„OPPAS"
SINTERKLAASVERHAAL
J. P. Heije's Sinterklaaslied is na
nog steeds populair
een eeuw
door ARAMIS
van Sint Nicolaas
in
van
„Zie de maan schijnt door de bomen"
genieten
Hij leerde de kinderen
van liet „heerlijk avondje"
D
15ste jaargang
Dinsdag 4 december 1956
no. 29003
N het onthouden van data zijn wij
bepaald geen uitblinkers, maar wij
weten positief, dat het op de avond
•an vrijdag, 2 december 1955. was. dat
nze Troetel, elegant de theepot bestu-
end. ons opgewekt vertelde: Zeg, ik
leb morgenmiddag een klusje voor je.
Wij schrokken.
Het was nog maar zó kort geleden dat
tij abusievelijk de motor van de was
machine geaard hadden met de an-
enne van onze benedenbuurman, dat
tij geneigd waren elke huishoudelijke
pdracht uit de weg gaan. Het enige
ereedschap. waarmee wij waarlijk goed
umien omgaan, is trouwens de blikope-
,er, en die beheerst onze Troetel zelf
ok geheel, reeds vanaf de dagen toen
aar bruidsboeket nog geurde.
Een klusje? herhaalden wij onbe-
aaglijk. Als je maar weet dat ik niet
réér aan de kapstok begin. Die muur
i de gang is nu eenmaal niet bestand
egen spijkers.
Wie praat er van de kapstok? vroeg
'roetel hautain. Die hangt nog best.
!ee. wees maar niet bang. Je hoeft niet
1 actie te komen met je twee linker-
anden. Ik heb alleen aan Jossie be-
lofd, dat je morgenmiddag bij haar
omt oppassen. Ze wil de stad in met
rits om Sinterklaasinkopen te doen en
snapt, dat ze niét drie kleine kinde-
»n onbeheerd in dat nieuwe vreemde
uis kan achterlaten.
Nu zijn wij van nature echt de be-
merdste niet, maar op dat ogenblik wa-
en wij toch wel even perplex. Wij am-
ieerden het baby-sitten bij Jossie en
rits in genen dele! Persoonlijk kenden
'ij ze eigenlijk niet eens goed, want
ossie mag dan vóór onze tijd een harts-
riendin van onze Troetel geweest zijn.
an een innig contact in de laatste
iren was geen sprake geweest. Zij
oonde trouwens met haar Frits in
indhoven maar nu had het grote
edrijf, waar hij werkzaam is, hem naar
msterdam overgeplaatst. Uit recente
lededelingen van onze Troetel wisten
ij. dat ze nog maar pas een fonkel-
ieuw huis betrokken hadden in een
in die tuinsteden ten westen van West.
e troetel had ons geestdriftig verteld,
at het enige wat daar de eerste dagen
lilloos werkte, de teefoon was. Wij
arfden er gewoon „sakkerloot" op te
iggen. dat ons de functie van baby-
tter was toebedacht in een urenlang
ilefoongesprek.
UISTER eens. zeiden wij, in een
poging tot verweer, zijn die men-
sen nou geschift? Waarom bellen
i de studenten-oppas-centrale niet op?
at doen wij toch ook als we een oppas
)dig hebben!
Onze Troetel keek ons medelijdend
ui. Malle jongen, sprak ze toen.
acht je dat je morgen een student
•eeg om op te passen? Doe niet zo
>m. Al die studenten zijn toch immers
•uk bezig met sinterklazen en zwarte
eten!
Nog afgezien van alles, zeiden wij:
Ik wou morgen zelf ook voor Sinter
aas de stad in.
Nou, dan kan toch, zei de Troetel
eed. De winkels zijn 's avonds ge
iend. En Frits en Jossie zijn om een
ir of half zes weer thuis. Nee, weet je
at 't 'm is? Ze hebben hier in Am-
erdam niemand. En daarom vind ik
it wij ze even moeten helpen.
Ja maar zeiden wij. moeten
dan zo nodig allebei tegelijk de stad
Kunnen ze niet omstebeurt, of zo?
