Zeer weinig belangstelling voor teleurstellende Olympische Dag
„gastvoorstelling,
Onbetekenende strijd tussen Madrid
en Bondsploeg kreeg aardig slot
93ste Jaargang LEIDSCH DAGBLAD Maandag 14 Juni 1954 Tweede Blad No. 28242
van
Zelfs
Faas Willies hielp niet
Fel duel tussen Slijkhuis en Chataway
De vijftiende Olympische Dag heeft helaas geeil wijziging kunnen
brengen in de dalende lijn, die reeds jarenlang in het peil van het
programma van dit jaarlijkse sportevenement valt te onderkennen.
Tot nu toe had dit verminderen van de kwaliteit van het gebodene geen
ernstige gevolgen gehad voor de kas van het Nederlands Olympisch
Comité. Het stadion was in vorige jaren altijd geheel of bijna geheel
uitverkocht geweest. Maar nu, ineens, was ruim de helft van de tribunes
onbezet en meer dan 23 a 25.000 toeschouwers zullen zich zeker niet in
Bessem's arena hebben bevonden.
Oorzaken? Zij zijn snel opgesomd. Op de eerste plaats bieden de
Olympische Dagen geen nieuwe elementen meer. Het menu is altijd
op dezelfde wijze samengesteld en zelfs de grootste smulpaap begint
er dan op een gegeven moment genoeg van te krijgen.
En de gerechten zelf? Sportlievend Nederland had het programma
eens bekeken, wist uit ervaring, dat de massale gymnastiek demon
stratie uiteraard niet veel zou verschillen van die van vorige jaren,
men had een wielerwedstrijd aangekondigd gekregen, die niet interes
sant kon zijn. de athletiekliefhebbers hebben zich, vooral toen bekend
werd, dat Fanny Blankers-Koen niet zou starten, hoogstens aange
trokken gevoeld tot het duel SlijkhuisChataway op de 1500 M.
En de traditionele hoofdschotel, de
voetbalwedstrijd? De Nederlandse
voetbalenthousiast is hardnekkig en
volhoudend, maar na de recente serie
nederlagen van het Nederlands elftal
cn nog midden in de reeks kampioens
wedstrijden met alle daaraan verbon
den spanning, geloofde men niet meer
in de prestaties van een onaantrekke
lijk B-elftal tegen een ploeg van va-
cantie vierende Spanjaarden.
Zelfs het laatste redmiddel om de be
langstelling te stimuleren, de „gast-
voorstelling" van Faas Wilkes in het
het team \an Atletico Madrid, heeft
de veel betekenende en ongezellige
gapingen in de betonnen amphi
theaters niet kunnen wegwerken.
En de paardensport, tenslotte, staat
nu eenmaal te ver van het grote pu
bliek af om een noemenswaardige In
vloed op de kaartverkoop te kunnen
hebben.
,.De muziek in de rust van de voetbal
wedstrijd was nog het beste nummer
van alles" was een veel verkondigde
mening na afloop en men had - helaas
- gelijk.
Oorzaken dus te over. Maar hoe het
stadion volgende keer weer vol te
krijgen? Het is een vraag, waarmee de
commissie Olympische Dag zach in de
toekomst ernstig zal moeten bezig
houden. En de KNVB eveneens, want,
al zullen een belangwekkender athle-
tiekprogramma en een serie sprints
tussen wielerprofs tgeen angst voor
de reinheid van de „Olympische ge
dachte", Faas Wilkes en zijn Spaanse
kornuiten zijn ook professionals
het geheel *1 aanzienlijk opfleuren, de
massa komt om de voetbalwedstrijd,
daar moet grotere aandacht aan wor
den besteed.
Eou bijvoorbeeld een wedstrijd tussen
een sterke bondsploeg en een elftal
van in het buitenland spelende Neder
landse profs geen bordjes „uitverkocht"
aan de loketten hebben gehangen? Of
een treffen tussen de Nederlandse
profs en een Engelse ploeg?
