De Noren gaan er prat op Amerika
al in jaar 1000 te hebben ontdekt
Ernstige concurrentie voor Columbus
Vele bewijzen en vraagtekens
Traditioneel Oostenrijks muziekfeest
Festival van Salzburg geopend
met een prachtige Fidelio"
Niet meer aan het „moderne" onttrokken
Oplichting in hoofdstad en Hilversum
Gedeserteerden uit liet Canadese
leger voor rechtbank Amsterdam
Ernstige crisis bedreigt het
Italiaanse 'muziekleven
Zullen theaters gesloten moeten tvorden
Toelichting op beursbegrippen
Bonus en uitkering uit agio-reserve
Details nog niet bekend gemaakt
Enige overeenstemming tussen
Soemoeal en regering op Java
WOENSDAG 7 AUGUSTUS 1957
(Van onze correspondent te Stockholm)
Het was in het jaar 1000, dat de grote zoon der Noren, Leiv
Eiriksson, met 35 van zijn dapperste mannen het weinig gastvrije
Groenland verliet om verder naar het Westen te varen. Hij kreeg
herhaaldelijk nieuw land in zicht, maar liet zich niet verleiden en nam
geen genoegen alvorens een kuststrook te hebben gevonden, die alles
kon bieden, waar zijn mannen behoefte aan hadden, een kuststrook,
die de nederzetting van alle op Groenland levende stamgenoten zou
kunnen worden. Het ontdekte land noemde hij het „Wijnland".
Verhaal of niet?
Tenminste zo gaat het verhaal. Velen
kunnen het echter niet geloven. Zou
den de Noormannen werkelijk zulke
stoutmoedige tochten hebben gemaakt?
De jongste Zweedse studies op dit gebied
schijnen nu echter alle verhalen te be
vestigen. In zeven Amerikaanse staten
heeft men er al zelfs voor gepleit, om
ieder jaar op 9 oktober de ontdekking
van Amerika door Leiv Eiriksson te
vieren!
Er zijn reeds meer dan 300 boeken ver-
schenen, die de ontdekking van Amerika
door deze Noor behandelen. Thans poogt
men vooral na te gaan wat uit de Noren
is geworden, die zich aldaar destijds
zouden hebben gevestigd, en men kwam
daarbij reeds tot zeer interessante ont
dekkingen („Norse inscriptions on Ame
rican stones" van Olaf Strandwold en
..The Viking and de red man" van Rei-
dar T. Sherwin).
M. Bjroerndal, de vice president van
de the Norwegian American Historical
Society, wordt zelfs niet moe om in
„Wijnland" naar de stille getuigen van
de Noordse nederzetting te zoeken. Hij
heeft al precies de plek aangegeven, waar
de Noren volgens hem waren gevestigd:
op het schiereiland Gaspé in de St.
Lawrencebocht, 11 kilometer ten westen
van het plaatsje Perce.
Het moet een uitstekende kusttrook
zijn geweest. Er leefden vogels en er
kwam zoet water voor en er was een
mooi strand, dat de mogelijkheid bood
om de schepen op de wal te trekken.
Bovendien was er hout om hutten van
te bouwen terwijl de bergen bij Percé al
op verre afstand waren te herkennen,
wat de navigatie vergemakkelijkte.
Wijn voor alles
De Zweed Thorwald Karlsevne zou er.
zo beweren de onderzoekers met een
expeditie van 1006 tot 1009 en van 1010
tot 1012 zijn geweest. Het zou overigens
verkeerd zijn om uit de naam „Wijn-
land" af te leiden, dat hier vroeger
wijndruiven werden gevonden. Er groei
den wel verschillende soorten bessen en
een bepaald soort zou zelfs voor het be
reiden van wijn geschikt zijn geweest.
De Zweden spreken trouwens thans ook
nog van „vinbaer", wijnbessen, waarmee
zy aalbessen bedoelen.
