Vreselijke uren in pikdonkere nacht
25
LEIDSCH DAGBLAD - MAANDAG 6 SEPTEMBER
De kille doodsgreep kwam
naderbij
Verstikkingsproces bij stijgend water
(Van onze speciale verslaggever)
Shannon. Zondagmiddag. 5 September. Vijfhonderd meter is naar schatting
Cc hoogte waarop onze Convair, de PH CGK. boven het wrak van de „Triton"
cirkelt. Alle inzittenden van dit extra vliegtuig, aan boord waarvan zich ook de
Commissie van Onderzoek bevindt, drukken de neuzen plat tegen de vierkante
ramen van de cabine. Er valt een beklemmende stilte over allen. Alleen het geda
ver der zware motoren wordt nog gehoord, niemand spreekt een woord. Want daar
beneden in de nu zo rustig stromende rivier, die, wat breedte betreft, doet denken
aan het Hollands Diep. ligt een vliegtuig, dragend de nationale kleuren, op zijn
staartvlakken. Tot voor enkele uren was dit een der vele trotse KLM-vogels. wiens
vlucht voor goed is gebroken en tijdens zijn ondergang het leven van 28
opeiste.
Vreemd, d:e aanblik van dit toestel
waarover het water rustig kabbelt. Zo
vreemd, dat het aanschouwen in feite
niet in woorden is weer te geven. Zelfs
als wij al op het internationale aero
drome Shannon zijn geland, laat ons die
aanblik niet los. Wanneer enkele uren
later de president-directeur van de
KLM. de heer I A. A'.er, in sombere be
woordingen een relaas geeft van de
ramp, bluft het beeld \aa de KLM-vo-
gel. rustend cp een metersbrede mod-
derbank. voor onze ogen zweven Het
completeert voor ons op aangrijpende
wijze het drama dat zich in enkele vol
zinnen laat samenvatten. Want het is
«en drama, dat zich in enkele minuten,
daar in het midden van de Shannon,
heeft voltrokken 56 mensen, die zich in
feite niet bewust waren dat binnen en
kele ogenblikken rich een ramp zou gaan
voltrekken Dat dalen cp het water in
een plkdonkeie nacht ongeveer twee
minuten nadat de .Triton" van Shan
non Airport was opgestegen, ging zo
plotseling, dat niemand iet; heeft waar
genomen dat op eü crash duldde Men
is door de schok niet uit zijn stoel ge
slingerd.
Rustig hebben zij. die niet tijdig uit
de zwaar gehavende romp van de ma
chine hebben kunnen komen, de kille
greep van de dood voelen naderbij
komen. Men werd duizelig door de
alles verstikkende benzine-dampen,
en geraakte buiten bewustzijn. Dit
verstikkingsproccs werd afgesloten
door het water, dat als maar bleef
stijgen en zich tenslotte boven de
hoofden der ongelukkigen sloot.
Heldhaftige stewardess
Helga Loewenstein. de stewardess,
heeft de d-eigende dood evenmin voelen
r.ideren In het Engels gaf zij de pas
sagiers aanwijzingen„U behoeft zich
niet ongerust te maken. Het toestel is
intact, er is geen brand, wy hebben al
leen maar een noodlanding gemaakt".
Rustig en weloverwogen heeft zij tot
de 46 mensen in de kajuit gesproken.
„U kunt beter recht door gaan
Maar de dood loerde.
Ademhalen in de met benzine gevulde
passagiersruimte, afkomstig uit de door
midden gebroken romptank. was niet
meer mogelijk. Duizelingen bevingen
haar en haa- collega's Willem van Bu
ren en Bob Westergaard. Zij raakten
bulten bewustzijn en verdrenken ja Ri
mer', nk Met hen 25 passagier; Tot het
laatste toe hebben zij gedaan wat ztf
menselijkerwijs konden doen De slui
ting van de riemen, die al onder water
waren komen te liggen, hebben zy van
hen. die zulks ze.f met meer konden
d:en. losgemaakt: beheerst, en niet zoe
kend het eigen lijfsbehoud.
