Sneltrein naar Zwolle
H. J. MANDERSLOOT
M
N'
ss. jiïssu z'J!';,
It JaarganS
LEIDSCH DAGBLAD
Zaterdag 1 December 1951
Derde Blad No. 27472
nooit gebeurd zijn als Jurgen voor de grote luchtvaartmaatschappij een vertrok toen zette hy koers naar
n werten. Daar, op dat reusachtig kantoor, waar eigenlijk niemand .seaoortestadje. wpt nu hu een-
Hjiide daar zou stellig niemand gevraagd hebben: „en waar ga jij
..Voel jij niets voor hetboerenbe
drijf?" Informeerde Smulders. „Dat zou
toch eteenllik de beste oplossing zijn.
als Jij daar in trok. Eigen Is toch altijd
nog wat anders dan vreemd, nietwaar?"
„En dan trouwt hij met zijn nichtje",
viel Jetje Beuk bij.
Jurgen zweeg en zocht naarstig naar
een hotel met twee sterren.
„Hij bloost ervan'" plaagde Jetje Beuk.
„Ja. ja", zei Smulders, „dat wordt wel
wat, met dat nichtje daar. letten jullie
op mijn woorden. We mogen wel alvast
beginnen te sparen voor een cadeau".
En het zou allemaal niet zijn gebeurd
als hij daar niet had gesolliciteerd. Of
als hij zich, na de demobilisatie, had la
ten bepraten door die kapitein van de
herscholing, die hem bankwerker had
willen laten worden, of lasser. Nee, dan
zou het nooit zijn gebeurd. Maar aan alh
zijn geboortestadje.
j maal zó ver was. nu wilde hij toch ook grapjes komt een eind, ook aan dit. Het
I Iets meer over zijn familie te weten ko- werd druk op kantoor voor de eerste
men. Gek, dat hij zioh daar vroeger wintersport-enthousiasten en niemand
racantie naar toe?" Want daar was het allemaal mee begonnen, met nooit over bekommerd hadI vroeg meer naar het nichtje
- In het kleine Stiohtse stadje, met de Witte Hoeve"
van
Ie vraag °P het kleine reisbureau, waar hij sinds Februari werkte en
lm geheel onverwacht, in October nog een week vacantie werd ge-
j |,aJ Jurgen nog ooit een dergelijke vraag gesteld. In het wees-
jarhijwas opgevoed, daar was het al een heel evenement als ze alle
man veertien dagen naar de vacantiekolonie mochton. Tweemaal was
itbeufd. tweemaal, in al die lange jaren dat voorburgen het weeshuis
geweest.
ma toen hij op eigen benen nooit gebeurd zijn als hij dat niet had
ran het heel kleine weekloon gedaanMaar hij had het gedaan en
-kostgeld kon betalen, toen was I wat meer was. hij had die baan gekre-
5_,jl geen sprake van vacantie gen: veel prettiger werk. iets betere be-
^daarna was hij onder diensttaling, veel meer afwisseling en bovcn-
iwir .Turffen eicenlilk al" epzellicer. menselijker rnlletzn'R Rin.
zware wallen en poorten en het statige
stadhuis en de veel te grote kerk. zat]
hij een hele stralende Oetobermiddag in
de secretar.e. maar toen hy 'savonds
ln het enige hotelletje zijn soep lepelde,
toen had hij. keurig opgeschreven oP een
vel papier met het stadswapen, de n.a-
men en voornamen van zyn ouders, met
hup geboorteplaatsen en data en daar-
uit b'eek dat zijn moeder inderdaad uit
Overiissel stamde.
EN nu was het dan Sinterklaasdag.
Een heel gewone, miezerige Decem-
bcrochlend, met glimmende stra
ten en veel te volle trams. Maar toch ook
weer gèèn gewone ochtend, want ieder
een keek zo glunder.
„Ik heb Je kaartje voor Zwolle al
klaar liggen,", zei Jetje Beuk. toen zij
op kantoor kwam. „Hier is het". Hij stak
het in zijn vestjeszak.
