Jayne Mansfield
veel beroering
Aankomst van
Leiden bracht
111
rechtstreekse
uit Leiden
N. C. R. V. verzorgt
televisie-uitzending
Veldslag op Stationsweg
Wat de kijkers niet zagen
Lustrum der Leidse Jeugd Actie;
„Klassieke" avond in Gymnasium
fAAMBEiEN^:
96ste jaargang
Maandag 14 oktober 1957
Tweede blad no. 29264
Spectaculair bezoek uit Hollywood
Jayne Mansfield, de welgebouwde nieuwe Amerikaanse filmster,
o.m. bekend uit „The wayward bus" en „Oh.kus me zo!", is gister
avond in levende lijve voor het witte doek van de Leidse Luxor-
bioscoop verschenen. Haar aankomst in de Sleutelstad is evenwel niet
zonder moeilijkheden verlopen. Een duizendkoppige menigte had zich
omstreeks kwart over negen, het tijdstip waarop Jayne zou arriveren,
op de Stationsweg verzameld om toch maar vooral een glimp van de
platina-blonde Amerikaanse op te kunnen vangen.
Men kan zich deze overweldigende belangstelling roei voorstellen, want
Leiden krijgt nu niet bepaald ieder dag een beroemde filmdiva - en dan
nog wel een uit Hollywood - op bezoek. Kennelijk had de politie op een
dergelijke massale belangstelling niet gerekend. Een enthousiaste menigte
is nu eenmaal niet gemakkelijk in bedioang te houden en vijf of zes die
naren van de heilige Hermandad zijn in een dergelijk geval niet in staat
om ruim baan te maken voor het middelpunt van deze enorme belang
stelling. Geen toonder dus dat het kleine aantal politiemannen de orde
niet kon handhaven toen de auto van miss Mansfield naderde en in het
nauw gedreven werd. De agenten meenden gebruik te moeten maken van
hun gummistokken met alle minder prettige gevolgen van dien. Er zijn
rake, ja bijzonder harde klappen uitgedeeld, terwijl 'n doodnerveuze film
actrice, zoveel mogelijk beschermd door de mannen, die haar begeleidden,
zich een weg naar de totaal versperde ingang van het theater trachtte te
banen.
vijfentwintigste. Om haar doel te be
reiken, voel zij dat ze steeds in het mid
delpunt van de publieke belangstelling
moet staan en daartoe wil zij het pu
bliek telkens weer een zekere illusie
voortoveren. Tijdens een interview op
Schiphol antwoordde Jayne bevesti
gend op de vraag van een der verslag
gevers of zij binnenkort in het huwelijk
zal treden met de Hongaarse acteur
Mickey Hargitay!
Wat Leiden betreft is het rumoer
rond het blonde meisje uit Hollywood)
dat aan het einde van haar spectacu
laire Europese tournee over drie weken
aan de Engelse Koningin zal worden
voorgesteld, gelukkig weer verstomd.
RIJKSMUSEUM VAN OUDHEDEN..
Het najaarsprogramma 1957 van heb*
Rijksmuseum van Oudheden omvat de
navolgende archeologische lezingen:
Dr. W. D. van Wijngaarden: „De Egyp
tische godheden in de beeldende kunst".
Prof. di*. H. T. Waterbolk (Groningen):
„Nieuwe resultaten van de C 14-me'thode
voor het oudheidkundig onderzoek". Dr.
A. Klasens: „De Nederlandse opgravin
gen bij Aboe-Roash". Dr. J. E. A. Bo-
gaers (Amersfoort): ,iDe resultaten der
jongste opgravingen te Heerlen". Dr. J.
W. Salomonson: .Beschouwingen naar
aanleiding van en over het beeld van
keizer Trajanus in Leiden."
PROF. Dr. E. H. VOGELENZANG
NAAR AMERIKA.
Op uitnodiging van de Amerikaanse
minister van Onderwijs, zal prof. dr. E.
