HERINNERING Een halve nieuwe japon.... Ons KNUTSELHOEKJE ZA TER DAG 10 DEBEMBER WEKELIJKS BIJVOEGSEL PAGINA 3 Ons kort verliaol door J. P. Bal jé En toch een passend toilet voor de feestdagen door JORGEN CLEVIN Maak nu het heupstukje uit de res terende 38 cm. stof. Knip daartoe deze lap, in de breedte, in twee gelijke helf ten, zodat twee repen van 19 cm. hoogte ontstaan. Xnip nu uit beide repen tweemaal een heuppand zoals op het schema is aangegeven. In to taal krijgt ge dus vier afgeschuimde stukjes van 19 cm. hoogte, die aan de onderkant 31 cm. en aan de boven kant 24 cm. breed zijn. Naai deze vier panden met de zijkanten aan elkaar (2 cm. is voor de naden inbegrepen). Laat een der naden open totdat net fluwelen tussenzetsel aan het heup stukje is bevestigd en breng er dan een 20 cm. lange ritssluiting in aan. Be vestig nu de middenstrook aan het tussenzetsel. Zoom de bovenkant van het heupstukje 4 centimeter in en rijg een elastiek door de schuif. Zoom de rok op de vereiste lengte om en maak de ceintuur uit de resterende reep flu weel. Gedurende het weekend, of in enkele avonden tijds kunt ge deze rok kant en klaar hebben en uw garde robe zal met eeng fraai en feestelijk stuk zijn uitgebreid. J. V. Met gemengde gevoelens van wee moed en teleurstelling liep Diana Da- nielli het nauwe, vieze straatje in, het straatje, waar ze geboren en geto gen was en dat ze in geen dertig jaar betreden had. Toen ze het verliet, wist nog nie mand, wie Diana Danielli was en al leen de buurtbewoners kenden toen de onbetekenende Dientje Daandels, die later de grote Diana Danielli zou wor den, de danseres aan wier voeten de kunstminnaars van Europa knielden, die triomfen vierde in Europa en Amerika, wier kunsttournees door Australië eclatante successen werden. Een afkeer had ze gehad van het straatje en van de buurt; en toen ze na een paar harde leerjaren succes had, liet ze haar moeder naar het bui tenland komen. Nooit wil ik het huis terugzien, waar het zonlicht niet kon doordrin gen, schreef ze haar moeder, waar de grauwe armoede je bij de deur al toegrijnst. waar de donkere gammele trappen zyn uitgesleten en je jezelf goed aan het vette touw moet vast houden om niet naar beneden te tui melen. Kom gauw hierheen! En nu, na dertig jaren, had een dwaze gril haar tóch naar dat oude smerige straatje teruggebracht. Ach ja, ze haatte dat straatje al lang niet zo erg meer als vroeger, de jaren had den de scherpe kantjes van het leed doen wegslijten, hadden haar vele dingen in een milder licht doen zien en herinneringen in haar wakker ge roepen, die haar plotseling deden ver langen de omgeving van haar jeugd nog eens te gaan bekijken. Als je ouder wordt en je vrienden en ken nissen één voor één van je heengaan, als je niet zo heel veel meer over houdt. dan ga je teruggrijpen naar het verleden: en dan zie je het verleden anders, beter vooral, dan het was. Diana Danielli keek om zich heen. Het straatje was wel hetzelfde, maar er was toch veel veranderd. Sommige oude huizen stonden er nog, andere waren vervangen door nieuwe. Kijk, daar op de hoek was vroeger de volks apotheek. nu was er een winkel van Albert Heyn. Ginds was dertig ja3r geleden een stalhouderij, en nu was er een fietsenstalling. Die boekwinkel was er destijds al, maar er stond toen een andere naam op de ruiten. En hierhier was het huis. waar ze haar jeugd had gesleten. Dit huis was weinig veranderd. Diana Danielli stond stil en keek naar boven. Het .werd al donker en op de derde verdie ping was licht op. In slordige plooien hing een laken voor de ramen, net zoals dat bij hen