Toen werd onze Troetel boos. Ja,
tor eens, sprak zij, d'r zijn dingen
andermans huwelijk, waarmee je je
et hebt te bemoeien. Maar je doet 't
ïl, hè? Je wilt mij toch geen gek fi-
lur laten slaan tegenover Jossie?
Nou ja, natuurlijk zijn wij gegaan. Op
terdag. 3 december 1955, te kwart over
'ee, betraden wij het nog nauwelijks
gebouwde huis van Jossie en Frits,
ïlijnstraat 421. Tuinstad Slotermeer,
nsterdam-West.
Waar ze het van doen. weten wij niet,
aar het was een héél huis.
Jossie. die ons binnenliet, verklaarde
:t enorm geschikt van ons te vinden
it wij gekomen waren.
Frits liet ons trots alle vertrekken
ïn. Ze waren al haast op orde al-
an in de echtelijke slaapkamer moest
stoffeerder nog gordijnen aanbren-
n en nog iets met de vloerbedekking
ien.
't Is best mogelijk dat hij vanmid-
ig nog komt. de stoffeerder, zei Jossie,
die mannen hebben het zo vreselijk
uk, dat ze zaterdagmiddags wel door
Jlen werken Nou. je laat 'm maar zijn
ng gaan. Dat is eigenlijk het enige,
it er komen kan als wij weg zijn.
En waar zijn de kinderen? vroegen
li.
Hier. sprak Frits, een deur open
atend. En Jossie riep jolig:
Jongens, hier is de oom van tante
entje, die op jullie komt passen,
omt eens handjes geven!
Drie paar ogen namen ons wantrou
wig op. Twee jongens van acht en vijf
jaar, en een meisje van vier.
Hè, magge wij nou niet mee? zei
de vijfjarige.
Geen sprake vgn! sprak Frits.
En denk er om dat je je gedraagt, want
anders schrijf ik zo een brief naar Sin
terklaas en dan krijg je niets!
Haha, Sinterklaas bestaat lekker
niet eens! riep de oudste.
Dat zal je gedacht wezen, spraken
wij pedagogisch, Ik zou maar oppas
sen als ik jou was.
Het joch wierp ons een verachtelijke
blik toe en hurkte weer bij zijn spoor
trein. Jossie sloot de deur van de kin
derkamer.
We zijn om een uur of half zes wel
weer thuis, zei ze toen. Enfin, je redt
het wel. hè? 't Is werkelijk erg lief van
jeToen viel de buitendeur achter
hen dicht.
Ze waren nauwelijks tien minuten
weg. toen er oorlog uitbrak in de kin
derkamer boven. Gealarmeerd er heen
gesneld, zagen wij dat Ernst, de oudste,
doende was zijn jongere broer Laurens
met het spiegelei van de stationschef
lichamelijk letsel toe te brengen. Jet-
teke. het kleine zusje, was bij deze ge
weldpleging op haar handje getrapt en
zat deswege erbarmelijk te schreien.
Jullie komen beneden spelen! be
valen wij. in de achterkamer. Dan
kan ik jullie in de gaten houden.
Want wij hadden ons in de voorka
mer met een boekje in een hoekje ge
nesteld.
Het speeltuig werd volgens onze or
ders naar beneden gebracht, en in de
achterkamer bedaarden de gemoederen.
TEGEN drie uur wij hadden ons
zelf juist een kop thee ingeschon
ken ging de bel. Wij begaven ons
naar de voordeur en stonden oog in oog
met twee mannen, die enkele grote pak
ken en een fikse gordijnroe torsten.
Jaja, u werd al verwacht, zeiden
wij. hen voorgaande, de trap op. En wij
leidden hen naar de slaapkamer.
Zo. sprak de oudste, een zwaar pak
op het bed gooiend. nou. U ziet ons
wel verschijnen als we zover zijn.
Wij lieten de mannen alleen en be
gaven ons weer naar ons hoekske. Vrede
heerste alomme. In de achterkamer
speelden zoet de kinderen, onder ons
toeziend oog.
..Hier zijn wij dansprak
de Sint.
