ISRAELS GRENZEN BESCHERMD
DOOR COLLECTIEVE DORPEN
95ste jaargang
Maandag 26 maart 1956
Tweede blad no. 28791
Nacht in het gebied van de Negev
De nacht was gevallen en over de Negev en één
voor één ontstaken de nederzettingen op de heuvels
hun lichten, totdat het leek alsof er een lange rij ver-
jaarstaarten aan de donkere einder lag. Uit de verte
scheen het een feestelijk gezicht, maar toen wij de kib
boets (Hebreeuwse naam voor collectieve nederzettin
gen) Nirim binnenreden en de chauffeur het pistool, dat
aldoor voor gebruik gereed had gelegen, weer in het
Egyptes zelfmoord - commando 's
komen als dieven in de nacht
Nee, Nirim is voor feestverlichting niet in de stemming want het ligt in de
hoek van de Negev, die begrensd wordt door de Egyptische Sinai en de Gaza-
strook, waar de Egyptische regering van Nasser voor luttele guldens uit de in
bittere misère levende Palestijnse vluchtelingen de ..fedayin" recruteert, de zelf
moord-commando's, die als dieven in «Te nacht over de Israëlische grens komen
om te stelen en te saboteren. Zodat de „kibboetzinks", de jonge kolonisten uit
de collectieve landbouw-nederzettingen, die als een ring van half-militaire
voorposten om Israëls grenzen liggen, 's avonds een nieuwe taak wacht na een
lange, zware dag op het hete land. Als zij, na de twee uur samenzijn met hun
kinderen, die het leven in de kibboets hun dagelijks gunt, hun kleine Mosje of
Rachel naar het kinderhuis hebben gebracht, wordt hun gezamenlijk avond
maal in de eetzaal een grimmig dessert opgediend: karabijnen, stenguns en pa
troongordels.
holster stak, week die indruk snel. Want de kring van
schijnwerpers om dit collectieve ,,dorp" bescheen een
zware prikkeldraadversperring, waarachter loopgraven en
zandzakken-barricades lagen. En uit de hoogte priemde
het zoeklicht van een wachttoren plotseling door het
donker en tastte in een korenveld naar iets, dat bewogen
en geritseld had.
sen, althans ln een streng-dogmatische
kibboets als Nirim, want onder Israëls
agrarische nederzettingen zijn alle tus
senvormen van volkomen collectief tot
louter coöperatief. In de echte kib
boets bestaat geen privé-bezit. Men
krijgt in Nirim een zakgeld van f. 50 per
jaar. de kibboets zorgt verder voor al
les: eten. kleding, woning, opvoeding
van de kinderen, die niet door de ouders,
maar alweer collectief geschiedt.
De 200 kibboetzniks eten samen amuseren
zich samen, leven samen. Slechts tussen
naar bed gaan en opstaan is er sprake
van een privé-bestaan. De prikkel tot
groter inspanning is niet het beter te
hebben dan een ander, maar het welzijn
van de gemeenschap. Dit is sociaal (niet
politiek* Communisme 'n zijn zuiverste
vorm, de levenswijze waarvan sommige
niet-communisten zeggen: „Ja. als Le
nin dit bedoeld had. zou ik er ook voor
tekenen".
Zelfoverwinning.
Half dommelend
achter geweren
Zo stommelen iedere avond langs de
koestallen, de graan-silo's en de kleine
woonhuisjes de kibboetzniks naar hun
posten. Een Amerikaan uit New York,
een Noordafrikaanse jongen uit een Ma
rokkaanse „Medersah", een kleine
Fransman uit Verdun, een Pool op wiens
arm nog het in blauw getatoueerde
Auschwitz-nummer staat Zy zitten
doodmoe, half wakend, half domme
lend achter hun geweren. Net als het
meisje, dat oppast in het kinderhuis en
een pistool in haar schort draagt, schrik
ken zij wakker als de jakhalzen hun lu
guber gejoel beginnen, En soms is er
plotseling een geritsel in de jonge euca
lyptus-aanplant, het zoeklicht grijpt een
paar donkere gestalten, kogels slaan
krakend in het hout een Joodse jongen
grijpt kuchend naar zijn borst, een van
de „fedayin" is aangeschoten en gilt
vertwijfeld om Allah.
