DE HALS
VAN DE GIRAFFE
Een andere wereld..
Stad(sport)lia! in Wenen,
functionele architectuur
De grote
prachtige
ONS MENU
Alles van badstof
jst
Dc
ZATERDAG 5 JULI
WEKELIJKS BIJVOEGSEL
PAGINA 3
Een voorbeeld ter navolging
Huurkazernes als achtergrond
VAN DE WEEK
Spiegeltje, spiegeltje aan de ivand
Verhaal voor de kleintjes
tsctuur. Doordat het plafond naar het
midden geleidelijk lager wordt, kan
men op de tribune het daglicht aan de
overkant niet door de ramen zien val
len. Zelfs de toeschouwers op de bo
ste tribune aan de overkant zijn zo
doende onzichtbaar. Onnodig te zeg
gen, dat de elektrische verlichting aan
de modernste eisen voldoet.
Het mooiste en meest indrukwekken
de van de hal is toch wel de buiten
kant. Als ingang dient over de totale
breedte een vestibule geheel uit glas
opgetrokken en daarachter verheft
zich dan de voorpui met haar twee
zijvleugels die niet alleen schuin op
lopen, maar tevens aan de voorkant
langzaam terugwijken. Er Is aan dit
complex vijf jaar gewerkt en de totale
kosten beliepen 36 miljoen gulden,
maar daarin zijn dan ook drie miljoen
werkuren opgenomen. Het resultaat is
een gedurfd stuk architectuur dat ech
ter mooi en edel van lijn is. Dit komt
nog duidelijker uit tegen de achter
grond van de huurkazernes, die nu niet
bepaald fraai te noemen zijn.
Juli is in allerlei opzichten een prettige maand! Iedereen is in vakantiestem
ming en maakt grote of kleine plannen. De natuur geeft haar goede gaven over
vloedig. Van al die helgetlnte vitamineriike zomergroenten en vruchten moeten
we het nu hebben voordat straks al die vrolijke kleuren weer zijn verdwenen.
Daarom nu veel fruit als nagerecht, als broodbelegging of als feestelijke drank!
(zie recept alcoholvrije bowl!)
Parijs, juli '58.
Badstof als je het in de winkel ziet, denk je meteen aan vakantie,
aan stranden, zee of meer. Want. al is het natuurlijk te gebruiken
voor de klassieke badjas, die meestentijds in de badkamer op de haak
hangt, in eerste instantie heeft de mode het, kleurig en fleurig als het
is voor andere kledingstukken bestemd, voor flatteuze, allesbehalve
klassieke zomersportkleding, die niet voor de beroepszwemster be
stemd is, maar voor al diegenen, die modieus en ijdel haar tijd aan de
waterkant doorbrengen.
De Stadhal van Wenen. Zilverig glinsterend als een vliegtuig
107 meter lang en in het midden 28 meter hoog. Op de voor-
grond de vestibule geheel uit glas, links achter de hal voor
ijssport, rechts kleedkamers en restaurants.
Alleen voor voetbal
was er geen plaats
(Van ome Weense correspondent)
De grootste industriestad van Oos
tenrijk, Linz, maakt met haar flink
aantal wolkenkrabbers een veel mo
dernere indruk dan Wenen. De
hoofdstad kan weliswaar bogen op
een paar frappante constructies, zo
als de ronde ondergrondse passage
voor de Opera en een tweetal mas
sieve en toch sierlijke wolkenkrab
bers, maar over het algemeen heeft
de stad toch haar oude uiterlijk be
waard en overheersen er nog altijd
de pompeuze huurkazernes met vijf
verdiepingen uit de vorige eeuw.
Door de bouw echter van de nieuwe
Stadhal heeft Wenen opeens een
eerste plaats veroverd. Dit complex
wint het in alle opzichten van de
nieuwste sporthallen in Dortmund,
Hannover en Aken. Dit geven zelfs
Duitse architecten volmondig toe. De
gemeente Wenen, die dit project heeft
gefinancierd, was namelijk niet tevre
den met één grote hal, doch bouwde
een heel complex, bestaande uit meer
dere hallen en zalen. Het eerste doel
hiervan is de beoefening van de sport
in alle mogelijke vormen.