Het onverwachte
In een der vele hostels, die Shannon
telt. geeft de heer Aler een uiteenzet-
Drie omgekomen leden van
liet cabinepersoneel
De drie leden van het cabinepersoneel, die vermist worden zijn
W. van Buren. B. Westergaard en Helga Inge Loewenstein.
Ie steward: Willem van Buren werd op I September 1919 te Rotter
dam geboren. Gehuwd (2 kinderen) en woonachtig te Amsterdam. Hij
genoot een 5-jarige opleiding en was sinds een aantal Jaren werkzaam
in hotels en restaurants. HiJ kwam op 11 November 1946 in dienst van
de KLM (steward 2e klas).
2e steward: Bob Westergaard werd op 18 October 1923 te Rotterdam
geboren. Ongehuwd.
De heer Westergaard was als scheepssteward opgeleid en is enige
jaren als zodanig werkzaam geweest, voordat hij op 1 Mei 1954 in dienst
van de KLM trad. Steward 4e klas.
Stewardess: Helga Inge Loewenstein werd op 16 Augustus 1930 te
Keulen geboren Zijn genoot o.a. een opleiding tot kinderverzorgster
en was ook enige tijd jeugdleidster. Zij trad op 26 Mei 1951 in dienst
van de KLM. Stewardess le klas.
ting. Aan zijn relaas men zie elders
ontlenen wij nog. dat in de cockpit
een ieder de overtuiging had dat men,
nadat de wielen los van de grond wa
ren gekomen, aan een normale klim was
begonnen. De startsnelheid zal ongeveer
200 kilometer per uur hebben bedragen.
Na een minuut ongeveer, nadat de ma
chine een hoogte had bereikt van plan
200 meter. de motoren draaiden op
volle toeren deed zich het normale
verschijnsel voor van bumpy. De ma
chine begint dan als het ware licht te
steigeren. En toen deed zich het onver
wachte voor. In plaats van dat men
steeg, maakte het toestel een val. scheer
de over het water, waardoor de snel
heid werd afgeremd, en bleef tenslotte
steken op een modderbank. Wanneer
men niet in het water terecht was ge
komen. zouden er ongetwijfeld geen
overlevenden zijn geweest. Op het ogen
blik dat het wateroppervlak werd be
reikt, was het opkomende vloed. Bij het
neerkomen, midden in de rivier, was de
machine 180 graden gedraaid.
Stromen benzine
De eerste man van de bemanning,
die van de cockpit in de cabine
kwam. ontdekte dat het toestel in het
water lag. Door het open barsten van
de geheel gevulde romptank kreeg de
benzine gelegenheid in de passagiers
ruimte te stromen. De zwaar vergif
tigde dampen maakten het schier on
mogelijk nog normaal adem te halen.
Toch deed een ieder wat hij kon. en
zoals gezegd, de stewardess en de
twee stewards gaven de nodige aan-
wjjznig.en en hielpen de riemen, waar
aan de passagiers aan hun stoelen
waren gebonden, los maken.
Ook in de cockpit Weef een ieder op
zijn post. Door het overhalen van een
handle kwamen de in de vleugels ge
borgen rubberboten vrij, welke ieder
aan 25 mensen plaats kunnen bieden
Door het grote gat in het dak stroomde
frisse lucht toe. Aan dit feit hebben
zeer vele inzittenden hun leven te dan
ken. want de benzinedampen waren zó
dicht, dat vrijwel iedereen duizelig werd
en verschijnselen van bewusteloosheid
begon te vertonen.
Degenen, die zich direct zelf van de
riemen hebben kunnen losmaken, spron
gen door het gat in het dak of door het
r.oodluik naar buiten. Anderen moesten
naar buiten worden geduwd.
Een der rubberboten was afgedreven,
maar in de twee overigen, welke met
touwen aan de vleugels waren bevestigd,
werden de overlevenden opgenomen.
Bittere koude
Een paniek is er niet uitgebroken.
Dit mede dank zij het rustig en be
heerst optreden van de bemannings
leden.
Het waren vreselijke ogenblikken,
die men had te doorleven. Geen hand
voor ogen kon men zien, zodat alles
op de tast moest geschieden.
Bitter en bitter koud was het water.
waarin de machine steeds verder weg
zakte.
In de stik-donkerc nacht hebben vla
een kreek de twee rubberbot er de oever
I kunnen bereiken. Men moest nog tien
tallen meters door modder en slik wa
den: soms zakte men hier tot aan het
middel m weg.
Inmiddels stonden op de oever men
sen met brancards gereed. Toen was het
I zeven uur in de morgen. Na vier uur
I van niet te peilen ontzetting beseften
de overlevenden dat voor hen het leven
nog geen einde genomen had.