Dan komt de volgende ochtend een
witte jeep van de V.N aanrijden over
de smalle wegen tussen de groene lande
rijen van de Negev. Buitenlandse mili
taire waarnemers noteren een schending
van de wapenstilstand. Het „grensinci
dent" krijgt tien regels in de kranten.
Wie weet hoe lang!
Voor mensen in Jeruzalem, Tel Avlv
of Haifa, die bij hun ontbijt over het
I incident lezen, is de zaak heel eenvou
dig: „De pioniers aan de grenzen heb
ben weer een laffe Arabische aanval af
geslagen". Dan gaan zij met de bus
naar kantoor, voor hen is de kous af.
Maar de kibboetzniks aan de grens
moeten die avond wéér op wacht, en
ZILVEREN JUBILEUM J. SINGELING
In de recreatiezaal van de N.V. Hol
landse Constructie Werkplaatsen vond
zaterdag een hartelijke huldiging plaats
van de heer J. Singeling, die het feit
herdacht, dat hij voor 25 jaar bij deze
N.V in dienst trad. Achtereenvolgens
werd de jubilaris toegesproken door de
bedrijfsleider, de heer J. J. Epskamp
namens de directie, de heer H. Laman,
voorzitter van „De Stalen Band" en door
de heer C Brussee, die de gelukwensen
van de collega's van de heer Singeling
aanbood. Enkele geschenken werden
overhandigd.
Afscheid van jhr. van Weede
Jhr. mr. M. W. van Weede en zijn
echtgenote hebben zaterdagavond te
Rome een afscheidsreceptie gegeven.
Jhr v. Weede heeft ons land vele jaren
als buitengewoon gezant en gevolmach
tigd minister by de Heilige Stoel verte
genwoordigd.
Honderden hebben de receptie be
zocht. Onder hen waren een aantal
kardinalen en de leden van het Corps
Diplomatique. De ambassadeur van
Frankrijk overhandigde jhr. Van Weede
namens het diplomatieke corps een ge
schenk.
Verkiezingen in Elten
Aan de verkiezing van leden van een
algemene commissie van advies voor El-
ten hebben zaterdag 2074 kiezers mogen
deelnemen. Het aantal uitgebrachte gel
dige stmmen is 1487; 273 stemmen wer
den ongeldig verklaard. Het percentage
opgekomen kiezers bedroeg 84,86%.
Lyste 1, de Ujst van de oorlogsslacht
offers en rentetrekkers heeft drie zetels
behaald; lijst 2, die van de werknemers
vier en lyst 3. die van de middenstan
ders gecombineerd met de landbouwers,
ook vier
Twee Nederlanders hebben elk een ze-
tfl gekregen, t.w. een werknemer op lijst
■J. en op lijst 3 de plaatselyke kantoor
houder van de P.T.T.
De kibboets Niri
ter in de nacht.
morgennacht ook en overmorgen en
wie weet hoe lang nog! Zonder die ex
tra-spanning is het leven in de Kib
boets al hard genoeg, dat viel duidelijk
af te lezen van de vermoeide gezichten
van Joe en Judith, het Amerikaanse
echtpaar wiens gast wy waren in Nirim
het Idealisme van deze overtuigde Zio
nisten had wel stand gehouden, maar
was door de harde werkelijkheid aan
zienlek versoberd
Zo'n kibboets vormt de verwezenlij
king van een merkwaardige combinatie
van verlangens: de opbouw van de
Joodse staat Israël, het leven in een
waariyk socialistische gemeenschap en
de drang „terug naar het land", alles
zins verklaarbaar by een volk dat veelal
in Ghetto's heeft moeten leven en in
ieder geval door allerlei historische
dwangfactoren vervreemd is geraakt van
handenarbeid. Zo is de kibboets de
hoeksteen van de Joodse kolonisatie ln
Israël geworden: economisch, omdat
hier mensen waren, bereid om tegen mi
nimale beloning op eigen kracht het
land te ontginnen, militair omdat zy dat
nieuw verworven land konden verdedi
gen.
