HERINNERING
Een halve nieuwe japon....
Ons KNUTSELHOEKJE
ZA TER DAG 10 DEBEMBER
WEKELIJKS BIJVOEGSEL
PAGINA 3
Ons kort verliaol
door J. P. Bal jé
En toch een passend toilet voor de feestdagen
door JORGEN CLEVIN
Maak nu het heupstukje uit de res
terende 38 cm. stof. Knip daartoe deze
lap, in de breedte, in twee gelijke helf
ten, zodat twee repen van 19 cm.
hoogte ontstaan. Xnip nu uit beide
repen tweemaal een heuppand zoals
op het schema is aangegeven. In to
taal krijgt ge dus vier afgeschuimde
stukjes van 19 cm. hoogte, die aan de
onderkant 31 cm. en aan de boven
kant 24 cm. breed zijn. Naai deze vier
panden met de zijkanten aan elkaar
(2 cm. is voor de naden inbegrepen).
Laat een der naden open totdat net
fluwelen tussenzetsel aan het heup
stukje is bevestigd en breng er dan een
20 cm. lange ritssluiting in aan. Be
vestig nu de middenstrook aan het
tussenzetsel. Zoom de bovenkant van
het heupstukje 4 centimeter in en rijg
een elastiek door de schuif. Zoom de
rok op de vereiste lengte om en maak
de ceintuur uit de resterende reep flu
weel. Gedurende het weekend, of in
enkele avonden tijds kunt ge deze rok
kant en klaar hebben en uw garde
robe zal met eeng fraai en feestelijk
stuk zijn uitgebreid.
J. V.
Met gemengde gevoelens van wee
moed en teleurstelling liep Diana Da-
nielli het nauwe, vieze straatje in,
het straatje, waar ze geboren en geto
gen was en dat ze in geen dertig jaar
betreden had.
Toen ze het verliet, wist nog nie
mand, wie Diana Danielli was en al
leen de buurtbewoners kenden toen de
onbetekenende Dientje Daandels, die
later de grote Diana Danielli zou wor
den, de danseres aan wier voeten de
kunstminnaars van Europa knielden,
die triomfen vierde in Europa en
Amerika, wier kunsttournees door
Australië eclatante successen werden.
Een afkeer had ze gehad van het
straatje en van de buurt; en toen ze
na een paar harde leerjaren succes
had, liet ze haar moeder naar het bui
tenland komen.
Nooit wil ik het huis terugzien,
waar het zonlicht niet kon doordrin
gen, schreef ze haar moeder, waar
de grauwe armoede je bij de deur al
toegrijnst. waar de donkere gammele
trappen zyn uitgesleten en je jezelf
goed aan het vette touw moet vast
houden om niet naar beneden te tui
melen. Kom gauw hierheen!
En nu, na dertig jaren, had een
dwaze gril haar tóch naar dat oude
smerige straatje teruggebracht. Ach
ja, ze haatte dat straatje al lang niet
zo erg meer als vroeger, de jaren had
den de scherpe kantjes van het leed
doen wegslijten, hadden haar vele
dingen in een milder licht doen zien
en herinneringen in haar wakker ge
roepen, die haar plotseling deden ver
langen de omgeving van haar jeugd
nog eens te gaan bekijken. Als je
ouder wordt en je vrienden en ken
nissen één voor één van je heengaan,
als je niet zo heel veel meer over
houdt. dan ga je teruggrijpen naar het
verleden: en dan zie je het verleden
anders, beter vooral, dan het was.
Diana Danielli keek om zich heen.
Het straatje was wel hetzelfde, maar
er was toch veel veranderd. Sommige
oude huizen stonden er nog, andere
waren vervangen door nieuwe. Kijk,
daar op de hoek was vroeger de volks
apotheek. nu was er een winkel van
Albert Heyn. Ginds was dertig ja3r
geleden een stalhouderij, en nu was er
een fietsenstalling. Die boekwinkel was
er destijds al, maar er stond toen een
andere naam op de ruiten.
