c
DE KEIZERLIJKE PRINS:
Lauweren oogsten in Afrika
Jan Egel als huisvriend
De Paddestoelen-expert
Over roodstaart, nestkastjes,
toorts
en nog wat
WEKELIJKS BIJVOEGSEL VAN HET LEIDSCH DAGBLAD -
ZATERDAG 1 OCTOBER
- PAGINA 2
Bewogen Leven CXLII
De catastrofe kwam snel nader. In
Spanje had men Koningin Isa
bella verjaagd en in haar plaats
Leopold van Hohenzollem gekozen.
Frankrijk, zich de tijden herinnerend
van Karei V. toen het geheel door
het Habsburgse Rijk ingesloten was,
verzette zich met hand en tand tegen
deze candidatuur.
Een Hohenzollem in Pruisen, aan
de Oostkant van zijn Rijk, een Ho
henzollem in het Zuiden
De Franse diplomaten begonnen
zich te roeren en het Hof nam reeds
een oorlogszuchtige houding aan.
Napoleon had de laatste jaren veel
van zijn prestige verloren, en het
was voornamelijk de Keizerin die
meende dat een gelukkig gevoerde
oorlog tegen Pruisen dit prestige
zou herstellen.
Onder de druk der omstandighe
den bedankte Leopold voor de
Spaanse troon, doch hiermee was
de Franse regering niet tevreden.
Zij droeg de gezant Benedetti op
zich naar Ems te begeven, waar de
Pruisische Koning de baden ge
bruikte, en van die te eisen dat hij
als hoofd van zijn Huis, zijn toestem
ming weigeren zou, indien de Kroon
weer aan een Hohenzollem mocht
aangeboden worden.
9?
De Keizerlijke Prins in 1870.
De Koning van Pruisen weigerde.
Hij stond op het standpunt dat Frankrijk niets
te maken had met de beiangen van zijn Huis.
Frankrijk had zich tot zijn eigen zaken te bepalen.
Wederom verzocht Benedetti bij de Koning te worden
toegelaten. Frankrijk had een triomf nodig, doch de
Koning weigerde nu de gezant te ontvangen. Indien hij
immers bezweken was voor de eis van de Franse gezant,
had hij daarmee voor het oog van de wereld zichzelf tot
vazal van zijn buurman gemaakt. t
Telegrafisch stelde hij Bismarck op de hoogte in Berlijn.
En Bismarck, zwaarmoedig geworden, omdat er geen
mogelijkheid tot oorlog was de Duitse Eenheid kon
alleen maar gegrondvest worden na een Franse neder
laag, zo dacht hij zag plotseling zijn kans.
Het telegram van de Koning publiceerde hij, doch niet
in de gewone vorm: hij verkortte en verscherpte het, zo
dat het de indruk wekte dat de Weigering van de Koning
om Benedetti voor de tweede maal te ontvangen, een
slag in het gezicht van Frankrijk was.
Deze mis- daad van Bismarck bracht in Frankrijk alles
in rep en roer. Wat verbeeldde dat kleine Pruisen zich
wel? Waar haalde het de moed vandaan Frankrijk in het
openbaar te beledigen!
Eens had Napoleon Pruisen verpletterd bij Jena en
Auerstadt. Was dat nog niet voldoende? Het ganse Hof
wilde de oorlog. Een der meest feilen was de Keizerin.
Zelfs de Franse Kamer besloot tot de krijg, ofschoon
THIERS uitdrukkelijk gewaarschuwd had dat de Pruisen
gereed waren en Frankrijk met
Op de 19e Juli van het jaar 1870 werd door de Franse
regering de oorlog aan Pruisen verklaard.
