Ds. Je van der Wiel vijf en
predikant
jaar hervormd
WiJJy Bonné
eindconcours
eerste prijswinnaar
der accordeonisten
Reden
Eden
twintig
Tijdens receptie boden Leidse
hervormden een bromfiets aan
WintddUeibuurthionbrmcïrn Mieke Bouman leerde talen en
rechten spelenderwijs
Buurtvereniging Tuinstad wijk
bestaat tien jaar
Gerard Willems en
(beiden Leiden) onder hoogste
puntendragers van 45 deelnemers
Inie Dreef
95ste jaargang
Maandag 24 september 1956
Tweede blad no. 28943
Herdenkingsdienst in Pieterskerk
„O God van hemel, zee en aard, Gü zijt ons loflied eeuwig waard! O liefde,
nooit geëvenaard; Gij gaaft het al". In dit teken stond de herdenkingsdienst,
welke gistermiddag in de Pieterskerk werd gehouden ter gelegenheid van het
zilveren ambtsjubileum van ds. J. van der Wiel, die sinds november 1950 de
Leidse Hervormde Gemeente als predikant dient. Een lied van dankzegging
Gezang 291 waarmede dit uur van gedenken ook werd geopend.
Aan deze dienst was zaterdagmiddag in het gebouw „Rehoboth" aan het Ra
penburg een druk bezochte receptie voorafgegaan; tijdens welke receptie de
wijkgemeente van ds. van der Wiel haar jubilerende pastor een bromfiets aan
bood. Een geschenk, waarvan ook velen buiten deze wijkgemeente hadden bijge
dragen.
Herdenkingsdienst en/of receptie wer
den om. bijgewoond d'oor de burgemees
ter, jihr. mr. F. H. van Kinsdhot en wet
houder D. van der Kwaak namens de
burgerlijke gemeente, de collegae van de
jubilerende predikant, ds. D. J. Vossers,
ds. J. de Wit, ds. M. Ottevanger, ds. J.
N. de Ruiter, d.s. P. Kloek, ds. H. J. van
Achterberg, dr. P. L. Schoonheim en dr.
K. E. H. Oppenheimer, prof. dl'. J. de
Zwaan, prof. dr. T. Jansma, voorzitter
van de afdeling' Leiden van de Ver. van
Vrijiz. Hervormden, ds. H. J. A. Haan,
Luthers predikant, ds. J. de Jong van
Hoogmade, de heer J. Stigter, voorzitter
van de Kerkvoogdij der Leidlse Her
vormde Gemeente, de heer H. M. Mar-
kusse namens de Hoofdcommissie Ere
dienst en de Commissie van het Bijzon
der Kerkewerk, mevr. M. Hubeek-Berg-
velt, echtgenote van de voorganger der
Vrijiz. Hervormden, de heren D. Abspoel
en D. Stigter van het College van Col
lectanten der Hervormde Diakonie, de
heer B. de Kier, voorzitter van het Vrijw.
korps, de heer H. Schouten jr., voorgan
ger van de Baptistengemeente, de he
ren L. Noort en C. Spaanderman, die
de gelukwensen aanboden van de ker
ker a ad dei- Chr. Geref. Kerk en voorts
een deputatie van de Centrale Herv.
Jeugdraad, een afvaardiging van de
Hervormde Wijkkerkeraden van „Het
Centrum" en de „Rembrandtwijk", de
heer J. Arnoldus, directeur van „Mu-
sica" en uiteraard zeer vele gemeente
leden der Leidse Hei-vormde Gemeente.
INTERNATIONAAL BEZOEK
AAN LEIDEN
De deelnemers aan het congres van
de West-Europese Smedenfederatie
brachten in het kader van hun congres-
week een bezoek aan de Kon. Ned. Grof
smederij, afdeling Kettómgfabriek.
Zij werden daar ontvangen door de
directeur, ir. M. C. de Jong., waarna de
heer ir. v. Hoek een uiteenzetting gaf
omtrent het bedrijf 'en de toettingfabri-
cage. Vervolgens werd een rondgang
door het bedrijf gemaakt.
Alle deelnemers aan dit congres na
men met zeer veel interesse kennis van
de vele technische bijzonderheden in
deze industrie.