Men zegt. dat het onverwachte beko
ring heeft, maar wij schrokken ons een
lichte rock-and-roll-beroerte. toen
tien minuten later hevig op de deur van
de achterkamer werd gebonsd. Met
een daalde er een regen van peper
noten neer op de kinderen, die als aan
de grond vastgenageld zaten Toen ze,
van de schrik bekomen, juichend en
schreeuwend door elkaar buitelden, ging
plechtig de deur open. Sinterklaas en
Zwarte Piet schreden de kamer binnen.
Bleek en met grote ogen keken de
kinderen de onverwachte bezoekers aan.
Zo, zo, lieve kinderen, hier zijn we
dan! sprak de Sint met een zware stem.
En zich tot ons wendend, ging hij voort:
Vader, zegt U maar waar ik zitten
moet.
Gaarne hadden wij daarop toepasse
lijk geantwoord: Op het dak! want
in de staf van de goedheiligman her
kenden wij zonder moeite de thans met
een krul versierde gordijnroe. Maar het
was duidelijk, dat het vreselijk misver
stand in dit stadium onwrikbaar zijn
beloop moest hebben, ten overstaan van
de drie bleke kindertjes, van wie de
kleine Jetteke al bezig was aan te pap
pen met de grijnzende zwarte Piet.'
Wel, Sint-Nicolaas, antwoordden
wij dus, gaat U maar gauw in deze
makkelijke stoel zitten. Wat een ver
rassing. dat U zomaar bij ons aankomt.
Dank U. vader, dank U. zei de Sint.
statig plaats nemend.
Maar ik ben de vader niet, zeiden
wij snel. Ik ben alleen maar een op
passende oom. Vader en moeder zijn de
stad in, nietwaar jongens?
O. nou dat mag 'm onze pret niet
drukken! zei de Sint. toch even ver
baasd. Jongens, nou wou ik wel eens
effe een fijn liedje horen! Vooruit: Zie
de maan schijnt door de bomen! Hij
zette zelf in.
- Dat hebben jullie mooi gedaan, zei
de Sint. toen het uit was.
En nou gaan we eens kijken of
Piet iets voor jullie heeft meegebracht.
Kom jij maar eens hier. kleine meid.
Hoe heet jij?
Jetteke. zei de peuter.
Als ik me niet vergis heeft Piet
voor jou een heel mooie pop bij zich.
zei de Sint. Nietwaar. Piet?
Ontsteld zagen wij hoe de kleine een
dure pop in de handjes kreeg geduwd,
met een chocoladeletter K.
Een J heb ik niet bij me, bromde
Piet, in het stapeltje letters zoekend.
D'r klopt geen bliksem van.
Dat mocht hij wel zeggen, want Ernst
kreeg vervolgens een paar schaatsen en
de chocoladeletter B, terwijl Laurens
verblijd werd met een hijskraan en de
letter A.
De kinderen ondergingen het alle
maal verbijsterd. Tenslotte gingen ze op
bevel van de Sint bij de schoorsteen
staan, om nog drie liedjes te zingen.
Want wij gaan nu weer verder, over de
daken! zei de goede Bisschop, dan
horen we jullie stemmetjes nog een
hele tijd. Dus jullie blijft zoet hier en
dan laat oom ons wel effe uit door het
dakraampie.
Terwijl de dunne stemmetjes hoog
opklonken, liepen wij achter Sint en
Piet aan de trap op. Ze verdwenen zon
der aarzelen in de slaapkamer.
'n Ogenblikkie. effe omklejen. zei
de Sint kuis. nog voor wij een woord
konden zeggen.
WIJ wachtten op de gang. Bene
den was het stil geworden.
Klaarblijkelijk waren de kinders
verdiept in het nieuwe speelgoed. In
de slaapkamer hoorden wij de kraan
van de wastafel lopen. Enkele minuten
later gingen wij naar binnen en ston
den tegenover de mannen, die wij zo
geheel ten onrechte voor stoffeerders
versleten hadden. Ze waren weer in
burger.
Ik ben bang. dat U zich heel erg
vergist hebt. zeiden wij U bent hier
helemaal niet besteld.