de gewoonte was ge weest. Daar achter had ze de mooiste jaren van haar leven, haar jeugd, moeten doorbrengen Even had ze de aanvechting naar boven te gaan. Maar het helsdonkere trappengat schrikte haar af. Boven dien. wat zouden de bewoners zeg gen? Zouden die haar niet voor een zwakzinniee houden? Hoe kón ze daar verschijnen in haar bontmantel, met hiaar hooggehakte fijne schoentjes, haar hoed, die voor die mensen mis schien een maandloon betekende Aarzelend liep ze verder. Ze voelde zich teleurgesteld. Wat had ze hier denken te vindfen? Iets eigens iets, dat haar ontroerd zou hebben en haar even een vleugje van haar jeugd teruggaf? Haar jeugd, die weliswaar somber en kleurloos was, maar waar ze de laat ste maanden, nu ze zo alleen begon te zyn, steeds vaker en met steeds min der wrok aan terugdacht. Maar alles was hier anders gewor den. er woonde niemand meer, die ze kende. De sfeer van het straatje was dezelfde gebleven, het rook er nog altijd onfris, het gaf nog steeds een indruk van armoede en ellende, maar de oude bewoners waren verdwenen. Een ogenblik bleef Diana Danielli staan Langzaam bracht ze de hand naar het voorhoofd, als wilde ze iets wegstrijken. Welke gedachte had haar hierheen teruggevoerd, naar het oord, waar ze haar jeugd had doorgebracht? Het was een soort innerlijke drang ge weest enze bekende het zichzelf, de zucht om nü, nu ze beroemd en rijk was geworden, de oude armoedige woning terug te zien. Het krot, waarin ze tegen de verdrukking in, ondanks de stinkende armoesfeer. was opge groeid, en waaraan ze zich, moeizaam maar met succes, ontworsteld had. Wat weerhield haar, Diana Danielli, die zonder schroom voor ieder audito rium was opgetreden, die de wereld had doorkruist en landslieden van al lerlei aard onbevangen tegemoet was getreden, aan haar impuls gevolg te geven en een blik in de oude woning te werpen? Ze keerde op haar schreden terug en stond opnieuw voor het oude huis, wonderlijk en onverklaarbaar ont roerd. Langzamer liep ze naar de deur. die half open stond en weer schrikte haar even de stikdonkere trap af. Dan begon ze die langzaam en voorzichtig te bestijgen. Hoévele malen had ze dit in haar jeugd gedaan, toen zonder aarzeling en zonder erbij na te den ken, nu, op haar hoge hakjes, die wei nig geschikt waren voor de ongelijke, hier en daar vermolmde traptreden, telkens even pauzerend en ademha lend. Ombestemde geuren drongen tot haar door: de reuk van vuil waswater, van een niet al te zindelijk toilet, maar allesoverheersend, de lucht van kool. waarmee ze in haar jeugd zo ver trouwd was geweest. Het benam haar nü de adem en ze moest haar gevoel eeweld aandoen om verder te gaan, langs het vieze, donkere overloop-Ie van de eerste verdieping, tastend haar weg zoekend naar de tweede trap. griezelend van de vettige trapleuning, die blijkbaar het touw vervangen had, dat daar in haar jeugd huig. Met de moed der wanhoop besteeg ze de derde serie trappen. Nu was ze op de derde verdieping, waar haar oude woning lag. Ze wist. dat rechts de deur lag van hun vroegere huiska mer en ze vermoedde dat hierin wel niets veranderd zou zijn. Buiten had ze immers het licht zien schijnen. Ze hoorde daar ook het gemompel van stemmen en het gekrijs van een kind. Ze deed een paar stappen in de rich ting van de deur, struikelde en moest zich tegen de wand staande houden. Toen werd plotseling de deur geopend en ze knipperde tegen het licht, dat de diepe duisternis verving. In de deuropening stond een vrouw, van wie ze in het begin de gelaatstrekken niet kon onderscheiden. Ze hoorde het on miskenbare wantrouwen