Harde dobber
Het is een zware taak, vrijwel iedere
kibboets moet een harde strijd om het
dagelijks bestaan voeren. Het in cultuur
brengen van braak land. het opbouwen
van een bedrijfsinventaris en wotiingen
voor de leden, eist grote investeringen.
Zelfs vele oudere, welvarende kibboet-
zim zitten met een zware schuldenlast,
die op korte termijn, soms binnen 8
jaar, afgelost moet worden. Aflossingen,
rente (tot 12 procent!» en noodzakelijke
Investeringen voor verdere uitbreidingen
slokken meer dan de helft van het bru-
to-inkomen op. Na pacht en beslasting
blijft er maar een zeer sober bestaan
voor de leden over. Dan zijn er nog de
militaire lasten de kibboetzim betalen
voor hun eigen verdediging en vele
nieuwe zijn op oneconomische plaatsen
gevestigd om leemten in de ring van
voorposten te dichten.
De menseiyke zijde van deze collec
tieve samenleving stelt even zware el-
Ik betwijfel dat nog. Waar de mens
nu eenmaal niet een door de heer Marx
getekend poppetje is, eist dit bestaan
van de kibboetzniks" een voortdurende
zelfoverwinning, hun idealisme wordt
niet zozeer op de proef gesteld door het
feit, dat zij zo hard moet werken, dan
wel door de gewoonte van een tafel
buurman om gedurende de maaltijd zijn
neus op tehalen. Vandaar dat de kib
boetzniks zich onderschelden door een
voortdurende, haast krampachtige vast
beslotenheid. Wat de meerderheid be
slist, is wet voor allen. Staat er ploegen
op het programma, dan wordt er ge
ploegd. Schrijft het rooster, volksdan
sen" voor, welnu dan schaart men zich
in de rij. zingt en stampt met de voeten
op de grond. Het geschiedt allemaal met
hetzelfde licht-grimmige plichtsgevoel.
En Joe en Judith begonnen iedere uit
eenzetting met: „Wjj geloven dat
al komen zij met hun overtuigingen wel
eens in de knoop!
Zoals zovele instellingen in Israël zijn
ook de kibboetzim nameiyk streng ge-
sectariseerd en Nirim behoort tot de
Mapam. de links-socialistische party die
al is zij zeker niet communistisch, toch
vriendschap met de Sovjet-Unie in haar
vaandel heeft geschreven. Sinds deze
broederiyke neiging door het Kremlin
beantwoord is met wapenzendingen aan
de Arabieren, liggen de „Mapamniks" in
Nirim 's nachts achter hun geweren een
hevis ideologisch probleem te verteren'!
Ondanks de bewondering voor de op
offeringsgezindheid en de enorme pres
taties van de kibboetzim kon ik daarom
de volgende ochtend, toen wij wegreden
door de tot welige bloei gebrachte Ne
gev, niet nalaten enige Hollands-ironi
sche opmerkingen tegen mijn Israëlische
metgezel te maken, Maar net toen hy
antwoord wilde geven, bracht een an
dere stem ons tot de harde werkelijkheid
terug. Door de zonnise stilte van de
groene heuvels, waar wilde anemonen en
cyclamen bloeiden, knetterde in de verte
ineens kwaadaardig een mitrailleur. Hij
keek my zwygend aan en ik schaamde
mij een beetje. Toen legde hij zyn pistool
tussen ons in op de voorbank van de
auto en wij reden weg. Gaza achter ons
latend.