Wablief? zei de grootste. En U
hebt ons zelf opengedaan! U zei nog dat
we al verwacht werden! Nou geen geb-
belegijntjes. Hier heb U de kwitantie.
En hij duwde ons een papier in de
hand. Wij lazen:
Bez. St.-Nic. en Kn. compl.
str.goed
speelgoed, volgens afspr.
f. 10.—
f. 1.50
f. 12.25
f. 23.75
Links beneden stond het adres: F.
Conijnstraat 421, W.
Aha, zeiden wij, ziet U wel dat
U verkeerd bent. Hier staat F. Conijn
straat en dit is de Colijnstraat!
Verroest! verwonderde zich de
oudste der beide mannen. En, zich tot
zijn maat wendend, sprak hij met grote
nadruk: Stomme boerekarhengst!
Daarop richtte hij zich strijdlustig tot
ons en riep wrang: Welja, dat zegt
meneer nou pas! Hij laat ons eerst
helemaal afwerken. Hij laat ons eerst
uitdelen! En nou is 't ineens een ver
gissing!
Ja, wat dacht U. met die kinderen
erbij! zeiden wij boos. Kon ik toen
soms wat zeggen?
Dus wij zijn in de boot genomen
hè? wond de man zich op. Nou, ik
weet 't goed gemaakt. Of U betaalt
óf wij pakken ze de kinderen het spul
weer af. Dan mot je het zelf maar we
ten. daar! En hij ging demonstratief
op het bed zitten.
Nu mag men ons gerust een sul vin
den. maar wij waren ons diep bewust
van onze verantwoordelijkheid voor het
aan onze zorgen toevertrouwde kroost,
en bovendien waren de mannen met
z'n tweeën. Wij hebben dus betaald.
Uit onze eigen portefeuille.
Een beetje wazig hebben wij daarna
nog een uur bij de spelende kinderen
gezeten, tot wij eindelijk de sleutel in
het slot hoorden steken.
Pappa en Mamma! zei Laurens.
En alle drie renden ze hen tegemoet in
de gang.
-En hij ging demonstratief op
het bed zitten
Mamma, mamma, raai eens wie er
geweest zijn? Sinterklaas en Zwarte
Piet! En kijk eens wat we gekregen
hebben!
Zij oogstten ongeveinsde verbazing
bij him ouderpaar. Jossie en Frits zei
den. ons aankijkend: Nou zeg. die
Sinterklaas lijkt wel mal! Om jullie zó
te verwennen
Wij stapten maar meteen op. want
onze tijd drong. In de gang vroeg Jos
sie. die ons uitliet: Is de stoffeerder
nog geweest?
Nee, zeiden wij.
Nou, dan komt-ie zeker volgende
week. zei ze. Zeg. wat een énig idee
van je. die Sinterklaas! Maar je had
't niet mogen doen. Zulke schandelijke
cadeaus!
Och, zeiden wij groot, 'n aar
digheidje!
De Heilige niet zó Spaans als men denkt.
(Van onze correspondent)
Barcelona. De boot, met aan boord Sint Nicolaas en zqn knechten, ls wel
erg onopvallend weggeglipt uit een van de Spaanse havens, want hier is er ner
gens melding van gemaakt. Sterker nog: gaat men op onderzoek uit, dan blqkt
de hele Sint Nicolaas, zoals wfl hem kennen, volmaakt onbekend te zijn in Spanje, Sinterklaas bestaan,
wat niet zo heel verwonderlijk ls als men weet, dat de goed heilig man nooit in
Spanje heeft gewoond en ergens in Italië ligt begraven. Zelfs de Spaanse kinderen
kennen hem niet, hoewel toch ook zij dol zijn op het ontvangen van presentjes.
speelgoedindustrie. Daar wordt alles ge
maakt. vooral van metaal, en het kan
wel gebeuren, dat ook Nederlandse in
kopers over de ruwe bergwegen gaan om
in Ibi hun Sinterklaasbestellingen te
plaatsen. Het begon allemaal het eind
van de vorige eeuw, toen een arme blik
slager wat karretjes in elkaar prutste.
Op het ogenblik is het een industrie,
waar bijna vijfduizend inwoners van
het dorpje werken.