FRANKRIJK stond alleen. Italië wilde slechts helpen
als het als vergoeding Rome kreeg. Doch Rome
was nog in handen van de Paus en als de Keizer
dit toestond zou hij grote onenigheid met de Clericalen
krijgen in zijn eigen land. Rusland was de Krimoorlog
nog niet vergeten en Oostenrijkhad de vuist van
Bismarck zo zwaar gevoeld en was later door hem zo
goed behandeldBovendien, wat bezielde die Napoleon
III eigenlijk? Bismarck had nog papieren van hem waarin
hij de wens te kennen gaf enkele Zuid-Duitse staten te
wülen bezittendichtbij de Rijn. Die papieren stamden
nog uit de tijd van de Pruisisch-Oostenrijkse oorlog
Bismarck had ze heel goed bewaard. Nu kon hij de Zuid-
Duitse Staten tonen wat er met hen gebeuren zou als er
geen machtig Pruisen was om hen te beschermen
De oorlog kwam. De eerste Blitzkrieg uit de Wereld
geschiedenis. In haar gedenkschriften beschrijft de ex-
Keizerin ons hoe snoezig de Keizerlijke Prins er uitzag
toen hjj naar het front moest en hoe ernstig en moedig
haar gemaal eruit zag in klein-veldtenue. Parade-
uniformen met wapperende pluimenIn Frankrijk,
zo zei de minister van Oorlog, ontbrak geen knoop aan
een slobkous van een soldaat. Men kon meteen begin
nen!
Terwül de ganse, zo heroïsche natie op de overwin-
nlngsberichten wachtte, stormden de Pruisen voor
waarts en schreden van de éne overwinning naar de
andere: Welssenburg, Splchern
DE Keizerlijke Prins, een kind van veertien jaar, wist
van dit alles niets. Angstvallig hield men dit vre
selijke voor hem verborgen. Maar een kind dat acht
siaat op de dingen, maakt men niet Alles wijs. Vluchtende
en gewonde soldatenEen bevolking die hem toeroept
met luide stem, doch met medelijden In de ogen
Generaal Bazalne wordt ln Metz opgesloten. Een poging
door Mac Mahon ondernomen, om hem te ontzetten, faalt
door de grote nederlaag bij Sedan, waar 80.000 Fransen
gevangen worden genomen,waaronder de Keizer
Dit is nog maar het begin van de ellende. In Parijs
gaat men eindelijk begrijpen hoe dom het geweest is de
oorlog te verklaren. Er zal een ramp over Frankrijk
komen zoals er nog nooit is geweest. De vijanden rukken
reeds op Parijs aan. De bevolking komt in rep en roer,
bestormt de vergaderzaal van het Wetgevend Lichaam
en eist de val van het KeizerschapDe gevangen
Keizer is geen Keizer meer. En de Keizerinhevig
geschrokken en in de war door dit vreselijke dat ze -
totaal niet had verwachtvlucht naar Engeland.
Wat is er van het kind geworden, de jonge Louis
Napoleon?
MEN heeft hem over de Belgische grens gebracht.
In Bergen nam hij zijn intrek in Hotel DE KROON,
waarin ook eens zijn grootvader had gelogeerd, de
Koning van Holland. Zelfs de grote Napoleon had er over
nacht met Maria Louise, op zijn reis naar Laeken. Nog
was het Keizersland onkundig van de ramp die over hem
en de zijnen was gekomen.
Maar in Namen lichtte men hem in. Daar ervoer hij
dat zijn vader gevangen genomen was door de Pruisen
en meegevoerd werd naar hun land; dat zijn moeder
op weg was naar Engeland en dat de Pruisische legers
Frankrijk blnnengolfden. Frankrijk was een Republiek
geworden. De Franse legers hadden niets uitgericht.
Niet eens de eer gered.
De jonge Prins zweeg en toen men na afloop van deze
instructies aan tafel ging, raakte hU zijn eten niet aan.
De oorlog had met één slag een einde aan zijn toekomst
gemaakt
De Belgen hadden medelijden met de jonge Prins, die
zijn leed zo mannelijk droeg .Toen hij naar- het station
ging om zyn reis te vervolgen, waren er veel dames op
het perron die diepe buigingen voor hem maakten.