En hierhier was het huis. waar
ze haar jeugd had gesleten. Dit huis
was weinig veranderd. Diana Danielli
stond stil en keek naar boven. Het
.werd al donker en op de derde verdie
ping was licht op. In slordige plooien
hing een laken voor de ramen, net
zoals dat bij hen de gewoonte was ge
weest. Daar achter had ze de mooiste
jaren van haar leven, haar jeugd,
moeten doorbrengen
Even had ze de aanvechting naar
boven te gaan. Maar het helsdonkere
trappengat schrikte haar af. Boven
dien. wat zouden de bewoners zeg
gen? Zouden die haar niet voor een
zwakzinniee houden? Hoe kón ze daar
verschijnen in haar bontmantel, met
hiaar hooggehakte fijne schoentjes,
haar hoed, die voor die mensen mis
schien een maandloon betekende
Aarzelend liep ze verder. Ze voelde zich
teleurgesteld. Wat had ze hier denken
te vindfen? Iets eigens iets, dat haar
ontroerd zou hebben en haar even een
vleugje van haar jeugd teruggaf?
Haar jeugd, die weliswaar somber en
kleurloos was, maar waar ze de laat
ste maanden, nu ze zo alleen begon te
zyn, steeds vaker en met steeds min
der wrok aan terugdacht.
Maar alles was hier anders gewor
den. er woonde niemand meer, die ze
kende. De sfeer van het straatje was
dezelfde gebleven, het rook er nog
altijd onfris, het gaf nog steeds een
indruk van armoede en ellende, maar
de oude bewoners waren verdwenen.
Een ogenblik bleef Diana Danielli
staan Langzaam bracht ze de hand
naar het voorhoofd, als wilde ze iets
wegstrijken. Welke gedachte had haar
hierheen teruggevoerd, naar het oord,
waar ze haar jeugd had doorgebracht?
Het was een soort innerlijke drang ge
weest enze bekende het zichzelf,
de zucht om nü, nu ze beroemd en rijk
was geworden, de oude armoedige
woning terug te zien. Het krot, waarin
ze tegen de verdrukking in, ondanks
de stinkende armoesfeer. was opge
groeid, en waaraan ze zich, moeizaam
maar met succes, ontworsteld had.
Wat weerhield haar, Diana Danielli,
die zonder schroom voor ieder audito
rium was opgetreden, die de wereld
had doorkruist en landslieden van al
lerlei aard onbevangen tegemoet was
getreden, aan haar impuls gevolg te
geven en een blik in de oude woning
te werpen?
Ze keerde op haar schreden terug
en stond opnieuw voor het oude huis,
wonderlijk en onverklaarbaar ont
roerd. Langzamer liep ze naar de deur.
die half open stond en weer schrikte
haar even de stikdonkere trap af. Dan
begon ze die langzaam en voorzichtig
te bestijgen. Hoévele malen had ze
dit in haar jeugd gedaan, toen zonder
aarzeling en zonder erbij na te den
ken, nu, op haar hoge hakjes, die wei
nig geschikt waren voor de ongelijke,
hier en daar vermolmde traptreden,
telkens even pauzerend en ademha
lend. Ombestemde geuren drongen tot
haar door: de reuk van vuil waswater,
van een niet al te zindelijk toilet,
maar allesoverheersend, de lucht van
kool. waarmee ze in haar jeugd zo ver
trouwd was geweest. Het benam haar
nü de adem en ze moest haar gevoel
eeweld aandoen om verder te gaan,
langs het vieze, donkere overloop-Ie
van de eerste verdieping, tastend haar
weg zoekend naar de tweede trap.
griezelend van de vettige trapleuning,
die blijkbaar het touw vervangen had,
dat daar in haar jeugd huig.
Met de moed der wanhoop besteeg
ze de derde serie trappen. Nu was ze
op de derde verdieping, waar haar
oude woning lag. Ze wist. dat rechts
de deur lag van hun vroegere huiska
mer en ze vermoedde dat hierin wel
niets veranderd zou zijn. Buiten had
ze immers het licht zien schijnen. Ze
hoorde daar ook het gemompel van
stemmen en het gekrijs van een kind.
Ze deed een paar stappen in de rich
ting van de deur, struikelde en moest
zich tegen de wand staande houden.
Toen werd plotseling de deur geopend
en ze knipperde tegen het licht, dat
de diepe duisternis verving. In de
deuropening stond een vrouw, van wie
ze in het begin de gelaatstrekken niet
kon onderscheiden. Ze hoorde het on
miskenbare wantrouwen in de wat
rauwe stem. die haar vroeg: Zoekt
U iets? Moet U hier wezen?