H. Vogelenzang, hoogleraar in de far
maceutische chemie, de artsenijbereid-
kunde en de analitische chemie aan de
Leidse Universiteit, a.s. zaterdag naar
Amerika vertrekken teneinde als waar
nemer ons land te vertegenwoordigen op
een Pan-Amerikaans congres op het ge
bied der biochemie en farmacie, dat de
volgende maand in Washington wordt
gehouden.
In het kader der feestviering ter
gelegenheid van het 10-jarig bestaan
der Leidse Jeugd Actie, het overkoepe
lend orgaan van alle jeugdorganisa
ties en -instellingen buiten schoolver
band, alle richtingen omvattend, was
zaterdagavond de schijnwerper ge
richt op een zeer belangrijk onderdeel
van het werk, namelijk de zelfbeoefe-
ning der muziek.
Behalve het speeltuinwerk en dat. wat
in de clubhuizen geschiedt, is het zèlf-
musiceren een nuttig onderdeel der
vrijetijdsbesteding. Het is verheugend,
ten dele zelfs verwonderlijk, dat er nog
zoveel jongeren zijn, die ondanks de
ontstellende afleiding, welke het tegen
woordige leven met zich mee brengt, de
tijd, de lust en de energie opbrengen,
om op dit gebied nog tot aardige, zelfs
tevredenstellende prestaties te komen,
In de keuken van de televisie
Dat er voor een televisie-uitzending zeer veel komt kijken, wisten w|j reeds.
Dat er echter zo veel aan vast zit konden wjj en waarschynlyk ook vele
kijkers maar flauw vermoeden. Zaterdagavond, bij de rechtstreekse uitzen
ding van het „Uit en Thuis-programma" van de N.C.R.V. vanuit de Stadsgehoor
zaal, zjjn wij enkele uren in de „keuken" van de televisie geweest. Hebben wij
vol belangstelling het werk der technici en medewerkenden en het waren er
velen gevolgd.
Er komt zeer veel voor kijken
Vereist de voorbereiding van een der
gelijke uitzending enkele weken, de
gehele vrijdag en zaterdag tot enkele
uren na de uitzending is de techni
sche staf druk in de weer geweest om
een programma van circa anderhalf uur
bij de kijkers thuis te brengen. Doch
niet alleen de technici, ook alle mede
werkenden hebben onder leiding van de
produktieleider Klaas Rol en de regis
seur Dick van Bommel druk gerepeteerd.
Om dan nog maar niet te spreken van
de hoge kosten (ze lopen in de duizen
den) aan een dergelijke uitzending ver
bonden.
De ons anders zo vertrouwde Stads
gehoorzaal het bleef de kijkers ver
borgen bood een geheel ander, wij
zijn geneigd te schrijven „rommelig",
beeld. Noodzakelijk omdat
op drie plaatsen: ter weerszijden van
het podium in de zaal en ook op het
podium, werd gespeeld. Bovendien was
het op trappen en in gangen een wirwar
van kabels, terwijl vele schijnwerpers ih
de zaal waren opgesteld. Vrijwel in het
midden van de zaal op een hoge stel
lage was het „hart" van de uitzen
ding: het kolossale opname-apparaat,
dat zyn beeld via een ingenieus systeem
doorgaf naarde Mare. waar het „de
lucht in ging". Technici van de P.T.T.,
die het zendmonopolie in Nederland
heeft, hadden hier een grote zendmast
opgebouwd. Teneinde ook fragmenten
van het uit te zenden programma vast
I te leggen stond nog een tweede appa
raat, doch van veel kleinere afmetingen
en direct verplaatsbaar, nabij de diverse
speelruimten opgesteld.
