SPOEL OM die melkfles! ÏZ'SXZ-,
ONS MENU
BAL-MASQUE
De marine stond model
VAN DE WEEK
In tachtig dagen de wereld rond
door Hollywood prettig verfilmd
ZATERDAG 2 7 APRIL
WEKELIJKS BIJVOEGSEL
PAGINA 3
Spiegeltje, spiegeltje aan de wand
(Ingez. Med.-Adv.)
Herinneringen aan de kinderjaren
Parijs, april 1957
Of U nu een jongetje of een meisje was, een rakker of een
modelkind, indien U vandaag tot de volwassenen behoort, dan heeft
U zeker in die goede oude tijd voor de laatste oorlog, een matrozen
pak gehad. Zo'n marineblauw pak (of misschien wel een wit?) met
echte matrozenkraag, onstropbare stropdas, lange broek of plooirok
en, natuurlijk, de klassieke baret, zonder dewelke geen matroos
matroos is en geen matrozenpak compleet. Wie weet wat het lint op
die baret wel in gouden letters te zeggen had. Misschien vertelden al
die linten op al die baretten wel precies hetzelfde. Of misschien ook
niet. Overigens doet dat er weinig toe.
Indertijd was het machtig interessant dat er uiteraard iets op dat
lint stond, en vandaag zijn we toch vergeten wat er op stond. Mis
schien was het hele bestaan van dat complete matrozenpak U wel
ontschoten, als we het hier niet hadden opgehaald. U heeft tenslotte
andere dingen aan Uw hoofd gehad dan die glorie van Uw zes jaren.
En toen het eenmaal had afgedaan, ging het, tegelijk met de magische
bekroning waarmee het in Uw eerste schoolkindjaren behept was, de
vuilnisbak in. Het matrozenpak werd verleden tijd en vergeten, en
misschien was het wei voorgoed vergeten als matrozen niet waren
blijven bestaan en de marine niet aan donkerblauw en wit was
blijven vasthouden.
Had iemand U. toen U dertien was
en de leeftijd van de matrozenvaria te
boven, voorspeld dat U in uw leven
veel later, als U drie-en-twintig of
drie-en-dertig was nogmaals iets
van Jan Rap of zijn kapitein zou aan
trekken, dan had U die voorspeller
zeker voor niet helemaal- wijs aange
zien. Het ongelijk zou aan uw kant
zijn geweest, want als ge een vrouw
bent, die aan de mode mee doet. dan
leent ge. ook al hebt ge de jaren des
onderscheids dan ook lang en breed
bereikt, dit jaar opnieuw het nodige
uit Janmaat's zee-uitzet en uit de
garderobe van de marine-officier. De
marine heeft dit jaar immers voor
Vrouw Mode model gestaan!
Denkt U nu niet dat er uit die
modelseance een kindermatrozenpak
voor volwassenen is ontstaan. Ten
slotte leven we in 1957 en de kunst is
ai sinds lang geëvolueerd. Het realisme
is nog slechts de vergeten stamvader
van veel modernere kunstrichtingen
zelfs in de mode die het nooit tot
een surrealisme kan brengen, en zich
dies tot een zeker impressionisme moet
bepalen. Maar zelfs een impressionis
tisch matrozenpak van nu is iets heel
anders dan het pak van onze kinder
jaren. Bovendien is er op modieus
matrozengebied oneindig meer variatie
dan toen. ook al omdat de schipper
van de binnenvaart en de piraat van
uitheemse zeeën als model niet wer
den vergeten. De schipperstrui, de
piratenbroek en de (rode) piraten-
hoofddoek kwamen evenzeer in onze
voorj aars- en zomermode terecht als
de metalen knopen en de ranggalons
van de kapitein, als kraag, bef en
stropdas van janmaat en als het
marineblauw en het wit van heel het
geüniformeerde zeevolk.
In alle modecentra is de zeekapitein
koning en de matroos kapitein. Parijs
en Amerika, Londen en Italië varen
alle in hetzelfde (marine)schuitje. Ze
brachten de korte, losse en niet wijde
blouse, geïnspireerd op het matrozen-
jak, die over de rok wordt gedragen
(model 1), ze brachten de matrozen
kraag en kragen die daar uit de verte
aan herinneren (figuren 1, 2 en 4), ze
diepten de bef op en lanceerden stre
pen (figuren 1, 2 en 5) en alle liepen ze
hard van stapel waar het marineblauw
en wit (met hier en daar wat rood)
betreft. En. waar niets een getrouwe
kopie is van het „model", kunt ge
ongeacht uw leeftijd meedoen aan die
moderne matrozenmode. of ge nu iets
van de marine wilt overhevelen naar
uw stadstoiletje of naar uw sporttenue
voor strand en waterkant. J. V.