Diana Danielli. zo zelfverzekerd in
haar optreden, wanneer ze voor een
erote zaal met een luisterrijk publiek
optrad, voelde het bloed naar haar
hoofd stijgen. Het duurde even. voor
ze een aarzelende zin kon uitbreneen
Eh ja.of eh.eigenlijk
nee.
Wat is het nou, ja of nee? kwam
de scherpe stem weer en de klank was
no" een nuance viiandiger geworden.
Zulke „fiine madams" behoorden
klaarblükeliik niet tot de dagelijkse en
zeker niet tot de welkome bezoeksters.
Tkehik heb hier vroeger
gewoond.... enne....- ik wilde graag
nog eens m'n oude huis zien. Maar
als het U....
Gewoond? Er lag een wereld van
ongeloof in die uitroep.
HEB IE STERKE VINGERS
Dit is een proef voor sterke mensen. Neem een lucifers
houtje, leg het op de manier, zoals de tekening aangeeft,
ussen drie vingers en probeer het doormidden te breken.
Denk erom, de duim mag niet meehelpen
a) Bij de witte guipure blouse zal een
rok van zwarte taffetas en zwarte flu
weel zeer gedistingeerd staan en jaar
in, jaar uit mee kunnen gaan. Een bij
zonder aardig en jeugdig! effect
kunt ge ook verkrijgen door de zwart
fluwelen tussenzetsels te vervangen
door een incrustatie van wit zijden
lint, waarin rose roosmotiefjes gewe
ven zyn.
b) Beschikt ge over een zwarte jersey
blouse, dan bent ge voor de rok aan
kleur noch garnering gebonden. De
mogelijkheden zijn ongelimiteerd. Ge
kunt de rok in één kleur houden, of
wel de fluwelen tussenzetsels van con
trasterende tint kiezen. Ge kunt met
taffetas, satijn, soepele zijde, dunne
wol, fluweel en nog andere stoffen
werken. Effen materiaal en stof met
een werkje doen het beide. En wilt ge
de rok verrijken, hecht dan zijden tres
of bolletjes-franje (in kleur van de
stof of die van het fluweel) op de na
den van de tussenzetsels. (Ge hebt
hier 760 cm. tres voor nodig, ofwel 385
cm tres en 385 cm bolletjesfranje).
c) Bezit ge een zwart fluwelen spencer,
vestje of blouse, dan kunt ge de rok
natuurlijk maken op een der manieren
onder a) en b) genoemd, doch een an
der, zeer apart effect kunt ge bereiken
door voor de rok een mooie gebro
cheerde zijde, met zwart of wit fond,
te kiezen, waarin kleine, romantische
bloemmotiefjes geweven zijn. Voor de
tussenzetsels gebruikt ge zwart flu
weel. dat Van dezelfde (of soortgelijke)
kwaliteit, glans en kleur is als het flu
weel van het lijfje! Ook deze rok kunt
ge met zwarte passementerie garneren,
ofwel met goudgalon indien de geko
zen zijde een goudbrocaat motiefje be
zit.
EEN VROLIJKE VIS
VOOR DE HETE TREKPOT
Niet moeilijk en erg dankbaar is het
maken van een theepot-aanvatter. die
je vanzelfsprekend ook kunt gebruiken
voor het hanteren van het oor of
hengsel van een ketel kokend water
Ie kunt hem naar verkiezing maken van
vilt of van wollen stof. Je hebt 2 stukjes
vilt of i.d., beide 20 bij 8 centimeter
groot. Teken op papier een vis, zoals
hier staat afgebeeld, maar natuurlijk
op een grotere maat. De vis moet 20
centimeter lang worden. Het papier
wordt op de twee lappen gelegd, die
met kleine steekjes aan elkaar worden
genaaid, behalve aan de buikzijde,
waarin straks het oor van de trekpot
of ketel moet passen. En dan moet de
vis nog versierd worden, waarbij je
je eigen fantasie, ook wat de keuze der
kleuren betreft, kunt laten werken.