Onil is het centrum van de poppen-
industrie en ook daar wordt het hele
jaar gewerkt, ook voor het uitvoeren
van buitenlandse orders. Waaruit dan,
via deze omweg, blijken mag dat ergens
in Spanje toch nog de schatkamers van
Spanje kent Sint Nicolaas als een
heilige onder de vele. er zijn wat kerken
naar hem genoemd en daarmee houdt
het op. Sociologen hebben uitgezocht,
waarom men dan toch in Nederland
denkt, dat de grijze bisschop uit Spanje
zou komen, maar aan die verklaringen
houden de Spanjaarden niet vast, In
december beginnen zij te denken aan
hun eigen feest, dat van „Drie Konin
gen" dat voor hen dezelfde waarde heeft
als bij de Nederlandse kinderen Sinter
klaas.
Op 6 januari doen ..los tres reyes
magos" met grote optochten hun in
trede in de steden en op Mallorca is het
zelfs zo. dat ze aankomen per schip, om
de overeenkomsten dan een beetje door
te trekken. Aan de optocht te Barcelona
wordt veel werk besteed en ettelijke dui
zenden guldens zijn nodig om de praal
wagens in te richten.
De drie koningen, van wie de zwarte
Balthazar de meeste blikken tot zich
trekt, spelen dan helemaal de rollen
van Sinterklazen. Ze voeren bij hun
hofhouding wagens mee met speelgoed,
de kinderen schrijven hun briefjes, met
daarop hun hele verlanglijstje en voor
de rest dragen ze met overtuiging het
aureool van gulheid en liefde tot kin
deren.
Heeft men een Spanjaard eenmaal
uitgelegd, wat voor Nederland Sinter
klaas betekent en wat er allemaal aan
vastzit, dan zal hij overigens wel bewe
ren. dat Spanje van dat Nederlandse
feest niet helemaal los staat. Om te be
ginnen wordt hier wel speelgoed ge
maakt, dat de Nederlandse kinderen op
6 december kunnen vinden in hun
schoenen. Dat gebeurt in de dorpjes
Onil en Ibi. in dc bergen van Noord-
Alicante. Ibi is het centrum van de
HET LIED „Zie de maan schijnt door de bomen" hebben wij allen ge
zongencn we zingen het nog! Het is een volkslied geworden in de
ware zin des woords. Kan men zich een tijd voorstellen, waarin Sinter
klaas het moest doen zonder dit lied. waarmee zijn komst reeds vooraf
door draaiorgels cn fluitende schoolkinderen wordt aangekondigd
Toch is er zo'n tijd geweest.
De zoete en stoute kinderen op het schilderij van Jan Steen kenden
melodie noch woorden, die zo harmonisch in de sfeer van „heerijk
avondje" passen, en na hen zouden er nog twee eeuwen moeten verlo
pen aleer doctor Jan Piet er Heije onze nationale feestdag met dit lied
verrijkte. Zijn „Kinderliederen"die in 1844 en '45 in druk verschenen
en in 1861 tot één bundel werden verenigd zijn dus ongeveer een eeuw
oud. En na honderd jaren hebben ze nog niets aan populariteit ingeboet;
ja. ze zijn klassiek geworden als wel heel weinig voortbrengselen uit de
dichterlijke nalatenschap van onze voorvaderen.
Pieter Heije breidt zich, zodra wij ons
een ogenblik in deze figuur verdiepen,
over heel wat ruimer terrein uit en be
perkt zich niet tót zijn kinderliederen,
ofschoon ook deze een onverbrekelijk
deel uitmaken van heel zijn veelzijdig
levenswerk, dat gewijd was aan de ver
heffing van de mens in maatschappelijk
en persoonlijk opzicht.
ZIE de maan schijnt door de bo
men", „Piet Hein", „Daar zaten
zeven kikkertjes" en zovele an
dere leven niet alleen bij de jeugd, maar
eveneens bij de volwassenen. Het zijn
méér dan louter kinderliedjes; ze beho
ren bij het Nederlandse volk. ons volk
in al zijn geledingen. Is het voor onze
sectarische natie niet een merkwaar
dige uitzondering, dat zowel een radi
caal-vrijzinnige De Genestet. als een
goed-Roomse Alberdinck Thijm. deze
door een orthodox-protestants dichter
vervaardigde versjes om strijd hebben
geprezen?