(Bij de tekeningen):
1. Moderne voorjaairsdeux-pièces van
soepele, marineblauwe wollen stof. De
korte blouse wordt over de rok ge
dragen en heeft een brede kraag, die
plaats laat aan een wit en blauw ge
streepte bef. De rok is naar moderne
trant aan de voorkant in de taille even
ineengerimpeld.
2. Rechte, getailleerde japon van
marineblauw en wit gestreepte stof.
Het simpele model heeft korte mou
wen en een effen witte matrozenkraag
die met blauw is geboord.
3. Witte katoenen piratenbroek met
rode (geappliceerde) streep op de zij
naden. De streep vormt aan de boven
kant meteen een zakingang. Bij deze
pantalon een marineblauwe overhemd
blouse met vergulde knopen.
4. Een deux-pièces die even aan het
matrozenpak van onze kinderjaren
herimiert. De plooirok is van marine
blauwe wollen stof. de blouse is van
witte wol en werd gegarneerd met
marineblauwe applicaties op kraag en
mouwen.
5. Een vuurrode katoenen broek, een
blauw en wit gestreept jak en een
grote vuurrode stropdas.
Feestelijk en wat uitdagend lag de
vrolijk gekleurde uitnodiging voor het
kunstenaarsbal tussen de gewone post
in de brievenbus. Verbaasd had Titia
zich afgevraagd, wie het in zijn hoofd
had gehaald om Karei en haar een
dergelijke frivole uitnodiging te zen
den. Zy wist heel goed, dat zy bekend
stonden als een ietwat saai echtpaar,
dat angstig dicht de middelbare leef
tijd begon te naderen. Vrienden of
kennissen bezaten ze dan ook vrywel
niet, want Karei hield niet van „men
sen zien".
Misschien was het ding per abuis in
hun bus verzeild geraakt en voor de
buren bedoeld? Maar neen hoor
hun naam was duidelijk op het adres
vermeld. Ze begreep er niets van, tot
dat het haar te binnen schoot, dat ze
enige tijd geleden, op de trouwrecep-
tie van een van Karel's collega's, ken
nis hadden gemaakt met een opera
zanger. Ze herinnerde zich, dat Karei
met die kunstenaar in gesprek was
geraakt en dat hij hem toevallig een
paar zakelijke adviezen had kunnen
geven, waarvoor deze nogal dankbaar
was geweest. Het zou dan deze zanger
wel zijn, aan wie ze de uitnodiging, als
een soort tegenprestatie, te danken
hadden, besloot Titia bij zichzelf.
Heel de verdere dag was ze een
beetje in spanning gebleven, zich af
vragende, wat haar man er wel van
zou zeggen. Doch diens reactie had be
staan in een schouderophalen, waarna
hij de kaart met andere „onbelangrijke
drukwerken" in de prullenmand had ge
gooid. Het sprak immers vanzelf, dat
zij niet aan dergelijke onzin mee
deden, vond hij. Karei was geen
kwade, maar wel een zeer egocen
trische echtgenoot, die zichzelf voor
een volmaakt exemplaar van zijn soort
hield. En in de sleur van een jaren
lang eentonig huwelijksleven naast
deze man, had Titia zich wel zo aan
gepast, dat ook zij het eerst vanzelf
sprekend vond, dat zij niet zouden gaan.
De volgende dag echter, misschien
onder invloed van een meeslepende
tango, die juist door de radio werd
uitgezonden, dook opeens de gedachte
bij haar op, waaróm zou ik er eigen
lijk niet naar toe gaan? Omdat Karei
er niet van houdt? Maar hij houdt
immers nergens van! Omdat Karei
niet dansen kan? Maar ik kan 't im
mers welEr is toch eigenlijk geen
enkele reden, waarom ik altijd en al
tijd weer afstand moet doen van din
gen, waar ik wél van houd, alleen
omdat Karei er niét van houdt?
