De radio-amateurs in getroffen
gebieden leiden veel hulpacties
Toen de telefoonverbindingen
werden verbroken vielen zij in
mL-mrn* *sdLr.e*/h
LUCTOR ET EMERGO
Kan Engeland liet werkelijk niet
zonder geseling stellen?
WEKELIJKS BIJVOEGSEL van het LEIDSCH DAGBLAD ZATERDAG 7 FEBRUARI 1953 Pagina 1
Impressies uit J
de aethcrwercld
Tientallen jonge mannen
uit geheel Nederland
trokken met hun zender
naar de noodgebieden
In de gebieden van ons land, waar men strijdt
tegen het water, worden heldendaden verricht.
Denkt men aan de watersnood, dan ziet men
voor zijn geestesoog mannen, misschien met de
benen in het water, die zakken zand stapelen in
Dc heer P. Nevc, bij de radio-amateurs
i beter bekend als ..Ome Piet", nrhtrr t
beter bekend als ..Ome Piet", achter
zijn zendtoestel thuis. Thans werkt hij
in vrij wat moeilijker omstandigheden, t
mensen redden uit moeilijke situaties, of piloten, die af en
andere instantie zorgden zij, dat hulp werd ingeroepen.
Achter de microfoon van Schevenin-
gen-Radio zat op de avond, waarop we
aan vliegen met gewonden en evacué's. En men vergeet stem^ethvas 1het^neenedeekh^huge
dan zo licht de jongemannen, die een zeer belangrijk
aandeel hebben in het organiseren van al die hulp: de rlchten e°ed doorkwamen.'
a r».. i i i i 1-1 Het hospitaalkerkschip „De Hoop"
radio-zendamateurs. Zij behoorden tot de eersten, die de komt ook noK even in de aether. Na
berichten over de ramp wereldkundig maakten. Vóór elke roddé"f°n™e^nóodCSm^^^^^
den, die de taak van het schip type
ren: De Hoop blijft tot uw orders!
Zij waren het, die met hun meestal eiqen-qebouwde appa- ls overisens een geoefend oor voor
-3 -v ff nodig, om uit een mengelmoes van ge
rat en de taak van de weggevallen telefoonverbindingen het stemgeluid te pikken.
33 3 We horen „De Verwachting die als we
het goed hebben gevolgd bij Schorre-
dyk moet zitten. De „Jacob" is even in
de lucht. De „Jany" meldt, dat er vee
Ja, niet iedereen kan direct de han- van Schouwen moet worden vervoerd
den uit de mouwen steken. Men moet en vraagt een paar extra schepen aan
altijd zorgen zijn reserve niet te verspe- De „Jacob" zei' „Jan, een goeie avond
len, want door de aanwezigheid van een en wel te rusten",
reserve kan de slag dikwijls worden ge- En tussen dit alles duikt dan een
wonnen.... Duitse amateur op, die genoeglijk ge-
oTelkens weer horen we vissersschepen, zellige zangplaatjes draait. Jan verze-
enkele toestellen, waar je als leek "niets Wie eenmaal een schipper van een log- kerde ons echter, dat overdag de ont-
ii begrijpt. Het blijken een zender en Ser aan ziin rederij heeft horen mei- vangst prima is.
i ontvangtoestel te z(jn. Een wirwar den, hoeveel kantjes haring hij heeft Het zal duidelijk zijn geworden, dat
van kabeltjes en snoeren. gevangen, vergeet de typerende toon het zenden en ontvangen in de noodge-
Onze amateur, die zo dolgraag naar van zijn stem nooit meer. Een groot bieden niet van een leien dakje gaat..
de noodgebieden was getrokken, maar voordeel van de schippers van vissers- De sterke zenders van de vissersschepen
toevallig gedwongen was thuis te blij- vaartuigen ls, bij hun optreden in de zijn tamelijk goed hoorbaar,
ven, draait aan enkele knoppen. Het Zeeuwse wateren, dat zij eikaars stem
toestel wordt afgestemd op de amateur
band, waarvan een belangrijk deel ls
op zich namen.