Gelijk Groenland zijn naam kreeg om
avontuurlijke Vikingers van IJsland
naar nieuwe oorden te lokken zo zal ook
„Wijnland" zijn naam wel hebben ge
kregen om bij de toendertyd op Groen
land levende Noren het nieuwe gebied
te propageren. De overtocht moet im
mers een hele onderneming zijn geweest,
maar voor wijn hadden de Vikingers
veel over
Grote gezinnen verlaten
Nederland voor Australië
Het leek er de laatste tijd iets op,
alsof er aan de emigratie van grote ge
zinnen naar Australië een einde geko
men was, maar het vertrek van de „Wa
terman" maandag a.s. logenstraft deze
«veronderstelling zeer nadrukkelijk.
Wanneer het schip van de Rotter-
damsekade wordt losgemaakt, bevinden
zich aan boord 4 gezinnen van 12 per
sonen, 1 van 11, 2 van 10, 1 van 9 en
9 van 8 personen; in totaal derhalve 17
gezinnen, tezamen 160 personen tellend.
De gezinnen van de twaalf personen
zijn die van de heren P. Th. Beckers,
timmerman te Vlodrop, J. van Bockel,
monteur te Rotterdam, P. A. W. Goos-
sens. wever te Tilburg en H. Pit, tim
merman te Boekelo.
Blonde Indianen
Het heeft zeker wel 300 jaar geduurd,
voordat de Noren Groenland hadden
ontruimd. In het jaar 1120 hebben op
zijn minst 6000 Noren op Groenland ge
leefd, verdeeld over een dertig neder
zettingen. Onbekend is het echter nog,
hoeveel Noren in „Wijnland" zijn ge
weest. Uit IJslands bronnen en uit ge
schriften van het Vaticaan is echter ge
bleken, dat bisschop Eirik Upse in 1120
van Groenland naar Wijnland vertrok
om ook aldaar het christendom te pre
diken. Hij is echter nimmer terugge
keerd.
Thans is in Wijnland nog maar zeer
weinig van de Noorse invloed te merken.
Men veronderstelt, dat deze groep even
als in Normandië, Engeland en Schot
land in de bevolking is opgegaan. Ge
lijk in Europa hebben de Noren echter
ook in Amerika de taal met nieuwe
woorden verrijkt. Reidat Sherwin heeft
zelfs 3000 woorden in het Algonquin-
Indiaans gevonden, die van Noorse her
komst zijn. En verder wijst hij op het
feit, dat er blonde Indianen geweest
zijn.
De Noren zijn zich er echter van be
wust. dat er nog veel vraagtekens zijn.
Het onderzoek wordt gestadig voortgezet
en vooral de Amerikaanse vereniging
„Sons of Norway" is op dit gebied zeer
actief. Wie zou ook niet zijn gefasci
neerd door de wetenschap dat het chris
tendom al in Amerika bekend moest
zijn, toen wij.nog niets van Amerika
wisten
(Van onze Weense correspondent)
Salzburg, einde juli De beruchte Salzburgse „Sehniirlregen" - het beste te
vertalen met „regen aan de lopende band" - schijnt de trommelende begelei
ding van het huidige Festival te worden. Evenals in vroegere jaren, werd het
ook nu officieel door de Bondspresident geopend, in dit geval door het nieuwe
staatshoofd, dr. A. Scharf, diens eerste optreden in Salzburg.
In zijn toespraak noemde dr. Scharf
vooral de grote traditie van Salzburg en
zijn Festival, waardoor echter het mo
derne niet wordt uitgesloten. Zonder
opzet sneed hij hier een thema aan.
waarover nu voor de zoveelste maal
wordt gediscussieerd, de vraag name
lijk: dient het Festival zich tot de klas
sieke werken, vooral van Mozart, te be
perken, of moet het ook openstaan voor
moderne opera's, zij het ook in beschei
den omvang? De nieuwste voorvechters
van de traditie beroepen zich op het
programma, dat door het beroemde
driemanschap Hofmannsthai, Reinhardt
etn Richard Strauss bij de oprichting
werd vastgesteld en verder op Bay-
reuth, waar men zich ook tot de wer
ken van Wagner beperkt.
