Corsicanen beseffen te laat, dat
rostand maken hun veel geld kost
regeerders
Amerika gaat van zijn
in Washington meer actie vragen
Peek&Cloppenburg
p land pa rad ijs
en vreest een
p hun eiland:
voelt zich om de
liberale oplossing
aardige mensen,
tuin geleid
in Algerije
daarbuiteii: venijnig gebroed
Gevoel van onbehagen zal Demoeraten aan een
grote overwinning in november a.s. helpen
Onverwachte kritiek uit Yale
Belastingmaatregelen voor de
bevordering van het sparen
ite Jaargang
Vrydag 13 juni 1958
Vyfde blad no. 29464
"«"I,9*"* Pol°shirts
^Vo"o' IIIs:
r"erk u ""Otis
o ^>-
>- iQnr
(Van onze Reisredacteur)
»ccio, begin juni. Het eiland Corsica, dat met al ifjn enorme bergen in
verdreven blauwe Middellandse Zee paradijsje ligt te spelen, voelt zich hevig
je tuin van Eden geleld. Corsica vindt dat het met zjjn „revolutlonette"
raai De Gaulle de beslissende duw naar de macht heeft gegeven! En nu
lt niemand meer notitie van het eilandOok De Gaulle niet. Hij heeft
Jorsicaanse baas, kolonel „Koperneus" Thomazo en de gedeputeerde Pascal
[hi in Algiers maar koeltjes behandeld en hun gezegd: „Doe de Corsicanen
groeten en zeg dat ik ze wel eens zal komen opzoeken, wanneer ik het niet
j zo druk heb". En daar zitten de zondagsrevolutionairen, die zich al redders
de Franse natie waanden, nu met al hun spandoeken „Welkom generaal De
|e" en hun comité van openbaar welzijn. En zonder toeristen! Hetgeen het
e is. Wat spijtig beseffen de Corsicanen, dat zij hun opstand beter aan het
dan aan het begin van het vakantiseizoen hadden kunnen beginnen,
[sten houden niet van schieten!
in koplamp kwamen te staan, maakten
zich zó kwaad, dat zij hun pistolen trok
ken en elkander pardoes doodschoten.
Maar dat was eigenlijk meer een voor
rangskwestie
Die Corsicaanse opstand blijft toch
een vreemde geschiedenis. Wanneer
„Rijkseenheid" tien jaar geleden een
coup-è.-la-Algiers zou hebben geprobeerd
en een delegatie naar Terschelling had
gestuurd, dan was er om de Brandaris
niets gebeurd.
Maar op Corsica liggen de zaken an
ders. Het zijn historisch-economische
zaken. Er staan op Corsica zoveel kale
bergen, dat er voor mensen nauwelijks
meer plaats is. Tegenwoordig trekken
die bergen en de blauwe zee toeristen.
Brit-se oude vrijsters kunnen hun eigen
gebruinde Corsicaanse visser tegenwoor
dig al bij de Londense reisbureaus voor
uit bestellen. Maar vroeger was dat niet
zo. Men emigreerde.
En niet iedere emigrant maaktezo'n
succesvolle carrière als Napoleon of
Tino Rossi, de meesten werden be
scheiden dienaren van de staat. Zo wa
ren jarenlang Corsica's twee voornaamste
gewassen: stekelige, lage struiken en
stekelige, lage ambtenaren. Die struiken
bedekken nog steeds tachtig procent van
Corsica's oppervlakte. Men noemt dat
struikgewas de Maquis", het diende tot
schuilplaats voor de „bandieten" (lees:
da't deel der Corsicanen, dat niet tot
de politie behoorde). De salarissen en
pensioenen van die ambtenaren en on
derofficieren vormen nog steeds tachtig
procent van de inkomsten van het
eiland. Een zeer groot deel van hen
ging naar Frankrijks Noordafrikaanse
gebieden: Tunesië, Marokko en Algerije.
