y
kind
Parijs
we
BOVEN AAN »E TOP
VAN
's Werelds beroemdste revue-ster
peinst nog niet over een retraite...
Leettijd (tussen 80-100) haar gevoeligste punt
D'
WEKELIJKS BIJVOEGSEL VAN HET LEIDSCH DAGBLAD - ZATERDAG 27 FEBRUARI 1954 - PAGINA 4
Op
bezoek
bij
Mistinguett
midden gelaten. Desalniettemin vloog
ze onmiddellijk op.
„Ik ben helemaal niet jarig deze
maand. Ik begrijp niet waarover U
spreekt, monsieur!"
De woorden waren met de venijnig
heid van een mitrailleurvuur op ons
afgeschoten en de miss wierp haar
losse rood-blonde haren met fierheid
in de hals, een hals die door een
blank jeugdig kraagje was omgeven.
Haar ogen stonden heel fel en de
mond. die haar nog altijd op een
Engelse gouvernante doel gelijken,
drukte de allerdiepste weerzin uit.
We waren gewaarschuwd en we na
men ons ernstig voor op onze qui-
vlve te blijven.
Frankrijk nu al tientallen jaren «fluis
terend spreekt, een cause célebre bijna.
Er zijn talrijke ramingen in omloop,
die varieren tussen de "6 tot dicht in
de omgeving van de honderd Jaar. Ze
ker is. dat de miss 3 Frans-Duitse oor
logen heeft beleefd. Ze is vóór de op
richting van de Derde Republiek in
1870 geboren en ze heeft die dus al
ruim veertien jaren overleefd. Maar
ook die triomf zal er haar niet toe
brengen zich nu maar rustig uit het
werkzame leven'terug te trekken. Re
traite is voor haar synoniem met capi
tulatie en dat woord komt in de voca
bulaire van de miss niet voor.
Een uitzonderlijk
voorrecht: geormd
met Mistinguett....
Mistinguett, een zeker aantal jaren geleden, maar nog steeds
de lieveling van de Parij zenaars
AL WEER MIS
Ge dient intussen tijdens een Inter
view toch wel iets te zeggen, en
zo hadden wjj gcinformcerd of zo'n
kalm leven met haar poedeltje en
haar twee servantes zo hoog in de
lucht boven de Parjjse boulevards
haar nog al wel beviel. Het woord
levensavond hadden we daarbü zorg
vuldig vermeden. Maar het was on
danks die voorzorg alweer misge
schoten.
Non monsieur, denkt U vooral
niet. dat ik niets meer uit zou voe-
Ik ga binnenkort v
respondent te Parijs)
e hadden haar eerst opgebeld. Met dat v/at nasaal krakende en slepende geluid,
waarin we onmiddellijk de stem van Mistinguett herkenden, was ons, zonder een spoor
van welwillendheid, te kennen gegeven dat als 't dan heel beslist moést, we 's middags
tegen vijven maar aan moesten komen.
Op klokslag dat afgesproken uur stapten we op de zesde étage van no. 24 Boule
vard des Capucines uit de lift, die daar toen juist werd opgewacht door een dame, nu
ja, van een zekere leeftijd, gehuld in een kostelijke bontjas en het gelaat, we zouden
bijna zeggen: schuilgaand achter een make-up v«an een aanzienlijk gamma kleuren.
We stonden, oog in oog: met Mistinguett.
EN ofschoon we in onze carrière zo
al wel met enige beroemdheden
werden geconfronteerd, mogen we
U toch wel verzekeren, dat er op dat
moment Iets om gmg 1x1 onze borst.
Mistinguett. symbool van Franse
grootheid, van glorleryk verleden, de
belle époque, licht der Ville-Lumière.
Mistinguett is meer nog dan een
symbool: een monument, een nationaal
instituut, dat ge in één adem noemen
moogt met het Panthéon, de Notre
Dame. de Tombeau des Invalides. Heel
veel tijd om onze aandoeningen te
overmeesteren, gunde de illustere dame
ons echter niet. We stamelden dat we
een telefonische afspraak met haar ge
maakt hadden. Diezelfde morgen nog
Maar afspraken, die had ze zoveel, zo
luidde de repliek, waarop geen verder
wederwoord geduld werd.
Er kon beslist nu niets van komen.
Ze moest naar de pédicure, want haar
voeten deden haar pijn. Om kort te
gaan: we hebben de miss toen per
taxi naar de voet-specialist vergezeld
en na het consult hebben wij haar
aan onze bloedeigen arm «zie foto)
langs Parjjs' „drukste boulevardte
voet, weer naar huis mogen brengen.
