BE Ml
teup Mwhdl door
m;
Zö gemakkelijk hadden ze het niet!
BATIG
SALDO
95ste jaargang
Donderdag 29 maart 1956
Vijfde blad no. 2873*»
jf.G. CANNEGIETEC.
eensklaps verwonderde het hem. dat
dit gezicht er nog net zo goed. zo ar
geloos en zo vriendelijk had uitgezien,
toen het In doodstrijd daar aan het
kruis hing.
En deze man had hij de dood aan
gedaan. de vreselijke folterdood, door
niet ruiterlijk zijn misdaad te erken
nen en zélf de schuld en de straf op
zich te nemen. Waar was nu zijn on
bewolkte toekomst gebleven? Hij. o.e
nooit over enige misstap berouw had
door een onweerstaanbare drang ge
dreven. Zijn hart bleef beklemd om
wat hij die man had aangedaan, die
voor hem in de plaats aan het kruis
was genageld.
Steeds mijmerend over deze nieuwe
gemoedslast, botste hij bijna aan te
gen een drietal mensen, die druk ston
den te gesticuleren. Blijkbaar hadden
ze het over een belangrijke zaak. Een
hunner kende hij en hij vroeg, wat er
nu weer aan de hand was. En de man
De profeet leefde en hij, Baruch. kon
hierdoor ook weer leven: leven zonder
gewetensbezwaar
Weer stond de toekomst onbewolkt
vóór hem. En het drietal mensen, in
wier gesprek hij zich had gemengd,
vertelde hem in opgewonden bewoor
dingen hoe deze profeet hun het goe
de. eerbare leven geleerd had. dat zij
trachten na te volgen Ja. dót was juist
wat Baruch nodig had' Aangestoken
door hun geestdrift, drukte hij hen
Er waren drie mannen geweest: dit
stond wel vast, zowel bij de gerechts
dienaren van de landvoogd, die twee
van de moordenaars hadden te pak
ken gekregen, als bij het volk. dat bij
de oploop tegenwoordig was en door
de prefect als getuige was gedagvaard.
Maar beter dan iedereen wist Ba
ruch dit zelf en hij was blij dat hij
de enige was, die deze onvindbare
persoon kende. Gerust was hij met
zijn geheim echter helemaal niet,
want het zou voor de gerechtsdiena
ren een zaak van prestige zijn. dat er
drie en geen twee moordenaars aan
het kruis kwamen te hangen. En de
gerechtsdienaren zouden zoeken en
speuren naar de man. wiens arresta
tie alleen hen tegen de ongenade van
de landvoogd zou vrijwaren.
Ternauwernood was Baruch in de
herrie van het ogenblik ontsnapt.
Hij huiverde nog. als hij aan dit
gevaarlijke avontuur terugdacht. Hij
had er eigenlijk ook nooit aan moe
ten meedoeen. Maar Ruben en Simon
hadden hem mee op sleeptouw geno
men. en aan iets als moord hadden ze
geen van drieën gedacht, 't Was hun
louter te doen geweest om aan wat
geld te komen zonder dat ze behoef
den te werken Want van werken had
ook Baruch een afschuw.
En toen ze zo eens over straat slen
terden, zonder een bepaald doel, werd
hun aandacht getrokken door een op
loop. Er was iets te zien en er viel
iets te beleven! Dat kon ons drietal
straatslijpers zich niet laten ontgaan!
Het volk verdrong zich rondom een
optocht, die Jeruzalems hoofdstraat
passeerde. Niets ongewoons, zo vaak
zag men de een of andere zonderlinge
profeet de stad in opschudding bren
gen. Een bleke jonge man op een wit
te ezel ditmaal, en omstuwd door zijn
volgelingen. Hij scheen zich in een ze
kere populariteit te verheugen, want
lit de huizen kwamen mensen, die
•apijten op de weg uitspreidden, waar
over de man op zijn ezel moest voort
rijden. en sommige opgewonden lie
den scheurden zelfs takken af van de
tamarisken en oleanders om daarmee
hun profeet toe te Juichen.
Een van deze opgewonden lieden
had bij het uitdragen van zijn tapijt
de deur opengelaten, en daar het een
kostbaar tapijt leek. zou het wel een
rijke man wezen. De gelegenheid was
te mooi om niet binnen te dringen en
in de gauwigheid een en ander te ro
ven wat verkoopwaarde bezat.
Maar de man kwam te spoedig te
rug; vermoedelijk om nog een tapijt
te halen. De rovers konden zich zo
snel niet uit de voeten maken, er
ontstond een handgemeen, waarbij de
eigenaar van dit huis en de tapijten
het leven liet Ruben en Simon waren
gevat, maar Baruch ontkwam de
dans.