De excursie werd besloten met een
lunch in „De Doelen". Gasten waren
aanwezig uit Zweden, Denemarken, Bel
gië, Luxemburg, Duitsland, Frankrijk,
Zwitserland, Oostenrijk en Nederland.
President van het congres was de heer
R. Schaftner, Luxemburg, terwijl het
gezelschap in Leiden werd rondgeleid
door de vice-president, de heer M. v. d.
Voet, alhier.
BLEEKNEUSJES NAAR BUITEN
Aanstaande donderdag zullen weder
om 16 Leidse bleekneusjes in de leeftijd
van 6 tot 14 jaar naar het bekende Bio-
vakantie-oord „Russ&nduin" te Bergen-
aan-Zee vertrekken om daar gedurende
zes weken te genieten van zee, strand
en duin.
De weersverwachtingen zijn voor hen
gunstiger dan alle badgasten gedurende
het gehele seizoen hebben ondervonden!
BURGERLIJKE STAND
VAN LEIDEN
GEBOREN:
Marian, dr van L. Schild en C. Boekkooi;
Karin Anne. dr van G. J. Bouman en J. W.
van Staveren; Anja Marisca, dr van J. v. d.
Horst en A. Bokkinga; Cornells, zn van G.
üe Vos en M. J. Roos.
GETROUWD:
G. M. V. van Aardenne en M. H. Eerligh;
W. A. van Reede en J. W. J. van Hoek;
P. Bloemendaal en C. Dee.
Ds. en mevrouw Van der Wiel
(links) bij het hen door de heer K.
Klarenberg rechtsaangeboden
geschenk.
(Foto L.D./Van Vliet.)
Bovendien werd de herdenkingsdienst
bijgewoond door een afvaardiging van
de Hervormde Gemeente te Oostkapelle
(iZ.), Rijswijk, Weesp en IJmuiden-Oost,
vorige standplaatsen van de jubilaris.
IK BEN DE STEM'
Pieterskerk had ds. van der Wiel geko
zen Joh. 23 „En Johannes zeide: Ik ben
de stem". Spreker, die ontzaglijk dank
baar was, dat hij thans 25 jaar de bood
schapper van Christus mocht zijn, en
dat hij Gods Woord aan velen onder
velerlei omstandigheden had mogen ver
kondigen, greep bij de ontvouwing van
dit tekstwoord terug op het tekstver
band, waarin de apostel Johannes deze
uitspraak doet. Terwijl velen Johannes
voor de Christus hielden en weer ande
ren voor d« profeet Elia, geeft deze
apostel van zichzelf het getuigenis, dat
hij slechts de stem is. Niets anders
wenst hij dan de „stem", de boodschap
van Christus door te geven. In alle
zwakheid en gebrek heeft ook ds. van
der Wiel in deze 25 jaar een boodschap
per van Christus willen zijn. Met U, al
dus spreker, sta ik ook thans nog in de
strijdende kerk om daar te getuigen van
Hem, die mij reeds op jeugdige leeftijd
tot dit ambt riep.
Nadat ds van der Wiel de namen van
RECEPTIE WAS DRUK
BEZOCHT
Zoals gezegd was de zaterdagmiddag
in Rehoboth gehouden receptie zeer
druk bezocht. De heer K. Klarenberg,
die namens de wijkgemeente „De Mo
lenwijk" het woord voerde, zeide dat
het vandaag voor ds Van der Wiel. die
in zijn prediking een ambtswerk zoveel
gaf. alleen maar een dag was van ont
vangen. Dank voor hetgeen hij aan
zovelen in zijn lange ambtsbediening
gaf in droeve en in blijde dagen. Als
blijvend aandenken aan deze dank
bood spreker ds. van der Wiel namens
de wijkgemeente, waarbij zich velen
uit de Leidse hervonnde gemeente had
den aangesloten, een rijwiel met hulp
motor aan. Namens de jeugd van „De
Molenwijk", voegde de heer J- Zaalberg
hier een elektrische schemerlamp aan
toe. Voor mevr. Van der Wiel, die in
deze dank werd betrokken, was er een
prachtig boeket bloemen.
