B
DE BLANKEN OVERWINNEN!
BOVEN AAN DE DIJK
L
ontweek en
ontparade
r
WIE
WEET
D
WEKELIJKS BIJVOEGSEL van hel LEIDSCII DAGBLAD - ZATERDAG 5SEPTEMBER 1953 - Pagina 2
Bewogen Leven XXXVI
Inca met touw geworgd
BROEDER Vicente had zich al sinds maanden toegelegd op de studie van de taal der Inca's.
Hij had zich voortdurend met de tolken onderhouden en met de bevolking waar dit mogelijk
was. Nu trad hij. onder ademloze stilte, voor de Inca en sprak tot hem. wetend dat hun aller
leven ervan afhing. In zijn ene hand de Bijbel, in zijn andere het kruisbeeld, voelde hij plotseling
dat hem krachten toestroomden:
troon begon te wankelen. Tientallen edelen wierpen zich
voor de Inca, hem beschermend met hun lichaam Wat
baatte het hun nu duizenden reeds vluchten als met de
duivel op de hielen?
Verdoofd zat de Inca op de draagbaar, terwijl zijn
dienaren bij tientallen om hem sneuvelden. De duister
nis viel snel in. Dc Spanjaarden waren doodsbang dat
de Inea hun ontgaan zou. Dan maar een einde gemaakt
aan zijn leven. Een zwaard werd geheven, doch Pizarro,
die het gevaag zag, stormde naar voren, weerde de
slag af. waarbij zijn hand gewond werd, en donderde
luid: „Wie sijn leven lief heeft sla de band niet aan de
Inca".
Zjj die de draagbaar droegen werden neergehouwen.
De Inca sou op de stenen getuimeld sijn als Pltarro met
,nog een paar anderen hem niet opgevangen had. De
borla werd hem van het hoofd gerukt door een een
voudig soldaat, en daarna voerde men hem naar een
der gebouwen. De laatste dapperen van de Koning, nu
ook door een panische schrik bevangen, vluchtten de
vlakte op.
Vierduizend slachtoffers bedekten het plein. Daaronder
was geen enkele blanke. In een half uur tijd was de
dynastie der Inca's omvergeworpen!
DE Inca was gevangen.
In zijn gevangenschap kon hij zijn onvoorzichtigheid
om met zo goed als ongewapenden naar de blanken
te gaan. slechts betreuren. Weldra bemerkte hij wat de
ware reden was van hun komst. Toen hij hun gouddorst
merkte bood hij hun een ontzaglijke losprijs aan ln goud.
Zijn broeder Huascar evenwel, die dit al spoedig veinarn,
bood de blanken méér, indien zij hem wilden helpen Inca
te worden. In zijn gevangenis werd Atahualpa hierover
bericht. Hij streed voor zijn leven en voor zijn macht.
Heimelijk liet hij Huascar doden
De losprijs werd uitbetaald Nooit hadden de Spanjaar
den zoveel schatten bijeen gezien Zouden ze nu de Inca
de vrijheid geven? Zij wisten toch dat hij wreed was en
sluw? Zelfs in de gevangenis had hij kans gezien zyn
broer te laten doden!
Wat moest men met hem?
Men moest hem kwijt. Hij werd ervan beschuldigd een
samenzwering te hebben gesmeed tegen de Spanjaar
den. Op deze onware beschuldiging werd hij veroor
deeld tot de vuurdood. Hij zou de brandstapel moeten
beklimmen op de 29ste Augustus van het jaar 1533.
Enkele uren voordat zijn lichaam aan de vuurzee zou
worden prijsgegeven, liet hij, Atahualpa, eens de Inca
van Peru, slch dopen. Toen werd zijn straf natuurlijk
veranderd. Op dezelfde dag en op betzelfde uur waarop
hU anders verbrand zou zijn, werd hü geworgd met een
touw
HET is al heel lang geleden dat dit alles is gebeurd.
Het gebeurde ten tijde van de regering van Karei V,
die te Gent geboren is. Ten tijde van hem, die vol-
gens een oud verhaal, van de burgers van zijn geboorte
stad een Bijbel ten geschenke kreeg en een gouden
zwaard, toen hij nog in de wieg lag
REIN BROUWER.