mzame gast krijgt
gevraagd korting
•sica zonder toeristen! Zelfs de
Iten, die doorgaans van Corsica's
(jk-brede kijk profiteren, hebben de
baanse zon links laten liggen. On-
j eigenlijk, want Corsica is alweer
[alm en de eilandbewoners rusten
Inge siesta's uit van het opstand
n. De nudis'ten hadden bovendien
hun eigen Comité van Openbaar
In, desnoods van openbaar bloot-
piunnen proclameren en zich een
irings kruis op de borst laten ta
in. Maar hun kampen zijn leeg,
de restaurants, de stranden, de
de plezierboten en de hotels leeg
De hotelhouders geven de zeldzame
jngevraagd 25 procent korting, het-
)p Corsica schokkender is dan welke
itie ook! Voor Corsica's lievelings-
Intes, het afzetten van regeringen
afzetten van toeristen is geen
(ebied meer. De tweehonderddui-
Corsicanen zitten een beetje ver-
tussen hun bergen, die zich op het
staan te verdringen als glazen
ade op het blad van een ober op
wnerse dag.
Even te laat.
[rom zijn die Corsicanen ingegaan
ops'tokerij van de samenzweerders
llgiers, de heren De Sérigny, Del-
Frey en kolonel „koperneus", die
hdag 1 juni in een oude Dakota
Ajaccio vlogen? Een codebericht
un vooruitgegaan: ,JDe wielen van
to moeten verwisseld worden". Het
laanse „Comité de salut public",
5 man sterk, had alles voorbe-
isu's parachutisten stonden klaar,
jublikeinse veiligheidstroepen kwa-
Uttele minuten te laat. Duizenden
Bstanten, vooral opgeschoten jon-
in „blue jeans" voor wie een mooi
I maar een eiland en het leven
p een beetje saai is, haalden pisto-
roreren en mitraillettes te voor-
Zij omhingen zich met patroon-
S, schreeuwen „Algerije blijft
en „Leve De Gaulle", dronken
jeer „pastis" dan anders en had-
fet voor tienduizenden. Zij smeten
ifec't en de burgemeesters uit hun
yertrekken en namen de macht
n naam van De Gaulle. Want al
be Gaulle geen Napoleon zijn
tenslotte geen Corsicaan beter
eneraal dan géén generaal. Het
lartisme op Corsica is niet dood,
este politieke partijen noemen zich
Onapartistisch.
Vreemde geschiedenis
|en de duizenden kilo's lood, die
waarts werden geknald, was het
(terst onbloedige revolutie. De to-
ferliezen bedroegen één vingertop:
bstandeling had per ongeluk zijn
[oor de loop van zijn geweer ge
il. O ja'twee automobilisten,
joertuigen in de menigte koplamp
Nu mogen de Nederlandse toeristen,
die aan Corsica hun hart verpand heb
ben, het mü kwalyk nemen, dat ik die
Corsicaanse ambtenaren als „stekelig"
heb gekwalificeerd. Welnu, op hun eiland
mogen de Corsicanen schatten van men
sen zijn. Maar het norse, domme, venij
nige gebroed dat, als klitten aan elkaar
hangend, de politiebureaus in Algiers,
Tunis of Casablanca bevolkte, de in
heemse bevolking treiterde, de nationa
listen martelde, in fanatieke contra-
terreur Franse liberalen in de rug schoot,
heeft, mèt de derderangs Corsicaanse
politici in de gemeenteraden (en in het
Franse parlement), veel bijgedragen tot
de wanhoop, waarin Tunesiërs, Marok
kanen en Algerijnen tenslotte naar de
wapens grepen.
Een koele „meneer"
De honderdduizend Corsicanen in
Tunesië en Marokka hebben het na de
onafhankelijkheid dan ook niet plezierig
gehad. Vandaag zitten er nog eens hon
derdduizend Corsicanen in Algerije. Men
ziet, dat de tweehonderdduizend inwo
ners op het eiland zelf voldoende poli-
Corsica: een verlaten paradijsje.
Zelfs bij de vriendelijke „bébé" in
La Marinella, naast het zomerver
blijf van Tino Rossi, is geen ziel te
bekennen.
tieke, economische en persoonlijke rede
nen hebben om iedere liberale oplossing
van het Algerijnse probleem te vrezen.
Daarom vooral hebben zij hun kortston
dige revolutie gemaakt.