Er is bijvoorbeeld een aparte turn-
hal, voorzien van alles voor de beoefe
ning van gymnastiek, boksen, scher
men, worstelen enz. Er zijn voorts
ruimten voor alle soorten van balsport
en voor rolschaatsen. Een roei- en ped
delhal, waar in het water kan worden
getraind onder vrijwel dezelfde om
standigheden als in de open lucht, al
leen met dit verschil dat de boot zich
niet beweegt. Prachtig is vooral de
overdekte hal voor ijssport, waar over
dag door schoonrijders wordt geoefend
en waar 's avonds gelegenheid bestaat
voor ijshockey, ijsdansen of gewoon
schaatsen voor ontspanning. De ijs
vlakte is 30 bij 60 meter groot. Om
weerkaatsing te voorkomen valt het
daglicht niet direct op het ijs, doch
indirect door gebroken lichtschachten
in het betonnen plafond. Ook zijn er
kegelbanen, een zwembad en een groot
grasveld voor „dauwtrappers", die hun
voeten lenig willen houden, maar op
voetbal is nergens gerekend.
Grote hoofdhal
De meeste indruk maakt de grote
hoofdhal die 107 meter lang, 100 meter
breed en op het laagste punt 28 meter
hoog is. Van buiten heeft zij de vorm
van een vlinder of beter nog van een
wat breed uitgevallen type vliegtuig,
welke indruk wordt versterkt door het
feit dat de pui en het dak met zilverig
glanzend aluminium zijn bedekt. Inte
ressant is vooral de dakconstructie die
niet in een boog omhoog loopt, maar
juist een knik naar omlaag maakt, zo
dat zij in het midden het laagst is en
vandaar schuin naar de buitenmuren
oploopt. Er zijn drie rijen tribunes in
deze centrale ruimte. De twee hoogste
werden in beton opgetrokken, alleen
de laagste is van staal en steunt op de
begane grond. Met haar 1652 zitplaat
sen is deze hele onderste tribune ver
plaatsbaar. Ze kan op rollen naar om
hoog worden geschoven en verdwijnt
dan onder de betonnen vloer van de
tribune naar boven. De plaats die daar
door vrij komt kan dan door een schuin
oplopende planken vloer worden over
dekt om als wielerbaan dienst te doen.
Het grote vierkant of de arena op de
begane grond kan eveneens gebruikt
worden voor ijswedstrijden of voor het
opvoeren van een ijsrevue, maar ook
voor een bokswedstrijd. In dit laatste
geval komt er meer ruimte beschikbaar
voor stoelen, zodat dan de hal 15.000
toeschouwers kan opnemen.
Het functionele karakter van het
bouwwerk zorgt ervoor dat deze hal
voor meerdere doeleinden kan worden
gebruikt, niet alleen voor grote sport-
demonstraties, maar ook voor weten
schappelijke en culturele bijeenkom
sten, zoals tentoonstellingen, congres
sen met bioscoopvoorstellingen, ballet-
en zelfs opera-uitvoeringen. In dit
laatste geval wordt een tribune in haar
gehele lengte en hoogte afgeschermd
en uitgeschakeld. Men plaatst daar
voor dan een toneel met podium voor
het orkest. Wanneer de hele zaal voor
een bepaalde bijeenkomst te groot zou
zyn, kan men haar aan weerszijden
door middel van een gordijn van 100
meter lengte smaller maken en krijgt
zij een intiemer karakter voor concer
ten of kleinere congressen.
En toch mooi
Bijzonder mooi is de belichting van
de hoofdhal, omdat het daglicht door
sm«ue, maar heel hoge ramen vlak
onder het dak naar binnen komt en
u.-.i oCüüin op de arena valt. Daardoor
worden de toeschouwers als vanzelf
gedwongen naar de arena te kijken en
dit effect wordt nog versterkt door de
schuin aflopende lijnen van de archi-
1. Van badstof effen korenblauwe
badstof is de cirkelvormige cape
van tweederde lengte, die niet alleen
over een badpak, maar ook over shorts
en blouse of zonnepakje gedragen kan
worden. Het model is voorzien van een
ruime, ronde halsopening en een be
legstuk met twee grote witte knopen.