„Heb je Je bagage niet bij je?"
Die staat al aan het station", loog hij.
„Zijn de verzen goed geworden?"
„Nou! En of! Prachtig".
.Jammer dat ik ze niet te zien kryg."
„Ze is nog Jaloers op je nichtje ook",
plaagde Smulders.
Jetje Beuk had het opeens verschrik
kelijk druk met de telefoon en je kon
merken, dat zij die opmerking van
Smulders niet had gehoord.
„Zeg." begon ze 's middags om drie uur.
„zeg, Jurgen. je mag wei voortmaken.
„De anders haal Je die trein niet. hoor!"
En Jurgen was niet zo goed of hy borg
Inee/.. Med.-adv.)
Donkersteeg 14
Gouden
Verlovingsringen
ET.ndat was voor Jurgen eigenluk
We tijd van zijn leven geweest,
staande de vele ontberingen en
I leven in Indonesië. Hij was
i'omen in een mannenmaat-
i" die vroeg naar verleden noch
Hij de stille, gesloten jongen
nwaardeerd om zijn rust cn zyn
a om de manier waarop hij alles
Bride liet goede en het slechte,
[moéd en zijn doorzettingsvermo-
t. de eerlijke kameraadschap.
iemand vergeefs een beroep
j ttiun. En omdat hy nooit iets
v?l! verteld had er wès ook
w:s over zichzelf te vertellen
Iemand er ooit naar gevraagd,
i - t gekomen, dat hij hoe langer
te een goed toehoorder was ge-
iemand die met grote aandacht
retelling naar de verhalen van
i'luisterde, maar geen van die
ïrs heelt ooit vermoed hoe en
0 Jurgen zo aandachtig luisterde,
htm waren al die verhalen, ver-
01 er thuis, over moeder en de
nisjes, verhalen over ruzie en
t verhalen over zorgen en geld en
over verlovingen en trouwen,
teen beterschap, voor hem wa-
_e verhalen een soort sprookjes-
fe, Uit al die verhalen had hij
L-enlang voor de geest trachten
i hoe een mens was. dat in een
jls zas opgegroeid, hoe een jon-
cicht en handelde, die op de
d een levende vader en moe-
althans een eigen herinne-
an levende ouders, aan broers en
i En nooit was het bij hem opge-
dat ook jongens uit een gewoon,
aal gezin, angst en twyfel kenden,
ok die zich soms inwendig schaam-
ojreen of ander tekort, dat al hun
co opschepperij vaak niet anders
Tm een poging om de inneriyke
rrheld Ie maskeren Nooit was het
a opgekomen, dat hy, met zyn
en evenwichtige weeshuisop-
aker niet minder slecht was
v-.A voor het moeilijke leven van
instne, dan tal van zyn kamera-
c' o zo vrolijk konden vertellen
thuis" en de pret die ze vroeger
a gehad.
:o was hij teruggekomen uit de
O.t:. nog altijd een stille, rustige
K5tn, maar gerijpt door de erva-
diensttijd, gesterkt door de we-
ap, dat hij bepaalde, moeilijke
hten kon uitvoeren, dat hy vcr-
Bdeljtheid kon dragen, dat hij
chap kon verwerven én respect
K.Taamheid wist af te dwingen.
CKenheid echter was gebleven, hij
a eenmaal met iemand, waarmee
S-' of gemakkelijk familiair werd
Kiging, nooit iets over zichzelf te
m, was hem tot een tweede na-
pvorden.
