Sterke Oostenrijkse defensie hield
„gouden" binnentrio in bedwang
Lenstra liet kort voor tijd de winst liggen
Homogene, zelfverzekerde ploeg
96ste jaargang
Donderdag 26 september 1957
Derde blad no. 29250
Revanche van Wenen iverd gelijkspel: 1—1
(Van onze sportredacteur)
Geen revanche van Wenen
Nederland gaat volgend jaar niet naar de
wereldkampioenschappen in Zweden!
Het Oranjeteam is in de grote strijd tegen de
Oostenrijkers, een ontmoeting waarvan voetbal
lend Nederland wekenlang de mond vol heeft ge
had, niet verder kunnen komen dan een gelijkspel.
Goed twee jaar geleden zou een draw tegen
het sterke Oostenrijk de vreugde torenhoog heb
ben doen rijzen, nu verwekte de 1 - 1 uitslag, die
als men het redelijk bekijkt en alle sentimenten
rond deze kamp wegcijfert, toch bijzonder ver
dienstelijk'moet worden genoemd, slechts teleur
stelling, een ^stelling, die duimendik op de
gezichten lag van de 65.000 toeschouwers die gis
termiddag laat, in de invallende duisternis, uit het
Olympisch Stadion schuifelden.
Die druk van het weten, dat zij moesten
winnen, dat iedereen in het land dit van hen ver
wachtte, heeft duidelijk te zwaar gedrukt op
Lenstra c.s.
Teleurstellend vooral was het optreden van
ons „gouden" binnentrio, waarvan alles werd ver
wacht. Abe Lenstra was ditmaal niet de briljante
voetbaltovenaar, de rushes van Faas Wilkes
waren deze woensdagmiddag niet scherp genoeg
geslepen, de dribbels van de overigens enorm
zwoegende Keesje Rijvers werden niet besloten
met de zuivere pass, die voor de flitsende door
stoot had moeten zorgen. Dit binnentrio bezit
ongetwijfeld klasse, er waren momenten, dat het
met fantastische staaltjes samenspel voor den dag
kwam, maar - en men moet het accepteren - Len
stra, Wilkes en Rijvers hebben in deze elastische
kwaliteits-verdediging der Oostenrijkers, waarin
de formidabele spil Happel en de prachtige
rechtshalf Hanappi excelleerden, hun meester
gevonden
Het doelpunt van Hanappi in de
eerste helft.
Arbiter Ellis
„niet moeilijk"
Advertentie
De Britse scheidsrechter Arthur
Ellis glunderde van plezier, toen
secretaris - penningmeester Brunt
hem na afloop complimenteerde
voor de wyze, waarop hy de wed
strijd had geleid. „Ach", was even
wel zijn repliek, „ik heb het im
mers niet moeiijk gehad. Het was
een prettige wedstrijd, soms enigs
zins hard, maar beslist fair. Weet
u wat mij speciaal is opgevallen:
de uiterst sportieve houding van
j uw publiek. De Nederlanders kun
nen goed voetbal waarderen, ook
goed voetbal van de Oostenrijkers,
dat bleek vele keren door applaus
bij Oostenrijkse aanvallen".
De uitslag? „Een-een gaf het
beste de krachtsverhoudingen weer.
Voor de rust was Oostenrijk veruit
het beste team, daarna Nederland.
In de slotfase dacht ik dat uw
landgenoten de wedstrijd zouden
beslissen. Vooral toen die midden
voor (Lenstra) in de voorlaatste
minuut was doorgebroken".
Schuchter werd de vraag ge
steld of de heer Ellis, gezien de
strijd te Wenen, het veld had be
treden met de gedachte het duel
zeer streng te zullen leiden. „Be
slist niet", was het antwoord van
de bekwame arbiter. „Weet u:
iedere wedstrijd is anders. Als er
in een vorig duel onprettige dingen
zijn gebeurd, dan moet men die zo
I snel mogelijk vergeten. Dat doen
I de spelers ook vaak. De verstand
houding op het veld was prettig en
waarom zal ik die beden-en door
onnodig te fluiten?"