Bijzonder Radio Dienst
steunt op amateurs
Wij zitten in de „strack" (studio) van
een Leidse zendamateur. Rechts van
onze gastheer, vóór ons staan
de amateurs hoort r
5 avonds
5?jS'aib.AÏÏ 1 "Vertrouwen, in de Zeeuw!
gereserveerd voor het noodverkeer.
Aan de amateurs van de omliggende
landen is verzocht dit stuk vrij te hou- Q
den, vertelt onze gast' -
hem voor het gemak
die een groot gedeelte van de dag luis
tert, is van oordeel, dat de buitenlan
ders goed gehoor geven aan dit verzoek.
Tot verder gelegen landen, zoals Italië
en Rusland ls dit verzoek bepaald niet
doorgedrongen. Opzet wil hij nog niet
eens veronderstellen. Een feit is echter,
dat speciaal 's avonds we hebben het
met eigen oren gehoord amateurzen
ders een enorme storing veroorzaken. We
horen een Katwijks visser overleg ple
gen met een collega, tot plotseling het
gesprek wegzakt. Een Italiaan stoort
het gesprek. öi
Wat later horen we een schipper tot
een collega zeggen: „Hoor je me nog?"
Het antwoord luidt: „Ja, nog wel". Het a
gesprek eindigt als volgt: „Dank je wel. Q
Goed ontvangen. En dat zegt al heel o,
watOver en stoppen".
Maar lang niet alle gesprekken ein- X
digen zo optimistisch. Een deel van een
ander kruisgesprek „Die draaggolf komt
er weer op. Wat is dat toch een lieder- ffl
l)k mens. Of een mens mag ik het niet 9,
neer noemen". Een Italiaan stelde 0.
pogingen in het werk om een aether- ft
windje in Portugal te pakken te krü-
gen. g1
Als Jan wat aan knoppen draait, A
komt er altijd wel een of ander gesprek, ft
Nu weer roept het vissersschip „Jany" y?
de „Jacob". Men deelt mee, dat de red-
dingboot „Dorus Rijkers" met een 30 <P
gewonden aan boord op 300 meter uit 8
de kust vast zit op een strekdam van fr
de Zierlkzeese haven. Er wordt gevraagd A
om een sleepboot. „Ja", voegt de schip- 5
per er aan toe, „het zal niet gemakke-
lijk zijnA
In Bruinlsse blijkt het de sleepboot
„Horizon" te zijn, die de Dorus Rijkers n
te hulp kan komen. De „Jany" vraagt a
deze sleepboot meteen een zender voor
het kabelschip „Poolster" mee te bren- H
gen, „Maak maar wat vaart", adviseert
„Jany", „over en stoppen
Dan meldt de „Jacob" zich met een
belangrijk bericht voor alle schepen
rond Schouwen en verzoekt alle andere
zenders te zwijgen. Het bericht ls af
komstig van de marine-commandant te
Zierlkzee en luidt ongeveer als volgt:
„Ik weet en begrijp, dat velen uwer
in havens van Schouwen liggend en
wachtend op evacué's, zich overbodig
voelen, omdat zij nog geen mensen jj
hebben gekregen, die uit Schouwen T
worden geëvacueerd. Reden: zolang
de weersgesteldheden het toelaten
worden de nog beschikbare binnen- S
schepen aangewend voor de evacuatie. S
Het weer kan echter in vier dagen zo-
danig worden, dat deze binnensche-
pen niet gebruikt kunnen worden,
terwijl juist dan de evacuatie moet
worden voortgezet. Daarom verzoek ik
U allen nog enkele dagen geduld te
hebben. U bent voor Schouwen en
bevolking de gereedliggende reddings-
vloot voor mogelijk stormweer.. Uw
taak ls even belangrijk als die van de
reddingboten op onze kust en hier
mee vergelijkbaar Civiele autoriteiten
on bevolking «ijn U uiterst dankbaar
voor Uw spontane opkomst. Verzoek
°P post te blijven tot bevolking vol
doende is afgevoerd. Dank U
de Koninklijke Marine".
al sinds jaren door en door kennen. Dit nauwelijks. We vangen de zenders te
7 EEL ANDZee-Land.
Wisselwerking: land aan zee
ontnomen, land door zee over
spoeld.