Lezers schrijven....
Aan wie de schuld
Met verwondering heb ik, als oud
chauffeur by de „N.Z.H.V.M.", kennis ge
nomen van het ingezonden stuk, onder
het opschrift „Door een chauffeursbril
gezien", voorkomende in Uw veelgelezen
blad van zaterdag J.l.
Aangezien ook ik reeds voor vele Jaren
meende dat de rijtyd 's avonds op deze
lyn (LeidenNoord wykerhout» hoogst
onvoldoende was, heb ik toentertyd by
de rijksverkeersinspectie stappen onder
nomen om een gunstiger rytyd op be
doelde busiyn te verkrijgen, waarbij ik
het genoegen mocht smaken er 5 minu
ten bij te krygen. Sinds geruime tyd
blykt weer op de oude rytyd te worden
gereden, nameiyk 28 minuten.
Menende door het vermelden van
enige gegevens een Juist licht op deze
veelbesproken busiyn te werpen, laat Ik
hier enkele gegevens volgen
Rytyd 28 minuten, aantal haltes 23
Lengte traject 17 K.M., bewaakte over
wegen op dit traject 2, hetwelk, indien
deze gesloten zijn, de chauffeur enige
minuten kost.
Voor het stoppen, afrekenen en weer
wegryden zullen we een minimum van
1 minuut stellen en zo men maar by de
helft van het aantal haltes stopt, kost
dit ook plm. 12 min.
Over aan rytyd 28 12 min. 16 min.
Dus een gemiddelde snelheid van 60 K.M.
per uur.
Hopende dat deze gegevens er toe mo
gen bydragen, zowel in het belang van
de chauffeurs alsook de buspassagiers,
dat een gunstiger rijtijd zal worden ver
kregen.
U by voorbaat dankend voor de te ver
lenen plaatsruimte verblijf ik,
hoogachtend,
C KOET.
Molenstraat 21, Leiden.
Wy ontvingen over hetzelfde onder
werp hog enige ingezonden stukken,
welke evenwel geen nieuwe gezichtspun
ten openen, zodat wy niet tot plaatsing
zullen overgaan. Red. „L.D."
Uno SMinus Animo introduceert
Luisa Treves' „Om Nausikaa"
Antieke Oudheid in moderne dialogen
De opvoeringen van de Leidse Gymnasiaetenbond „Uni Sumus Animo", die
In 1958 zUn 50-jarig bestaan zal herdenken, kenmerken zich steeds door jeug
dige toewijding en idealisme, twee factoren, welke weldadig aandoen.
Zo was het ook zaterdagavond in de Leidse Schouwburg, waar tot uitbeel
ding kwam een blijspel van Luisa Treves, getiteld „Om Nausikaü", waarmee
zoal niet „een schot in de roos", dan toch zeker een doeltreffende keuze werd
gedaan. Immers: het eigent zich voor gymansiasten, die er gelegenheid in vin
den terug te duiken in het voor hen. naar wjj hopen, welvertrouwde gebied der
Griekse mythologie. Figuren uit de antieke oudheid herleven en het grappige,
tevens contrasterende is, dat zU zich uiten in modern-nuchtere dialogen, niet
van geest en humor ontbloot. Zij zullen vermoedeiyk menig vergrijsd, ernstig
classicus de haren te berge doen rijzen, wanneer hij tenminste niet over het
vereiste aanpassingsvermogen beschikt. Gelukkig wist de zaal de hedendaagse
taal en de soms leuke woordvondsten te waarderen!
In het zesde boek van Homerus'
„Odyssee" is „Nausikaa" de schone en
intelligente dochter van Alkinoos. ko
ning, der Phaeaken, die Odysseus, ko
ning van Ithaka tydens het balspel
vond op het strand van het eiland Sche-
ria en hem naar het huis van haar va
der bracht.