De heer Ellis vond de Oosten-
l rjjkse aanvoerder Hanappi veruit
de beste speler van het veld.
iiillilllilllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllilllllllllilllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllli
Doelman De Munck stak in een voor
treffelijke vorm. heeft door moedig in
grijpen enkele doelpunten voorkomen en
stopte in de tweede helft een vliegend
schot van linksbinnen Koerner op zo
een meesterlijke wijze, dat de 65.000 op
de tribunes laaiden van enthousiasme.
Sportief verloop
de bal verkeerd en schoot het leer pre
cies in de handen van Schmied
Maar om terug te komen op de spel-
analyse: wij schreven het reeds, vooral
het aansluiten van de kantshalfs bij de
voorhoede was bij de Oostenrijkers op
vallend goed verzorgd. Het maakte van
Argauer's ploeg een bijzonder elastisch
en bewegelijk team, dat vrijwel voort
durend een licht overwicht op het mid
denveld had, van de aanvang af de
Oranje-defensie handen vol werk be
zorgde en Cor v. d. Hart c.s. heel wat
keren in het nauw bracht. Een prach
tige illustratie hiervan was het fraaie
doelpunt, dat rechtshalf Hanappi in de
29ste minuut van de eerste helft scoorde.
Tekort aan tempo
Voor rust verloor de Nederlandse aan
val zich voortdurend in breed uitge
sponnen, ingewikkelde combinaties, die
mank gingen aan een tekort aan tem
po en daardoor het wapen der verras
sing moesten ontberen. Carlier begaf
zich te dikwijls in nutteloze duels met
de uitstekende rechtsback Halla, de
solo-aeties van Wilkes misten het
medogenloze schot als sluitstuk, Abo
Lenstra liep er in het centrum wat
De wedstrijd had een sportief verloop.
Van beide kanten was het spel stevig,
maar het bleef voortdurend correct.
Het Oostenrijks elftal, dat na het ge
beurde in Wenen zo fel is aangevallen
over zyn speelwijze, verdient dan ook
lof. Het heeft in Amsterdam revanche
linksbuiten Haummer een kome
diant van het eerste plan kreeg bij
de blonde PSV'er dan ook geen schijn
van kans. Voortdurend hadden Wiers-
ma en Haummer het met elkaar aan
de stok, steeds kleine incidenten,
waarbij de Oostenrijker verscheidene j
malen zich „krimpend van de pijn"
tegen de grond wierp. By arbiter Ellis
sorteerde hij hiermee evenwel weinig j
effect en na de rust ging Haummer j
het tenslotte maar op de rechtervleu-
gel proberen.
I Over de verdediging mag men zeer te- j
vreden zyn. In het bijzonder Roel
Wiersma speelde een schitterende
wedstrjjd. Zijn slidings waren formi
dabel goed getimed en de Oostenrijkse
1IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIN
Spitsuur verschoven
genomen op zichzelf. Het enige dat de
oplettendheid van de uitstekend lei
dende Engelsman Ellis eiste, was het
teveel aan komedie wjj merkten
het reeds eerder in dit verslag op
dat door de withemden bij een botsing
werd vertoond. Het prettige gedrag
van de spelers en de beheerste hou
ding van de tienduizenden op de tri
bunes de Nederlandse kijkers gaven
verscheidene malen duidelijk blijk van
hun waardering voor knappe Oosten
rijkse combinaties! hebben de on
plezierige herinneringen aan „de slag
in het Prater" volkomen weggevaagd.
Ovatie
Reeds lang voordat arbiter Arthur
Ellis het beginsignaal gaf, waren de
tribunes tot op de laatste plaats bezet.
Het bleef echter rustig in het stadion,
tot enkele minuten voor half vyf de
Oostenrijkse ploeg, voorafgegaan door
aanvoerder Hanappi, het veld betrad.
Met een luid applaus werden de gasten
ontvangen. Kreeg het Oostenrijkse team
zijn applaus, het Oranjeteam kreeg een
ovatie, toen Oor van der Hart zijn
mannen binnen de lijnen voerde.
Het publiek, dat zolang rustig was
gebleven in afwachting van wat zou
komen, ging zich roeren. Duidelijker nog
toonde het zijn gevoelens bij het spelen
van de volksliederen. Ongekend hard
werd het door de stadsharmonie „Phileu.
tonia" uit Helmond gespeelde Wilhelmus
meegezongen.