In de historie: land van vree,
land van rampspoed.
En steeds is er de Zeeuw, die al
worstelend water keert, dijken
bouwt, moed betoont, volhardend is.
Voor korte tijd, gezien in de
eeuwigheid, is dan het land vrij
endroog.
Er bloeien boomgaarden In rose
en wit, het zonnige land is er één
schone droom, er werken gelukkige,
tevreden mensen.
Dan gaat de vacantleganger naar
deze pracht.
Hóe veilig voelden we er ons, hoe
was daar het vacantieleven een
heerlijkheid, een zegen voor allen,
die dit beleven mochten!
NU is die zekerheid, vrucht
baarheid en schilderachtig
heid kapot geslagen.
Nu is er het trage, bruine slik,
de eindeloze, grauwe watervlakte,
de wanhopige massa, de jammer
lijke dood, de uitzichtloze toekomst,
de tergende onzekerheid.
Uitzichtloos?
Nee: dén kent ge de Zeeuw niet!
Ge onderschat hem.
Nóg is zijn tijd niet gekomen.
Maar hij zal opnieuw aanvatten,
wat zijn hand vindt om te doen.
ERE-SALUUT!
Nevenstaande woorden
bedoelen niet te zijn een rap
port van de verrichtingen van
de radio-amateurs in de ramp
gebieden. Evenmin is het een
reportage, gemaakt op de
Zuid-Hollandse Eilanden ol in
Zeeland. Het is slechts een
sumiere weergave van het
vele, dat een Leidse zendama
teur, die door omstandighe
den genoodzaakt was zich al
zijdig te houden, ons vertelde,
aangevuld met de indrukken,
die wij persoonlijk opdeden
tijdens het beluisteren naar de
zenders van de Bijzondere
Radio Dienst.
Wel is de opzet van dit ver
haal hulde te brengen aan de
merendeels jonge zendama
teurs, die achter hun toestellen
zulk prachtig v/erk doen.
Strjjen en 's-Gravendeel op. die aan de
centrale post voor de noodgebieden in
Den Haag employ vragen Waar zij nu
zitten Is geen werk meer. Zij krijgen de
boodschap zelf werk te zoeken of an
ders naar huis te gaan om wat te
rusten.
Want weest ervan overtuigd, dat
het een vermoeiend baantje is, om
uren achtereen al dat aelhcr-geknet-
ter aan te horen, daaruit berichten te
vissen, die op te schrüven en weer
door te geven aan de geadresseerden.
En misschien zitten de kerels al da
gen achter hun toestel
Gastheer Jan spreekt met bewonde
ring over „Ome Piet". Dit blijkt de
heer P. Neve te zijn, die in Middelburg
woont. Reeds in de oorlogsjaren heeft
deze zend-amateur zijn sporen verdiend.
Ook thans maakt hij zich zeer verdien
stelijk. Zat hij tijdens het uitbreken
van de ramp in zijn woonplaats Mid
delburg, weldra trok hij naar Wlsse-
kerke, omdat hij begreep, dat zijn toe
stel daar niet kon worden gemist. De
zenders te Middelburg liet hij over aan
collega's.
Aan deze ouwe rot in het amateur-
radioverkeer is het te danken, dat een
politie-mobilofoon, waarvan de accu's
leeg waren, weer in werking kon wor
den gesteld. Ome Piet organiseerde, dat
een vliegtuig een accu-lader afwierp.
Met hem waren zo vele Zeeuwse ama
teurs direct na de ramp actief. Mis
schien mag het een geluk by een onge
luk worden genoemd, dat in Zeeland
relatief veel radio-amateurs zijn. Dit
zal ook wel een gevolg zijn van de aan-
wëzigheid van brede zeearmen, die de
communicatie ook in normale tijden
belemmeren.