Hierop heeft Luisa Treves voortgebor
duurd: wanneer het stuk begint, leeft
Nausikaa nog geheel in de betoverende
herinnering aan de reeds lang weer ver
trokken Odysseus. Zy verkeert tussen
werkelykheid en droom, prefereert de
laatste boven de eerste. Wit men ook
beproeft Nausikaa tot de werkelykheid
terug te brengen en haar uit te huwen
aan de winnaar van de vyfkamp Eurya-
los, die haar aanbidt, alles is vergeefs.
Totdat de loop der gebeurtenissen Nau-
sikaa's ogen doet openen, zy is verliefd
geworden op Odysseus' zon, Telemachus,
in wie zij de vader meent te herkennen.
Maar wanneer blykt, dat zelfs hy in
de netten verstrikt is geraakt van de
Zondagmiddagbijeenkomst van Leids
Volkshuis bracht veel variatie
Op de laatste gezinsbijeenkomst van
het Leidse Volkshuis in dit seizoen
werd zondagmiddag voor volwassenen
en jongelui een zeer bijzonder program
ma geboden. Hetgeen gebracht werd
varieerde van eenvoudige en spontane
uitingen van groepjes kinderen en jon
gelui tot manifestaties uit de muziek en
schilderkunst.
Deze grote variatie was boeiend, doch
stelde tevens vrij hoge eisen aan de
talrijke toeschouwers.
Een meisjesballetgroep opende met
een aardige vertolking van het sprook
je „Klein Duimpje". Uiteraard waren
techniek en afwerking niet volmaakt,
doch het bekoorlijke van een kinderuit
voering zonder dat er teveel van lei
ding bemerkt wordt, doet een ieder
goed. Een aantal jongelui gaf vervol
gens een uitbeelding van net Annie
Schmidt-verhaaltje; ..De pannenkoe
kenwedstrijd".
De pianist Henk Briër speelde - na
een korte inleiding van hemzelf - va
riaties op een kinderliedje van Mozart.
Later in het programma bracht hy eni
ge gedeelten uit de „Schilderijenten
toonstelling'' van Moussorgski. te« we
ten: De Ossewagen". ..De dans van de
kuikens in de eierschalen" en „Het ge
sprek tussen Goldenberg en Schmuvle"
De volkshulsbezoekers zijn op muzikaal
terrein niet verwend, zodat dit pro
grammaonderdeel als een beginnend po
gen waardering verdiend. De program-
inakeuze van Henk Briër was zeker ge
slaagd.
De toneelgroep speelde op voortref
felijke wijze de Spaanse fantasie: „Het
noteboompje van Genadio': de geschie-
No het gezamenlijk avondmaal in de
kibboets heeft een jonge Amerikaan
geweer en patroongordel omgehangen,
gereed om aan zijn wochtbewt te be
ginnen.
Zelfs op de tractor verlaat de kib-
boetinik zijn wapens niet; de fedayin"
(Arabische overvallers) kunnen ook
overdag in hinderlaag liggen.
Bloedtransfusiedienst
Rode Kruis
Méér donors gevraagd
Een misverstand deed ons in het ver
slag van de jaarvergadering van de afd.
Leiden van het Ned Roode Kruis za
terdag j.l. abusievelyk vermelden dat
het aantal donors in het afgelopen jaar
5592 zou hebben bedragen, dit was even
wel het aantal bloedtransfusies. Het
aantal bloedgevers, dat gedurende 1955
ter beschikking stond, bedroeg 2914 en
wanneer men daarbij nagaat, dat één
donor per jaar maximaal tweemaal
zijn bloed mag geven, dan blijkt daar
uit, dat dit maximum ten aanzien van
bijna alle bloedgevers werd bereikt.