Ds. Van der Wiel, die hiervoor met
een enkel woord dankte, zag in een rij
wiel met hulpmotor een symbolisch ge
schenk. In zijn ambtsbediening ston-
Als tekst voor de herdenking in de 1 den hem vele „hulpmotoren" terzijde.
Geen notitieboekje nodig: wat in mijn
hoofd zitkan ik niet verliezen
Het 1.106 ton metende Westduitse
vrachtschip Monika is zaterdag door
batterijen in de buurt van de Oost-
chinese havenplaats Amoy onder vuur
genomen. Er werden zeker 200 granaten
op de vrachtvaarder afgeschoten. De
derde machinist werd gedood en twee
leden van de bemanning gewond. De
kapitein seinde, dat de Monika naar
Hongkong zou terugkeren om de gewon
den daar af te zetten. De zee was echter
zeer ruw.
De kapitein meldde niet of zijn schip
was beschoten door communstisch of
nationalistisch geschut. (Amoy is een
communistische haven doch niet ver
van Amoy liggen de nationalistische
Quemoy-eilanden).
De Monika was op weg van Honkong
naar Chiba in Japan. Het schip wilde
Amoy aandoen om zich in veiligheid te
stellen voor een wervelstorm, maar werd
toen onder vuur genomen.
Toen de gezagvoerder van de „Moni-
(Speciale berichtgeving)
Toen zaterdag mevrouw Bouman, de verdedigster van Jungschlager en
Schmidt, veilig en wel in Rome uit het vliegtuig stapte, dat haar uit Indone
sië had gevlogen, luchtte héél Nederland en een groot deel van de wereld op.
omdat een onbeschermde vrouw ontkomen was aan het gepeupel. Behalve haar
echtgenoot, mr. Bouman, heeft er nog iemand een zucht van verlichting ge
slaakt, de moeder van Mieke Bouman, mevrouw A. van den Berg-Veenstra, die
in Soestdjjk woont. „Gelukkig". Dat was het woord, dat zij zeide, toen wtf haar
de goede tijding van een happy-landing te Rome zaterdag overbrachten. Een
wereld van spanning viel toen van haa r af! „Ik was al blij. toen ik van de
radio hooide, dat Mieke heelhuids Indonesië had verlaten. Dus zij is nu wer
kelijk in Rome?,, vroeg zij.
En toen stonden wij oog in oog met
ka" hedenochtend te Hongkong aan- I twee Siamese poesen, die een maand ge-
kwam, deelde hij op een persconferentie leden mevrouw Bouman in Djakarta
mee, dat zijn schip is beschoten door gezelschap hielden. Zij waren per vlieg-
een batterij der Chinese Nationa
listen op het eiland Tai Tan. De twee
gewonden die zich in een Hongkongs
ziekenhuis bevinden, zijn thans buiten
gevaar.
Volgens de gezagvoerder voerde de
„Monika" de Duitse vlag, toen de be
schieting begon, „en deze 'moet voor het
geschut de Nationalisten duidelijk zicht-
tuig naar Nederland gekomen en hun
twee zusjes waren tegelijk met mevrouw
Bouman nu uit Djakarta afgereisd. „Die
komen vanavond aan", zei de bejaarde
dame, die weet hoeveel haar dochter van
haar dieren houdt". „Ze zal héél goed
op de poesen passen, tot haar dochter
haar taak zal overnemen. Neen, zij weet
niet wanneer dit zal zijn. ,,Ze moet eerst
op slechts twee mijl afstand van Tai Tan
bevonden. Het vuur was gericht op de
verblijven der opvarenden en het had
kennelijk ten doel hen te doden. Er
werd geschoten zonder voorafgaande
waarschuwing. De Chinese Nationalis
tische militairen moeten ons uren lang
hebben gadegeslagen, alvorens het vuur
te openen".
d. Berg, wier gedachten zijn bü het echt
paar Bouman, dat 22 jaar geleden naar
Indië vertrok, daar leefde en werkte, de
hel van de kampen meemaakte, en uit
datzelfde land moest vluchten voor het
gepeupel, dat zoals overal het recht van
de straat heeft. Een mens zou er bitter
om worden, doch die bitterheid ver
dwijnt, als mevrouw v. d. Berg van haar
hen, die tot zijn geestelijke vorming zondaar zijn geweest daar het volop dag I maar eens goed vakantie nemen, dat
veel hebben bijgedragen, had gememo- was. Het schietenbegon, toen _wij ^ons heeft zij wèl verdiend", zei mevrouw^ v.