Een grauw laaghangend wolkendek
hing over het stadion en overal werden
de regenjassen al aangetrokken toen
drs W. van Zyll, de directeur van het
NOC en leider V3n de Olympische Dag,
om precies half twee zijn vlag zwaaide
tot sein, dat de muziek kon inzetten cn
d» hekken van de Marathonpoort kon
den worden geopend om de 750 turn-
«ters de gelegenheid te geven tot haar
opmars.
De vlaggen en vaandels der deelne
mende verenigingen voorop, zo kwamen
de meisjes allen in dezelfde danspakjes
en blootsvoets het middenterrein op. Er
*as ineens licht en fleur tussen de tries
te halfkale tribunes, maar aan de uit
voering, of eigenlijk meer aan de oefen
stof mankeerde veel. Op de nauwelijks
hoorbare pianomuziek, die te weinig on
dersteuning voor de bewegingen vormde,
werden rhythmische oefeningen uitge
voerd. waarbij in de vondsten van de
overgangen wel vaak het vakmanschap
van de leidster mej. Nun Verhoeff viel
te onderkennen, dooh waarin de strak
heid. gelijkheid en zekerheid te zeer
ontbraken om het een succes te kunnen
noemen. Er werd nogal eens geweifeld m
sommige rijen en hier en daar was de
jol vastheid" ook niet groot. De demon
stratie eindigde in een korte hulde aan
het Internationaal Olympisch Comité,
dat dit Jaar zijn zestig jarig bestaan
viert.
ATHLETIEK
Het eerste nummer van het athletiek-
progiamma, de 80 meter horden dames,
had door het niet starten van Fanny
Blankers-Koen veel van zijn aantrekke
lijkheid verloren. Mevr. Blankers sukkelt
al enige tijd met een knie-blessure, die
soms alleen maar „op de loer ligt", zich
dan echter plotseling weer openbaart.
Teneinde zich niet In een vrij sterke
race, als die in een bezetting met Wil
Lust en de Engelse Jean Desforges toch
is. tot forceren te laten verleiden, werd
besloten dat zij dit weekeinde alleen aan
de wedstrijden te Veenoord, met gerin
gere tegenstand, zou deelnemen.
Het werd nu een duel tussen dc loop
ster van Zaanland en Jean Desforges,
een duel dat pas boven de voorlaatste
horde in een krachtige eindsprint ten
gunste van de Engelse werd beslist.
Als tyd werd voor Wil Lust eveneens
11.7 sec. opgegeven, doch het verschil
leek ons wel iets groter. De derde
plaats van de clubgenote van Wil
Lust, C. Kalman, vóór Loes van der
Meyden was verrassend. 11.8 sec. was
haar tyd. Loes van der Meyden no
teerde 12 sec. precies.
Puck van Duyne-Brouwer had met de
kleine Engelse Pashley, die er na de
start met korte vinnige pas tussenuit
trok, grote moeite. Pas op de eindstreep
bleek, en dan nog maar alleen voor hen,
die er met de neus bovenop stonden,
dat onze landgenote de draad een frac
tie eerder toucheerde: 25 5 was de tyd,
die voor beiden werd afgedrukt.
Een uitstekende race bracht de 1500
meter, waarin Siykhuls als grootste con
currenten de Engelse lopers Chataway
en Brasher, één van de „trekkers" van
leidden de beide Britten het veld van 10
lopers, toen kwam de Trekvogels-man
tussen Brasher en Chataway in en op
de laatste baan ontspon zich een stryd
tussen Slijkhuis en Chataway. waarin
de Engelsman aanval op aanval van
zyn Nederlandse rivaal afsloeg.
De felle cn verbeten vechtende Slijk
huis bleef als een terrier vasthouden
en op het laatste rechte stuk kwam hy
böna naast de roodharige Brit. die
even omkeek en toen met rijn laatste
reserves ineens doorging. 3.52.8 voor
Chataway, 3.53.0 voor Siykliuis en
3.54.8 voor Brasher waren de tijden in
deze race, waarvan men op de door
regen zacht geworden baan niet veel
meer had kunnen verwachten.