:ou het ook geïnteresseerd
'tol hij elke avond zat te
t", '^;rschoIin?scursus. in zijn bur-
_n met uitmuntende getuig-
- «n zijn superieuren, had hij
5a.uw pen baantje gekregen
L-.-ebureau van de luchtvaart-
en een jaar lang had hy
mi',. on°Pgemerkt. een van
triver s morgens en "s avonds
■r-<ui ,?,as!eerden, een naam op de
«isiijst een vriendelijk mens in
d|e rustig Zijn werk deed
iuc» !eguemg' die er Been vrien-
Saantinj met Been Van de
1 rat i N!eiuand had ooit ge-
1=eniddaU'een s avonds deed en
e? Zondag, niemand
°*n fedacht hem dat te vra-
s r 20U het 00it bü Jur-
^Pfekomen daar zelf. onge-
t over te vertellen. Wie zou
w.d»i.ie®®erd hebben, dat hy
ste'd hIIVou er belang in heb-
i hlJ. het ene voor, het
er ,m^lm?ns af'egde? De
c i«ten 5,?,l?alve'belang in zou
hy a .pellen, de personeels
ka Wn i,eel belangstelling
m ervan op de
iï»rrt,S h|j nu diploma zus
'.7... U. P ma in zijn zak had.
voor een jongeman
Ons St. Nicolaasverhaal door
ELKA SCHRIJVER
J jET werd November, half Novem- zijn boeken op. trok langzaam zijn Jas
O kwam het dat Jurgen er niet M bcr' elnd November. Er kwamen aan, wenste iedereen een prettizeavond
mir 1 Smtcrkl.tót.la,,, cn Smt.rkl.».- cn Un>. mcl een vcrschnkkelijk brok ln
ÏÏT,™ maar d™ dï vS Slrt.rkl... Xcc. een echi ,.,j„ keel het kantoor uit.
h,«-e nee? heT èjAt»ïudom%en «In V" fc!" S.nlerkleeeteesl hart Eerst liep hij de richtins uit ven het
ruwe. naar het geboortedorp van zyn Jurgen natuurlijk nog nooit meegemaakt, station, maar midden op het Damrak
een kleine groep mensen, die prettig weinig vcor het archief, dat al zoveel
samenwerken. jaren op de zolder rustte, te benaderen.
al gezelliger, menselijker collega s Bin- moeder fietst* Daar was het wel wat Wel het grote feest in het Weeshuis, met bleef hy opét^s Uan Wat mw °k
nen een maand tyd was hij een van hen. moeilijker om iets aan de weet te ko- e„n cchle Sinterklaas cn een echte Piet, nou'" wo^Thil ac^lf' hardon «o
volledig opgenomen in de intimiteit van men, want de secretary voelde er bitter j met liedjes en strooien en voor allemaal draalde zlcnzeI1' nardop:
een klein cadeautje. Het zou erg on- 1
dankbaar zyn om nu te beweren dat dat
geen feestje was geweest, elk jaar in het
huis. Dat wel. maar een gewone Sinter
klaas van een gewoon kind met ouders,
en met broertjes en zusjes in een ge
woon huis. dat is toch anders. Heel an
ders
„Jij gaat met Sinterklaas zeker naar
Overijssel, hè?" had Jetje Beuk gezegd,
op 1 December. „Met die nieuwe snel-
Hij i
mee.
as niet zo goed of Maandag
liij gedwee met Jetje Beuk
EN toen was het gebeurd, in October.
dat Smulders hem vroeg: en
Waesmans. waar ga Je nou heen
voor je vacantie?" Een doodgewone
vraag. Een zó gewone vraag, dat Jurgen
er niets anders op wist te antwoorden En alweer tot zyn eigen stomme ver-
liep terug, slenterde de
j Kalverstraat ln en herinnerde zich op-
j eens. heel toevallig, dat Jetje Beuk in
d»» Volkerakstraat woonde, nummer 23.
Heel toevallig, omdat hij een van de
I verzen voor haar broertje op een enve-
I loppe had -chreven waar dat adres
op stond. Het kaartje naar Zwolle brand
de in zijn vestjeszak,
i ..Wat moet ik nou?"' kreunde Jurgen.
.Wat moet Ik nou met al die cadeau-
Minimum loonregelign voor
musici en artisten?