meerd, richtte hij speciale aandacht
aan de opdracht, die eens de apostel
Johannes kreeg. Het getuigenis, waar
van in de tekst sprake is, ziet hij als
een getuigenis, dat alle evangeliedie
naars wordt voorgehouden. Zij zijn
geen mensen, die iets uit zichzelf be
zitten, doch zijn slechts de stem van
een hogere, die door hen wil spreken.
Vervolgens wees ds. Van der Wiel er
op dat de stem van het goddelijk woord,
ook al vallen de dienstknechten weg,
wordt voortgeplant van geslacht op ge
slacht. Geen brandstapel, aldus spre
ker heeft dit kunnen verhinderen.
Tenslotte herinnerde spreker aan één
van de schoonste teksten uit de bijbel:
Zie het lam Gods dat de zonde der we
reld wegneemt. Een tekst, welke in de
loop van ieder kerkelijk jaar steeds
weer de melodie van elk grondthema
beheerst. Ook spreker hoopt op dit the
ma in de tijd, die hem van God nog ge
geven wordt, voort te gaan om zodoen
de Hem de hoogste eer te brengen.
Aan het einde van deze dienst zong
de gemeente ds. Van der Wiel Ps: 115:6,
7 en 8 toe, waarna velen in de consis
torie ds. en mevr. Van der Wiel feli
citaties met dit zilveren ambtsjubileum
aanboden. Namens het Ministerie van
predikanten deed dit de nestor, ds. J.
de Wit, in een kort woord van waarde
ring en dank voor zijn ambtswerk.
Feest voor kinderen en
volwassenen
De Buurtvereniging ,De Tuinstadwijk"
bestaat 10 jaar. Dit feit heeft men niet
zomaar laten voorbijgaan. In de afge
lopen. week hebben ongeveer 250 kinde
ren een middag feest gevierd in de ont
spanningszaal van de H.C.W. aan de
Zoete rwoudseweg.
Nadat de kinderen volop getrakteerd
waren, trad Kühn's Kindervariété voor
ben op. Na deze goed geslaagde middag
was het zaterdagavond de beurt aan de
volwassenen. De grote zaal van Den
Burcht was geheel bezet, toen de voor
zitter van de Jubileumcommissie, de
heer A. A. Griffioen, zijn openingswoord
uitsprak. Spreker zei dat Tuinstadiwijk
een buurtvereniging heeft, die er zijn
mag. Onze vereniging is nog één van de
weinigen, die nog intact is. In de afge
lopen 10 jaar was er een damesclub, kla
verjas- en reisclub bijgekomen. Vooral
de reisclub had over gebrek aan belang
stelling niet te klagen. Ook de toekomst
zag de spreker niet somiber in.
Het verleden van deze buurtvereniging
is niet altijd over rozen gegaan. Ei* wa
ren vele moeilijkheden, die men over
winnen moest. Maar het is gelukt! Dank
zij de uitstekende leiding van het be
stuur. Een bijzonder woord van dank
bracht spreker aan mevrouw Veerman,
die steeds haar functie als penningmees-
teresse op uitstekende wijze vervuld had. j
Tlct T.ii Ki 1 oiirrt/^rvrvirY-iii Ai'prho "n-ri iff H P
Een buurtvereniging is van veel waar
de, het verstevigt de band tussen de be
woners. Ook de kinderen mag men niet
vergeten, daarom bood de Jubileum
commissie het bestuur een filmprojector
aan.
De heer M. J. Smit. voorzitter van de
buurtvereniging ,De Tuinstadiwijk." be
dankte allen hartelijk voor het jubi
leumgeschenk. Hij bracht hulde aan alle
medewerkenden van de afgelopen jaren
en in het bijzonder de voorzitters van de
diverse clubs.