Hij had zich sindsdien verscholen.
Maar honger en dorst dreven hem
tenslotte buiten zijn hol. Vijf dagen
had hij het uitgehouden en hij zou
het misschien nog langer verduurd
hebben, wanneer niet vandaag die
vreemde duisternis over de stad was
gekomen. De zon was ontijdig onder
gegaan; een pikzwart wolkendek,
waaruit bliksemstralen knalden en de
donder rommelde, belemmerde het
uitzicht en het was of de aarde onder
de voeten beefde.
Nu kon Baruch het wagen, voor
zichtig over straat te sluipen en hier
en daar wat eten te ontfutselen aan
wilde honden, die met snerpend
angstgebrul zich hun prooi lieten ont
gaan.
Het was of zelfs de raven en gieren
welker schorre kreten zich onder dit
gehuil mengden, door het angstwek
kend natuurtafereel afgeleid waren
van hun gewoonlijk zo felle jacht op
aas.
Zodra Baruch zijn eerste honger
had gestild, kwam bij hem de vreem
de begeerte op om te gaan kijken bij
de strafplaats, waar hij nu zou heb
ben gehangen, indien het lot hem niet
zo wonderlijk had begunstigd.
Hij slenterde de kant naar Golgotha
uit Daar kronkelden zich nu gewis
zijn twee kameraden van pijn aan de
folterpaal. Welk een onbegrijpelijk ge
luk. dat hij aan dit gruwelijk einde
was ontsnapt.
Door het onweer en de aardbeving
waren de mensen zo van streek, dat
ze geen aandacht hadden voor de
man, die de hoogte opklom, waar ver
schillende mensen zich schenen te
verlustigen in het wrede schouwspel
van menselijk lijden. Baruch kwam
voorbij een groepje vrouwen die toch
wel onder de indruk bleken van het
leed. zelfs als dit misdadigers betreft.
Snikkend schenen zij elkander te
troosten Waren het kennissen van
Ruben of Simon? Baruch wierp een
schichtige blik op deze vrouwen, maar
het waren vreemden voor hem
Toen hij de soldaten voorbij moest,
die de wacht hielden bij de terecht
stelling, bekroop hem wel even de
angst voor ontdekking, maar deze sol
daten waren zo verdiept in het dob
belspel. waarbij het lijden der slacht
offers hen totaal onbewogen liet. dat
hij hen durfde passeren Want een
onweerstaanbare drift dreef hem er
toe zekerheid te verlangen of het in
derdaad Ruben en Simon waren, die
hier werden gekruisigd.
Tot zijn ontsteltenis zag hij echter,
al naderend, dat er nog een derde
man hing aan het kruis. Ze hadden
dan tóch een derde gevonden, die dan
maar moest doorgaan voor de tever
geefs gezochte medeplichtige van de
twee. Opdat de landvoogd tevreden
over zyn gerechtsdienaren kon zijn
en het volk de begeerde wraak kon
genieten.
Op de top van de heuvel gekomen,
herkende Baruch inderdaad zijn twee
kameraden En ook de derde her
kende hijWas dit niet de bleke pro
feet. wiens intocht op het witte ezel
tje het drietal straatslijpers gelegen
heid had geboden tot de misdaad, die
tegen hun bedoeling in op een moord
was uitgelopen?
Nadat hij de begeerde zekerheid
over de dood van zijn makkers had
gekregen, haastte Baruch zich naar
zijn schuilplaats terug te keren, eer
het onweer voorbij was en de hemel
zou opklaren Het gelukte hem het
hol ongehinderd te bereiken. Deze
wandeling na vijf dagen hongeren
had hem zo vermoeid, dat hij zich
onmiddellijk te rusten legde
Maar de slaap wou niet komen. Het
tafereel, dat hij op Golgotha had
aanschouwd, liet hem niet los. Vooral
die derde gekruisigde had indruk op
hem gemaakt. Aan de terechtstelling
van deze onschuldige had hij het t«
danken, dat hij voortaan als vrij
man zich in het openbaar kon bewe
gen. De derde moordenaar was im
mers gevonden en gestraft, en nie
mand had langer iets meer te zoeken,
dat met deze misdaad in verband
stond. Baruch keerde als een behoor
lijk. onberispelijk burger onder zijn
stadgenoten terug!
