ZELFVERLOOCHING
TREKKEN TEN AANVAL
MILLIARDEN SPRINKHANEN
Bijgeloof hindert anti-sprinkhaan
commando's in uitvoering van hun taak
SK|g T~lipl
-n 1 -
4
J VASTGESTELOE SNELHEDEN
I VAN VISSEN IN KM PER UUR
(Afqpronde enters)
In de periode 1927—1934 be
rokkende de woestynsprink-
haan de mens een schade
van een milliard gulden. In
1952 bedreigde dat dier een
kivarf. van de wereldvoedsel
voorraad met vernietiging.
Geen wonder, dat de mens
de sprinkhaan de oorlog op
leven en dood heeft ver
klaard.
Het werk te velde
TAL van reizigers trekken duizen
den kilometers door Afrika eii
Azië zonder ook maar één sprink
haan te zien. Doch zelden zal het voor
komen, dat men bij het reizen over zo
grote afstanden geen „Anti-Spnnk-
haan-Commando" ontmoet Toen ik
in Hadramaut was. hoorde ik tenmin
ste het gerucht, dat ,.de sprinkhaan
mannen" op komst waren. Inderdaad
arriveerde er kort nadien een com
mando. Het sloeg zijn tenten op en
zette zich aan het werk.
Een ambtenaar van de Sprinkhaan-
Bestrijdingsdienst behoeft geen gron
dige kennis te hebben van zoölogie of
entomologie. Zijn werk stelt andere
eisen en maakt het noodzakelijk, dat
hij volhardend is als een pionier en
beschouwend als een ontdekkingsreizi
ger. Is hij op verkenning, dan leeft hij
soms maanden lang in eenzaamheid
en moet hij bestand zijn tegen zand
stormen. verschroeiende hitte en an
dere ongemakken in zijn kamp. Z(jn
voornaamste taak is het echter om te
zorgen, dat hij goed overweg kan met
de bevolking. Zonder haar medewer
king kan hij met kennis en weten
schappelijke middelen weinig uitrich
ten. Vaak wordt hij vriendelijk ont
vangen. maar het komt ook voor. dat
- vooral in afgelegen streken - wan
trouwen en onwelwillendheid de hou
ding der mensen bepalen
Dit is begrijpelijk, omdat tal Be-
douïnen in hoofdzaak leven van da
dels en .Jeben" (zure melk) en de
vrouwtjessprinfchaan, gekookt of ge
bakken, een delicatesse vinden. De
vernietiging dezer- dieren vinden zij
dan ook even erg als, bijvoorbeeld, de
Fransen de uitroeiing der kreeften
zouden vinden.
Voorts bestaat hier en daar de. niet
langer gerechtvaardigde, vrees, dat het
sprinkhanengif ook het vee zou kun
nen doden. En dan is er nog het bij
geloof. dat de sprinkhanen als voedsel
de kracht van de man vergroten. Hier
tegen is het heel moeilijk praten met
wetenschappelijke argumenten. Hier
moet de overredingskracht van de
ambtenaar en het vertrouwen, dat hij
sohept, de doorslag geven.
BENT U op de Jaarbeurs
geweest? Elk Jaar opnieuw
is een bezoek daaraan de
moeite waard. Niet alleen voor
de zakenlieden om te zien. wat
er alzo aan de markt kan en
moet komen. Ook de ge Hone
burger boeit deze show van
technisch vermogen en vernuft,
die de mens in duizend en één
artikelen ten toon spreidt om
het leven beter en rijker, meer
menswaardig te maken. Indruk
wekkend is dat kunnen en
menselijk prestatievermogen! En
dan te bedenken, dat w;j nog
maar heel aan het begin staan
van de zgn. tweede Industriële
revolutie!
TOCH is de jubeltoon tot
mens- en cultuurverheerly-
king op grond van bereikte
en nog te bereiken resultaten
practisch weggestorven. Sterker,
zij zijn ons tot probleem gewor
den. dat beklemmend op ons
drukt en ons benauwt. Niet
alleen de mannen van de weten
schap, maar ook de heel gewone
mensen. Men behoeft maar te
letten op de gesprekken, die in
een gezelschap worden gevoerd,
als dit thema wordt geraakt.
Oorlog en oorlogsvoorbereiding
leren niet alleen, welke wrange
vruchten de mens kan oogsten
van zijn eigen werk, maar ook
WOORD
VAN
BEZINNING
de ontwikkeling van de maat
schappij in vredestijd maakt
voor menigeen het leven niet
rijker, maar armer, leger en niet
voller, moeilijker, maar niet
aangenamer ondanks meer com
fort en meer goederen, die ter
beschikking komen. Menige ro
man houdt ons hiervan de
spiegel voor: een wereld, die
technisch steeds meer vervol
maakt wordt, maar ook een
wereld, waarin de mens zich
steeds minder behaaglijk en
thuis voelt. Steeds meer moeite
immers krijgt de mens zich als
mens daarin te handhaven.