2. Van effen rode badstof is de
lange, ruime cape, die rondom geslo
ten is en bijgevolg over het hoofd
moet worden aangetrokken. Het is een
simpel model, van onderen iets wijder
dan van boven, en onder de ronde
kraag ineengerimpeld met behulp van
een schuif en een koord, die de hals
opening verstelbaar maken.
3. Van geometrisch gepatroneerde
badstof is de lange, rechte tuniek, die
als een zakjurk is. Het. model heeft
aangeknipte korte mouwen en is op de
schouder- en de zijnaden, zowel als
langs de horizontale halsopening met
effen band afgewerkt.
4. Van marineblauwe badstof een rok
en een bolero, die over badpak of
zonnepakje worden gedragen. De
•bolero heeft een boothals en geen
mouwen en wordt over het hoofd aan
getrokken. De rok is middenvoor ge
spleten en wordt om de taille met een
dik wit katoenen koord gesloten.
5. Van gebloemde badstof een hoogst
modern badjak, dat over het badpak
wordt gedragen. Het heeft geen mou
wen, is voorzien van een dwarse hals
uitsnijding en de zoom is een schuif.
Met behulp van een effen lint, dat
opzij gestrikt wordt, wordt het jak om
de heupen ineengerimpeld.
ZONDAG
MAANDAG
DINSDAG
WOENSDAG
DONDERDAG
VRIJDAG
ZATERDAG
Recept: Vruchtenbowl (8-10 glaasjes).
500 gr. gemengde vruchten
(aardbeien, kersen, zwarte en
rode bessen, bananen), 5 dl.
vruchtensap (bijv. appelsap),
3 dl. spuitwater, 75 gr. bas
terdsuiker.
De vruchten schoonmaken, wassen,
kleinsnijden en enige tijd met suiker
wegzetten. Het appelsap erbij doen en
dit nog enkele uren op een koele don
kere plaats in laten trekken. De bowl
voor het opdienen afmaken met het
spuitwater.
Juliennesoep, gevulde kalfsborst, tuinbonen, aardappelen,
open vruchtentaartje met aardbeien.
rest koud vlees, spitskoolsla, gebakken aardappelen, wen
telteefjes. (gort in de week zetten voor vruchtengruwel).
gestoofde komkommer met kaas, rauw gebakken aard
appelen.
leverhaché, andyviestamppot, schuimige bessenvla,
stoofpot bloemkool, knakworstjes en aardappelen, hangop,
garnalenragoüt, rijst, kropsla, tweekleurenvla.
boerenomelet, kersen.
Recept: Schuimige bessenvla.
500 gr. bessen (zo mogelijk
gedeeltelijk zwarte bessen
daar deze de kleur van het
sap mooier maken); 100 gr.
basterdsuiker, 6 blaadjes ge
latine; 3 dl. melk, 2 eiwitten.
De bessen schoonmaken en door een
zeef wrijven. De melk koken en van
het vuur af de suiker en de geweekte
gelatine erin oplossen. De vloeistof af
laten koelen tot ze drillig gaat worden
en dan pas het vruchtenmoes erbij
doen. De eiwitten stijfslaan en voor
zichtig door de vla scheppen. Deze dan
overdoen in een vlaschaal of coupe
glazen en desgewenst garneren met
wat achtergehouden bessen.
Giraffe had keelpijn. Gisteren nog
niet, maar vandaag wel. Zo maar, in
eens. Gisteren had Giraffe nog blij
door de bomen van het bos gespeeld en
vandaag had hij keelpijn en hij wilde
helemaal niet meer spelen. Hij zat met
een sombere snuit in het lange gras
en zei tegen iedereen die langs hem
liep: „Ik heb keelpijn".
Dan zei iedereen: „Nou nou. Wel
wel". En liep door. En de giraffe werd
steeds somberder en hij dacht aan
niets anders meer dan aan zijn keel en
daarom deed die keel steeds meer Pijn.
Giraffe zuchtte, en kuchte, en hijgde
maar niets hielp. De keel deed pijn.
En niemand in het bos trok zich er
iets van aan. Nou nou. Wel wel. Gi
raffe zou wel willen huilen en net toen
hij dacht dat hij dat dan maar zou
doen. zag hij zijn vriend Antiloop op
het bospad.