Kregen de kijkers in de huiskamer
een afgerond en goed lopend beeld op
hun scherm dank zij enige in de zaal
opgestelde televisietoestellen konden ook
de aanwezigen zich hiervan overtuigen
wedstrijd „Uit tegen thuis" was opge
nomen. Terwijl een onderdeel van dit
programma vanuit een gedeelte van de
zaal werd uitgezonden, trof men elders
in de zaal voorbereidingen voor een vol
gend nummer. Artiesten, technici en
toneelknechten, waren, nauwelijks hoor
baar en voor de kijkers uiteraard niet
zichtbaar, de uitzending enkele minuten
vooruit. Een samenspel van krachten,
waarvoor wij grote belangstelling heb
ben.
Tegen het moment, waarop de studio
te Bussum overschakelde naar de Stads- jaar geleden in Barendrecht opgeheven
gehoorzaal, was ieder geprepareerd op
datgene, wat komen ging. Tanja Koen
stond aan de microfoon, de operateurs
aan hun toestel, het orkest van Juan
Petro was gereed voor de openingsfan
fare. terwijl de aanwezigen hun handen
op elkaar hielden: voor applaus. Ook dit
'afwisselend was gerepeteerd
verdere medewerkenden waren het
Meisjeskoor „Sweet Sixteen" o.l.v. Lex
Verdienstelijk musiceren en declameren
evenals op dat van de voordrachtskunst.
In de aula van het gymnasium heb
ben wij daarvan met blijdschap kennis
genomen, nadat de aanwezigen door de
heer G. Steinbach waren welkom ge
heten.
Twee van hen, die zich lieten horen,
stonden wel vooraan: daar was de vio
list Henk Mizée, die in twee veeleisende
solofantasieën van G. Ph. Telemann
van een vergevorderde rijpheid blijk gaf.
zowel wat zijn techniek als de voor
naamheid der voordracht betreft. Hij
betoonde bovendien een zuiver stylis-
tisch inzicht.
De declamatie van Hans van der
Kwaak trok eveneens sterk de aan
dacht. Zo wist hij bijv. in Gerrit Ach-
terbergs prachtig gedicht „Reiziger doet
Golgotha" alle spanning te leggen, die
het behoeft en deze ook te bewaren.
Ook met „De Ploeger" van Roland Holst
en enige verzen van J. B. Charles
oogstte hij groot succes.
Voorts was er nog declamatie van
Henk van der Wiel en Mieke van Vel-
sen, pianospel van Ada van der Benten
het optreden van het „Leidse Klassiek
Fluitkwartet" (bestaande uit Herman
Zirkzee, Lens Derogée, Rien de Reede jr
en Hans Mandersloot), dat in werken
van Handel en Beethoven en in Tsje
chische en Franse volksliederen blijk
gaf van nauwgezette studie.
Het lieflijke zangspelletje „Bastien en
Bastienne", dat Mozart op 12-jarige
leeftijd schreef zijn eerste werk op
het gebied van de Duitse opera, dat
spreekt van een wonderbaarlijke com
positorische vroegrijpheid besloot deze
avond. Er kon hier grote waardering
zijn voor de vertolking. Greet Walter
(Bastienne) heeft een opmerkelijk zui
ver stemmetje, in eerste aanleg al goed
geschoold. Daaruit kan bij juiste leiding
zeker iets groeien. Haar partners Bastien
(Ben Heetveld) en de tovenaar Colas
(Joop Kleine) pasten zich hierbij aardig
aan. Het ging alles nog wel héél pril
toe, maar juist hierom hadden spel en
zang een aparte charme. Alles klonk
beschaafd en nergens geforceerd.
Anton Walter verzorgde, na een wat
ongelukkig begin, vlot de pianobegelei
ding. Het dankbare applaus sprak van
de grote ingenomenheid met het gebo-
dene. Michiel van der Kwartel kweet
zich verdienstelijk van zijn taak als
aankondiger der nummers.
De heer H. Zunderman jr., secretaris
van de Leidse Jeugd Actie dankte alle
medewerkenden hartelijk, onder vermel
ding van nog enkele komende manifes
taties in verband met het lustrum.