Op de 200 meter liet Theo Saat zich
verrassen door zijn clubgenoot Van
Hardeveld. Van Hardeveld liep op de
binnenbaan in één tempo en in goede,
ogenschyniyk gemakkelijke, stijl naar de
finish en de zwoegende Saat kon niet
dichter by hem komen dan tot op twee
meter. De 215, waarin Van Hardeveld
de race won, mag er zyn. Saat werd
tweede in 22.1, Aret (DOSi en de En
gelsman Dick respectievelyk derde en
vierde, beiden in 22.3.
De Trekvogelsploeg. bestaande uit
Verwey. Middeldorp. Blankenstein en
Harry de Kroon, won met vlotte wissels
de 4 x 400 meter estafette in de nieuwe
Nederlandse clubrecordtijd van 3 min.
20.3 sec. Hiermee werd het record van
A AC, daterend van 17 Juni 1951, met
0.7 sec. verbeterd. Pro Patria werd twee
de.
Britten vielen tegen
Zege van Nederlandse ruiters
tras overtuigend en verdiend
De Olympische Dag werd besloten met een ruiterwedslrijd tussen een Ne
derlandse équipe, bestaande uit vier ruiters, en een team van het Britse
RÜnleger, samengesteld uit vier officieren van de voormalige bereden wapenen,
Nederland won deze ontmoeting op overtuigende wijze.
Voor deze wedstrijd was een springconcours gekozen, naar het voorbeeld
van dat, welk in een landenwedstrijdwordt opgesteld, waarbij elke ruiter het
parcours tweemaal moet afleggen. Eerst startte de eerste ruiter van de Britse
ploeg, vervolgens de eerste Nederlander, dan wederom een Engelsman enz. Het
parcours had een lengte van 730 meter met 13 hindernissen 16 sprongen
waarvan de maximum hoogte op 1.60 meter was gesteld. De maximum toe
gestane rijtüd bedroeg 110 sec.
Het veld was door de regenval glad
geworden. Van de hindernissen
waaronder twee muren, spoorbomen,
hekken, oxer was de driesprong wel
de moeilykste. Hierop werd dan ook
menige lout gemaakt.
De Nederlandse Hippische Sportbond
had voor deze ontmoeting enkele van
haar topruiters ter beschikking Jaap
Rijks met „Master", W. G. Hendrickx
met „Byou". luit ter zee vl. H. Scheeren
met „Valseuse" en majoor W. F. K.
Bischoff van Heemskerck met „Napo
leon" verschenen voor Nederland aan
de start. Voor de hippische wereld zijn
de Engelse ruiters majoor Burke en
majoor Stephenson toch ook geen onbe
kenden. maar in deze ontmoeting heb
ben de Britten wel zeer teleurgesteld.
Voor de Nederlandse ploeg is een
woord van lof zeker op zijn plaats. Lt.
Scheeren legde met „Valseuse" de twee
De Brit Chatawayde „treffier"
ran Bannister bij diens recordbre
king van de „droommijl"sloeg
Wim Slijkhuis met gering verschil.
Spaans vacantie-voetbal
Madrilenen wonnen met 54
Toen de zwak leidende scheidsrechter Bronkhorst in de wedstrijd
tussen de Nederlandse Bondsploeg en Atletico Madrid voor het laatst
floot en de spelers de richting van de kleedkamers opzichten, ging van
de tribunes een hartelijk applaus op. Het leek de dank van het publiek
voor een goede, onderhoudende en spannende wedstrijd. Maar dit was
slechts schijn. Het was de reactie van de toeschouwer, die zich voor het
grootste deel van de wedstrijd had zitten vervelen en die blij was,
dat de laatste minuten eindelijk iets prettigs waren komen brengen.