Hiertegen wordt met recht geoppo
neerd, dat het driemanschap zelf reeds
een uitzondering maakte, door het
toenmaals moderne werk van Richard
Strauss op te nemen. Het is een oude
strijdvraag, die echter altijd door een
compromis zal worden opgelost: door
het opvoeren van een zeer groot aantal
klassieke werken van de eerste rang met
daarnaast een enkel modern, desnoods
gewaagd werk. Salzburg kan zich niet
meer aan het moderne onttrekken, na
dat het in de afgelopen jaren telkens
een opera van Frank Martin, Van Ei-
nem, Orff, Blacher, Werner Egk of Rolf
Ltebermann als wereldpremière heeft
opgevoerd, waardoor het bovendien de
aandacht van de internationale muziek
wereld op zich wist te vestigen.
Dat neemt niet weg, dat de werken
van Mozart, Beethoven en van de grote
Italiaanse opera-componisten het leeu
wenaandeel zullen hebben. Dit jaar
staan er zelfs drie opera's van Mozart:
Cosi Fan Tutte. Entführung en Figaro
- op het programma, voorts Falstaff
van Verdi. Elektra van Richard Strauss
en Fidelio van Beethoven, waarmee het
huidige muziekfeest werd geopend. Af
gezien van een nieuwe persoonlijke in
terpretatie door de dirigent, kan men
dus geen grote verrassingen verwach
ten, maar de moderne Festival-bezoeker
vindt toch wel iets naar zijn smaak,
namelijk de opera „Schule der Frauen"
door R. Liebermann in Duitse versie als
wereldpremière en de eerste Duitse ver
tolking van Eugene O'Neil's nagelaten
toneelstuk ..Just a poet".
Apn de openingsopvoering van Fide
lio onder de directie en tevens regie van
Herbert von Karajan, zullen wij ook la
ter nog dikwijls terugdenken, want zij
De Amsterdamse rechtbank heeft
gisteren de zaken behandeld tegen
twee gedeserteerde militairen uit het
in Duitsland gelegerde Canadese leger,
19 en 29 jaar oud.
De jongste is in Ravesteyn geboren,
maar emigreerde vjjf jaar geleden
naar Canada. Naar de mening van
zjjn verdediger bezit hij nog altijd de
Nederlandse nationaliteit en kan niet
uitgeleverd worden. De nationaliteit
van de oudste is nog moeilijker vast
te stellen. Hij is in Rusland geboren,
zijn ouders wonen in Brazilië en hun
zoon schijnt Braziliaans ingezetene te
zijn. Hoe hij in het Canadese leger
terecht Is gekomen is ter zitting niet
duidelijk geworden.
Zij worden beschuldigd van oplichting
meermalen gepleegd in Amsterdam en
Hilversum. De Officier van Justitie, mr.
Bouma. achtte het ten laste gelegde be
wezen en eiste tegen de oudste, die naar
zijn mening de belangrijkste verdachte
is, één jaar en drie maanden gevange
nisstraf met aftrek. Tegen de jongere
militair eiste hij 12 maanden gevange
nisstraf met aftrek, waarvan drie maan
den voorwaardelijk met een proeftijd
van drie jaar en toezicht van de R.-K.
reclassering.
De jongste in het Nederlands en
de oudere in het Engels beken
den alle feiten, die de dagvaarding
vermeldde: bij vier winkeliers in Am
sterdam en Hilversum kochten zjj
ringen, een fototoestel, schoenen en
een horloge, zy betaalden met meestal
door de oudste ondertekende chèques
op de „Bank of Nova Scotia" in Mon
treal. die b'tf navraag ongedekt bleken
te zgn. _„^_u
De gedupeerde winkelier had in de
meeste gevallen het verschil in tegen
waarde in Nederlandse guldens uitbe
taald.