Deze avond heeft op gelukkige wijze
aangetoond, dat er voor klassieke mu
ziek onder de jongeren gelukkig nog
interesse heerst en dat men zich daar
aan van harte gaarne wil wijden!
Karsemeyer, het kwintet van Jo Bos,
„Les Marchants", die voor een uitste
kend diabolo-nummer zorgden en de
zanger Bueno de Mesquita. Voorts tra
den in de rubriek „Debuut" op de Haar
lemse zanger Richard Blanken, de
cabaretgroep van Tom van As, met een
parodie op het excelceren, zes jeugdige
violisten en de heer Onderwater uit
Leiden met zijn „Theater Miniatuur",
waarmede hij het vergebracht heeft.
In de door Goos Kamphuis deze
avond geleide wedstrijd „Uit tegen
Thuis" trad de familie Van den Graaff
die vanuit hun woning aan de Aalmarkt
aan dit spel deelnamen, op tegen een in
de zaal aanwezig team, bestaande uit
het echtpaar v. d. Bosch uit Oegstgeest.
mej. De Boer uit Amsterdam en de heer
Lodders uit Leiden. Met slechts een ge
ring puntenverschil won het zaalteam.
Voor tal van aardige vondsten had de
programmaleiding deze avond in dit
spel gezorgd. Zo was het voor mevr. v.
d. Graaff wel een zeer grote verrassing,
dat zij van huis geroepen in de
zaal plotseling stond tegenover het 31
koor "Zanglust". waarvan zij in die tijd
zelf deel uitmaakte. En wat nog meer
zegt: 90 tot 95% van de toenmalige
koorleden was deze avond aanwezig
Over voorbereiding van IV2 uur televisie
uitzending gesprokenDit geldt bo
vendien van de totale uitzending, welke
ons een goede indruk gaf van wat er in
de „keuken" van de televisie allemaal
omgaat. Het is niet weinig
„Royalisten" vierden vrolijk feest
„Een vrolijke avond met vooraan
staande medewerkenden", zo beloofde
het programma. Inderdaad is deze be
lofte ingelost. Met Frans Muriloff en
allen die hij in zijn gevolg meebrengt,
heeft de personeelsvereniging „De
Royalisten" geen slechte keus gedaan.
De leden van deze personeelsvereniging
hebben zich zaterdagavond in het St -
Antonius Clubhuis best geamuseerd. De
meest kenmerkende eigenschappen van
dit gezelschap, dat onder de titel „Tus
sen twee haakjes" optrad., zijn de goe
de manier waarop de nummers indivi
dueel en gezamenlijk worden uitge
voerd en de verzorgde aankleding.
Er werd vlot gespeeld, waardoor we
klemkunst aan de lopende band kre-
hoe geheel anders was dit voor hen, gen, zonder cat het rommelig werd of
dat het met de Franse siag gjng_ gen
klein beetje te sentimenteel was het
die oog- en oorgetuige waren van dit
Uit- en Thuisprogramma, dat o.a. een
grote afwisseling aan zang en muziek I liedje „Ik zou zo graag" van Joke van
bood, met als nieuw element de rubriek
„Wie is uw dubbelganger" en waarin
ook de door Goos Kamphuis geleide
Berg, waarin tot uiting moest komen
Actrice poseerde
voor fotogra fen
Bevend als een rietje en schuchter
om zich heen kijkend kwam Jayne bin
nen, gekleed in een zwarte avondjapon
en een witte bontstola losjes om de
schouders geslagen. Niet zodra had zij
de fotografen, die haar in de hal met
nog vele anderen stonden op te wach
ten, in het vizier gekregen of zij wist
zich te herstellen en een glimlach op
haar gezicht te toveren. Zij bleef des
ondanks ietwat zenuwachtig en na en
kele minuten geposeerd te hebben, trok
zij zich in gezelschap van haar zorgza
me begeleidster terug in de garderobe
kamer om van de schrik te bekomen en
om haar kapsel in orde te laten brengen.