EN vraagt men, hoe dat komt.
ik meen. dat men de oor
zaak niet moet zoeken m
het misbruik, dat van de cultuur,
wetenschap en techniek kan
worden gemaakt, maar in de
geest, die hieraan eigen zijn. Zij
vragen een koel zakelijke, objec
tieve instelling. De technicus is
uiteraard de practicus, aards-
en materieel gericht. Zijn moraal
kent als hoogste norm ce oruik-
baarheld, het nut en rendement.
Mensen en dingen hebben voor
hem in zichzelf geen waarde. Hij
voelt zich meer tot heerser dan
als rentmeester geroepen.. Hij
zoekt alles aan zich te onder
werpen en dienstbaar te maken
met behulp van zijn geest en
techniek. Zo ontstaat een ma
chinale wereld, een onmenselij ke
wereld in die zin. dat er geen
ruimte blijft voor een dieper,
een wezenlijk mens-zijn. De
mens komt niet toe aan levens-
grond. Daarmee weet hij geen
raad. Met als gevolg: een Ciod-
vergeten wereld, een wereld,
waarin Christus lijdt.
DEZE lydenstijd kan ;en
mens tot zelfkennis bren
gen. ..Wie achter Mij wil
komen, aie verloochene zichzelf,
neme zyn kruis op en volge my."
Het eerst nodige is: af te zien
van een eigendunkelijk en
eigenwillig bestaan, dat louter
zelfzuchtig haken naar levens
mogelijkheden, waarbij men aan
zijn wezenlijke roeping en
bestemming voorbijgaat De
Duitse wijsgeer Fichte heeft deze
waarheid eens diepzinnig, maar
juist aldus geformuleerd: ..Zo
lang de mens iets voor zichzelf
wil zijn, kan het ware zijn
en het leven nog niet in hem
zijn en juist daarom kan hij ook
de zaligheid niet binnengaan,
want alle zijn is slechts nlet-
z i j n en beperking van het ware
zijn."
W. J. H. HUB EEK.
Vrijz. Hervormd predikant
te Leiden.
3e Jaargang No. 13
Zaterdag 2 April 1955
Zo vreten de sprinkhanen in enkele minuten een boom kaal.
De vijand
WIE zover het oog reikt de he
mel verduisterd ziet door
zwermen sprinkhanen, wie
aanschouwt, hoe in enige minuten
tyds een kleine oase volkomen kaal
gevreten wordt door de horden, zo
iemand kan zich nauwelijks aan de
indruk ontworstelen, dat de mens in
zijn oorlog tegen de sprinkhanen ge
doemd is om te falen.
Er is echter allesbehalve reden om
te wanhopen. De thans gebruikte ver
giften en dodelijke poeders zijn reeds
herhaaldelijk toegepast met bijzonder
veel succes. In 1952, toen de sprinkha
nen-aanval gevaarlijker was dan vele
jaren tevoren, zond de mens vliegtui
gen, voertuigen, manschappen, techni
sche. chemische en andere hulpmidde
len naar de bedreigde plaatsen. Het
ging er om. een vreselijke hongersnood
te voorkomen! Het werd een tegen
aanval zonder erbarmen. Tal van
zwermen werden vernietigd De mees
te andere werden teruggedrongen in
woestijngebieden, waar zij geen of
nauwelijks schade konden berokke
nen. Zo kon het grootste deel van de
oogst in de bedreigde gebieden worden
gered! De tegenaanval was geslaagd.
De beste tijd om de dieren aan te
vallen is, als zij nog geen vleugels
hebben. Die periode is evenwel kort,
een week of vier na de geboorte. De
sprinkhaan is uiterst vruchtbaar en
één ontsnapt wijfje kan in korte tijd
de stammoeder worden van een
nieuwe horde. Zo'n horde legt zeer
grote afstanden af. In 1952 consta
teerde men. dat er zwermen waren,
die in drie maanden tijds bijna 5000
kilometer aflegden, dus ruim 50 ki
lometer per dag'.
Twee omstandigheden zijn er, waar
van de sprinkhanen profiteren. In
sommige streken, waar geen landbouw
wordt bedreven, staan de mensen on
verschillig jegens de belangen der
aangrenzende gebieden en werken zij
dus niet mee aan de sprinkhaanbe-
strjjding. En dan zijn er nog „vrij
plaatsen" voor de sprinkhanen, ope
ningen in het antl-sprinkhanenfront.