Iets prettigs in de vorm van een serie goede Nederlandse aanvallen met
twee iraaie en uitstekend voorbereide doelpunten als resultaat. Dit
bracht de achterstand van de Bondsploeg van 5—2 terug op 54 en
voor het bevechten van die eervolle cijfers was het applaus kennelijk
bedoeld.
laas Wilkes gaf in het Olympisch ,.gastvoorstelling"- V-l.n.r. doelman
Stadion, gelend wat Madrid, een I De Rfjk, Faas Wilkes, OdenthaU
De Spanjaarden, versterkt met Faas
Wilkes (geleend van Valencia), hadden
S nodes van uitgerekend vacantie-voet-
1. afgewisseld met korte vlagen van
verbeten pogen een doelpunt te maken.
Faas Wilkes met zijn formidabele tech
niek. zyn prachtige lichaamsbeheer-
sing en uitstekend positiespel had in
deze pogingen een groot aandeel, maar
de aandachtige toeschouwer kon tot de
conclusie komen, dat het. wanneer
de Madnlenen steeds geconcentreerd
hadden gespeeld en wanneer Faas Wil
kes nu eens „gewild" had, niet by vyf
Spaanse doelpunten had gebleven.
Met korte combinaties, waarby de bal
van schoen tot schoen ging, en waarin
met zo'n handigheid van lichaamswen
dingen en schijnbewegingen werd ge
speeld. dat de Nederlandse verdediging
van het kastje naar de muur werd ge
stuurd, waren de Spanjaarden hun aan
vallen begonnen. Het terrein was spie
gelglad. het regende Intussen flink, en
de spelers gleden soms vele meters op
het gras door. Opvallend was het, dat
de Spanjaarden, toch zeker met gewoon
aan dergeiyke velden, zich na enige tyd
het best aan deze gladheid aanpasten.
Opvallend maar niet vreemd, want tegen
een lichaamscontróle als die van de
athletasch gebouwde mannen van Atle
tico moesten de spelers van het bonds-
elftal het wel afleggen.
Van een groot veldoverwicht was in
de eerste helft echter nog geen sprake,
al waren de Nederlandse aanvallen min
der veelvuldig en van alle raffinement
ontbloot Toch moest het technisch over
wicht tot resultaten leiden en na 20
minuten moest De Rijk, die daarvoor
een paar goede dingen had gedaan, j
zwichten voor een hard diagonaal schot
van linksbuiten Callejo.
Het was Louer, die na een half uur ge- i
lijk maakte, toen hy van een misver
stand in de Spaanse gelederen gebruik
maakte door twee man te passeren en
tenslotte ook de uitgelopen doelman
Menendez.
Er kwam nu al wat meer sfeer rond
het veld en onder aanmoedigingen van
het publiek bleef de aanval actief.
Louer, Van der Kuil cn Cor van der
Gyp speelden in de voorhoede een
goede partij en het rechter deel, Wim
van der Gyp met de Venlose rechts
buiten Sybers viel evenmin uit de
toon. Klaasscns cn Brooymans bleven
goed achter de aanval aan zitten en
zo kon het gebeuren, dat het bonds-
team voor rust de leiding nam, toen
Cor van der Gyp een op maat gesne
den voorzet van Sübers na goed werk
van Pietje van der Kuil hard inkopte.
Nauwelijks was het spel hervat of At
letico toonde, waartoe goed Spaans club
voetbal in staat is, wanneer de nood
zaak blijkt Na 8 minuten hadden de
Spaanse hoofdstedelingen de leiding na
dat eerst Wilkes zich in het centrum
vry had gemaakt en De Ryk (nogal on
vast op de gladde balhad gepasseerd
en vervolgens midvoor Escudero met een
vleugelschot de binnenkant van het zy-
net had getroffen.
Het was nu een tijdlang een spel van
kat en muis. waarin de Spanjaarden
physiek dc boventoon voerden en de Ne
derlanders de grootste moeite hadden
het toch niet hoge tempo op het mid
denveld te blijven volgen.