Begrijpelijk dat zij de eerste uren
nauwelijks tot spreken in staat waren,
waarbij nog de angst kwam over het
lot van hen. die men in die vreselijke
I ogenblikken was kwijt geraakt.
De Engelse diplomaat, de heer Ellis,
j die vier uur op de staart van de ma
chine onder verschrikkelijke omstan
digheden zijn redding had afgewacht,
moest op het vliegveld horen dat zjjn
jonge. Nederlandse vrouw mevrouw
j EllisVan Schuylenburg de dood had
1 gevonden....
Commodore Viruly heeft zich bij de ramp. welke
het toestel ..Triton" te Shannon trof. als een waar-
dig kapitein gedragen: uren lang is hij bezig ge
weest zijn passagiers te redden, totdat ook bij hem
de uiterste grens van de lichamelijke inspanning
was bereikt. Deze telefoto toont de moedige Com
modore op het moment, waarop hij uit een van de
twee ..dinghies" van de machine geholpen wordt
om aan land te komen. (Telefoto A.N.P.)
omgekomen
passagiers
Hieronder volgen de namen van de omgekomen passagiers van de
„Triton":
Grondhoud A. J. L., Hengelo: Kouwenaar prof. dr W.. Amsterdam;
Kouwenaar. mevr. C. H. Amsterdam; Lignac, prof. dr G. O. E., Ocgst-
geest; Lignac, mevr. H„ Oegstgeest; Bakker J., New Hampton (staat
New York) (V.S.) Nederlander; BakkerDe Vries, mevr. H. (New
Hampton, staat New York) (V.S.),Nederlandse: Brongers. J. A., 's-Gra-
venhage; Schaap, mevr. A. (Nederlandse) Grand Rapids (V.S.); Mevr.
C. Platz (VS.): Habig, H. W Duitsland; Habig. mevr. C.C. W.. Duits
land; Schultz, H K. A., V.S.; Cooper. E. V.S.; Hodson. W„ V.S.; Coultas,
W. H.. V.S Ellis—Van Schuylenburg. mevr. E.. VB.; Polak. F. J.. V.S.;
Thompson, mej. G. D. S., VB.; Griffith, mevr. L., VB.; Tulles, W. G.,
V.S.; Hyde. mevr. H„ V.S.; Ibrahim G., Egypte; Bahan, Birma; U Tin
Pe. Birma.
Bemanning „Triton"
in leven
Uitgezonderd cabinepersoneel
De bemanning van de „Triton" was
als volgt raniengesteld:
Commodore A. Viruly; Edward Parfitt,
le vlieger (Engels); Evers Webbink, 2e
vlieger; Johan Tieman, 3e vlieger; Henri
Oudshoorn, radiotelegrafist; Henrik Ra
demaker. le boordwerktuigkundige; Cor
nells Kievits, 2e boordwerktuigkundige.
Willem van Buren, steward (omgeko
men); Bob Westergaard, steward (id.);
Helga Loewenstein, stewardess (id.)
De „Triton" moest volgens schema om
21.45 uur uit Schiphol vertrekken, doch
startte eerst wegens wachten op aanslui
tingen om 23.31 uur.
Vragen en raadselen
(Van onze speciale verslaggever)
Shannon. Zondagavond.
Er zijn vele vragen rond dit drama,
dat zich in het midden van de rivier
In de stikdonkere Septembemacht
heeft voltrokken. Vragen, welke geen
antwoord hebben gevonden
Eén er van is: waarom is er zo laat
hulp komen opdagen? Niemand kan
er een antwoord op geven.
Het is normaal, dat wanneer een I
machine van een vliegveld opstijgt er I
maar vijf minuten van het toestel uit I
radiocontact met de vertrekhaven wordt I
opgenomen. Binnen twee minuten r.a de I
start kwam de Triton in het water te- I
reoht cup een afstand van ongeveer 2 ki- I
lometer van Shannon Airport.
Niemand blijkt het op het vüegve'd
vreemd te hebben gevonden, dat het
radiocontact met de PH LKY uitbleef.
Niemand die alarm sloeg
Er zijn vele raadselen, die gisteravond
laat cp Shannon Airport nog geen op
lossing hadden gevonden.
