Een rok van vilt,
Een Zoeklicht
ONS MENU
Te mooi om „waar"
te zijn.
ZATERDAG 3 NOVEMBER
WEKELIJKS BIJVOEGSEL
PAGINA 3
Spiegeltje, spiegeltje aan de wand
maareen aparte rok!
Mogelijkheden zijn legio
v OP DE BOEKENMARKT
VAN DE WEEK
Parijs, november 1956
In alle welvoorziene stoffenwinkels vindt ge tegenwoordig vilt, en
wel in de leukste, vlotste en mooiste kleuren. Ge kunt van dat
materiaal van alles maken: jakken, ja hele mantels en complete tail
leurs. Verreweg de meeste aftrek echter vindt het voor een vlotte,
wijde rok, waaraan amper naaiwerk is en die niet behoeft te worden
omgezoomd. Het is dus dankbaar materiaal voor haar die alleen maar
naait als het werkelijk moet of als het niet teveel werk meebrengt.
(Ingez. Med.-Adv.)
Wie weet zyn er onder die luie naai
sters wel enkele of meerdere die
een meesteres zijn in het borduren en
appliceren en juist op dat terrein niet
tegen een beetje werk opzien. Voor
allen, luie en niet luie naaisters, die
een beetje extra werk niet zo erg vin
den indien het resultaat de moeite
loont, is de viltrok een ideale basis
voor eenaparte rok! Hij leent zich
immers voor alle mogelijke garnerin
gen, die niet moeilijk aan te brengen
zijn en waarin de fantasie de vrije loop
kan worden gelaten. Hier zijn een paar
van die niet-alledaagse rokken (mis
schien is er een bij die een aardig Sint-
of Kerstcadeautje voor de jonge doch
ter zou zijn?):
John Harris. „De Mijn"
Oren Arnold. „De gouden stoel"
Mrs. Robert Henrey. „De kleine Madeleine"
John Boland. „Sneeuw in augustus".
Vier titels uit de Elsevierreeks. Elsevier Amsterdam 1956.
Het is langzamerhand een algemeen bekend feit; geen uitgeverij
die zichzelf respecteert of zij houdt er wel een reeks op na. Specule
rend op de wet van de traagheid, gaat men waarschijnlijk uit van de
overweging dat het publiek, eenmaal bekend geraakt met de naam
van een serie, wel tot in lengte van dagen door zal gaan de boeken,
die onder de naam van die reeks verschijnen, al of niet bij intekening
te kopen. De reeksen zijn bijna niet meer te tellen, zodat men wel aan
moet nemen, dat deze opvatting juist is. De lezer kan er zich echter
niet duidelijk genoeg van bewust zijn, dat er twee soorten reeksen
bestaan. De eerste, de beste eveneens, is de soort waarbij het de uit
gever het er werkelijk om te doen is zijn lezer goede boeken met een
waardevolle inhoud te geven voor weinig geld, of om werk dat door
zijn aard of omvang poëzie, korte verhalen minder gemakkelijk
aan de markt te brengen is. Degene die enigszins thuis is in de wereld
van het boek, zal in staat zijn deze soort series duidelijk te onderschei
den van het tweede soort, bestemd om bepaalde lezers lectuur aan de
lopende band te geven in de vorm van werken, die eveneens goed
koop, doch als bezit van zeer weinig waarde zijn. Dat ook in deze
tweede soort nog variatie in kwaliteit is, spreekt vanzelf. Evenwel
vindt men er zelden boeken onder, die men meer dan één keer in han
den zal nemen
De vier werken, die hier genoemd
worden, ondergebracht in de Elsevier
reeks, onderscheiden zich in één enkel
opzicht n.l. door middelmatigheid.
Deze vier romans het zijn vertalin
gen uit het Amerikaans en uit het
Engels zijn niet slecht, doch stellig
ook niet interessant. De schrijvers
van deze boeken zijn evident navolgers
van grote sojprijvers en munten dus
niet uit door oorspronkelijkheid. Des
alniettemin weten zij hun pen vlot te
hanteren en hun verhaal boeiend voor
te dragen. Maar wil men het criterium
van de werkelijke waarde aanleggen,
wil men dus boeken hebben, die men
meer dan eenmaal zal lezen, dan ko
men deze romans niet aan de orde.