Het liep toen tegen zessen en de ban
ken en de kantoren gingen net uit.
Alle voorbijgangers stonden stil. we
zen op ons en zeiden: Kijk daar heb
Je Mistinguett. De politieagenten
hielden het verkeer tegen, wanneer
we wilden oversteken.
Nooit begrepen we zo duidelijk wat
populariteit en roem betekenen, een
roem waarvan we nu een enkel
straaltje ook op ons neer voelden da
len.
De miss was evenwel sinds onheug
lijke tijden aan die tekenen van her
kenning en belangstelling natuurlijk
wel gewend. Met snelle pasjes - de lik
doorn was verwijderd en haar voet
deed geen pUn meer - trippelde ze
naast ons voort. Nerveus en toch se
reen. Majesteitelijk, durven we zeggen.
Om ons te bewijzen dat ze onze
diensten toch wel gewaardeerd had -
het woord erkentelijk zou veel te
zwaar klinken in dit verband - heeft
Mistinguett ons bij aankomst bij haar
deux voor de volgende dag toen een
wezenlijk, echt en zelfs exclusief inter
view toegezegd
EEN ECHT INTERVIEW
In het hele kleine kamertje van haar
koninklijke appartement had zij zich
op een sofa neergevlijd en we hebben
toen zeker anderhalf uur alleen in
aanwezigheid van Mistinguett magen
verkeren
Over de eerste en zwaarste emoties
waren we toen wel weer heengekomen.
Maar een regelmatig en vlot gesprek te
voeren met de miss bleef niettemin een
opgave, waarover ge niet te licht be
hoeft te denken.
Niet dat ze eenkennig is. en naar
geest wordt evenmin door het lichtste
ouderdomsgebrekje In zijn vr|)e loop
gestoord. Maar trots haar waarltjke
vulcanlsche vitaliteit blijft Mistinguett
toch - laat ons zeggen - wel e?n dame
van meer rijpe leeftijd.
De moeilijkheid is echter dat de ge
ringste opmerking over de verleden
tijd en die van haar in het bijzonder,
door de miss als een persoonlijke toe
speling, een belediging zelfs, wordt op
gevat. Het terrein voor een conversatie
ligt aldus bezaaid met voetang?ls en
klemmen en taboe s en als je het on
geluk hebt er eentje aan te roeren, of
te dicht te benaderen, dan heb je je
maar flink te houden. De miss is be
paald niet op haar mondje gevallen en
uit welberekend zelfrespect z:en we er
bij voorbaat ook maar vanaf de lez?r
hier een woordgetrouw verslag van
onze gedachtenwisseling met haar te
geven.
LEEFTIJD EEN TEER PUNT
Het centrale en cardinale punt. dat
ge hoe dan ook vermijden moe1., be
treft dus haar leeftyd. In de onscnuld
onzcs harten hadden we \erklaard dat
we gekomen waren om ons aan de
bron zelve te documenteren voor een
artikel, dat op haar aanstaande ver
jaardag verschijnen moest. Uit aange
boren hoffelijkheid hadden we het
leeftydscljfer dat ze dan. volgens onze
informaties, bereiken moest, in het
i het
werk. ik heb aanbiedingen van thea
ters uit alle delen van de wereld.
Maar van reizen heb ik mijn maag
nu boordevol en Ik treed dus alleen
nog maar op in Parijs.
Men moet zich inmiddels zo'n optre
den van Mistinguett bepaaldelyk met
voorstellen als een nummertje van een
iieve bejaarde dame. dis wat liedjes
voorzingt uit haar oude doos.
Dat zeker niet. Een jaar of tien ge
leden hebben we de miss nog eens in
een grote revue in actie gezien en toen
had z? de zeven kruisjes cok al vry
geruime tyd gepasseerd. Ze droeg een
sort danseressen-tutu'tje. dal haar
nog immer welgevormde benen voor
delig uit liet komen en door een paar
boys werd ze op het toneel in de lucht
geworpen en *weer opgevangen, alsof
ze nog een meisje van acht of negen
jaren was En zelfs in dót geval had
je je hart al vastgehouden. Zingen
doet ze ook nog steeds en als er In
haar stem m.sschien nog een p3ar
barsten zyn by gekoryzn, dan toont ze
in haar rad-gesproken sketches en
conferences toch nog diezelfde autori
teit en presence, die altijd onbetwist
baar zyn geweest, en die zelfd? ietwat
primitieve vrouwelijke charme, waar
men tooh moeilijk geheel ongevoelig
voor kan blijven.
