
daad namen van personen, die met de
zaak te maken hebben (het gaat om de
voorzitter van de Katholieke Actie, die
van het rooms-katholieke jeugdwerk en
nog enkele anderen). Alleen staan er in
het originele document tal van andere
namen. „Half Italië" is bij deze zaak
betrokken. Tevens liet hij bekend ma
ken. dat tijdens de laatste verkiezings
campagne gevolmachtigden van een be
paalde politieke partij hem hadden wil
len dwingen op dezelfde wijze, waarop
hij gelden verschaft aan kerken en
kloosters, ook de campagne voor hun
partij te financieren. In geval van wei
gering zou men zijn systemen aan het
licht brengen! Hij heeft geweigerd. Op
welke partij zinspeelde Giuffrè? Dit
zal hij bekend maken, wanneer hij de
tijd daartoe gekomen acht. Onmiddel
lijk na die opzienbarende verklaringen
kwam er een nieuwe, zeer ernstige in
zinking in zijn gezondheid Zijn familie
was reeds voorbereid op het ergste en
een van zijn twee stiefzoons (de andere
werd in diezelfde dagen gewond bij een
auto-ongeluk) maakte bekend. dat
hooggeplaatste personen aan zijn vader
tal van belangrijke papieren hadden
weten te ontfutselen onder belofte hem
op de vervaldatum te zullen bijsprin
gen bij het betalen van zijn schulden
Het enige, voor bepaalde hooggeplaatste
personen sterk compromitterende docu
ment, dat de „commendatore" nu nog
in zijn bezit heeft, zou volgens die zoon,
het bewuste „memorandum" zijn.
Ministeriële tegenaanval
Intussen zit de persoon, tegen wie de
aanval in het begin vooral gericht was,
minister Andreotti, ook niet stil. In het
door hem uitgegeven tijdschrift „Con-
cretezza" gaat hij tot de tegenaanval
over. Hij richt zich daarbij niet tot zijn
ambtgenoot, de sociaal-democratische
minister van Financiën Preti, die de
zaak aan het rollen heeft gebracht,
maar tegen het dagblad ,Giustizia" or
gaan van de sociaal-democratische par
tij, dat het .memorandum" als eerste
heeft gepubliceerd. De minister beschul
digt de pers van lichtzinnigheid en gaat
zover, dat hij meent te mogen voorstel
len om voortaan het publiceren van
schandaalberichten strafbaar te ma
ken. En daarmee komt hij op het stok
paardje van de gehele rechtervleugel
der christen-democratische partij en
eigenlijk van alle conservatieven: be
teugeling der vrijheid van drukpers. In
Italië is men nog altijd niet ten volle
aan die meest fundamentele van alle
vrijheden, de vrijheid der pers, gewend.
De journalisten overdrijven aan de ene
zijde door het overdadige uitspinnen
van allerlei schandalen en schandaal
tjes. De behoudende kringen ander
zijds nemen het de pers kwalijk, wan
neer deze haar plicht doet en de vinger
legt op de zere plek zonder aanzien des
persoons. Zelfs de gemiddelde burger is
al gauw geneigd te zeggen: in de tijd
van Mussolini las je toch maar niet
over zulke schandalen. Dat het juist
een bewijs is van gezonde democratische
toestanden, wanneer er wèl over schan
dalen geschreven wordt en niet alles in
de doofpot gaat, is iets dat weinigen be
grijpen. Wanneer dan bij een schandaal
ook nog vooraanstaande personen van
de Katholieke Actie, en misschien wel
regeringspersonen betrokken zijn, is het
voor de journalist uiterst moeilijk zijn
plicht te doen.
Men is in Italië, helaas, reeds zo ver,
dat vele journalisten zich zelf beteuge
len bij het aan de kaak stellen van mis
standen. Bovendien zijn zeer vele van
de grote dagbladen het eigendom hetzij
van grote industriëlen, hetzij van per
sonen die zeer dicht bij regeringskringen
staan. Wie voor deze bladen werkt, of
de hoop koestert er eens voor te zullen
werken, is niet altijd vrij in zijn oor
deel. Er is werkelijk geen behoefte aan
de strafrechter, waarmee Andreotti
dreigt, om te maken, dat de Italiaanse
journalist, gesteld voor de keuze: de
onverhulde waarheid schrijven of car
rière maken, wel eens in de pen laat,
wat hij zou hebben behoren te schrij
ven
Na zijn onverkwikkelijke aanval op de
pers, komt Andreotti te spreken over
het voorstel van de liberale senator
Malagodi om het gehele geval-Giuffrè
tot onderwerp te maken van een par
lementair onderzoek. Hij zegt daarover:
„Het wil ons voorkomen, dat de grootst
mogelijke helderheid allen en alles ten
goede komt. Elke schaduw, die nog
blijven zou, kan alleen maar nadelig
zijn. Het gaat hier niet om enkele per
sonen, maar er rijst twijfel inzake de
meest delicate organen van de Staat, van
de schatkist tot de politie, van de mi
nister van Financiën tot de ambtena
ren van belastingen en accijnzen, van
de ministers tot hun meest onderge
schikte medewerkers, om niet te spre
ken van de pers der verschillende poli
tieke partijen, en het is daarom nood
zakelijk, dat elk middel om de zaak op
te helderen worde aangewend. Zich
daartegen verzetten zou naar onze me
ning verstandig noch correct zijn".
Binnenkort zal het parlement moeten
beslissen of het voorstel om te komen
tot dat parlementair onderzoek al dan
niet in bespreking zal worden genomen.
Little Rock krijgt
particuliere school
De vereniging, die in Little Rock is
opgericht om de gesloten openbare
scholen als particuliere instituten voor
blanke leerlingen te heropenen, heeft
gisteren de bevolking gevraagd om
financiële bijdragen en gebouwen.
De voorzitter van de vereniging, dr.
Raney zei gisteren, dat als het Gerechts
hof van St. Louis maandag a.s. het
verhuren van de openbare school aan
de vereniging zou verbieden, onmiddel
lijk elders in de stad een particuliere
school voor blanken zou worden ge
opend.
Wij moeten de federale ambtenaren,
die met president Eisenhower aan het
hoofd samenwerken met de Vereniging
voor de Bevordering van de Belangen
der Kleurlingen, in ieder geval aan het
verstand brengen, dat de koers, die zy
gekozen hebben ons land naar de onder
gang leidt, zo zei hjj.
President Eisenhower heeft naar aan
leiding van de uitspraak van het Op
perste Gerechtshof in Washington van
maandag J.I., waarbij de uitspraak van
1954 werd bevestigd inzake de ongrond
wettigheid van rassenscheiding op open
bare scholen, nog eens nadrukkelijk
verklaard, dat alle Amerikanen, zowel
ambtenaren als burgers, verplicht zijn
zich aan de uitspraken van het Hoogste
Gerechtshof te houden.