Wel schijnt vast te staan, dat onge
veer zes uur het tijdstip is geweest,
waarop de eerste reddingspogingen wer
den ondernomen. Drie uur tevoren had
de crash plaats gevonden.
De reddingboot kwam pas tussen ze
en acht uur ter plaatse
(Vervolg van pagina I,
Oorzaal; onbekend
„Wat de norzaak van het ongeluk
aangaat, daarover kan ik nog geen
uitsluitsel geven" zo ging de heer Aler
verder. ..Dat zal het deskundigenonder
zoek moeten uitwijzen. Wel kan ik u
zeggen dat de machine volgeladen
was. zowel met passagiers als met
bagage. In totaal kon de „Triton", ca.
133,000 pond aan maximaal gewicht
vervoeren. In dit geval was het vlieg
tuig geladen met een totaal gewicht
van 132.000 pond. duizend pond min
der dan het maximum", aldus de heer
Aler.
De machine steeg volgens de beman
ningsleden op volkomen normale wijze
om 3 uur 38 in de nachtelijke duister
nis in Zuid-Oostelijke richting op. De
heer Viruly en de overige leden van
de bemanning zeggen dat er geen
enkele afwijking van de normale gang
van zaken is geconstateerd.
Het weer was vrf) helder. De snelheid
van het toestel wordt door de beman
ningsleden unaniem geschat op circa
320 KM per uur. Deze snelheid is nor
maal voor een machine, die na een
tussenlanding weer is opgestegen. Geen
zekerheid heb ik over de bereikte hoogte
\an het toestel, want daarover kunnen
de bemanningsleden mij niet goed In
lichten Hun meningen wijken uiteen.
Na circa 1 of hoogstens 2 minuten raakte
hef toestel voor iedereen totaal onver-
is acht het was nog duister met de
staart ln het water. De machine stamp
te. gleed door op het water, met 4 moto
ren voluit draaiende er. zakte toen. sterk
remmend af, tot zij stilstond in de mod
der Het punt waarop dit geschiedde
liet ca. 2 mijl na het einde van de
stn-tbaan.
Volgens de heer Aler kon de „Triton
onmoeelnk veel hoogte bereikt hebben.
Het is dus vrijwel onmiddellijk na het
verlaten van de startbaan zonder hoogte
te bereiken neergekomen op het water.
Dus op dat moment bevond de rivier i
zich b(j opkomend getij, doch het water
stond nog niet hoog op de zandbank. Zo
onverwachts geschiedde het ongeluk, dat I
bijv de boordwerktuigkundige Radema
ker reeds bezig was met het noteren van
normale administratieve gegevens op
zijn zogenaamde „checklists".
.Ik meende dat ik droomde" heeft de
heer Rademaker tot zijn president-
directeur eezeed „Ik kon het haast met
geloven Wij stonden plotseling met een
schok stil. terwyl ik meende dat wij
vrij hoog in de lucht zaten Zelfs op dat
moment wist de bemanning ln de cockpit
noe niet dat de machine midden in de
rivier stond Eerst toen een van de
vliegers haastig de deur naar de cabine
opendeed en daa het water naar binnen
zag dringen, begreep hij wat er aan de
hand was. In de cockpit werd volgens de
Instructie onmiddellijk de handle over
gehaald. waardoor twee dinghies uit de
vleugels op het water vielen.
Hierin konden de meeste passagiers
gered worden.
Passagiers bedwelmd
Volgens de heer Aler i de dood van
passagiers en bemanningsleden ver
moedelijk te wijten aan het feit dat
zij bedwelmd zijn geworden door de
bijzonder sterke benzinelucht die on
middellijk na het ongeluk de cabine
geheel vulde. Alle geredden hebben
na afloop verteld dat zij zich goed
volgden, zelfs nog toen zij het vliegtuig
hadden verlaten.
De in de cabine achtergebleven pas
sagiers hebben waarschijnlijk geen
kans meer gezien de cabine tijdig le
verlaten. Zij zijn bewusteloos geraakt
en na korte tijd vulde de cabine zich
bijna tot aan het dak toe met water
waardoor zij allen in bewusteloze toe
stand zijn verdronken. Twee manne
lijke passagiers klommen door ramen
naar buiten en aangezien zij slecht
zwemmen konden waadden zij zich
door het tot aan dc borst toe staande,
nog steeds stijgende water een weg
naar de staart waar zij zich vast klem
den aan de radio-antenne.
gelukte en zij afdreven. Een /an deze
passagiers hield zich bijna vier uur bij
de staart boven water en werd toen door
een reddingboot alsnog gered De andere
verdronk óp het moment dat de red
dingboot nog slechts drie meter van
hem was verwijderd.
