(TERVIEW MET EEN BRITS
[ARDESOLDAAT
nerikaanse toeristen zijn nog
euwsgieriger dan kinderen
HET VERLEDEN STAAT NIET VAST^
WOORD
VAN
BEZINNING
J
jl er ook gebeurtvertrek geen spier
Het is een merkwaardig gevoel
verzekerde mg een garde-sol
daat - als je de rol van toe
schouwer verwisselt voor die
van bezienswaardigheid. Trou
wens, als je op wacht staat voor
een koninklijk paleis of rege
ringsgebouw, doe je heel merk
waardige ervaringen op.
historisch gebeuren. Staat dat
verleden werkelijk vast? Dat is
een eigenaardige vraag zult U
zeggen.
Een voorbeeld: De Katholie
ken en Protestanten denken
verschillend over de tijd van de
Hervorming. Dat is begrijpelijk,
want die tijd had geheel tegen
gestelde gevolgen voor de toe
komst van beide groepen. Maar
die jaren zelf van 1517 af wor
den ook verschillend beoordeeld.
Men zal in de geschiedschrij
ving andere feiten naar voren
halen, andere verbanden leggen,
men zal b.v. een persoon als van
Maarten Luther psychologisch
anders waarderen.
Nu kan men zeggen: „Geschie
denis bestaat uit feiten en die
staan vast. Latere generaties
gaan die feiten groeperen en
waarderen'' Dat is toch erg on
bevredigend. Geschiedenis be-
OPLE1DING.
„Is het leven moeilijk voor een garde
soldaat?" vroeg ik. Nu ja. moeilgk.
och nee. dat niet. Wel is de opleiding
zwaar. De was tiwaalf weken in Cater-
hem, negen weken in Pirbright en
moest toen nog twee weken lang zware
oefeningen meemaken op de heidevel
den van Yorkshire. Dat. was allemaal
zwaar en hard werken! Als ik alleen
maar denk aan de sergeant-majoor,
die ons africhtte. Wat had die onder
officier een stemgeluid en wat kon hij
zijn mond wijd open doen! Ik zie hem
nog voor me, ja, zijn beeld vergeet ik
mijn leven niet meer. Mijn laarzen
hebben evenals ik die opleidings-
proeven goed doorstaan. Ik droeg ze
gedurende mijn gehele garde-scholing
wordt pas door latere genera
ties verstaan en duidelijk.
Conclusie: het verleden staat
niet vast, maar wordt zich als
het ware bewust in een latere
tijd.
Voorbeeld: de 19de eeuw wordt
genoemd de eeuw van de tech
niek, de vooruitgang en de na
tionale zelfstandigheid. Zo heeft
deze eeuw zich zelf ook be
schouwd Maar wij zien deze
eeuw anders. Wjj hebben oog
gekregen voor de rampzalige ge
volgen van het alleen-maar-
technisohe vernuft, dat geen
aandacht heeft voor de mens
die de machine bedient. Wij
luisteren naar revolutionnaire
stemmen uit die 19de eeuw. die
toen al gewaarschuwd hebben
/oor deze ontwikkeling, maar
die in hun eigen tgd niet ge
hoord werden. Wij hebben meer
oog gekregen voor de gevaren
en ze deden dienst tijdens de plechtig,
heid ter gelegenheid van koningin
Mary's begrafenis en dan ook nog op
de kroningsdag Toen liep ik op
één dag twintig kilometer. Moeilijk
vroeg U? We liepen oefenmarsen voor
de kroningsdag van veertien, twintig
en aohtentwintifc kilometer. Dat is
geen peulschilletje. Maar mijn daarzen
zijn nog prima. Ze glimmen, als ik er
goed op poets, dat het een lust is.
Ja. we doen veel aan ons uiterlijk.
De avond vóór ik garde-dienst doe
in het openbaar, ben ik 2' 2 uur bezig
om al mjjn spulletjes piekfijn in
orde te maken. En mijn kameraden
van dc Bereden Garde doen er nog
wat langer over! Neem nu alleen
mijn berenmuts. Ik heb tien minu
leden en daardoor aan dat ver
leden een andere gestalte geven.
Nu geldt deze beschouwing wel
in het bizonder voor onze eigen
levensgeschiedenisOok daar
in staat het verleden niet vast.
Onze jeugd krijgt pas kleur en
betekenis door ons nadenken
over onze Jeugd. Daarom Is het
schrijven van mémoires van
ontzaglijk belang voor de zelf
kennis. Als wij een oud dagboek
doorlezen, worden die woorden
die wg toen neerschreven, door.
stroomd door nieuw leven en
een nieuwe geest. In de periode
van ons leven denken wf) vaak
verschillend over onze Jeugd. Wij
kunnen nog werken aan ons
verleden en nog verdere gestalte
hieraan geven.