in de wat rauwe stem. die haar vroeg: Zoekt U iets? Moet U hier wezen? Diana Danielli. zo zelfverzekerd in haar optreden, wanneer ze voor een erote zaal met een luisterrijk publiek optrad, voelde het bloed naar haar hoofd stijgen. Het duurde even. voor ze een aarzelende zin kon uitbreneen Eh ja.of eh.eigenlijk nee. Wat is het nou, ja of nee? kwam de scherpe stem weer en de klank was no" een nuance viiandiger geworden. Zulke „fiine madams" behoorden klaarblükeliik niet tot de dagelijkse en zeker niet tot de welkome bezoeksters. Tkehik heb hier vroeger gewoond.... enne....- ik wilde graag nog eens m'n oude huis zien. Maar als het U.... Gewoond? Er lag een wereld van ongeloof in die uitroep. HEB IE STERKE VINGERS Dit is een proef voor sterke mensen. Neem een lucifers houtje, leg het op de manier, zoals de tekening aangeeft, ussen drie vingers en probeer het doormidden te breken. Denk erom, de duim mag niet meehelpen a) Bij de witte guipure blouse zal een rok van zwarte taffetas en zwarte flu weel zeer gedistingeerd staan en jaar in, jaar uit mee kunnen gaan. Een bij zonder aardig en jeugdig! effect kunt ge ook verkrijgen door de zwart fluwelen tussenzetsels te vervangen door een incrustatie van wit zijden lint, waarin rose roosmotiefjes gewe ven zyn. b) Beschikt ge over een zwarte jersey blouse, dan bent ge voor de rok aan kleur noch garnering gebonden. De mogelijkheden zijn ongelimiteerd. Ge kunt de rok in één kleur houden, of wel de fluwelen tussenzetsels van con trasterende tint kiezen. Ge kunt met taffetas, satijn, soepele zijde, dunne wol, fluweel en nog andere stoffen werken. Effen materiaal en stof met een werkje doen het beide. En wilt ge de rok verrijken, hecht dan zijden tres of bolletjes-franje (in kleur van de stof of die van het fluweel) op de na den van de tussenzetsels. (Ge hebt hier 760 cm. tres voor nodig, ofwel 385 cm tres en 385 cm bolletjesfranje). c) Bezit ge een zwart fluwelen spencer, vestje of blouse, dan kunt ge de rok natuurlijk maken op een der manieren onder a) en b) genoemd, doch een an der, zeer apart effect kunt ge bereiken door voor de rok een mooie gebro cheerde zijde, met zwart of wit fond, te kiezen, waarin kleine, romantische bloemmotiefjes geweven zijn. Voor de tussenzetsels gebruikt ge zwart flu weel. dat Van dezelfde (of soortgelijke) kwaliteit, glans en kleur is als het flu weel van het lijfje! Ook deze rok kunt ge met zwarte passementerie garneren, ofwel met goudgalon indien de geko zen zijde een goudbrocaat motiefje be zit. EEN VROLIJKE VIS VOOR DE HETE TREKPOT Niet moeilijk en erg dankbaar is het maken van een theepot-aanvatter. die je vanzelfsprekend ook kunt gebruiken voor het hanteren van het oor of hengsel van een ketel kokend water Ie kunt hem naar verkiezing maken van vilt of van wollen stof. Je hebt 2 stukjes vilt of i.d., beide 20 bij 8 centimeter groot. Teken op papier een vis, zoals hier staat afgebeeld, maar natuurlijk op een grotere maat. De vis moet 20 centimeter lang worden. Het papier wordt op de twee lappen gelegd, die met kleine steekjes aan elkaar worden genaaid, behalve aan de buikzijde, waarin straks het oor van de trekpot of ketel moet passen. En dan moet de vis nog versierd worden, waarbij je je eigen fantasie, ook wat de keuze der kleuren betreft, kunt laten werken. Parijs, December 1955 Hebt ge nog „iets nieuws" nodig voordat de feestdagen aan breken? En de naaister kan geen werk meer aannemen, voordat de vacantie voorbij is? Of het budget sputtert als er aan de prijs van een kant-en-klare cocktailjapon wordt gedacht Maar waarom U dan niet met een