Plotseling voelde ze zich zó opstan
dig en tegelijk zo vol ondernemings
lust, dat ze besloot stilletjes, in haar
ééntje naar het bal-masqué te gaan.
Niemand behoefde er toch iets van te
weten?
Zelf maakte ze in 't geheim een
snoezig maskeradepakje. Een kabou
terkostuum in oranje en kastanje
bruin. Een grappige, lange puntmuts
stond zwierig op haar krullen. Een
nauwsluitend bruin jasje met een laag
uitgesneden hals, van bruin velours
chiffon, boven een korte wijde pof
broek van hetzelfde materiaal, een
paar ouderwetse, hooggehakte laarsjes
en dit alles kwistig versierd met grote
pompons van oranje-wol.
Het was voor haar zelf een verras
sing. toen ze zich in de spiegel weer
kaatst zag. Karei, als gewoonlijk ge
heel geabsorbeerd in eigen werk en
liefhebberyen. had niets van de span
ningen. waarin ze die dagen leefde,
gemerkt, maar nu moest er toch
jammer genoeg een leugentje aan te
pas komen, om de bewuste avond vry
Ons kort verhaal
door Janny Kint Couperus
te kunnen zijn. De verjaardag van een
familielid bracht daarvoor de oplos
sing, want zelfs naar verjaardagen
ging Karei nooit mee.
Vol verwachting, maar toch wat
nerveus, betrad Titia de vestibule van
het feestgebouw. Terwijl ze zich in de
garderobe van haar avondcape ontdeed,
woeien haar reeds vlagen muziek te
gemoet, telkens wanneer de grote
vleugeldeuren der zaal opengingen om
nieuwe gasten binnen te laten. Die
muziek nam het laatste restje gewe
tenswroeging weg en ze was vastbeslo
ten die éne avond met volle teugen te
genieten.
Op lichte voeten, zich vrij en veilig
voelend onder haar masker, kwam ze
de met guirlandes en bloemen versier
de zaal binnen. Ze constateerde met
blijdschap, dat haar verschijning, on
danks de concurrentie van de vele
kostbare maskeradepakken, toch de
aandacht trok. Nauwelijks had zij de
halve zaal doorgewandeld en genoten
van het licht, de bloemen en de aan
blik van al die vrolijke, bontgeklede
mensen, toen er iemand voor haar
boog.
Wil deze baardloze kabouter mij
een dans geven? vroeg hij.
Heel graag, heer troubadour! ant
woordde Titia vrolijk en ze dansten
samen weg. Ofschoon eerst wat on
wennig, kwam haar muzikaliteit haar
te hulp, zodat ze al spoedig niet meer
aan de passen en figuren hoefde te
denken en zij, evenals vroeger in haar
jongemeisjestijd, zich in volle overgave
aan de muziek kon laten gaan. Haar
partner was een ideale danseur en hij
bleek tevens een prettig mens te zijn.
Als vanzelfsprekend bleven ze na de
eerste dans bij elkaar. Er volgde een
tango, daarna een wals, een rumba, en
bij elke dans werd hun harmonie gro
ter. Niet alleen door de onvermijdelijke
bekoring van het ritmisch samengaan,
niet alleen door de feestelijke sfeer,
maar er was ook een sterk geestelijk
contact. In een pauze dronken ze sa
men een glas champagne, ze praatten
over muziek en literatuur en in alles
bleken ze elkaar wonderlijk goed te
begrijpen.
Het is alsof ik hem al jaren ken,
dacht Titia verwonderd. En alsof
ik hem eigenlijk beter ken dan mijn
eigen man.
Ze waren beiden gevoelig voor hu
mor, voor dezelfde soort humor, en
juist dat gaf haar dat speciale
„eigene" gevoel. Vrolijk als een jong
meisje, geestig en adrem als voor haar
huwelijk, straalde en flonkerde ze.
duidelijk genietend van het ogenblik.
De man aan haar zij, een overigens
nuchter vrouwenkenner, was verbaasd
en verrukt hier zo iets liefs en gees
tigs en tevens zo iets ongekunstelds
gevonden te hebben. Dit mocht niet
een voorbijgaande ontmoeting zijn, be
sloot hij. Dit was een vrouw om niet
weer los te laten.