„Majesteit!
Zij het mjj vergund U heden duidelijk te zeggen
waarom wij gekomen zijn, waarom de machtige
Koning Karei ons tot U gezonden heeft Wij zijn in
de eerste plaats gekomen om U en Uw volk het „ware
Geloof te brengen, het grootste geschenk dat men
een mensenkind geven kan Immers door middel van
dit geloof krijgt hij kans op de eeuwige zaligheid-
Zo ongeveer begon broeder Vicente, en daarna schilder
de hij hem in de felste kleuren de zondeval des mensen
voor- en diers redding door Christus
Toer. broeder Vicente hem het Aardse Paradijs voor
toverde. glimlachte hij niet eens Toen Adam en Eva
uitgedreven werden en voortaan in het zweet huns aan-
schïjns hun brood moesten eten verroerde hij geen vin en
keek alsof hem dit alles totaal niets aanging. Hij had
immers zijn eigen godsdienst?
Dat Petrus de sleutels van de Hemelpoort had ontvan
gen vond hij best. Dat de Pausen van Rome die na Petrus
hi bezit hadden, vond hij blijkbaar niet de moeite van
een protest waard.
Maar toen hij hooorde dat een Paus zijn gebied had
weggeschonken aan Karei V, de machtigste Keizor-
Koning van de Rijken van overzee, opdat hier de ware
Godsdienst ook zou kunnen worden ingevoerd, toen was
het hem alsof een wesp hem stak!
UID en dringend had dé monnik gesproken, met een
overtuigingskracht alsof het morgen te laat zou zijn.
Ten aanscliouwe van duizenden verhief de Inca zich
en zijn stem was veel machtiger dan die van de monnik:
„Wat voor dwaasheid zegt gij hier voor mijn aan
gezicht'' De Paus. Uw hoogste priester, schenkt gebie
den weg die hij nog nooit heeft bezeten? Hij schenkt
mijn Rijk weg aan een vorst die lk nog nooit heb
gezien? De ganse wereld weet toch dat hier de Inca
regeert? Waar woont de vermetele die mijn Rijk weg
schenkt? Wat Uw vorst betreft, ik geloof dat hij
machtig is. hoe zou hij anders zijn dienaren zo ver
kunnen zenden? Zeg hem dat ik een vorst ben. even
als hij En dat ik even als hij geen ander schatplichtig
kan zijn. Wij kunnen echter broeders zijn. ik die
groter ben dan enig vorst op aarde en hij. eveneens
uit een machtig geslacht. Moet ik lot slot over Uw
geloof nog wat zeggen? Heb ik het goed verstaan?
Hebben de mensen die door Uw God geschapen zijn
hem later doodgemarteld? En zouden wij onze God
voor zo iemand moeten ruilen? Voor iemand die door
zijn eigen schepping werd vernietigd?"
Plotseling wees de Inca naar de bergtoppen en zijn
stem werd zo luid dat elk van zijn duizenden diena
ren die op het plein stonden geschaard hem konden
horen: „Zie naar de bergen, onze God leeft. Zijn oog
is op Zijn kinderen". t
De zon was rood-gloeiend vlak boven de bergtop
pen. De zon verdween, als wilde zü de op handen
zijnde strijd overlaten aan de mensen.
DE stem van de Inca verhief zich opnieuw en nu was
die stem bepaald gevaarlijk Hij wilde weten krach
tens welk gezag broeder Vicente aldus was opge
treden. Nog nooit had een mensenkind hem. Atahualpa,
durven toevoegen dat hij herendiensten had te verrichten.
Pizarro volgde met grote spanning alles wat zich op
het plein voltrok In zijn hand droeg hij reeds de witte
sjerp, waarmee hij het teken zou geven tot de algemene
aanval.
Broeder Vicente beurde de Bijbel op en zei dat hierin
zijn gezag lag. Dit boek was immers het Boek Gods, dat
dé weg wees naar de eeuwige zaligheld.