Het is niets meer dan een blijk van
erkentelijkheid, bij de schepper van het
Sinterklaaslied in deze dagen van kin
dervreugde een ogenblik te verwijlen.
De erkentelijkheid jegens doctor Jan
P. Heye
merkend, zich toegelegd op verbete
ring van de openbare gezondheidstoe
standen. Als lid van de gemeenteraad
ijverde hij voor hervorming van de
verordeningen en wetten op dit ge
bied, o.a. door keuring van levensmid
delen. Onder de door hem gestichte
inrichtingen behoort de bekende ver
eniging voor ziekenverpleging met het
ziekenhuis aan dc Prinsengracht, te
Amsterdam.
Deze Amsterdamse volksjongen, die
het met ijzeren wil tot de studie der
medicijnen bracht, en die in zijn
proefschrift reeds de aandacht ves
tigde op de samenhang tussen een ge
zonde geest en een gezond lichaam,
heeft als praktiserend geneesheer in
de Amsterdamse volkswijken met
levensgevaar de cholera bestreden en,
hierbij het gebrek aan hygiëne be-
OCTOR HEIJE liet het niet bij de
elementaire gezondheidszorg. Ook
de culturele volksverheffing be
trok hij in zijn arbeid. Hij is een der
oprichters geweest van „De Gids" en
van „Het Nieuws van den dag", hij zat
in het hoofdbestuur van „Toonkunst",
de Ned Koraalvereniging", de ..Ver
eniging vuor Noord Nederlandse Mu
ziekgeschiedenis" en het „Nut". Hij
voerde op de Amsterdamse Nutsschool
een nieuwe methode van zangonder
wijs in.
In het zingen zag hij een doeltref
fend middel voor de beschaving. Maar
het ontbrak het Nederlandse volk aan
liederen, die populair en tevens zinrijk
zijn. Heije ging zelf aan het werk om
in deze leemte te voorzien. Zo ontston
den zijn „Volksgedichten" (I). waarin
hij in eenvoudige taal en begrijpelijke
beelden tot zedelijk standhouden in de
levensstrijd aanmaande. De beste toon
dichters in zijn dagen hebben deze lie
deren op muziek gezet. De namen van
Viotta. Verhulst.. Wilhelmus Smits, en
later die van Richard Hol en Heinze,
zullen met die van Jan Pieter Heije
verbonden blijven.
Tegelijkertijd zette de arbeidzame
dokter zich aan het kinderlied. En hier
bij openbaarde hij een uitstekend
psychologisch inzicht in het leven
van de jeugd. Wat reeds Van Al
phen was begonnen, bracht hij in ver
beterde vorm in toepassing: het kind
niet langer zien als een volwassene in
miniatuur, maar als een zelfstandig
wezen. Hij spreekt tot de jeugd in haar
eigen taal. En wat hij zegt, getuigt van
een hartelijk begrijpen van haar eerste
behoeften. Hij leert ze meeleven met de
natuur, laat ze ongedwongen plezier
hebben zonder te moraliseren, verlost
ze van „de leiband om de lenden", van
het „dwangbuis van de geest".
Het marsepein, dat zo rond deze dagen
bij kilo's in de Nederlandse huiskamers
wordt genuttigd, is volgens de Spanjaar
den ook afkomstig uit hun zonnige land.
Er zijn versies, volgens welke het een
uitvinding zou zijn van de bewoners van
Venetië, maar dergelijke beweringen
worden hier verontwaardigd verworpen.
De Moren, die het land vele eeuwen be
zet hebben gehouden, zouden de zoete
kunst van het marsepein maken naar
Spanje hebben overgebracht. In Toledo
echter, dat het centrum is van de
Spaanse marsepein-makerij, heeft men
een ander verhaal. Daar vertelt men,
dat de monniken van San Clemente de
pacht van de kloostergronden dikwijls
ontvingen in natura. vooral in de vorm
van amandelen. Een slimme monnik
zou toen een methode hebben bedacht
om de steeds voller wordende schuren
te ontlasten. Hij stampte de amandelen,
deed er suiker bij en bakte van dat
mengsel broden. Zo ontstond ook de
naam: „mazza" van stamper en ..pan"
van brood, samen ,.mazzapan",-dus mar
sepein.