En Titia vroeg zich op hetzelfde
ogenblik af. wat het toch zou zijn, dat
die man, die toch een volslagen vreem
de voor haar was, zo aantrekkelijk
maakte. Maarnuchter blyven,
hoor! gebood zij zichzelf. Niet verge
ten dat je veertig bent enge
trouwd. Zou het démasqué een grote
teleurstelling voor hem brengen? vroeg
ze zich echter tegelijkertijd af.
Waarom kijkt myn kabouter
plotseling zo ernstig? onderbrak hy
haar peinzen.
Kabouters hebben ook hun zor
gen, antwoordde ze lachend, want
ze denken over de dag van morgen.
O, maar dat is fout, zei hij half
ernstig, half schertsend, om geluk
kig te zijn, moeten we alleen maar
denken over: „nu", over „vandaag"!
Ze kreeg geen gelegenheid meer om
daarop te antwoorden, want de pau-
kenist uit het orkest begon juist met
forse slagen op een grote bronzen klok
het middernachtelijk uur aan te kon
digen.
Twaalf uurdémasqué
In de rumoerige pret van de alge
mene ontmaskering, ontdeden ook zy
zich van hun masker. Een beetje ont
roerd zagen ze elkaar daarna in de
ogen. Wat een aardig, eerlijk gezicht,
dacht Titia en hij vond haar nog
liever dan hij zich had voorgesteld.
Doch, zich met geweld tot de orde roe
pend, zei Titia opeens een beetje
bruusk: Zo, nu zeg ik dan maar
meteen vaarwel!
O nee, als je blieft geen vaar
wel! zei hij verschrikt. Tot ziens,
tot spoedig ziens! Is 't niet? vroeg hij
vleiend, het mag hiermee toch niet
eindigen? Toe, zeg maar waar en wan
neer ik je weer mag ontmoeten. Ik
kan je immers niet meer loslaten,
voegde hij er dringend aan toe.
Je vergeet, dat ik getrouwd ben,
troubadour!
Maar niet gelukkig getrouwd,
want dan was je hier niet alleen!
En toch kan het niet, stamel
de ze.
Waarom dan niet?
Ja waarom eigenlijk niet? dacht
ze opeens. Ze zou het Karei gewoon
kunnen zeggen, dat ze van iemand
was gaan houden. Zo'n erge schok zou
het niet voor hem zijn. Hy zou zich
hoogstens een beetje beledigd voelen
en haar in het begin een beetje mis
sen, zoals hy ook een prettig meubel
of een gemakkelijk kledingstuk zou
missen.
Waarom dan nu niet te nemen, waar
zy jarenlang half onbewust naar ver
langd had, naar vrijheid, bewondering,
geluk. Waarom dit geluk niet te grij
pen, nu het haar geboden werd?
Terwijl de man in spanning haar
stille strijd gadesloeg, vroeg hij nog
maals: Waarom niet?
Voor zij antwoordde, maakte er zich
uit het gewirwar van de feestende
mensen om hen heen een jong meisje
los, dat lachende op hen toekwam. Zij
legde even haar hand op zijn arm en
zei: Vader, vind je het niet reus
achtig gezellig hier? Amuseer je Je
goed?
Titia, die een kleur als vuur had ge
kregen, zag hoe hy eerst even ver
ward, toch dadelijk met een innig en
trots vaderlijk gebaar de arm om de
schouders van het meisje sloeg, terwijl
hij haar als zijn dochter aan Titia
voorstelde
Vader is hij, dacht Titia, En een
aardige vader bovendien. Maarhij
vertelde me niet, dat hy ook getrouwd
wasZe wist zich niet goed raad
met haar gevoelens. Vlug nam ze af
scheid, haalde haar cape uit de gar
derobe en besloot naar huis te lopen.
In de maanlichte nacht, gaande door
de prachtige lanen van het winterse
park, trachtte ze enige ordening te
brengen in de chaos van emoties, die
haar beroerde. En met een schok werd
ze zich bewust, dat ze bereid was ge
weest de veilige, maar oersaaie beslo
tenheid van het confortabele home,
naast haar even saaie echtgenoot, prijs
te geven, voor eenavontuur. Ze
was eerlijk genoeg om het zo te dur
ven noemen. Want iets anders dan een
avontuur kon die troubadour immers
niet op het oog hebben gehad, nu zij
wist, dat hij opzettelijk zyn getrouwd
zyn had verzwegen. En tóchen
tóchdacht ze hartstochtelijk. Toen
ze haar huis naderde, zag ze tot haar
verbazing, dat er nog licht brandde in
de huiskamer. Karei was dus blijkbaar
nog op. Dat was een misrekening,
want ze wist nu niet goed, hoe ze zich
ongemerkt van het maskeradepak zou
moeten ontdoen. Maar wat kan het
me ook eigenlijk schelen, dacht ze on
verschillig en verdrietig. Ik vertel hem
gewoon waar ik geweest ben. Zo heel
erg zal het hem gerust niet interes
seren.