Parijs, December 1955
Hebt ge nog „iets nieuws" nodig voordat de feestdagen aan
breken? En de naaister kan geen werk meer aannemen, voordat de
vacantie voorbij is? Of het budget sputtert als er aan de prijs van een
kant-en-klare cocktailjapon wordt gedacht
Maar waarom U dan niet met een halve japon tevreden
gesteld - een halve japon die ge zelf maakt (ook al bent ge in de
naaikunst niet zo heel erg bedreven!) en waarop ge dus tijd en
kosten spaart
Bent ge de gelukkige bezitster van a) een witte guipure blouse,
b) een zwarte jersey blouse, c) een spencer, een vestje of een blouse
van zwart fluweel, d) een losse bustier of het lijfje van een geklede
japon die in twee delen werd gemaakt, of e) een fijn wit (of pastel-
kleurig) truitje met decolleté, dan hoeft ge er immers alleen maar
een geklede rok aan toe te voegen om met Kerstmis in een spiksplin
ternieuw feesttoilet te kunnen verschijnen
of geen wit truitje, maar beschikt ge
De rok die we voor dat doel1 uitzoch- wel over een ander bovenstukje van
ten is feestelijk en modieus, en zó een- enig^^s feestelijke allure, dan vindt
voudig van coupe, dat zelfs de ama- ge naar ajle waarschijnlijkheid onder
teurnaaister hem (zonder pateoon) zal a> b> c, d of e wel een rok die zich met
durven maken; het is een rok die by- uw ijjfje verstaat. Bekoren de genoem-
zonder veel effect geeft wanneer ge er 6
feestelijk materiaal voor kiest. En
natuurlijk verhoogt ge dat feestelijke
aspect door middel van een stijf uit
staande onderrok of pettycoat, en door
er sierlijke avondschoentjes bij te dra
gen
Ge hebt er 310 centimeter stof van
90 centimeter breedte voor nodig, als
mede 40 centimeter fluweel. De rok be
staat uit drie delen: het heupstukje en
twee aangerimpelde volants, die door
een tussenzetsel van fluweel van el
kaar gescheiden zijn. Op dit gegeven
zijn duizend-en-één variaties te ma
ken, afhankelijk van kleur, stof en gar
nering.
den zoudt kunnen aanbrengen. Nog
maals: de mogelijkheden zijn ongeli
miteerd, en te veel om op te noemen.
Kiest dus de stof die het best aan uw
smaak en uw budget beantwoordt en
ga als volgt te werk.
WERKWIJZE
In het hieronder beschreven patroon
is voor alle dwarsnaden 1 cm., voor
alle verticale naden 2 cm. inbegrepen!
Knip van de stof vijf maal een baan
van 40 cm. hoogte af (voor de onder
ste strook) en drie maal een baan van
24 cm. hoogte (voor de middenstrook).
Naai de vijf banen voor de onderste
strook met de zelfkanten aan elkaar;
doe hetzelfde met de banen voor de
middenstrook. Rimpel beide stroken,
op 1 cm. afstand van de bovenkant,
met kleine steekjes in. De onderste
strook wordt ingerimpeld tot 264 cm.
(bij stof van 90 cm. breedte, of tot 236
cm. bij stof van 80 cm: breedte; de
middenstrook wordt to 108 cm. wijdte
ingerimpeld.
Knip van het fluweel (evenwijdig
aan de scheurkant van de stof) vijf
repen van 7 cm. hoogte af. (De reste
rende vijf centimeter fluweel dienen
voor een ceintuur!) Naai drie van die
repen met de zelfkant aan elkaar en
zet ze tussen de onderste en de mid
delste strook. (Let er op dat de naden
van de fluwelen band samenvallen
met die in de middelste strook!)
d) Bezit ge een bustier of een ander
gekleed lijfje, misschien past ei» dan
de rok bij die onder d in tekening is
gebracht De rok is hier gemaakt van
gestreepte zijde, en de fluwelen of ribs-
zijden tussenzetsels eindigen zijdelings
voor in een strik (voor een strikgame-
ring hebt ge 15 centimeter meer tus
senzetsel-stof nodig!)
e) Een fijn wit (of pastelkleurig) trui
tje kunt ge met veel succes combine
ren met een geheel fluwelen rok, bij
voorbeeld een rok in zachtgeel en wit
(let er wel op dat het wit voor de tus
senzetsels dezelfde tint wit heeft als
het truitje!), of havanabruin met
zwart, of nachtblauw en wit, ofwel
wit, geel en bruin voor heupstukje en
volants en zwart voor de tussenzetsels.