„De Mijn" waar de auteur John
Harris van vertelt, bevindt zich in
Sierra Leone, in Brits-West-Afrika
dus. De lezer is stellig even nieuws
gierig naar bijzonderheden over deze
bovengrondse mijnindustrie, als de
jonge employé Jimmy, die de hoofd
persoon van dit verhaal is. Beiden
komen er echter niet veel van te
weten. Men ontmoet Jimmy's baas,
genaamd Gare Gottie ongare ware
beter een figuur in een tropisch
milieu, zoals er in de Engelse roman
schrijfkunst tallozen veel beter ge
creëerd zijn. Een zendelingenechtpaar
heeft dergelijke echtelieden bij Somer
set Maugham tot model gehad en de
negerklerk Smith is werkelijk regel
recht weggelopen uit Joyce Cary's
Mister Johnson. In het tweede hoofd
stuk begrijpt ieder zinnig mens al dat
het uit moet lopen op opstand en
bloedvergieten en men is alleen maar
verwonderd dat de opperste leiding
van de mijn „Ammama" dat niet in
de gaten heeft.
Oren Arnold, die bereid is om de
innig brave bewoners van het stadje
Renderson, Texas in het hiernamaals
op gouden stoelen te plaatsen, is blijk
baar in de leer geweest bij Saroyan,
doch heeft evenwel van zijn meester
niet anders overgenomen dan diens
overmaat van gevoel, daar waar het in
sentimentaliteit omslaat. Een onmo
gelijk brave grootvader met dito kin
deren en kleinkinderen speelt winkel
tje en deelt de kruidenierswaren ge
woonlijk aan zijn stadgenoten uit.
Gelukkig weet de mooie Honey Lou
er een stokje voor te steken, want
anders zou de oorlogsheld Bud voor
wie het bedrijf in kwestie eigenlijk
bestemd is, van een koude kermis
thuisgekomen zijn.
Mevrouw Henrey laat de kleine
Madeleine zelf aan het woord en geeft
zodoende een onderwerp, dat de oude
meester Zola uit en terna behandeld
heeft, n.l. een arbeidersmilieu in
Parijs, in handen van een minderja
rige. Zodoende kan de lezer hier een
niet onvriendelijk verhaal volgen met
soms aardige trekjes en niet kwade
figuurtekeningen.
„Sneeuw in Augustus" is ronduit een
stiefkind van H. G. Wells, dus een
roman gebaseerd op de stelling dat de
mens zijn uitvindingen ten Iets te zal
aanwenden tot zelfvernietiging. John
Boland laat de Britse eilanden onver
wacht verdwi,inen onder een niet op
houdend radio-actief sneeuwen. Met
de dood voor ogen blijken de bewoners
niet allen van het beste hout gesneden
en de dramatische gebeurtenissen
stapelen zich «op als de befaamde
sneeuw. Gelukkig is er een geleerde,
die zijn leven inzet voor zijn mede
mensen en die over voldoende vernuft
beschikt om de geheimzinnige vijand,
die zich hult in zware nevelen, het
hoofd te bieden en te verslaan. Zo
doende ontkomt Groot-Brittannië nog
net aan een terugkeer tot de ijstijd.
In vervolg op de bespreking van 20
oktober j.l. van de A.N.S I.E. of wel de
Algemene Nederlandse Systematische
Encyclopedie, verschenen bij de N.V.
Amsterdamsche Boek- en Courant
maatschappij, kunnen wij mededelen
dat thans ook het tweede deel van
deze handige encyclodepie van de pers
is gekomen. Dit deel bevat de onder
werpen de Menselijke Samenwerking,
de Ordening van de Maatschappij, de
Wegen der Geschiedenis, Psychologie,
Opvoeding en Onderwijs, dè Wereld
der Kunsten, Dagelijkse Schoonheid,
de Godsdienst, de Wijsgerige Bezin
ning. Deze onderwerpen zijn op de
zelfde wijze, dus duidelijk en beknopt,
behandeld.