Het kind wilde liever geen mensen zien. In Oostende
verdween hij door een achteruitgang van het station naar
zijn hotel. En toen hij eindelijk aan boord was van DE
GRAAF VAN VLAANDEREN, bleef hij in de kajuit tot ze
in volle zee waren. Hij ging naar Engeland. Daar zou hij
zijn moeder weer zien.
AL spoedig voegden zich enkele getrouwen daar bij
hen. En toen korte tud later zijn vader overleed,
was hij de hoop van vele Fransen. Toen hij op de
16e Maart van het jaar 1874 zijn 18e verjaardag vierde,
kwamen veel belangrijke figuren over om hem te felici
teren. Zelfs de vrouwen van de hallen zonden een depu
tatie zeggende: „Uwe Majesteit zal met belangstelling
vernemen, dat twee en twintig jaar geleden, ik de Keizer
op dezelfde wijze begroette op het bal door de marktcom-
missie gegeven."
Ja, in het begin gingen er vele stemmen op om weer
een Bonaparte aan het bewind te krijgen. Maar de op
positie was sterk en die werd hoe langer hoe sterker.
Naarmate het kind groter werd en verstandiger, daalde
zijn kans om nog eens Frankrijk te regeren. En dat was
natuurlijk een van de redenen, waarom hü voor Enge
land naar Afrika ging, om daar „lauweren te oogsten".
Frankrijk had zich van de Bonaparte's afgewend en
voer met volle zeilen naar een duurzame Republiek.
Nooit zou het de nederlaag van „zeventig" vergeten.
Nog minder het feit dat in de spiegelzaal te Ver
sailles, een der nationale heiligdommen, de DUITSE
EENHEID uitgeroepen werd. Het tweede Keizerrijk had
deze schande over de Fransen gebracht!
REIN BROUWER.
de schouders en keek haar recht ln de
ogen. Houd Je mi) soms voor zó
onachtzaam, dat Ik uit pure eigenge
reidheid het leven van negen mensen
op het spel zou zetten, Anlta? Zijn
stem was zacht en doordringend ge
worden. Ik ben volkómen zeker van
mijn zaak. Ik verzoek je nadrukkelijk
om dit bewijs van vertrouwen.
Met een lichte zucht nam Anlta een
met papier afgedekte schaal van het
aanrecht op
Tijdens de maaltijd toonde de vader
een opvallend overmoedige stemming
Hij tastte overmatig toe en trachtte
zijn kinderen over te halen hetzelfde
te doen.
Deze paddestoelen hebben een zee:
speciale smaak, verkondigde hij ter
wijl hij als een kenner de geur op
snoof. Direct daarna wierp hij een ver
scholen blik op Anita. Hij meende een
zekere onrust bij haar op te merken
maar ze bediende zichzelf nog voor
een tweede keer. Wat een dappere
vrouw had hij toch!
's Nachts kreeg hij het te kwaad.
Zijn maag begon pijn te doen, zijn
hart begon te bonzen, zweet begon op
zijn voorhoofd te parelen. Hij sloop
naar de keuken om een grote hoe
veelheid melk te drinken. Melk was een
goed tegengif!, hield hi) zichzelf voor.
Vervolgens maakte hij op zij', tenen
een ronde langs de bedden van zijn
kinderen. Hij luisterde aandachtig
naar hun ademhaling. Ze waren allen
ln diepe slaap verzonken. Toen hij met
bibberende knieën en een wurgend ge
voel in de keel het echtelijk slaapver
trek binnenkwam, liep hij tegen een
stoel op.
Is er wat aan de hand, Arthur?
Voel je je soms niet goed?, vroeg
Anita, terwijl ze rechtop ln bed ging
zitten.
Er is niets aan de hand, werkeiys
nietsPlotseling wat last gekre
gen van m'n maag. Het zal wel weei
overgaan.
De druk op zijn maag werd tenslotte
echter onverdragelijk en voor zijn wa
zige ogen begon de wereld op haar
grondvesten te wankelen, de wereld
van de exacte wetenschap. Oude, tot
nu toe onaantastbaar geachte figuren
vielen van hun troon en maakten
plaats voor een heel oud vrouwtje, het
vrouwtje, dat met haar neus Arthur's
eerloos einde reeds „geproefd" had..