halve japon tevreden gesteld - een halve japon die ge zelf maakt (ook al bent ge in de naaikunst niet zo heel erg bedreven!) en waarop ge dus tijd en kosten spaart Bent ge de gelukkige bezitster van a) een witte guipure blouse, b) een zwarte jersey blouse, c) een spencer, een vestje of een blouse van zwart fluweel, d) een losse bustier of het lijfje van een geklede japon die in twee delen werd gemaakt, of e) een fijn wit (of pastel- kleurig) truitje met decolleté, dan hoeft ge er immers alleen maar een geklede rok aan toe te voegen om met Kerstmis in een spiksplin ternieuw feesttoilet te kunnen verschijnen of geen wit truitje, maar beschikt ge De rok die we voor dat doel1 uitzoch- wel over een ander bovenstukje van ten is feestelijk en modieus, en zó een- enig^^s feestelijke allure, dan vindt voudig van coupe, dat zelfs de ama- ge naar ajle waarschijnlijkheid onder teurnaaister hem (zonder pateoon) zal a> b> c, d of e wel een rok die zich met durven maken; het is een rok die by- uw ijjfje verstaat. Bekoren de genoem- zonder veel effect geeft wanneer ge er 6 feestelijk materiaal voor kiest. En natuurlijk verhoogt ge dat feestelijke aspect door middel van een stijf uit staande onderrok of pettycoat, en door er sierlijke avondschoentjes bij te dra gen Ge hebt er 310 centimeter stof van 90 centimeter breedte voor nodig, als mede 40 centimeter fluweel. De rok be staat uit drie delen: het heupstukje en twee aangerimpelde volants, die door een tussenzetsel van fluweel van el kaar gescheiden zijn. Op dit gegeven zijn duizend-en-één variaties te ma ken, afhankelijk van kleur, stof en gar nering. den zoudt kunnen aanbrengen. Nog maals: de mogelijkheden zijn ongeli miteerd, en te veel om op te noemen. Kiest dus de stof die het best aan uw smaak en uw budget beantwoordt en ga als volgt te werk. WERKWIJZE In het hieronder beschreven patroon is voor alle dwarsnaden 1 cm., voor alle verticale naden 2 cm. inbegrepen! Knip van de stof vijf maal een baan van 40 cm. hoogte af (voor de onder ste strook) en drie maal een baan van 24 cm. hoogte (voor de middenstrook). Naai de vijf banen voor de onderste strook met de zelfkanten aan elkaar; doe hetzelfde met de banen voor de middenstrook. Rimpel beide stroken, op 1 cm. afstand van de bovenkant, met kleine steekjes in. De onderste strook wordt ingerimpeld tot 264 cm. (bij stof van 90 cm. breedte, of tot 236 cm. bij stof van 80 cm: breedte; de middenstrook wordt to 108 cm. wijdte ingerimpeld. Knip van het fluweel (evenwijdig aan de scheurkant van de stof) vijf repen van 7 cm. hoogte af. (De reste rende vijf centimeter fluweel dienen voor een ceintuur!) Naai drie van die repen met de zelfkant aan elkaar en zet ze tussen de onderste en de mid delste strook. (Let er op dat de naden van de fluwelen band samenvallen met die in de middelste strook!) d) Bezit ge een bustier of een ander gekleed lijfje, misschien past ei» dan de rok bij die onder d in tekening is gebracht De rok is hier gemaakt van gestreepte zijde, en de fluwelen of ribs- zijden tussenzetsels eindigen zijdelings voor in een strik (voor een strikgame- ring hebt ge 15 centimeter meer tus senzetsel-stof nodig!) e) Een fijn wit (of pastelkleurig) trui tje kunt ge met veel succes combine ren met een geheel fluwelen rok, bij voorbeeld een rok in zachtgeel en wit (let er wel op dat het wit voor de tus senzetsels dezelfde tint wit heeft als het truitje!), of havanabruin met zwart, of nachtblauw en wit, ofwel wit, geel en bruin voor heupstukje en volants en zwart voor de tussenzetsels. Ook hier zijn weer diverse kleuren combinaties