En deze vier zaken waren, aldus de
Officier van Justitie slechts een bloem
lezing uit zeker 20 tot 25 gevallen.
Beide mannen waren in het najaar
van 1956 voor de tweede maal uit het
Canadese leger gedeserteerd. In het
begin van dat jaar waren zij namelijk
met een vriend naar Frankrijk gevlucht
en hadden daar op dezelfde manier in
hun levensonderhoud voorzien. Nadat
zij gepakt waren en terug in hun leger
plaats Deilinghofen een disciplinaire
straf hadden ondergaan hoorden zij, dat
hun nog meer straf te wachten stond.
Uit angst deserteerden zij voor de twee
de maal. Zij gingen nu naar Nederland
en begonnen in oktober van 1956 met
hun praktijken.
Het chèqueboek was. zo vertelden zij
ter zitting, door een van hun vrienden
uit het Canadese leger van een officier
gestolen.
Soms droeg het tweetal bij hun bezoe
ken aan de winkeliers de Canadese
legeruniform, soms ook kwamen zij in
burger. Maar nimmer liet de jongste in
de winkels merken, dat hij voortreffelijk
Nederlands spreekt.
De oudste tekende meestal de cheques,
nu eens met zijn werkelijke naam, dan
weer met de gefingeerde naam „Wals-
ky". In zijn requisitoir zag mr. Bouma
rle oudste ook als de voornaamste ver
dachte, zodat hjj tegen hem tot de
zwaarste eis kwam. De beide raads- j na uitreiking van een nieuw
was indrukwekkend en in één woord
volmaakt. De hoofdrollen waren uitslui
tend toevertrouwd aan de beste krach
ten van de Weense Opera, zoals Christie
Glotz, Sena Jurinac. Walter Berry. Otto
Edelmann en Paul Schöffler.
Alleen voor de rol van Florestan had
von Karajan dit keer geen beroep ge
daan op Anton Dermota. doch op de
Italiaan Zampieri, die zijn taak zo
prachtig vervulde, dat zelfs de meest
verstokte chauvinist het met deze keuze
eens was, ook al had hij medelijden met
Dermota.
Negen jaar geleden werd deze opera
in Salzburg nog gedirigeerd door Furt-
- ^heppende Jtunstenaar" Bedoven.
gent, die Salzburg nog beheerste, en de
in het buitenland reeds bekende Oos
tenrijker von Karajan, had toen haar
hoogtepunt bereikt, omdat de laatste
gepoogd had in het curatorium van het
Festival te komen, waartegen Furt
wangler zich verzette. Bovendien hield
hij tijdens het Festival een aantal le
zingen over dirigeren, waarin hij zon
der namen te noemen protest aanteken
de tegen de opvattingen van von Kara
jan. De manier, waarop Furtwangler
toenmaals de Fidelio dirigeerde, was
eveneens onvergetelijk, omdat hij het
werk als het ware „celebreerde" in een
buitengewoon langzaam, doch muzikaal
prachtig tempo, zodat de opvoering
meer op een symfonie dan op een opera
geleek. Furtwangler is niet meer en nu
stond zijn rivaal von Karajan voor de
lessenaar van de Felsenreitsehule. zon
der partituur, en hij dirigeerde zoals ge
woonlijk met gesloten ogen. Het tempo
was nu geheel anders, somtijds bijna
razend snel. opzwepend en hartstochte
lijk. waardoor het dramatische karakter
van deze opera meer tot zijn recht
kwam.
De Haagse bloemenkoningin werd
gisteren op het stadhuis door bur
gemeester Kolfschoten geïnstal
leerd. Dr. Boerhaave en zijn leer
ling Linnaeus kwamen de koningin
na de installatie begroeten. - Van
Twee dirigenten en twee verschillen
de stijlen. De een is niet meer en over
de opvattingen van zijn opvolger wordt
nu reeds fel gediscussieerd. Dermota
heeft zijn plaats moeten afstaan aan
een Italiaan. Zangers komen en gaan
en ook dirigenten worden het slachtof
fer van de tijd, maar van blijvende
waarde is het onvergankelijke werk van
Prof. dr. Nico Greitemann
links naar rechts burgemeester mr.