Verder kwamen zeer spoedig tal van
amateurzenders In geheel Nederland in
de lucht. Jan hoorde het station van
de M.T.S -ers in Rotterdam, zenders te
Hellevoetsluis, Dordrecht, Rotterdam,
Den Haag, enz. Effectieve hulp konden
de amateurs bieden, die naast hun zen
der een telefoon bezitten. Gedurende
enige tijd werd de uitgevallen telefoon
verbinding tussen Dordrecht en Rotter
dam en die tussen de noodgebieden en
Den Haag vrijwel uitsluitend door ama
teurzenders onderhouden. Veel activi
teit werd ook ontplooid door de ama
teurs in de Krimpenerwaard, de Alblas-
serwaard en in Dordrecht, welke gebie
den vooral de eerste dag een felle strijd
leverden met het water.
Toen het zwaartepunt van de strijd
zich later naar de Zuidhollandse eilan
den en Zeeland verplaatste, verplaatste
zich ook de activiteit van de zenders.
Inmiddels hadden tal van zendamateurs
in het land begrepen, dat zij in het
overstroomde gebied belangrijk werk
konden doen. Zij namen toen hun ap
paratuur op en trokken naar de wa-
tersnoodgebieden en boden daar hun
diensten aan.
Jan schat, dat er momenteel zo on
geveer 40 amateurzenders in de nood-
Woord van Bezinning
DE TROTSE wapenspreuk van
Zeeland „Luctor et Emergo" -
„ik worstel en kom boven' -
lijkt sinds Zondag 1 Februari 1953
een volslagen vergissing te zijn.
Het trieste getal der slachtoffers,
de beklemmende verhalen over hun
dood, de chaotische verwoesting in
geheel Zuid-Westelijk Nederland
geven zelfs aanleiding een streep
te halen door „emergo" en te zeg
gen: „Ik worstel en ik verdrink".
Dit geldt ook vele heldhaftige
redders, die hun worsteling tegen
het meedogenloze water moes
eindigen in een grauwe dood.
„Luctor et Emergo".
Je durft het bijna niet meer te
zeggen of te schrijven.
Je bent stom geslagen. Machte
loos en verbeten staar Je op de
foto's, die een zwakke indruk ge
ven van de onafzienbare vernieling
door het ontembare, verraderlijke
water verricht.
Geen wonder, dat tallozen, be
roofd van hun dierbaren, zonder
huis of bezit, in doffe verslagen
heid neerzitten en dikwijls niet
eens meer blij kunnen zfjn over
hun redding.
Waarvoor leven wij, als dit de
gevolgen kunnen zijn?
Is niet als ons ploeteren en wor
stelen vergeefs?
„Luctor et Emergo".
Toch waag ik het deze spreuk
neer te schrijven.
Niet als een verouderd symbool.
Niet als een lege formule, waarmee
wij elkaar tevergeefs moed trach
ten in te spreken.
Neen, het „luctor et emergo" van
een diep gefundeerde overtuiging,
die geen vloedgolf van water en
ook geen vloedgolf van leed en ver
derf kan wegspoelen.
Dit „luctor et emergo" ls niet
minder dan het geloof in God.
Tallozen, geredden en ook omge
komenen. in hun laatste uur, heb
ben. dwars tegen alles in. Hem
beleden.
Stond niet ergens op een wan
kele dijk een groep gemartelde
mensen, met de dood voor ogen,
een Psalm te zingen?
Theorieën of beschouwingen be
geven het onder zulke omstandig
heden. Alleen de reële, onverwoest
bare energie van goddelijk erbar
men biedt houvast, ook wanneer
alle menselijke hulp onmogelijk is.
Deze Kracht heeft ongehinderd
toegang, ook achter de voor ons,
levende mensen, ondoordringbare
barrière van de dood.
T NDRUKWEKKEND is de spon
tane en veelzijdige hulp uit Ne-
iderland en uit vele landen en
steden buiten onze grenzen.
De vastberadenheid, waarmee de
bovenmenselijke taak van de hiL'p-
verlening weid aangevat, zal onge
twijfeld in de geschiedenisboeken
worden vermeld.
Onze herinnering ook als volk
is echter klein van omvang.
Met ontstellende zekerheid kan
men voorspellen, dat ook de ramp
van Februari 1953 langzaam maar
zeker uit onze gesprekken en uit
onze gedachten zal verdwijnen Al
leen voor de direct getroffenen zal
deze gebeurtenis onvergetelijk zin
Moge ook het geloof ln God dat
bij velen wellicht tot in de funda
menten is geschokt hun niet te
ontvreemden bezit blijven.