mogelijk. En in al die ge vallen kunt ge op een der kleuren flu weel pareltjes of strass briljantjes strooien, of met minuscule lovertjes een hoogst feestelijk effect verkrijgen. Bevat uw garderobe geen witte gui pure of zwarte jersey blouse, geen zwart fluwelen spencer, geen bustier de mogelijkheden U echter niet, dan kunt ge wellicht uw toevlucht nemen tot een zwart fluwelen rok men tus senzetsels van dikke zwarte kant, ribs- lint of faille. Mogelijk zint U een soe pele wollen rok met incrustaties van satijn, ottoman of faille in dezelfde kleur, of misschiein voelt ge voor de combinatie van mousseline en kant, van bedrukte voile en fluweel. Inplaats van gestreepte stof zoudt ge Schots ge ruite kunnen gebruiken, en in de plaats van gebloemd materiaal kunt ge een nopjesstof stellen Strikken zoudt ge door gespen kunnen vervangen, terwijl ge in plaats van een korte strik een strik met lang afhangenle uitein- Ja, in myn jeugd, zei Diana. En zenuwachtig vervolgde ze, vlugger nu: Ik ben hier geboren, maar het is dertig Jaar geleden dat ik hier ge weest ben. Ik begrijp, dat U het vreemd zult vinden, maar ik wilde graag nog eens zien, hoe alles was, toenen of er veel veranderd is. Een kind van een jaar of zes greep een rokzoom van de vrouw en keek nieuwsgierig naar de vreemde dame, half verscholen achter de moeder. Een man in hemdsmouwen trad nader. Laat die dame even binnen zei hij sluw voordeel speurend. Komt U maar binnen, noodde hij, in ons paradijs. We zijn hier een beetje nauw behuisd met onze vijf kinderen, maar als U hier geboren bent. zult U wel weten, hoe dat gaat, niet? Hij duwde zijn vrouw opzij en Diana had een aanvechting te overwinnen om om te keren en in paniek te vluch ten. Hét drenzende kind in de kamer was opnieuw begonnen te huilen. Als gedreven door een kracht buiten haar wil, deed ze een paar schreden voor waarts. de armoedige kamer in. Alles was veranderd, niets was cr natuurlijk over van vroeger, geen en kel van de wankele meubelstukken was dezelfde en toch leek het Diana alsof er geen enkele verandering had plaats gevonden Het was de sfeer! De sfeer van armoede en ellende, die dezelfde was gebleven. In een bleek, bloedar moedig meisje, dat stil op een stoel zat. scheen ze zichzelf te herkennen, zoals ze veertig jaar geleden was. Dat groezelige armoe-gezichtje, zó moest ze er zelf hebben uitgezien, toen ze nog Dientje Daandels was. In de kamer was nauwelijks ruimte om te zitten. Twee bedden stonden er opgeslagen, in één ervan sliepen een paar kinderen. De hele kamer was doordrongen van een geur van ar moede. En de allesoverheersende lucht van kool Een gevoel van onpasselijkheid be ving haar. Hier. in zo'n sfeer, was ze opgegroeid En hier groeiden vijf kin deren op, zoals zy geweest was, on der dezelfde omstandigheden. Weer streek Diana Danielli zich over het voorhoofd, waarop kleine zweet droppeltjes parelden. Ze wist niet, wat ze tot deze mensen zeggen moest, ze had het contact met mensen van dit slag verloren. Toch was zij één der hunnen geweest, maar ze was hen in de dertig jaren waarin ze haar glo rieuze carrière had opgebouwd, volko men ontgroeid, ze kende hun taal niet meer. Ikehik dank U, dat U mij dit even hebt willen laten zien, bracht ze tenslotte uit en ze voelde zelf, hoe onnozel haar woorden waren en hoe belachelijk zij moest zijn in de ogen van deze mensen Ze zag het m het zwijgende gezicht van de vrouw en in de loerende ogen van de man. Ze was voor hen iemand uit een andere, een vijandige, wereld. Snel greep ze in haar tasje, haalde een bankbiljet van vijfentwintig gul den te voorschijn. Wilt