Vandaag is alles weer normaal, Parijs
heeft al een nieuwe prefect benoemd
(die ik niet benijd) en kolonel „Koper
neus" Thomazo kan weer flink gaan
doen op een minder belangrijke post.
Alles is weer normaal, maar dat men in
Corsica thans voor een schappelijke prijs
een flinke portie „poires sautées", ofte
wel gebakken peren, kan krijgen, is iets
waarover ik, mijzelve behaaglijk in de
zon koesterend tegen een fraai decor
van zee en bergen, mij niet verdrietig
kan maken. De rijen lege stoelen vervul
len mij met een genoegen, waaraan
enige innigheid niet vreemd is. Reeds
thans merken de heethoofden van
Ajaccio, dat opstand maken geld kost.
Binnenkort zullen zij, gelijk de schreeuw
lelijken in Algiers, gaan beseffen, dat zb
per abuis een koele „meneer" aan het
hoofd van Frankrijk hebben gebracht.
Aannemer G. Turkenburg
te Alphen overleden
Gistermorgenis de heer G. Turken
burg aannemer te Alphen in de leeftijd
van 62 jaar overleden. De heer Turken
burg werkte reeds tal van jaren samen
met de aannemer H. Oudenes, eveneens
te Alphen. De overledene was gister
morgen op het bouwterrein van de R.-K.
Pius X school aan de Van Nesstraat te
Alphen toen hij zich onwel gevoelde.
Even later is hij in de directiekeet over
leden.
Zowel in Alphen als ver daar buiten
zijn door de overledene in samenwerking
met de heer Oudenes tal van woningen
en bouwwerken gebouwd.
De teraardebestelling van het stoffe
lijk overschot van de heer Turkenburg
zal maandagmiddag plaats vinden op de
Oosterbegraafplaats aan de Verlengde
Aarkade te Alphen om 2.30 uur.
(Van onze correspondent in Washington)
Sedert 1952 is het prestige van Amerika in de wereld aanzienlijk
gedaald. In de binnenlandse politiek wordt dit feit door de tegenstan
ders van de regering door de democraten dus flink uitgebuit.
En het laat zich aanzien, dat de democraten succes zullen hebben met
een campagne, die gedijt op de gevoelens van onbehagen, die alom in
den lande heersen. In november zullen de democraten, indien niet alle
tekenen bedriegen, een grote overwinning behalen bij de verkiezingen.
Wie echter in zijn oordeel boven de
partijstrijd wil uitrijzen, zal moeten
erkennen, dat de daling van Amerlka's
aanzien niet alleen te wijten is aan de
republikeinse regering te Washington,
doch veel meer aan krachten, die
Regering wenst:
Dpel loonsverhoging niet voor consumptie
(Van onze parlementaire redacteur)
„De snelle technische ontwikkeling en de te verwachten scherpe concurrentie
door de Euromarkt vereisen een zo modern mogelijke Nederlandse produktie.
Daarvoor zijn enorme Investeringen nodig. De regering maakt zich zorgen of
daarvoor voldoende gespaard zal worden", aldus verklaarde gisteren staatssecre
taris Schmelzer in de Tweede Kamer. Op grond van een onlangs genomen besluit
in de ministerraad zal de regering daarom in positieve zin nagaan welke maat
regelen kunnen worden genomen om door tegemoetkomingen op belastinggebied
het sparen te bevorderen. Daarover zal op korte termijn overleg worden gepleegd
tussen een aantal departementen. Enkele voorlopige gedachten omtrent deze
plannen zullen worden medegedeeld in de Memorie van Antwoord betreffende
het wetsontwerp tot het verlenen van vrijstelling van belasting voor werkgevers
bijdragen in bouwspaarfondsen.
zich na de tweede wereldoorlog buiten
Amerika hebben doen gelden: de feno
menale technische ontwikkeling ih de
Sovjet-Unie, de omwenteling in China
en het onafhankelijk worden van ge
bieden, die tot dusverre koloniën wa
ren. Voor elke regering in Washing
ton zou het bijzonder moeilijk zijn ge
weest om de toppositie te handhaven,
die Amerika bij het einde van de oorlog
had bereikt. Tussen 1945 en 1952 toen
de democraten te Washington aan het
bewind waren hebben zij maar al te
duidelijk gevoeld hoe het getij tegen be
gon te worden.
