VOLKSMENNER NASSER BRACHT
ZIJN LAND DOODSTEEK TOE
Belgische ex-minister
schreef zijn memoires
Geen inkomsten uit toerismekanaal en katoen
Binnenkort is de brandstof op
Egyptes wankele economie op instorten
De kip met (le gouden eieren geslacht
DINSDAG 4 DECEMBER 1956
(Van onze reisredacteur)
„No business", de schoenpoetser die verveeld in de zon voor het „Semiramis-
hotel aan de Nijl in Cairo zat, zei het gemelijk. En de bootsman van de
„Fellucca", een van de bekoorlijke boten met zeilen als vlinders, waarmee
toeristen tochtjes op de rivier plachten te maken, zei het hem even later na.
„No business" gromde hij en tikte met zijn duimnagel tegen zijn voortanden ln
dat veelbetekenende Arabische gebaar dat „mafish felloes" beduidt: „het geld
is op". De man klaagde dat nu slechts leger- en politie-officieren van zijn boot
gebruik te maken om's nachts hasjiesj te roken,'n misdrijf waarop het puriteinse
Nasser-regiem levenslange dwangarbeid heeft gesteld. „Daarom betalen die
officieren niet", zei de bootsman, „hun uitstapjes moet ik beschouwen als
vergunningsgeld". „No business", de misnoegde uitroep van schoenpoetser en
bootsman zal binnenkort de gehele Egyptische economie kenschetsen! Het mag
dan zijn, dat de Suezcrisis de Westeuropesche economie zwaar treft, die van
Egypte lijkt er de doodsteek door te hebben gekregen. En al is de Brits-Franse
actie er niet in geslaagd Nasser van zijn troon te stoten, de economische na
sleep ervan zou dat mogelijk alsnog kunnen bewerkstelligen. In ieder geval ligt
in de onafwendbare economische crisis, die Egypte totaal lam kan slaan de
sleutel voor de politieke toekomst besloten. En twee landen zitten op het vin-
ketouw: de Sovjet-Unie en de Verenigde Staten!
Assoean-project was
geen toversleutel
Hoe is Egyptes positie nu? Om haar
te begrijpen moet men ongeveer twee
jaar teruggaan. In februari 1955 schreef
ik. dat Nasser op de tweesprong stond.
De man. die ongetwijfeld met de beste
bedoelingen voor de sociaal-economische
ontwikkeling van zijn land de macht
had overgenomen, begon zich te realise
ren hoe moeilijk, hoe vrijwel onoplos
baar de economische problemen van zijn
land zijn. Het- gaat namelijk om het
volgende vraagstuk: hoe geeft men een
primitieve bevolking van 22 miljoen, die
dagelijks met duizend zielen groeit, die
woont op een smalle niet uit te breiden
streep groen land tussen woestijnen, te
weten de Nijlvallei en de delta, blijvend
werk en eten? De jonge, rechtlijnig
denkende officieren kwamen met de
toversleutel: de bouw van een hoge dam
bij Assoean. die landuitbreiding en ener
gie-voorziening in één klap zou leveren.
Het was een spectaculair maar onecono
misch plan en Nasser moet dat geleide
lijk duidelijk zijn geworden.
Geen maagvulling
Het zich vastbijten in dat plan
is in feite de eerste stap gebleken
op de gemakkelijke van de twee
wegendie voor Nasser open lagen.
Te ongeduldig en inmiddels te
machtsbegerig geworden om de
weg van de moeilijke economische
klauter partij te gaankoos hij die
van de demagogie: de Assoeandam,
de vijandschap jegens Israël, anti-
imperialisme. de Russische wapen
leverantiesde nationalisatie van
het Suezkanaal. Het appèl op de
emotie in plaats van de vulling van
de maag. De man die te zorgen had
voor een in bittere armoede leven
de bevolking, verhypothekeerde
Egyptes enige bron van inkomsten,
ae katoen, om Russische wapens te
kopen, die hij inmiddels wel kwijt
is, maar nóg steeds niet heeft afbe
taald! De man die alle belang had
bij grootscheepse buitenlandse in
vesteringen. nationaliseerde het
Suezkanaal en ontnam daarmee
iedere buitenlandse onderneming
de lust om ook nog maar één pias
ter in Egypte te steken.