Commissie van
Onderzoek
Met een extra toestel, de Convair P H -
C.GK, zijn gistermorgen 18 KLM-
officials. twee vertegenwoordigers van
de Rijksluchtvaartdienst, en 8 journa
listen om kwart over elf van Schiphol
naar Shannon gevlogen. Er werden
rubberlaarzen en ander materiaal mee
genomen en toen de motoren reeds
stonden te draaien bracht een KLM-
employé nog een grote witte verband-
trommel naar het vliegtuig, die de piloot,
vla het raampje van de cockpit, in ont
vangst nam.
Tot de staf van de KLM-deskundigen
behoren o.m. de gezagvoerder K. J.
Rupplin von Keffikon, hoofd van de
afdeling Vluchtuitvoering, ir J. A.
Augustein. adjunct hoofd technisch be
drijf. de heer G. J. ten Du is van het
bureau opleiding vliegers, de heer C. A.
van Bruynesteyn, hoofd van de sectie
Lockheed, de KLM-arts J. G. Grimm,
de boordwerktuigkundige de heer P. C.
Lorwa. de heer N. Kelso, secretaris van
General Operations, de heer J. H. W.
van der Muelen van het adviesbureau
directoraat productie en mr Masters,
vertegenwoordiger van de Lockheed-
fabrieken op Schiphol. Van de Rijks-
luchtvaa-tdienst gingen mee ir C. A. F.
Falkenhagen en de heer F. H. van Wey-
dom Claterbos.
's Middags omstreeks drie uur arri
veerde een Commissie van onderzoek
boven het wrak van de verongelukte
Super-constellation. De KLM-officials,
zagen uit de Convair dat enkele honder
den meters beneden hun in het woelige
water van de rivier Shannon, de „Tri
ton" in het water stond. Het vliegtuig
was toen zichtbaar als de witte rug van
een walvis met twee staartvinnen nog
juist boven het water. Tegen de machine
aan lag een reddingboot gedrukt, waarin
redders bezig waren met hun pogingen
om nog inzittenden te bevrijden. Ogen
schijnlijk dreef de Triton op het water.
Het toestel stond ln de modder met het
dalende water tot ver boven de buik.
Op de vlieghaven Shannon zelf hing
een gedrukte stemming. Men sprak
van een mysterie en vroeg zich onge
rust af, hoe het komt dat nu binnen
13 dagen voor de tweede maal een
KLM-machine is verongelukt, nadat
deze als laatste landingsplaats het
vliegveld Shannon had aangedaan.
De „Proton" PH-TFU. hier gefotografeerd op
Schiphol is een Superconstellation van precies het
zelfde type als de ..Triton", het K.L.M -toestel, dat
in de vroege morgen van Zondag 5 September in
de rivier de Shannon in Ierland, zo noodlottig ver
ongelukte. Deze toestellen, waarmee destijds ook
de directe verbinding op Kaapstad werd geopend,
zijn in de loop van de tijd zeer betrouwbaar geble
ken. De „Triton" is de eerste „Superconnie" ter
wereld, welke is verongelukt.
Modder bemoeilijkte
redding
Een DUKW waarmee personeelsleden
van de Ierse luchthaven gisterochtend
omstreeks zeven uur naar het wrak van
de Tnton uitvoeren, zonk halverwege
de rivier. Met inspanning van alle
krachten, slaagden de inzittenden erin
zich te redden. Een zekere dr Flyn. een
Ierse arts. werd op het nippertje gered.
's Middags waren reddingsploegen aan
het zoeken In het modderige water,
doch zij werden toen zeer gehandicapt
door het hoge tij. Politiemannen zochten
de oevers af naar overledenden. die
mogelijkerwijs de wal hadden kunnen
bereiken. De modder bemoeilijkte de
reddingspogingen ten zeerste en zeer
velen verloren daarbij schoenen en
kousen, die in de modder verdwenen.
Ook een DUKW van de brandweer, die
aan het reddingswerk deelnam, zakte
diep in de modder weg.