De Inca boog zich voorover en nam het bock In zijn
handen. Hij bladerde erin, hoofdschuddend. Had dit ding
bepaald, dat hij. de machtige Atahualpa. die de borla
droeg, een vazal moest zijn?
Vlammen van bloed sloegen plotseling door zijn gezicht.
Op eenmaal voelde hij de belediging in al ziin kracht
die een kleine, nietige bende vreemdelingen hem in
zijn eigen stad. te midden en ten aanschouwe van zijn
eigen volk had aangedaan. Ja. allen die om hem
waren hadden de woorden van de man met het kruis
beeld verstaan. Hij werd uitgenodigd zijn scepter neer
te leggen.
Hij had geen lust meer in het boek te bladeren. Een
vreemde toorn maakte zich plotseling van hem meester.
Hoog beurde hij het boven zich en wierp het daarna
met kracht op de grond.
„Zeg aan Uw metgezellen dat ik niet van hier ga voor
dat zij mij volledige voldoening gegeven hebben voor
de onbeschaamde wijze waarop zij optreden in mijn
Rijk".
Toen broeder Vicente sprak was hij op de vleugelen
van zijn extase Zijn angst was op eenmaal verdwenen,
hij was de machtigste want hij stond immers in dienst
van Christus-Koning Toen hij dan ook het heilige boek
tegen de grond zag slingeren maakte een ziedende ver
ontwaardiging zich van him meester. Hij raapte het op,
zei geen woord meer en ging zonder de Inca een blik
waardig te keuren regelrecht naar Pizarro om daar met
trillende stem zijn beklag te doen.
Pizarro begreep dat nu het moment gekomen w as.
Velen hadden gezien wat de Inca gedaan had. Nu ging
het niet meer voor goud. nu ging het voor Christus' De
zon was zo juist ondergegaan Men moest haast maken,
wilde de strijd niet in volslagen duisternis plaats hebben.
Veler ogen richtten zich op Pizarro. De spanning werd
bijna ondragelijk. Daar rees zijn hand. daar wapperde
ce witte sjerp. Onmiddellijk daarna dreunde het kanon.
Het geluid kaatste groot en geweldig, tienvoudig tussen
de huizen en was als een stem der hel Musketten knal
den van alle kanten. Poorten werden geopend en in
vliegende vaart sprongen paarden met ruiters het plein
op. allen naar hetzelfde doel: de Inca!
WAPENGEKLETTER, klaroengeschal, dreunende ka
nonnen, de felle knallen van musketten. Boven dit
rumoer uit de van alle kanten opklinkende strijd
kreet: „San Jago".
Als een lawine stormden de Spanjaarden op de Inca
aan De Indianen, totaal overdonderd door het verrassen
de van de aanval, werden door een panische schrik be
vangen. Toch hielden zij stand. Maar de paarden vlogen
met wijd open neusgaten op hen in Bij tientallen vielen
de doden, door musketkogels, door de zwaaiende zwaar
den
De kruitdamp trok over het plein. In het tumult wer
den de Indiaanse edelen vertrapt door de paarden De
Geraffineerde techniek en grote vakbekwaamheid
-tx
(Van i
bijzondere medewerkster)
Elke vrouw heeit een zwak plekje in haar hart voor bont.
Het jonge meisje droomt van haar eerste korte bontjasje, de
gegoede vrouw van middelbare leeftijd ziet haar ideaal in
Persianer „Persianer pattes of bisam" en de zeer rijke vrouw zal
niet gelukkig zijn voordat ze een kostbare mink-jas haar eigen
dom kan noemen.
door een
Om deze aangeboren belangetelllng
voor bont nog wat aan te wakkeren
en tevens om het dragen van bont bi)
dc aanvang van het winterseizoen ln
het centrum van de belangstelling te
stellen, organiseert de Bontstichting
een overkoepelende organisatl waar
in practisch het gehele bontvak ts
georganiseerd, een Bontweek welke
DE meeste „Werkers" hebben
hun vacantie er op zitten!
Er zijn. als altijd nog wat
nakomers, zij, die bij de maand
September zweren meestal een
mooie, vroege herfstzon met gouden
kleuren, weinig mensen op stap,
's avonds vroeg rond de schemer
lamp en vroeg naar bed en zij
treffen het gewoonlijk niet zo
slecht: ze zUn door al dat vroeg
naar bed gaan meer uitgeslapen
dan we denken!