H. A. Af. T. Kolfschoten, bloemen-
prinses Sietske Wybenga, bloemen
koningin Femma, bloemenprinses
Toos Hoitsema, dr. Boerhaave en
Linnaeus.
(Van onze Romeinse correspondent)
Medio juli heeft te Rome een vergadering plaats gevonden van de burge
meesters der Italiaanse steden waar opera-gezelschappen en symphonie-orkesten
bestaan om de aandacht te vestigen op de steeds ernstiger crisis die het gehele
muziekleven in Italië bedreigt.
De toestand is zelfs ernstiger dan in
november 1956, toe voor het eerst op de
crisis werd gewezen, daar de regering
niets heeft gedaan om de orksten of
operatheaters te hulp te komen. De sub
sidie over het jaar 1956 is nog niet be
taald en alle gezelschappen hebben tegen
een rente van 8 tot 10% geld moeten
opnemen. Reeds in 1956 wees de bur
gemeester van Rome er de regering op
XXI
In hetzelfde vlak als de uitkering van
een stockdividend ligt de beschikbaar
stelling van een bonusaandeel. In beide
gevallen worden aandelen verstrekt zon
der betaling. Een stockdividend is een
uitkering uit 'nieuwe reserves (gemaakte
winst over het afgelopen jaar), een
bonus is een uitkering uit oude reser
ves. Het kan n.l. voorkomen dat een
vennootschap in de loop der jaren een
zodanige reserve heeft gevormd, dat er
een wanverhouding is ontstaan tussen
het uitstaande kapitaal en de gevormde
reserves. Wjj zagen reeds dat de aan
delenkoers mede gebaseérd is op het in
het bedrjjf aanwezige vermogen, waar
van de reserves een onderdeel uitmaken.
Hoge reserves zal men daarom steeds
terugvinden in de koers van de aande
len der betrokken onderneming.
Nu kan deze koers zodanig oplopen,
dat het aandeel daardoor te log wordt
om intensief te kunnen worden verhan
deld. Brengt men nu een deel van de
reserves naar de kapitaalrekening
men blijft daarbij immers aan de credit
zijde van de balans dan kan aan
aandeelhouders een gratis aandeel wor
den uitgereikt, al naar gelang van het
bedrag, dat van de reserves wordt over
geboekt. Stel dat de reserves f2 miljoen
bedragen bij een kapitaal van f 1 mil
joen en men wil van de reserves f 1 mil
joen naar het kapitaal overbrengen,
dan zal op elk oud aandeel een nieuw
aandeel van dezelfde nominale waarde
kunnen worden uitgereikt. Brengt men
f 500.000 over, dan kan een half aandeel
gratis worden beschikbaar gesteld, enz.
Een bonus wordt dus uitgereikt om
betere balansverhogingen te krijgen, om
de beurskoers aantrekkelijker te maken,
mede met het oog op nieuwe uitgiften,
maar ook wel om aandeelhouders eens
een extraatje te bezorgen (Koninklijke
bijv.), hoewel een bonus theoretisch
geen extraatje is en men er bovendien
belasting van moet betalen. De fiscus
stelt zich n.l. op het (betwiste) stand
punt dat een bonus uitkering van vroe
ger gemaakte winst is, weliswaar bij de
reserve gevoegd, maar dan toch winst.
Hij belast deze naar de nominale waar
de, evenals bij het stockdividend en laat
de meerwaarde vrij. De wet op de her
kapitalisatie, die sinds 1951 gold, werd
buiten werking gesteld, maar sraks
vermoedelijk weer, zij het in gewijzigde
vorm zal terugkeren, bepaalt echter dat
van de nominale waarde der bonusaan
delen maximaal 20 belasting kan
worden geheven. Door een extra-uitke
ring in contanten mogen de vennoot
schappen de aandeelhouders daarin te
gemoetkomen.