„Dag Antiloop", zei Giraffe. „Hoe is
het met jou?"
„Best best. Het is alsof er veren van
elastiek in mijn poten zitten, ik wil wel
naar de horizon rennen", zei Antiloop
tevreden en hij knipperde met zijn
ogen tegen de felle zon.
„Juist", zei Giraffe. En: „Ik heb
keelpijn", zei hij dan.
,Zo zo", zei Antiloop. „Weet je, wat
je dan doen moet. Giraffe? Dan moet
je naar de dokter gaan".
Dat was tenminste een vriendelijke
en behulpzame raad, dacht Giraffe
dankbaar. „Maar ik ben nog nooit bij
een dokter geweest", zei hij. „Doet het
Pijn?"
Antiloop zei dat dokters nooit pijn
deden.
Dus liep Giraffe naar de dokter.
Onderweg kwam hij Neushoorn tegen
en Neushoorn vroeg: ,Hoe gaat het,
Giraffe?"
„Ik heb keelpijn", zei Giraffe.
„Zo zo. Wel wel", zei Neushoorn.
Dat zei de dokter ook. „Zo zo. Wel
wel. Al lang last van de keel?"
jU iedereen met vakantie gaat, kon
ik niet achterblijven.
Een deel nam ik al op, ik liet de
wereld draaien en keek er niet meer
naar om.
Alleen de dood van Nagy en Maleter
gaf, zelfs daar in de hoge bergen, ieder
een schok van vertwijfeling.
We waren er allen diep van overtuigd,
dat, hóe mooi de aarde ook is, het dui
velse altijd z'n weg vindt
WIE midden in de bergen zit, pie
kert er verder niet al te veel
over.
De éne keer is het er zó schoon, dat
men met Diepenbrock over de „klare
dag" kan spreken, de andere keer zó
somber, dat alles potdicht zit en ge nau
welijks een hand voor ogen ziet.
En tóch ieder maal naar boven: het
hoogste punt trekt telkens als een mag
neet.
Ge wandelt erheen of laat U ten dele
per cabine of „Sessellift" omhoog voeren
en staat enige uren later midden tussen
de Alpenrosen ofplukt er zelfs als
bijzondere gave de Edelweiss.
Daarvoor moet ge héél hoog zijn en
héél wat hartkloppingen overwinnen.
M'n onvervaarde metgezellen hebben
me enkele malen psychologisch rustig
moeten toespreken om alle obstakels te
overwinnen, maar.... ik heb 't gehaald
en dat stemt de lagelandsmens. die
denkt dat hij tot niets meer in staat is,
tot blijmoedige tevredenheid.
Hij heeft blijkbaar tóch nog spieren
enuithoudingsvermogen, al voelt hij
zich na afloop bekaf.
Dan is er altijd de waterkraan.
Na een duchtige lichaamsspoeling
voelt hij zich zo lekker als kip en staat
de volgende morgen alweer héél vroeg
op, om opnieuw te beginnen.
Niets kan de ware klimmer tegenhou
den!
de wijdse vergezichten en de heerlijk-
gezonde lucht, om zich daarop weer ver
woed te storten in het dagelijkse gareel.
Hoé stil het daar in de bergen was, is
moeilijk te beschrijven, maar het spook-
achtig-mysterieuse overviel je, wanneer
je in de ijskou door de mistige wolken
liep, die door de wind voortbewogen in
een flits weer wegtrokken, omhoog of
omlaag scheerden en het witte gordijn
deden optrekken, waarna het uitzicht op
de dorpjes in het rond plotseling weer
eindeloos ver en stralend in de felle zon
voor je lag.
Die dorpjes flikkerden in de late avond
of in de nacht als gordels van smaragd
of briljant, diep omlaag.
GE zijt op reis en dus volkomen
ontspannen.
Dat is de grote winst van „va
kantie", die ieder hardwerkend mens ge
nieten moet, om weer op volle toeren te
komen.
Ge beziet de wereld als op slag anders
en ziet hoe mooi zij werkelijk is en hoe
interessant.