Hij liep wankelend naar Anita's bed
en vroeg benepen:
Je hebt toch
Meer kon hij op dat moment niet
uitbrengen. Zijn maag ging zó te keer,
dat een hevige duizeling hem beviel.
Anita knipoogde.
Ja. liefste, ik heb dat gedaan.
Met smekende blik kee khij haar aan.
Je hebt al m'n paddestoelen mee-
gekookt?
Anita schudde heftig van neen.
Ben ik soms een gifmengster?
Natuurlijk heb ik Jouw paddestoelen
weggegooid! Je hebt veel te veei ge
geten, dat ls alles. Het kon ook niet
goed aflopen na al dat geschrok van
je. Neem maar wat zuiveringszout
Ze streek hem met een liefdevol ge
baar over het voorhoofd.
De kinderen geloven overigens dat
ik die paddestoelen vnn jou heb mee-
gekookt. Je gezag heb je dus niet
kwijt. Slaap maar lekker verder,
Arthur
voor de pruimenbomen in de buurt.
Minder vaak gebeurt het, dat hommels
er hun intrek nemen, maar als dit
eens voorkomt, kan de nestkastbezltter
rekenen op de aanwezigheid van aar
dige en fraaie tulngasten. Bovendien
heel rustige lui, die hommels, die nooit
iemand een stro breed in de weg leg
gen. Een lezeres schreef mij haar er
varingen met zo'n hommelnest, waar
van de sponsachtige cellen tot bulten
het vlieggat van het houten kastje uit
puilden.
Met cellen bedoel ik de kleine ka
mertjes. door de diertjes zelf gemaakt
uit plantaardige stoffen en met de
monddelen bewerkt. In die cellen
wordt het broed grootgebracht, ook al
weer een zeer interessante geschiede
nis, evenals trouwens alle arbeid, die
door deze Insecten aan en ln hun huis
met vele kamers wordt verricht. Uit de
beschrijving die van deze hommels
werd bijgevoegd, maak ik (met veel
voorbehoud)! op, dat het mos-hom
mels waren, hoewel het bekend ls, dat
ook akkerhommels een voorliefde heb
ben voor nestkastjes.
EEN abonnee uit het Westen van
ons land stuurde een foto van een
toorts, dat ls een plant van droge
gronden. Een knaap van een plant, die
wel twee meter hoog kan worden. Op
vallend zijn de grote vil tachtig be
haarde bladeren en de mooie gele bloe
men. die in een aarvormlge tros aan de
top van de plant staan. De inzender
meent, dat hij met deze toorts, nacht
kaars of koningskaars, een zeldzaam
heid in zijn stadstuin heeft gekregen.
Hoewel de toorts een zeldzaam fraaie
verschijning is in een tuin, geloof ik
toch niet, dat ze zo zeldzaam voor
komt. In de duinen ben ik hem nog al
eens tegengekomen. Intussen hoop ik
te gelegenertijd eens uitvoerig op de
toorts terug te komen. Hij is het dub
bel en dwars waard.
Er was nog geen peil op te trekken
of* het een mooie dag zou worden of
niet, toen de familie er op uittrok om
paddestoelen te gaan zoeken. Even on
doorgrondelijk als de lucht, was de
gelaatsuitdrukking van Vader, het
Opperhoofd van de familie, de Plan
nenmaker. de Ontwerper en Opsteller
van de Zondagse uitgangetjes. Naasi
ztjn roeping als echtgenoot van een
enigszins onderdanige vrouw en vader
van zeven zowel geestelijk als licha
melijk gezond ontwikkelde kinderen,
oefende hü het beroep van leraar en
directeur ener school uit. HU wist
alles af van de tweede naamval en
voorzetsels, de hoge zedelükheld der
Grieken en deonzedelükheid van de
moderne literatuur, de meetkunde en
nog heel wat zaken meer, kennis, die
hü in de vorm van beweringen, lessen
en bevelen kwistig rondstrooide.