En met name de ontwikkeling in
China, tijdens het democratische be
wind, moet men als een zware slag be
schouwen voor de vrije wereld en voor
Amerika in het bijzonder.
Alles goed en wel, zeggen de demo
craten, maar wjj deden tenminste iets
om het getij te keren. En zjj wijzen er
op, hoe de doctrine van Truman (1947),
het plan-Marshall (1948), de luchtbrug
naar Berlijn (1949) en het Ingrijpen in
Korea (1950) slag op slag krachtige
maatregelen waren, waarmede het Wes
ten zich te weer stelde tegen de opdrin
gende macht van het communisme.
Dulles, de tegenwoordige minister van
Buitenlandse Zaken, is een knap advo
caat. Ook wanneer hij pleit ten gunste
van zichzelf. Maar het zou hem toch
niet gelukken een reeks acties te noe
men van het republikeinse bewind, die
te vergelijken zijn met de van prak
tische fantasie getuigende daden, waar
toe Amerika onder Truman in staat
bleek.
Geen monopolie.
Vroeger werd door weinigen veel ge
spaard. Die „weinigen" wil de regering
vervangen door „zeer velen", die de taak
dus zullen moeten overnemen om te
sparen voor investeringen. Daarom zal,
aldus staatssecretaris Schmelzer, indien
er economisch ruimte is voor een wer
kelijke loonsverhoging, worden nage
gaan hoe kan worden bereikt dat een
deel .van de (algemene) loonsverhoging
buiten de consumptieve besteding blijft.
Ook het bedrijfsleven (werkgevers en
arbeiders) zal er zijn gedachten over
moeten laten gaan hoe dat kan worden
verwezenlijkt.
„De bezitsvorming", zei staatssecre
taris Schmelzer, „is een nationaal be
lang, dat de regering graag gedragen
zou weten door alle politieke groepe-
ringen in ons volk."
De meningen over de bezitsvorming
zijn nog altijd verdeeld, maar minister
Struycken vond het verheugend, dat
sedert 1956, toen het kabinet optrad
met een bescheiden program op het
gebied van de bezitsvorming, thans
algemeen wordt ingezien, dat hoge be
sparingen nodig zijn. De bezitsvor
ming is een geleidelijk proces voor de
toekomst, op welke weg de jeugd-
spaarwet een eerste stap is.
Tegen de amendementen van de heren
Hazenbosch (AR), Van Buel (KVP) en
Den Uijl (P. v. d.A.) met de strekking
de jeugdspaarwet te verfijnen, had
staatssecretaris Schmelzer het bezwaar,
dat daardoor de regeling te ingewikkeld
zou worden. Bovendien moet men be
denken, dat het Rijk de regeling niet
zelf zal uitvoeren, maar dat dit gebeurt
door de voor een groot deel particuliere
spaarbanken, die volstrekt bezwaar ma
ken tegen administratieve ingewikkeld
heden en moeilijke controle.
Scherpe controle wordt nodig indien
men algemeen tot 24 jaar de jeugd in
de gelegenheid zou stellen nog een
spaarovereenkomst af te sluiten dan
zou moeten worden nagegaan of iemand
van 23 jaar al eerder aan een spaar
regeling heeft deelgenomen en de premie
heeft opgestreken. Bovendien is 24 jaar
de leeftijd, waarop de meeste jonge
mensen trouwen. Omstreeks die leeftijd
moet een jeugdspaarovereenkomst dus
aflopen.
De volgende week dinsdag zullen de
amendementen speciaal aan de orde
komen en zal er over worden beslist.
Het geeft de Amerikanen thans een
gevoel van onrust en geprikkeldheid,
wanneer zij bemerken hoe machteloos
hun land is in het Midden-Oosten, hoe
onpopulair het is in Zuid-Amerika en
hoe zelfs de noorderburen, de Canade
zen, zich geïrriteerd tonen ten aanzien
van de Verenigde Staten.
De kritiek in Amerika richt zich niet
zozeer tegen de daden van de huidige
regering als wel tegen het gebrek
aan daden en initiatief.