Om misbruik van de wet op de her- j
kapitalisatie te voorkomen (in het ver-
leden gebruikte men deze wet wel om
stockdividenden tegen gereduceerd be-1
lastingtarief te verstrekken) is in het
nieuwe wetsontwerp bepaald dat de
bonus minstens 25 van het kapitaal
moet bedragen. De minister heeft ove
rigens toegegeven dat de mogelijkheid
tot herkapitalisatie allereerst is her
opend om fiscale claims, die anders voor
onbepaalde tijd zouden sluimeren, tot
leven te wekken
Theoretisch ontstaat voor aandeel
houders dus eerder een nadeel dan een
voordeel, omdat zij belasting moeten
betalen over de nieuwe aandelen, die
tezamen met de oude na de uitreiking
van de bonus eenzelfde waarde hebben
als de oude aandelen voor de uitreiking
van de bonus. Theoretisch zal een aan
deel van f 1000. dat zeg 400 pet. noteert.
i aandeel
Kraanmachinisten bij
de Lloyd ontslagen
Zij weigerden onder hun baas
verder te werken
(Van onze correspondent)
Een conflict tussen tien kraanmachi
nisten, in dienst bij de Kon. Rotter-
damsche Lloyd, en hun baas heeft
geleid tot ontslag van de eerstgenoem-
den. Zij weigerden namelijk aan het
werk te gaan als de baas onder wie
zij werken niet onmiddellijk zou wor
den ontslagen.
De tien kraanmachinisten stelden
maandag de eis. dat hun baas zou wor
den ontslagen. Geschiedde dit niet dan
0_- zouden zij niet aan het werk gaan. De
vallen dus toch als een extraatje wor-1 directie van de Lloyd reageerde op deze
ving plaats gevonden. Twee nieuwe aan
delen van f1000 k 200 pet. hebben de
zelfde waarde als een oud aandeel k 400
pet. In theorie zal ook een halvering
van het dividend moeten plaats vinden,
want 10 pet. over f2000 is hetzelfde als
20 pet. over f 1000 en de winst wordt
door uitreiking van bonusaandelen im
mers niet groter. Maar in de praktijk
ziet men bij een vennootschap, die
ruime winsten maakt, dat het dividend
op het vroegere percentage wordt ge
handhaafd, of zo niet, dan toch niet
overeenkomstig het vergrote kapitaal
wordt verlaagd. In dat geval blijft de
koers ook boven de theoretische waarde.
In zoverre mag een bonus in vele ge-
den beschouwd.
In Amerika liggen deze zaken gemak
kelijker. Een „split-up", zoals men dat
eis met te verklaren, dat zü de zaak
eerst wilde onderzoeken en de juridische
aspecten van de eis wilde bestuderen. Zij
verwachtte dat, in afwachting van dit
noemt, is steeds belastingvrij, maar deonderzoek, de machinisten het werk
Nederlandse fiscus onderzoek naarstig- j normaal zouden voortzetten. Gisteren
j aard deze splitsing is en deelden de kraanmachinisten echter
belast de Nederlandse houders vrolijk
als hij daartoe aanleiding ziet. Zo kan
een „split-up" van Amerikaanse fond
sen voor Nederlandse houders een we
zenlijk nadeel betekenen.
Wij willen hier nog even noemen de
dividenduitkering in de vorm van con
tanten of aandelen uit de agio-reserve.