Een misdadiger was deze. jonge
man eigenlijk nooit geweest Alleen
hetslachtoffer van zijn onbedwingbare
luiheid. Toen het lot hem met de
twee slechte vrienden in aanraking
had gehracht was het met hem de
verkeerde kant opgegaan Maar nu hij
zich. dank zij de onschuldig ter dood
gebrachte bleke man van het ezeltje,
weer als vrij man mocht bewegen,
beloofde hij zich. nooit meer aan der
gelijke kwade avonturen te zullen
meedoen. Hij was gezond en jong en
kon met werken ruimschoots de kost
verdienen En werken zóu hij - dat
beloofde hij zichzelf.
Met deze belofte sliep hij in. Heer
lijk sliep hij. ontlast van zijn angst.
De toekomst lag onbewolkt vóór hem.
Spijt of berouw over de dood van de
rijke man of die van zijn twee rotge
zellen kende hy niet Volkomen uit
gerust stond hij de volgende dag op.
Na wat brood te hebben gekocht wan
delde hij de stad uit en bij een bron
vleide hij zich neer om zyn dorst t«
lessen. Het was een heerlijke Paasdag;
na het onweer van gister scheen de
voorjaarszon over de weiden, waarin
de tulpen en anemonen tussen de
ruige distels hun kopjes opstaken.
Aan de horizon blauwden de pijnbos-
sen en cederwouden. Maar tegen deze
paarsblauwe achtergrond tekende
zich scherp af de zandkleur van de
kale rots. die gisteren dat naargees
tige, gruwelijke tafereel te aanschou
wen gegeven had.
heerlijke gemoedsrust weer week Hij
dacht aan die man. die men in zijn
plaats aan het kruis had geslagen. De
man. die. onschuldig, hem. de misda
diger. het leven had gered. Hij was
die man dankbaar. Maar nu voelde hij
zich óók schuldig jegens deze onschul
dige man. Hij hoorde daar te hangen,
en nu hing die man daar. Hij kreeg
het gezicht voor zich van de profeet
op het witte ezeltje: een zo goed. zo
argeloos, zo vriendelijk gezicht En
gekend, zelfs niet over de moord op
die ryke man. tobde nu over wat hy
Jegens de gekruisigde profeet had
misdaan. En dit getob liet hem niet
met rust. heel deze mooie dag niet. En
's nachts sliep hij nogmaals slecht,
met het onschuldige gelaat van de
profeet voor ogen.
Weer liep hij de volgende ochtend
de kant naar de folterberg op. Als
vertelde hem. hoe de ter dood ge
brachte profeet niet meer te vinden
was geweest in zijn grafspelonk. Vol
gens ooggetuigen moest hij nog leven.
Er was een wonder geschied!
Op het horen van dit nieuws viel
het zware pak Baruch van het hart.
Hij had dus géén nieuwe moord be
gaan. doordat de profeet onschuldig
voor hem in de plaats was gestorven.
de hand en herhaalde zijn belofte, in
die nacht na de verschrikking door
hem afgelegd: dat hy voortaan als
een behoorlyk mens wilde leven,
dankbaar voor de gelegenheid, die de
profeet hem hiertoe geschonken had.
toen hy in zijn plaats aan het kruis
werd genageld.
MET Pasen loopt alles en ieder
een uit: niet alleen de na
tuur, de mens. het dier, maar
ook de school.
Er is het herhaaldelijk bezongen
„nieuwe leven" dat overal op sprin
gen staat, er zijn de uitbottende
knoppen, waaruit straks het jonge
groen spruit: kortom er zit dót in
de lucht, wat ons allen het gevoel
geeft „herboren" te worden, na een
lange wintertijd met ól zijn onge
makken.
We wéten, dat er iets gebeuren
gaat, iets. waarnaar we verlangden,
des te sterker, naarmate het weg
bleef. maar dat nu tóch venvezen-
lijkt wordt- de zon houdt zich niet
meer schuil en we kunnen zelfs op
de caféterrasjes m haar stralen
gaan knikkebollen.
PAASTIJD is speciaal voor de
jeugd een gespannen tijd.
Jongens en meisjes hebben
een stapel repetities achter de rug.
ivond aan avond blokten ze tot
Jan-en-alleman er in huis stil en
wanhopig onder werd, want.het
paasrapport was in zicht en wie
een beetje op de hoogte is van het
onderwijs op de scholen, weet hoe
veel dóórvan afhangt met het oog
op de komende overgang!
Wekenlang hing er een zware druk
op alle Jongens, en meisjeshoofden,
maar nu. tegen Pasen, wanneer de
cyfers eindelijk bekend worden, komt
cr verlichting en kunnen ze zich
tijdens een heerlijk ontspannende
vakantie gaan wijden aan wat het
hart in de diepste grond begeert:
een reisje, sport en andere geneug
ten .waarvan tot nu toe zo bitter
weinig sprake kon zijn.