Maar de talloze anderen leven nu
op de herinnering, op de foto's en
de gezellige na-praatjes over alle
uitspattingen, die ze beleefden
Ze zitten verder weer midden-In
de dagelijkse taak. die hun een
vol jaar genoeg stof tot zorgen en
misschien ook tot bevrediging zal
geven.
WE schelden wel eens op die
dagelijkse taak, we denken
soms „konden we het hele
jaar maar vrij hebben", maar ge
looft U ook niet. dat we gauw ge
noeg zouden lenigen van dat vege
teren. zonder meer een vinger in
de pap van het productieproces te
hebben'
O lk spreek genoeg Heden, die
het weten zouden, dat zyn de men
sen met duizend-en-een hobbies,
die er zeker van zun. dat een hele
dag nóg tekort is om alles te doen.
wat ze graag zouden willen doen
Ik wéét 't niet. maar heb er toch
een hard hoofd in. of ze 't zo prettig
zouden vinden, alleen maar te
lezen, of hun tuintje te wieden, of
te vissen, of postzegels te plakken
en weet-ik-wat voor gezellige din
gen meer. Je moet héél wat tn je
ma-s hebben om al die „vrije" uren
door te komen, zonder er grondig
genoeg van te kragen
DAAROM is het zo prettig als
Je nog werk hebt. dat „zin"
heeft of waarmee Je nog een
tikkeltje persoonlijke Invloed kunt
uitoefenen in een maatschappij,
die „harde werkers" best gebruiken
kan.
Het ls tegenwoordig heus niet
meer zo. dat je zonder „gewetens
bezwaar" het hele jaar kunt zitten
soezen ln de zon en de naleboel
over z'n kant kunt laten gaan,
Slechts pur sang „individualis
ten" trekken zich nergens een sik
kepit van aan en kunnen de maat
schappij de maatschappij laten, ook
als ze verzinkt.
Het lükt me een van de gunstige
kanten der maatschappelijke „evo
lutie" éls ge daar tenminste ln
gelooft! dat er ondanks alles,
toch wel iets als „verbondenheid"
is gegroeid en dat zij. die nergens
een snars om geven, op een lelijke
manier schuilevinkje tegenover
zichzelf en anderen spelen.
Het is dus zo gek nog niet, wan
neer ge na een periode van rust, die
geest en lichaam een duw in de
goede richting gaven, weer aan de
arbeid kunt gaan. al loopt het dan
ook niet altijd, zoals we het graag
WE zitten dus opnieuw ln het
alledaagse schuitje, soms
kalm dobberend, soms zwaar
schommelend, maar iedere dag is
toch vol kleine en grote verrassin
gen, die boeiend en bewogen kun
nen rijn. als ge er niet „naast" leeft.
En we zijn blij en lnnerliik tevre
den, als we iets gepresteerd hebben,
dat misschien toch een beetje waar
de heeft.
Niet dat we er iets wereldschok
kends of hervormends van verwach
ten, niet dat we ons Inbeelden dat
door ons werk of door ons toedoen
de maatschappij beter of zelfs heel
goed zou worden: maar uit ieder
zaadje, hóe gering ook. kan iets op
bloeien. wat we zelf niet vermoeden,
mits we het maar uit innerlijke
drang naar dat goede doen en niet
In de eerste plaats om er zélf
voordeel van te plukken.
Zie, als we nu In deze September
maand allen op deze manier aan 't
werk gaan. dan valt dat „harde
werken" best mee en is de wereld
er tegen onze volgende vacantie
misschien weer een stukje gunstiger
aan toe.
Laten we er ons best voor doen
en wie weet! FANTASIO.
zal worden voorafgegaan
bont-parade.
Op een dezer dagen gehouden pers
conferentie te Amsterdam lichtte het
actieve bestuur van de nog Jonge
Bontstichting de bedoeling nader toe.