„Luctor et Emergo".
Voor Zeeland en niet minder
voor West-Brabant en de Zuid-
Hollandse eilanden, want in dagen
van algemene nood vallen de gren
zen tussen provincies geheel weg.
Ook in geestelijk opzicht worden
mensen, uit verschillende kerken,
hecht verbonden, in dezelfde nood
en In dezelfde verborgen maar we
zenlijke kracht van gebed, geloof
en naastenliefde of keert U,
wat mij betreft, de volgorde van
deze drie rustig om.
„Luctor et Emergo".
De burgemeester uit het geteis
terde gebied, die sprekende voor de
radio, temidden van de verwoes
ting, met grote voortvarendheid
sprak over grootse toekomstplan
nen tot herstel en uitbouw van de
polders, heeft gelijk.
Omdat de plannen van God voor
het volledig herstel en de onmete
lijke uitbouw van Zijn Rijk in onze
gehavende wereld óók doorgaan,
onweerstaanbaar en zegevierend.
Is dit praten van mensen in een
opgewonden, abnormale toestand
ïs dit louter idealisme?
Het antwoord van de harde fei
ten is: „Ja".
Maar het geloof zegt. juist als
de opwinding voorbij is en min of
meer normale omstandigheden te
rugkeren: „Neen".
Het blijft: „Luctor et Emergo".
Door de onoverwinlijke kracht
van Christus, die moest verzinken
ln een vreselijke dood, maar trium-
pherend verrezen IS.
P. L. SCHOONHEIM.
gebieden aanwezig zijn, die een dubbele
bezetting hebben. Dit zal ongeveer
neerkomen op een 100 tot 150 amateurs.
Hij heeft aethervrienden gehoord uit
Leiden leen), Amersfoort, Amsterdam,
Rotterdam, Den Haag, Eindhoven,
De P.TT. begreep direct de onschat
bare diensten, die de zendamateurs
konden bewijzen, Toen de amateurs
dan ook de P.T.T opriepen en toestem
ming verzochten hun zender naar de
noodgebieden te verplaatsen, kregen zjj
direct toestemming. Een voordeel van
de verbinding met zendamateurs ls ook,
Mensen redden
met een liobby
dat zij elkaar soms persoonlijk, maar
toch zeker uit de aether kennen en be
schikken over een meestal eigen ge
bouwd apparatuur, die zij door en door
kennen.
Zo ontstond de Bijzondere Radio
Dienst. De P.T.T. schakelde twee ama
teurzenders in Den Haag in, die beur
telings dag en nacht zenden en deze
zender werden tot B R.D.-hoofdkwartier
gepromoveerd. Hier worden de berich-
ties.
De amateurs ln de getroffen gebieden
traden ook regelend op bij het aangeven
van droppingsplaatsen en mede via de
militaire zenders stellen zij de piloten
er van op de hoogte, of zij de goederen
op de juiste plaatsen afwerpen.
Die amateurs hebben ook keiharde
koppen. Jan vertelde, dat hij een jonge
amateurzender heeft gehoord, die in
Hellevoetsluis zat. Naarmate het water
steeg ook in zijn huis ging hij
hoger zitten met zijn zender. Van wijken
wilde hij niet weten. Het enige, waar hij
zich zorgen voor maakte, was de stroom
voorziening. Als die maar niet uitviel
Wat die lui ln een paar dagen hebben
opgebouwd, ls enorm, zegt Jan. Je moet
weten: wij beschikken niet over een
organisatie van zendamateurs, die op
zich hebben genomen hulp te verlenen
bij rampen. Alles werd geïmproviseerd.
En het ging.
In Amerika, dat op grotere schaal dan
Nederland door natuurramjaen, bosbran
den enz. wordt getroffen, bestaat het
„Emergency Corrs". Dit is een georga
niseerd korps van zendamateurs, die
precies weten, wat zij n geval van nood
moeten doen. Zij hebben een officieel
Identiteitsbewijs, dat hun bij rampen
diverse faciliteiten geeft. Zo Iets hebben
wij hier i.let.