De gevolgen van deze politiek
zijn voor Egypte rampzalig ge
weest; het land is in de laatste twee
jaar, ook vóór de Brits-Franse in
vasie, niet één stap vooruitgeko
men, vermoedelijk zelfs hard ach-
teruitgeboerd. De „waardigheid en
souvereniteit" van Egypte, waar
mee het regiem voortdurend
schermt, zijn misschien gehand
haafd, maar de waardigheid en de
soevereiniteit van de magen der in
honger, ziekte en algemene achter
lijkheid levende Egyptenaren zijn
in de knel gebleven
Vijf factoren
De nieuwe factoren, die deze moeilijke
situatie onmogelijk gaan maken, zijn
nu:
a. de Egyptische katoenexport: 85
procent van 's lands export heeft een
zware duw gehad omdat de havens ge
durende het verkoopseizoen tijdelijk ge
sloten zijn geweest door de oorlogshan
delingen;
b. de verhoopte inkomsten uit het
Suezkanaal blijven uit;
c. het toerisme is dood;
d. hoewel midden in het olierijke Mid
den-Oosten gelegen, gaat Egypte regel
recht op nijpende brandstofnood af. Het
land heeft nog voor enkele weken voor
raad. maar de regering durft uit
propagandistische overwegingen geen
enkele vorm van rantsoenering in te
Poolse gevangenen worden
gemarteld, zeggen advocaten
De vereniging van Poolse advocaten
heeft er zich over beklaagd, dat het
eerherstel van de rechters, die in het
verleden van hun functie zijn ontheven,
te traag verloopt. Ook hebben de advo
caten geëist, dat er krachtige maatre
gelen worden genomen om het gevan
geniswezen te reorganiseren. Een on
langs gedaan onderzoek heeft aange
toond, dat de gevangenen in vele geval
len worden gemarteld.
voeren. Het heef- vooralsnog geen mo
gelijkheid om ..n te nodige tanker
tonnage te komen. En daar het geen
steenkool heeft en dus uitsluitend op
olie is aangewezen, wijst alles er op,
dat alle energie bedrijven en de indus
trie straks stil zullen gaan liggen;
e. het belangrijkste punt op lange
termijn: het onder beheer stellen, lees
overnemen van de. Joodse. Franse en
Britse bedrijven. Hoewel de Egyptenaren
menen, dat dit een uiterst siimme zet
is geweest zij koesteren de hoop er
10 miljard gulden uit te zullen slepen!
is dit natuurlijk het slachten van de
kip die gouden eieren legde. Het leeu-
wedeel van de Egyptische handel en
nijverheid was in Britse, Franse en
Joodse handen. Maar wat men overge
nomen heeft zijn banksaldi, gebouwen
en inventarissen en niet het levende
merg van deze bedrijven en firma's.
Men kan nog zoveel jonge ambitieuze
officieren aan het hoofd van deze be
drijven stellen, de verloren bekwaam
heid. goodwill en handel zijn onver
vangbaar. Het is alsof de Egyptenaren
een bord met Zeeuwse imperialen heb
ben zien staan, de oesters hebben weg
gegooid en verheugd met de schelpen
huiswaarts zijn gesneld.
Gevaarlijk driehoeksspel
Dit in het kort zijn de redenen waar
om de Egyptische economie straks zo
plat ais een dubbeltje zal zijn en de
Egyptenaren zullen dat onvermijdelijk
in hun portemonnaie en in hun magen
gaan voelen. Het is aannemelijk, dat
Nasser dit weet en dat hij ook beseft,
dat dit hem binnenlands-politiek kan
opbreken. Hij heeft vijanden in het
leger en er kunnen nieuwe Nassers op
staan. Hij zal dus zeker binnenkort gaan
aankloppen om buitenlandse steun. Er
zijn slechts twee mogelijkheden die hem
die steun kunnen geven: Amerika en
Rusland. Zeker zal hij opnieuw probe
ren die twee tegen elkaar uit te spelen.
De nog onvoorspelbare uitslag van het
driehoekspel zal zonder enige twijfel
beslissend zijn voor de toekomst van
het gehele Midden-Oosten, dat weder
om brandpunt van het gehele wereld
conflict is gebleken en dat voorlopig zal
blijven ook. Ons aller toekomst is met
die partij poker gemoeid!