Men heeft Mistinguett wel eens ge
noemd: „het pioduct van voetlicht,
reclame en primitieve levenshonger"
en het is waar dat dez? onvervalste
volksvrouw, die zo graag als dame
doorgaat en daarin zo heel slecht
slaagt, een wonderlyk mengsel is van
natuur en spektakel.
Die volksvrouw-Mistinguett, die ei
genlijk Jeanne Bourgeois heet. Werd
in de buurt van de Bastille geboren,
kijkt in zo'n gespiek voortdurend om
de hoek in haar gespierde om niet te
zeggen plat-ordinaire taal. Ze verraadt
zich bovendien in zekere parvenue-aeh-
tige opmerkingen als: mijn zoon die
dokter is m Zuid-Amerika. mijn zuster
die getrouwd is met e?n diplomaat,
mijn zwager, die een Amerikaanse pe-
troleummagnaat is. de vier huizen,
die ik aan de Rivièra bezit
Maar dergelyke zeer nadrukkelijke
demonstraties van haar voldoening
over de hog? sociale graad, die ze nu
bereikt heeft, storen by Mistinguett
met alleen niet. ze dragen zelfs bij
tot haar bekoorlijke totaal beeld. Zo
als vrijwel alle echte theatermensen
speelt Mistinguett in het gewone leven
namelijk h?el slecht toneel: ze ver
raadt haar gevoelens en ware gedach
ten met byna elk woord of gebaar We
vragen nog of miss nu toch eindelijk
besloten is haar mémoires te gaan
schrijven.
Ziet U Maurice Chevalier nog t<
gelmatlg?
Maurice stelt zich aan, vindt a
Hij wil als schryver en denker posera
Zijn laatste liedjes zyn niks r
waard.
Wat denkt U van de jongere gq
neratie?
Ik ken er niet één die wat be»
kent.
De miss drukte zich in haar a
woord eigenlijk wel wat kernachLj
uit. maar in een nette krant dient m
netjes te blijven).
PARIJS EEN DOOIE BOE
De miss is trouwens van oordeel
iedereen en alles in ons; dagen i
waarde is gezakt. Parijs? Poehhh.
daar is helemaal niets meer van
Het is hier een dooie boel gewon
Maar als we vragen of ze dan i
anders dan in Parijs zou uillei
nen, dan komt eindelijk weer i
die stralende lach vol ironie op hu
gezicht: Dat niet natuurlijk. Ziet
me er zitten? Ergens anders dn i
Paname? (bynaampje voor Panji
Red. L.D.).
malle gevallen
In Napels wonen rare mensen. Sal-
vatore Scandurra «21 jaar» kwam
een paar dagen geleden bu een zie
kenhuis: met de mededeling „ik heb
pyn in mijn buik". Dat klopte want
bij de ojoeratie bleek zijn maag
enkele ongerechtigheden te bevat
ten: pennemesjes. acht sleutels, drie
zilveren lepels. 323 munten, vele
glasscherven en een stuk kalkplei-
ster. Opgelucht kwam hy na deze
ingreep weer wat by. De rust deed
hem écht goed. Maar toen de ver
pleegsters een paar dagen na de
operatie vriend Salvatore op een
ochtend kwamen wekken, vonden
zil de jonge man in een kaal bed
liggen zonder lakens of dekens. „Ik
had plotseling zón honger'ver
telde hy de verbaasde zusters, „dat
ik voor ontbijt maar al mijn bedde-
goed heb opgegeten!" Ziin schoon-
vadei legde het aldus uit: „de jon
gen mag nu geen ijzer en zo rr."
eten. dus moet hij nu iets
hebben".
Tussen twee haakjes. tijde
jongste verkiezingscampazvp
Salvatore chauffeur van ee:
candidalcn. Uit puur enthuu.
at hy toen het autostuui op vu
auto van deze meneer
„Loop naar de maan" is dowgii
geen vriendelijke wens.
weet zullen we het nog wel
leven, dat het mogrhjk w
naar genoemde satelliet va
de te begeven. Dan /-tl de uil
king „loop naar de maanhaa: a
tekem.-. ook wel verliezen Maar h
het ook zy. de pas opgerichte B
krant ..Recorder" is ons al cma
stapje voor en organiseerde o
een prijsvraag. De gelukkt:
naar werd een bon uitgeie.kl v
staat: „Goed voor een icis n.
maan. geldig voor twee per'":
De vertrekdatum is nog mei p:w
bekend
ENKELE vrienden van mij zijn
verdwenen.