In Toledo heeft men nog steeds de
vormen, waarin de amandelbroden wor
den geperst en enkele daarvan bevatten
fraaie afbeeldingen van heiligen. Eén
laat de geboorte zien van Jezus, met
daaronder heel vrijmoedig: „Voedzaam,
onschadelijk en zuiver".
Een miljoen kilo „mazzapan" wordt
in Toledo nog jaarlijks gemaakt, in alle
vormen en kleuren, maar meestal in de
vorm van palingen, naar de vroegere
bewoners van de Taag.
Als Spanje dus én speelgoed levert én
(misschien) verantwoordelijk is voor de
met marsepein van streek gegeten kin
dermagen. moge men het in Nederland
dan een beetje vergeven, dat Sinter
klaas niet zó Spaans is als men wel
dacht!
Vaccin tegen
kinderverlamming
BINNENKORT IMPORT
Het ligt in de bedoeling binnenkort
de belemmeringen uit dc weg te rui
men, die tot nu toe ingevolge de wet
op sera en vaccins de import van
vaccin tegen kinderverlamming on
mogelijk maakten. Bovendien heeft de
regering van deskundige zijde voor
stellen ontvangen om in Nederland
tot produktie van een vaccin over te
gaan.
Dit deelt minister Suurhoff mee in
zijn Memorie van Antwoord.
In Nederland kwamen vorig jaar
per 100.000 inwoners 4.48 gevallen van
kinderverlamming voor en dit jaar tot
en met de 38ste week 14.20. Voor België
waren de overeenkomstige getallen 11.07
en 6.62, voor Luxemburg 1.62 en 13.96,
voor Frankrijk 4.28 en 1.53, voor Zwit-
verland 18.65 en 11.65. voor Duitsland
5.76 en 3.27, voor Schotland 11.78 en
3.62, voor Ierland 2.67 en 6.25. voor
Engeland 16.47 en 5.43 en voor Dene
marken 1.60 en 0.34.
ZO kon hij ze leren genieten van het
„heerlijk avondje", kon hij ze doen
opkijken naar de maan. die hun
pret bescheen, kon hij oog hebben voor
de bonte harlekijn, en zich verplaatsen
In de spanningen wie de koek krijgt, wie
de gard.
Dokter Heije, die de stoot heeft ge
geven aan de bewegingen, waaraan
vooral ook onze kinderen zoveel meer
levensvreugde danken, is meer geweest
dan een zanger van populaire liedjes.
Het is de sociale, humane ondertoon,
welke uit heel zijn levensarbeid in deze
liedjes doorklinkt, die er hun eigenlijke
betekenis aan geeft.
H. G. CANNEGIETER.
I) Behalve de reeds genoemde beho
ren hiertoe om. ook: „O. schitterende
kleuren van Nederlands vlag". „Klein
Vogelijn op groenen tak". „Regtop van
lijf. regtop van ziel". „In 't groene dal.
in 't stille dal", „Een karretje op den
zandweg reed", „Ferme jongens, stoere
knapen". „Wie rusten wil in 't groene
woud", en „Tussen Keulen en Parijs. I zou het volwaardig lid van dit pact moe-
leit de weg naar Rome". 1 tenzijn.
Voorstel van Ollenhauer
Erich Ollenhauer. de leider van de
Westduitse Socialisten, heeft maandag
in de hoofdstad van India, Nieuw Delhi,
in een persconferentie het voorstel ge
daan om het NAVO-verdrag cn dat van
Warschau te annuleren en te vervangen
door een nieuw Europees veiligheidsstel
sel, een soort regionaal pact voor alle
volken van Oost- cn West-Europa, met
uitsluiting van de Verenigde Staten en
de Sovjet-Unie. Een verenigd Duitsland