Ook hier zijn weer diverse kleuren
combinaties mogelijk. En in al die ge
vallen kunt ge op een der kleuren flu
weel pareltjes of strass briljantjes
strooien, of met minuscule lovertjes
een hoogst feestelijk effect verkrijgen.
Bevat uw garderobe geen witte gui
pure of zwarte jersey blouse, geen
zwart fluwelen spencer, geen bustier
de mogelijkheden U echter niet, dan
kunt ge wellicht uw toevlucht nemen
tot een zwart fluwelen rok men tus
senzetsels van dikke zwarte kant, ribs-
lint of faille. Mogelijk zint U een soe
pele wollen rok met incrustaties van
satijn, ottoman of faille in dezelfde
kleur, of misschiein voelt ge voor de
combinatie van mousseline en kant,
van bedrukte voile en fluweel. Inplaats
van gestreepte stof zoudt ge Schots ge
ruite kunnen gebruiken, en in de
plaats van gebloemd materiaal kunt ge
een nopjesstof stellen Strikken zoudt
ge door gespen kunnen vervangen,
terwijl ge in plaats van een korte strik
een strik met lang afhangenle uitein-
Ja, in myn jeugd, zei Diana. En
zenuwachtig vervolgde ze, vlugger nu:
Ik ben hier geboren, maar het is
dertig Jaar geleden dat ik hier ge
weest ben. Ik begrijp, dat U het
vreemd zult vinden, maar ik wilde
graag nog eens zien, hoe alles was,
toenen of er veel veranderd is.
Een kind van een jaar of zes greep
een rokzoom van de vrouw en keek
nieuwsgierig naar de vreemde dame,
half verscholen achter de moeder. Een
man in hemdsmouwen trad nader.
Laat die dame even binnen zei
hij sluw voordeel speurend. Komt
U maar binnen, noodde hij, in ons
paradijs. We zijn hier een beetje nauw
behuisd met onze vijf kinderen, maar
als U hier geboren bent. zult U wel
weten, hoe dat gaat, niet?
Hij duwde zijn vrouw opzij en Diana
had een aanvechting te overwinnen
om om te keren en in paniek te vluch
ten. Hét drenzende kind in de kamer
was opnieuw begonnen te huilen. Als
gedreven door een kracht buiten haar
wil, deed ze een paar schreden voor
waarts. de armoedige kamer in.
Alles was veranderd, niets was cr
natuurlijk over van vroeger, geen en
kel van de wankele meubelstukken was
dezelfde en toch leek het Diana alsof
er geen enkele verandering had plaats
gevonden Het was de sfeer! De sfeer
van armoede en ellende, die dezelfde
was gebleven. In een bleek, bloedar
moedig meisje, dat stil op een stoel
zat. scheen ze zichzelf te herkennen,
zoals ze veertig jaar geleden was. Dat
groezelige armoe-gezichtje, zó moest
ze er zelf hebben uitgezien, toen ze
nog Dientje Daandels was.
In de kamer was nauwelijks ruimte
om te zitten. Twee bedden stonden er
opgeslagen, in één ervan sliepen een
paar kinderen. De hele kamer was
doordrongen van een geur van ar
moede. En de allesoverheersende
lucht van kool
Een gevoel van onpasselijkheid be
ving haar. Hier. in zo'n sfeer, was ze
opgegroeid En hier groeiden vijf kin
deren op, zoals zy geweest was, on
der dezelfde omstandigheden.
Weer streek Diana Danielli zich over
het voorhoofd, waarop kleine zweet
droppeltjes parelden. Ze wist niet, wat
ze tot deze mensen zeggen moest, ze
had het contact met mensen van dit
slag verloren. Toch was zij één der
hunnen geweest, maar ze was hen in
de dertig jaren waarin ze haar glo
rieuze carrière had opgebouwd, volko
men ontgroeid, ze kende hun taal niet
meer.
Ikehik dank U, dat U
mij dit even hebt willen laten zien,
bracht ze tenslotte uit en ze voelde
zelf, hoe onnozel haar woorden waren
en hoe belachelijk zij moest zijn in de
ogen van deze mensen Ze zag het m
het zwijgende gezicht van de vrouw en
in de loerende ogen van de man. Ze
was voor hen iemand uit een andere,
een vijandige, wereld.