VOOR HET PODIUM
Eenmaal voor het podium van de
overvolle bioscoopzaal staande, gaf zij
Een groet van de kerk
VOOR ZIEKEN EN OUDEN
VAN DAGEN.
Ruim 1000 zieken en ouden van dagen
m particuliere woningen, rusthuizen en
hofjes ontvingen gisteren een groet van
de kerk. Dit bewijs van medeleven was
een uitvloeisel van de gisterochtend in
de Pieterskerk gehouden oogstdienst. Dr.
L. Schoonheim. die in deze dienst
voorging, sprak over de tekst uit 1 Thess.
5-28: „De genade van onzen Heere Jesus
Christus zij met U". In totaal waren
eirca 1000 bakjes fruit en tal van bloe
men in de loop van zaterdag aan de
kerk bezorgd, welke na afloop van de
dienst door de kerkgangers aan de daar-
oor bestemde adressen werden afgege
ven. De bloemen waren bestemd voor de
verpleegden in het Diaconessenhuis.. Bij
^dere feestgave was een kaartje ge
voegd waarop de tekst en een groet der
kerk waren afgedrukt.
OPENING VERKEERSLOKAAL.
Het verkeerslokaal, dat de afdeling
T-eiden van het Verbond voor Veilig
"erkeer in het pand Nieuws'teeg 8 heeft
ogericht, zal donderdag 24 oktober offi
cieel worden geopend.
zachtjes en ietwat in de war antwoord
op de vragen, welke de directeur van
het Lux or-theater, de heer R. Uges,
haar stelde. Zeer verrast toonde Jayne
Mansfield zich met het haar aangebo
den Hollandse molentje in Delfts blauw.
De kreetjes van bewondering, die zij ook
zo goed in enkele van haar films kan
slaken, waren dan ook niet van de lucht.
KLINKENDE ZOEN
Een klinkende zoen was de beloning
voor de heer Uges. die haar het ge
schenk had overhandigd. De zaal moest
zich tevreden stellen met een handkus.
Jayne verklaarde veel van ons land te
houden en in het bijzonder van Leiden.
Men was zo verstandig om deze me-
detdeling niet al te serieus op te vatten;
het ging immers alleen maar om de
manier waarop ze het zei?
Miss Mansfield is eenvoudiger
vriendelijker dan wij haar ons hadden
voorgesteld. Zij maakte gisteravond
zelfs een bescheiden indruk. Met haar
geblondeerd Gretchen-kapsel, haar
warm gezichtje en andere eigenschap
pen beantwoordt Jayne volkomen aan
de smaak van het gemiddelde bioscoop
publiek, dat dikwijls meer geeft om een
plezierig uiterlijk dan om talent. Dit
laatste wil niet zeggen, dat Jayne een
dom meisje is. Zii weet maar al te goed,
dat zü het publiek bij haar streven om
over een jaar of wat een top-filmster
te zijn, nodig heeft en dat zij haar doel
niet zó maar bereikt.
Uiteraard moet Jayne, die op haar
zestiende jaar in het huwelijk trad met
Paul Mansfield en op haar zeventiende
het leven schonk aan een dochtertje,
veel poseren. In het Luxor-theater al
leen al heeft zij dat gisteravond in to
taal wel een kwartier lang gedaan.
De fotografen - waar kwamen ze op
eens vandaan? - hadden dus ruim
schoots de gelegenheid om het beeld van
de actrice, in verschillende houdingen,
op de gevoelige plaats vast te leggen.
Javne Mansfield, gevierd als zij nu is.
was in 1954 nog maar een onbekend to-
neelspeelstertje.
SNELLE CARRIÈRE
Zij stelt het grootste belang in een
snelle vooruitgang, omdat ze al 23 jaar
is en een top-filmster wil zijn vóór haar
dat er in deze wereld geen romantiek
meer bestond.