VOOR de docenten was het ook
geen pretje.
Ze moesten stapels proefwer
ken doorvorsen en er met een rood
potlood het cijfer op zetten, dat ze
na veel wikken en wegen als gepast
voor de jeugdige delinquent be
schouwden Dat ging lang niet al
tijd even gemakkelijk, vooral niet
omdat persoonlijke anti- of simpatie
niet in het geding mocht komen en
niets anders dan de zuivere ver
dienste gelden mocht Er zullen héél
wat zuchten geslaakt zijn, vóórdat
leder zijn gerechtvaardigd deel in de
leerkoek gekregen had.
Nu zijn ook die leraren en lera
ressen van een haast niet. te torsen
last bevrijd en kunnen ze op hun
lauweren rusten!
PASEN betekent dus voor tallo
zen: bevrijding!
Voor hen evenwel, die een
stuk of wat onvoldoendes kregen,
nieuwe zorg en nieuwe uren inspan
ning .om bij te werken of op te ha
len wat verzuimd werd
Nieuwe spanningen thuis mis
schien, omdat geeti enkel ouder het
prettig vindt, wanneer zijn kind,
waarop hij graag trots is, bij ande
ren achter blijft.
Niet allereerst om er op te pochen
als de Jongen of het meisje tot de
eersten behoort, maar eerder, omdat
iedereen het weet. welke harde
eisen de moderne maatschappij stelt
en ze graag willen, dat hïin Keesje
of hün Annetje zich handhaven.
Dóór aaat 't om- later een goede
baan! Die wordt niet veroverd met
„de kantjes er af te lopen".
Gelukkig zijn er genoeg vrolijke
gezichten als de zo juist uitgereikte
rapporten en de cijfers van 0 tot
10 bekeken worden.
Straks zijn ook vader en moeder
er blij mee en zal er wel een ver
diende verrassing af kunnen.
Dan liever een hólf (paas)-ei, dan
een lege dop!
Het allerliefst: een héél ei'
Ouders: dénkt U eiaan wanneer
uw kind juichend met een goed rap
port binnen komt vallen? Zo heéi
gemakkelijk heeft-ie 't heus niet
gehad!
FANTASIO
Ons kort verhaal
door
Gregory V. Drumm
Dit heb ik in lang niet meer ge
daan, zei de man.
Maar door de regelmaat, waarmee
hij de vogeltjes en konijntjes van de
schiettent één voor één omverknalde.
werd toch de nieuwsgierigheid van de
oude McTavish geprikkeld, en hij ging
er eens goed voor zitten.
Dan moet U vroeger wel een goed
scherpschutter geweest zijn. zei Mc
Tavish. terwijl hij nog een geweer
voor zyn klant laadde
Ach ja. vertel eens, valt er nog
wat te verdienen in dit soort zaakjes
tegenwoordig?
Mm. een paar centen, niet veel
bijzonders Hier. dat wordt zes dozen
sigaren voor D.
McTavish geeuwde en gaf hem nog
een geladen geweer
't Wordt aardig laat Ik denk
dat ik de tent maar sluit, wanneer U
klaar bent met me van mijn sigaren
te beroven.
Het was al over twaalven en het
kermisterrein was verlaten op McTa
vish' klant na.
O.K Nou kun je wel sluiten.
Maar voor je weggaat, zei de man rus
tig. maak even die kas open en mik
het geld in dit zakje.
McTavish wilde protesteren. Het
glanzend metaal van een revolver in
de hand van de man weerhield hem
Goed, zoals je wilt.
McTavish pakte de zak aan en liep
naar de kas Hij maakte ze open en
schudde de inhoud, papier- en klein
geld, in de zak
Hier. vriend, zei hy. dat je er
geluk aan mag beleven.
Spanning voor de cijfers
Fota Wil Eiselin, Rijswjjki
McTavish draalde hem de rug toe
en hield zj-n gegroefde handen om
hoog. Hij hoorde de dief rennen.
Toen het weer stil was, draalde
McTavish zich naar zijn toonbank. Hij
zou het gezicht van die man wel eens
willen zien, als de zak weer open
kwam. Drie en een halve dollar pre
cies wat de arme kerel zelf uitgege
ven had.
McTavish pakte de zes dozen siga
ren weer op, die nog op de toonbank
lagen, en grijnsde breed Die sigaren
waren twaalf dollar waard!