Maar wat het meeste treft ls, dat de
amateurs zo spontaan naar voren zijn
gestapt om hulp te verlenen.
Met al die andere helpers en redders
dienen zij ook even ln het zonnetje te
worden gezet!
Op weg naar het eens zo bloeiende Veere
HU neemt zUn flets mee om het
te doorkruisen, te zien hoe krach
tig leven steeds weer de wrede
dood overwon.
NERGENS kon een lente zó jui
chend zyn!
Land van bloesemgeur en lief
lijkheid: wét is er toch met U ge-
gebeurd?
Wét met Uw bewoners, nUver en
gemoedelijk, sterk, sober, vroom?
Wélke kracht, wélk noodlot heeft
U overweldigd?
Vragen, vragen: zij laten ons niet
los. wij bevatten ze niet
Buigen stil het hoofd, sprake
loos berustend of verbeten, él naar
onze Instelling.
Het antwoord blijft uit....
Dan denken wU aan vroeger:
vacantie ln Domburg, Zoutelande,
Veere
Een tocht naar Middelburg,
Vlissineen, Zierlkzee
Een onvergetelijk land niet vrien
delijke boeren en boerinnen, met
lieve kinderen, met duinen en dij
ken, beschermende beschutting bie
dend tegen stormvlagen.
Dat zal véél, onnoembaar véél
zijn.
Allen zullen rond hem zUn ln
deze nieuwe strüd!
Z(j laten de Zeeuw. zUn vrouw,
zijn kind niet alleen in deze barre
nood.
ZU steunen hem al, zU zullen
hem steunen!
Tot hU weer gaan kan over
nieuwe grond, tot er de nieuwe dUk,
zUn nieuwe huis staat, de nieuwe
boomgaard bloeit.
HET eeuwenoud devies- „Ik wor
stel en kom boven" zal niet
ijdel blijken.
Éénmaal komt weer zijn tijd- de
bloesems zullen geuren, het leven
zal góed worden, zoals het was,
vóór oorlog en watersnood hem en
dit mooie land kerfden tot in de
nerf
Zijn leven vindt voortgang.
Hij zal stormen bevechten, strie
mende slagen opvangen, machte-
lo"*iipid overwinnen'
Zó was de Zeeuw, zó zél hij zijn!
Dit eroot vertrouwen beschaamt
nij niet.
FANTASIO.
(Van onze Londense correspondent)
De Engelse paedagogen zijn het er
nog altijd niet over eens of slaan van
kinderen verwerpelijk is. Het rietje
speelt dan ook in de opvoeding een vry
grote rol. De meeste scholen, zowel dc
lagere als de middelbare kennen nog
de lijfstraf. Hiermee ls niet bedoeld het
uitdelen van een tik of een oorviig door
onderwijzer of leraar tiidens de les als
een leerling het te bont maakt, maar
de toediening van stokslagen door het
hoofd, de directeur of directrice in hun
kamer. De straf krijgt hierbii het ka
rakter van een vonnis, uitgevoerd door
degene, die niet ze'f bii de aanleiding
ertoe was betrokken. Het gebeurt zon
der emotie, vaak vele uren na het ver
grijp De jongens moeten zich voorover
buigen om hun rantsoen striemende sla
gen met de bamboestok - meestal hoog
stens vijf - in ontvangst te nemen.
Meisjes krijgen de slagen op de vingers.
Ze worden ln het zwarte strafregister
genoteerd. Er wordt zelfs een statistiek
van bil gehouden voor het hele land.
Er zijn heel wat kinderen op wie de
straf een averechtse uitwerking heeft.
Zil voelen zich martelaar en eaan prat-
op hun ranseling Anderen voelen zich
soms diep gegriefd en zelfs zo. dat ze
volwassen geworden, de smaad nog voe
len als de straf niet „verdiend" was.
