Britse Rijk gaat onder
als raven van Tower verdwijnen
U
51
1VUI
UI
L
f DAARBUITEN IS HET: LEVENSLANGJ
Zaterdag 24 September 1955
m t iik iv T"1 n ru
i
ALEC PATON, de schUver
van „Tranen over Johan
nesburg" heeft opnieuw het
probleem van blank en zwart
aan de orde gesteld in zijn laat
ste boek: ,X)e ijzeren wet".
(„Toolate the Phalarope")
Een politie-inspecteur in Zuid-
Afrika, een sympathieke en
hulpvaardige jongeman, met een
prachtige staat van dienst, heeft
een zwakke plek in zijn karak
ter. Hij houdt intieme omgang
met een zwart meisje. Hy weet,
wat hem te wachten staat, als
dit ontdekt wordt. Artikel 1 van
de Immoraliteitswet van 1927
luidt: Elke blanke manspersoon,
wat men een naturelle vrou on-
tugt pleegt, is skuldig aan een
misdrijf en bij veroordeling
6trafbaar met gevangensstraf
van hoogstens vyf jaar".
WOORD
VAN
BEZINNING
iemand die „de ijzeren wet"
heeft overtreden.
En dan zegt de schrijver..Het
is iets, dat nooit vergeven, nooit
vergeten wordt. De rechtbank
kan je één of twee jaar geven.
Maar daarbuiten is het: levens
lang".
anderen nog eens met smaak
verder vertellen.
„De rechtbank kan je één of
twee jaar geven. Maar daarbui
ten is hetlevenslang. Ja. de
rechtspraak is milder dan de
publieke opinie. Het is onlangs
in Nederland zelfs mogelijk ge
worden, dat iemand, die ln vroe
gere jaren een overtreding heeft
begaan, toch later nog eens ..een
blanco register" kan krijgen. Dat
is geheel in overeenstemming
met de bijbelse verkondiging.
Maar de publieke opinie geeft
levenslang. Van een hard vonnis
van de rechtbank kan men nog
in hoger beroep gaan. Maar van
het geroddelde en gefluisterde
vonnis der mensen is er op aar
de geen hoger beroep mogelijk.
Op aangrijpende wijze be
schrijft Paton de gewetensstrijd
en onrust van de jonge inspec
teur. Vóórdat zijn overtreding
aan het licht komt, gaat hij door
de hel van wroeging, angst en
eenzaamheid heen. Dit is voor
menigeen, en juist voor de bes
ten de zwaarste straf, die hun
ooit werd opgelegd.
Als hij tenslotte betrapt wordt
en naar de gevangenis gaat,
volgt er nog een straf, de breuk
met bijna al zijn vrienden en fa
milieleden. Zijn oude vader haalt
de familiebijbel uit de kast en
schrapt op de eerste bladzijde de
naam van deze zoon door. Zyn
zuster verbreekt haar verloving,
omdat zij zich voortaan niet
meer in het openbaar wil verto
nen. Een jonge collega, die geld
van de inspecteur heeft geleend,
werpt het bedrag diezelfde avond
nog in diens brievenbus. Hij wil
geen gunst ontvangen van
Wat zijn sommige mensen toch
hard tegenover degenen, die ge
struikeld zyn. Denken zij er dan
nooit eens aan, wat er, wanneer
ze zelf in hun omstandigheden
hadden verkeerd, als zij eens een
andere vader of moeder hadden
gehad, een andere opvoeding of
in het geheel geen opvoeding
hadden genoten, als zy eens met
zo'n exemplaar van een vrouw of
man getrouwd waren geweest en
een beroep vol verleiding had
den uitgeoefend van hen was te
recht gekomen? In plaats, dat
zij zwijgzaam en mild in hun
oordeel zouden zijn geworden,
roddelen zij nog jaren na dato
achter de rug van de slacht
offers.
Bij God is hun zonde mis
schien al lang vergeven. Want
God werpt de beleden en verge
ren zonde, zoals de bijbel zegt,
in de diepte der zee. zodat ze
verdwenen is. Maar de mensen
kunnen de vroegere zonde van
De Farizeën, die levenslang ge
ven, zijn meestal onvindbaar.
De volgende week wordt ln ons
land de reclasseringsweek ge
houden. Door woord en geschrift
wordt de aandacht van ons volk
gevestigd op dat mooie werk, dat
ten doel heeft de zwakken te
ondersteunen en hen zo moge
lijk voor de gang naar de gevan
genis te behoeden. En voor de
genen. die hun straf wel moe
ten ondergaan, hun terugkeer
naar de maatschappij weer mo
gelijk te maken.
Als er de volgene week een be
roep op ons wordt gedaan, laten
wij er dan aan medehelpen, dat
een aantal van onze medebur
gers. die in een gevaarlijke sa
menleving als de onze, uit het
spoor gelopen zijn, niet „lerens
lang" krijgen.