Reeds op het pad, dat van het sta
tion naar het bos voerde, bood de be
stofte berm een uitgebreid onderwerp
voor belangrüke mededelingen. Krui
den en weidebloemen werden biolo
gisch ontleed en men zou büna de
indruk krügen dat de kamille en
weegbree hier alleen groeiden en
bloeiden als toeststeen en merkteken
van de vaderlijke geleerdheid. Ook de
vlinderbloemigen. lipbloemigen en
kruisbloemigen schonken Vader ge
sprekstof te over.
In het bos zwermde de familie naar
alle kanten uit. Iedereen volgde zün
eigen intuïtie om exemplaren van de
..van chlorophyll verstoken eenvoudige
Mevrouw
E. B. Deeleman,
Griinerielaan 20
te Oegstgeest,
schrijft ons:
Op een winteravond zat achter in
de tuin een grote witte kat. mager en
verwaarloosd. Ik wilde hem pakken,
maar blazend verdween hij over de
heg.
Dan maar wat eten neerzetten op
het terras, misschien komt hij van de
honger wel terug
En inderdaad, na een poosje kwam
hü weer. iedere keer een stapje nader
tot hu bü het bakje was: hü nam
toen twee. drie happen en rende weer
weg 's Morgens was het bakje leeg.
Iedere avond zette ik nu wat brood
met melk bulten, steeds ongeveer op
dezelfde tijd, en ja, na een paar weken
zat de kat al te wachten achter in de
tuin, veilig ver weg. maar zodra ik
binnen was. kwam hij naderbü en be
gon te eten Maar hij bleef schuw en
bij de minste poging tot toenadering
blies hü en liep weg.
Op een avond in het voorjaar van
1953 hoorde ik een luid gerinkel van
het emaille etensbakje. Wat doet
„Schobberdebonkie" zo had ik de
zwerfkat genoemd toch? Ik keek
door de glazen serredeur. Bah. een
grote rat zat aan Bonkie's" eten! Nee.
het was geen rat't was een egel!
HU kroop onder de kolenkist
Zo kwam Jan Egel in het dierenge-
zin, bestaande uit drie katten en twee
mensen Hu woonde die zomer onder
de kist en kwam 's avonds zijn bordje
brood met melk leegeten voor hij op
jacht ging. Soms at hij samen met een
van dé poesen uit het bakje, of de
poesen zaten te kijken en liepen met
hem mee als hü het grasveld overstak
't Was een grappig gezicht! De winter
bracht hij elders door, maar in het
voorjaar was hü er opeens weer en
kreeg iedere avond zün „feestmaal".
Dit voorjaar zelden we: „Zou Jan
Egel weer komen?" Ik zette weer wat
eten bulten, en ja. op een avond was
hij er weer. We waren werkelük blu
hem weer te zien en namen een flits-
foto van hem voor ons album. Of het
dezelfde egel is?? We weten het niet.
We zouden hem eigenlijk moeten
„ringen Maar het is wel leuk dat hü
nu al voor de derde zomer komt eten.
Het smaakt hem zeker best! En mis
schien wordt ons adres van geslacht
op geslacht in zün familie aanbevo
len?
Kijkjes in de Natuur
antwoord van mij verlangt, want heel
vaak wil men mü alleen maar een
genoegen doen met een mededeling op
natuurgebied. Toch is het begrijpelijk,
dat iemand graag wil weten wat het
resiultaat is van de gedane moeite.
Laten de schrüfsters en schrüvers er
dan verzekerd van zijn, dat hun mede
delingen zeer op prüs worden gesteld.
Dit is in het büzonder het geval, wan
neer het om zaken gaat, die uuj onbe
kend zün. waarmee ik dan langs een
omweg mün lezerskring weer een
dienst kan bewüzen, door die gegevens
in mün artikelen te verwerken.