Herhaaldelijk komen deskundige, ener
gieke Amerikanen met goed doordachte
plannen voor de dag. En het zijn heus
niet de democraten alleen, die het mo
nopolie hebben van verbeeldingskracht
en activiteit.
Maar, al tonen vele individuen in dit
land zich op hun qui vive, de regering
in Washington zet deze suggesties niet
om tot daden. Het was op zijn minst
genomen heel opmerkelijk, dat Griswold,
de bekende president van de universiteit
van Yale, dit jaar de volgende tekst uit
de bybel gekozen had voor zijn oratie
„En zijt daders des woords. en niet al
leen hoorders, uzelve met valse overleg
ging bedriegende. Dit was zijn bood
schap aan de studenten, die ditmaal de
universiteit gingen verlaten. De univer
siteit van Yale is beslist geen bolwerk
van de democratische partij en toch
was het duidelijk, dat Griswold in zijn
rede kritisch gestemd was ten aanzien
van het feit, dat de leiding van Amerika
de zaken te zeer op haar beloop laat.
„Dit aldus zyn aanhef is een te
leurstellend jaar geweest in de geschie
denis van ons land".
BENOEMING EN ONTSLAG
HOOGLERAREN
Bij K.b. is benoemd tot gewoon hoog
leraar in de afdeling der mijnbouwkun
de aan de technische hogeschool te
Delft, om onderwijs te geven in de
petroleumwinning: ir. J. H. M. A. Tho-
meer, thans buitengewoon hoogleraar
aan deze hogeschool: tot buitengewoon
hoogleraar in de afdeling der algemene
wetenschappen aan de Technische Ho
geschool te Eindhoven om onderwijs te
geven in de toegepaste wiskunde: dr. C.
J. Bouwkamp, onder toekenning van
gelijktijdig eervol ontslag als buitenge
woon hoogleraar aan de Rijksuniversi
teit te Utrecht: tot gewoon hoogleraar
in de faculteit der wis- en natuurkunde
aan de Rijksuniversiteit te Groningen,
om onderwijs te geven in de experimen
tele natuurkunde: dr. H, de Waard,
thans lector aan deze universiteit; tot
gewoon hoogleraar in de afdeling der
mijnbouwkunde aan de Technische
Hogeschool te Delft, om onderwijs te
geven in de geofysica: O. Koefoed, thans
buitengewoon hoogleraar aan deze
hogeschool; is aan dr. F. Zernike op zijn
verzoek eervol ontslag verleend als hoog
leraar aan de Rijksuniversiteit te Gro
ningen met dankbetuiging voor de be
langrijke in deze betrekking bewezen
diensten; is aan dr. W. H. Arisz op zijn
verzoek eervol ontslag verleend als
hoogleraar aan de Rijksuniversiteit te
Groningen met dankbetuiging voor de
belangrijke in deze betrekking bewezen
diensten.
Autootje nog steeds op dak
De kleine Austin-7, die technische
studenten op het dak van het Senaats
gebouw van de universiteit van Cam
bridge hebben geparkeerd, staat daar
nog steeds, ondanks de inspanningen
van de B.B. van Cambridge.
De brandweer heeft het autootje van
de nok van het dak afgehaald en het,
verderop en lager maar nog steeds op
het dak, vastgesjord totdat de B.B. van
Cambridge er wat aan kon doen. Maai
de mannen van de „civil defence", onder
leiding van hun commandant, een genie
officier en enkele ingenieurs, slaagden
er niet in hun takelgerei naar het dak
te hijsen. Toen probeerden ze het zon
der een laadboom: gewoon het autootje
van mannetje naar mannetje langs een
steiger laten zakken. Dat mislukte ook,
tot grote hilariteit van een straat vol
mensen die niets van de „operatie-
austin" wilde missen.
Ten einde raad heeft de B.B. 's avonds
laat, toen er al geen mensen meer ston
den te kijken op straat, de knapen die
het autootje op het dak hesen, gevraagd
het er asjèblieft weer af te halen. Maar
die oproep is totnutoe onbeantwoord
gebleven.
De kater van een revolutie
Advertentie