I In zyn Memorie van Antwoord deelt
de minister van Sociale Zaken mede.
dat zyn gedachten uitgaan naar een
nur.imum loonregeling voor musici en
artisten. Hierbij kan tevens de opstel
ling van een modelcontract voor amuse
mentsmusici worden overwogen, waar
omtrent door partyen in het raam van
de Stichting van de Arbeid besprekingen
worden gevoerd, welke nog niet zyn be
ëindigd.
Werktijden Winkelpersoneel
I De minister van Sociale Zaken ver-
klaart in zyn Memorie van Antwoord,
dat hy het niet mogelyk acht in het
I werktijdenbesluit voor winkels een vrije
middag voor het winkelpersoneel be
schikbaar te stellen.
Met betrekking tot de werktydverkor-
ting voor winkelpersoneel kan de minis
ter mededelen, dat hy zal overwegen,
of het gewenst ls te bevorderen, dat
het thans geldende weekmaximum voor
winkels van 53 uur wordt terug ge
bracht tot 48 uur.
Een wijziging van het werktijdenbe
sluit voor kantoren, met de strekking
de loongrens te verhogen, is in een ver
gevorderd stadium van voorbereiding.
Zorgwekkende toestand
Ziekenfondswezen
BIJ DE MUNT liet hij zich meesleu- I
rei imm'
wil
I „tbciiiuci. ,.iuci UIC iiicurtt rr
treinen kun je het mooi haler. Als je D®5 met d,e verzen,
hier iets vroeger weg mag. en d;
de baas altijd goed voor wie v
wonen, dan kun je al om zes um i_^
Zwolle zijn" Ij de stroom voetgangers.
„Ach", zei Jurgen, „dat vind ik zo naar. 7^ ?'ilde oversteken naar de Rezullers-
hy hoeft me nou al die week vacantie b"«5traat. Zonder dat hy er Iets aan
gegeven, om weer om iets extra's te vra- kon doen- lieP hiJ er een warenhuis
gen, nee, dat doe ik met. Ik wacht wel blnnen; Hy moest nog een paar kleinig-
tot Kerst". heden hebben: wat chocoladeletters, een
Jelje Beuk zei niets, maar toen ze een i doos sigaretten, parfum. Toen hy bulten
uurtje later terug kwam uit de kamer stond, was het al bijna donker. Overal
van de baas, waar zij brieven had opge- i waren de lichten aan, ook ln de ogen
nomen, zei z.e. zo langs haar neus weg: van de mensen Nu ging alles helemaal
„Zeg, Jurgen, 't is in orde hoor, van je vanzelf. Het was. dacht Jurgen, alsof
Sinterklaas". de straten met een helling naar be-
Jurgen keek haar verwezen aan. neden liepen, zó vanzelf ging het. Er
„Ik heb het voor je gevraagd", lichtte stond een tram stil en hij werd er in
Jetje Beuk toe. „Heb je al een cadeautje geduwd. De tram reed en langzaam aan
gekocht voor je nichtje?" j werd hij naar voren geduwd en bij
„Nee", stamelde Jurgen. „Nee. Ach een bepaalde halte er uit geduwd. Nu
dat had je niet moeten doenreuze- j stond hy ln een veel stillere straat, maar
lief van je op de hoek. daar was het heel licht. Het
„Wij vieren het toch allemaal gezellig was een gewoon huis. maar ln de bel-
hicr thuis, en dan zou jy die avond he- étage was een soortement winkel. In het
lemaal alleen moeten zitten, en je nichtje raam stond een Sinterklaaskop. com-
illeen. Nee, da's toch niks gedaan pleet met pruik en baard, uitgestald
dan: „OhUhgewoonnaar
huis".
„Maar Je ouders leven toch niet
meer?" vroeg Smulders, die de perso
neelsadministratie voerde en zich zoiets
meende te herinneren.
Daar had je het nou: als je eenmaal
één leugen vertelde, dan moest je direct
verder liegen. Hoe dikwyls had de Vader
van het Weeshuis hun dat vroeger niet
voorgehouden? Daar had je het nou. En
eer Jurgen wist wat hy zei. hoorde hy
de woorden, die hij uitsprak, helemaal
zonder dat hij er iets aan doen kon:
„Neebij Oom en Tante, waar ik
als kind aan huis was.