Al eens eerder heb ik geschreven, dat
ik een brief met ingesloten postzegel zo
snel mogelük beantwoord. De andere
worden voorlopig even opzü gelegd-en
dan schiet de beantwoording er door
tüdgebrek wel eens bü in.
Maar nu zal ik een aantal brieven
maar eens collectief behandelen, dan
kunnen mogelük anderen er ook nog
wat profüt van hebben.
Allereerst dan de reacties uit enige
Brabantse plaatsen op mün artikel
over de gekraagde roodstaart, die,
naar men mü had geschreven, in de
provincie Noord-Brabant niet of heel
weinig zou voorkomen. Hoewel ik er
het müne toen van dacht, deed het
me toch plezier uit die provincie te
vernemen, dat de gekraagde rood
staarten aldaar heel goede bekenden
zün. Mag ik ten gerieve van één der
schrüvers, nog eens het verschil aan
geven tussen de gekraagde en de zwar
te roodstaart? De eerste heeft een
oranjeborst, een ïwarte keel en een
duldeluke witte voorhoofdsvlek. die
over het oog doorloopt. De zwarte
roodstaart ls in hoofdzaak grijszwart
van kleur met witte vleugelvlekken
Beide vogels hebben een roestbruine
staart, die vaak trilt.
DAN deelt iemand mü mede, dat
een mezenpaar na 't eerste broed
sel te hebben grootgebracht, wel
steeds in zün nestkastje kwam kijken,
maar geen tweede legsel maakte. De
oorzaak hiervan zal naar zün mening
niet behoeven te worden gezocht in
het niet tijdig wegnemen van het oude
nest. Vogels maken Immers vaak ge
bruik van hun oude nestmateriaal.
Wat de oorzaak dan wel is, weet ik
niet. Daar ln zün de dieren altijd erg
boent met water en zeep en met een
harde borstel. Dit met het oog op
allerlei vogelparasieten, die rustig zit
ten te wachten op nieuwe bewoners.
TOT slot een vergissing van mün
kant die moet worden hersteld.
Enige tüd geleden heb ik geschre
ven over de St. Jansvlinder, die op het
St. Jacobskruiskruld zou voorkomen.
Dit was niet juist, vandaar dat ik er
over werd gekapitteld Om nu precies
te zijn, de St. Jansvlinder leeft op kla
versoorten, weegbree, paardebloem en
hertshooi. Zün rupsen zün goudgeel
met 2 rijen zwarte rugvlekken. De St.,
Jacobsvlinder komt echter voor op al
lerlei soorten kruiskruid, o.a. het be
wuste St. Jacobskruiskruld uit de dui
nen waarop zün zwart-oranjegele ze
brarupsen leven. Om de beide vlinder
soorten met hun verschilpunten naast
elkaar te zetten, heb ik evenwel pen
seel en verf nodig, want die verschillen
zün betrekkelük klein.
Zie zo, na deze lange antwoordbrief
voel ik me wel iets lichter. Dank aan
de schrüfsters en de schrüvers.
SJouke van der Zee.
Ons kort verhaal
door GITTA VON CETTO
planten" te zoeken. Vroeg in de mid
dag was het verzamelen geblazen op
een open plek in het bos. Eindelijk
kon toen worden aangevallen op de
picknick, waar allen van de vroege
morgenuren af al naar gehunkerd
hadden. De paddestoelenmandjes wer
den geledigd en de inhoud gesorteerd
en onder de loupe genomen. De pater
famllias had een collectie büeen ge
gaard van een kleurengamma, dat liep
van dofzwart naar glibberig fel-groen.
Wil je ons soms vergiftigen?, riep
de moeder ontsteld uit.
Schün bedriegt. Ik kèn mün pad
destoelen, antwoordde het Opperhoofd.
Deze groene zün eetbaar en die
zwarte zijn zelfs uitgesproken lekker.