Ze zitten in het Zwitserse of
Oostenrijkse hooggebeigte en némen
In ons land is 't op het ogen
blik niets gedaan en ik kan hen
dus niet ongelijk geven, dat ze 't
hoger-op gingen zoeken, om te ge
nieten van sneeuw, skisport, ozon-
lucht.
Ja: dót waren goede tijden toen
ik indertijd in het Semmering- of
Raxgebied de mistroostige stad
vergat, de weekends doorbracht In
het sporthotelletje op zoveel hon
derd meter hoogte en na 48 uur
terugkwam, bruingebrand en ge
staald voor een nieuwe, zware
week.
TK HERINNER 't me nog zo
goed: de tinkelende belletjes
- van de arrestee in de stille, ijle
berglucht, de skiërs op de glooi
ingen rond het berghotcl. het gezel
lig samenzijn voor het haardvuur
na afloop van een heerlijke sport
dag met alle drukke verhalen van
hen. die de latten een lange dag
hadden ondergebonden en niet op
houden konden ervan te vertellen.
Men zat daar hoog en droog, van
de wereld en haar verwarringen
afgesloten, men vergat er alle zor
gen en verwikkelingen en keek uit
op de zonovergoten plateau s, waar
zwarte poppetjes krioelden en de
„Seilbahn" steeds weer nieuwe lief
hebbers uitlaadde voor het opdoen
van nieuwe krachten.
VAT WAS. wat men in de wan
deling noemt, het .gecivili
seerde hooggebergte
Wat dan „hoooggebergte" héét!
Wie boven de 6000 meter An
des of zelfs boven de 8000 meter
Himalaya komt. moet daar
eigenlijk om lachen.
En wie. zoals wy. verleden week
met de heren De Booy en Egeler.
even mee geweest ls naar de top van
de Cordillera Blanca. lacht er óók
om- 1800 meter, wót betekenen die
In vergelijking tot de 6395 meter
van de Huantsón. waar je alleen
maar voet voor voet kunt komen,
treden hakkend in het ijs en snak
kend naar adem?
De machtige 6395 meter hoge Huantsan
Dóar ls 't pas .hoog", dóar
vriest het zó, dat Je zelfs met een
drie millimeter dikke ijslaag op de
bevroren body in Je slaapzak wak
ker wordt
t E GAAT er nog eens over naden-
I k en- over alle avonturen van
J deze Nederlanders, die zich door
een „werkelijk" hooggebergte heen-
worstelden en over deze De Booy.
die in een eindeloze afgrond stort
te. met bliksemvaart over een
spleet van 20 meter breedte en 40
meter diepte roetsjte, sterretjes
voor zijn ogen zag dansen dat
waren z'n stijgljzers. die op de rot
sen sloegen en toch weer op z'n
benen terecht kwam, om te mer
ken, dat hij nog leefde
En je begrijpt, dat al dat ge
vlieg op ski's, hóe gevaarlijk het i
misschien in onze ogen ook mag
zijn, nog maar kinderspel is in ver- j
gelijking tot wat hier gepresteerd
werd: aan moed. volharding, koel
bloedigheid!
GE ZIT er In Uw stoel beduusd
naar te kyken
Ge weet zélf ook wel wa
van bergklimmen. maar begrijpt
nauwelijks hoe het mogeluk is, te
gen een formidabel steile wand -
een wand van 60 graden! op te
tornen.
En ge begrijpt soms ook niet he
lemaal de aardigheid, om op de
gletschers het leven zó In de wat
schaal te stellen.
Tot ge een antwoord hoort: „Al
leen al om te zien. hoe de laatste
zonnestralen de machtige Huants-n
huilen in een rosse gloed' loom de
moeite van zulk een geweldige be
stijging."
t Is maar één antwoord
WIJ. die slechts kteine bfrgj'S
van een paar duizend meter
bestegen, kunnen 't ons in
denken. hoe het dóór. op 6000
8000 meter zal zijn en hoe je
alles voor over wilt - en kunt
hebben, om er te komen En heus
niet alleen om van een minder
waardigheidscomplex verlos: :e
worden, zoals psychiaters soms be
weren
Maar wél om weer eens te ont
dekken. hoe ruim. hoe s-hltterend
en hoe schoon de wereld ls. als re
aan je voeten ligt en wat voor o
gekpnde krachten je dan bezielen
Helaas ik ben er te oud voor.
om nog zó hoog te stijgen en blijf
dus in dit miezerige, mistige laag
land!
Maar de Jeugd gr|)pe de kans!
Er zyn nog héél wat bergtoppen
onbetreden!
En wie wil niet z|J 't eenmaal
ln z'n korte teven! boven aan
de top staan?
FANTASIO.