Delfts voorbeeld doet goed volgen
Vele kostbare kunstwerken zijn
nu in Miinehen bijeengebracht
Prinsenhof had een diepe indruk gemaakt
op kringen van de Dnitse kunsthandelaren
(Van onze correspondent in West-Duitsland)
De stad München die bijna 1 miljoen inwoners telt, is in de voetstappen van
Delft getreden. Hier wordt voor de eerste keer in Duitsland een kunst
en antiquiteitenjaarbeurs gehouden, die zojuist in het „Haus der Kunst", Mün-
chens voornaamste tentoonstellingsgebouw, in tegenwoordigheid van tal van
autoriteiten werd geopend. De Bond van Duitse Kunst- Antiquiteitenhandel
heeft deze beurs georganiseerd en de F«erse minister-president dr. Wilhelm
Högner. is er beschermheer van geworden. Men vertelde ons bij de opening
dat de tentoonstellingen die geregeld ln de Prinsenhof in Delft worden gehouden
zulk een diepe indruk op de kringen van de Duitse kunst- en antiquiteiten
handelaars hadden gemaakt, dat men daarop als volgt was gaan redeneren:
„Wat men in Nederland kan, kunnen we hier ook". Delft is dus het oorspron
kelijke voorbeeld geweest. Men had overigens ook al geconstateerd, dat derge
lijke shows in Parijs en Londen eveneens met een enorm succes waren be
kroond. Men dient in onze tijd wel degelijk met de omstandigheid rekening te
houden dat mensen en dus ook liefhebbers van kunst en antiquiteiten, zowel
in Duitsland als daarbuiten, over het algemeen niet veel meer gelegenheid
hebben nu eens hier en dan weer eens daar zelf op jacht te gaan. En men wil
de buitenwereld niet zonder trots laten zien dat West-Duitsland op het gebied
van kunst en antiquiteiten al weer een belangrijke plaats in de wereld is gaan
innemen.
Ontsporing bij de
Rijkspostspaarbank
Bij de Rijkspostspaarbank werd in
November 1956 ingelegd f. 42.9 miljoen
en terugbetaald f. 62,4 miljoen, hetgeen
een spaarverschil opleverde van f. 19,5
miljoen (vorige maand f. 3,9 miljoen
en in november vorig jaar f. 21,8
miljoen).
In 1956 is tot dusver bij de RPS. ge
spaard f. 173.3 miljoen tegen f- 133,5
miljoen in hetzelfde tijdvak van 1955.
Het saldo-tegoed per ultimo novem
ber '56 bedraagt f. 1870 miljoen (vorige
maand f. 1890 miljoen en ulto november
vorig jaar f. 1636 miljoen).
Postverkeer met Hongarije
binnenkort weer mogelijk
De Stichting Hulpactie voor Hongarije
te Amsterdam, die sedert 1946 een druk
brief- en pakettenverkeer met Honga
rije pleegde te onderhouden, deelt mede
gisteren voor de eerste maal sinds 23 ok
tober weer briefpost uit Hongarije te
hebben ontvangen. Deze post bestond
uit zes gewone en vijf aangetekende
brieven, afkomstig uit Boedapest en uit
andere plaatsen, o.a. Pees en Györ. De
meeste brieven waren reeds op 25 ok
tober gescsihreven. Het hoofdbestuur van
de PTT deelde desgevraagd mede dat
verzending van briefpost naar Hongarije
nog niet is opengesteld dodh dit wel
ieder ogenblik kan verwacht worden.
Vice-admiraal H. Bos:
Commandant
Atlantische Zeemacht
In Fontainebleau, 60 kilometer ten
zuiden van Parijs, waar het NATO-
opperbevel van de Centrale Europese
strijdkrachten is gevestigd, heeft gis
teren de Nederlandse vice-admiraal
H. Bos het commando over de Atlan
tische Zeemacht van de Franse admi
raal Sala overgenomen. Vice-admiraal
Bos werd tevoren door de Franse ge
neraal Vally, de opvolger van maar
schalk Juin, verwelkomd, terwijl de
militaire ceremonie verder door ver
scheidene andere hoge Nederlandse,
Franse. Britse, Amerikaanse en Duitse
officieren en troepeneenheden werd
bijgewoond.