Naar het geslaagde Par Use voorbeeld
ln 1052, zal weersomstandigheden
voorbehouden op Maandag 7 Sep
tember a.s. des n.m. te 2 uur In Am
sterdam's straten een bontparade wor
den gehouden met 30 mannequins, die
gezamenlijk, geëscorteerd door politie
en voorafgegaan door herauten, een
wandeling door het centrum van de
stad zullen maken. De getoonde col
lectie, waarin de fraaiste modellen ln
alle prijsklassen zullen voorkomen, zal
het grote pulllek een Indruk geven
van het vakmanschap van de Neder
landse bontwerkers.
Aansluitend aan deze parade zal een
show voor de pers worden gegeven.
Deze parade en show zullen de inlei
ding zijn van de van 1419 Septem
ber a s. over het gehele land te hou
den Bontweek, waarin de plaatselilke
bont-detaillhten de aandacht van het
publiek op bont zullen vestigen door
aantrekkelijke étalages, plaatselijke
shows, e.d.
DE NIEUWE LIJN
Wat de mode voor het a.s. seizoen
betreft, volgen de bontmantels
althans hier In ons land op zeer
gematigde wijze de ParUse mode
lijnen. Het klassieke model, met de
wUde klokkende rug blijft het meest
gewild, maar nieuw zijn de grote
kragen, dikwijls aan de binnenkant
ook met bont gevoerd, zodat ze als
capuchon gedragen kunnen worden.
De schouderlijn Is afhangend, veel
raglan, terwijl de mouwen meestal
xo gemaakt worden, dat ie ook om
geslagen 3/4 te dragen sijn. Naast
het korte jasje sijn ook 3/4 en 7/8
mantels zeer modieus.
Een noviteit vormen stellig de kleu
ren. De mogelijkheden met het verven
van bont zijn tegenwoordig zeer uit
gebreid en zo kan b.v. Persianer thsns
ook geverfd worden In de modekleu
ren cognac, elephant en graphlet. Ook
met blsnm bereikt men wonderen vin
kleurnuances.
Naast deze enorme vooruitgang In
het verfprocédé heeft ook het verwer
ken van de bontvellen tegenwoordig
een bijzonder raffinement bereikt.
Bisamvellen kunnen b.v. verwerkt wor
den. dat ze bijna niet van nertz te
onderscheiden zijn en met goedkopere
soorten als konijn e.d. bereikt men
vaak ook wonderltlke „dure" effecten.
Het z.g. „uitlaten" van do vellen,
waardoor een kort vel vla een kunst
matige bewerking tot een lange smalle
bontreep wordt omgetoverd, is het
werk van geschoolde vaklieden, die
vele uren arbeid aan een fraaie jas. J
met dergelijke „uitgelaten" vellen be- I
steden. Wanneer men dit werk ziet
demonstreren, begrijpt men Iets meer
van de hoge prijzen, die voor bijzonder
fraaie bontmantels nog altijd gevraagd
worden. Naast het kostbare materiaal
zitten hier uren en uren handwerk In.
Het ware te wensen, dat ln ons kille
klimaat elke vrouw In het koude
jaargetijde een jas van bont kon
dragen. In leder geval Is het Intn»-
se een feit geworden, dat de Ne
derlandse bontwerker!) een keur van
mogelijkheden In elke prijsklasse
biedt en dat zeer veel ook nlet-
rijke vrouwen het niet meer uit
gesloten behoeven te achten om een
maal zich In het begeerde zachle
bont te kunnen bullen.
ONTWIKKELING VAN DE MODE
.J
VAN STIJGEN EN DALEN
EN DALEN EN STIJGEN
Het ls weer zo ver. Kort of lang
Is het grote probleem in de mode
wereld. Het was Dior die de vraag
Kijkjes in de Natuur
H)OG naast het stenige, stoffige
landweggetje, veelkleurig ge
bloemd als een zomerwelde lag
de dijk te branden ln de zon. Zacht
bewolkt en blauw stond de hemel er
boven. aan zijn voet lag het diepe
land met de onafzienbare scha ruiters,
waarop de oogst hing te drogen. Don
kere rijen met erwten en bonen op
het bleke paars van de uitgedroogde
kleigrond, lichtbruin gele leRers van
tarwe- en haverschoven.