„Zo", viel Van de Wal toen in met
een goed bedoeld grapje, „zo. als je daar
ln je vacantie naar toe gaat. dan zal
daar ook wel een aardig nichtje zyn,
wat?"
Jurgen had maar zowat gegrynsd en
net op het ogenblik was er een klant
aan de balie gekomen cn dat had een
einde gemaakt aan het gesprek. Maar
niet aan de storm van gedachten ln
Jurgen's hoofd. Die hele middag en
avond had hy eraan moeten denken.
Hoe in hemelsnaam was hij er toe ge
komen zo Iets te vertellen? Dat moest
toch uitkomen, dat hij gelogen had. na
tuurlijk kwam dat uit. Als ze er weer
ovc." begonnen, zou hij wel opbiechten,
dat het maar een grapje was geweest en
dat hij er die ene week heel gewoon met
de fiets op uit trok. de Jeugdherbergen
langs, door Gelderland, naar Limburg,
een vast plan had hy nog niet. Ja. dat
zou hy doen.
^kansen v
AAR die nacht droomde hij. Heel
vreemd. Hy droomde van een
grote, lage, witte boerderij, die
tussen zware bomen lag middenin de
onafzienbare korenvelden En hij zat er
aan een grote tafel met de boer en de
boerin en een allerliefst, schuchter blond
meisje, en hy zei: „Ja. Oom", en „Dank
U. Tante" en „Alsjeblieft nicht Geesje
De volgende dag bezon hy zich op die
droom. Was het werkelijk alleen maar
een droom? Of was het een herinnering,
lang. heel lang begraven in zijn onder-
bewustzyn. die door het gebeurde van de
vorige dag was bovengekomen? Had hy
inderdaad niet een oom en tante gehad,
die op een boerdery woonden, ergens in
Overyssel? Was hij er niet eens geweest,
als heel kleine jongen?
Dagen lang liep hy er mee rond.
Toen de Zaterdag van zyn vacantie
aanbrak, had hy het raadsel nog niet
opgelost, en in plaats van direct over
de Veleuwe in de riohting van Arnhem
te fletson. zoals zyn p'.an was geweest,
zette hy koers naar het Weeshu s
De Vader en Moeder, die hij er all ij d
had g?kend, waren er niet meer. maar
nieuwe administrateur stond hem rats besehiy
Wat wil ze graag hebben?"
Jurgen haalde met een waarlijk wan-
hopie gebaar zijn schouders op.
..Heb je dat nou niet eens uitgevist?
jJuijic mannen 7.ijn toch allemaal even
'stompzinnig. Nou. ik zal je wel helpen,
hoor. van de week gaan we samen bood
schappen doen. tussen de middag".
„Ach", dacht Jurgen. „was ik maar
bankwerker geworden, dan was dit nooit
gebeurdHij kreunde er bijna van.
van de last van al die leugens.
bazing hoorde Jurgen ziohzelf zeggen,
dat het toch wel heel belangryk was,
want dat het misschien om een grote
erfen.s ging.
Daarop was de secretaris ln actie ge
komen en na anderhalve dag zoeken
cn drie borrels met de secretaris was
Jurgen de w etcnschap rijk. dat de jong-
ste zuster van zijn moeder anno 19201 zyden sjaal.
getrouwd was met Willem Brauw van fijn dessin
Witte Hoeve". onder Zevenhe-uv?: en een marsepeinen hart met rode ro-
Daarna was het weer omgeslagen en de 7Cn c" een strik; en een speculaasvrjjer
gutsende regens hadden alle romantiek alleen maar voor de grap.
uit Jurgens brein verdreven Toen hij
MAAR hij was niet zo goed. of Maan
dag ging hij gedwee met Jetje
Beuk mee en hij liet haar uitkiezen
nichtje Geesje: 'n heel mooie, zuiver
lichtblauw met een heel
ijnrood en loodgrijs:
en, alleen maar
tellje van marsepein en een stuk zeep
druipnat op liet station in Zwolle stonJ g, Beuk.