Wil de Bloedtransfusiedienst ook in
de toekomst in staat zijn aan de steeds
toenemende behoefte te voorzien, dan
is het dringend noodzakelijk, dat het
korps der vrijwillige bloedgevers een
aanmerkelijke uitbreiding ondergaat,
Men vergete daarbij niet, dat niet al
leen het middel der bloedtransfusie
steeds veelvuldiger wordt toegepast,
doch dat Leiden de enige bloedbank is
in een verre omegeving
Wil het Ned. Roode Kruis ook op dit
gebied zijn zegenrijk werk kunnen
voortzetten, dan is versterking van de
gelederen der donors een noodzakelijke
voorwaarde.
denis van de jongen Genadio, die een
wonderboompje bezit waaraan gouden
vruchten groeien, welk boompje hij
niet wil verkopen en dat hij tenslotte
aan een prinses schenkt.
Een aardig zonnig verhaal, dat ge
speeld werd in een welhaast Spaanse
stijl door de goed verzorgde aankle
ding en het treffend decor waaraan in
alle soberheid veel aandacht was be
steed.
Om als slotstuk een korte film over
het impressionisme in de West-Euro-
pese schilderkunst, op een dergelijke
huiselijke middag te brengen, mag
wel een waagstuk genoemd worden.
Het is daarom verheugend dat de
toeschouwers blijk gaven dit toch zeer
te kunnen appreciëren Na een korte
inleiding door de directie opende deze
prachtige kleurenfilm voor menigeen
de weg naar het zien van doeken van
Hollandse-. Vlaamse- en andere mees
ters.
De kleurenwerking. een enkel frag
ment van een werk, de herkenning en
vergelijking soms van een vroeger tafe
reel als het Breughelse ïjsfeest met
onze eigen tijd. zoals dat kennelijk zo
door de toeschouwers beleefd werd. deed
deze film over schilderkunst tot een
boeiend beleven maken.
Al met al een geslaagde slotbijeen
komst van de dit seizoen gehouden
zondagmiddagen in het Leidse Volks
huis.
Koningin ontving eerste
t kievitsei t
T Twee Jongens uit Zeldam (by T
I Goor) hebben Koningin Juliana het
X eerste kievitsei aangeboden. De X
jongelui, Gerard en Frans Exter-
A kate, die het ei zaterdag hadden
gevonden, ïyn daarmee gisteren, Y
te hureemeester van Y
Prot. Chr. Onderwijzers bijeen
C. v. d. ZWET OVER
ZELFWERKZ A AMH E ID
„Zelfwerkzaamheid". Over dit onder
werp sprak zaterdagmiddag voor de Prot.
Ohr. Onderwyzers Vereniging de heer C.
van der Zwet, pedagogisch-didactisch
medewerker aan het Chr. Pedagogisch
Studiecentrum. Vooral omdat met de
zelfwerkzaamheid een terrein in de di
dactiek i>etreden wordt, dat tegenwoor
dig zo bijzonder in het teken van de be
langstelling staat, meende de heer v. d.
Zwet in dit verband scherp stelling te
mogen nemen tegen het begrip „luie kin
deren". Immers kinderen, die geheel af
kerig zijn van inspanning of werk, treft
men op geen enkele school aan. Indien
er ln bepaalde gevallen sprake is van
luie kinderen dan zyn dit in de meeste
gevallen patologisohe kinderen. Is een
leerling in de klas niet of moeilyk tot
een gewenste activiteit te bewegen, dan
is dikwyis een te lage Intelligentie hier
van de oorzaak. Voorts was de heer v. d.
Zwet er van overtuigd, dat ook het mi
lieu. waarin het kind opgroeit, meer dan
eens remmend kan zijn. In wat voor si
tuatie van conflicten kan een kind ir
deze moderne tyd niet verzeild raken
Dergelijke kinderen willen in de klas
wel iets presteren, maar zij kunnen niet.