Op de dijk. maar even onder de top.
lag ik en liet me braden ln de gloeien
de Augustuszon Ongenadig braden,
verrukkelijk gaarstoven in de hitte,
die heel het onafzienbare landschap
met zijn rijke kleurenpracht, ln een
vurige greep had gevat, van de blau
we horizonlijn aan de landztide tot
aan de van hitte sidderende zeespiegel,
die tussen twee duinkoppen zichtbaar
was.
Het kost me nu. terwijl regenvlagen
een kilte hebben gelegd over de laat
ste Augustusdagen, enige moeite, mij
voor te stellen, hoe heerlilk. hoe onbe
zorgd ik nog maar twee weken gele
den lag ln dat hete-luchtbad boven
aan die dhk Toch lag ik er niet tc
slapen, nog minder te suffen. Daar
voor was er te veel te zien. veraf en
dichtbij Allereerst de zee. al liet ze
slechts een streepje van haar gezicht
zien Toch Is er op zo'n stukje blauw
altijd nog wel een tanker te volgen, die
langzaam aan de einder voortkrulpt
slank figuurtje met witblinkende wa
terlijn Onk tuimelen er wel een paar
blanke zeevogels ln de hoge ruimte
daarboven.
Dichtbij was de veelkleurige lappen
deken van het land. Daar daverden de
landbouwmachines en reden de boeren
hun oogst van het land op hoge wa-
EEN MOTORRIJDER naderde aan
de spits van een rookgordijn van
wltwolkend wegenstof, dat als een
duffe mist zich legde over het aan
grenzende akkerland. Hij stopte zijn
machien onder aan mijn dijk en riep
Iets naar boven. Ziln leren motor
figuur had de vorm van een slanke
maasbal, op de top waarvan een kl"in
wit petje plakte met een uitermate
grote klep. In de schaduw van die
J
gens. de goudgele vracht getrokken
door prachtige Zeeuwse paarden, hun
lijven glanzend in de zon.
klep rustte hü even. keek omhoog en
herhaalde zijn vraag, waaruit lk op
maakte. dat hij een Vlaming was en
dat hij de weg naar Knocke wilde
weten.
O ja. Knocke maar dat wist Ik wel.
Iedere avond Immers keken wij naar
het Zuidwesten, waar de Belgische
badplaats baadde In een zee van licht!
Dus wees lk met een koninklijke
zwaai in de richting van onze zuider
buien. de motor knalde en de petklep
raasde voor zijn stofwolk uit. die een
witte wig dreef tussen de velden.
Toen legde de stilte zich weer om
mij hen, waarin ik de kleine stemmen
van de zomer kon horen. De stemmen,
die bij tientallen, neen. bij honderd
tallen waren in het laatbloelende gras
en rondom in de wind bewegende
bloemen. Daar waren de zweefvliegen,
die collbrl's onder de Insecten, die
doodstil in de lucht blijven staan voor
de bloem hunner keuze om zich dan
langs rechte lijnen schoksgewijze te
verplaatsen Daar vlogen ook de hom
mels en de bijen, die met zwaar af
hangende stuifmeelbagage laveerden
langs bleekrose malveblocmen en toet-
geurende wilde reseda of driftig rond
kropen over paarse distelkoppen, waar
ze met hun slurfjes morrelden in
kleren en gaatjes.
Hemel, wat was het druk daar boven
aan die d|jk.
Eén bloemensoort was er. die onder
het Insectenvolk de meeste klandizie
had. Een forse wijdgeschermde plant
met bloemensterretjes als bruingele
madelieven. Het St. Jacobskrulskruld
of kortweg Jacobskruld, een van onze
mooiste duinplanten Naar deze plan
ten moest Ik al maar kijken, niet al
leen om hun markante vorm en warm-
gouden kleur, maar vooral om de bij
zondere gasten, die er bil tientallen op
aasden. Het waren de St. Jacobsvlln-
ders, ook wel St. Jansvllndera ge
noemd (tussen haakjes, die naam
St. Jacobskruld schijnt verband te
houden met de datum 25 Juli, St.