Snel greep ze in haar tasje, haalde
een bankbiljet van vijfentwintig gul
den te voorschijn. Wilt U hiervoor
iets kopen voor de kinderen? vroeg ze,
en opnieuw voelde ze. hoe dwaas deze
geste was De gretigheid, waarmee de
man het biljet aannam, veranderde
daaraan niets. Evenmin als de plicht
plegingen, waarmee hij haar uitliet.
Voor hén bleef ze een nauwelijks bij
het verstand zijnde verschijning uit
een andere wereld.
Toen ze weer op straat stond,
ademde ze diep. Automatisch liep ze
verder. Was het dit, wat ze gezocht
had? Was ze hiervoor teruggekomen?
Opeens bleef ze stilstaan. Daardat
kleine, lage huisje, dat hier helemaal
uit de toon viel, omdat het tussen al
die hoge huizen in het niet scheen te
verzinken, dat was er nog! Vroeger
was daar het groentewinkeltje van
moeder van Laar. Hoe vaak had ze
niet met angst in het hart een kilo
aardappelen, een kropje sla of een
pond uien „op de pof" moeten ha
len
Ze deed een stapje naderwa
rempel, nog altijd stond er „Wed. van
Laar op de ruiten En het enige, wat
veranderd scheen, was het licht. Toén
brandde er een olielampje, latei- ver
vangen door een ga spit je. Nu ver
spreidde een klein electrisch peertje
een schriel licht in het winkeltje.
Werktuigelijk deed ze een tweede po
gingZonder dat ze het zelf wist,
had ze de hand al aan de deurknop.
Net als vroeger rinkelde de koperen
bel, lang en' luidruchtig, om dan nog
een poosje zachter na te klingelen.
Het gaf haar een schok, toen ze moe
der van Laar. net als dertig jaar gele
den. naar voren zag sloffen. Een beetje
aohterdochtig keek het oudje haar
aan. Diana lachte zenuwachtig .knik
te en zei toen zacht: Ik ben Dientje
Daandels. van hierover. Weet U niet
meer. vrouw Daandels was mijn moe
der. Maar het zal wel al een Jaar cf
vijfentwintig geleden zyn, dat ze hier
wegging.
Met haar kippige oogjes keek het
oude mensje haar aan. Langzaam
scheen er een vleugje herinnering bij
haar terug te komen, want haar rim
pelige mond vertrok in een grijns.
Wacht es even. peinsde ze. wacht
eens evenDientje Daandels, was
dat niet dat kleine, spichtige ding. dat
altijd bij de orgels danste en dat la
ter een hele beroemdheid is gewor
den? Jaja. nu weet ik het weer. Er is
in de buurt dikwijls over gesproken En
uw moeder, ja. die herinner ik me
nog goed. Een best mensje, maar arm.
Heel arm!
Ze knikte een paar maal bleef Dia
na Danielli maar aankijken met haar
bijziende ogen. En er kwam een sluw
trekje om haar rimpelige, ingevallen
mond.
Tja, ging ze voort. lk heb uw
moeder nog vaak geholpen, omdat het
zo'n best mens was Maar ze heeft me
niet helemaal eerlijk behandeld, dat
had ik eigenlijk njet aan haar ver
diend. Toen ze hier wegging, had ze
nog wat staantja, 't is al lang ge
leden, maar d&t weet is toch nog best.
's Kijken, ik bewaar die oude rommel
nog altijd, ik moet het boek nog heb
ben liggen.
Ze rommelde wat onder de toon
bank. haalde een paar oude, verfom
faaide boeken te voorschijn, vol vlek
ken en ezelsoren En opnieuw knikte
ze. Vierentwintig gulden zeventien,
zei ze dan, nee. dat had lk toen
niet van haar gedacht
Ze wierp het boek weer onder de
toonbank. En haar blikken gleden
daarna weer langs de kostbare bont
mantel van de beroemde danseres
Diana Danielli. die eens het achter
buurtmeisje Dientje Daandels was ge
weest.
Enne. wat kwam U hier nu
doenehmevrouw? Diana
Danielli had een ogenblik moelte haar
gedachten te ordenen Verder dan ooit
voelde zij zich weg van haar Jeugd, die
ze had willen terugvinden Oud. heel
oud voelde ze zich op dat ogenblik..
Met bevende vingers opende ze haar
tasje.
Ikeh.. lk was gekomen..
om U te betalen, zei ze met schorre
stem.