CLARA EGGINK.
In ieder weekmenu komen wel groenten voor die in ruim water gekookt wor
den (byv. bloemkool), of die zoveel vocht loslaten, dat niet alles tijdens het
koken verdampt. Praktisch ieder groentenat leent zich uitstekend voor het be
reiden van een smakelijke soep en daar zich juist in dat nat nog waardevolle
voedingsstoffen bevinden, zou het wel zonde zijn hiervan niet te profiteren.
Een kopje soep valt, vooral in de koude maanden, bij de brood- of voorafgaand
aan de warme maaltijden, altijd in de smaak en is, vooral wanneer het afge
maakt wordt met bijv. wat geraspte kaas, nog voedzaam ook.
ZONDAG
MAANDAG
DINSDAG
WOENSDAG
DONDERDAG
VRUDAG
ZATERDAG
rank van de linkerheup naar de zoom
aan de voorkant neigt. De bloemmotie
ven die al heel gemakkelijk uit vilt
worden geknipt, kunnen losjes op de
rok worden gehecht of wel geheel wor
den vast gesfestonneerd.
5). Tot slot de meest bewerkelijke,
maar dan ook een zeer effectrijke rok
van wit en zwart vilt - wit voor het bo
venstuk, zwart voor de brede zoom. De
rok staat glad uit en is niet overdadig
wijd. Op de scheiding van het witte en
het zwarte materiaal zijn Griekse va
zen van terracotta vilt (of katoen) ge-
appliceerd. Alvorens deze kruik,en die
alle even groot zijn en precies hetzelf
de model hebben, op de rok worden be
vestigd, worden ze eerst met zwarte
soutache bestikt alle op andere wijze,
de een met strepen, een andere met
krulmotieven, een derde met ruitdes-
sin, net naar het u in de zin komt,
J.V.
Selderij-broodjes, contrafilet, spruiten, aardappelen, ana
nas-pudding.
Jachtschotel, perencompóte.
Gegratineerde bloemkool, gesmoorde aardappelen, yoghurt-
vla..
Nierragout in rijstrand, appelmoes, koffiepudding.
Gekruide omelet, witlof-sla, aardappelpurée, rijstkoekjes.
Panharing, savoyekool, aardappelen, gevulde sinaasappelen.
Stamppot rauwe andijvie met spek, beschuit met bessesap.
Recept: Selderij-broodjes.
Een selderij knol schillen en boven
een kom, waarin een mengsel van ci
troensap en olie is gedaan, raspen. Het
geraspte gedeelte steeds snel door de
saus roeren om bruinworden te voor
komen. Stukjes toost dik bedekken met
de selderij en tot slot bestrooien met
wat geraspte kaas en fijn gehakte pe
terselie.
Recept: Gekruide omelet.
4 eieren. 1 ui, 1 theelepel papri
ka, 4 eetlepels melk, zout, boter.
De eieren met de melk loskloppen en
vermengen met de goed fijngehakte
ui en de paprika. De boter in een koe-
kepan heet laten worden, het mengsel
erin gieten en in het geheel langzaam
en lichtbruin bakken. De omelet in de
pan oprollen en hem daarna voorzich
tig op een verwarmde schotel laten
glijden.
Ze gaan slapen en denken,
ondanks moeder, dat 't toch
waar was.
Laat hun dit geloof!
Ze zullen gauw genoeg mer
ken, dat het té mooi was. om in
dit leven waar te kunnen
zijn!....
FANTASIO
Foto Will Eiselin, Rijswijk.
1). Op een rok van zwart vilt is een
aantal viltbanden in V-vorm geappli-
ceerd. De banden worden van boven
naar onderen breder en zijn afwisse
lend kaneelkleur en wit. Ook de com
binatie geel en wit, of lindebloesem-
groen en terra cotta geven op een zwart
fond een aardig effect, en wie van
werkelijk bont houdt kan de applicatie
in alle kleuren van de regenboog uit
voeren.
2). De tweede viltrok is marineblauw.