De militaire loopbaan van vice-admi
raal Bos, die gisteren een hoogtepunt
bereikte, is in 1927 begonnen, waarna hij
het in ons land tot chef personeel van de
Nederlandse Marine heeft gebracht.
Op zijn nieuwe post zal onze landge
noot in de toekomst een der onmiddel
lijke medewerkers worden van de jonge
Amerikaanse generaal Norstad, die kort
geleden generaal Grünther als Atlan
tisch opperbevelhebber in Europa heeft
opgevolgd.
Na langdurige
handicap
Bijzonder lange tijd immers was men
hier gehandicapt. Toen de nazi's in 1933
aan het bewind waren gekomen, was
het voor tal van handelaren bijna óf
helemaal onmogelijk geworden nog naar
het buitenland te gaan. Tijdens de oor
logsjaren was dat voor velen nog moei
lijker geworden, maar niet voor alle
maal, want daarvan kan men in Neder
land, dat zo zeer onder de Duitse
bezetting te lijden heeft gehad, heus wel
een woordje meespreken. Na de oorlog
konden banden, die vroeger hadden
bestaan niet zo maar één. twee, drie.
alsof er geen vuiltje aan de lucht was
geweest, opnieuw worden aangeknoopt.
En evenmin konden nieuwe relaties
worden gevonden, daar zorgden de
Westelijke bezettingsmogendheden in de
eerste jaren nog wel voor.
Weer terug
Vlak na de oorlog zijn veel kostbare
kunstschatten uit Duitsland naar andere
landen, o.a. op grote schaal naar Ameri
ka. verdwenen. Maar nu doet zich in de
laatste tijd het eigenaardige verschijn
sel voor. dat deze voor een deel weer
naar Duitsland zijn teruggekeerd. Deze
eerste jaarbeurs spreidt zulk een over
vloed van de kostbaarste schatten ten
toon, dat een der heren van het organi
satie-comité ons moest bekennen, dat
hij er zelf werkelijk verbaasd van had
gestaan. We zagen hier o.a. een juweel
van Jan van Goyen, een landweggetje
met bomen en mensen vlak bij een
rivier, een werk dat ook al weer door
helderheid van kleur bijzonder opvalt.
Een prachtig stilleven van de 17e
eeuwse Nederlandse schilder Abraham
van Beyeren, een levendig en bont
schilderij van Maarten van Kleve, die
men op het eerste gezicht voor een
Boeren-Bruegel zou houden, een bij
zonder fraaie Madonna met Kind en
Johannes van de Florentijnse schilder
Andrea del Sasto uit het begin van de
zestiende eeuw, een vrouwenportret van
zijn Duitse tijdgenoot Lucas Granach,
een schitterende Hans Duerer, een
David Tenier, een Adriaan van Ostade.
Er hangt een schilderij van de Duitse
schilder Franz von Lenbach. dat in 1874
nog tijdens diens leven, voor tien dui
zend dollar naar Amerika was gegaan
en dat nu weer in het land van zijn
oorsprong is teruggekeerd. Daartussen
hangen veel werken van latere meesters
zoals Toulouse-Lautrec. Daubigby. Cour
bet, James Erser. Max Liebermann, de
moderne utrillo en een groot aantal
anderen.
Ook meubelen
We zagen ook prachtige oude meube
len. die eeuwenlang in kloosters en
kastelen hebben gepronkt, beeldhouw
werk. kostbare tapijten en gobelins en
een overvloed van fraaie gouden en
zilveren voorwerpen van hoge waarde,
verder van tin. glas en porselein. Deze
beurs is niet alleen voor miljonairs be
stemd, ook zij die niet in staat zijn
zulke hoge bedragen uit te geven kun
nen hier wel wat van hun gading vin
den. We zagen o.a. een hele hoek vol-
gestapeld met oude Delftse tegels.