Merkwaardig genoeg, deed Karei
haar zelf open. Ik hoorde je aan
komen. zei hij.
Je hoorde me aankomen? vroeg
Titia verbaasd. Dat is voor het eerst
in ons huwelijk, geloof ik. Je doet net,
eindigde ze spottend.
Ja, ik vind het zelf een beetje
gekmaar ik heb inderdaad op je
zitten wachtenen eigenlijk de hele
avond al, zei Karei wat verlegen
lachend. Het was hier zo néar in huis
zonder jou, dat ik niets heb uitge
voerd. Ik heb maar lopen ijsberen en
geluisterd naar Je voetstappen op het
grint.
Stom verbaasd keek Titia haar man
aan. Verbeeld je, de hele avond had hij
op haar gewacht en niet kunnen wer
ken! Het was „zo naar" in huis ge
weest zonder haar en dat terwijl zy
nog wel dacht, dat hy zyn pyp of stoel
eerder zou missen dan haarEn
opeens ontdekte ze in zyn gezicht de
trekken, waarom zy als jong meisje
van hem was gaan houden. De goe
dige, wat verlegen glimlach en vooral
zyn trouwe, trouwe ogen. Ogen die
op deze manier, met deze blik, nooit
naar een andere vrouw hadden geke
ken en die dat ook nooit zouden doen.
Zélfs nietop een bal masqué.
Wacht even, zei ze. Ik ga me
gauw even verkleden en dan drinken
we samen nog gezellig een kopje kof
fie. Ze haastte zich de trap op naai
de slaapkamer, waar ze zich van het
maskeradepak ontdeed. Terwyi ze het
in een bundeltje in een hoek van de
kast stopte, dacht ze: Straks zal ik
hem vertellen waar ik geweest ben en
wat ik van plan was. Misschien kun
nen we nu opnieuw en béter begin
nen, want.ik hoor toch immers by
hem?
Eieren zyn op het ogenblik goedkoper dan ze de laatste jaren ooit geweest
zijn en kunnen dan ook zowel by de warme maaltyd als bfj de lunch eens extra
ingeschakeld worden. Gekookt of gebakken is niet de enige vorm waarin men
eieren op kan dissen. Ze lenen zich ook uitstekend tot het bereiden van tal van
gezellig uitziende, heerlijk smakende gerechten, die zowel by de lunch, bij de
hoofdschotel, aan de warme maaltyd of als nagerecht gegeven kunnen worden.
Deze week vindt U een boerenomelet en als dessert een schuimomelet op het
weekmenu vermeld.
ZONDAG
MAANDAG
DINSDAG
WOENSDAG
DONDERDAG
VRIJDAG
ZATERDAG
Recept: Gevulde grapefruit.
2 grapefruits. 2 appelen, 1 sinaas
appel. 1 banaan, 1 eetlepel rozy-
nen.
De grapefruits doormidden snijden.
Het vruchtvlees eruit halen en met
een mesje het wit zoveel mogelijk
van de schil afhalen. De appelen, si
naasappel en banaan schillen en in
nette blokjes snijden. Het fijn ver
deelde grapefruitvlees er door doen en
met dit mengsel de grapefruithelften
vullen. Wat suiker erover strooien en
de oppervlakte met schyfjes banaan
en rozijntjes garneren.
Recept: Boerenomelet.
4 eieren. 4 lepels melk. 30 gr.
roomboter. 150 gr. gekookte of
verse groente, 1 uitje, 1 lepel fijn
gesneden peterselie, zout, peper.
De id in de roomboter fruiten, de
groenteresten en de kruiden er bij
doen en alles samen goed warm laten
worden. Over de groente de met melk
losgeklopte eieren (waaraan iets zout
en peper is toegevoegd) gieten en de
omelet laten stollen en lichtbruin la
ten worden. De omelet op een ver
warmde schotel overdoen. Wat ge
hakte peterselie erover strooien.