Na dit enigszins officiële gedeelte
volgde een cabarebprogramma o.l.v. Paul
Pabo, dat klonk als een klok.. Als eer
sten zorgden de Vinjë's een accordeon
duo, voor wat feestelijke muziek. Ver-
vlogens traden de Jens, drie xylofonds-
ten en de Koloka Hawaiians o.l.vv R.
Heemskerk, voor het voetlicht. Nadat
de Brandonis met hun acrobatische toe
ren de aanwezigen vermaakt hadden,
was er het optreden van het duo „Two
in Harmony". Deze twee jongens met
hun gitaar waren voor velen niet onbe
kend. daar ze wel eens in televisie- en
radioprogramma's optreden.
Na de pauize kwamen de diverse me
dewerkenden weer naar voren. Na afloop
was er nog een gezellig samenzijn'.
De buurtvereniging „Tuinstadiwijk"
kan op een zeer goedé jubileum avond
terugzien.
(Ingez. Med.-Adv.)
De Jubileumcommissie overhandigde
haar een geschenk in de vorm van een
koekoeksklok.
Nadat het bestuur op het toneel ge
roepen was, dankte de heer A A. Grif
fioen nogmaals het bestuur voor alles
wat dit de afgelopen 10 jaar gedaan
heeft.
„Het volksspeeltuig bij uitnemendheid"
Ons moderne bestaan wordt uur na uur, zolang wij wakend zijn, belaagd
door zinloze muziek. Dit is mogelijk omdat de smaak is verwilderd. De smaak
althans van de massa- en de confectie-mens.
Tegenover dc massa staat de mens, die niet zijn volksaard verloochent. In
het volk schuilt geest. Het schept, zijn volkslied, volksdans en andere getuige
nissen van vormkracht. Of het herschept, en daar valt in Nederland het
zwaartepunt. De wijze waarop, het materiaal waarmee dat geschiedt, onder
gaat de invloed van de tijd. Het volksspeeltuig bij uitstek in deze streek der
aarde werd het accordeon. Dit heeft zich krachtig en gezond doorgezet en het
is ons welkom in zover het mee de geesteloosheid der klanken te lijf wil gaan.
Hoè het zich doorzet, daarvan geven uiteraard de gesanctioneerde concour
sen een beeld.
r
Vijfenveertig deelnemers verschenen
in „Den Burcht" ten tonele, met 90 maal
een compositie. Wie dit volledig en ge-
interesseerd heeft af-geluisterd, dwarrelt
het in het hoofd.
Degene, die Paganini's „Campanella"
liet volgen door de „Ballszene" van
Hellmesberger, vergde 16 minuten. Eén
minuut minder zijn opvolger met Rossi
ni's „Gazza ladra" en Paganini's „Molto
Perpetuo". En zo verder. Wanneer het
nu tussendoor de toehoorder overkomt,
dat eens iemand dit alleen volbrengt met
kleurloze, onsoepele schoolse metriek,
dan lijkt de duur nog aanzienlijk lan
ger. Daarom zou een richtlijn aangenaam
zijn, die de speelduur begrensde. Als
mens voegen we erbij, dat het tweede
stuk behalve kort, niet op virtuositeit
gericht is. Er zijn juwelen te over in de
muziekliteratuur, die maar één, twee
minuten in beslag nemen. Een wenk te
vens voor de bewerkers
Voor het eerst waren geen verplichte
nummers voorgeschreven. Er pleit véél
voor. uitgezonderd natuurlijk de mede
dinging naar de wereldtitel, om dit te
handhaven.
De hoofdindruk van het concours is,
dat de reeds aangeduide virtuositeit in
blakende wedstand verkeert. Er wordt
dus enorm hard gestudeerd.
Virtuositeütsbetoon hoort meer thuis1
in de hoogste afdelingen. Daar beneden j
is er geen reden voor en leidt het nog
al eens tot te hoog grypen. Weliswaar I
verschafte de zenuwduivel maar een en
kele keer die bekende zicht- en hoor
bare stokkende verstarring in de stro
mende beweging.