Eén en veertig firma's uit heel West-
Duitsland en ook uit West-Berlijn ne
men aan deze beurs deel, maar die uit
München hebben de overhand. Om de
41 stands werd geloot, om te voorkomen
dat iemand zich er achteraf over zou
beklagen, dat men hem opzettelijk op
een niet onmiddellijk in het oog val
lende plaats had neergezet. De beurs,
waarvan het nu al vaststaat, dat zft veel
bezoekers uit het buitenland en zeker
ook uit Nederland zal trekken, blijft tot
6 december geopend.
Vrijwilligsters van het Rode
Kruis zijn in Parijs dag en nacht
ln de weer om pakken klaar te ma
ken voor de vluchtelingenkampen in
Oostenrijk. In het Gare d'Orsay is touwtjes om de hals. die gebruik.'
een centrale pakdienst ingericht om
de gaven uit het gehele land te ver
werken. De meisjes dragen bossen
worden
pakken.
de stuiting van de
Staatsfinancier
Functie van minister van Financiën is
ondankbaarste, die men zich denken kan
(Van onze Brusselse correspondent)
De heer Albert Edouard Janssen, de Belgische oud-minister van Fi
nanciën. heeft in een kleine kring herinneringen opgehaald uit zijn lange
carrière van financier. Hij ivas voor de eerste wereldoorlog
secretaris van de directie van de Nationale Bank van België en zeer jong
hoogleraar aan de Universiteit van Leuven.
Hoe gelukkig die tijd rond 1900 was. blijkt bijvoorbeeld uit het feit.
dat de toenmalige minister-president van België. Beernaert. niet eens
wist wat inflatie n»as. Het was een zeer conservatief man. wat niet be
tekent dat hij reactionair was. Zo had hij beslist, aldus vertelde de heer
Janssen olijk, dat de zes ministers van zijn regering voor hun diners
maar één eetservies zouden gebruiken.
Vele dreigbrieven
Op die manier was hij er zeker van
dat de regering slechts één diner per
dag gaf. Het eetservies, werd met paard
en wagen van de ene naar de andere
minister vervoerd.... maar in die
zelfde periode liet hij in het parlement
een wet goedkeuren waarbij 30 mil
joen goudfranken werden besteed voor
de aanleg van een spoorweg in de Bel
gische Kongo.
Rond de jaren 1900 zagen vele Belgi
sche burgers helemaal niets in de
Kongo. Zij investeerden toen drie mil
jard goudifranken in de opkomende Rus
sische industrie en de kolenmijnen van
de Donetz zijn gedeeltelijk met Belgisch
kapitaal opgericht. Van dat geld zal de
Belgische aandeelhouder echter nooit
een cent terugzien. Het goudbezit van
de Nationle Bank van België is in tij
den van internationale beroering steeds
een vraagstuk en een bron van bekom
mernis geweest, aldus de heer Janssen.
Toen de oorlog van 1914 uitbrak werd
het goud in allerijl naar Antwerpen
vervoerd. Men achtte deze versterkte
stad onneembaar, maar toen de Duit
sers de Antwerpse forten met zwaar ge
schut begonnen te beschieten, werd het
Belgische goud, ca. 2.5 miljard frank, op
een sterke sleepboot geladen. Met de
Britse admiraliteit was overeengekomen
dat het schip door twee destroyers van
de Royal Navy in de Noordzee zou wor
den geëscorteerd.
Maar toen het schip in die ochtend
van augustus 1914 uit Antwerpen ver
trok, werd het ergens voor Vlissingen
door de mist vastgehouden. De En
gelse boten kwamen ook de volgende
dag niet opdagen en zo voer de Ant
werpse sleepboot alleen naar Tilbury.
Met een zucht van verlichting vernam
de regering dat de boot veilig was ge
arriveerd.
In New York
Tegenwoordig is het goud van de meeste
Europese landen, minstens voor drie
kwart, geborgen in de kelders van de
Federal" Reserve Bank te New York.
Daar liggen momenteel voor niet min
der dan 8 miljard dollar goudstaven van
ten minste 60 landen. Tussen de beide
wereldoorlogen deed deze goudkwestie
een deel van het Belgische en Neder
landse goud word toen in de kelders van
Bank of England te Londen bewaard
soms eens een parlementslid wakker
schieten. De vraag werd aan de rege
ring gesteld of het bewaren van het
goud m een bevriend, maar niet geal
lieerd land wel in overeenstemming te
brengen was met de neutraliteit.