Agio-reserve ontstaat als een vennoot
schap aandelen boven pari uitgeeft, zeg
tegen 150 pet. Zij boekt dan van de op
brengst 100 pet. op de kapitaalrekening
als aandelenkapitaal en 50 pet. op de
agio-reserverekening. Dit is dus geen
winst, maar gestort kapitaal. Tot voor
kort mocht men uitkeringen ten laste
van de agio-reserve doen, die, in welke
vorm ook, belastingvrij waren. De prak
tijk werd soms dat men een deel van
het dividend uitkeerde ten laste van de
agio-reserve, maar tegelijkertijd een
overeenkomstig bedrag aan de gewone
reserve toevoegde, waardoor een divi
dend werd verkregen, dat belastingvrij
was. Onlangs is echter bepaald dat uit
keringen ten laste van de agio-reserve
alleen belastingvrij zijn, als deze in aan
delen geschiedt; uitkeringen in contan
ten ten laste van de agio-reserve wor
den normaal belast. Hiertegen is van
zelfsprekend heftig geprotesteerd, om
dat uitkeringen uit de agio-reserve in
principe kapitaalsuitkeringen zijn en dit
blijven, in welke vorm ze ook worden
uitgekeerd.
Al is het aan de andere kant weer
mede, dat zij het onmiddellijke ontslag
van hun baas verlangden en dat bij niet
inwilligen van deze eis het werk zou
worden neergelegd. Zulks is toen ge
schied. Op grond van het weigeren van
opgedragen werk zijn de tien kraan
machinisten daarop ontslagen. Gisteren
werkten aan de Lloydkade slechts twee
kranen. Het vertrek van het mailschip
Willem Ruys moreenmiddag wordt door
deze gebeurtenis echter niet vertraagd.
Het schip heeft bijna alle lading reeds
aan boord en de bagage van de passa
giers kan met de laadbomen en winches
van het schip aan boord worden ge
haald. Besprekingen tussen de directie
en de vakbonden over dit overigens ge
motiveerde ontslag zouden vandaag
worden voortgezet.
dat de subsidies onvoldoende waren voor
een normaal programma van vijf, zes
maanden. In de meeste theaters heeft
men met zekere beperkingen het werk
voortgezet, maar er zijn schulden ge
maakt en het personeel en de leveran
ciers zijn niet betaald. Verscheidene
theaters hebben reeds veel meer geleend
dan zij zullen ontvangen', wanneer de
subsidies over 1956/57 en 1957/58 bin
nenkomen.
Men voert bezuinigingen in over de
gehele linie, maar de subsidies volgens
de neiuwe regeling zijn beslist onvol
doende.
Het is ook niet mogelijk de theaters te
sluiten, daar het personeel dan recht
heeft op schadeloosstellingen (een
maand voor elk jaar dienstverband vol
gens de Italiaanse wet), waarmee min
stens drie jaar subsidie gemoeid zouden
zijn. Bovendien gaat het om hooggespe
cialiseerd personeel: zangers, leden van
het orkest en toneel-technici, die bro
deloos zouden worden en die later niet
te vervangen zouden blijken. Welke in
druk zou het voorts maken, indien in
het „muziekland Italië" alle opera-ge
bouwen gesloten moesten blijven en er
geen concerten meer werden gegeven.
En toch zal dit, als er geen verandering
komt, gebeuren. Voorlopig werkt het
personeel zonder betaling voort.
Een commissie is gevormd, bestaande
uit de burgemeester van Rome, Tupini,
de administratieve directeur van de
Romeinse Opera, Carbone en het Kamer
lid Chiaramello, om de regering volledig
van de toestand op de hoogte te bren
gen.
Als men weet, dat alleen de Romeinse
opera aan bijna 3000 personen werk ver
schaft, is het duidelijk dat het hier niet
alleen om een belangrijke artistieke
kwestie gaat, doch dat het vraagstifk
ook een sociale kant heeft.
verstaanbaar dat men het fiscale gevoel
van de minister van Financiën, vooral
in deze tijd nu de schatkist leeg is, ge
weld aandoet door gebruik te maken
van de zwakke plekken van deze rege
ling.
Op geen enkel gebied is men immers
vernuftiger!
(De vorige artikelen in deze reeks
verschenen in onze nummers van 18 en
19 januari, 11, 12 en 13 februari, 1, 9,
23 en 25 maart, 1, 5, 18 en 20 april. 18
mei, 7 en 12 juni, 8, 10, 13 en 27 juli).