Men vindt ze vooral op het Arabi
sche Schiereiland. Politieke overwe
gingen en de zeer hoge kosten maken
de operaties daar wel eens moeilijk,
doch de Anti-Sprinkhaan-autoriteiten
in Nairobi (Kenya) strekken niette
min htm zorgen ook tot die gebieden
uit.
Samenwerking
Een in Oost-Afrlka geboren sprink
haan kan enige maanden later de
oogst In Perzië of India vernieti
gen (en omgekeerd). Daarom is hech
te internationale samenwerking in de
strijd tegen de sprinkhanen beslist
noodzakelijk. Slechts dan is 'n blijven
de overwinning op de sprinkhanenle-
gioenen mogelijk. Daarom gelden voor
de Anti-Sprinkhaan-Commando's (zo
min als voor de sprinkhanen) de
staatsgrenzen. Zij trekken vrij en na
genoeg ongehinderd door het bedreig
de deel der wereld. „De Sprinkhaan is
een voorbode van de honger", heet het
in Abessynië. Indachtig aan deze
woorden heeft de FAO (United Na
tions Food and Agricultural Organi
sation) reeds ernstig aandacht ge
schonken aan de internationale sa
menwerking tegen de sprinkhaan.
Nog steeds echter is de bestrijding
in de diverse landen onvoldoende ge
coördineerd. Het wordt tijd, dat hierin
zeer spoedig verandering komt.
NADRUK VERBODEN
Springers van de W-oestijnsprmkliaan op mars
(Foto Anti Locust Research Centre
Kennis en samenwerking noodzakelijk
om plaag te bestrijden
(Bijzondere medewerking)
Een grimmig gebouw in South-Kensington (Londen) herbergt
het wetenschappelijk hoofdkwartier van het internationale
anti-sprinkhanen-leger. Twintig jaar lang is men daar bezig,
nauwgezet studie te maken van de woestijnsprinkhaan. Groei,
leefwijze en gewoonten worden zo nauwkeurig mogelijk
gevolgd. In het tropisch-warme laboratorium aanschouwen
honderdduizenden springers het leven. Zij groeien er op onder
omstandigheden, die zoveel doenlijk gelijken op die van hun
woonplaats. Dagelijks komen uit de door de sprinkhanen
bedreigde streken telegrammen, radioberichten en schriftelijke
rapporten binnen betreffende de gang van zaken aan het
sprinkhanen-front.
Sprinkhanen gesignaleerd! Sprinkhanen marcheren! Sprink
hanen broeden! Sprinkhanen in de aanval! Al deze en soortge
lijke mededelingen worden zorgvuldig in kaart gebracht en op
gezette tijden zendt de Sprinkhanenwaarschuwingsdienst rap
porten uit naar alle bedreigde streken. Deze liggen in het deel
der wereld, dat zich bevindt tussen Kenya en Pakistan (met inbe
grip van beide landen) en tussen Turkije en de Soedan (deze
gebieden eveneens inbegrepen).
Al te grote practlsche betekenis mag
men echter aan die waarschuwingen
nog niet toekennen, want de bewegin
gen der sprinkhanenzwermen worden
in hoofdzaak bepaald door de wind
richting en de temperatuur, die niet
op lange termijn kunnen worden
voorspeld. Toch hebben die waarschu
wingen reeds veel onheil voorkomen!
Dit bevestigde dr B. P. Avarov een der
leidende figuren in het Londense
hoofdkwartier, ons uitdrukkelijk.
Wij mensen zijn heel wat mans op het gebied van de snelheid mits
wij de techniek als hulpmiddel hebben. Zonder deze techniek echter
betekenen wij niet veel als het op lichamelijke prestaties aankomt,
vergeleken met de dieren. Als wij het b.v. in het water van onze
eigen snelheid moesten hebben zou iedere vis ons van harte uit
lachen want wij komen nauwelijks sneller dan 6 km. per uur door
het water en dat vinden wij dan heel wat en noemen het nog een
wereldrecord. De eerste de beste paling zwemt echter dubbel zo
snel als onze beste wereldkampioen. Tot welke, soms verbluffende,
snelheden de vissen wel in staat zijn toont U ons grafiek/e. De
gemiddelde vis van onze grafiek gaat harder dan de gemiddelde
bromfiets op onze wegen. Er is zelfs een bepaald soort zwaardvis
dat harder kan zwemmen dan de meeste motoren kunnen halen. Met
zijn 109 km. per uur zou de zwaardvis een wedstrijd met een gewone
motor grandioos winnen. De oorzaak van dergelijke hoge snelheden
bij vissen moeten wij zoeken in de bijna volmaakte vorm van de vis.
VISSEN: BEHALEN FORMIDABELE