In de composite keuze, als regel ro
mantiek, is verruiming mogelijk. Uit
barok, rococo, klassieken en impressio
nisme was er nauwelijks iets. Op de
hoogte van de eigen tijd stond alleen de
originele en zeer sterke „Herbst-Elegie"
van prof. Brehme. Daarmee werd tevens
de overtreffende trap bereikt. Deze Ele
gie, die meesterlijk werd gespeeld dooi
de Limburger Willy Bonné van
Booholtz, heeft ons ongemeen geboeid
door haar gedurfde harmoniek, die plu-
ritonaliteit niet schuwt en tooh niet
agressief aandoet.
Bonné verwierf, in de afdeling
„profs", totaal terecht het hoogste
aantal punten van allen. Met zijn
„Gazza ladra" vermocht hij het om
het orkestwerk geheel in het idioom
van het accordeon over te brengen en
het tot een eenheid om te smeden, die
het karakter van oorspronkelijkheid
suggereerde.
Bonné staat nu met Harry Vlooten
en Henny Langeveld bovenaan in Ne
derland. De twee laatsten deden ech
ter niet mee. omdat zy in Zwitserland
kandidaat zjjn geweest voor de we
reldtitel. Zij hebben daar, nieren we,
de 7de en 9de plaats bezet, hetgeen
een niet gering succes betekent.
Een punt minder werd toegekend aan
Sonja van Dam uit Amsterdam, cue haar j
onderscheiding als landskampioen 1956
wegdroeg in de 4de, dat is hoogste aide- j
ling der amateurs. Dit meisje in een on- 1
betwiste musicienne, die haar balgtech
niek uitnemend beheerst en daardoor
een verrukkelijke toonproduktie heeft.
Zij weet wat zij doet en mag van haar
toekomst zeker zijn.
Na haar komen als hoogste puuten-1
dragers twee stadgenoten: onze 17-ja- i
rige Gerard Willems, geklasseerd als
semi-prof. en Inie Dreef als prof. Ze
hebben beiden vroegere indrukken verbe
terd en hun talenten nader ontwikkeld.
Indien Inie Dreef het structuurbeeld van
een werk vrijer en rustiger zou weten
bloot te leggen, moeten daaruit nog gun
stiger gevolgen voortvloeien.
Uit „Amateurs IV" mogen we de 15-
jarige Willy Pannebakker niet voorbij
gaan, daar ze in puntental Willems en
Inie Dreef zelfs overtrof. Met haar tech
nische evenwichtigheid, bedachtzaam
heid en bijna mystische beleving leek
het soms of een ervaren kerkorganist
doende was, die in wijde ruimte slechte
naar zoh zelf zit te luisteren.
De beslissingen van de jury leken ons
onaanva ardbaar
Opnieuw bewees een concours zijn nut
onaanvechtbaar.
V.
De uitslagen luiden als volgt:
Afdeling elementair: M. Kei-stens, Et-
ten, 71,2 p.; Tonny v. Leeuwen,'Amster
dam 76,6 p. (kampioen); Jozef Janssen,
Heerlen 72,2 p.; Marka Janko, Heerlen
68,6 p.; Henny van Son, Den Haag
69 p.; Nellie Tijs, Tilburg 74,3 p.; Mar-
tien v. d. Vlugt, Den Haag 69,2 p.;
Roely Wijma, Bloemendaal 74,2 p.
Afdeling amateurs I: Henny ten Brink
Tilburg 77 p. (kampioen); Rita Keyzer,
Den Haag 66,4 p.; Martin Kriekaara,
Utrecht 66,6 p.: Willy de Man, Den
Haag 66.4 p.; Gerrie Pistorius, Tilburg
73,8 p.; Willie Schutte. Amsterdam 72 p.;
Roek Willemse, Amsterdam 75,6 p.
Amateurs II: Mien Winkel, Culemborg
65.1 p.; Eppy v. Heukelom, Den Haag
68,6 p.; Gerrie v. Beusecom, Eindhoven
75,6 p.; Corrie Couvee, Heerlen, 66.6 p.;
Riet van Bennekom, Schalkwijk 74,2 p.;
Jane Gerlacht, Amsterdam 81,2 p. (kam
pioen) Tiny Schallig, Amsterdam
74.2 p.