D. J. Vossers.
Hervormd Predikant
te Lelden.
Als een herinnering aan de
dagen van donkere kerkers en
afschuwelijke folterkamers wo
nen er zes raven in de Tower
te Londen. Elk dezer vogels
geniet een wekelijkse staats,
toelage van één gulden en twin
tig cents.
di hoofdbewaker van de Tower, gestoken in eeuwenoude kledij met een staf met een Tower-model.
Deze onheilsboden ivonen sedert
1078 in het oude kasteel
Kerkers weergalmen van smartekreten
1 o
tier gefolterden
(Bijzondere medewerking)
probeert U het eens. Praat U eens met een Engelsman, die de Tower
nooit heeft bezocht (dus met een Engelsman, die nooit in Londen
i geweest), over de Tower. Tien tegen een, dat hij dan al spoedig
al zeggen: „En die ravenof iets dergelijks over de raven. Zó
rauw hangen de Tower en zijn raven samen Want die zwartgeve-
cerde onheilsboden zijn een zowel tastbaar als symbolisch deel, een
.natuurlijk aanhangsel" (zei een historicus eens) van het grimmige,
niddeleeuwse versterkte kasteel aan de Theems.
De historie van de Tower is gedompeld in wreedheden uit
fioeger eeuwen *»n bevolkt met de slachtoffers van pijnbank en
kerker, van brandijzer en schatvot. Die wreede practijkten zijn ingelijfd
tij het verleden, maar de raven zijn er nog. Als U door Byward Tower
komt bij Tower Green, de plaats (thans een grasveld) waar koningin
Anna Boleyn en koningin Catharina Howard onthoofd werden en
kdy jane Grey en de Graaf van Essex eveneens, dan ziet en hoort U
fired do vermaarde raven.
Eigenlijk moet U naar de raven gaan
kijken op een sombere winterse dag,
want dan ziet U de dieren in een om
geving. in een sfeer, die by hen past.
Dan. als de grauwe nevel, die boven
de Theems hangt, door de poorten van
het kasteel naar binnen vloeit, als de
White Tower indrukwekkend en mas
sief. ja, ietwat dreigend voor U op
rijst. als de bomen grauw en kaal zijn,
dan zijn de raven op passende wijze
„ingelijst", dan werkt alles mede om
U in een echte „raven-stemming" te
brengen Is het weer stralend en zo
mers. dan is de Tower veeleer vrolijk
dan somber om te zien. Het zilverwit
en grijs van het gesteente harmonieert
dan met het groen van het gras en
van de bomen. En de raven zijn dan
geen onheilsboden, maar zij zonnen
zich lekker op het grasveld, zoals het
eerbiedwaardige „Kinderen van Staat"
betaamt.
WAAROM?
Fft zijn altijd raven geweest op de
Tower En natuurlijk vraagt U:
gekomen' Waarom
veest? Er zyn toch
vse burchten, die
ostgangers hebben,
de Tower is van
en op de Tower er
1078. Toen werd
j hem nu kennen.
meest oostelyke
ty of London. De
j gelegen Epping
al spoedig een ge-
lar het kasteel te
azen op het afval,
omlaag werd ge
worpen. In later jaren hielden de
raven die traditie in ere. al leefden
zij toen van de restjes van het gar
nizoen
OUD BIJGELOOF
Thans zijn er zes raven op de Tower
Wie meent, dat zij daar als „kasteel-
vpgels" alleen maar gehouden worden,
omdat zij schilderachtig en symbolen
der Middeleeuwen zijn. vergist zich
Er is een andere reden, die veel en
veel zwaarder weegt voor de Engelsen
Een oude legende zegt namelijk, dat
het Britse Rijk ten onder zal gaan op
het ogenblik, dat de raven van de
Tower zullen verdwijnen. Niemand
weet volstrekt zeker, wanneer deze
legende i3 ontstaan. De gangbare me
ning is evenwel, dat zij geboren werd
tydens de regering van Koning Karei
II (tweede helft zeventiende eeuw).
Toen zou een aantal woestelingen ge
poogd hebben om de Tower te over
rompelen. doch hun poging faalde
doordat de raven zo luide begonnen
te krassen, dat de schildwachten wak
ker werden. Deze krijgers wekten het
garnizoen en zo bleef de Tower be
houden. Toen Karei II een geboren
speler dit verhaal hoorde, zou hij
gezegd hebben, bereid te zijn om het
voortbestaan van het Britse Rijk
afhankelijk te verklaren van de aan
wezigheid van raven op de Tower.