toen was oneens alle lust tot verdere j Unl' „0k niet iets hebben' 11.
onderzoekingen verdwenen, ttn eetootde j >nders Intu h,ar if ,och
het we!. Wat had het ook eigenlijk voor ecn nare dag v00r haar zonder man en
z'n? Al die onzin! Die familie als die jongens
neg bostond. had zich immers nooit Iets
aan hem ge'.egen laten liggen Hij
op een rode tabberd en een staf
mijter, glanzend verguld, prykten in de
hoek. Hoewel het een stoep was. ging
het toch met de helling mee naar be
neden toen Jurgen er naar binnen
stapte en een Sinterklazenpak paste Hij
had niet genoeg geld by zich, maar hij
sprak af dat hij tegen acht uur terug
zou komen, dan zouden die meneer en
mevrouw hem meteen helpen met de
pruik en de baard.
U WAS HET vijf uur en tot acht
uur was er niet veel tijd. Hy moest
nog eten en verzen maken. En
pakjes inpakken. En adressen schrijven.
Beladen met pakpapier en touw en lak
kwam hy thuis. Onder het eten werkte
hy door. Om halfacht pakte hy alles in
De toestand van het Ziekenfonds
wezen is zorgwekkend en de totstand
koming van een Ziekenfondswet zeer
urgent, aldus de minister van Sociale
Zaken in zijn Memorie van Antwoord.
Het ligt in hel voornemen reeds vóór
1952 zij het voorlopig die maat
regelen te nemen, welke een sluitend
beheer mogelijk zullen maken. De
daartoe ontvangen voorstellen van de
Ziekenfondsraad zijn om advies aan
de Sociaal-Economische Raad voorge
legd.
Het ontwerp van wet op de genees
middelenvoorziening is in behandeling
bij de Ministerraad. De minister hoopt,
dat de indiening bij de Tweede Kamer
binnenkort zal kunnen geschieden.
40-JARIC. JUBILEUM H. H. J. v. d. POL
President-directeur A.X.P.
De president-directeur van het Alge
meen Nederlands Persbureau, de heer
H. H J. v. d. Pol. herdenkt heden het
feit, dat hy 40 jaar geleden zyn intrede
ln de wereld van de Nederlandse dag
bladpers deed.
Voor de organisatie van het ANP.
heeft hij zich grote verdiensten verwor
ven. Dat het A.N.P. internationaal een
uitnemende roep heeft, dat het in de
wereld der persbureaux een vooraan
staande plaats inneemt. Ls wel voorna-
meiyk te danken aan zijn president
directeur.
De hear Van de Pol is bestuurslid ge-
i weest van journalistieke organisaties, lid
van de commLssie door de Ned. Journa
listen Kring, ingesteld tot het bereiken
van verbetering in de opleiding van
Journalisten en thans nog curator van
het Internationale Persmuseum, in Den
Haag gevestigd.
En voor tante koos Jetje Beuk een
w(. mal *!„-,!.■ h<J daar'no» »D ï'dfdo™. toch
kwam aan action om te alen ot ae w-ei-ke-1 Icl( infOTmecrde Jetjc Bedk
lijk bestonden. Ze zouden nog denken baetje twijfelend Maar Jurgen verze-
dat hy iets van ze nodig had! Dat kwam kerde haar dat hij de verzen heus zelf
er van als je vacantie had en niets be-1 kon maken,
ters te doey dan hersenschimmen na te
jagen. Jurgen zette zyn fiets op de
trein en reisde terug naar Amsterdam.;,
hij de laatste dazen ran zijn va-
„Nou. als je zo goed kunt rijmen, dan
ag je mij helpen, want ik breng er
nooit iets van terecht", en als tegen-
prestatie voor de hulp bij het bood-
cantie doororacht in bib.iotheken. mu- schappen doen kon Jurgen wel niets an-
sea en de b!o«coop. dcrs d0en dan verzen maken voor Jetje
Beuk. bij een zakmes voor haar jongste
I broertje, bij een naai-etuitje voor haar
WAAR hy echter helemaal niet op =uisjes bij een boek over televisie voor
gerekend had. dat was op de be- d*_?u.d?,e bro#r- H 'en "".gebreide
langstelling en de vragen Maan
dagochtend op kantoor.