Amateurs III: Mieke Dillo, Amsterdam
76,4 p.; Henk v. Driel, Tiel 71,4 p.; Riet
v. Gasteren, Culemborg 65,3 p.; Tiny
Kemper, Dep Haag 76,9 p. (kampioen)
Piet v. d. Steen, Blauwkapel 76,8 p.;
Irene Veld, Brunsum 73 p.
Amateurs IV: Chr. Ackers, Amster
dam 81,7 p.; Ineke Blom, Tiel 71,2 p.;
Sonja v. Dam, Amsterdam 88,9 p. (kam
pioen); Tiny van Otterloo, Apeldoorn
71.3 p.; Willy Pannebakker, Den Haag
85.4 p.; P. J. Smith, Schaesberg 74 p.;
C. P. Treurniet, Berkel 76,1 p.; André
v. d. Ven, Breda 70,7 p.; Titi v. d. Veer,
Bergum 79,2 p.
Semi-profs: Hans Haks, Zeist 77,1 p.;
Theo Stulsters, Kaatsheuvel 66,7 p.; Bep
de Vries, Kaatsheuvel 72,3 p.; Gerard
Willems, Leiden 83,6 p. (kampioen).
Profs: Henri v. d. Berghe, Valkens-
waard 78,6 p.; Willy Bonne, Bocholtz
90,7 p. (kampioen); Inie Dreef, Leiden
83,4 p.; Cor v. Meteren, Tiel 77,4 p.
Jury; Coen van Orsouw, Amsterdam;
A. A. Oort, Amsterdam; Eddy Rees-
kamp, Utrecht: Arie v. Engelen, Zeist;
Jan Polak, Nijmegen; Hub. Kicken,
Maastricht; Jos. Tijs, Tilburg.
dochter vertelt. Het is al weer zo lang
geleden dat Mieke in het plaatsje
Schoonhoven haar jeugd doorbracht.
Een bijdehandje, dat net te laat jarig
was om op de lagere school te mogen,
maar het jaar daarop trots de tweede
klas binnenstapte. Bijgewerkt? Wel neen,
zij had thuis spelenderwijs geleerd, wat
een eerste klas kind behoort te weten.
En haar leren blééf spel. haar leven
lang. Altijd was zij de eerste van de
klas en zij heeft het nooit .gepresteerd
onvoldoende te krijgen", zegt haar moe
der. die dan vertelt, dat Mieke op het
gymnasium één keer een zeven op haar
rapport aantrof. Tussen die achten en
negens leek dat nergens op. dat vond
Mieke tenminste en het energieke meis
je besliste: „Ik moet onmiddellijk bij
les hebben". Moeder was een andere
mening toegedaan, een zeven is toch
ruim voldoende. Mieke bleef het een
persoonlijke schande vinden met een
dergelijk cijfer thuis te komen. De bij
les kwam echter niet, maar de zeven
was op het volgende rapport verdwenen.
Dat was op datzelfde gymnasium,
waar de rector zei: „Neem je notitie
boekje en schrijf op. De hele klas had
een notitie-boekje, behalve Mieke. Dat
ontging de rector niet en hij her
haalde het bevel voor Mieke alleen.
„Ik heb geen boekje" zei Mieke, die
een verdere reprimande voorkwam,
door te vertellen: „als ik het in een
boekje opschrijf en ik verlies het
boekje dan ben ik alles kwijt. Wat in
mijn hoofd zit kan ik niet verliezen'"
Zo was het ook, dat in haar hoofd op
kwam, raakte zij niet meer kwijt.
Haar gymnasium-kennis niet, noch
hetgeen zjj leerde op de universiteit.
Daar was het. dat een van de pro
fessoren haar toevoegde: „Ik ben van
mening, dat vrouwen in de huishouding
horen, maar jou wil ik hier houden.
Niet om jou, maar omdat je me herin
nert aan een vriend, die wanneer hij
een bladzijde van zijn leerboek had be
studeerd, deze uitscheurde en wegwierp.
Ziezo, die ken ik, placht hij dan te zeg
gen".