Jacob. In welke tijd ongeveer het kruid
in bloei komt).
IE VLINDERS nu waren geen on
bekenden voor me, maar nooit
zag lk ze In zo'n groot aantal bij
een. Het heeft geen zin, ze hier af te
beelden. Hoe zou lk met O.I.-Inkt ook
maar kunnen benaderen hun buitenge
wone kleur die ze tot de mooiste onder
de Nederlandse vlinders maakt. Een
zachtgroene iriserende weerschijn op
zwarte vleugels en rode vlekken als
bloeddruppels in het zwart gevat
Ze snorden hoorbaar van de ene
bloem op de ander, kropen er op
rond en staken hun zwarte tong ln
de goudbruine schijfjes, alles zo haas
tig. zo vol leven en beweging of ze
minstens alle dijken In het land voor
den donker noe moesten hebben afge
werkt. Daarbij eaven ze geen zier om
de geweldige Gulliver, die met z'n
lanee lichaam zoveel grasjes plat
drukte en ze met zijn vergrootglas be
gluurde.
De rupsen van deze vlinders waren
ook aanwezig op het zomerfeest. Ook
heel opmeikrlilke dlertles. die om hun
zwart-geel gestreepte jasje wel zebra
rupsen worden genoemd. Dat zwart-
geel ls eigenlijk donkerbruin en
oranleee»*! maar kom, zo nauw moet
Je niet kliken
Lang h»b Ik naar dat ln«ect?needo»
en dat vlinderspel zitten kilken op dat
onvergetelllk* plekje
En nu schrllven we 29 Augustus
M'n boord Ie rit weer netles dicht
geknoopt. Ik draae weer ordentellike
schoenen en Ik begin warempel aan
een trui te denken ln deze zeer koele
regendagen Wat ls er nog over van
dat heerlijke zonnebad? Een herinne
ring en een paar krabbels ln een
scb*tsboek.
Belde zal Ik zuinig bewaren
S VAN DER ZEE
Naschrift Die Belg heb lk toch
glad verkeerd gewezen!
kort of lang weer eens opwierp Da
eerste stap over dit nieuwe offen
sief over de roklengte is Inmiddels
al weer wat geluwd. Dus ls nu maar
de vraag wie het uiteindelijk zal
winnen de 40 c.m. van Dior ol de
meer gedegen 37 tot 35 c.m. van
Fath de andere koning uit die
merkwaardige wereld, die wi) MODE I
noemen.
Maar ondanks al het rumoer om
Dior en Fath. hebben deze niets
anders gedaan dan een beroep op
de historie te doen, want door de I
Jaren heen heeft de lengte van de I
rok zijn wisselvallige kuren gehad.
Voor de eerste wereldoorlog was
het al lang wat de modeklok s.oeg-
Maar dan ook zo lang. dat er wer
kelijk niets meer bij kon Na ae
oorlog kwam de grote wi)zlglnï
de modewereld. Met de sensatie isn
de vrede kwam de sensatie van o-
rok met een lengte van bijna -*
c.m. van de grond. Men was
schijnbaar zo beduusd van
men 1923 maar weer snel Het
ken. Bijna zouden wü zeggen I
het ook mede een afscheid van o
héél lange rok was. De ervarinr l
van de grafiek doen ons erni
zwijgen. Een feit Is het echter
na 1923. op de gTaftek het jaar I-
een poging deed om minstens nc
peil van 1923 weer te benaderen
Hulde aan de moed van IWJ
maar het heeft dit offensief moeten
bekopen met een nieuwe mow®/ l
de roklengte van thans. Of ae-
nieuwe voorgestelde lengte het w i
winnen? \VU weten het niet. m»'
wij kunnen U met zekerheid voo
spellen dat na de cv stljclng
roklengte weer zal dalen En nw
de roklengte nu dalen dan Kunne
wij U met zekerheid voorspel;"
dat zij weer zal stijgen, want pui'» f
als de natuur van de vrouW.g.,r,
lijn van de roklengte en na te°
stijging kwam er een daling en i
tedere daling een stijging. du!
vertrouwen wij dan maar op-