De onderwijzer moet hen opvangen en
over de remmingen heen helpen. Spre
kende over de passiviteit gaf de heer
v. d. Zwet als zyn mening te kennen dat
deze dikwyis als een voorbode van ziekte
beschouwd moet worden.
De lust om bezig te zyn, zo vervolgcTe
de heer v. d. Zwet, is een organische ac
tiviteit. Als voorwaarden voor het berei
ken van deze activiteit noemde hy o.m.
de rijpheid. De onderwijzer zal zich goed
bewust moeten zyn van het feit, dat een,
kind van negen jaar geestelijk even ryp
kan zijn als een kind van dertien en om
gekeerd. God evenwel geeft alle kinderen
een bestemming en het is de taak van
de onderwijzer daaraan mede te werken.
Ondanks een groot aantal leerlingen in
een klas, kan een onderwijzer met een
beetje wil en fantasie zeer veel bereiken,
vooral wanneer hy differentiatie op de
juiste methode weet toe te passen. Het
is derhalve van uitermate groot belang
hoe de onderwijzer zelf tegenover zijn
wer> staat. Het centrum van pedago
gische activiteit is en byft op het kind
liggen, aldus besloot de heer v. d. Zwet
zijn met gVJte aandacht beluisterde toe
spraak.
Na de pauze werden enkele huishoude-
lyke zaken aan de orde gesteld.
verleidelyke Godin van de Liefde Aphro
dite, hier optredend in de gedaante van
kamermeisje by koning Alkinoos, in
welke functie zy vele mannenhoofden
op hol brengt is de maat vol en komt zy
tot klare bezinning. Thans zal voor haar
eindelyk wel de weg geopend zyn. Eu-
ryalos in de armen te vallen
Om dit originele gegeven spelen zich
gecompliceerde gebeurtenissen af, waar
in Pallas Athènè, Godin van de Wijs
heid, zich de grootste moeite geeft
Aphrodite op het goede pad te houden,
wat natuurlijk jammerlijk mislukt,
Luisa Treves heeft de gang van za
ken met aardige wendingen uitgewerkt,
waarvan de jonge acteurs en actrices
dankbaar gebruik gemaakt hebben,
daarmee onder de regie van A. R I.
Aris een zeker gebrek aan handeling
toch wel overspelend.
Er wordt soms langdurig en gerekt
gediscussieerd, maar wanneer Aphrodite
ten tonele verschynt is er de spanning
over de vraag, hoe zy het nu weer zal
aanleggen ze kin het eenvoudig niet
laten! een nieuw „slachtoffer" van
haar raffinement en charme te maken.
Zowel Nausikaü als Pallas Athènè
spreken verstandige woorden waaraan
anderen zich spiegelen kunnen, al doen
ze het lang niet altijd.
Een regiefout leek ons, vooral in den
beginne, het dikwijls spreken met de rug
naar de zaal, waardoor het gesprokene
soms moeilyk verstaanbaar was.
Laura Huizinga voldeed ten volle aan
de intelligentie en eruditie, die men van
Nausikaa verwacht, was ln houding en
gebaar stijlvol, sober en beheerst. Haar
verheffende, veelal ook ontroerende
woorden hadden echter luider stemge-
ving kunnen verdragen.
Tonny Meckmann als Aphrodite,
maakte het alleszins begrijpelijk, dat
mannenharten onder haar invloed on
rustig worden en sloeg zich dapper heen
door het onverwachte incident, dat haar
pruik afviel. Jikke Schouten's duidelyke
dictie frappeerde en verleende aan de
rol van Pallas Athènè relief. Koning Al
kinoos vond een waardig, schoon nog
wat schroef acterend vertolker in Paul
Waszink. Uitstekend spel gaf Mare Spy-
ker te zien als diens zoon Laodamas,
ook diens uitspraak voldeed uitnemend
Sander Kreukniet was een humoristi
sche Majordomo Pontonoos, wiens kos
telijke Intonatie opviel.