„Prettige vacantie gehad?" vroeg de
baas „ik heb gehoord je bent in Over
yssel geweest lang niet gek uitgezocht
ln, deze tijd van het jaar"
Jurgen had iets gemompeld en was in
I 's Avonds thuis,
f'UkaCli IIAJ ICW3 BcmoutpcKi VII ntta m; T Stille. Saaie
innantie tr„ «mnt? hothlJ verzcn maken, verzen voor nichtje
vacantie En omdat het allemaal zo goed Geesjc Dal had Je,je Beuk gezegd. Jetje
bedoeld as en zo hartelyk. had Jurgen Bcuk had ook gd dat hf zulkc
er maar wat omheen gefantaseerd en i mooie vcrzcn maakte Haar grote bruine
zo was „De Witte hoeve onder Zeven- ogen hadden gestraald van bewondering,
heuvel, langzamerhand voor hem een jctje Beuk die „het" vierde met Paps
levend be?r p geworden en Moes en een grote en een kleine
Toen hy 's avonds naar hul sging. zag broer en een jonger zusjes. Jetje Beuk,
Toen hy 's avonds naar hu;s ging. zag die hem veel plezier had gewenst. Jetje
hy de erote lage. witte boerderij bus- Beuk, die had gezegd ,ik ben toch zó
tige Oct oberavond. Hij za? de deel. hijbenieuwd wat nichtje Geesje voor jou j mevrouw hielpen hem ln het Sinter-
zag het vee en de kippen en de grote JetJe Bf'ukt d'1<-> donkere krullen kiaaspak. en met de pruik en de baard,
hofhond en, het ergst van al hij zag bad cn een 'ode. lachende mond. Jetje Zlj zeIten 7lljn mijter op en gaven hem
nioht Geesje tenger en blond, met grote, Blj"k-. ,dle helemaal met tenger was of de sta{ ln de hand. Toen belden ze een
ernstige blauwe ogen in een smal ge- Hdle, nielu0p, taxi voor hem op en ze zetten de zware
kichttc. H„ het. htj zwtt het oifecn hiwcnh!tis?vaar I -"V* ■*"- °i"
"oonruimt.- L-nri hvamfn Tot ie Rpuk i 8 uur «>^lde hij aan nummer 23 ln de
De votsente d,«toen Jetje Bewtk. die hrad d.t h.j vèr»n J'JlE 1 Volkerst™».,
al hun brieven tikte, informeerde hoe dus jurgcn maakte de verzen.... Jetje
ziin nichtje er eigen yk uitzag, toen was Beuk had gezegd, dat ze de verzen wil-
het voor Jurgen de eenvoudigst? zaa.c de zien maai dat had Jurgen geweigerd,
an de weeld daar een tamelijk accu- resoluut geweigerd. Nee. het is helemaal
„Sinterklaas!"
Boven werd het opeens stil.