Leysin héél hoog, Montreux, Lausan
ne, Genève héél laag aan het poëtische
Lac Léman: het zijn allen werelden op
zichzelf.
Ik bezag het Volkenbondspaleis: ook
dat een wereld op zichzelf.
Een waar men tracht de wereld mooi
te houden ofals 't kón nog mooier
te maken, door haar de vrede te schen
ken, die zij voor verdere bloei broodno
dig heeft.
Jammer, dat er altijd mensen zijn, die
roet in 't eten gooien.
Zie wat wij in de aanvang zeiden:
Nagy en Maleter.
Een beschamende schaduw over onze
eigen „vrijheid"
FANTASIO
v OOR een profusie van bontkleurige
bloemen aan weerskanten van de
wegen liepen de koeien omhoog: de
klingelende bellen daveren door het stil
le dorp. Het was hun eerste gang naar
boven en ze zullen héél hoog de ganse
zomer grazen. Ze zijn gelukkiger dan de
mensen, die even kunnen proeven van
„Nee dokter", zei Giraffe. „Gisteren
nog niet, maar vandaag wel. Zo maar.
Ineens".
„Laat dan maar es kijken, die keel,"
zei de dokter en Giraffe opende gedwee
zijn bek en hij zei: ^.Aaaaa
Maar de dokter, die een aap was, en
dus lang niet zo groot als Giraffe, zei:
„Hoe kan ik nou zo in je keel zien, Gi
raffe. Je bent veel te groot".
„U moet in een boomtak klimmen",
zei Giraffe. De dokter schudde be
dachtzaam zijn kop. „Het is beter dat
jy je bukt. Giraffe
,.Ik heb een knoop in mijn hals."
Dus bukte Giraffe zich en zijn hals
was zo lang. dat de dokter wel twintig
passen achteruit moest lopen om in de
keel van Giraffe te kunnen zien.
„Hm", zei de dokter. En nog eens:
„Hm. Weet je zeker dat die keel pijn
doet. Giraffe?"
Giraffe dacht diep na en zei: „Ja,
dokter. Ik weet het zeker".
„Laat dan nog maar eens zien", zei
de dokter en weer strekte Giraffe zijn
geweldig lange hals en dat moest hij
nog wel tien keer doen en toen
toen keek de dokter hem aan en zijn
zijn mond viel open van verbazing.
„Giraffe riep hij, „jij hebt een
KNOOP in je hals...."
„Een knoop?" vroeg Giraffe ongelo
vig en hij liep naar de spiegel en hij
zag een heuse, echte knoop in zijn
hals. Hoe was het mogelijk
„Ik heb mijn hals te vaak gebukt
omdat U in mijn keel moest zien, daar
komt het van. Een echte gnoop, nou
vraag ik je
En hij keek trots naar de spiegel en
trots naar de dokter want een echte
knoop in zijn hals, wie heeft dat nou!
„Tja, het spijt me verschrikkelijk",
mompelde de dokter. .Misschien is er
iets aan te doen, wacht, ik zalen
hij bladerde met trillende vingers in
een dik Leerboek voor Dokters.
Maar Giraffe luisterde niet eens. En
het speet hem helemaal niet. Hij was
zo trots als een pauw op die knoop in
zijn hals en hij vergat helemaal dat
hij keelpijn had. gisteren nog niet,
maar vandaag wel. Hij had geen
keelpijn meer. hy had een knoop in
zijn hals.
Hij draafde blij het bos in en hij zei
tegen iedereen dae langs hem liep: „Ik
heb een knoop in mijn hals".
En dan keek iedereen naar de hals
van de Giraffe, waarin een knoop zat
en zei: „Nou nou. Wel wel".
Je begrijpt: het duurde niet lang of
het ging Giraffe vervelen. Nou nou.
Wel wel. En zodra het hem begon te
vervelen, voelde hij de keelpijn weer.
Dus liep hij voor de tweede maal naar
de dokter en de dokter keek voor de
twintigste maal in zijn keel en toen
toen was de knoop weer weg. En de
keelpijn was ook weg. want de dokter
gaf hem een lekker drankje dat dade
lijk hielp. En Giraffe ging genoeglijk
wandelen dcor het zonnige bos. Nou
nou. Wel wel.
M. F. B.