Grabbelton met
voedingsvrageii
Het Voorlichtingsbureau voor de
Voeding meldt:
Regelmatig bereiken het Voorlich
tingsbureau voor de Voeding vele vra
gen op voedingsgebied. We hebben er
enkele van de meest voorkomende voor
U uit gezocht. Misschien kunt U er uw
voordeel mee doen.
Het is niet nadelig voor het vitami
negehalte van citroen- of sinaasappel
sap als men er suiker of heet water
aan toevoegt. Ook grapefruit kan men
zonder bezwaar met suiker bestrooid
eten.
Het is beslist niet waar. dat men door
het drinken van citroensap mager zou
worden.
Het maakt geen verschil in voe
dingswaarde of men eieren, vis of vlees
gekookt dan wel gebakken opdient.
Het gebruik van kaas moet niet als
een luxe beschouwd worden. Kaas is
een van de weinige levensmiddelen,
die veel kalkzouten bevatten. „Iedere
dag wat kaas" is in ons zuivelland een
goede en goed uitvoerbare gewoonte.
De voedingswaarde vanmelkyoghurt
is vrywel gelyk aan die van melk. Zo
bevat melkyoghurt o.a. evenveel eiwit
ten en vetten als melk.
toost met sterrekers en radijs, biefstuk met bloemkool en
aardappelen, gevulde grapefruit.
bloemkoolsoep, boerenomelet, gebakken aardappelen, lofsla.
gehakt, spinazie, aardappelen, yoghurtvla,
stamppot rauwe andijvie, schuimomelet.
gebakken lever, appelmoes, ryst, havermoutpap,
rystcroquetten met kaas, sla, rauwgebakken aardappelen,
2 kleurenvla.
bami, fruit.
Taptemelk-yoghurt kan in voedings
waarde gelyk gesteld worden met kar
nemelk.
Koffiemelk is enigszins ingedikte
melk, waarvan de voedingswaarde
hoger is dan gewone melk.
Wat eiwitten, mineralen en vitamines
betreft, komt 1 dl. koffiemelk overeen
met ongeveer 2Mt dl. „niet-ingedikte
melk": De gesteriliseerde melk in fles
sen, die niet op het etiket aangeduid
is als „koffiemelk" of als „geconden
seerde melk", heeft geen hogere voe
dingswaarde dan los-verkochte of ge
pasteuriseerde flessenmelk.
Wie eieren inmaakt en niet over een
koele bewaarplaats beschikt, zorge er
by voorkeur voor, dat de vooraad vóór
de warme zomermaanden opgebruikt
kan zijn.
Aardappelen zijn in onze voeding
zeker niet alleen belangrijk als maag
vulling. Behalve lichaamsbrandstoffen
leveren zij een niet onaanzienlyke hoe
veelheid mineralen (o.a. yzerzouten),
vitamines (o.a. vitamine B en C) en
eiwitten.
In plaatsen waar 's ochtends een
goedkoop tarief geldt voor gas en/of
stroomlevering zyn vele huisvrouwen
gewoon, groenten, vlees, soep en/of toe
spijs in deze goedkope uren vast klaar
te maken en dan kort voor de maaltijd
voorzover nodig op te warmen.
Voor groenten is dit zeer nadelig, om
dat het vitaminegehalte op deze wyze
sterk achteruit gaat, en veel gas- of
stroombesparing geeft dit vooruit Ko
ken van de groenten niet.
Op gas en elektriciteit kan men beter
besparen door by het koken steeds de
warmtebron te temperen, zodra de
paninhoud kookt, door gebruik te ma
ken van stapelringen en door niet meer
water en melk voor thee of koffie op
te zetten dan werkelyk op een gegeven
ogenblik nodig is.
Voor haar die op gas- of elektriciteits
rekening wil besparen, zyn in het
vouwblad „Zuinig koken" belangryke
wenken vergaard. U kunt dit vouwblad
per briefkaart bestellen bij het Voor
lichtingsbureau voor de Voeding, Ko
ninginnegracht 42, Den Haag, waar
voor U op de adreszyde 12 cent extra
aan postzegels byplakt.
Wordt als groente een conserve ge
geten, byvoorbeeld diepvries- of blik-
groente, reken dan ook per persoon een
portie van 200 a 250 g. Een litersblik
of k 1 kg. pak groente is dus voor
3 a 4 personen voldoende.