Dick Gabel hield veelal een goede
conférence. z
De Jack Smith en Cy. wisten er met
hun accordeonmuziek de stemming in
te brengen door het spelen van beken
de melodietjes.
Een leuke vondst was het optreden
van „een Zweedse violist" Swen Smeede
die inplaats van muziek van Handel,
vogeltjes en kattengeluiden uit zijn in
strument kan krijgen.
De schetsjes werden goed gebracht.
Ze hadden 'het voordeel, dat ze kort
waren enc een aardig slot.
De ondergeschikte, maar toch zeer
belangrijke functie'van begeleider aan
de vleugel vervulde Wouter Denijs uit
stekend. Nadat men met Sonja van
Weerdenburg nog even met een liedje
en een praatje op reis was gegaan, was
het niet te verwonderen, dat het pu
bliek de uitvoerenden met een krach
tig applaus dankte. De voorzitter van
de personeelsvereniging de heer J. Hol
lebeek sprak aan het begin van de
avond een kort openingswoord, waarin
hij de bedrijfsleiding van de Royal
Typewriters (Holland) N.V. uit Leiden
en uit Clyk (N.-Br.) een welkom toe
riep.
De band van de personeelsvereniging
„The Royal Music Makers" o. 1. v.
Frans Pijnacker maakte in de pauze
een uitstekend debuut.
Een geanimeerd bal o. 1. v. de heer J.
Alphenaar m. m. v. „The Oké Rythme
Stars" o. 1. v. Frans Houps besloot deze
succesvolle avond.
In de ,,'tevSen" van de televisie
Een opname tijdens de door Goos
Kamphuis geleide wedstrijd ..Uit
tegen Thuis". In het midden de
operateur met zijn opname-appa
raat. waarin het beeld op hetzelfde
moment in tienduizenden huis
kamers zichtbaar was.
Geheel rechts de jury.
Advertentie
SCHROMPELEN WEG 3
j* Pijn er* jeuk verdwijnen
bloeden houdt op
k» De wetenschap heeft thans een nieuwe '4
helende substantie ontdekt met de
ét verbazingwekkende eigenschap de
aambeien eenvoudig te doen wegdro-
v gen - pijn verdwijnt, bloeden houdt op.
Zelfs in de meest hardnekkige ge-
•4 vallen schrompelen de aambeien
m ineen, zó afdoend dat ze thans geen
5l probleem meer zijn.- Het geheim zit in
«r, het weefsel vernieuwende Bio-Dyne.
'm Deze stof wordt thans toegepast in de
S nieuwe SPERTI-zalf. zacht en des-
J infecterend. Voor veilige, recht-
streekse behandeling van aambeien.
zonder verdovende middelen, een tube
V SPERTI i f. 3.30.
RIJKSMUSEUM voor VOLKENKUNDE.
In het Rijksmuseum voor Volkenkunde
zullen in het komende winterseizoen de
volgende lezingen worden gehouden: Dr.
A. A. Trouwborst: „Goddelijk Konings
schap in Centraal-Afrika"; dr. C. F. A.
Bruying: „Suriname, het land waar de
uitersten elkaar vinden"; mr. G. van
den Steenhoven: „Eskimo-rendierjagers
in Canada"; dr. G. E. van Wengen:
,De Javaanse Gamelan"; C. Ouwehand;
„Japan, ervaringen en indrukken", en dr.
A. A. Gerbrands: „Swerwers van die
Woestijn".
HENGELSPORT.
Visclub „'tHof" hield een wedstrijd te
Oudewetering. De uitslag luidt: 1. W. de
Bruin (grootste karper)2. I. Monteba
(grootste voorn); 3. J. Pet (grootste
bliek); 4. W. van Went; 5. A. v. Eijgen;
6. J. van Went jr; 7. J. Volkers; 8. W.
v. Huis; 9. J. v. Went sr; 10. F. Smit.