Nog voor midvoor Buzek, na een ver
loren toss, kon aftrappen vormde zich
al een spreekkoor: „Abe-Abe-Abe"!
Al een van de eerste aanvallen van de
Oostenrijkers bracht de Nederlandse
verdediging in grote moeilijkheden,
van een moment van verwarring
maakte rechtbinnen Senekowitsch ge
bruik om De Munck met een laag
schot te passeren. Het was scheids
rechter Ellis echter niet ontgaan dat
midvoor Buzek dicht bij de doelpaal
in buitenspelpositie stond. Terecht
annuleerde hy deze vroege Oosten
rijkse treffer.
Nog geen minuut later was het de
Nederlandse voorhoede, die naar voren
trok. Deze eerste Nederlandse attaque
leverde een hoekschop op. De door Car
lier slecht genomen corner bracht de bal
bij Senekowitsch, die onmiddellijk zijn
voorhoede trachtte te bereiken. Rijvers
onderschepte de pass, tikte de bal door
De gelijkmaker, gescoord door Abe
Lenstra
In de kleedkamers
Elek Schwartz vindt gelijkspel
een uitstekende prestatie
„Abe, jongen, we dachten, dat we je op de schouders konden nemen en toen
trapte je de bal in die keeper zyn handen" schreeuwde iemand door de dichte
mist van de douche-ruimte. „Je hebt zeker geen zin om naar Hannover te gaan,
he?", kwam het uit een andere stoomwolk. Het klonk allemaal heel kameraad
schappelijk en Abe kon er alleen maar om grinneken.
„Och, wat moet ik er van zeggen, een smoesje is gemakkelijk, maar ik durf heus
eerlijk te bekennen, dat ik die bal doodgewoon verkeerd raakte".
Elek Schwartz had zün eigen mening over die onvergetelijke misser van de
laatste minuten. ,,Abe, de man die het minst last van zenuwen heeft, was op dat
grote moment nerveus". Overigens was Schwartz uitstekend te spreken over de
prestaties van zijn jongens. „Een gelijk spel tegen Oostenrijk, vergeet niet, dat
dat heel wat betekent. En dat van een ploeg, waarvan de spelers drie dagen ge
leden competitiewedstrijden op zware modderige velden hebben gespeeld. Hoeden
af voor ons elftal, de uitslag is goed zo".
Roel Wiersma was goed te spreken
over zichzelf. „Maar die kans van Abe
zal ik nooit vergeten. Ik liep al naar
voren om mee te helpen hem naar het
midden terug te dragen". „En hoe ging
het met je rivaal Haummer, Roel?"
„O, Haummer? Die heb ik voorgesteld
als lid van de Haagse-Comedie. Wat kan
d i e man een poppenkast maken".
Minder olijk was Kees Rijvers. Hij
zat wat stil aan zijn sokken te plukken,
kennelijk niet zo erg te spreken over
zijn spel. „Kijk eens, je kunt nu een
maal niet tevreden zijn wanneer je
denkt te kunnen winnen en je speelt
dan maar gelijk".
Faas Wilkes was verontwaardigd over
de manier, waarop hij ruim een kwar
tier voor het einde in de „mangel"
werd genomen, terwijl hij vlak voor doel
naar Lenstra. Maar tegelijk met Abe
sprintte ook doelman Schmied. De Oos
tenrijker was even eerder bij de bal en
kon, door zich voor de voeten van Len-
|stra te werpen, de Fries een schietkans
I ontnemen.
Na enkele minuten werd het al duide
lijk. Het zou uiterst moeilijk worden om
deze knap combinerende ploeg in be
dwang te houden. Maar al waren de
Oostenrijkers veelal gevaarlijker door
dat hun kanthalves Koller en Hanappi
steeds weer de aanvallen in het midden
veld voorbereidden, ook het Nederlandse
aanvalsquintet deed soms verrassende
dingen. Zo miste een vliegend schot van
rechtsbuiten Piet van der Kuil het doel
slechts op enkele decimenters.
Oostenrijks overwicht
Naarmate de strijd vorderde groeide
het Oostenrijkse overwicht. Steeds op
nieuw probeerden de gasten met korte
passes de Nederlandse defensie te door
breken.