De „vrede-makers" van de centrale
regering in Djakarta en de rebelse
plaatselijke leiders in Noord-Celebes
hebben, naar vandaag wordt bericht,
..wederzijdse overeenstemming" be
reikt over tenminste enkele kwesties.
De regeringsgroep van vier man
keerde maandag terug na twee weken
van besprekingen met luitenant-kolo
nel Ventje Soemoeal en andere
auteurs van een proclamatie, waarbij
het -kopra-rijke Noord-Celebes tot
"n autonome provincie werd ver
klaard.
lieden bepleitte clementie. Of de var. dezelfde nominale waarde als hei Het ministerie riep voor maandag
rechtbank dat zal willen tonen zal oude aandeel, tot 200 pet. dalen. Er is avond een bizondere zitting bijeen om
bljjken b(j de uitspraak op 14 augus- I immers op de balans niets wezenlijks een verslag van de reis aan te horen,
tus a.s. veranderd, er heeft alleen een verschui- I In een communiqué, na de bijeen
komst uitgegeven, zei de minister van
Voorlichting. Soebidjo. dat de regering
hoopte op een oplossing gebaseerd op
„wederzijds begrip".
Een radio-uitzending van Menado, de
hoofdstad van Noord-Celebes, zei ook,
dat de regering en de plaatselijke lei
ders „tot wederzijdse overeenstemming"
waren gekomen bij de oplossing van de
voornaamste kwesties. Maar van geen
van beide kanten is men met verdere
details gekomen.
Een van de voornaamste kwesties is
die van de handel.
Celebes en andere gebieden hebben er
zich over beklaagd, dat zij behoorlijk
aandeel kregen van de verkoop van hun
natuurlijke hulpbronnen.
Wij bieden u een onvergetelijke va
kantie, luidde de slagzin van een
reisbureau in Hamiburg. Veertig
Westduitsers schreven in voor dat
reisje. Toen zij bijeen waren op het
afgesproken punt van vertrek, kre
gen zij te horen, dat het reisbureau,
waaraan zjj de reissom vooruit had
den betaald, op de fles was gegaan.
Inderdaad, onvergetelijk.
Chinese boeren leveren niet
voldoende graan
Radio-Peking meldt, dat, volgens de
jongste statistieken van het Ministerie
van Voedselvoorziening, de regerings
organen van Rood-China voor de in
koop van land'bouwprodukten slechts de
helft van de voorgestelde hoeveelheid
produkten van de boeren hebben kun
nen aankopen. Het ministerie schrijft
de onvoldoende leveranties van graan
aan de staat toe aan „rampzalige over
stromingen", die de provincie Sjantoeng,
een der graanschuren van China, heb
ben verwoest, en aan het feit, dat tal
rijke boeren hun eigen belangen boven
die van de natie stellen.
Radio-Peking zegt, dat „doeltref
fende maatregelen" worden genomen
om aan het euvel van de onvoldoende
graanleveranties een einde te maken.
Pekingse dagbladen hebben gisteren
onthuld dat nog twee tegenrevolutio-
naire groepen" zyn ontdekt, waarmee in
twee weken tijds het totaal op zeven is
gekomen. Deze groepen opereerden in
Centraal-China, niet ver van Hanjang,
waar midden juni de middelbare scho
lieren onregelmatigheden hadden ver
oorzaakt. De groepen waren op militaire
leest geschoeid. De leidende „generaals"
hiervan waren van plan geweest de ge
wapende wachten bij het werk aan de
loop van de rivier de Jangtse bij King-
kiang aan te vallen en gevangenen uit
'n nabijgelegen kamp te bevrijden. Ook
een overval op de plaats Tsjen Kiang
om wapens van de politie in handen te
krygen stond op het programma. Zij
begonnen in oktober j.l. anti-communis
tische jeugdgroepen te vormen en
trachtten rekruten te werven voor sabo
tagedaden en om een guerilla in de
heuvels te beginnen.