Hongaarse tolken gevraagd
DOOR NEDERLANDSE BEDRIJVEN.
Het Nederlandse bedrijfsleven staat
voor de moeilüke taak de gevluchte
Hongaarse werknemers, die hier te
lande in het arbeidsproces worden in
geschakeld, binen de kortst mogelijke
tijd in de verschillende bedrijven in
te leiden. Hiervoor is onontbeerlijk dat
in elk van deze bedrijven een Hon
gaarse tolk aanwezig is.
De Hongaarse verenigingen in Neder
land zouden het op prijs stellen, indien
allen die zowel de Hongaarse als de Ne
derlandse taal maohtig zijn, en ook in
ander opzicht voor deze funotie geschikt
zijn, als tolk zouden willen optreden.
Naar het. zich laat aanzien zullen de
verschillende bedrijven bereid zijn de
werkzaamheden van de tolken finan
cieel te honoreren. Tevens zal van geval
tot geval al het mogelijke in het werk
worden gesteld om voor hen, die in een
bedrijf werkzaam zijn, een regeling te
treffen om te bereiken, dat noch de
werknemers, die zich voor deze werk
zaamheden ter beschikking wensen te
stellen, noch hun werkgevers hierdoor
enig financieel nadeel zullen ondervin
den.
Het contactadres voor het zich aan
melden als tolk in Nederlandse bedrij
ven is mevrouw K. StiefelhagenJa-
nicsek, van Gaesebekestraat 53 te
Voorburg.
Hongaren moeten kiezen
Het vertrek van de 155 leden van de
Hongaarse Olympische ploeg in verschil
lende groepen is bepaald op vrijdag 7
december. Vóór die dag moet ieder van
hen beslissen of hij terug wil keren
naar zijn land dan wel het politiek
asiel zal accepteren, dat door de Austra
lische regering is aangeboden. Het ge-
zelsohap telt 24 dames.
Volgens een van de atleten weten de
Hongaren zelf nog niet wat zij zullen
besluiten. Maar hij verwachtte wel dat
een deel van de ploeg in Australië zou
blijven, en dat een ander wellicht naar
de Ver. Staten zou vertrekken.
VERGADERING
NED. TOONKUNSTENAARSBOND.
De Ned. Toonkunstenaarsbond heeft
op zaterdag jl. in Amsterdam een bui
tengewone vergadering gehouden. Deze
vergadering, die door het bestuur ge
zien wordt als een laatste fase van een
consolidatieperiode, ontstaan door de
fusie tussen de Nederlandse organisatie
van musici en artiesten en de Ned.
Toonkunstenaarsbond in 1955, be\ikende
eveneens het begin van de werkzaam
heden der vakgroepen radio, symfonie-,
en amusementsmusici. waarin de
N.TJ3. thans is ingedeeld.
De heer J. Vroons werd tot voorzitter
gekozen: de heer K. v. d. Vaart tot
algemeen secretaris en de heer H. Mac
kenzie tot penningmeester.
De Nederlandse minister-president
Colijn antwoordde hierop dat men het
goud daar moest onderbrengen waar de
kans op het aankopen van voorraden
levensmiddelen en grondstoffen het
grootst was. En de heer Janssen, die toen
Belgisch minister van Financin was,
gaf dit antwoord van Colijn door aan
een Belgisch parlementslid, die dezelfde
vraag had gesteld. Het Belgische parle
mentslid repliceerde zeer onvriendelijk:
..De domste van uw studenten aan de
universiteit zou een dergelijk antwoord
niet hebben durven geven". Als minis
ter kreeg ik vrij dikwijls brieven die ein
digden met deze nauwelijks bedekte be
dreiging: .Mijnheer de minister, gij zult
in uw bed niet stervenIk leef ech
ter nog altijd, zo constateerde oud-mi
nister Janssen.
De functie van minister van Finan
ciën is de ondankbaarste die men zich
kan indenken. Een minister v. Finan
ciën staat alleen tegenover zyn col
lega's, die alleen maar denken aan
geld uitgeven. „Het zijn een soort kan
nibalen!" zeide hij. En de grootste
kwaliteit van de man van de schatkist
is: daar waar het moet „neen" te kun
nen zeggen. Toen minister Janssen in
april 1954 de regering verliet, over
handigden zijn collega's hem een
mooie oude prent met daarop de in-
scriptie „Sans rancune" en hun hand
tekening!