van te geven En Oom verkeerd om te zeggen, dat Jurgen de
heel vriendelijk te woord, hij werd op] was dood. heel gewoon, die had ln de verzen maakte, de verzen maakten zich- .Kom eens even helpen, jongeman,
de koffie genood de nieuwe Moeder lietcor'.og een hartverlamming gehad, van zelf. Die kwamen zomaar en Jurgen Piet had het zó druk, die moest er al-
hem 's middags alles zien alles dat eer-t schrik to°n de moffen kwamen vooreen j deed niets anders dan ze opschrijven. En leen op uit. straks doen we het weer
dat ogenblik af gebeurden er niets
a «««St. Het I
erwoest was geweest door een bomln- onderduiker die op de hooizolder zat
slag. en nu vernieuwd, verbeterd, ge
moderniseerd. En ten slotte voldeed de
administrateur aan ziin verzoek en be
vestigde. uit een dik boek. dat hy spe
ciaal uit het archief had opgediept, dat
Jurgen een oom en tante had. althans Smulders
gehad had die op een boerdery in de] Gehad", antwoordde Jurz*
buurt van Ommen woonden, althans van ziin hote'glds op te kijken .Een docn Nee. ik zal het nooit meer doem
is er als kind verdronken bil het zwem- ja. Sinterklaas. Nee. Sinterklaas",
men", het was het eerste dat hem tn Nee. het was beslist gèèn prettig ge-
zijn hoofd opkwam, on de andere, de sprek geweest, dat onderhoud met Sin-
iongste is bit een razzia opgepikt en! terklaas. Hoewel „ik zal je wel helpen",
daar hebben ze nooit meer lets van ge-had Sinterklaas beloofd, „maar dan moet
-hoord". het uit zijn met dat gelieg".
r ,n -1 daar nu eenmaal
^••sn mlü°r eenv°udig kantoor-,
i._!ensen "enoeg te krijgen. gewoond hadden En dat hij Q3ar
•Aoh" zei Jetje Beuk meewarig, „wat da" vreemde dingen, s Avonds laat. in
afschuwelijk voor ie tante. En moet die - bed- ln, hct donker, had Jurgen een ang
nu alleen met ie nichtje die grote boer- gcsprek met Sinterklaas Dat moet nu
rfpni ri-i.vpr.o- maar eens uit zyn zei Sinterklaas heel
i.K n.. streng. „Al dal gelieg' Al die verhalen!
Hcbbftt am Keen tornt! mot Bc jij nou h.lcm.al bc.hier cn be daart"
„Ja. Sinterklaas. Natuurlijk. Sinter-
zonder k]aas Heus. Sinterklaas, heus. ik zal het
ktoennf0 0p een coede dag de een dag op bezoek was geweest, gehaald
M op aangetrokken en gesol- en gebraoht door een destyds ongehuw-
J„Vertenl'e van een de tante waarvan hij zloh niets herin-
was dan eigeniyk nerde. Die nacht sliep Jurgen in het
allemaal i Weeshuis en toen hij de volgende
samen verder".
Een Jongen van een jaar of veertien,
niet net zulke ondeugende bruine ogen
als Jetje Beuk. kwam grinnekend de
trap af. pakte de reistas op en zeulde
die achter Sinterklaas naar boven.
„Wie is daar toch'" Het was de stem
van Jetje Beuk zelf.
Ze schrok toch even toen ze Sinter
klaas daar ln levende lijve voor zich
zag staan. „Oh".zei ze onthutst. „Oh!
U! Bent Ubent U niet verkeerd?
We verwachten U niet, ziet U....
we....'"
I Voordat Jetje begreep wat er ge
beurde. had Sinterklaas haar in zijn
armen.
Voordat Jetje Beuk begTeep wat er
gebeurde, had Sinterklaas haar in zijn
armen en wat hy zei, was helemaal
niet wat Sinterklazen plegen te zeg
gen:
„Ik heb geen tante en geen nichtje
Geesjeof liever, ik weet helemaal
niet of ze nog bestaanen ik bon
er helemaal niet geweest van de
zomeren ik wil helemaal geen
boer worden cn ik wil helemaal niet
met nichtje Geesje trouwen.... Oh,
Jetje. Jelje!"
Toen Jetje weer spreken kon en toen
Sint hopeloze pogingen deed om zyn
baard en snor weer recht te schui
ven, toen stonden re nog altijd in die
halfdonkere gang cn Jetje Beuk zei,
met een veel ondeugender uitdruk
king in haar bruine ogen dan Jurgen
er ooit in had gezien: „Dacht je soms,
dat ik. dat niet direct heb door ge
had?!"