U hiervoor iets kopen voor de kinderen? vroeg ze, en opnieuw voelde ze. hoe dwaas deze geste was De gretigheid, waarmee de man het biljet aannam, veranderde daaraan niets. Evenmin als de plicht plegingen, waarmee hij haar uitliet. Voor hén bleef ze een nauwelijks bij het verstand zijnde verschijning uit een andere wereld. Toen ze weer op straat stond, ademde ze diep. Automatisch liep ze verder. Was het dit, wat ze gezocht had? Was ze hiervoor teruggekomen? Opeens bleef ze stilstaan. Daardat kleine, lage huisje, dat hier helemaal uit de toon viel, omdat het tussen al die hoge huizen in het niet scheen te verzinken, dat was er nog! Vroeger was daar het groentewinkeltje van moeder van Laar. Hoe vaak had ze niet met angst in het hart een kilo aardappelen, een kropje sla of een pond uien „op de pof" moeten ha len Ze deed een stapje naderwa rempel, nog altijd stond er „Wed. van Laar op de ruiten En het enige, wat veranderd scheen, was het licht. Toén brandde er een olielampje, latei- ver vangen door een ga spit je. Nu ver spreidde een klein electrisch peertje een schriel licht in het winkeltje. Werktuigelijk deed ze een tweede po gingZonder dat ze het zelf wist, had ze de hand al aan de deurknop. Net als vroeger rinkelde de koperen bel, lang en' luidruchtig, om dan nog een poosje zachter na te klingelen. Het gaf haar een schok, toen ze moe der van Laar. net als dertig jaar gele den. naar voren zag sloffen. Een beetje aohterdochtig keek het oudje haar aan. Diana lachte zenuwachtig .knik te en zei toen zacht: Ik ben Dientje Daandels. van hierover. Weet U niet meer. vrouw Daandels was mijn moe der. Maar het zal wel al een Jaar cf vijfentwintig geleden zyn, dat ze hier wegging. Met haar kippige oogjes keek het oude mensje haar aan. Langzaam scheen er een vleugje herinnering bij haar terug te komen, want haar rim pelige mond vertrok in een grijns. Wacht es even. peinsde ze. wacht eens evenDientje Daandels, was dat niet dat kleine, spichtige ding. dat altijd bij de orgels danste en dat la ter een hele beroemdheid is gewor den? Jaja. nu weet ik het weer. Er is in de buurt dikwijls over gesproken En uw moeder, ja. die herinner ik me nog goed. Een best mensje, maar arm. Heel arm! Ze knikte een paar maal bleef Dia na Danielli maar aankijken met haar bijziende ogen. En er kwam een sluw trekje om haar rimpelige, ingevallen mond. Tja, ging ze voort. lk heb uw moeder nog vaak geholpen, omdat het zo'n best mens was Maar ze heeft me niet helemaal eerlijk behandeld, dat had ik eigenlijk njet aan haar ver diend. Toen ze hier wegging, had ze nog wat staantja, 't is al lang ge leden, maar d&t weet is toch nog best. 's Kijken, ik bewaar die oude rommel nog altijd, ik moet het boek nog heb ben liggen. Ze rommelde wat onder de toon bank. haalde een paar oude, verfom faaide boeken te voorschijn, vol vlek ken en ezelsoren En opnieuw knikte ze. Vierentwintig gulden zeventien, zei ze dan, nee. dat had lk toen niet van haar gedacht Ze wierp het boek weer onder de toonbank. En haar blikken gleden daarna weer langs de kostbare bont mantel van de beroemde danseres Diana Danielli. die eens het achter buurtmeisje Dientje Daandels was ge weest. Enne. wat kwam U hier nu doenehmevrouw? Diana Danielli had een ogenblik moelte haar gedachten te ordenen Verder dan ooit voelde zij zich weg van haar Jeugd, die ze had willen terugvinden Oud. heel oud voelde ze zich op dat ogenblik.. Met bevende vingers opende ze haar tasje. Ikeh.. lk was gekomen.. om U te betalen, zei ze met schorre stem.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1955 | | pagina 13