Ook de kleinere rollen vonden vol
doende bezetting. Alwlne Drewes als
Arètè, de vrouw van koning Alkinoos.
Manon van Caspel in de rol van de
voedster Eurymadousa, wier grime ech
ter niet erg gelukkig was, Duco van
Weerlee als de flinke Euryalos, de enige,
die Aphrodite's listen dapper wist te
weerstaan en Joost Hubeek in de rol van
Telemachus, wiens snorretje evenwel
een. vermoedeiyk onbedoeld, kluchtige
indruk maakte. Nog een compliment voor
de Jongste medespeler Werner Staver-
man, die met. zyn droge opmerkingen
als Naustinoos Junior de lachers op zijn
hand kreeg. Al deze „meneren' en „me
vrouwen" deden het oude Griekenland
gewaagd, niettemin natuurlijk herle
ven.
Regisseur Aris moet plezier yan zyn
werk gehad hebben.
De kostuums, ontworpen door mej. G.
Byieveld, pasten zich harmonisch by de
Uid aan, het décor grote zaal van
Alkinoos paleis waarvan de omlys-
ting door de gymnasiasten zelf vervaar
digd was zag er aantrekkelijk uit.
Na afloop het gebruikelyke dankwoord
van rector dr. W. Wiersma, aanbieding
van bloemen door praeses Kloeke, die
ook de opening verricht had en de betui
gingen van erkentelijkheid door de „be
zadigde" ouderen, afgevaardigden van de
„Leidse Joffers" en „Lugdunum Bata-
vorum".
Wederom een avond, waarop U.S.A.
zich van zijn beste zijde liet zien, bij
gewoond door prof. Fischer, voorzitter
van het Curatorium, vele leraren en
talrijke U.S.A.-vrienden, hoewel de
Schouwburg, jammer genoeg, bij lan
ge na niet gevuld was.
U.S.A. heeft ook nu loffelijk een
schone traditie voortgezet!
H.
Ons Grunnegerlaand
GEZELLIGE CABARET-AVOND
Voor de vijfde maal trad zaterdag
avond in de geheel gevulde Jacobaza&l
van „Den Burcht" het Gruno-cabaret
op voor „Ons Grunnegerlaand" met een
cabaret-revue, getiteld: Tussen Martini
toren en Stephansdom. Dus een alle
gaartje, deels spelend in het moeder
land. deels in het lustige Wenen, dat
bereikt werd via een reisje langs de
Ryn, dat ook gerede aanleiding geeft
tot gezellige deuntjes en wysjes. Zowel
aan de Ryn als in Oostenryk's hoofd
stad deden de Tiedverdrievers zich ken
nen als werkelyk de tyd aangenaam
verdryvende caberettiers met hun mu
ziek en zang. Hun leider, de heer Enze-
rink, had er een frisse cocktail van ge
maakt. die gretig werd verwerkt! Het
verblyf in de hoofdstad van het noor
den werd gevuld met zang van het
zangkoor onder leiding van de heer F.
Riks deze zangltesters behoeven
langzamerhand geen krans meer en
enkele korte schetsjes, echt Grunnen's
kort humoristisch, zo'n flits en het is
voorby. Vooral „In 't- soheerhoes" had
een overweldigend suoces!
En dan was er nog de heer H. Kle-
vering, die zich onderscheidde als ac
cordeonist, al dan niet daarbij flui
tend bijzonder goed getroffen zyn:
Zingende nagtegaal en als xylofonist
aan de piano begeleid door mej. N.
Nanmng. terwijl ook mevr. Nanning met
haar dochter een paar pianonummers
ten beste gaf
De voorzitter van Ons Grunneger
laand, de heer H A. Vriend was on-
getwyfeld aller tolk, toen hy alle me
dewerkenden aan deze mixture dei-
lichte Muze hartelyk dank bracht voor
deze welgeslaagde avond.
Na afloop natuurlijk nog een dansje.