Eten er meer personen van mee. dan
is het gewenst om behalve de conserve
een groentesla of een andere gekookte
groente op tafel te brengen.
Een warme maaltyd is zonder een
eiwitryk gerecht (vlees, vis, peulvruch
ten, kaas, ei of melkspys) en zonder
een flinke portie groente niet compleet.
Dit geldt dus ook voor een „gemakke
lijke maaltijd", zoals kerrieryst, maca
ronischotel, spaghetti met tomaten
saus. By dergelijke meelkost is een ge
recht van rauwe groente zeer smakelijk.
Uitstekende vertolking door Michael Todd
van het beroemde boek van Jules Verne
(Van onze correspondent
in Washington)
Soms kan één mens
voor miljoenen mede
mensen toch wel heel
veel doen. Aan hoeveel
miljoenen zal Michael
Todd in de komende ja
ren een feestelyke avond
bezorgen? Het zullen er
indrukwekkend veel zyn.
Michael Todd is de man,
die met zyn film,, In
tachtig dagen de wereld
rond" onlangs de prys
heeft gewonnen voor de
beste Amerikaanse film
van het jaar. Het win
nen van zulk een „aca
demy award" (oftewel
„Oscar") verschaft na-
tuurlyk prachtige publi
citeit voor een film. Van
daar dat er aan de uit
reiking van zulk een prys
soms heel wat gema
noeuvreer. om niet te
zeggen „gekuip", vooraf
kan gaan. Vaak zyn de
filmcritici het er aller
minst over eens of in
derdaad het beste film
werk bekroond is. Daal
de film-genres zeer uit
eenlopen. is onderlinge
vergelijking wel heel
moeilyk. maar men moet
een kniesoor zyn, wan
neer men de onderschei
ding van 1957 niet gunt
aan Todd's sublieme ver
filming van Jules Ver
ne's beroemde boek.
Wat een film! Of be
ter nog: wat een verto
ning, wat een „show"!
En ookwat leven we
toch op een heerlijke
wereld! Goed, men ziet
die wereld misschien wel
op haar best: in het
charmante tydperk van
1872 en vertegenwoor
digd door grote acteurs
zoals David Niven, Can-
tinflas (een ware ont
dekking, deze Mexicaan)
Sir John Gielgud, Fer-
nandel, Mariene Diet
rich enz. Bovendien ver
filmd met veel smaak en
met behulp van weerga
loze technische instru
menten. Waariyk een
groot geschenk aan jong
en oud, ryk en arm.
eenvoudig van geest of
hooggeleerd
Men zal zich uit zyn
jeugd het verhaal herin
neren Phileas Fogg (een
onberispelyke Engels
man) heeft een wedden
schap afgesloten, dat hij
in 80 dagen de wereld
om zal reizen. Hy (Da
vid Niven in de film) is
vergezeld van „Passe
partout". zyn bediende,
hier voortreffeiyk en met
aanstekeiyke levenslief
de gespeeld door de jonge
Mexicaan Cantinflas.
Onvergetelyk zijn de op
namen van het Franse
kastelengebied, gezien
van de ballon uit, waar
mede het tweetal de reis
begint. Geen paradys
kan mooier zyn. Maar er
zyn meer paradyzen op
deze wereld: het Spaan
se dorp byvoorbeeld waar
Cantinflas deelneemt
aan een stierengevecht
of de rivieren en bossen
van India
Zo even noemden wy
reeds namen van be
roemde spelers, die aan
deze film hebben meege
werkt Zy spelen meestal
maar een kleine rol (zij
het op een voortreffe-
lyke manier) en het is
een verrassing, wanneer
men ineens op de bok
van van een Frans ry-
tuigje Fernandel ont
dekt of in een kroegje
in San Francisco Mar
iene Dietrich. Betweters
kunnen zeggen, dat de
film te lang is. dat som
mige scènes te wydlopig
zyn behandeld, dat het
een gemakkelijk trucje
is om publiek te trek
ken. wanneer men een
film vult met een melk
weg van sterren
Nonsens: de film duurt
drie uur. maar men raakt
niet uitgekeken. En die
sterren passen voortref-
felyk in dit ryke. feeste
lyke beeld van een we
reld, die heerlijk is om
rond te reizen.