BEGROTING PROV. STATEN
ZUID-HOLLAND.
Verlaging grondbelasting?
In hun algemene beschouwingen over
de begroting voor 1957 van Provinciale
Staten van Zuid-Holland, hebben vele
leden voorgesteld de verhoging der op
centen op de grondbelasting van 50 op
60, die in 1946 werd ingevoerd weer
ongedaan te maken. Zij zijn van me-l
ning, dat nu de begroting ieder jaarj
een batig saldo vertoont (in 1952
f. 1.400.000; 1953 f. 860.000; 1954
f. 480.000; 1955 f. 1.003.000 en in 1956
f. 633.000) het tijdstip gekomen is dei
opcenten op gebouwd en ongebouwd
terug te brengen van 60 op 50. Vele
andere leden waren echter van mening,:
dat het inopportuun is, thans de belas-1
tinginkomsten van de provincie te ver-i
kleinen.
Prix-Goncourt voor
sch rij ver -dip] ornaat
(Van onze oorrespondent in Parijs)
De Prix Goncourt, die de belangrijkste
literaire onderscheiding is, die elk jaar
door de leden van het genootschap met
diezelfde naam aan hun traditionele!
lunch in het Parijse restaurant Drouot
wordt uitgeloofd, is gisteren toegekend
aan de 42-jarige schrijver-diplomaat,
Romain Gary voor zijn boek „Les Raei-
nes du ciel" (de wortels van de hemel)
Tegen de gewoonte in kon de prijs
winnaar, die onmiddellijk met f. 50
wordt beloond, doch op korte termijn op
een oplage mag rekenen, die hem zeker;
ten minste f. 10.000 op zal leveren, niet
persoonlijk aanwezig zijn om de hulde
van zijn collega's en de talrijke journa
listen in ontvangst te nemen.
Gary, die eigenlijk Romain Kacew
heet en van half-Russische afkomst is,;
vertegenwoordigt Frankrijk namelijk als
consul-generaal in San Francisco en
ofschoon zijn onderscheiding nu ruim;
een week bij voorbaat al wel vaststond,!
had hij toch maar liever niet op eigen
verantwoordelijkheid naar Parijs willen
overvliegen. Vermoedelijk zou hij van
daag in de Franse hoofdstad arriveren.
Een debutant, laat staan een onbe
kende, in de Franse litteraire wereld is!
Gary zeker niet. In 1945 verscheen zijn
boek „Education Européenne", dat ook|
in het Nederlands is vertaald en dat;
de jaarlijkse prijs der Franse critici
heeft gekregen, waarmede onlangs ook
Fran?oise Sagan voor haar best-seller
„Bonjour Tristesse" werd beloond.
Romain Gary, die zich in de oorlog
als geallieerde piloot bijzonder heeft
onderscheiden, stelt ook in zijn nieuwe;
boek een probleem van menselijke en
sociale aard aan de orde. Aan een
boeiende beschrijving over het leven
van olifanten en olifantenjagers ligt een
symbolische betekenis ten grondslag,
waarbij vooral de vraag over het morele
recht in de gemeenschap der mensen en
families der volkeren geweld te gebrui
ken om geschillen te beslissen, een es
sentiële rol blijkt te spelen.
Bij Amerikaanse proeven
leer hoge temperaturen
De Amerikaanse Marine heeft bekend!
gemaakt, dat bij laboratoriumproeven,
temperaturen van minstens twee miljoen!
graden Fahrenheit (ruim een miljoen!
graden Celsius) zijn bereikt.
In het afgelopen voorjaar hadden de
Russen bekendgemaakt, dat zij tempera
turen van „ongeveer een miljoen graden i
Celsius" hadden bereikt.
Amerikaanse technici zijn van oordeel,
dat de proeven er „eens toe zullen lei-1
den. dat men kernfusie (het proces dat
zich in de waterstofbom voltrekt) voori
vreedzame doeleinden kan gebruiken".
Het probleem is nog. materialen te vin
den voor de wanden van de reactors, die
tegen dergelijke hoge temperaturen be
stand zijn.