Een bijzondere vermelding voor W. de
Bruin, die met een gewone hengel en
tuig een karper wist te vangen. Het was
de dag van zijn leven.
Zivart en ivit zwart op wit
„Verloren grenzen" voor K en O
Probleem van de blanke
neger in de Ver. Staten
De recente gebeurtenissen in Little
Rock hebben nog weer eens de aan
dacht van vrijwel de gehele wereld
gevestigd op een moeilijk probleem:
de discriminatie van de negers. Dat
de eerste filmserie van K. en O. in
dit winterseizoen juist het rassen
vraagstuk aan de orde stelt daarover
kan men zich slechts verheugen. On
der het motto „zwart en wit zwart op
wit" werd zaterdagmiddag in het
Luxor-theater de door Alfred L. Wer
ker geregisseerde film „Lost Boun
daries" vertoond, terwijl in de ko
mende weken „Tranen over Johan
nesburg" en „Pennywhistle Blues" op
het witte doek te zien zullen zijn.
„Verloren grenzen", een film die
niet zo zeer de negerkwestie behan
delt als wel het probleem van de
blank negers, werd door mevrouw W.
WielekBerg met een enkel woord
ingeleid.
Zij wees er o.m. op. dat Hollywood
in de loop van zijn geschiedenis, bewust
of onbewust, meer gedaan heeft om
het vraagstuk van de discriminatie
moeilijker te maken dan om het te hel
pen oplossen. In dit verband bracht
spreekster de uit 1915 daterende film
Birth of the nation", welke de ge
schiedenis van de Amerikaanse burger
oorlog geheel vertekend weergeeft, in
herinnering. Films, waarin de negers
recht wordt gedaan, zijn beperkt in
aantal vooral ook omdat Hollywood
nu eenmaal zijn vingers liever niet aan
het warme Zuiden brandtLange
jaren dus heeft het negerprobleem tot
(Foto L.D./Vam Vtoiert) de taboes der Amerikaanse film be
hoord. Alleen omstreeks het midden
van de jaren dertig, toen er enkele ne
gerfilms over het „goede oude Zuiden"
gemaakt werden, en vrijwel onmiddel
lijk na afloop van de tweede wereldoor
log heeft de Amerikaanse filmindustrie
deze taboes weten te doorbreken. In de
na-oorlogse jaren waren het enkele
onafhankelijke filmproducers, die met
een aantal rolprenten, waarin het ne-
gervraagstuk serieus werd gesteld, op
de markt verschenen. In 1950 is men
er echter weer mee opgehouden. Waar
om? De naam MacCarthy zegt vol
doende!
Wat „Verloren grenzen" betreft, deze
film gaat over een negerarts. die zich
samen met zijn echtgenote voor blanke
uitgeeft. Deze dokter is in het stadje,
waar hij zijn praktijk uitoefent, bijzon
der geliefd. Alle mensen houden van
het jonge echtpaar, dat twee kinderen
heeft en dat veel goed doet. Wanneer
in de oorlogsjaren blijkt, dat man en
vrouw van negers afstammen, ja dan
begint de gemeenschap een andere hou
ding aan te nemen. Jammer genoeg is
het slot van deze film, die af en toe
inderdaad ontroert, hoewel er o.i. niet
heel erg diep op de zaken wordt inge
gaan, al te geforceerd.
De dominee houdt in zyn kerkje een
preek, die de gelovigen rood van
schaamte doet zien en onze negerdokter
wordt weer even populair als hij vroe
ger wasMel Ferrer speelt de rol
van blanke neger uitstekend, de andere
hoofdrolspelers halen het gemiddelde
nauwelijks. De film in haar geheel is
echter van redelijke kwaliteit. Trouwens
het feit. dat men in deze rolprent voor
de negers opkomt, alleen al is een re
den om haar niet al te zeer te becriti-
seren.