Gelukkig toonde Jan Klaassens zich
bijzonder actief. En dat doelpunten in
deze eerste fase uitbleven, was voor een
groot deel aan het doelmatige werk van
de WV'er te danken.
In weerwil van het Oostenrijkse over
wicht was het toch bijna Nederland ge
weest dat de score opende. Jan Noter-
mans, ver opgerukt, lanceerde in de 20e
minuut van rechts een voorzet naar
Lenstra. Abe, die de bal hoog toegespeeld
kreeg en met de rug naar het doel stond,
kopte het leder voor de voeten van Wil
kes. Twee maal vuurde Faas een schot
af, twee maal schoot hij echter tegen
een Oostenrijker op
Even later was Halla, de Oostenrijkse
rechtsback, er bijna oorzaak van dat de
stand 10 was geworden. Van dichtbij
speelde hij terug op de uitlopende
Schmied. De verbijsterde doelman kon
met een sprong de in de modder smo
rende bal nog juist bereiken voordat
deze de doellijn was gepasseerd.
Vervolg op pagina 1
van 4e Ibad
een prachtige schietkans had. „Als dat
geen strafschop was laat ik me han
gen". Piet van der Kuil viel hem bij:
„Dat? Dat was een geheide penalty".
Wat was dat nou, met die doelman
Piet?", kwam iemand de kleine Ajacied
vragen. „Luister nu eens, ik ben maar
klein en licht en jullie weten, dat ik
altijd over een doelman heenspring,
want bij een botsing ben ik altijd de
sigaar. Ik heb dus geprobeerd die
Schmied te vermijden, maar ik raakte
hem met mijn knie".
Jan Klaassens vond Hanappi een ge
weldenaar en Cor van der Hart was
van mening, dat de Oostenrijkers goed
en keurig netjes hadden gespeeld. T.C.-
voorzitter Kruyver vond het resultaat
bevredigend. „Zij waren sterker in de
eerste helft. Onze voorhoede was ge
vaarlijker na rust".
„Of 11 de juiste uitslag is voor deze
wedstrijd? Ik geloof van niet. Een klei
ne zege voor ons team was stellig niet
onverdiend", met die woorden ontving
Joseph Argauer ons in de kleedkamer
van de Oostenrijkers. „Bij de rust had
het 20 kunnen staan. maar. vooral
Buzek heeft wat kansen laten liggen.
En tenslotte doelpunten beslissen nu
eenmaal een wedstrijd. Het was een
harde, doch beslist niet unfaire wed
strijd", besloot de Oostenrijkse bundes-
kapitan zijn commentaar.
Aanvoerder Hanappi was dezelfde
mening toegedaan. „Maar toch ben ;k
ook met die 1l tevreden. Want stel
je eens voor, dat Lenstra die kans vlak
voor tijd had benutEn wat Haum
mer en Wiersma betreft, zulke dingen
krijg je altijd. Hebt u overigens gezien
dat ze naast elkaar het veld afliepen?"
Stopperspil Happel vond 1—1 de enig-
juiste uitslag. „Natuurlijk het was een
harde wedstrijd. Maar ja. in wedstrij-
strijden voor het wereldkampioenschap
speel je nu eenmaal bijna altijd feller
dan in normale interlandwedstrijden.
Echt ruw spel heb ik maar zelden ge
zien. En wat is overigens dat Neder
landse publiek objectief en sportief".
Doelman Schmied, die met een pijn
lijke knie rondstrompelde. was van me
ning dat beide ploegen een goede wed
strijd hadden gespeeld en dat een ge
lijk spel beide ploegen gaf waar zij
recht op hadden. „Neen er werd met
gemeen gespeeld, wel hard. Ja. van der
Kuil heeft me geraakt toen hij op me
toe rende. Hij raakte juist mijn rech
terknie waaraan ik geopereerd ben".
VOETBAL
Stand in voorronde
Na de wedstrijd Nederland-Oostenrijk
is de stand in groep 5, Europese zone'
Oostenrijk 3 2 1 0 5 11- 3
Nederland 4 2 11 5 12-7
Luxemburg 3 0 0 3 0 3-16
Zondag a.s. wordt gespeeld de wed
strijd LuxemburgOostenrijk.