In de kleine wachtkamer van het
vliegveld Shannon markeerden modder-
beekjes de plaatsen, waar de geredde
passagiers hadden gestaan. Een stapel
doorweekte enveloppen van ongeveer een
meter hoog vormde de rest van de post.
die men had kunnen ophalen. Bemod-
derde en vermoeide passagiers vertelden
hun wederwaardigheden en konden het
nog niet begriipen, dat ze gezond en wel
aan wal waren gekomen. Uren hadden
zij soms in modder en water rondge-
waad
De 28ste dode,
Gisteravond laat werd eerst op het
vliegveld Shannon bekend, dat de
ramp nog een dode had geëist, n.I. de
Amerikaanse mevrouw Carolyn Platz,
de enige der 29 overlevenden die gis
terochtend zwaar gewond aan wal
werd gebracht, en vervolgens naar het
Ennis hospital in het plaatsje Clare
verd vervoerd. Zij is gisteravond laat
jan haar verwondingen bezweken.
Mevrouw Platz had brandwonden en
~en bekkenfractuur opgelopen. Daar-
nee steeg het aantal slachtoffers van
dit ongeluk tot 28. precies de helft
van het aantal inzittenden der
machine, want er zijn tevens 28 over
levenden.
Mevronw Platz had een bezoek ge
bracht aan familie in de omgeving
van Rotterdam.
Wat geredden
vertelden
Dr Charles Farrington uit St. Peters
burg in Florida, die met zijn vrouw en
twee kinderen, een jongen van 12 en
een meisje van 16 Jaar. terugkeerde van
de internationale chirurgenconferentie
te Bern. zelde dat hij zijn vrouw en kin
deren in de eerste rubberboot had weten
te krijgen en zelf in de tweede boot een
plaats vond. „We maken het allemaal
goed. de schrik daargelaten. Het toestel
was Juist gestart en kwam binnen twee
minuten tfjds. zonder aanwijsbare c
zaak. op het water terecht".
Dr Ernest H. Bettmann van het White
Plains ziekenhuis te New York, die ooi
van de conferentie te Bern teruggekeerd
was en in het ziekenhuis te Shannon op
de rand van zijn ledikant zat. ln dekens
gehuld, vertelde: „Het gebeurde alle
maal zo snel en zonder waarschuwing
Ik weet niet of er nog mensen ln het
vliegtuig waren, toen ik er uit kwam".
De 24-jarlge Albert Reinfeld. student
van Harvard die uit Parijs kwam. zelde:
„We stortten neerdat is alles wst
ik kan zeggen We schenen wel voldoen-
de hoogte te hebben, maar ik kan het
niet met zekerheid zeggen. Twee minu
ten later was ik ln het water".
Mej. E. Snyder van een advertentie
bureau te New York. wier zenuwen ge
schokt waren, zei er geen idee v
hebben wat er gebeurd was.
De advocaat Richard Hart uit Chicaro,
die ook een zenuwschok had gehad, zei'
Ik had het gevoel, dat er bij de start
Iets niet ln orde was. maar merkte vr-
der niets totdat we neerstortten."
Dr Ernest Ettman. uit New York, zei
dat hii. kort na de start, een ruk vrek
Hij herinnerde zich niets meer tot h
moment dat hij zijn medepassagiers d
het vliegtuig zae rennen „Daar er
rrote m®niet® bij de uitgang stond '•"1
ik een raam ingeslagen «n miizeif rV-
door gewerkt Ik ben tn een motorboot
aan land gebracht".
Grondpersoneel van het vliegtz'
Shannon is van mening, dat de .TMri
op ongeveer 200 meter vloog toe- r-J
neerstortte. De Duitse overlevende, ct
heer Haver vertelde: „Ik deed cr nierf
dan twee uren over om de vaste wal
bereiken. Ik zag een rubberboot
bij het vliegtuig drijven en '"inrde f'c
vrouw die bij mij ln de buurt stond e:3
Daarna klom ik zelf in de boot. Op efn
gegeven ogenblik waren we met negen
mannen en drie vrouwen, in de rubber
boot waaronder een lid van de beri'3;
ning van het vliegtuig. Deze hers
zeil, dat op de bodem lag en we zeil3"
zo dicht, bij de wal tot we aan de grM
liepen. We zijn toen door de mode-;
geploeterd ®n bereikten om ongeveer
uur de vaste wal"
De heer Haver zei. dat de oemanju-'
zich tijdens en na het ongeval voort*»-
dig had gedragen.