Moderne opvoedkundigen voelen van
zelfsprekend niets voor deze ouderwetse
strafmethode. Erger is evenwel, dat de
lichamelijke tuchtiging gepropageerd
wordt door lieden, die daarblt geldehlk
br'ang hebben, zoals hande'aars in
Spaanse rietjes plakken en knoeten
Enkele laten geleden werd een man.
die op een school reclame kwam maken
voor ziin ranselartike!en. door de leer
lingen van de school met zUn koop
waar afgerost Dezer dagen heeft de
politie een inval gedaan bU dezelfde
handelaar, die ook nog president was
van een door hem opgerichte „Nationa
le vereniging voor het behoud van de
lijfstraf' Hij verkocht literatuur van
minderwaardig allooi en hield ook nog
lezingen over al dit fraais. Hij wordt
nu vervolgd wegens overtreding van de
wet op de oirbaarheid.
Lijfstraffen behoren echter tot de
traditie, zoals zoveel in dit land. Het
heeft heel wat voeten in de aarde ge
had. toen het Lagerhuis ln 1948 besloot
deze voor volwassenen af te schaffen.
Maar het parlement staat op het
punt om op ziin schreden terug te ke
ren. De toenemende criminaliteit ls er
de oorzaak van, dat het publiek wan
hopig wordt. Vooial overvallen ziin aan
de orde van de dag waarbii van aller
lei .slagwapens zoals knuppels, staven,
stukken PÜD en fietskettingen gebruik
gemaakt wordt Andere gangsters drei
gen hun slachtoffers met verminking
door scheermessen.
Hoewei het helemaal niet bewezen ls,
dat lijfstraffen een afschrikwekkende
werking bezitten wordt de roep steeds
sterker om deze weer ln te voeren. En-
gelands hoöfdrechter lord Goddard.
die met zi|n bars gelaat de verpersoon
lijking lijkt van de wrekende gerechtig
heid en die er niets voor voelt een re-
classerlngsambtenaar te ziin, wil de lijf
straf weer Ingevoerd zien
Maar onaer de autoriteiten is de me
ning over het nut ervan verdeeld De
regering, we ke ook aarzelt, wil eerst
haar toevlucht nemen tot het strafbaar
stellen van het bij zich dragen van
slagwapens - op het ogenblik mag dit
alleen niet op vergaderingen en op
tochten - al is het moeilijk om te defi
niëren wat een slagwapen is aangezien
allerlei op zichzelf onschuldige voorwer
pen daartoe gebruikt kunnen worden.
De nadruk zal daarom komen te liggen
op verdachte omstandigheden, waarbij
die voorwerpen een crimineel karakter
krijgen. Twaalf conservatieve Kamerle
den, waaronder twee vrouwen, hebben
thans een wetsontwerp ingediend tot
herstel van de geseling, waarbij voorge
steld wordt alleen de roede te gebrui
ken, welke het meest doet denken aan
de garo van Pietermansknecht. Dit
kastiidingsinstrument heet hier de
birch" omdat het oorspronkelijk fijne
berketakken waren, waarmee de straf
werd uitgevoerd. Thans is het een stijve
bundel van dunne latjes met een geza
menlijke dikte van viif centimeter en
meer dan een meter lengte. Het is
niet de bedoeling om de beruchte „kat
met de negen staarten" weer in te voe-
Het lnittatiefontwerp beoogt de rech
ter de bevoegdheid te geven tot de ge-
selstraf te veroordelen, hetzij als toe
voeging tot de gevangenisstraf of in de
plaats daarvan. Het Lagerhuis zal deze
zaak ln een vrii debat, waarbii niem\nd
aan zijn partij is gebonden behandelen.
De voorstanders van de humanisering
van het strafstelsel hebben krachtig
verzet tegen het voorstel Aangetekend,
omdat het berust op het principe der
vergelding. In het verleden ls reeds
aangetoond, dat lijfstraffen geen pre
ventieve uitwerking hebben. Ze lelden
eerder tot nog meer verwildering. Het
grote euvel is behalve sociale wantoe
standen het algemene tekort aan poli
tie Daardoor eaan zovele onverlaten
vrijuit, we.ke straf men ook voor hen
bedenkt De vraag wordt ook geste'd,
waarom andere landen het zonder
doodstraf en lijfstraffen kunnen stellen
en Engeland niet.
Is het traditie, welke zich ook hier
meer dan Iets anders doet gelden?