De laatste drie eeuwen is de raven-
traditie zo hecht verankerd in het
Engelse leven, dat er nauwgezet wordt
gewaakt tegen uitsterven der raven
Enige ongerustheid ontstond, toen in
1946 twee der raven. Mabel en Grip.
op geheimzinnige manier verdwenen,
en die ongerustheid steeg, toen in 1947
een derde raaf. McDonald, vermoord
werd aangetroffen Wie had die ver
dwijningen. wie had die ravenmoord
op zijn geweten? Een bijgelovig en
maniakaal tegenstander van het Britse
Rijk, meenden velen. Politieke raven-
roof, politieke ravenmoord dus. Hoe
dit zij. sedert de moord op McDonald
worden de vogels iedere avond inge-
kooid. zodat hun veiligheid des nachts
gewaarborgd is.
ZES DEUGNIETEN
De raven van de Tower zijn dus
iedere nacht gevangenen in de Tower
en daardoor nog meer geworden tot
een symbool van de geschiedenis van
dat trotse kasteel. Ook des daags zijn
zij echter gevangenen, zij het met be
perkte bewegingsvrijheid. Want om te
voorkomen, dat de vogels eigener be
weging de vlucht zouden nemen, zijn
zy alle zes gekortwiekt Dit is een
humane behandeling, vergeleken by de
kwellingen en folteringen, waaraan in
vroeger eeuwen menselijke gevangenen
in de Tower waren blootgesteld. De
zes vogels leiden ln de Tower een pret
tig, zorgeloos bestaan, zowel op het
groene grasveld als binnen de muren
van de burcht
De zes vogels Cronk. Corax, Gar-
vie. Gunn. Charles en Cora zijn
sedert jaar en dag in het genot van
een staatspensioen. Voor elk hunner
stelt de Britse schatkist wekelijks
een bedrag van f. 1.20 ter beschik
king. Twee keer per dag worden zij
gevoederd. Zij zijn toevertrouwd aan
de bijzondere zorgen van de „Mees
ter der Raven", een der Yeoman
Guards, die zijn „ravenplicht" met
een extra-bedrag van zeven stuiver
per dag gehonoreerd krijgt Zelfs
toen in Engeland het vlees schaars
was, genoten de raven van de Tower
van een tamelijk gevarieerd menu
en wel. omdat er weinig dingen zijn
behalve harde steen en hard metaal,
die veilig zijn voor hun plunder- en
vernielzucht.
RAVEN zijn geen vogels, die men
als „lief en aardig" kan kenschet
sen. De raven van de Towcr zyn
geen uitzondering op deze regel. Zo nu
en dan proberen de veel gezelliger
duiven van de Tower wel eens om toe
nadering te zoeken tot hun raven
zwarte neefjes en nichtjes, maar fel
en wild weigeren de raven iedere po
ging ln die richting. Liever houden
zij zich bezig met een deel van hun
voedsel te begraven en het weer op te
delven, als het voldoende ryp of
adellijk is om door hen wérkelijk lekker
te worden gevonden. Eerbied voor het
werk der tuinlieden tonen zij niet in
het minst, want op zoek naar larven
woelen zij lustig en energiek het gras
veld om. Stopverf pikken uit de raam
kozijnen is eveneens een hunner ge
liefde bezigheden. Autobanden be
schouwen zij als prachtigfe oefenter
reinen en slijpstenen voor hun harde
snavels. Ja. men zegt. dat zij het by
voorkeur gemunt hebben op de banden
van de wagens van de gouverneur en
de geestelijke. Voorts en dit berok
kent de leden van de Wacht wel eens
moeilyke ogenblikken hebben zy
een pynlijke voorliefde voor de nylon
of zijden kousen van argeloze bezoek
sters. Geen wonder, dat de Gouver
neur van de Tower pleegt te zeggen,
dat niet hij en zijn helpers, doen de
raven heer en meester zyn op het
grasveld van de Tower.
7ï LS U de Tower mocht willen be
ta zoeken, kies dan zelf Uw tijd.
1 Het oude kasteel is altijd de
moeite van een bezoek waard. Maar als
U er prys op stelt om de sfeer te be
leven van een somber fort. gedrenkt
in onschuldig bloed en weergalmend
van de klachten der gepijnigden in de
folterkamers, ga dan in de winter naar
de Tower als de bomen zich strak en
donker verheffen langs het grasveld...
en zoek dan allereerst de raven op!
Zodra U hun gekras hoort, komt U ln
de Juiste stemming en de somberheid
van het ravengeluid zal U volgen en
omhullen, als U afdaalt ln de kerkers
dan zult U. ln die afschuwelijke
ruimten, overhellen naar de mening,
dat de gruwelijkste verhalen over alles
wat er in die kerkers en folterkamers
is geschied, best waar konden zyn.
Die mening dankt U danaan de
Raven van de Tower.
(Nadruk verboden).
De Tower van Londen, gezien vanaf de Tower-brug.
bn van de Tower-wachters heeft zekerheids halve -stevige leren handschoenen aangetrokki
Winde zich te beschermen tegen de scherpe snavel van ..Charlie", een van de beroemde
raven van de Tower