Een buitenspeldoelpunt van Wilkes
bracht de 4 op het scoringsbord en toen
linkshalf Mujica na een half uur met
de bal naar voren trok en elke Neder
lander. die hem in de weg kwam. na
Van der Gyp, Klaassens en na Klaas-
sens Wiersma. passeerde om met een
strak schot ook De Ryk vergeefs te la
ten duiken, leek een grote nederlaag
onvermydeiyk. Maar terwijl het Spaan
se tempo Iets verzwakte, kwam de Ne
derlandse aanval in haar .second wind".
Een hoge voorzet van Sijbers werd door
de kleine Van der Kuil hoog opsprin
gend ingekopt. Het was het resultaat
ran een aantal steeds gevaarlijker wor
dende aanvallen. Cor van der Gyp pro
beerde even later hetzelfde, maar Me-
parcoursen op voortreffeiyke wijze zon
der fouten af. De hindernissen werden
vlot en in vloeiende stijl genomen. Deze
combinatie ging met zon gemak over
het parcours, dat het leek alsof ruiter
en paard met de hindernissen speelden.
Het tempo was zeer hoog. Zowel in de
eerste als in de tweede ronde werd voor
i lt Scheeren de snelste tijd genoteerd.
1 Bijzonder fraaie parcoursen reed ook W.
G. Hendrickx met „Byou", een combi
natie. die een zeer goede naam heeft.
De heer Hendrickx startte als eerste
van de Nederlandse ploeg en reed als
eerste ook de beide parcoursen foutloos
op een wyze. zoals wy dat gewend zyn
van deze ruiter: vlot en beheerst.
Jaap Rijks, de nationale crack, die
met zijn machtige springer „Master"
zijn laatste wedstrijd in Nederland
reed, was kennelijk van plan om zon
der fouten rond te komen. Hij reed
zorgvuldig overwegend en zonder risi
co's te nemen. Zijn tempo lag derhalve
ook niet hoog. maar hij zorgde er wel
voor niet boven de tydslimiet van 110
sec. te komen, daar dit hem anders
strafpunten zou bezorgen. In de eerste
ronde wierp „Master" één hindernis af,
de tweede manche legde hy foutloos af.
Majoor Bischoff van Heemskerck had
geen gelukkige dag. Met zyn paard „Na
poleon" werd hy zowel in het eerste als
in het tweede parcours uitgebeld we
gens driemaal weigeren van het paard.
Na de eerste ronde stond het al
vast. dat Nederland deze wedstrijd
zou winnen. Onze landgenoten had
den toen immers 4 fouten en dc Brit
se ploeg reeds 42. Alleen een cata
strophe van de Nederlandse en een
enorm geluk van de Engelse ploeg
zou Nederland dc palm nog kunnen
ontnemen. Maar voor dc Nederlandse
ruiters werden in de tweede ronde
niet minder dan drie foutloze par
coursen genoteerd, terwijl de diskwa
lificatie van majoor Bischoff van
Heemskerck voor de einduitslag geen
gewicht meer in de school legde.
Engeland maakte ln de tweede ronde
28 fouten, zodat het totaal van da
gasten op 70 fouten kwam te staan te
gen dat van Nederland op 4. Majoor
Burke werd zowel in de eerste als in Cê
tweede manche uitgebeld, daar zijn
paard „Sarah" in elk parcours driemaal
weigerde. Het tempo van de Engelsen
lag over het algemeen hoog. Majoor
Burke reed met korte wendingen. Ma
joor Stephensen reed met lange teu
gel. maar de resultaten die de équipe
boekte, was zoals reeds gememoreerd
teleurstellend.
nendez plukte de bal uit de bovenhoek.
Enkele minuten voor het einde zette de
weer hard werkende Klaassens de kroon
op het goede werk van de bondsploeg
in deze laatste fase. Een weggewerkte
hoekschop van Subers werd door de
rechtshalf opgevangen en van dertig
meter afstand zonder blikken of blozen
langs vele benen en langs Menendez in
geschoten. Vier-vyf was het en bleef
het.
De gymnasten brachten hulde aan het 60'larige Internationaal Olympisch Comité.