De kinderen staarden met ingehou
den adem naar de vondsten van hun
vader en ze schaamden zich bijna over
hun eigen fantasieloze oogst, die
slechts bestond uit hanekammen, eek
hoorntjesbrood en nog enkele andere
chlorophyll-loze planten. Ook een ver
schrompeld, oer-oud vrouwtje, dat
haar schamele boterham verdiende
met het zoeken van paddestoelen,
sloeg een blik op de vaderlüke verza
meling.
De helft is giftig. Als ik U was
zou ik alles maar weggooien, luidde
haar oordeel.
Mevrouw, zei de vader op geleer
de toon. terwül hü haar een padde
stoelenboekje onder de neus duwde.
U verwisselt deze vreemd uitziende
zwam waarschünlük met de groene
knolzwam. Maar als U goed naar de
afbeelding klikt, zult U zienVader
was in zün element. Leest U maar..
Dat kan ik niet.
De vader deed van schrik een stap
achteruit en keek haar wenkbrauw
fronsend aan. Als uw ogen zó slecht
zün, hoe kunt U dan de eetbare van
de giftige paddestoelen onderschei
den?
Het oude vrouwtje maakte enkele
kauwende bewegingen met haar tan
deloze mond voordat zij antwoordde:
Ik proef of een paddestoel giftig is
of niet, met m'n neus proef ik dat.
Bergt U dat boekje maar op. Ook als
m'n ogen nog beter waren geweest,
had ik dat niet kunnen lezen. Ik heb
nooit lezen geleerd.
De vader zette zün bril af en keek
hei vrouwtje onderzoekend aan alsof
hü een eigenaardige reptiel in ogen
schouw nam.
Houdt U me niet voor de gek?,
vroeg hü-
Het vrouwtje, dat meende dat deze
vraag niet op het lezen, maar op de
paddestoelen sloeg, schudde het hoofd.
Gooit U dié rommel liever weg,
mompelde ze verachtelük.
Het na-spel begon 's avonds tegen
zes uur. In de keuken rook het naar
paddestoelen. De vader, die niet al
leen nieuwsgierig en argwanend, maar
ook enigszins hongerig was, kwam
snuivend binnen.
Anlta, wat die oude analphabete
vanmiddag beweerd heeft, is natuur-
UJk onzin!, begon hü- Ze weet niet
meer wat zü zegt. begrüp Je? Mün
paddestoelen zün natüürlUk eetbaar
Je hebt toch niets weggegooid?
Nee. maar ik heb ze voorlopig op
zü gelegd.
Ze aarzelde even voordat ze verder
ging.
Misschien doen we er verstan
diger aan ze maar niet op te eten,
vooral met het oog op de kinderen. Je
kunt nóóit weten
Jüist met het oog op de kinderen
moeten we ze eten, Anita! Je zou an
ders mün prestige ondermünen! Ver
trouw je soms meer op een oude
vrouw, die niet eens kan lezen, dan op
mü?
Natuurlijk niet, liefste, maar
Anlta I HU greep zün vrouw bü
CVER nestkastjes gesproken, het
komt nog al eens voor, dat an
dere dieren dan waarvoor de
kastjes bestemd waren, er bezit van
nemen. Dat geeft de echte natuurlief
hebber natuurlijk een prachtgelegen-
heid tot aardige waarnemingen. Zo
kan het gebeuren, dat vleermuizen er
hun slaapje doen en dan komen de
woningzoekende vogels er natuurlük
niet aan te pas. Ook willen wespen er
hun „papieren" nest wel eens in bou
wen en dat is dan zeer aangenaam
OP EEN aantal brieven
die mü in de afgelo
pen weken uit ver
schillende plaatsen in ons
land werden gezonden heb
ik nog niet gereageerd
Ik weet wel dat niet
iedere briefschrijver een
grillig en onberekenbaar, althans zo
lükt het ons!
Wel zou ik willen vragen: was het
wel het oude mezenpaar. dat ln het
nestkastje kwam kijken of waren het
voorbijgangers'
Overigens blüft het zeer nodig, dat
men oude nestkastjes grondig schoon-