Het glad uitstaande model is van een
brede overslag voorzien en deze over
slag is gegarneerd met franje van witte
of naturelkleurige raffia. Ook op een
gesloten rok kan zulk een effectvolle
franjegarnering worden aangebracht:
deze wordt dan op de zijnaden ge
plaatst en de raffia wordt iets korter
afgeknipt dan in het afgebeelde mo
del met voor-sluiting het geval is.
3). De viltrok van de derde schets is,
„doorregen" met lint. Dit lint, in ver
ticale banden rondom de rok gelegd,
ontspringt ter hoogte van de heup en
komt uit een „knoopsgat" te voor
schijn; boven de zoom wordt het dan,
met behulp van twee van zulke
„knoopsgaten" door de rok geregen.
De uiteinden van het lint boven de
zoom blyven los hangen, het overige
zegt ze. Dit is nu juist, wat de
kinderen niet geloven, niet ge
loven willen.
Het was zó mooi en zou 1
dan niet waar zijn?
deel wordt losjes op de rok gehecht,
de gaten, waar het lint door wordt
geregen, behoeven niet te worden ge
festonneerd, maar wel is het zaak er
voor te zorgen dat ze alle op de juiste
hoogte worden ingeknipt en dat ze niet
breder zijn dan het te gebruiken lint.
4). Bloemapplicaties van kleurig vilt
garneren het vierde model. Zowel don
ker of lfcht, zowel zwart of gekleurd
vilt kan dienen voor deze glad uit
staande rok, waarover een bloemen-
HET klokje van zeven urn
en düs
In hoeveel Hollandse
gezinnen klinkt dat klokje?
Nog even luisteren naar 't
spannende verhaaltje, dan de
zoen van moeder en de kinderen
duikelen pardoes hun bedjes in,
waar Dromeman al op post is.
VUURROOD van spanning
zitten de kleintjes voorTiet
toestel.
Vlak voor het slapen gaan te
luisteren naar kabouters, elfjes
en andere wonderlijke sprook
jesfiguren, is heerlijk!
Wij ouderen kregen ze in onze
jeugd nooit door de ether te
horen.
Doen wij echter niet. als we
er éven de kans toe krijgen, pre
cies hetzelfde, zij het op Ander
niveau?
We zoeken het gezelschap van
detectives en schurken, van
helden en heldinnen der liefde,
waardoor we voor een schamel
ogenblik de zorgen vergeten.
Mysterie en romantiek lokken
altijd, juist als we 't gevoel heb
ben, dat ze voor ons niet meer
zijn weggelegd.
IK herinner me goed, hoe ver
baasd ik was, dat niemand
minder dan de eerzame dr.
Colijn - misschien doet Vader
tje Drees 't ook? - zich niet
schaamde, er zich bij z'n lees
lampje in te storten, om des te
eerder in slaap te komen.
Wonderlijke combinatie van
nuchterheid en fantasie!
Ik wil wedden, dat velen van
U hetzelfde doen.
Dat lijkt zo zot nog niet: uw
hersens even op iets anders
richten dan wat U drukt, is een
18-karaats gezondheidskuur!
Voor U en mij mag het „klok
je van zeven" pas om elf of
twaalf uur slaan, desnoods om
een of twee uur in de nacht,
het komt per slot op hetzelfde
neer: een moment de gejaagde
pas verlaten, het tempo vertra
gen, desnoods de klok terug
zetten, ofschoon we bést weten,
dat 't een ijdele illusie is......
t AMMER, dat we niet meer
écht tot de kindertijd terug
J kunnen vallen.
We weten immers tè goed, dat
alles „schijn" is.
Het kind denkt of verbeeldt
zich daarentegen, dat het écht
is.
Hoewel we weten, dat al die
„rozegeur en maneschijn" in de
grond nonsens is, grijpen we er
naar, omdat we die „nonsens"
nodig hebben, om tegen de
moeilijkheden op te roeien.
Is dat met de film, die ons zo
prachtig afleiden kan, niet
evenzo?
NA 'het „grote avontuur"
pakt moeder haar kleintjes
nog eens stevig.
„Ga nu maar lekker slapen.
Het was toch een „sprookje"?