Het is moeilijk aan te nemen, dat de
Oostenrijkers deze ontmoeting zullen
verliezen.
In de eerste helft was het van Nederlandse zijde een matige vertoning. De 01
voorsprong, die de Oostenrijkers in deze eerste drie kwartier bereikten, kon men
niet anders dan ruimschoots verdiend noemen. Het positiespel van Happel c.s.
was voortreffelijk, het aansluiten van de kanthalfs Hanappi en Koller bij de
aanval meer dan prima en het was vrijwel onmiddellijk van de aanvang af te
zien, dat Joseph Argauer er in geslaagd was een homogene, zelfverzekerde ploeg,
die wist wat zij aan haar tegenstander had, binnen de lijnen te brengen.
En toch heeft dit knappe Oostenrijkse
elftal uiteindelijk nog dicht bij een
nederlaag gestaan. Abe Lenstra, die in
de zestiende minuut van de tweede helft
met een fantastisch doelpunt, uit een
haast onmogelijke positie gescoord,
Oranje naast de Oostenrijkers had ge
bracht, kreeg, twee minuten voor het
einde, een kans zo groot als een huis.
Oog-in-oog kwam de Friese Enschedeër
met doelman Schmied. Als één man rees
het stadion omhoog dit zou het win
nende doelpunt worden!
Maar Abe Lenstra, de man die de rust
zelve is, was juist op dit kritieke moment
zyn zenuwen niet meer de baas, raakte
verloren by en te zelden voor rust 1
althans kreeg men van Piet v. d.
Kuil diens flitsende sprints langs de
lijn te zien. En bovenal: de lenigheid
en soeplesse van de Oostenrijkers was
superieur aan die van de Nederlan
ders, die fataal op dit gladde
veld vaak vielen en uitgleden. En ook
dat drukte het tempo.
Na de rust, nadat Lenstra gelijk had
gemaakt, kreeg de strijd een ander
karakter. In dat laatste half uur groeide
het spel van het Oranjeteam ziender
ogen, kwam er aanzienlijk meer vaart in
de aanvallen en werd de wedstrijd spec
taculair en spannend. In die periode
bewees het Nederlands elftal over vol
doende „lucht" te beschikken, iets waar
aan velen na de ineenstorting in de
tweede helft van de wedstrijd tegen
Luxemburg sterk getwijfeld hadden, en
kwamen Lenstra c.s. zoals hierboven
reeds opgemerkt nog zeer dicht by
een winnend doelpunt. Van een Oosten
rijks overwicht was in die laatste fase
dan ook geen sprake meer.
Wiersma
Tot Abe Lenstra in de tweede
helft de stand op 11 bracht, was
bondscoach Elek Schwartz een ge
kweld mens. Op de bank langs de
kant van het veld kon hij het op een
gegeven moment niet langer uit
houden en ging somber in het koele
gras liggen.
Er was woensdag in Nederland
slechts één onderwerp van ge
sprek: de voetbalwedstrijd Neder
landOostenrijk. Hoe groot de
belangstelling voor de strijd wel
was, is gebleken tussen 5 en 6 uur,
het „spitsuur", dat de politie-auto-
riteiten altijd van zorgen vervult.
Amsterdam maakte op dat tijd
stip een „verlaten" indruk. Trams
reden half gevuld door de binnen
stad, auto's en fietsen zag men
ongewoon weinig in de straten: een
opmerkelijk beeld. Pas 11a kwart
over zes nam de drukte weer toe.
Toen liepen de kantoren leeg: het
vrijwillige „overwerk" van het per
soneel bij radiotoestellen of tele
visie-apparaten was gedaan.
illlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
Een spectaculaire redding van de
uitstekende Oostenrijkse Schmied.
Het spel van Cor v. d. Hart, niet zo
overtuigend meer als vorig jaar en van
Kuys haalde ruimschoots een voldoende,
terwijl Klaassens en Jan Notermans wel
met veel ijver in het centrum opereer
den, maar niet hebben kunnen voor
komen, dat Oostenrijk te veel ruimte
kreeg om de aanvallen in het midden
veld op te zetten. Klaassens toonde zich
echter voortdurend een kracht van be
tekenis en heeft bergen werk verzet.