J. VAN GOUDOEVER
Rem. predikant te
Leiden.
ten nodig om haar te trimmen. Hoe?
Ik dompel haar in een emmer koud
water. Dan opkammen, borstelen en
in het voorgeschreven model kneden.
Ja, als er parade is. zien wij, beren
muts-soldaten. er uit als loden sol
daatjes. maar om die indruk te wek.
ken moet iedere kolbak-drager een
flinke hoeveelheid verzetten.
Zwaar? Och ja. maar toch ook erg
aardig. De diensttijd ligt nu alweer
achter mij. maar Ik zal er steeds met
vreugde aan terugdenken. Niet omdat
ik zoveel bekijks had. doch omdat ik
ln dienst het nodige opstak en er veel
'vriendschap ondervond.
(Copyright Daily Mail -
Leldsch Dagblad)
DEZE week vieren wij samen
het lustrum van onze
Universiteit. Onze stad is
wel zo verbonden met de Aca
demie, dat iedere Leidenaar op
een of andere wijze dit lustrum
meeviert. Tijdens zo'n lustrum
wordt in de openingsrede of
feestspeech het verleden her
dacht. De jaren van de stich
ting, de grootse ogenblikken uit
de geschiedenis laat men nog
eens de revue passeren. Men
geeft zich rekenschap van zijn
verleden.
Zo viert een universiteit haar
stichtingsdag, een volk haar be.
vrijdingsdag, een kerk haar ont
staan.
Hebt U er wel eens over na
gedacht. dat elke tijd weer een
ander licht werpt op een ver
leden, ja dat elk volk of elke
groep soms een verschillend
licht kan werpen op een zelfde
staat niet alleen uit feiten, want
die feiten kunnen alleen ge
noemd en begrepen worden van
uit een bepaalde geest. Wjj zul
len de geest van die tijd moeten
verstaan. Hoe kan men ooit van
deze tijd een geschiedenis schrij
ven met alleen maar feiten, la
tere generaties zullen ook de
geest van deze tijd moeten ver
staan. Anders leggen ze alleen
maar een archief aan en dan
nog wel een slecht archief, want
in een goed archief zit orde.
Welnu de geest van de tijd
van de nationale trots en kno
pen graag aan bij beschouwin
gen in die tijd. die pleiten voor
meer internationale gezindheid.
Wij lezen nü de profetische
stemmen uit de vorige eeuw die
het geestelijk leven bergafwaarts
zagen gaan.
Laat ons nu voorzichtig zijn
om de schuld aan die 19de eeuw
te geven. Want de geest van de
19de eeuw werd pas duidelijk en
verstaan in de 20ste eeuw. Laten
wij echter dankbaar zijn voor de
profetische stemmen.
Het kan zeer goed zgn. dat
wij in de tweede helft van onze
eeuw weer anders gaan denken
over diezelfde 19de eeuw Mis
schien beseffen wij dan pas, hoe
zeer de 19de eeuw ons bevrijd
heeft uit vooroordeel en bijge
loof.
Zo zal elke tijd weer op an
dere wijze putten uit het ver-
jargang No. 23
Zaterdag 11 Juni 1955
De aflossing van de wacht trekt veel bekijks en is een gebeurteniswaarbij wij ons beste beentje
voorzetten.
En dan komen de vragen. „Leeft die
man nou heus?„Is hi) weggelopen
uit een museum?" „Zou hij ademen?"
„Kan hg lachen?"Met een stalen
gezicht moet ik al die opmerkingen
en vragen aanhoren. U begrijpt, dat
de verleiding om zo nu en dan te
grinniken groot is. Maar het consigne
luidt: Wat er ook gebeurt, wat er ook
gezegd wordt, je gezicht niet vertrek
ken. En een garde-soldaat op post
mag onder geen beding antwoord ge
ven op de vragen, die op hem worden
afgevuurd. Het. is heel moeilijk, weet
U. om dan niets terug te zeggen.
De meisjes hebben er nog al eens
een handje van om te willen weten
wat er gebeurt, als ze je in de weg
lopen. Het spijt me. dames (denk ik
dan) maar ik moet jullie heus opzU
duwen. Natuurlijk gebruik ik dan niet
meer kracht dan strikt nodig is om
de weg vrij te maken.
DE AMERIKANEN.