Spelenderwijze lerend ging Mieke door
haar jeugd. Zij leerde Frans. Duits en
Engels spreken. Zij ging even drie
maanden naar Italië om de landstaal
te leren. Toen Mieke terugkwam sprak
zij Italiaans als geboren Romeinse. In
januari 1933 werd Indië haar tweede
vaderland en ook de daar levende talen
sprak zij vlot. Mieke werd mevrouw
rechtszaak was ingesprongen voor haar
gehoord hebben, als zij niet in een
rechtszaak was ingespmogen voor haar
man, wiens leven werd bedreigd en
vluchten moest.
En waar studeerde zij rechten?
Dat leerde zij spelenderwijs van haar
man!".
Geünieerde Loge von
Theosophen
EENHEID, STUDIE, WERK
De eerste voordracht in het nieuwe
werkseizoen had tot onderwerp: „Een
heid Studie, Werk". De Geüniëerde Loge
van Theosophen is één van de verschij
ningsvormen van de Theosqphisohe Be
weging. Deze weerspiegelt de ontplooiing
van het innerlijk leven, de geestelijke
evolutie van de mensheid tot zelfstan
dige, geestelijke wezens. In onze tijd
openbaarde zij zidh in L875 in de vorm
van een boodschap, die mevrouw H. P.
Blavatsky in opdracht van de Bewaar
ders van ware, geestelijke wijsheid aan
de wereld bracht. Zij werd daarin bij
gestaan door Williaan Quan Judge. Als
voertuig koos zij de vorm van een ver
eniging, de oorspronkelijke Theosophi-
sc'he Vereniging met het gebruikelijke
bestuur, ook in de afdelingen. Na haar
dood in 1861 leidde dit tot verwording,
doordat persoonlijke invloeden te veel
naar voren traden. Ook werd het hoofd
doel: het scheppen van een kern van
Universele Broederschap te veel uit het
oog verloren. Iets dergelijks herhaalde
zich in Amerika na de dood van Judge
in 1866. Nadien zyn beide grote vertak
kingen van de moedervereniging steeds
meer afgedwaald. In 1609 besloot een
trouw leerling van Judge een poging te
wagen de Boodschap in haar oorspron
kelijke zuiverheid te herstellen. Dit
leidde tot de stichting van de Geüniëer
de Loge van Theosophen. Naast deze
bestaan nog enige locale groepen van
theosophen, die zich hetzelfde doel stel
len
Het werk van de Geüniëerde Loge van
Theosophen omvat dus de studie, de ver
breiding en de toepassing van de oor
spronkelijke boodschap. Geleerd door de
ervaring van het verleden, tracht zij
daarbij het persoonlijke element zoveel
mogelijk buiten te sluiten. Er is derhalve
ook geen bestuur. De methode van het
interne werk is zodanig, dat iedere me
dewerker zijn plaats en verantwoorde
lijkheid1 bij het werk vindt en in aoht
neemt, waardoor een harmonisch geheel
ontstaat. Voor zover er leiding bestaat,
gaat deze op onpersoonlijke wijze uit van
degenien, die het meest te geven hebben
en geven willen. De harmonie eist vol
komen eenheid met betrekking tot doel,
streven en lering. Het doel is neergelegd
in drie doelstellingen, die zelve weer
wortelen in de Aloude Wijsheid die aan
de Theosophie. de Boodschap, ten
grondslag ligt. Naarmate het persoon
lijke element onderdrukt wordt, zal het
streven automatisch harmonischer wor
den. En voor dit laatste moet de lering
een gelijke verkondiging van de Bood
schap worden. Om die eenheid te berei
ken is studie van de laatste nodig, zo
dat verschillen in interpretatie zoveel
mogelijk vermeden worden. Voor het
werk, de wijze van studie en van toepas
sing en verbreiding van het geleerde
heeft de ervaring tot zekere normen ge
leid, waarvan, de bruikbaarheid steeds
opnieuw in nieuwe Loges is gebleken.
Maar er is geen hoger orgaan, geen
.hoofdkwartier', dat het werk van deze
Loges regelt of controleert. De enige
band is de Beginselverklaring, waarvan
de aanvaarding vanzelfsprekend is bij
het stichten van een Geüniëerde Loge.
En indien deze band steeds voor ogen
gehouden wordt, is de uitkomst: inspi-
rerende Eenheid, juiste Studie, Doeltref
fend werk.