DE toeristen hebben zo hun eigen
middeltjes om een gardesoldaat
op-post aan het praten te krügen
'menen zij). Ze ziln heel wat hard
nekkiger dan de Lond:naars. Mijn
stadgenoten weten wel. dat het toch
niet lukt, maar die vreemdelingen, die
weten het niet.
Het harrinckkigst. het vasthou-
dendst, het lastigst din de Ameri
kanen. die als toeristen Londen
„doen". Niet alleen de dames, ook de
mannen hebben er een handje van
om het bewijs te willen leveren, dat
zo'n schildwacht heus menselijk en
best aan het praten te krijgen is. Ze
proberen dit te bereiken door zelf
veel en snel te spreken. Dan bieden
ze sigaretten en lekkernijen aan. Zij
maken foto's van ons met hun peper,
dure camera's. Waarheen vragen
zy daarnamag ik U een afdrukje
van Uw r«rfret sturen? Soms Is het
werkelijk moeilijk om niet te zwich
ten voor die Amerikaanse nieuws
gierigheid, die heel wat groter is dan
die van de jonge meisjes en de ben
gels. Batterijen camera's worden op
je geriiht. „Even glimlaihen, alsje
blieft?" „Wat opgewekt kijken!" Zo
gaat het aan één stuk door. Maar
tot dusver hebben garde-rchlld-
wachten de slag tegen de Ameri
kaanse nieuwsgierigheid gewonnen.
PAS OP JE TELLEN!
ALS we de wacht, betrekken voor
Buckingham Palace. zijn we
steeds met zijn tweeënmaar
praten doen wij niet. We wisselen zelfs
geen blik. Met de nauwgezetheid van
een uurwerk lopen wij ons korte tra
ject. Als één man. volmaakt in de pas.
De oudste schildwacht geeft het teken
om te beginnen een kolfstoot op
de grond en dan om te eindigen
een opgestoken vinger. In het tijds
verloop tussen belde seintjes voeren wij
al onze bewegingen model uit. En dat
kan. omdat ieder van ons in stilte de
passen telt Maar tal van Londense
straatjongens kennen blijkbaar ons
geheim van in stilte tellen. Als kleine
kwelgeesten beginnen zii ook te tellen,
dur. Suödl "aar aij aneüer ei
langzamer tellen dan wit is het een
ware heksentoer om niet, in de war te
raken. Als Je dat een paar maal hebt
meegemaakt, weet je. hoe moeilijk het
kan zijn, echt op je tellen te moeten
passen!
onderofficieren van de Ga
hun machtig stemgeluid. U
wat toch wel de meeste indruk
y maakte, dat was, hoe het pu-
I is Al heb Je maar een paar uur
II gelopen, dan weet je daarom-
is' veel. Dagjesmensen en toeval-
'oorbjjgangers. leden van op reis
voetbalclubs toeristen in auto
pa en buitenlanders hebben alle-
»?emeen. dat ze op een kolbak en
«de tuniek afkomen als vliegen
suikerklontje.
BETOVERING
komt mij voor. dat de tover-
JJking van een garde-schild-
ydjtschuilt ln zijn roerloosheid en
zwijgzaamheid. Alleen zgn
zwegen soms heel even. En het
rde-regimenten staan bekend
kunt zich dat wel voorstellen
publiek ziet die ogen niet eens. als
ze schuil gaan onder een berenmuts.
Zo'n harig hoofddeksel kost maar liefst
tachtig gulden. Om er drie te maken,
moeten twee grote grizzlyberen nun
leven en hun pels offeren. Maar U
vroeg naar het publiek
Nu eerlijk gezegd vond ik het in
het begin wel eens vervelend om zo
aangegaapt te worden. Ik ben toch
geen wereldwonder of monster! En be
roemd of berucht ben ik helemaal niet.
Een doodgewone soldaat. Als die hon.
derden mensen het nu nog maar bü
kijken lieten, och, dan zou het wel
gaan. Maar de nieuwsgierigen ko
men doodrustig naar je toe om eens
in je arm te knijpen of je eens
in je ribben te porren.
Parade! Een prachtig gezicht voor de toeschou wers. maar voor ons een zware inspanning
met veel voorbereiding
Hen paar jaar geleden moest ik in militaire dienst. Ik werd
Ij ingedeeld bij een garde-regiment. Nu, dat was een bof je,
rant in het kroningsjaar was er veel werk aan de winkel voor
garde-soldaten. Ik leerde een heleboel. Ik ging de geschie-
•enis en de tradities van mijn land beter kennen. Ik kreeg
xgrip voor de zin van al die parades en het andere vertoon,
leen wonder, want ik heb als schildwacht gestaan voor drie
ioninklijke paleizen en voor de Tower of Londen
